Leidse Courant | 1966 | 1 juli 1966 | pagina 9

Een

Kees

berg bracht Jan Janssen
Haast in voorste

en

eren

AUBISQUE SPEELDE MET KLASSEMENTEN....

De Pra in
gele trui

FAVORIETEN
ANQUETIL EN
POULIDOR OP
9 MINUTEN

Leo van Dongen tuimelde tien meter

Tevreden stemming in
wielerkamp „de Pel

Karstens klom

zonder moeite

Ronde in
kilometers

U.V.S.-Chevremont

Portret van
een winnaar

Finale tussen Billy-Jean en „La Bueno", maar:
ANN JONES STAL SHOW OP WIMBLEDON

VRUDAG 1 JULI 1966

DE LEIDSE COURANT

PAGINA 9

'(Van onze sportredactie)
PAU. De ogen van Jan Jans
sen en Kees Haast richtten zich
strak op de verraderlijke bochten
en de in nevelen gehulde bergtop
pen. Soms keken ze vragend op
naar hun glunderende ploegleiders.
Nog geloofden Janssen en Haast
het niet. Steeds bleven degenen
die met lien mochten meegenieten
van de barre marteltocht, twijfe
len, Zouden ze dan echt niet in
grijpen, de groten? Bleven ze
eeuwig iu dat onrustige peleton
hangen? „Doorgaan", beet Jan
Janssen zijn kleine kameraad Kees
Haast toe. Die wilde wel, nou en
of. Hij zou heel wat moeten pres
teren wilde hij de fout van de
tweede etappe herstellen, had de
Pel hem te verstaan gegeven. Een
maal in de slag pompte Haast eruit
wat er in kracht inzat. Steeds weer
echter kwam die beklemmende,
onzekere gedachte: Poulidor, An-
quetil, Gabica, Jimenez, Bitossi,
waar zaten ze? „Klemvast in het
peleton", zeiden de ploegbazen,
„ja, klemvast", en ze zouden niet
los komen ook. Tot in Pau, de grote
trechter die aan de Aubisque hangt,
reden zij in de achterste linies.
Hoongelach en snerpende fluit-

ADVERTENTIE)

tonen zwiepten de vedetten rond
de oren bij het opkomen van Pau's
autocircuit. Zo zout hadden de
Fransen het nog nooit gegeten.

Jacques Anquetil, superman op de
fiets, arriveerde negen minuten later
dan de eersten. Raymond Poulidor
(men kan van hem zeggen wat men wil,
maar fietsen leerde hij geweldig), liep
eenzelfde achterstand op. Ja. Tourspek
takel was het, dat wel. Zo'n raceslag
kan moeilijk anders gekwalificeerd wor
den. Welk noodlot hield hun vedetten
echter van de kop weg? Waarom stond
daar een lachende Tomasso de Pra (die
samen met In 't Ven de groep Jans-
sen-Haast voorbleef en tenslotte won) in
de gele trui en niet Jacques of Ray-

Het humeur hier in Pau daalde tot be
neden peil. Buitenlandse klimmers had
den rake klappen uitgedeeld aan het
Franse wielerkorps, dat geen enkele
overwinning boekte in de voorgaande
Touretappes. Zwakke ritten, saaie rit
ten, in de bergen zou het wel goedko-
men. Men vergiste zich. Jan Janssen
steeg op de verjaardag van zijn vrouw
Cora naar de tweede plaats, hij ruikt
nu de gele trüi. Kees Haast, in zijn
schik door de opmars, eveneens. Ook
J. Huysmans, J. Momene, Karl Heinz
Kunde, Guido de Rosso, Henri de Wolf,
Domingo Perurena, Louis Otano, Sebas
tian Elorza en al die anderen met wie
in Pau feest gevierd werd. Schrale
troost: Lucien Aimar en Jean Claude
Lebaube zweven tussen deze kansheb
bers. Niet Jacques Anquetil, noch Ray
mond Poulidor.

Boze tongen beweerden dat de heren
hun protest tegen de dopinonder-
zoeken doorzetten. Voor hen zou de Ron
de slechts een gelegenheid worden heel
Frankrijk in het hemd te zetten. Het
geen, ware dat de opzet, dan ook gran
dioos lukt.

