ook
5
VOOR
JOU
LL
EEN JAAR
KLAS MET
IN VIJFDE
PIET HEIN
ONS KNUTSELHOEKJE
iiiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiiiii
->
De Moenpiepers: naam uit de lucht gegrepen
La travure:
MOEF GA-GA EN DE SHOES
DE LEIDSB COURANT
ZATERDAG S NOVEMBER 1966
Tot de verjaardag zouden ze met,
een klein balletje moeten oefenen, daar
zat niets anders op. 't Was nog een
week vóór de verjaardag.
„Zouden we nog een voetbal krij
gen?" vroeg Hein aan Piet, toen ze
's avonds naar bed gingen.
„Jó, niks zeggen, ik heb hem al ge
zien."
,,'t Zal toch niet waar zijn!"
„Ja jó. Op de zolder achter die gro
te koffer."
„Dat wil ik zien."
Saampjes schoven ze de koffer op
zij en ja hoor, daar lag de langge-
wenste bal.
„Even voetballen? Even proberen?
Heel zachtjes hier midden op de zol
der?"
Hein nam de bal en voorzichtig rol
den te hem heen en weer over de zol
der. Van puur genot maakten ze een
rondedans om de bal.
„Hé jongens, naar bed!", riep moe
der onder aan de trap.
Vlug de bal teruggelegd en gehoor
zaam gingen ze naar bed om er te
dromen van fijne wedstrijden. Maar
zó erg gehoorzaam waren de jongens
nu ook weer niet, want toen ze de
volgende vrije middag aan het oefenen
waren en het balletje lek schopten,
zei Hein zachtjes tegen Piet: „Zullen
we onze bal even halen. Mama is er
toch niet."
Piet schrok er van. „Maar als hij
vuil wordt, dan ziet vader, dat we hem
al gebruikt hebben."
„We wassen hem goed af in de sloot.
Halen?"
„Nou, goed dan."
Na tien minuten kwam Piet terug
met de bal. Een luid hoera! brak los.
Nu zou 't spel pas echt worden. Ze
mochten op het land van een boer, de
vader van één der jongens, spelen,
maar omdat het land zo modderig was
en ze zó zuinig op de bal moesten zijn,
verloren ze alle voorzichtigheid uit 't
oog en gingen op de grote weg spelen.
Dat mocht niet van de politie en dat
wisten ze heel goed. Een mooi land
huis, vlak langs de weg, werd bewoond
door twee dames. Deze hadden al eens
op de ramen getikt en gewezen, dat
de jongens daar niet mochten voet
ballen, maar Hans, overmoedig gewor
den door een doelpunt die hij pas ge
maakt had, gaf haar een lange neus.
Dat werd de dames te erg en ze bel-
Titie op, pok al
i voor haar ruiten:
Da politie arriveerde al gauw. De
jongens hadden er, in het vuur van
hun spel, geen erg in. Opeens stond
de agent bij het groepje.
„Van wie is die bal?" vroeg hij, toen
hij z'n fiets langs de kant gezet had.
„Van ons", zeiden Hein en Piet ge
lijk.
„Geef maar hier en vanavond kun
nen je vader of moeder die bal komen
halen", zei de agent kwaad. En wer
kelijk, de agent nam de bal mee naar
het bureau.
„Mijnheer, 't is ons verjaarscadeau!"
probeerden Hein en Piet nog, met tra
nen in de ogen, om de bal terug te
krijgen. Maar de agent kende die
smoesjes en 'reed op de fiets terug,
nadat hij de namen van de jongens
had opgetekend.
Was dat even wat? Him verjaars
cadeau, dat ze nog niet eens gekregen
hadden. Wat zou vader wel zeggen?
De andere jongens vonden het alle
maal even erg. Een paar jongens stel
den al voor: „Uit onze spaapotten
kopen we voor jullie wel 'n nieuwe."
(Wordt vervolgd)
CORRESPONDENTIE
Veel kinderen zullen al wel uitge
keken hebben naar hun verhaaltje in
de krant, maar jullie begrijpen wel
dat ze niet allemaal gelijk een beurt
kunnen hebben. Iedere week een paar,
dan komen we er toch wel.
Vandaag eerst Cock Ernst met:
IETS UIT MIJN LEVENTJE
geopereerd. Het was toen heel warm,
wel 34 graden.
