ook
VOOR
JOU
EEN JAAR
KLAS MET
IN VIJFDE
PIET HEIN
ONS KNUTSELHOEKJE
KERSTACTIVITEITEN
in „De Zevensprong"
ZATERDAG 24 DECEMBER 1966
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 5
itholif,
Jr.)
't Is nu een week voor Kerstmis.
De proefwerkweek is voorbij, de cijfers
staan al achter de namen van de jon
gens op de cijferlijst, 't Is niet alle-
jpï?l maal even best. Ook de cijfers niet
van Piet en Hein.
In de gezellige, lichte, warme ka
mer zit moeder te naaien aan een rood
fluwelen jurkje voor Annamieke. Ze
wordt tweede kerstdag 6 jaar en
moet ze er echt „jarig" uitzien. Moeder
plooit een kanten kraagje langs de
hals. „Zeg papa, vind je het niet beel
dig?" houdt moeder het jurkje in
145 de hoogte.
Met gefronste wenkbrauwen kijkt
uur 1\ vacler v- d- Helm even op, hij is bezig
15 tL met raPBorten en om precies te
r" /a|: zijn met de rapporten van zijn z<
uurPiet en Hein. Nog wat afwezig zegt
I jg papa: „ja, heel lief', maar intussen
staart hij weer op de cijfers. Moeder
uur ziet de moeilijkheden en haast zich
jg een lekkere kop koffie in te schenken.
,j v „Moeilijkheden met de jongens, pa-
uur Pa-"» v1"33?* ze belangstellend,
„Ach 't is ja en nee. 't Is eigenaar-
dig zoals onze tweeling van elkaar
uu verschillen. Neem nu Hein, altijd even
een beste leerling, maar roef-roef
les af, maar slordig en daardoor
onoplettendheden".
„Zou dat op den duur niet beter
worden?"
„Ik vrees van niet. Straks in de
zesde klas veel meer huiswerk en
zal het dan op de H.B.S., gaan?"
„Is het rapport .onvoldoende?" wou
•moeder nog weten.
„Nee hoor, dat niet, maar 't kon
allebei veel beter zijn".
Vader ging weer verder, moeder
naaide het jurkje af en Liesbet kwam
naar beneden voor koffie met een
dik stuk spekulaas.
„O, mam wat schattig! Wat zal An
namieke er lief uitzien! Mag ze het
met Kerstmis al aan?"
Moeder lachte maar wat. Toch
ze trots op haar naaikunst, nu "het
jurkje zo goed was uitgevallen.
Toen de jongens de volgende dag
uit school kwamen lag er een groot
pakket in de tuin. 't Was de kerst
boom, keurig ingepakt nog.
„Moeder heeft oom Ton, weer die
boom gestuurd?" Oom Ton had een
boerderij in Limburg en ook een stuk
I land, begroeid met dennebomen. Toen
ze van de zomer op vakantie waren
op de boerderij, hadden ze al een
I mooie kerstboom uitgezocht.
I „Vader zal hem straks uitpakken,
•en paar plankjes tegen spijkeren, dan
komt hij morgen in de kamer".
„Hoi! hoi! hoi!" juichten de jon
gens. „Fijn gauw Kerstmis".
Voor moeder en Ger waren het
drukke dagen, die dagen vlak voor
t Kerstmis. Het huis fijn in orde, kren
tenbrood bakken, taarten maken en
konijn braden. Geen wonder dat ze
- het optuigen van de boom aan vader
en de kinderen overliet, iesbet zou
voor de kamerversiering zorgen, 't Zou
dit jaar heel iets anders worden dan
vorige jaren. Bij het aanleggen van
de centrale verwarming waren de
kamers doorgeslagen, de kerstboom
zou dus prachtig langs de muur in
het midden kunnen staan. Annemie-
ke mocht ook al meehelpen.
„Zul je de ballen voorzichtig vast
pakken meiske, ze zijn zó teer", en
terwijl vader het zei, kneep ze een
prachtig glanzende zilveren bal in
stukjes. Natuurlijk tranen geen ge
brek.
„We hebben nog dozen vol," troostte
Piet, „wat geeft die ene bol nau".
Tegen etenstijd stond de boom kant
en klaar. „Nu nog even de elektrische
kaarsjes proberen", terwijl Liesbet de
tafel dekt. Een paar kaarsjes vielen
uit, maar de deskundige handen van
vader maakten ook dat weer in orde.
