ook
VOOR
JOU
Barbarossa Groep
IN DE KRANTENTUIN
Een jaar in de vijfde
klas met Piet-Hein
ONS KNUTSELHOEKJE
."O
TOPPERS
naar Italië
De afgelopen zomer was niet mooi
geweest, tenminste in ons land. Er
waren heel veel regendagen, maar nu
leek 't wel of de septembermaand al
les wilde goedmaken. Bijna iedere dag
mooi zonnig weer. Als 't enigszins kon
trokken de mensen nog naar het strand
of maakten lange wandelingen.
Nu was 't op één van die warme
najaarsdagen dat de jongens en meis
jes loom in de bank zaten, 't Was
aardrijkskunde. Ondanks de prettige
toon van mijnheer v. d. Helm keken
de kinderen ongeïnteresseerd toe. Daar
ging opeens de klasdeur open en een
pater met een flinke baard trad bin
nen. Hè, alles schoot wakker. LeuK
zo'n afwisseling, dafht ieder. Na de
eerste begroeting begon de pater:
„Ik zie dat jullie nu aardrijkskunde
les hebben. Ik kom regelrecht uit
Afrika en als mijnheer het goed vindt,
wil ik wel eens iets over dat grote
land vertellen".
„Hoei! hoei! hoei!" klonk het en
meteen alles recht. Natuurlijk vond
mijnheer het goed.
..Pater komt u maar aan de lessenaar
„Nee, ik wandel liever, dan kan ik
hier en daar nog eens een oorvijg
uitdelen of een tijgergevecht voor
doen." Mijnheer v. d. Helm had in
tussen de kaart van Afrika opgezocht
en op het bord gehangen. Met een
stokje in de hand begon de pater alles
te vertellen, 't Was muisstil in de klas.
Dat was nog eens wat anders dan zo
maar iets uit een boekje te lezen,
't Waren allemaal belevenissen die hij
zelf had meegemaakt Ze hoorden ook
van de armoede, de ziekten, de bij
gelovigheid van de inlanders en de
pater benadrukte hoeveel goed er door
de missionarissen, de zusters, de dok
toren en de verpleegsters gedaan werd.
,,'t Is maar jammer dat ik geen
motorfiets of auto heb, dan zou ik
veel meer kunnen doen. Met een ge
wone fiets bereik ik niet veel. 't Is
trouwens veel te warm om je zo moe
te maken met trappen. Kijk jongens,
ik zou wat geld moeten hebben. Heb
ben jullie nog iets te missen uit je
spaarpot?"
Van alle kanten werd er „ja! ja! ja!"
geroepen.
„Maar eerst aan vader en moeder
vragen hoor!" Verder vroeg de pater
om een gebedje voor zijn missie en
mischien zouden er hier wel meisjes
en jongens tussen zitten, die later ook
in de missie wilden werken. Het aard-
rijkskunde-halfuurtje was zo om. Nog
een half uurtje rekenen en de middag
was ook weer om.
Een mooi plan van Piet-Hein
De familie v. d. Helm zit aan tafel.
Piet heeft de beurt van voorbidden
gehad, 't is nog even rustig, maar dat
duurt niet lang, dan komen de ton
getjes los.
„Mam, mogen we een kermis hou
den?" kon Hein zich niet langer in
houden.
„Een kermis houden? Hoe kom je
daarbij? Wanneer en waar zo?" vroeg
moeder verwonderd.
Papa at maar rustig door, hij snap
te wel waar de jongens heen wilden.
„Kijk mam, we moeten geld hebben
voor een pater die een motorfiets
wil kopen. Wij gaan een handje hel
pen".
„We gaan in de tuin allerlei tentjes
maken, ballen gooien, touwtje trek
ken, ringen werpen, schieten, een
grabbelton en nog veel meer", ratelde
Hein nu door.
„In de tuin, zeg je en tenten bou
wen," vroeg moeder.
„Natuurlijk geen echte tenten, al
leen afscheidingen met touw".
„En de prijzen dan?" wou moeder
verder weten.
„O, we gaan oud speelgoed opha
len en dat wiel opknappen, verven,
plakken en spijkeren".
„Ja jongens, dat is een mooi plan,
ik zal jullie helpen", mengde vader
zich nu in het gesprek. „Maar nu eerst
door eten, alles wordt anders koud".