Grijns

Poulidor en Anquetil, zo gonsde het
door Pau, verzetten geen centimeter
werk meer. Feit is dat de afschuwelij
ke nederlaag in de eerste bergrit nooit
had mogen komen. Rustig bleven Pou-
I lidor en Anquetil zitten bij de aanval die
negen renners na ruim 50 km. voorbe-
1 reidden. Ze grinnikten bij het wegtrek-
Iken van Jean Stablinsky, Willy in 't
Ven, Henri de Wolf, André Messelis,

PAU Als laatste Nederlander in
Pau arriveerde Leo van Dongen. Met 'n
verbogen stuur, een gescheurd broekje,
een pijnlijke schouder, een bloedende
pink en een achterstand van 26 min 3
sec. op winnaar Tommasso de Pra.

De Brabander is totaal gespeend
van klinicapaciteitcn en daarom baarl
het totaal geeu opzien dat hij in berg-
etappes als een van de laatsten finisht, i
Maar ditmaal bad zijn grote achter
stand nog een andere oorzaak: Van Don- j
gen was kort na het begin van de daling 1
van de Aubisque gevallen. „Ik vloog van
de weg af en rolde wel tien meter naar
beneden", vertelde hij, nog altijd een
beetje onder de indruk, na afloop. „Op
dat moment dacht ik, Leo jongen, je I
wordt een tweede Wim van Est. Maar i
het viel gelukkig nogal mee en nadat een
agent me weer op de been had geholpen,
kon ik verder gaan. Daarna dorst ik I [_,eo van Ooii

nauwelijks nog te dalen". De medede
ling dat hij nog ruimschoots op tijd bin-passeren. Ik wist immer
nen was knapte Van Dongen een flink I wej Weer bij kon komen
stuk op. top sprong ik ook

Tomasso de Pra, Sebastian Elorza, Ro
bert Cazala, Johnny Schleck en Guisep-
pe Fezzardi. Toch school er gevaar in
dit avontuur, maar Anquetil en Pouli
dor beperkten zich tot een simpele
grijns.

Bij een demarrage die Jan Janssen
aan Kees Haasts wiel deed klemmen,
grinnikten. Poulidor en Anquetil op
nieuw. Op geen enkele manier zetten
kracht bij toen mannen als Mariano
Diaz, Frans Brands, Antonio Gomez del
Moral en Arie den Hartog achter
Haast en Janssen gingen jagen. Voor
de zoveelste keer gaapten Anquetil en
Poulidor lachend de lucht in. De Pel-
forths, Televizieren en anderen hoefden
amper in hun remmen te knijpen om
de zaak af te stoppen. Later, toen An
quetil en Poulidor toch wel wat goed
probeerden te maken en op kop gingen
om een stevig tempo te dicteren, reden
ze zwaarder. Blakend van werklust
spoedden Janssen en Haast zich over de
smalle weggetjes. Onderweg pikten ze
nonchalant wat eenzaam ploeterende
renners mee, net zolang tot hun groep
ongeveer 25 i in telde.

Bikkelhard

In deze formatie opende men een ver
woede jacht op het groepje met Sta
blinsky. Anquetils ploeggenoot wierp
zich op als grote gangmaker en sleurde
het hele stel mee. Aan de voet van de
Aubisque ontspon zich een bikkelhard
gevecht om minuten en seconden,
waarvan de koplopers er zoveel hadden.
Tegen een decor van grauwe muren en
sappig groene bomen daverde 't groep
je Janssen over de voorlopers van het
ellendig hoge ding, dat men Aubisque
noemt. Kilometers voor de officiële
klim al liep de weg, slechts enkele
voetstappen breed, omhoog. Venijnig,
krachten slopend. Toch nog een vaart
van rond de 30 km uit hun benen per-
j send, holden de achtervolgers woest
naar de kopgroep. Opgeschroefd door
de onheilspellende berichten uit de ach
terhoede zette Stablinsky er nog meer

Tevreden waren naast natuurlijk
Janssen en Haast, die een belangrijke
winst boekten vooral Henk Nijdam en
Jo de Roo.

De laatste had het peloton steeds op
korte afstand kunnen volgen

Overtuig I van bun kansen om de
prooi, zich al maar verbergend in on
overzichtelijke bochten en achter onbe-
gen j heerst uitgegroeide hossages, te pak-

I ken, zetten Janssen, Haast en de bete-
s, dat ik toch ren onder hun metgezellen aan voor de
en kort na de Aubisque, waarvan het hoogste punt in
naar de groep een geheimzinnige waas hing. Onder 'n
toe. Wat me verbaasde is dat Anquetil en drukkende hemel begonnen ze te hewij-
Poulidor zich totaal niet voor die ont- zen dat er nog steeds slaven op «Ie weg
snapping schenen te interesseren. Zo bestaan,
langzamerhand begin ik me af te vra- j
gen, anneer die jongens zich
druk gaan maken".

