ook
VOOR
JOU
c IN DE KRANTENTUIN
EEN JAAR
KLAS MET
IN VUFDE
PIET HEIN
ONS KNUTSELHOEKJE
DANSTOERNEE VAN RADIO VERONIO
TOPPERS
PAGINA 6
DE LEIDSB COURANT
ZATERDAG 29 OKTOBER 1966
„Hein, ga jij eens verder", klonk
het door de stille klas waar mijnheer
v. d. Helm leesles gaf. Geschrokken
keek Hein verward naar de bladzijde
in zijn leesboek. Met zijn vinger vloog
hij langs de regels. Een blik op zij
hielp ook niet veel, want zijn buur
man Hans, met wie hij een poosje
zachtjes had zitten praten, wist ook
niet waar ze waren.
Het geduld van de meester was
ten einde. „Zeg Hein, komt er nog
wat van?"
Marieke, die schuin vóór Hein zat,
had al de plaats van dergel, waar ze
gebleven waren, aangewezen. Maar
dat had mijnheer v. d. Helm ook ge
zien. Met een hoog rode kleur hak
kelde Hein een paar woordjes.
„Genoeg Hein. Je weet wat er op
staat: Een gedeelte van de les om
4 uur uitschrijven."
„Ja meneer," antwoordde Hein
kleintjes. Maar inwendig was hij
kwaad. Wwam dat even akelig uit.
Om 4 uur zouden de jongens een
vergadering hebben, in het hol van een
droge sloot, om een voetbalclub op
te richten. Èn nu dit! Hoe moest dat
nu? Hij was nog wel de oprichter.
De leesles ging verder in alle rust.
Vragen werden hier en daar gesteld,
maar Hein kon er zijn gedachten niet
bij houden.
„Eigen schuld, jij kletsmajoor", brom
de een stemmetje in zijn binnenste.
De school ging uit. Hein pakte een
schrift en begon aan zijn straf.
„En netjes hoor!" waarschuwde zijn
vader nog, terwijl hij een paar schrif
ten opnam, om te gaan corrigeren.
De jongens dromden op de speelplaats
bij elkaar. „Wat lam, juist vanmiddag".
„Een gemene streek van z'n vader."
„kunnen we niet op een andere mid
dag?" Deze en nog andere vragen
schreeuwden ze door elkaar, tot Piet,
de andere helft van de tweeling, een
voorstel deed.
„We gaan gewoon vergaderen en ik
wil wel zolang de voorzitter zijn, tot
Hein klaar is. Hij zal wel zo vlug
mogelijk werken."
Dat vonden de jongens goed; ze
namen hun tassen op en begaven zich
naar het hol. Maar zo groot was het
hol nu ook weer niet, dat ze er alle
maal in konden. Een paar jongens
blven op de grasmat staan om uit te
kijken naar Hein.
„Papa, ik ben klaar", kwam Hein,
met een kleur van opwinding op zijn
wangen, naar zijn vader, met -het
blaadje in de hand.
Mijnheer v. d. Helm keek er even
naar. „Hm. hm, 't ziet er behoorlijk
uit. En nu vlug naar huis. Mama zal
wel met de thee zitten wachten."
„Dag papa". Vlug als een haas pakte
hij z'n tas, holde de trap af en rende
de weg op. Ja!, de jongens stonden
er nog. Er was al een elftal gekozen.
De reserves waren ook al aangewezen.
Nu Hein er bij was, werden de oefen
middagen besproken. Ze zouden later
gaan spelen tegen de vijfde klas van
een andere school. Voorlopig verliep
alles goed, maar nu het voornaamste:
„Wie had een goede voetbal?"
Zo kwam het dat bovenaan op het
verlanglijstje voor de verjaardag van
Piet en Hein een voetbal stond, een
echte (met een streep onder echte)
voetbal. Dat was afgesproken en ieder
een rende naar huis. Het huiswerk
moest ook nog gemaakt worden.