(Wordt vervolgd)
CORRESPONDENTIE
De kinderen zijn nog lang niet uit
verteld. Daar komt eerst Wim Niest-
hoven met
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren in 1957. Ik wou al
gauw niet meer in de box en kroop
dan over de grond. Ik probeerde op
te staan en trok me overal aan vast.
Menig keer heb ik een vaas omge
gooid, maar wat verwacht je nou
van een baby. Al gauw kon ik lopen.
Met mijn vierde jaar ging ik naar de
kleuterschool. Het was wel een beetje
vreemd want ik was in ons huis ge
wend te spelen waarmee ik wilde.
Daardor kwam het dat ik wel eens
zat te huilen, maar dan kreeg ik een
snoepje en dan was het gauw over.
Ik ging naar de eerste klas, kwam in
de tweede en zit nu in de derde klas.
Nu is het moeilijk, we krijgen som
men boven de honderd, maar dat
geeft niks, want we hebben een lieve
juffrouw.
Een paar dagen geleden kwam er een
meneer die ons les gaf in aardrijks
kunde. Ook kwam er een meneer zang
les geven met een gitaar. We kregen
een blaadje met een liedje er op,
dat we moesten zingen.
Karin Blekkingh:
MIJN LEVENTJE
Ik heet Karin Blekkingh en ben
geboren in Scheveningen op 12 maart.
Ook ben ik toen gedoopt. Mijn moeder
zegt dat ik als baby heel ondeugend
was. Ik ging later wonen in Leiden
op de Pieterskerkstraat. Ik was toen
één jaar. O, nee, we woonden niet in
een heel huis hoor. Als kleuter heb ik
ook heel veel geks gedaan. Toen ik
drie jaar was verhuisden we naar de
Mulderstraat, dat is ook in Leiden.
Daar kreeg ik mijn eerste zusje. We
noemden haar Mirjam.
Op een dag kwam mijn oma, ik zat
de kinderstoel. Ze kwam naar
Mirjam kijken. Toen vroeg ze of ze
het nieuwe zusje mocht meenemen en
toen zei ik: „nee, didde mag niet" en
ik begon heel hard te huilen. Ziezo,
dit was iets van toen ik nog heel klein
was.
Johan Leiden:
IETS OVER MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren in 1958 op 1 augus
tus om 7 uur 's morgens. Ik werd
Johan genoemd. Van de eerste vier
jaren weet ik niet zoveel af. Daarom
heb ik dat aan mama gevraagd. Van
haar heb ik gehoord dat ik mijn
eerste tandjes kreeg na een half jaar.
Weer een half jaartje later kon ik
lopen en weer een half jaartje later
kon ik praten en dat ben ik nog niet
verleerd.
Toen ik vijf jaar was, ging ik voor
het eerst naar de dierentuin. Daar
was het heul leuk, vooral die apen.
Wat vonden ze de pinda's lekker. Ook
zijn we toen naar de leeuwen ge
weest; wat bromden ze. Ook waren er
leuke marmotjes en dan nog de oli
fanten en de papegaaien en de kippen
en de varkens.
Leny van Buuren, Leiden:
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren op een donderdag.
Het was tweede Kerstdag 1957. Ik
was een lieve gezonde baby van zes
pond en 3'/t ons. Ik ging vaak met
mijn moeder, met de wagen, naar
Warmond, waar mijn oma woont. Dat
was heel fijn. Oma had een heerlijke
tuin. waar ik de hele dag in mocht
staan. Toen ik twee jaar en drie
maanden was kreeg ik een lief broertje
Guus. Mijn mama ging toen naar het
ziekenhuis en ik mocht bij mijn oma
logeren. Dat was leuk, want mijn
neefje Frank was daar ook, omdat
hij ook een broertje gekregen had.
Mijn oma had het toen heel druk,
maar ze vond ons wel lief, behalve
wanneer we onze pap op moesten
eten. Dat wilden we niet, toen waren
we dus een beetje stout. Toen ik vier
jaar was ging ik naar de kleuterschool
en daarna ging ik naar de eerste klas
bij jufrouw Van Velzen. Die vond ik
heel aardig. Daar leerde ik schrijven,
rekenen en taal. Dat was heel fijn.
In de tweede klas kwam ik bij juf
frouw Broekhoven en die was ook
heel aardig.