Tomasco Lepra gaat als winnaar
over de eindstreep in de eerste
bergetappe. Willy in 't Ven (in
tweede positie) kon de krachtige
Italiaan in de laatste meters niet
meer „bijbenen".

Toevallig, en tot groot verdriet van het
Nederlandse duo, beten de twee onbe
kende geweldenaars door. Ze lieten zich
speels van de bergen rollen om pas in
Pau tot rust te komen. Snuivend volg
den Janssen, Haast en Perurena, Mo
mene en Aimar, De Wolf, Elorza en een
handvol anderen het spoor. Minuten
daarachter constateerden de heren Pou
lidor en Anquetil dat ze zich geweldig
hadden vergist in deze dag. Te laat
trachtten ze 't tempo te verhogen om
alsnog hun figuur te redden.

Ruim negen minuten nadat To
masso de Pra zonder moeite baas
over Willy In 't Ven bleef, slopen
de vedetten langs de tribunes bij
de aankomstlijn. Onthutst, ge
demoraliseerd.

(ADVERTENTIE)

Zaterdag 4 UUR

5 km. Fomoni staakte de strijd.

12 km. Kopgroep met o.a. Van Looy en
De Pra binnen 1 km., terugge
haald.

15 km. Jimenez. Rostollan, De Wolf, Mon
ty en Stablinski trokken op pad.

21 km. Achterstand peloton 30 seconden.

32 km. Den Hartog, Messelis, San Miguel

en Van Looy op jacht naar de

33 km. Voorsprong kopgroep 50 seconden.

39 km. Peloton haalde eerste en tweede

groep in.

47 km. Den Hartog. De Roo. Mathy. De
Wolf, Beuffeuil. Bodin. De Pra
namen 100 meter en werden In
gehaald iets later door Izier. Mo-
lenaers en Echevarria- Kort daar
op door het peloton.

52 km. Groep van negen renners demar
reerde: Stablinski. In 't Ven, De
Wolf. Messelis. De Pra. Elorza.
Cazala. Schleck en Fezzardi-

58 km. Verschil met peloton waaruit
verschillenden probeerden te ont
snappen liep op tot 1 min. 40
seconden.

61 km. Groep onder leiding van Janssen
ging achter leiders aan. Peloton
werd verbrokkeld.

87 km. Verschil tussen kopgroep en pe
loton liep op tot 3 min. 40 sec.
Achteraan kwam alles weer bij
elkaar.

93 km- Nog steeds dezelfde situatie, alleen
het gat bleek groter: 5 min. 30 sec.

104 km- Voorsprong kopgroep: 6 min. 30
seconden.

112 km. Peloton heeft nog grotere ach
terstand: 8 min. 15 sec.

114 km. Groep met o.a. Martin. Galera en
Aimar ontsnapte.

120 km. Uit het peloton sprongen: Delisle.
Raymond, Diaz. Brands en even
later kwamen er bij: Gomez del
Moral. Den Hartog. Otano. Haast
en Janssen.

137 km. Janssen c.s. bereikten Aimar en
diens medevluchters. Hun ach-
stand op kopgroep: 5 min. 2 sec.
Peloton: 7 min. 15 sec

153 km. Cazala moest lossen in de kop
groep.

157 km. Leiders hadden aan de voet van
de Aubisque 3 min. 40 sec. op
tweede groep, peloton volgde op 7

159 km- Messelis viel terug naar achter
hoede.

162 km. Den Hartog. Galera en Kunde
lostten. Uit het peloton verdwe
nen als eersten: Harings en
Wouters.

177 km. De Pra won de spurt op de top
van de Aubisque voor Jn 't Ven
Derde werd Diaz op 2 min. 30
sec. en een groep van 15 renners
met Haast en Janssen op 4 min.
van het peloton.

179 km. Leo van Dongen viel uit een
bocht in de diepte, maar kon. na I
gered te zijn. zonder blessures
verder fietsen. In de afdaling j
werd zowel het tweede groepje als
het peloton totaal door elkaar ge
schud. De vedetten zaten nog
steeds achteraan.