Een paar dagen later keken vader
en moeder het verlanglijstje in. „We
zullen ze maar die voetbal geven,"
vond vader. „Voetballen is een ge
zonde sport. Ik was er vroeger ook
zo dol op".
En zo kwam het dat moeder en
Liesbeth samen naar de stad gingen
om cadeautjes voor de jongens te
kopen met natuurlijk een voetbal op
de eerste plaats, 't Werd een knal
voetbal, zo'n grote witte met zwarte
vlekken. „Wat zullen ze blij zijn met
die bal", vond Liesbeth.
„We zullen hem op zolder, achter
de koffers bergen tot zolang", zei
moeder geheimzinnig.
,,'t Lijkt wel een beetje Sinterklaas",
zei Liesbeth.
(Wordt vervolgd)
CORRESPONDENTIE
Er liggen nog heel wat opstelletjes
op een plaatsje te wachten. We zullen
dus de kinderen maar weer aan het
woord laten. Dan komt eerst Anne-
miek Jacobs aan de beurt met:
In het begin van de derde klas was
het heel leuk, maar later werd de
juffrouw strenger en was dat niet zo
fijn. Ik moest wel vijf keer school
blijven. Ook weer niet leuk. Toch
hebben we allemaal ons best gedaan
en zijn we met de hele klas overge
gaan.
We hebben vogels in de klas. De
grootste kooi, met 7 parkieten moest
weg. De juffrouw kon ze niet meer
in de klas hebben. Meneer Van Kal
keren heeft ze meegenomen. Geluk
kig hadden we nog een kooi met 4
vogels over. Het zijn tamme vogels,
maar toch pikken ze in je vingers,
als je tussen de tralies komt.
Op de klasdeur hangen een hele
boel foto's en een grote plaat met
paddestoelen. We hebben ook veel
planten. Ik mocht wel eens de thee
rondbrengen en ook heb ik wel eens
afgewassen. De Juffrouw heeft ook
een pick-up en dan draait ze wel eens
plaatjes. Mijn plaats was vlak bij het
raam.
Lenneke Egberts:
MIJN DERDE SCHOOLJAAR
Ik kwam in de derde klas bij juf
frouw De Leeuw. Dat was een vre
selijk aardige juffrouw. Ze draaide
dikwijls een plaatje of een film. Ja,
het was echt gezellig in die klas. Als
beloning kregen we ook wel eens
snoep, een schrift, potlood of een
balletje. Vrijdagsmiddags gingen we,
als het goed weer was, naar de speel
tuin.
We hebben ook wel eens wedstrij
den gedaan tussen de jongens en de
meisjes. Een keer moest Petra Vorst
aan het bord'komen en toen had ze
alles goed. Ook hebben de meisjes
het een keer gewonnen.
We kregen dikwijls diktee, aard
rijkskunde, geschiedenis en 's woens
dags drie kwartier tekenen. Nu ga ik
over naar de vierde klas, dat is heel
fijn, maar toch jammer, want onze
juffrouw was verschrikkelijk aardig.
Mijnheer Duim heeft in het zieken
huis gelegen en toen hebben we een
grote fruitmand gestuurd en ook kaar
ten. Nu maar weer goed leren in de
vierde klas om over te gaan naar de
vijfde.
Jackie Beyersbergen:
IN HET KABOUTERBOS
Het was een mooie zomerdag vol
zon. De kabouters waren druk aan
het werk. De kabouters Pimpel en
Rimpel waren aan het verven. Ze
verfden een paddestoel rood met wit
te stippen. Kennen jullie daar een
liedje van? Ik wel, luister maar:
Op een grote paddestoel
Rood met witte stippen
Zat Kabouter Eigenwijs
Heen en weer te wippen
„Krak," zei de paddestoel
En met een diepe zucht
Vloog Kabouter Eigenwijs
Met z'n beentjes in de lucht.
