FEEST DER IJZERSTERKE TRADITIE
iL tl
j, ''nTP
GOEDGEMUTSTE BELGEN
TUSSEN KEULEN EN PARIJS
PAGINA
DE LEIDSE COURANT
DINSDAG 4 OKTOBER 1966
m
De burgemeester
was zijn hoed kwijt
Filmfestival in
Venetië
De burgemeester was zijn hoge hoed
kwijt. En dat uitgerekend op drie ok
tober. Een heerlflk probleem voor Jan
Klaassen en Katrijn, die dan ook op
vier plaatsen ln de feestende Sleutelstad
met honderden peuten en kleuteee eo-
ZONNIG IS NATUURLIJK anders, maar wie
kon er zich een mooier feest op 3 oktober
voorstellen toen gistermiddag zowaar de bewol
king brak en een aangename herfstzon alsnog
kwam bijdragen aan de vreugde op het hoogtepunt
der jaarlijkse Leidse kringloop? Het was weer
alles traditie, een ijzersterk patroon, wat de klok
sloeg. Toch waren er elementen genoeg die het
festijn opnieuw onderscheidde van die in de voor
gaande jaren. Voor het eerst, bijvoorbeeld, werden
de bezwaren tegen de militaire parade - die naar
onze smaak in Leiden altijd iets, mogen we het
zeggén, „vriendelijks" heeft, als verheugen de deel
nemers zich al op de gastvrije ontvangst bij kolo
nel Wessels - geconcretiseerd in een minuscule
laydown-demonstratie, waar Pro Patria evenwel
als een stoomwals overheen trok.
Dan waren er nog de ban-debom-groep in de
taptoe, de „eigentijdse" rookbommetjes hier en
daar en enkele arrestaties. Vijf man en een meisje
werden ingerekend (het 17-jarig vrouwspersoon
had een tas vol rookbommen bij zich) en later
op de dag weer losgelaten. Maar er was genoeg
positiefs op de derde oktober 1966: een waarde
volle optocht en veel bravour te water, massa's
paling en fruit en ladingen feesttoeters, dito hoed
jes en ballonnen. En nu maar weer zanikken over
indigestie en gal-aanvallen verwerken. De heren
artsen kunnen elk jaar omtrent deze tijd weer
een duidelijke piek in dezen aanwijzen.
kwam van de zang t*n ook van de ge
sproken tekst niet alles even goed over
liet voetlicht heen. Na de pauze had men
een microfoon ter verbetering hiervan
aangebracht.
De hoofdrollen werden aardig tot goed
gebracht en enkele iiedjes waren bijzon
der aangenaam om aan te horen en al
waren deze dan nier volledig te ver
staan. de verfrissende melodieën waren
voor de toeschouwers een lust voor het
oor. Al met al een goede poging om
vermaak op de avond van oktober ie
brengen. Maar voor de toeschouwers
bracht het cabaret in andere jaren de
mogelijkheid om ook eens even io3 te
komen, mee te zingen en de drie-okto-
berstemming te uiten, hatg -en nu slechts
kon vlal: na de pauze bij de openings
melodie die dan ook fe' mocgeklapt werd
en derhalve herhaald moes worden.
DE (ROOK)BOM
DEED VOOR
HET EERST MEE
HET HOOGTEPUNT van de Drie-
Oktoberfeesten is toch ieder jaar
weer de grote optocht. Daar wor
den altijd veel kosten en moeite
aan besteed, hoewel het resultaat
écht de laatste jaren met die kos
ten en moeite niet in overeenstem
ming waren.
Dit jaar is dat anders. De mas
kerade, die gisteren onder de naam
Haring en
wittebrood
In de Waag 1
op de nevelige
„Tussen Keulen en Parijs" langs de drie-oktober-ochtend weer het jaariyks
Leidse straten trok was niet alleen
met hoge hoeden die aan de r(jen Lelde-
oriqineel, maar ze was ook in 14J
naars kwistig broden uitdeelden, da-
uitvoering en uitmonstering fraai me, dle d6 ov„ka„, ln
en het was dan ook heel jammer enorme tobbes grepen en de haringen
dat geen feestelijk zonnetje al die In de emmertje* en plastic zakjes lieten
kleuren van de stoet nog eens R|lbberM1-
extra glans en fleur bracht.