Nu zit ik in de derde klas bij juf
frouw De Leeuw. Daar leer ik aard
rijkskunde en geschiedenis. Ik vind die
juffrouw ook aardig. Met Marieke mag
ik voor de koffie en de thee zorgen
en we mogen samen afwassen.
Diederik Krom:
MIJN EERSTE VLIEGREIS
30 September ben ik jarig geweest.
Ik heb heel veel cadeautjes gehad,
maar het allerfijnste cadeau kreeg ik
WATERSCHRIFT
Ditmaal ga ik jullie
eens inwijden in een op
windende en ongewone
methode om 'n onzicht
bare brief te schrijven.
Het kan immers wel
eens voorkomen, dat je
een vriend iets wil me
dedelen, waar een ander
niets mee te maken
heeft. Deze methode
heeft niets uit te staan
met verschillende an
dere onzichtbare ink
ten, die met uien, melk
of azijn te maken heb
ben. Nee, deze methode
is geraffineerder (slim
mer bedacht) dan de
andere.
Leg het papier, waarop je schrijven
wilt in water tot het doorweekt is.
Het natte papier leg je daarop op een
glasplaat of een andere harde mooie
onderlaag en leg er daarna een droog
vel papier overheen. De 'tekst (de
woorden van de mededeling) schrijf
je vervolgens met een ballpoint op
dit droge stuk papier. Wanneer je
regelmatig schrijft, brengt het ge-
40-1»
schrevene zich als watertekens op
het natte papier over.
Het droge papier gooi je weg, ter
wijl je 't natte vel afdroogt met vloei
papier of gewoon een tijd laat op
drogen. Zoetjesaan zullen de water
tekens verdwijnen tot het papier weer
helemaal wit is. De vriend, die de
brief ontvangt, behoeft ze alleen maar
in de week te zetten en het schrift
treedt weer duidelijk te voorschijn.
HANS EN DE KIP
„Wat is 'n kip toch
vreselijk dom! Bijna
was ze overreden ge
worden, omdat ze juist
naar de overkant van
de straat wou, toen er
net een auto aankwam".
„Nee, Hans, zo dom is
een kip toch niet," zei
vader. Zij is zelfs een
soort levend meteriolo-
gisch weerkundig)
instituut inrichting
voor wetenschappelijke
doeleinden). Als het b.v.
regent, kan zij daardoor,
hoe donker 't ook is
buiten, precies vaststel
len dat 't een dagregen
wordt of slechts 'n buL
Wordt 't een dagregen,
dan blijft zjj buiten.
Maar als 't een flinke
bui wordt, hoe kort ook,
dan wenst zij niet nat
te worden en neemt d'r
toevlucht tot haar hok,
tot 't weer droog ge
worden is."
„Ja, dat klinkt natuurlijk helemaal
niet dom", moest Hans toegeven.
„Daarmee kan xe zelfs de mens van
dienst zijn".
WAAR HOREN ZIJ?
De schilder of teke
naar heeft verschillen
de personen niet in 't
goede vakje geplaatst.
Zetten jullie de perso
nen van een volksstam
eens netjes, waar ze
thuishoren, dus bij huis,
tent, schip enz., uit hun
eigen land- of woon-
van mijn peetoom, oom Cor, namelijk
geld voor een vliegreisje. Mama zei
al dadelijk: „dat is mooi voor een
vliegtocht naar oom Ton in Gronin
gen". Wie zou er met me meegaan,
mama of papa? Eindelijk werd be
sloten dat papa mee zou gaan, en ook
mijn oma en opa.
Door de telefoon werden de kaartjes
besteld. We zouden op vrijdag gaan.
Het vliegtuig zou vertrekken om 10
minuten voor 5. 's middags. Papa zou
ons naar Schiphol brengen en dan
zijn auto daar had laten staan tot zon-
Ik moest 's middags nog naar school
tot drie uur. toen stond papa aan de
school met de auto en m'n koffertje.
We waren op tijd op Schiphol. De
kaartjes lagen al klaar en we moesten
wachten in een hele grote hall, bij
't loket: „voor binnenlandse reizigers"
Na een poosje kwam een meneer ons
ophalen om met hem mee te gaan
naar een autobus die al klaar stond,
om ons naar het vliegtuig te brengen.
De trap stond al uit. De motoren
draaiden al. We gingen het trapje op.