Zo dat is het liedje. Op de kleuter
school leren ze het nog verder. Maar
niet alleen kaboutertjes woonden in
het bos. Nee, er woonde ook een wolf
en die wilde op een keer de kabouters
MAAK ZELF EEN
FLUIT
fig. a.
Stellig kunnen vele van
je vriendjes prima flui
ten sommige door
twee vingers in de
mond te steken, weer
andere door een gras-
halm tussen de vlakke
handen te leggen en
daar dan in te blazen.
Voor hen, die zo nog
niet kunnen fftiiten,
volgt hier 'n aanwij
zing voor nog een ma
nier.
Zoek een niet al te
dun papier, kijk ver
volgens naar tekening
la en knip de fluit daar
na uit. Vouw het pa
pier bij de stippellijn
naar beide zijden om.
Houd dan de fluit tus
sen middelvinger en
wijsvinger vast en blaas
erin. Deze fluit geeft
dan een verrassend ge
luid.
HANS EN DE KAMEEL
Hans wandelt in de
Zoölogische tuin (die
rentuin) en bewondert
al die vreemde dieren.
Hier belandt hij juist
bij de kameel.
„Is het waar, dat zo'n
kameel veel dagen lang
dorst kan verdragen?
dus zonder drinken kan
blijven?
„Ja, dat klopt", ant
woordde vader.
„Voert hij misschien
water mee in die twee
bulten op zijn rug?"
was Hans' tweede vraag
„Neen, daar zit vet
in, waarop de kameel op
zijn lange karavaan-
tochten door de woes
tijn kan teren. Maar dat
hij zolang zonder drin
ken kan blijven, heeft
een andere oorzaak. Hii
heeft n.l. in zijn maag
een ringspier, die hij
kan samentrekken om
één of meer vakken-van
die maag af te sluiten.
Die vult hij dan bij rust
in een oase met water
en sluit er één of meer
met de kringspier af.
Dit zijn dan z'n reservetanks. Door het I „Zijn kameel en dromedaris dezelf-
bezit hiervan behoeft hij dan niet zo de dieren met verschillende naam?",
vaak te drinken als b.v. 'n paard of was de laatste vraag van Hans.
ezel. „Neen, zegt vdder, „ik t re neven
Daardoor is de kameel dus veel meer willen noemen. Ze versi alleen
geschikt voor woestijntochten dan de maar, doordat de kam. bulten
net genoemde dieren. 1 heeft en de dromedaris slechts één.
HOE IS DE NAAM?
opeten. Hij wou ze vangen in een val
kuil en dat was echt gemeen.
De kabouters wisten dat en ze be
gonnen allemaal erg na te denken.
Opeens zei Rimpel: „Wacht ik weet
een lasso op zolder te liggen".
Meteen gingen ze zoeken en von
den hem. Daar zouden ze de wolf
mee vangen, 't Was echter een grote
vraag of dat wel ging. Rimpel en
Pimpel zouden dat zaakje opknappen.
Ze hingen de lasso om een tak van
de boom. Daar kwam de wolf aange
lopen. Toen hij vlak bij de boom was
lieten ze de lasso zakken en. raak.
Daar hadden ze de wolf gevangen in-
plaats dat hij hen gevangen had.
Ha! ha! ha!
„Lust je ons nog stommeling? Ha,
ha, ha! De kabouters konden het niet
geloven, dat ze zo'n groot beest ge
vangen hadden.
En de wolf? Nou die bromde van
kwaadheid.
„Zal je ons nooit meer opeten?"
„Nee, echt niet".
„Nou dan laten we je vrij".
De wolf werd losgemaakt en hij
ging gauw naar huis. Rimpel en Pim
pel gingen ook naar huis om te slapen.