Optocht fraai en
origineel
Maar goed, dat heeft men nu e
maal niet in de hand. Een beetje medo- eerst èèn, toen nog een 2de haring
lyden hebben de weergoden toch wel binnen. Hij had de smaak dus kennelijk
gehad. Pluvius heeft - In tegenstelling te pakken en terecht, want gedeeltelik
met het befaamde „Menneke" zijn wa- schoongemaakt en niet meer zo gepe-
tervloed aardig binnen gehouden en als vorige jaren, was dit zeebanket
wierp de zon later op de middag soms het „halen" waard
zelfs een waterige blik op de feestende
Op een vlugge en efficiënte manier
vonden binnen twee uur 3 A 4000 broden
en 13.500 haringen hun weg naar de
vele gegadigden. Om half negen kwam
Leidens burgemeester zijn echtgenote
droeg een boeket ln de Leidse kleuren
zich overtuigen van het gehalte van
dit Leidse volksvoedsel. Onder de mede
levende blikken van velen werkte hij
„Pro Patria" stond
haar studentje
Traditiegetrouw trokken detache
menten van de Nidtrlssd» wmrhoor-
M4 door de Rreestraat om Leidens ont
zet niet wat militair vlagvertoon te om
lijsten. Als bijen op de honing trokken
een aantal ban-de-hontniers hierop
af. In de naam van de vrede verstoor
der auspiciën van Onderwaters „The-
ter Miniatuur" zich er een hoedje naar
hebben gezocht. En als de orgelman en
zijn aapje er niet waren geweest, dan
had de burgemeester naar zijn hoed
kunnen fluiten en van dit teken van
zijn waardigheid beroofd de hele dag
maar moeten zien uit te vieren. Natuur
lijk kwam het allemaal best voor elkaar
en Jan Klaassen en zijn vrouwtje kondén
voldaan afscheid nemen van hun jeug
dig en ouder publiek, dat beslist weer
uitziet naar nieuwe avonturen, het vol
gend jaar drie oktober.
Veertig toppers
„De Top 40" werden gistermorgen
op het Bevrijdingsplein gepresenteerd
door de bekende discjockey Joost de
Draayer. Veertig top tun^s op de disco
parade, beluisterd door eer> kleine me
nigte jongelui, die het ten gehore ge
brachte best kon waarderen en hier
en daar ook wel expressief en losjes
vanuit de heupen toonden dat er iets
by hen losgeslagen was.
Maar voor sommigen duurde het wat
te lang. Veertig hippe nummers, maar
ze komen allemaal zoT beetje op het
zelfde neer, moeten ze gedacht hebben
en tesluiks verdwenen ze in de richting
van „het Wicht", het in brons gegoten
meiske met de wipneus in de lucht dat
op het Vijf Meiplein al eerder een uit
daging was voor knapen die met hun
tyd geen raad wisten.
Weldra lekten de vurige vlammen
rond de sokkel en de bronzen sokken
van het wicht en dat was het dan. Ve
len lieten Joost voor wat hy was en liepen
op het Vijf Meiplein te hoop. Na de
komst van de overvalwagen der politie
was de zaak weer vrij snel aan kant.
Joost de Draayer. zijn platen en een
rookbom, een onsamenhangend teken
van 1966. maar alles went.
Stoutste staaltjes
op de skilatten
Van boven en onder door water om
geven haalden de Haagse Interceptors
gistermorgen de stoutste staaltjes uit
met hun skilatten op het Kanaal naby
«Ie Wilhelminabrug. Voor een talrijk
publiek, dat door de verschillende mu
ziekgezelschappen uit de hulzen was
getrommeld en geblazen, zwierden de
watersklëers over het donkere opper-
De taptoe was een
„alleraardigste"
stoet
Voor de zoveelste maal in de historie
van de Leidse 3 oktober-feesten trok za
terdagavond een lange stoet van sport
verenigingen, scholen en andere inaat-
schappeiyke groeperingen door de bin
nenstad om hulde te brengen aan bur
gemeester v. d. Werff, die in de moei-
iyke dagen van 1571 de stad voorging
in haar bestand.
Van de Kaasmarkt waar de taptoe
zich formeerde trok zy naar het stad
huis, waar Leidens burgervader de be
stuursleden van de 3 Ootobcrvereeni-
ging verwelkomde en zich, naar eigen
zeggen, in de „alleraardigst»" stoet
liet opnemen, om tezamen naar het v. d.
Werffpark te trekken. Daar aangekomen
verliet de burgemeester de stoet en liet
de groepen, de oen in diepste stilte en
de ander met veel lawaa' staande voor
het standbeeld van v. c'. Werff aan zich
voorbij trekken.
Nieuw in de taptoe waren dit Jaar de
aanhangers van de beat, die hun favo
riete band „The Milkcow" meetroon
den, bij gebrek aan een echte koe.
Ook zagen wij dit jaar voor het eerst
demonstrerende leden van de „ban de
bom" actie.
De V.L.I.S. (Vereniging I^eidse In
strumentmakers Schoolt was in tegen
stelling tot andere jaren, toen zij altijd
de aktualiteit een ruime plaats in haar
midden gaf. dit jaar oorspronkelijk ge
bleven en voerde nu eeu enorme hutspot
De M.S.G. had dit voorbeeld niet ge
volgd en gaf met een grote raket en
skelters uiting aan de tegenwoordige
tijd.
Even voor de taptoe afmarcheerde leek
het erop of de wekenlang weggebleven
regen juist op deze avond zijn grande
zou willen halen, maar gelukkig be
dacht zy zich en liet alleen in de voor-
en na-avond enige spetters op onze fees
tende stad vallen, zodat menig ouder
zijn Henkie aan de omstanders kon aan-
wyzen met: „Daar gaat onze Henkie".