Ik ben ook eens met een schoolreisje
meegeweest, helemaal naar een speel
tuin. Er waren daar veel schommels;
ook heb ik op een ponny gezeten.
Toen ik thuis kwam, was ik heel erg
moe en ben gauw naar bed gegaan.
Later kwam ik op de grote school.
Ik heb daar heel goed mijn best ge
daan om goed te leren. Nu zit ik in
de derde klas. In de laatste vakantie
zijn we steeds met de auto weggeweest
naar Duinrell, daar was ook een speel
tuin. Na de vakantie moest ik weer
schooL
GUUSJES EERSTE LEVENSJAREN
Hij werd geboren 30 juni 1958. Hij
was een gezonde baby en behoorlijk
bij de hand. Als hij z'n vader maar
zag, had ie de grootste pret en als hij
in de wagen lag, kon hij zo'n gezicht
zetten van: de hele wereld is van mij.
Op z'n eerste verjaardag kreeg hij
zijn eerste tandje en ook deed hij des
middags zijn eerste stapjes, alleen. Het
was net Wammes Waggel; we hebben
er erg om gelachen. We heben trou
wens erg veel om hem gelachen in die
kleutertijd, vooral onder het eten. Als
papa wat tegen hem zei, proestte hij
soms een mond vol eten over de tafel
of in papa's gezicht. Tegen dat hij 4
jaar zou worden, wilde hij graag naar
de kleuterschool en af en toe mocht
hij voor halve dagen er heen. Maar
toen hij op de dag van zijn vierde ver
jaardag echt naar school ging, wilde
hii niet en brulde de boel bij elkaar.
Met veel geschreeuw is hij dan toch
gegaan.
Guusje heeft een zusje, Elsje, die
\Vi jaar ouder is. Toen hij 5 jaar was
mocht hij eens mee gaan vissen, en zo
waar zat er een snoek aan z'n haak.
Dat was me wat. Niets dan brullen.
Zo gingen Guusjes eerste levensja
ren voorbij. Als hij wat ouder is, zal
ik nog eens wat over hem vertellen.
(Goed zo, mevrouw, maar misschien
kan u het dan Guusje zelf laten ver
tellen tante Jo).
Wilma Bey:
MIJN DERDE SCHOOLJAAR
In de derde klas zat ik bij juffrouw
De Leeuw. Ik heb het daar heel fijn
gehad. Die juffrouw was heel erg lief.
Als beloning kregen we wel eens een
lollie of een pakje kauwgom.
Een week vóór de vakantie zei de
juffrouw dat de hele klas overging.
We waren allemaal heel erg blij. We
hebben ook dikwijls een film gedraaid.
Ik mocht wel eens een boodschap doen
en dat vond ik heel leuk. Op vrijdag
middag gingen we naar de speeltuin,
dan mochten de jongens voetballen en
HANS EN DE KRAAI
„Is de kraai niet 'n
slimme rover?" vroeg
Hans.
„Ja zeker," antwoord
de vader, „het is niet
te ontkennen, dat zij
vrij veel jonge haasjes,
kuikens, aardappelen,
graankorrels, vogeljon
gen en eieren buit
maakt. Maar van de an
dere kant is ze ook weer
nuttig, doordat zij mui
zen, ratten en allerhand
insekten vangt en zich
ook voedt met allerlei
weggeworpen afval. Ja,
ze is haast een alles-
eter te noemen.
Voor 't overige en
dat weten maar weini
gen is zij een slim
me, handige vogel. En
daarbij is 't ook een
fraaie vogel. Als zij
trots in haar glimmend
zwarte pakje met die
mooie blauwe weer
glans over de akkers
stapt, is zij werkelijk
een sieraad in 't land
schap. In 't najaar ko
men bij ons ook de bon
te kraaien uit 't hoge
noorden met hun grijze lijven. Ze zijn
iets groter dan onze inheemse zwarte
dieren, maar iets minder deftig.
Onze zwarte kraaien nestelen hier,
maar de bonte doen dat in 't hogere
noorden. Ze maken hun nesten't liefst
aan de rand van de bossen, maar ook
wel in alleenstaande hoge eiken, po
pulieren enz., liefst vrij hoog in de
toppen. Zij gebruikt vaak jarenlang
hetzelfde nest, dat ze dan in 't voorjaar
eerst wat opknapt. Ze legt meestal
vier of vijf flinke eieren. Als deze uit
gekomen zijn, is 't na één a twee
weken een spektakel van belang in
de boom en vooral als er wel eens
meer nesten in eenzelfde boom zitten.