„O, o! wat mooi!" riepen ze. Ze
waren er gewoon stil van. „Deze
kaarsjes zijn heel wat veiliger hè jon
gens!" zei vader. „Weten jullie nog
hoe we het vorig jaar brand gehad
hebben, omdat er 'n brandend kaarsje
omviel."
Ja, dat wisten de jongens nog heel
goed. Ze hadden het brandje nog zelf
KERSTPRIJSVRAAG
Bas houdt erg veel van zwemmen.
Als z'n huiswerk 't enigszins toelaat,
gaat hij naar 't zwembad. Zoals ook
vandaag.
„Zeg Bas, zou je vandaag wel gaan
zwemmen? De wind is zo guur," zegt
moeder, als ze ziet dat Bas z'n zwem
spullen bij elkaar pakt.
„Geef ik niks om," zegt hij.
„Dan maar niet te lang weg blij
ven. Ik heb vandaag een verrassing.
Ik ga straks pannekoeken bakken".
„Hoi! hoi! pannekoeken!" roept Bas,
terwijl hij z'n fiets uit 't schuurtje
haalt.
't Water viel niet tegen, maar na
een half uurtje kleedt hij zich aan en
rent naar huis. „Hoi! pannekoeken!"
zingt het door zijn hoofd.
Thuisgekomen gooit hij zijn fiets
tegen het tuinhek en begint al te
snuffelen naar de baklucht van de
pannekoeken. Jammer, hij ruikt nog
niets. Maar nog groter is zijn teleur
stelling als hij in de keuken moeder
niet bezig ziet met bakken. Wat zou
er gebeurd kunnen zijn?
Dit verhaaltje moeten jullie nu eens
in een paar zinnetjes afmaken. Zo kort
mogelijk, 't Moet op een briefkaart
(12 cent) kdnnen. Jullie behoeven bo
venstaand verhaaltje niet over te
schrijven, dus alleen maar de aanvul
ling. We hebben een stapeltje boeken
en plakboeken klaar liggen om te ver
loten. Briefkaarten sturen aan: Tante
Jo en Oom Toon, Krantentuin Leidse
Courant, Papengracht, Leiden.
De kinderen, die in de stad wonen,
kunnen de oplossing op een kaartje
schrijven en dan zelf in de bus doen
van de Leidse Courant. Wie heeft er
nog een Kerstverhaaltje?
kunnen blussen, maar de angst v
gebleven.
CORRESPONDENTIE
met Kerstmis lekker te smullen
van allerlei fijne dingen. Jullie moe
ders zijn nu al bezig met- de vraag:
„Wat zullen we de Kerstdagen eten?
Zal het kip, konijn, haas, kalkoen zijn?
En dan die lekkere puddingen! Ja we
leven wel in een tyd, waarin we voor
ons geld van alles kunnen krijgen.
Maar zo is het niet altijd geweest en
dan denk ik aan de oorlogsjaren, waar
van jullie gelukkig niets weten, maar
jullie ouders wel.
Nu kreeg ik dezer dagen een dag
boek in handen waarin een moeder
beschreef, hoe ze, met haar gezin
Kerstmis vierde in 1944, het laatste
jaar van de oorlog. Zal ik het jullie
eens voorlezen?
KERSTMIS 1944
't Is een week voor Kerstmis. Ons
voorraadje aardappelen is zo klein,
dat het met Kerstmis zeker op is. Het
wordt moeilijk aan aardappelen te
komen. De uitvoer uit Noordholland
is verboden. Heel wat mensen hebben
daar aardappelen gehaald op karretjes,
waarmee ze soms vijf of zes dagen
moesten lopen. Ik zit dit te schrij'
bij een oliepitje. Ik wordt moe
dat flikkerende licht, 't Is haast 9 i
We gaan maar neer bed. Elke avond
bidden de kinderen, voor het slapen
gaan', om eten met Kerstmis.
Twee dagen vóór Kerstmis, 't Blijft
er treurig uitzien. We hebben nu echt
geen aardappelen meer. De slager
bracht vandaag 3Va ons vlees voor de
drie zondagen en we zijn met zevenen.
Papa ging er vanmorgen vroeg op
uit en kwam om half drie thuis met
een half mud aardappelen op z'n fiets.