Monique van Cleef:
IN DE VAKANTIE
In de vakantie gingen we wel eens
naar het bos. Daar heb ik eikels en
grote bladeren gevonden. Die bladeren
heb ik tussen een groot boek gelegd,
om te drogen. We gingen ook wel eens
naar het strand en daar heb ik veel
schelpen en zeesterren gevonden. Ook
zag ik messen, dat zijn lange scherpe
schelpen.
Weet je, waar we ook nog naar toe
geweest zijn? Naar de dierentuin.
Daar heb ik het leuk gehad, jó! Daar
zag ik, dat een grote aap een banaan
aan een jonge aap gaf. Ik heb ook
een zeehond gezien, die een balletje
op zijn neus kon houden. Er stond
een oppasser bij met een emmer vol
vis en bij elk kunstje gooide hij een
visje in de bek van de zeehond.
Ook zag ik een ooievaar met een
kikker in zijn bek en een worm kroop
langs zijn been. De ooievaar hinkte
er van, omdat het zo kriebelde. In
huisjes van glas waren ook vogels,
parkieten en musjes. We gingen ook
naar de speeltuin. Daar zag ik een
fijne schommel, ik ging er op en krak,
de ijzeren stang brak. Dat was niet
leuk. Ik ging maar weer naar de die
ren kijken. Ik keek om en zag een
stier. Bij elke stap brulde hij omdat
hij zo'n honger had. Nou ik liep maar
door en trok me daar niets van aan.
Toen gingen we naar huis. Daar
kregen we kadetjes. Ik mocht ook nog
een ijsje kopen. Het was een fijne dag
geweest.
Marie-Louise Steenbergen:
MIJN LEVENTJE
Op 23 december 1957 ben ik gebo
ren. Mijn moeder had gehoopt, dat ik
een kerstkindje zou worden. Ik was
maar een heel klein meisje van vijf
pond, maar de dokter zei: „het is
een kerngezonde baby".
Ik was heel lief, maar natuurlijk
ook wel eens stout. Toén ik een jaar
was. mocht ik altijd met mijn moeder
boodschappen doen. Toch moest ik
drie keer per dag naar bed en dan
ging ik altijd huilen, want ik wou de
fles hebben. Met mijn tweede jaar
kon ik al een beetje praten. Ik zei
altijd: „ik wil geen stampte muisjes,
ikke moette kaas".
Na een poos werd ik vijf jaar en
ging naar de kleuterschool, dar kwam
ik altijd om elf uur thuis. Nu zit ik
in de derde klas en vindt het'heel fijn
op school.
Vinny Habraken:
IETS UIT MIJN LEVENTJE
Ik ben op 26 mei 1957 geboren. Ik
had een parkiet, die tam was. Ik kon
alles met hem doen. Hij ging altijd
op mijn hoed zitten. Ook zette ik hem
wel eens in een speelgoed-autootje en
dan reed hij de kamer door. Later
kreeg ik ook een hond, die op een
leeuw leek. Hij heette Ronnie. Als ik
buiten aan het spelen was, stond hij
voor het raam te kijken. Ik kon hem
niet mee .naar buiten nemen, want
dan liep hij weg. Hij is ziek geworden
dood gegaan. Toen mijn broertje
geboren werd, mocht ik van mijn va
der naar judo. We gingen er eeerst
een keertje kijken, piaar daar ben ik
wel een beetje geschrokken en durfde
er niet meer heen te gaan.
Daarom ging ik maar liever naar
't voetballen en dat is erg leuk. Laatst
was er feest bij UVS en toen trak
teerde de trainer ons op patates en
cola. Dit jaar zijn we op vakantie in
Luxemburg geeweest. Ik mocht de
auto helpen inpakken; daar hebben
we een foto van. Op de heenreis was
het mooie weer en hebben we mooie
wandelingen gemaakt. Toen werd het
lelijk weer en daarom zijn we maar
naar huis gegaan.
TANTE JO en OOM TOON.