211 km. In 't Ven en De Pra gingen op
kop. 1 min- 25 sec., later volgde
de groep Janssen

234 km. De Pra kwam als eerste over de i
finish.

Tiende etappe

De uitslag van de tic.ue etappe van
Bavonno naar Pau over 234.5 kni luidt:

I. De Pra (It., AJbani) 6 uur 37. mln.; 2.
In 't Ven (Belg., Cools) 6.37.01; 3. Janssen
(Ned.. De Muer) 6.39.03; 4. Perurena lSp„
Machaln) z.U; 5. Haast (Ned., Pellenaars)
z.t.6. Momene (Sp„ Langarica) 6 39.03 7.
Huysmans (Belg., Cools); 8. De Wolf
(Belg., Marien); 9. Mugnalni (It.. Bertolaz.
zo); 10. Aimar (Frankrijk, Plaud)

II. Kunde (Duitsland), 12. Atano (Sp.,
Machaln»; 13. Fezzardi (It., Albani);
14. De Rosso tit. Albani); 15. Elorza (Sp.,
Langarica). 16. Lebaube (Fr., Caput); 17.
Diaz (Sp., M&ch&in); 18. Schleck (Lux., De
Muer); 19. tJriona tSp., Langarica); 20.
Delisle (Fr., Plaud), allen dezelfde t(jd als
Janssen: 6.39.03 21. Garcia (Sp.. Machaln)
6.42.03 22. Stablinski «Fr.. Gemlniani)
6.46.05 23. Seis tBelg-, Marien) 6.46.18; 24.

iNed., Pel lei

Fr.. Magne)55 Anquetil
59. De ltoo (Ned. Pelienaai
(Did., Albani); 71. Zilverberg im
naars)- 74. Van Looy Belg., Mai
Kurstru, (Ned. PelknoarM allo
Seis 6.46.18; 80. Planckaert (Bel

46. Poulidor
Gemlniani)
69 Rudi Altig

Algemeen klassement

Het algemeen klassement luidt na de
tiende etappe: 1. De Pra (It., Albani) 51
uur 26 min. 11 sec.; 2. Janssen <Ned„ De
Muer) op 2 min. 3 sec.3. ex aequo Momene
(Sp.. Langarica). De Rosso (It.. Albani);
Huysmans (Belg. Cools)- Kunde (Did.,
Plaud); Aimar (Fr.. Gemlniani) en Lebau-

10 ex aequo Haast (Ned., Pellenaarsi.
Delisle (Fr Plaud), Otano (Sp., Machaini,
Perurena (Sp. Machaln). Mugnalni (It,
Bertolazzo) Elorza tSp., Langarica i.
Uriona (Sp.. Langarica) on Fezzardi (It,.
Albani). allen op 3 min. 21 sec.; 18
Schleck (Lux., De Muer) op 3.50; 19. In 't
Ven (Belg.. Cools) op 8.23; 20. Rudi Altig
Did.. Albani) op 8.26; 21. <-x aequo Seis (B..
Marlen) en Harlngn (Ned Pellenaars) op
9 18; 23. Brands (Belg.. Drieasens) op 9.26;
Karstens (Ned. Pellenaars) op 9.28; 25
ex aequo George Groussard (Fr.. De Muer),
Vandenbossche (Belg.. Driessens), An
quetil (Fr.. Gemlniani), Vnn Springel
(Belg. Cools) en Poulidor (Fr. Magne
allen óp 9.29; 38. Zilverberg (Ned., Pelle
naars op 10.14; 72. De Km. (Ned,, Pelle
naars) op 13.56; 75. Den Hartog (Ned
Gemlniani) op 17.35; 79. Van der Vleuten
S ars) op 18.37; 93. NUdom

Ploegenklassement

Het ploegenklassement van de tfende
etappe luidt: 1. Albani (De Pra, Fezzardi.
De Rosso) 19 uur 55 min. 6 sec.; 2 Lan-

Machai'n (Perur«

Schleck, Monty)

6. Plaud (Kui

Delisle. Pingeon) 20.tM.24;

(Aimar, Stablinski, Anquetil) 20.11.26; 8.
Marien (De Wolf, Seis. Desmet) 20.11.39 en

Algemeen ploegenklassement

Hef algemeen ploegenklnaaement luidt
nu: 1. Albani 156.45.48: 2. Langarica
156.49.10 3. Cools 156.51.22 4. De Muer
156.53.00 6. Pellenaars 156 59.32; 6. Machain
156.59.59 - 7. Plaud 157.01.40; 8. Marien
157.02.31; 9. Gemlniani 157.02.46 en 10.