Hij had twee uur gelopen met een
lekke band. Terwijl we nog een en al
verbazing waren, bracht de post een
brief uit Groningen met bonnen voor
13 kilo aardappelen. Gelijk werd er
gebeld en een jongen bracht zo maar
5 kilo aardappelen. Ons jongste doch
tertje zei spontaan: „Mam, daar heb
ik vanmorgen ook voor gebeden".
't Was een geluksdag, want 's avonds
kwam de buurman presenteren om
fietslampje op een accu te monteren,
zodat we van dat vreselijke pitje af
waren. Daags vóór Kerstmis kwam
Papa thuis met een worst van P/s
pond, 1 kilo vlees en 5 liter melk.
In een paar dagen tijd was alles van
aanzien veranderd. We konden op een
bescheiden manier Kerstmis vieren.
Na de nachtmis een dun boterham
metje met een warm stukje vlees. Ik
had een broodje gebakken (op de
kachel) met stukjes appel, sinaasappel
schilletjes en één ei. Het smaakte ver
rukkelijk. 's Middags aten we van de
centrale keuken, maar 's avonds had
den we wat lekkers, dank zij het vlees
en de melk. De tweede dag waren we
uitgenodigd om ergens te komen eten.
Nu iets over de nachtsmis. We had-
HANS EN DE
DIEREN MET
SCHUTKLEUR
Hans en z'n vader wa
ren eens op de terug
weg van 'n lange bos
wandeling. Plotseling
sprong vlak voor hen
een haas op.
„Hé, ik had hem bijna
niet gezien," zei Hans.
„Nee, antwoordde va
der, „dat komt omdat
zijn bruinachtige kleur
helemaal overeenstemt
met de kleur van de
akkers, waarop hy zich
beweegt. Maar zijn neef
aan de Pool, de z.g.n.
sneeuwhaas heeft een
zuiver witte pels en
wordt zo in sneeuw en
ys door deze kleur aan
het gezicht onttrokken.
Zo'n kleur, die je in
'n bepaalde omgeving
moeilijk zichtbaar
maakt, noemt men een
schutkleur. Het is het
beste wapen, soms het
enige wapen, voor deze
dieren. Bij vele dieren, vooral bij de
vogels is 't mannetje mooier, leven
diger gekleurd dan 't wijfje. Het
vrouwtje, dat de eieren bebroedt of
jongen ter wereld moet brengen, heeft
daarom een minder opvallende kleur.
In Afrika leeft een hagedis (de ka
meleon), die haar kleuren telkéns naar
die van haar omgeving kan verande
ren."
STERREN-
SCHAAL VOOR
SNOEPJES
Deze wordt ge
maakt van vier
evengrote, vier
kante vellen pa
pier. Ze moeten
niet kleiner zijn
dan 20 cm lang en
breed. Geschikt
zijn glanspapier,
papier voor kerst
geschenken of
glanzend kaftpa-
pier voor school
boeken.
Leg 1 vel neer
met de gekleurde
zijde naar boven.
Vouw het als in
fig. 1. Sla dan alle
vier de hoeken
naart 't midden
om. Dan kryg je
fig. 2. Draai nu de
andere zijde naar
boven, sla weer
alle 4 de hoeken
naar het midden
om (fig. 3). Keer
nu het gevouwde
weer om, en buig
het papier langs
de stippellijnen
naar achteren.
Maak de vouwen
weer glad (fig. 4).
Schuif voorzichtig
'n vinger in elk
der vier ontstane
tasjes, zodat een
ster met vier vak
jes ontstaat (fig
5).
„Ja, dat is werkelijk beschutting",
lachte Hans.
„Weet je welke mens men ook wel
eens 'n kameleon noemt, Hans?"
„Is dat iemand, die telkens van kle
ren verwisselt?"
„Ja, dat zou kunnen, Hans. Maar
gewoonlijk bedoelt men dan een mens,
die telkens van stemming verandert
of van mening".
den geen elektrisch licht, maar in de
kerk hadden we kaarsen verlichting.
Rondom de pilaren waren houten
armpjes aangebracht waarin kaarsen.
Ook langs de muren en hier en daar
tussen de banken brandden de kaarsen.
Het effect was subliem. Dit zal ook
nooit vergeten." Tot zo ver het dag
boek van die moeder.
DE KINDEREN VERTELLEN WEER
Suzan Hols wilder:
MIJN LEVENTJE
Ik ben 16 november geboren, ik was
een heel kleine baby. Ik woonde in
een flat. Achter onze flat was een
groot plein met een heel grote zand
bak. Ik kon nauwelijks alleen lopfcn,
toen ik eens, in mijn pyama, naar
buiten was gerend, naar die zandbak.