Als zangvogel wordt de kraai niet
erg gewaardeerd. Zijn roep kra - kra en
vooral zijn gekras streelt ons oor al
heel weinig. De meeste kraaien over
winteren hier ook, en leven dan van
aardappelen die bij 't rooien zijn ach
tergebleven, van herfstknollen, die
nog op de akkers staan en helaas ook
van de buiten staande korenmijten,
die je vooral in Limburg en Brabant
dan nog veel ziet buiten staan. Het
hele dak van zo'n mijt woelen se dan
vaak om, teneinde bij de ongedorste
HOE OUD
Frits zit op grootva
ders schoot te peinzen
en te schatten, hoe oud
de goede man wel kan
zijn. Misschien kunnen
jullie 't wel voor hem
uittellen? 't Is met al
die cijfers uit te reke-
aren te kunnen komen. Ja ja, dan
ergert de boer zich wel aan die
zwarte rovers!
jchommelen of op het klimrek.
Juffrouw De Leeuw is een hele poos
ziek geweest. Ik mocht toen voor de
kast zorgen. Toen de juffrouw beter
was, bracht ze een grote doos met rode
ballpoints mee. We mochten die alleen
gebruiken om het werk na te kijken,
anders zouden ze te veel slijten en te
vlug op zijn.
De juffrouw heeft eens tegen mijn
moeder gezegd dat ze een keertje zou
komen, maar ze is er nog niet geweest.
Ook zou tante Jo eens op school ko
men en die is ook nog niet geweest.
(Zal ik jou eens wat vertellen Wil
ma: binnenkort kom ik heus eens kij
ken en breng dan een verrassing mee
tante Jo).
3 OKTOBER
Hier heb ik nog een verhaalte over
3 oktober, maar jammer genoeg heeft
het kind zijn (of haar) naam vergeten
er bij te zetten:
Met 3 oktober ben ik naar de ker
mis geweest. Daar was het heel leuk.
Eerst ging ik naar het vlooientheater.
Er was een meneer die alles over die
beestjes vertelde. Hij liet allemaal klei
ne dingen zien. Er was een koetsje
waar zes vlooien voor liepen, die het
wagentje voort trokken.
In het spookhuis ben ik ook geweest.
Er waren allemaal griezelige spoken
en het was er helemaal donker. Je
zag telkens een ander spook ergens
vandaan komen. Vlak bij een deurtje
stond een ton en daar kwam ook een
spook uit. Later moesten we er uit.
Dat vond ik wel jammer.
We gingen toen naar het glazen huis.
Als je daar in was, wist je niet, hoe
je er uit moest komen. Er waren ook
lachspiegels en je botste wel eens tegen
het glas aan.
Ik mocht ook touwtje trekken, maar
ik had niets gewonnen.
Toen begon het opeens te regenen.
Dat was helemaal niet leuk, want het
regende niet zo'n beetje maar zelfs
heel hard. We zijn toen maar gauw
naar huis gegaan. Daar hebben we
eerst gegeten en daarna zijn we naar
de optocht gegaan en verder gewoon
thuis gebleven, 's Avonds mocht ik
even opblijven, maar niet te lang, want
de volgende dag moest ik weer naar
school.
Mar ga Flerlg:
EEN PAAR FIJNE DAGEN
Ik ben met 3 oktober niet naar de
kermis en de optocht geweest en toch
hebben we het leuk gehad, want we
zijn 's zondags naar de Efteling ge
weest. Het was er helemaal niet erg
druk. Eerst zijn we naar de grote speel
tuin gegaan en daarna naar 't sprook
jesbos. Langs de weg, waar we langs
liepen, stonden paddestoelen waar mu
ziek uit kwam. Er waren ook nieuwe
sprookjes bijgekomen. We zagen het
huisje van Hans en Grietje, het huis
van de grootmoeder van Roodkapje en
ook de wolf. Daar was Doornroosje
met de dwergen en ook een heel grote
reus. We hebben zóveel gezien, teveel
om op te noemen.
Tegen vijf uur begon het te regenen
en toen zijn we naar huis gegaan. Dat
vond ik jammer, maar vader zei: mor
gen gaan we ook weg naar Rotterdam.
Dat vond ik ook leuk.