Platenrecensie en
t.v.-optreden
van The Shoes
Wij lazen op de tienerpagina
van de Haagsche Courant:
„Standing and staring" van The
Shoes (Zoeterwoude, red.) is op
zich zelf een goede compositie.
Er zijn echter twee „maren".
Ten eerste: qua zang is het één
van de vele imitaties van de on
volprezen Steve^Winwood van
The Spencer Davis Group. Ten
tweede: de muzikale uitvoering
is niet van grote waarde. Num
mer twee op deze single, „Ask
my mother", is als compositie
al minder, maar verder gelden
dezelfde aanmerkingen"
Zijn we goed ingelicht, dan ko
men deze zelfde Shoes volgende
week op televisie in een tiener-
programma, „Moef Ga Ga".
Voor z'n goud
visjes zorgt Bul-
Zondagavond komt Veronica's Danstoernee in Leidens Stadi
gehoorzaal. Tineke zal er onder meer aan het dansminnen
publiek presenteren! Roek Williams and The Fighting Cat
Yvonne de Nijs, Lysette en Ria Valk.
ROEK WILLIAMS en The Fighting Cats
Met „I'll cry" en „Please don't
go" begon hun victorie, met Rob
Motion van Leeuwen-nummer „Ta
ke your time" gaat liet nog beter.
En töch kunnen Roek en ztfn Cats
niet beweren, dat zy een bliksem
carrière hebben gemaakt.
Roek WiUlams, 23, brildragend,
zanger en ritmegitarist van de in
1961 opgerichte groep uit Amstel
veen, is muzikaal van alle markten
thuis. Behalve op de elektrische gi
taar weet hy zijn weetje op piano en
accordeon wat dat laatste Instru
ment betreft werd hjj zelfs en keer
nationaal kampioen!
Roek Willemze moest overigens van
meet af aan ondervinden, dat het suc
ces in beat c.a. je niet zó maar komt
aanwaaien. Zeker, er werden wat
plaatjes van zijn groep op de markt
gebracht („You walked away", „Kom
terug en dans met mij"), maar de
Blitz? Nee. Dat succes kwam ove- ,<r'*
rigens toch wel. Eerst „I'll cry" in
Veronica's top veertig en een optreden g-..*
in „Fanclub", „Please don't go away"
en tenslotte „Take your time", wéér in
Veronica's top veertig.
Fijne muziek maken, dèt is het pa
rool van Roek Williams en zijn Figh
ting Cats. Die toch niet vechtende kat
ten zijn: Rick Beekman (22, sologitaar
en zang), Ronny Buhre (20, basgitaar
en zang) en Richard de Bois (17,
drums
LYSETn
20-jarige Lysett
maakt deel ul
van de Veronlca'i
Danstoernee, dl
zaterdagavond ti
fast Is ln Lelden
Deze Haagse Ma
auela Berllot heefl
In het voorjaat
van dit jaar haai
eerste plaat op
markt gebracht
„The little things"
„I know". Op di
televisie heeft ri
Inmiddels ook al
haar kunnen aan-
getoond.
YVONNE DE NIJS
Ook al geen onbekende ln de pla-
tenwereld, dit zangeresje, dat vorig
winterseizoen nog wel eens werd ge-j
signaleerd in de omgeving van wereld-j
kampioen schaatsen Kees Verkerk]
„Jimmy Walker", „Allassio", het
haar meest bekende „hits".
RIA YA
Nou, die behoeven we echt niet m<
aan je voor te stellén. Zangeres
uiteenlopend genre, zo heb je ln had
laatste (KRO)tv-show kunnen constfi
teren. Een paar platen: „Honderd jaaj
en nog veel meer", „Als ik de golvei
aan het strand zie", „Beste Kees" e:
„Wiegeliedje". Ria had destijds tijden;
het tweede Tsjechisch International
Songfestival ook veel succes.
HET VERMELDEN WAARD.