Op de kleuterschool zat ik bij juf
frouw Van Bruggen en later bij juf
frouw v. d. Fluit. Ik vond het fijn op
de kleuterschool. We mochten veel
buiten spelen met speelgoed en pop
pen.
In de eerste klas leerde ik Spaanse
liedjes en dansjes zoals: prompom,
prompompom. In de tweede klas leer
de ik al rekenen tot 100 en lezen in
een boekje „Tip-Top" ook een tover
heks. Nu zit ik in de derde klas. Daar
hebben we vogels. Een jongen mag
voor de vogels zorgen en ook één voor
de kast. Ook mogen we om de beurt
het bord uitvegen. We krijgen ook
wel eens huiswerk. Zaterdags en zon
dags hebben we vrij, dan ga ik wel
naar mijn oom en tante en gaan
we rijden.
Wim Niesthoven, Leiden:
IN DE WINTER
Hans en Elsje zijn vroeg wakker.
Ze gaan vlug uit bed, kleden en was-
zich en dan naar beneden. Ze gaan
eerst eten en dan naar buiten, want
het heeft gesneeuwd.
Bulten is het koud. „Brrr", zegt Hans,
wat is het gemeen koiid".
Ze spelen zich warm in de sneeuw.
Ze hebben veel pret. De dag gaat vlug
voorbij. De avond valt. Binnen zijn
Hans en Elsje aan het spelen. Opeens
zegt vader: „Stil eens, ik hoor een
paard".
Vader ging kijken en jawel hoor,
daar reed de Sint op een paard in de
straat. Zwarte Piet liep achter hem
aan. Ze kwamen naar het huis van
Hans en Elsje. Ze belden aan en moe
der liet ze binnen komen. Zwarte Piet
maakte leuke grapjes en de Sint bracht
cadeautjes.
EEN KNUTSELWERKJE VOOR
DE VAKANTIE
Wat je van een schoenendoos
kunt maken
Vooreerst een winkeltje b.v. een
kruidenierswinkel. Je haalt van de
schoenendoos één lange zijwand af. Je
maakt er van karton een toonbank
Je hebt nu een hele verzameling
lege lucifersdoosjes nodig, die je aan
elkaar plakt, dat zijn de laden. Bij
wijze van handvat zijn kralen op spel
den gestoken, waarmee je de laadjes
open kunt trekken. Lege, goed schoon
gemaakte zalfpotjes, pleisterdoosjes en
busjes, kunnen ook heel goed dienst
doen. Het weegschaaltje hang je aan
zijwand op en bestaat uit twee
eikeldopjes en een lucifersstokje.
Nog even dit: vóór je de lucifers
doosjes aan elkaar plakt moet je ze
eerst beplakken met een strookje kran
tenpapier. Zo kun je ook een groenten-
winkeltje maken. Een bloempot maak
in een kurk waarin je twee ijzers
draadjes steekt. Aan het einde daar-
plak je een bloempje, geknipt
gekleurd papier en dan een klein
rond hartje van een andere kleur.
Ook een poppenkamer
De opengeslagen doos beplak je van
buiten met steentjes-papier en van
binnen met een aardig gekleurd be
hangetje. In de achterwand wordt een
raampje uitgesneden en beplakt met
cellophaanpapier. De meubeltjes wor
den gemaakt van beplakte en geverfde
lege lucifersdoosjes. Op de grond lig
gen kleedjes van uitgerafelde wollen
jes. De poppetjes kun je ook zelf
maken van wol en pijpenragers.
Met deze knutselwerkjes maak je
vast je kleine zusje blij. Een Zalig
Kerstfeest voor jullie allemaal en een
prettige vakantie.
OOM TOON en TANTE JO.
FIC Qj
B 49-66
Druk nu 't vouw-
sel bij x - x teza
men en tegen de
beide spitsen ij,
dan krijg je fig. b,
die dan een vier
de deel uitmaakt
van de schaal. Vouw nu nog drie de-1 eenstemmende tasje van 't buurster-
zelfde figuren. Nu moeten de vier retje. Op de plaats van samenvoeging
figuren (vouwsels) nog tot een ster bevestigt men de twee delen met
samengevoegd worden. Men haakt lijm. Als dan de vier delen samen-
daarvoor één der tasjes x in 't over-' gevoegd zijn (7e fig.), moet de ster-
renschaal nog van een ophangdraad
voorzien worden, dat precies in het
midden van de 8 punten bevestigd
moet worden.