Onze koffertjes werden in de bagage
ruimte gezet en we gingen op onze
plaats zitten. We zaten twee aan twee,
met een pad in het midden. Ik zat
naast papa en mocht aan het raampje
zitten. Leuk was dat. In de verte alle
maal wuivende mensen. Jammer dat
oom Cor er niet stond om ons uit
te wuiven, maar dit moest op zijn
kantoor werken.
Iedereen begon op z'n horloge te
kijken, 't Was al 10 minuten voor
vijven en nog stonden we daar. Het
was die middag mistig. Het vliegtuig
uit New York was over tijd en daarop
moesten we wachten. Na een kwar
tiertje was alles oké. Er kwamen nog
5 reizigers bij. Alle plaatsen waren
nu bezet: 32. De piloot ging in de
cock-pit, vooraan. De deur werd dicht
geschoven, wij moesten onze riemen
vastmaken en we begonnen te rijden
over de lange startbaan. Ik kon pre
cies op de wielen kijken. De wielen
werden opgetrokken en daar gingen
we van de grond. Eerst langzaam, ik
kon de straat nog goed zien, maar toen
gingen we hoger tot 1600 meter. We
gingen over graslanden, die mooi ver
deeld waren in rechthoekige stukken,
de koeien en de auto's leken wel
stipjes. De grote flats leken wel speel
goedhuisjes. Door de mist konden we
in de verte niets zien, de wolken sto
ven langs de raampjes, alleen bene
den zagen we wat van het land. We
mochten de riemen losmaken en een
meneer kwam rond om pakjes peper
muntjes uit te delen. Even later kwam
hij weer pakjes uitdelen met een reep
chocolade, een pakje suiker, een pakje
mekpoeder en een servetje en toen
kwam voor ieder een beker koffie.
Bij elke plaats kon een tafeltje uit
geschoven worden, 't Was heel gezel
lig. Bij onze plaats hing ook een land
kaart, dan kon je zien over welke
steden en dorpen je vloog. Papa legde
alles uit. Toen de koffie op was, kre
gen we een papieren zakdoekje met
eau de cologne.
„Opletten Diederik, we gaan dalen.
We gaan naar Enschede". „Riemen
vastmaken", werd er geroepen. Ik zag
de wielen weer uitgetrokken staan.
Even later reden we weer over de
startbaan. Veel reizigers stapten uit
en er kwamen nieuwe bij voor het
vliegveld Eelde bij Groningen. Dit,
alles gebeurde in een paar minuten.
De riemen moesten weer vast, we
reden weer weg en even later zaten
we weer in de lucht.
De mist was dikker geworden. Wë
zagen niets anders dan witte wolken.
Jammer was dat wel. Riemen weer los,
weer pepermuntjes gehad, riemen weer
vast en weldra stonden we op het
vliegveld van Eelde. Mijn eerste lucht
reis was voorbij. Oom Ton stond ons
op te wachten.
Dag kinders, tot de volgende week.
TANTE JO en OOM TOON.
AFFICHE
Student aan de Koninklijke Aca
demie voor Beeldende Kunsten
H. Kleibrlnk uit Leiden kreeg
op Dierendag (4 oktober) twee
honderd gulden. Dit als prjjs
voor een ontwerp van een affi
che voor de Vereniging van Die-
renbeschermin g.
KEYSTONES
Goed, op 3 oktober hebben de
Leidse Keystones zich in hun
nieuwe bezetting aan het pu
bliek gepresenteerd temidden
van een feestvierende stad. Er
bestaat inmiddels een fanclnb:
Keystones' fanclub, Weldehof
28, Leiden. Kosten: drie gulden
per half jaar. In ruil daarvoor:
ontvangst Mini Paper verzekerd
en reductie op de bijéénkomsten
van de club.
uit voorraad leverbaar.
DE ZAAK VOOR
LEIDEN EN OMSTREKEN
Gé Hofenk
Muziek- en
grammofoonplatenhandel
HAARLEMMERSTRAAT
NONESUCH-
In een proklamaatsie maakt „None
such managements and productions",
oftewel Lodewijck den Hengst uit
Boskoop, bekend, dat na maanden
voorbereiding vanavond de beat en
rythm and blues group „Nonesuch"
haar eerste officiële opwachting
maakt voor beat en R B minnend
Alphen aan den R(jn. „Bereblitz"
moet deze groep zijn, zo schrijft ge
noemde manager en organiste Dlneke
Heruer. Basgitarist en leadzanger
John Dankmeyer, sologitarist en zan
ger Wil Boerstoel en drummer en zan
ger Pieter van Bodegraven moeten dat
dan waar gaan maken.