THE SOUNDING
ROCKETS
Nieuwkoops beatgroep „The Soun
ding Rockets" heeft een fanclub se
dert kort. Dezer dagen werd met veel
vertoon het honderdste lid ingeschre
ven: Nelly de Jong uit Noorden. Van
de voorzitter van de fanclub ontving
zij o.a. een platenbon.
DE BURCHT VOOR
DUITSE RADIO
Het Eerste Leidse Jeugdorkest en
Drumband „De Burcht" heeft het af
gelopen weekeinde veel succes gehad
tijdens het optreden in de Duitse stad
Keulen. Een gedeelte van hun show
bijvoorbeeld werd zondagmiddag in
rechtstreekse uitzending in de Duitse
(radio)ether ten gehore gebracht. Eer-
dit jaar behaalde het Leidse gezelschap
al triomfen in de Duitse stad Krefeld
en de Belgische plaats Charleroi
MOENPIEPERS
Een van onze trouwe lezers uit Lé
den vond, dat er in Ook voor
eens aandacht mocht worden bested
aan „De Moenpiepers". „Volgens mj
Leidens beste en populairste beat
rhythm and blues groep", aldus de»
lezer (es?). Aan je schrijven word:
uiteraard aandacht besteed!!!
FOLK BEAT 14
Leidens jazzsociëteit zet volgende weel
zaterdag haar winteractiviteiten
in „Roomburg". Het Trio Mat Matt-
evvs is te gast by de „soos" vi
Faber c.s. en er zal ook wel we
jammed" worden door een péar Lelds
musici na het optreden van het inter
nationaal befaamde trio.
Nadat Johnny Lion en Sophie van Kleef destijds in de hoofdstad hun eigei
boutique hebben geopend, en ook veel andere als paddestoelen uit de Amstei
damse grond schoten, hebben deze week Willeke Alberti en haar echtgenoot
Joop Oonk de aandacht van vele artiesten op zich gevestigd. Zangeres Willeke
en Jay Jay-er Joop hebben namelijk óók een boutique in gebruik genomen'
Leiden wacht nu natuurlijk even af, of zich hier binnenkort ook artieste:
gaan vestigen, die een (tiener en twen) boutique gaan drijven.
NIET UITGESLAPEN
The Tee Set, een beat en R B
group, die vorige week ln de Ook voor
jou-schijnwerpers stond, werd niet
goed belicht. Tenminste, dat schreef
een attente tiener. „Wat denkt u
hun nieuwe topper „Early in the
morning"?", zo was haar vraag. Vin
den we uitstekend, en we zullen voor
taan wat vroeger opstaan.
BOUTIEKS
uit voorraad leverbaar.
DE ZAAK VOOR
LEIDEN EN OMSTREKEN
Gé Hofenk
Muziek- en
gram m of oonplatenhandel
HAARLEMMERSTRAAT 66
ADVERTENTIE
VIJF VOOR
HALF ZES
Al eerder hebben we melding ge
maakt, dat Leiden een groep kent, die
de fraaie naam „Vijf voor half zes"
draagt. Ditzelfde „Vijf voor half zes"
schijnt vrij hard te repeteren en bin
nenkort zijn eerste officiële optreden
te willen vieren.
ALLES OF NIETS
Pardon: „All or Nothing" is de naam
van een beat respectievelijk rhythm
and blues groep uit ons lezersgebied.
Voor de insiders niets nieuws. Maar
voor hen, die destjjds het stukje lazen
in „Ook voor jou" over „De Hier" zjj
gemeld, dat inmiddels al weer een ln
memoriam op zjjn plaats is voor deze
naam. Als „All or Nothing" gaat de
groep, ln een nieuwe samenstelling
evenwel, verder door het beat-leven.
„Maar ik geloof, dat de naam van „AH
or Nothing" de jongens ook niet zo
ligt", hoorden wij een fervente fan zeg
gen.
zingen, Maar, wat de laatste betreft, ook een eig«