BULLER GAAT
KERSTINKOPEN
DOEN.
KERSTMIS
EN
OOK VOOR JOU
I Elders in dit blad -proef" je uit de diverse artikelen de sfeer
van het naderende feest al. Ook Voor Jou beperkt zich wat
het Kerstfeest betreft tot een gesprek met de heer P. Molenaar,
directeur van het Leidse clubhuis „De Zevensprong" omtrent
de activiteiten, die daar worden gehouden van dinsdag tot en
met vrijdag aanstaande. Daartussendoor geeft de jeugdige
directeur ook nog zijn mening over de houding van de jeugd,
waarmee hij dagelijks wordt geconfronteerd. Daarnaast ont
moet je vandaag dan ook nog een van Engelands populairste
groepen: The Small Faces.
TONY LIGHT
vliegt naar de vogels
Zanger van Leidse hit „Twistin Pa
tricia", van „Heb je alles vergeten?",
van „Christientje": Tony Light dus,
gaat optreden met de Flying Birds
uit de Veenstreek. Birds-manager
Co de Bruyn vertelde het ons al een
paar weken geleden: „Ze repeteren
al, dat de stukken er van af vliegen
en het ziet er naar uit, dat de jon
gens het best met elkaar kunnen vin
den".
In „Ook voor Jou" van zaterdag
25 juni heb je al kunnen lezen, dat
Leidse Tony zoekende was naar een
ensemble, dat hem zou kunnen bege-
leidèn in een goed in elkaar gezet
showtje. Wellicht helpen The Flying
Birds hem wel een hogere vlucht te
De jeugd tussen zes en twaalf jaar
kan in de Kerstvakantie ln clubhuls
„De Zevensprong" haar zelfwerk
zaamheid botvieren.
„We willen nu eens wat Anders dan
Anders", aldus de heer P. Molenaar,
een vijfentwintigjarige Leidenaar
die er deze maand de functie van
directeur vervult.
Samenwerking
I'VE HEER („PIET") Molenaar is
overigens jeugdleider bij „Het
Anker", een van de zeven clubhui
zen in onze stad, die met z'n allen
weer samenwerken in het „Zeven-
sprong"-project. Het clubhuis „De
Zevensprong" in Leiden Noord
werd voor zover je dat niet wist
gebouwd dank zij een gift van hon
derdduizend gulden van het Haagse
miniatuurstadje Madurodam. Goed,
om nu even die 7 stichtigen te noe
men: dat zijn: „Het Anker", „De
Sperwers", „Het Kraaiennest", „Het
Honk en de Vrolijke Ark", „Jeugd-
haven Mirt" en „Het Volkshuis".
De jeugd tussen vier en twintig
jaar kan hier haar hart ophalen:
(volks)dansen, sport enz.
Vrijheid
Piet Molenaar, sedert vorig Jaar
september een full-time job heb
bend in het jeugdwerk, meent,
dat er inzake het clubhuiswerk
wel het een en ander ten goede is
gekeerd. „Vroeger betekende club
huiswerk iets voor a-socialen. Dat
heb je nu niet meer. Ik geloof, dat
dat het best tot uitdrukking komt
wanneer de tieners hier komen
dansen. Dat verschil bijvoorbeeld
tussen scholier en werkende jeugd
is toch vrijwel weggevaagd. Zeker,
ik laat ze volledig vrij in hun
klederdracht!
Dansen
De tieners komen beslist aan hun
trekken in „De Zevensprong". „Op
donderdagavond bijvoorbeeld draai
en we plaatjes. Dan komen er altijd
heel wat. Je moet even bedenken,
dat sommigen zich hier in die mu
ziek kunnen uitleven. Thuis krijgen
ze wellicht moeilijkheden. Nou,
das toch geweldig!" Op vrijdag- en
zaterdagavond is het dansen, mét 'n
band. Piet Molenaar heel enthousi
ast: „De bandjes willen vaak wel
onderscheid maken wat prijs maken
betreft. Wij zijn uiteindelijk geen
commerciële instelling!". Daardoor
is het dus in Leiden Noord mogelijk
om te gaan „platensozen" voor twee
kwartjes en te gaan dansen voor
een gulden vijfentwintig.
it daging
Plaktafel, naaimachines, kleipot-
ten, enfin allerlei attributen zul je
in „De Zevensprong" in de week
na Kerst aantreffen. „De kinde
ren tussen zes en twaalf mogen
zich dan op allerlei manieren
gaan bezig houden met handenar
beid. We hopen ook nog te gaan
experimenteren met een volks-
dansgroepje en een studiootje
waar een paar kinderen een hoor
spelletje of wat dan ook in el
kaar kunnen flansen.