Driee

s 157.06.45.

Puntenklassement

De stand om h«t puntenklassement: 1.
Plajickaert (Belg) 145; 2. Karstens (Ned)
127; 3. Van Looy (Belg.) 115; 4 Sela (Belg
1-10; 5. Janssen (Ned.) 106; 6 Reybroeck
(Belg.) 86; 7. Huysmans (Belg.) 61; 8.
Vandenberghe (Belg.) 49; 9 De Roo (Ned.)
47 en 10. Boucquet (Belg.) 43 pnt.

Bergklassement

(Sp.) 14; 3. In
(Sp) 10; 5. Fezzardi (It.)
(It.) 7; 7. De Wolf (Belg)
(Sp.) 5; 9. Mugnalni (It.) -I e
NU dam (Ned.); San Miguel
de (Did.) elk 3 pnt.

Sinds 1963 rijdt Tommasso de Pra
reeds als professional, maar nog nooit
trad de blonde Italiaan op de voor
grond. Op zijn erelijst prijkt sinds dat
jaar slechts één overwinning, die in de
Coppa Agostini 1965. Wanneer een ren
ner in zijn eerste drie seizoenen als
prof niet doorbreekt naar de top, komt
dat er meestal niet meer van. Maar bij
De Pra schijnt de zaak enigszins an
ders te liggen. Tegen het einde van het
vorige seizoen begon hij al sterker te
rijden, waarvan onder andere een der
de plaats getuigt in de Trofeo Baracchi,
met Tezzardi als partner. Dit jaar zet
te de stijgende lijn zich voort. In de
Ronde van Vlaanderen vergastte hij de
volgers op een imposante solo, zoals hij
ook later in de Dauphiné Liberé deed.
Beide malen leverde de poging weinig
op, maar met een derde plaats in het
eindklassement van de Ronde van Zwit
serland, toonde De Pra voor deze Tour
toch zijn mogelijkheden. In ,.la grande
bouclé" is de nu al 27-jarige Italiaan,
op 15 december 1938 in Mortara Lazio
M geboren, vanaf de start een van de
meest opvallende elementen geweest.
Van alle Moltenirijders knapte hij het
meeste werk, voor geletruidrager Rudi
Altig op en daarom alleen al verdien
de hij het ruimschoots, dat hij door zijn
ritzege in Pau het leiderstricot van
zijn Duitse ploegmakker kon overne
men. Iedereen in de karavaan vraagt
zich nu af, tot hoeveel de energie van
de bruisende boerenzoon verder nog in
j staat is. Tot op heden toonde hij zich
in ieder geval bijzonder veelzijdig.

Ex-titelhoudster moest meer
tegen zenuwen vechten

(Van onze sportredactie
LONDEN. Wimbledon 1966 begint
in zijn laatste faze op een film van
Alfred Hitchcock te lijken. Na de sensa
tionele gebeurtenissen van de partij San.
tanaDavidson woensdagmiddag volgde
gisteren op het al sterk versleten gras-
karpet van hel in de zon badende centre-
court een reeks van schokkende scenes,
die de luclit van kreten vervulde en de

■schol
handen deed -

het gela)

af

zaterdagmiddag de eindstrijd

De

rijd

de top van de Aubisque snel
bij gekomen.

Nijdam kwam opgetogen vertellen,
dat het „zo" (geïllustreerd door een op
gestoken duim) was gegaan. Dat hij
meer dan 17 min. op de winnaar had
verloren, deerde hem totaal niet. „Dat
speelt geen rol. Wat moet ik nu doen in
de bergen? Maar voor mijn doen ging
het best. Vandaar". Karstens, Zilver
berg en Harings, die zich eveneens weer
bij het peloton Anquetil-Poulidor hadden
kunnen voegen, waren ook alleszins te
vreden.

„Alleen ls het jammer, dat ik niet bij
de eersten ben kunnen komen", vond
Karstens. „Met klimmen had ik vandaag
weinig moeite.

Ik ben twee keer gelost door het eerste
peloton, maar de laatste keer liet ik de
mannen expres gaan. Ik voelde dat het
goed ging en wilde kort voor de top niet

De anderen hadden weinig schokkends
nader- j le melden. Alleen Rik Wouters was niet
te spreken over zijn rijden „het ging
ronduit slecht" en Jos van der Vleu
ten had onderweg last gehad van kramp.