De nieuwe groep, die volgende week
in Hazerswoude ('t Zwaantje) speelt,
gaat meteen al met een fanclub in
DANSTEST
Leerlingen van erkende dans
scholen kunnen ook dit jaar
weer deelnemen aan AVRO's
Danstest. Na zeven regionale
finales, die stuk voor stuk op
het scherm worden gebracht
met als presentator Albert van
Lingen, wordt op 28 april 1967
de finale gehouden in Scheve-
ningens Kurhaus. Het orkest
Willy Schobben zorgt evenals
de vorige keer voor de dansmu
ziek. De regionale finale van de
provincies Zuid-Holland en Zee
land vindt op 6 januari 1967
plaats in de Haagse Dierentuin.
De Dansscholen in Leiden en
omgeving hebben voor dit dans-
evenement intussen al inge
schreven. We noemen de dans
scholen: J. Alphenar te Lei
den, H. Boes te Oegstgeest,
Evert Castelein te Leiden, „Gru-
vo" te Lisse, C. van de Moezel
te Alphen aan den Rtjn, Wie-
linga te Leiden en A. de Groot
te Leiden.
Deze week is de Barbarossa Groep-nieuwe-samenstelling ver
trokken. Eerst richting Duitsland, vandaag verder naar Italië»
autostad nummer één, Turijn. Na een contract van vier maan
den in het noorden van het laarsland te hebben afgewerkt,
zakt de groep af naar het zuiden: Rome. En daar gaan twéé
Zoeterwouders, één Stompwijker, zanger Robert Williams uit
Rotterdam en Italiaanse organist Pepino Leone, naar zij hopen
met succes acht maanden lang iedere avond optreden.
Professional
Het amateurtjjdperk van de groep
behoort dus tot het verleden, nadat
de contacten tot stand zyn gekomen
met zanger Roger Williams, verbon
den aan Philips' platenmaatschappij
in Duitsland. Deze instantie nu te
kent voor de organisatie van de een
jaar durende trip, die door de volgen
de personen wordt gemaakt:
ROBERT WILLIAMS, een Neder
landse zanger, van wie we hier nog
niet veel hebben gehoord, maar die
het in Duitsland goed schijnt te
doen. Men kan hem tevens bestem
pelen als de manager van het toer-
neeërende gezelschap:
PAPINO LEONE, zeventien jaar,
maar ondanks dat al een gedegen
opleiding genoten hebbend op het
conservatorium van Milaan. Hjj is
de organist van het stel, heeft in
middels al een paar keer met de
Barbarossa Groep opgetreden en
rond voorheen al emplooi in Duits
land:
BARBAROSSA, oftewel Rinus
„Kriek" Pieterse (23) uit Zoeter-
woude, die tjjdens de trip de drums
voor zjjn rekening neemt:
DAVE, oftewel beter bekend ais
Frans Veenswyk (20) uit Zoeter-
woude, die tekent voor het werk
op sologitaar;
TIMOTHY, In Stompwjjk door het
leven gaand als Sjaak Oliehoek (18),
Naam blijft
Ondanks de nieuwe samenstelling
de naam „Barbarossa Groep" blflft'
Drie uur werken per dag, 's avonds
van kwart over tien tot 's nachts twee,
inclusief pauzes - dat vormt het pro
gram. Wat t'e doen in die vele vr(je
uren? Kriek: „Repeteren. Een echte
Barb-sound tot ontwikkeling brengen.
Daarnaast natuurlijk ook gewone a-
musementsmuziek, met nummers als
„La novia", „II mondo", „Strangers
in the night". Moeilijk? Och, we zfln
toch beroeps, dus dat moet nu kun
nen We willen hier ln Nederland te
rugkomen als ras-muzikanten - daarom
gaan we met ons drieën ook naar het
conservatorium"
Taal
Nog meer te leren voor de Zoeter-
wouds-Stompwijkse combinatie: Ita
liaans. Daarnaast: het aftasten van de
smaak van het overigens toch al zo
verwende publiek, in genoemde steden
Turijn en Rome en tevens in de kust
plaatsen, waar de groep over een jaar
op de „schnabbeltoer" hoopt te gaan.
Geen avontuur
Ze willen het niet bestempelen met
het begrip „avontuur", de Barbaroe-
sajongens. „Uiteindelijk hebben we de
contracten in handen". Als ze dan
maar waterdicht zjjn.
