Heren J kapper
een
uitstervend
beroep:
MACLINE BELEMMERT
CONTROLE OP VOEDSEL
Aantrekken jongeren
een eerste vereiste
Nieuw
recreatief
GAASTERLAND IS BOEIEND....BIJ MOOI WEER
-xoiNA 6
DE LEIDSE COURANT
VRIJDAG i juui
KAPPERS.
HO.\ll
75 JAAR
Onlangs bestond de Neder
landse Kappersbond 75 jaar.
Het is de oudste van de
kappersbonden. Ongeveer de
helft van de 11.000 Neder
landse kappers is lid. In de
75 jaar van zijn bestaan
heeft de bond al veel bereikt.
Zo werd het kappersvak alge
meen erkend als een vol
waardig beroep, werd bereikt
dat de kappers normale
werktijden maakten (in 1891
werd 's avonds tot elf uur en
ook op zondag gewerkt) en
er kwamen opleiding voor de
jeugd. Het optrekken van
salarissen, het aantrekke
lijker maken van de arbeids
voorwaarden en het aantrek
ken van meer jongeren zijn
nu eerste vereisten wil
men niet voor moeilijkheden
komen te staan. Nederland
heeft twee herenkappers-
scholen. in Amsterdam en
Rotterdam. In Den Haag,
Leiden en Delft kunnen aspi
rant-kappers cursussen vol
gen, die weliswaar per week
minder tijd in beslag nemen,
maar veel langer duren.
De klantenkring van de heren-
kapschool bestaat voornamelijk
uit studenten. Zij worden voor een
zacht prijsje door de leerlingen
onder handen genomen.
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM „De herenkappers vakschool in
Amsterdam heeft helemaal geen leerlingen meer."
Deze noodkreet, die ons met schrik deed denken
aan de schare Nederlandse mannen die nu op
groeit en aan allen die daarna komen, spoorde ons
aan zelf eens een kijkje te gaan nemen. De
kappersdagschool voor dames en heren is geves
tigd in een historisch pand aan het Singel. Met
name Britse toeristen, die in de rondvaartboten
door de gracht voorbij tuffen worden er met iets
van leedvermaak op gewezen dat ,.on number 36
the great seafaring hero, Maarten Tromp, used te
live". De entree, de hoge stoep en de marmeren
gang hebben weinig verandering ondergaan. De
grote Maarten zou zich echter in zijn zeemansgraf
omdraaien als hij wist wat er van de rest van zijn
patriciërshuis was geworden. Door de glazen
tochtdeur komen wij in het trappehuis. Een paar
treden naar beneden en we laten Maarten Tromp
definitief achter ons. Hij zal hier eens wellicht in
het zonnetje hebben gezeten. De voormalige
achtertuin is nu echter de „best geoutilleerde
kappersschool van Europa", zoals de directeur,
de heer Lammers met gepaste trots beweert. Het
lijkt op het eerste gezicht niet meer dan een
super-de-luxe-kapsalon.
De luxe facade blijkt schone schijn.
Erachter de damesachool: een immen
se kale ruimte vol spiegels, droogkap-
pen (200!) en dames wier kapsels zich
in alle mogelijke fazen van ontwikke
ling bevinden: vuil, vet, nat, met rol
lers, onder kappen en scharen. Over
al jongens en meisjes de meesten
nog zéér jong die zich bekwamen in
het dameskappen.
„Het damesvak" heet dat hier. Een
meisje zit middenin de schijnbare cha
os huiswerk te maken. Een ander oe
fent op een houten hoofd. „De prettig-
Bezorgdheid
Toch zijn we niet helemaal voor niets
naar Amsterdam getogen. Er heerst
wel degelijk een zekere bezorgdheid.
Steeds meer mensen, steeds minder kap
pers, die kant lijkt het zeker op te gaan.
Het aantal zaken is sinds 1949 met 2000
afgenomen! De ouderen houden ermee
op; de belangstelling van de jongeren
is onbevredigend. De oorzaak is niet zo
moeilijk aan te wijzen: de jongens (en
meisjes) die in de industrie 60 A 70 gul
den per week kunnen verdienen begin
nen in de kapsalon met niet meer dan
25 a 30 gulden. En om hier even op
door te gaan: na zes jaar verdient een
bediende met alle vereiste diploma's
130 h 135 gulden.