Kortom: het wordt niet alleen een
uitdaging voor de kinderen, maar
ook voor ons, jeugdleiders". De heer
Molenaar vindt het te gek, om die
vrycSag na kerst alles plotsklaps
maar af te breken: „Een expositie
van het beste handenarbeidresultaat,
een optreden van een dansgroepje
bijvoorbeeld zou een geweldige af
sluiting betekenen!".
Schooieren
De financiële positie? „Ieder jaar
schooieren. En: je hebt beslist nog
te weinig ruimte. En dat ondanks
de tachtig procent subsidie die de
gemeente Leiden verstrekt inzake
het clubhuiswerk!". Hij is de man,
deze heer Molenar, die in zijn werk
in niet weinigen mate wordt ge
steund door zijn echtgenote, die ook
al van het standpunt uitgaat: „De
jeugd moet van de straat!".
Improvisatie
Of de tieners passief zijn? „Daar
ga ik dwars tegen in! Man. ik zal
je een voorbeeld geven! Met Sin
terklaas zitten we hier in „De Ze
vensprong" met een man of zeven
tig. Pick up staat aan. Ik zet hem
ineens af, zeg doen jullie nu eens
wat. Nou, in een mum van tijd
staat er hier een Sinterklaas, een
Kerstman, een Zwarte Piet. En
maar improviseren. Nee hoor,
passiviteit wil ik niet van horen.
Ik ben het er wel mee eens, dat
je onze jeugd ergens in moet be
trekken!".
„Zivak"
De j'ongens willen juist uit de
verf komen op die avonden in
het clubhuis, volgens de zelf
nog jeugdige clubhuisdirecteur.
Iemand in zijn „zwak" raken,
dat is de kunst. En ons gesprek
eindigend, vraagt Piet Mole
naar: „Hoe verklaar je het dan,
dat we hier een stelletje jon
gens hadden, die enthousiast
gingen fietsen naar Lei-
muiden, om er te gaan kam
peren?"
Twee
„Small Faces".
Steve en „Plonk"
tijdens een show
ln de Haagse
„Houtrusthal".
ALLES VOOR THE SMALL FACES
„All or nothing", dAt is de grote
kraker waarmee Steve, James, Ronnie
en Kenny in de populariteit belandden.
De „Faces" begonnen niet optreden in
Sheffield, breidden al gauw hun acti
viteiten uit tot „The Twisted Weel" in
Manchester en kregen tenslotte een
contract om te spelen in een Londense
club. In dié tijd werd Don Arden hun
manager, die op zijn beurt weer zorg
de voor een platencontract by Decca.
Opnamen die ze voor dit label maak
ten waren onder andere: „Grow your
own", „Hey Girl", „Sha-la-la-la-lee"
en „All or nothing" natuurlijk". Toen
volgde de LP „Small Faces", waarop
o.a. „Shake", „Come on children",
„You better bi-lieve It", „Whafclia
gonna do about it", „You need loving",
„Shala-la-lalee" en vele andere. (Dec
ca LK 4790).
De jongens, die zich kleden naar de
laatste mode, zoals die wordt voorge
schreven in de Londense Carnaby
Street, schrijven hun nummers meest
zelf. héél vroeg in de morgen. Deze
liedjes brengen ze op het podium met
een enorme energie, begeleid door ste
vig gitaarspel cn drumsticks.
„Small Faces" zijn: STEVE MAR-
RIOT, op 30-1-1947 ln Londen geboren,
speelt gitaar en zingt. Hij ontmoette
Ronnie LANE, hjjnaani .Plonk" (10-
4-1946), die zingt en de basgitaar han
teert. KENNY JONES, de drummer
van het stel, werd op 16-9-1918 gebo
ren. IAN „MAC" MoLAGEl N (12-5-
1946), vroeger hjj „The Boz People",
speelt gitaar en orgel en zingt daar
ook nog bij!
The Small Faces hebben in Den
Haag een bloeiende fanclub. Belang
stellenden en fans van de Small Faces
kunnen schrijven naar de Laan van
Meerdervoort 912.