LOOSE LIVERS
Exëuses, Loose Livere uit Hazers
woude, maar het bericht van twee we
ken geleden in „Ook voor jou" wat
betreft jullie samenstelling kwam niet
helemaal uit de verf! Voor de goede
orde: The Loose Livers doen het met
hun vijven, en niet met vieren, zoals
een zetduiveltje argeloos kond deed!
„MAMA HOUD JE GROTE MOND"
zongen Pretty Things in Scheveningen
Vorige week waren de Engelse
Pretty Things weer in Nederland voor
het geven van een viertal shows, o.a.
in Scheveningen ln het „Casino",
zaterdagavond. Ongeveer 1500 en
thousiaste fans waren getuige van
hun optreden.
Om half twaalf kondigde organi
sator Jacques Senf de komst van de
Pretty Things aan. Ze kwamen toen
uit Bergen op Zoom waar zij 'a mid
dags een voorstelling hadden gege
ven. Onder een enorm gejoel en ge
juich betraden ze het kleine podium
waar ze hun platensuccessen zoals
„Road Runner", „Don't bring me
down", „Midnight to six man", „A
House in the country" en „Mama, keep
keep your big mouth shut" ten gehore
brachten.
Drummer Skip Allan was wel de
meest opvallende van de groep. Na
twee drumsticks kapot geslagen te
hebben viel hjj op zjjn drumstel,
waarb(| hjj licht aan zyn voorhoofd
werd gewond. Zanger Phil May,
ongetwijfeld de meest populaire van
het stel, wrong zich ln aUerlei boch
ten om de microfoon en zakte ten
laatste op zjjn knieën, waarvoor hjj
met een enorm applaus werd be-
Twee meisjes moesten door twee po
tige leden van de knockploeg van
Jacques Senf wegens hysterie over
het podium naar buiten worden ge
loodst.
Na drie kwartier te hebben gespeeld
voor een enthousiaste menigte verlie
ten The Pretty Things het „Casino"
om zich naar hun hotel te begeven,
vanwaarult zij de andere dag naar
Eist (Gld.) en Veendam (Gr.) ver
trokken.
Onlangs al ln de landelijke be
langstelling via Veronlcapro-
gramma „Red Band Toppers",
'ond rekenend op
in Italiaanse stad Turjjn: de
drie jongens van de Barbarossa
Groep. Een jaar optreden ln
Italië dat staat Sjaak Olie
hoek, Frans Veenswflk en
„Kriek" Pieterse te wachten.
Zei de laatste: „Och, Je moet
wat achterlaten, bijvoorbeeld
collie Renza („Perzisch!"). Ge
drieën hopen ze met hun nieuwe
instrumentarium net zo veel
succes te boeken als The Shoes,
een andere beatgroep uit Zoe-
terwoude. Van de grond af be
gonnen ln Duitsland heeft
deze nu een contract by Paul
Acket en zoals vorige week ge
meld: een plaat op de markt,
die het goed „doet".
Vanavond om vyf minuten over ne
gen via net 1: „Het biyft Hollands",
een programma waar van alee en
nog wat in zit. De stad Leiden, die zo
langzamerhand op nationaal en In
ternationaal vlak muzikaal een woord
je gaat meespreken, is hierin óók ver
tegenwoordigd, door de deelname van
Cees van Oyen en Henk Frankes
Leidse Sleuteltjes.
Diezelfde Sleuteltjes kun je overi
gens ook via de radio aan het werk
horen op maandagmorgen (9.40), wan
neer dit kinderkoor in een uitzending
van twintig minuten op de AVRO-
zender een gedeelte van het veelzij
dig repertoire afwerkt. En Cees van
Oyen, die de handen vol heeft aan een
cabaretprogramma, dat h(j presen
teert onder auspiciën van de Dienst
Welzijnszorg Landmacht, deed nog
heel onlangs van zich spreken in een
uitzending van Willems „Vuist".
Goed, vanavond de cabaretier mèt
de Sleuteltjes, die overigens binnen
kort weer meewerken aan een radio
programma van de Nord Ring Tour,
op de NCRV-teevee. Met hun platen-
succes: liedjes van Danny Kaye. In
het Nederlands uiteraard.
Bullers viool
wordt ge-olied
of ge-vernist.
Zou het geholpen
hebben?