De volgende morgen was ik vroeg
wakker, want we zouden naar Rotter
dam gaan. Dadelijk na het eten gingen
we weg. Eerst konden we de weg niet
vinden, dat was jammer, maar geluk
kig vonden we het gauw. Eerst ginr
gen we naar de grote winkels kijken.
Daar hebben we ook spullen gekocht.
Tegen vier uur gingen we naar mijn
tante, die woont in Rotterdam. We zijn
daar gebleven tot negen uur en toen
gingen we naar huis. We waren 10 uur
thuis en toen moest ik gauw naar bed.
Dat vond ik niet fijn, maar de volgen
de dag moest ik weer naar school.
genoeg,
Os B4J-A6
Du. poes heeft geen benen, 't Voor
deel daarvan is, dat zij makkelijker
te naaien is en datze steviger kan
staan. Knip eerst naar 't model van
de tekening 'n voorbeeld van papier
Buller speelt met
zijn boemerang.
Hij doet juist een
meesterworp, die
prachtig naar de
werper terugkomt
uit, maar dat tweemaal zo groot moet
zijn als 't voorbeeld. Knip dan twee
even-grote delen uit voor kop en lijf,
één ovaal langwerpig rond) voor
't onderstuk en verder een staart en
Begin bij y en naai de vellen met
kleine steken aan elkaar tot 't begin
van de staart. Schuif de staart tussen
de vellen en naai verder door alle
drie de vellen. Naai tot aan de oren
en bevestig die net zo. Naai door tot x.
Leg het ovale deel aan 't zo net
genaaide lijf x op x en y op y. Naai
de ene helft met 't voorste deel van
het kattenlichaam aaneen en naai de
andere helft aan de rugzijde. Voordat
je het ovaal geheel aangenaaid hebt,
moet je de poes met watten opstop
pen, niet te stijf, want ze moet prettig
kunnen worden aangepakt.
Knip nu strookjes, ogen en een
neusje uit vilt en plak die op met
speciale kleefstof. Bindt 't poesje nog
een mooi bandje om de hals, liefst nog
met een klokje (belletje) eraan»
Simoti in Londen
Drieëndertigjarige Nieuwkoper Simon
de Koker was onlangs de gast van En-
gelands befaamdste concertorganist
Reginald Dixon. De laatste inviteerde
Simon voor een bezoek aan Albion, na
dat de Nieuwkoper hem had geschre
ven, dat hij hem wel eens graag zou
willen ontmoeten. Het bleef overigens
niet bij die ontmoeting alleen: Simon
de Koker, die zelf ook organist is,
speelde óók op het orgel, ten aanhore
van zo'n drieduizend Britten!!!
Ruud van As (16, slaggitaar), Rinus Schutten (17, drums),
Frans van de Voort (18, basgitaar), Nico van Seggelen (19,
zang) en Lex Blansjaar (20, sologitaar). Dat zijn de jongens,
die gevijven de Leidse beatgroep „De Moenpiepers" uitmaken.
We hadden een gesprekje met een paar van deze knapen in een
woning, waar de spreuk „Als moeder zingt is het hele huis in
vreugde" nogal opzichtig deel uitmaakt van 't huiskamerdecor.
HOEVEN WIJ natuurlijk niet te
doen, in een flat zingen en spelen,
want dan heb je natuurlijk direct de
hele buurt op je dak", zegt Nico. Maar
hij wil er maar mee illustreren, dat het
in Leiden niet gemakkelijk is om repe
titieruimte te vinden.
Geen moeten
De groep jongens van zestien tot en
met twintig (20-jarige Lex ging net
van de week in dienst) heeft bovenge
noemde samenstelling sinds februari
van dit jaar. Zaterdags en zondags op
treden, maar: „Het is geen kwestie
van moeten", zo zegt Lex. Styi:
rhythm and blues. „Voor mjj wordt het
in de toekomst weer rock and roll",
gaat Nico verder. „Man, als je me
daar toch dat succes in Den Haag zag
van die ouwe Halley" En: „Them,
die z(jn het!"