„Ik ben zelfs nog een stukje gaan lo
pen. omdat mijn benen niet meer wilden
en dat hielp bijzonder goed. Later kreeg
ik het nog een keertje maar nadat ik
mijn eigen tempo was gaan rijden, heb
ik geen pijn meer gehad. We zullen
maar hopen dat het morgen beter
gaat".

Geen commentaar had Arie den Har
tog. Veelbelovend in het begin van de rit
en zelfs betrokken bij de beslissende
slag. De blonde ploegmakker van An
quetil besefte zeer goed, dat hij af was
gegaan, omdat hij eerst zijn ploegmak-
kers en daarna het peloton niet had kun
nen volgen. Na aankomst ontweek Den
Hartog de wachtende journalisten en
reed linea recta naar zijn hotel.

Ver boven hen uit vertoefde nog
steeds Jean Stablinsky in hogere sfe
ren, constant manschappen verliezend.
Een voor een kregen ze de klap. die
bergen altijd uitdelen. Tenslotte erken
de ook Jean Stablinsky, dat z'n krach
ten afnamen en h\j geen reus in de bij
na onmenselijke strijd tegen de stijgen
de lijn meer is zoals 'n Tomasso d. Pra,
Rudi Altigs eeuwige bewaker vol zin
naar avonturen. Zoals ook een Willy In
't Ven, nis een held uit de rotsen opstij
gend. Wat hij zelf niet eens wist, ver-
rastte ook de karavaan: Willy in 't Ven
kan klimmen. Korte tijd hield Mariano
Diaz- zijn vlinderreputatie hoog, tot hij
ingelijfd werd bij Jan Janssens keur
korps.

Geweldenaars

Tomasso de Pra en Willy in 't Ven op
kop... twee figuranten die straks ver
steld zouden staan van de snelheid

heide gevallen zo grillig als d;
mnar zijn kan. Niemand had Billy Jean
King-Moffitt een kalis gegeven om de
kampioene Margaret SmitlM^ verslaan,
zoals niemand tijdens de partij Maria
Bneno—Ann Jones in de derde set nog
een penny had willen geven voor de
kansen van Ann Jones, die ook inder
daad verloor, maar pas niet 75 na
acht matchpnnten met. koelbloedige hel
denmoed te heblien overleefd. Het wordt
dtis een finale tussen Maria Esther
Bueno, de 26-jarige t-ennlsartlesto uit
Sao Paulo en Wimbledonkamploene 1959,
1960 en 1964, die Ann Jones nu met
6—8, 9—11, 7—5 versloeg, en Billy Jean
King, finaliste in 1963, die tegen Mar
garet Smith maar twee sets in 48 minu
ten nodig had: 6—S, ft—3.

Billy Jean King was tegen Margaret
Smith in haar allerbeste vorm,
maar haar zege kan niet veroor
deeld en beschreven worden zon
der de opmerking dat de titelhoudster

waarmee kracht uit henen kan vloeien, even bard tegen haar zenuwen als te

gen haar Amerikaanse rivale heeft moe
ten vechten. Voor het eerst zagen we
„elleboogtennis" van miss Smith, die
die vrijuit spelend zonder twijfel nog
altijd ae sterkste speelster ter wereld
is. Maar de Wimbledonatmosfeer is nu
eenmaal een factor die meetelt. Mar
garet Smith was als een reus op le
men voeten. Zij durfde haar passeersla-
gen niet breder te spreiden, haar lobs
geen topspin te geven en op de service
van haar tegenstandster niet anders te
retourneren dan met een gekapte verde
digende slag. Het rappe snel reageren
de en goedlopende Amerikaantje pakte
alles en haar volley was dodelijk.

Een korte periode waarin Margaret I „..pj
Smith even de oude was. Zij begon del j_.',,7,
tweede set met een snelle servicega-
me op love en doorbrak toen oplopend
en aanvallend die van Mevr. King. Het
werd 30 en een derde set leek aan
staande, maar plotseling en ook Mar
garet zelf kon er later geen verkla
ring voor geven waarom - verviel zij
1n haar oude fouten. Na de service volg
den twee weifelende passes en dan ging
zij weer terug, het net aan Billy Jean
latend. De service was weer zonder
overtuiging, en groundstrokes nooit van
de goede lengte en aan volleys kwam
zij nauwelijks toe. Margaret Smith
bleef vechten met de beruchte „centre-
courtvlinders" zoals de Engelsen dat
noemen. Billy Jean ving ze met haar
vollererende aanval zoals Prikkebeen
met zijn vlindernet. Ze gaf maar één
matchpunt cadeau.

in haar nachtmerries zullen de momen
ten uit deze partij tegen Ann Jones
weer op komen dagen.