Niet verwend
Ik vind, dat we hier in Leiden niet
verwend worden wat beat betreft",
voegt deze Van Seggelen eraan toe
(broer Evert, nu ln militaire dienst, is
de manager van het stel). Hij heeft
hiermee twee zaken voor ogen, met
deze bewering. Op de eerste plaats
slaat hg het peil van de Leidse beat-
groepen niet hoog aan. „Nou, The
Shoes Ja, vin'k wel aardig. Die zan
ger, die is goed!" De keerzijde van Ni-
co's opmerking: er komen, naar zijn
mening meer goede beatgroepen in de
dorpen rondom Leiden dan in de stad
zelf. Hoe dat komt? „Volgens mij gaan
de jongelui hier van één standpunt uit:
het moet goedkoop zgn. O, ja, nog wat:
je hebt hier in Leiden eigenlijk vrijwel
geen geschikte zaal".
Onzin
Een fanclub. Vindt oudste Moenpie-
per Lex onzin. „Kost handen geld!" En
nog even de story van de groep op
halend: „Twee jaar geleden begonnen
we hier ln Leiden met dat gek doen
in de beat. Je weet wel, gekke kleding,
lange haren". Overigens: die lange
(wildste?) haren liggen nu al weer her
en der ln Leidse kapsalons Goed,
de Moenpiepers („Die naam is hele
maal uit de lucht gegrepen". En: „In
het begin hoop kritiek gehad op die
naam") hopen het nog een poosje te
rooien ln de beat en r and b-wereld.
„We hebben een paar eigen nummers",
voegt Lex er nog als afronder van het
gesprekje aan toe.
De Moenpieperslekker gek doen
dans- en jazz-activiteiten in Leiden
Zeventienjarige Piet van der Steen
(foto), Evert van Seggelen en mevr
Gerda Warmbier-van der Voort hebben
onlangs een club in het leven geroepen,
die door het leven zal gaan onder de
Naam hebben we van een nachtclub
met dezelfde naam in België, waar
de Moenpiepers een poosje geleden
optraden. Ze haddên er ontzaglijk veel
succes, net als in Noord-Frankrijk en
Duitsland GelsenkirchenWe zijn
bezig met het werven van leden", al
dus Piet van de Steen.
In het beginstadium bevindt „La Tra
vure" zich dug nog. Maar, zegt hij:
„We hopen zo gauw mogelijk van start
te gaan. Voor de tieners, dansavonden.
Voor de ouderen: jazzevenementen.
Nee, wat dat laatste betreft, moet men
ons niet zien als concurrent van Folk
Beat '14".
Harteivensfestival
Het Hartewen8festival, dat met de
Kersttijd weer drie dagen lang de stad
Haarlem in z(jn ban zal houden, biedt
de jeugd weer een gevarieerd pro
gramma. In de sector lichte muziek be
horen tot de medewerkenden: Liesbeth
List, Boy's Big Band, Boudewijn de
Groot, André Brasseur, Thea Dobbs,
Jean Vallée, Aviva Semadar, Bill Clif
ton, Julian Coco, het Trio Louis van
Dijke en beatbands.
Gerda Warmbier-v. d. Voortmoeder
van tweelingtóch tyd voor beat en
Ook gij Bodegraven
hebt nu kennis gemaakt met
een bloedeigen beatgroep. „The Sur-
veyers", want zo heten ze, zijn name
lijk allen afkomstig uit het kaasdorp.
Voor wie het interesseert, hier is de
samenstelling: Dick van Vliet (slag
gitaar), Hans van Dijk (drums), Klaas
van Donk (rhytmmgitaar) en Kees
Bekker (zang).
Zondagavond hadden ze in eigen
woonplaats een enorm succes, Wim v.
Huis, Theo van Es en tweeling Henk en
Jan Verstegen, beter bekend onder de
naam „The Shoes". Vanavond kun je ze
met eigen ogen op televisie aan het
werk zien, mocht je zondag jongstleden
niet dancing Swinging Don Bosco heb
ben bezooht. „Standing and Staring"
spelen en zingen de Zoeterwoudse jon
gens, die welwillend voor onze foto
graaf poseerden, zoals je hier ziet.
In het „Moef Ga Ga"-programma van
Bob Rooljens kun je eveneens The For
tunes, The Outsiders, Het, Robert Steyl
en Rob de Nljs aan het werk zien en,
uiteraard, ook horen. The Beatgirls
omlijsten met hun wervelende dansen
dit tv-programma, dat je kunt bekij
ken van vijf over zeven tot vijf over
half acht over de zender Nederland I.
Gisteravond zijn er hier ter stede be
sprekingen gevoerd omtrent een even
tueel optreden van The Shoes in de
Rudi Carrell show. Op de Duitse tele
visie, in Bremen