Wat een strijd, wat een sensaties, wat
een terreur van zenuwen en spanning
en van geselende voor haar fel vechten
de rivale bestemde ovaties zijn eraan
voorafgegaan. De eerste set ging snel en
regelmatig met 63 naar de Braziliaan
se, maar Ann Jones, gedragen door het
applaus en een paar maal geholpen
door dubieuze beslissingen. wijzigde
haar taktiek. Maria werd nu achterin
gehouden. De 3—1-voorsprong van de
drievoudige kampioene ging verloren, 't
Werd 33 en later 88 na op 7 6 twee
maal twee punten van de zege af te zijn
geweest. Op 98 voor La Bueno kreeg
zij door een mislukte dropshot en twee
te diepe drives van Ann Jones twee
machtpunten. Beide gingen verloren en
even later was de doorbraak een feit:
9—11.

om de return weg te vangen. Het werd
gelijk en een lob van Bueno ging uit
en Jones had de game.

Het publiek klapte en juichte, en Ma
ria speelde op dat moment niet alleen
tegen Ann Jones, maar tegen heel En
geland. Zoals Santana zich tegen Da
vidson op het kritiekste moment had
weten te beheersen, zo bleef Maria Bue
no haar zenuwen nu de baat Na 55
kwam zij op eigen service op 0—30.
maar herstelde zich toen voor goed. Zij
won de game en benutte even later het
negende matchpunt: 7 5.

De thee kon geschonken worden.
Lieveling Arm had verloren, maar
zij had historie gemaakt en dat
was voor de Engelsen een troost
rijke gedachte.

Tom Okkèr en Trudy Groenman zijn
De derde set li -k een formaliteit te woensdag in de derde ronde van het
len. Het werd 5—0 voor Ma-1 gemengd dubbelspel uitgeschakeld: zij
en velen zochten hun weg I verloren met 7 9, 3-6 van dc als eerste
reeds naar dc tribuneuitgangen om nietl geplaatste Australische combinatie Ken
achteraan in de rij voor de high teateF1, t(,heI Margaiet Smith

komen. Maar Ann Jones dacht nog i
geen thee. Zij won haar service op lo- j v.
ve. doorbrak die van Bueno en het werd

Achterin

Toen begon die laatste faze niet alle
verbazingwekkende en haren te bergen
rij/.ende momenten, die de tribunes bijna
deden instorten.

De Zuidamerikaanse serveerde vlot
naar 400, 3 wedstrijdpunten dus. De
eerste werd weggeslagen met een re
turn, de tweede door een outbal van Ma
ria, de derde door een return en even la
ter was zij game en haar vijfde match
punt in de partij kwijt: 54. Ann Jones
serveerde en werd gepasseerd, driemaal
040 voor Bueno dus. Weer drie match-
punten....Opnieuw spande de Britse haar
spieren in volle concentratie. De service
werd harder en zij stormde naar voren

IT,

6—3 6—1 Rufleln-Kn,

VS)—A

5 6—2; How.-Kinoi Auntr-
Blneknian C(»l-Au«tr) 7-5
Ruffels-Kranlzcke (Austr) -
Borwrey-Tegii rt. (Auatr) 16 6-2 14—12;
MeMllfon-Van Zijl (ZA)-Bluett-Brasher
'GB) 6—1 6—1; Ralston-KinK (VS)— Drc-

r-Harris
riith (Au
1 6-2.

Kwartfinales: Slolle-Durr (Austr-Fr)—
Ïnrrett-Mort imer (GB) 6—3 6—4.

Dames dubbri: kwartfinalen Karen
Crantzcke-Kathie Melville i Auatr)Janie
Ubert-Mimi Arnold (VS) ft—1 7—5.
Ilerr„dubbrl*j,il 3e ronde. Loschly-Jor-
Ulrich (Dennm)Hoggn-Saul (VS-ZA)

6—1 6—2 6-2.