Dat is maar juist boven het pas vast
gestelde minimumloon. Om rijk te wor
den hoeft men dus niet in het kappers
vak te gaan: in 1960 nog verdienden 60
procent van alle herenkappers minder
dan 6000 gulden. (Bij de dameskappers
28 procent). Het optrekken van salaris
sen en het aantrekkelijker maken van
de arbeidsvoorwaarden (vrije dag in
aansluiting op het weekend) is een ven
de belangrijkste taken van de 75-ja-
rige Nederlandse Kappersbond en ziin
confessionele evenknieën.
wachten, voor ons uit of hij zo onder de
watergolfkap vandaan komt.
Overigens, watergolven gebeurt niet,
wel permanenten, föhnen (model dro
gen), verven, spoelen, blonderen etc.
etc. Als we commentaar hebben op een
man met geverfde haren worden we
door de directeur van de school zacht
verwijtend aangekeken „Ach ja. waar
om ook niet?" mompelen we dan maar
gauw verontschuldigend.
„In de natuur
Ineens zien we achteraan twee dames.
Bevrijd stevenen we erop af. Hier geen
gegiechel van „wat moet die hier nou".
Koel en zakelijk wordt er doorgewerkt.
Het blijkt niet ongewoon. Ieder jaar zijn
er twee of drie dames die het herenvak
Knippen, goed model knippen, is wel
(Van een onzer verslag gevers
ENKHUTZEN/STA VE
REN „Fietsen is zwaar
der dan u denkt". Dat heeft
een gezelschap van N.S.-
functionarissen, aanver
wante belanghebbenden en
enkele journalisten onder
vonden toen zij dezer
dagen op uitnodiging van
de Spoorwegen door een nu werd voor het eerst de
een oude aftandse boot, „De en voorzichtige rondje® op de
Waalstroom", om definitief van fietsen werden gedraaid,
deze bootdienst af te komen.
Wel werd er een bustocht door ..Lekker licht hè, die dingen,
het mooie Gaasterland aan ver. en zo makkelijk". Ja, maar we
bonden. Plotseling kwam er hadden zo heerlijk wind mee
zó'n grote golf „westerlingen", en h<?t regende nog niet en dus
vooral uit de vier grote steden, was Gaasterland met zijn glooi-
op af dat „De Waalstroom" ende polderlandschap en afwis-
soms bijna werd overspoeld en seling van baspartijen inder-
de rijksverkeersinspectie zelf £aad prachtig om doorheen te
moest ingrijpen.
stormachtig stukje Fries
land trapten. Hiermee heb
ben de Spoorwegen een
recreatief hapje aan hun
uitgebreid toeristisch ge
recht van dagtochten en
fietsen. En zo stil. Zo rustig.
De enkele autochtone bewoners
die de moeite namen van hun
noeste arbeid op te kijken,
vroegen zich af wat die dwaze
Hollanders nu weer van plan
waren. Maar voor het overige
fietsen, vlugger en veilig. Oyer werd trappende peletS„
„J. H. D. Koppe" ingezet,
vaartuig met heel wat
komfort en heel wat
n, kinderen e
bieden heeft, een kopje thee
drinken en genieten van al het
schoons enzovoorts. Het klein
ste stadje van Nederland,
Sloten, is inderdaad volop de
moeite waard om eens door
heen te wandelen.
Dans op de pedalen
Het Gaasterlandse landschap is
bijzonder boeiend, maar gek...
als de regen blijft vallen zie je
al dat moois niet meer zo.
Gelukkig wae de stevige bries
gaan stormen, waardoor de
Twaalf barre kilometers langs
het IJsselmeer zijn het gewor
den. bovenop de dijken en met
de storm pal tegen. Trappen
maar, mensen, vooral doortrap
pen, dan» op de pedalen Wiel
tje pakken is het beste en je
niet laten „afvallen", want dan
ben je verkocht.
Nou ja, u begrijpt, we zijn er
gekomen en de boot lag er
zelfs nog, maar Gaasterland?
Sorry hoor, maar voor ons
hoeft het voorlopig niet meer.
Toch raden a
voordelig praten we maar niet
Ook de rondrit per bus Na
met rust gelaten.
een tiental kilometers ging
vakantiereizen op de etaat we€r °P het programma. het gezelschap eten onder des-
eerste plaats per trein
maar daarnaast ook per
bus, per boot en zelfs te
voet toegevoegd.
Vliegen met de N.S. bleek niet
zo gewild, zodat men dat spoe
dig weer als te exclusief van
de menukaart had afgevoerd,
maar het gretig onthaal dat
het wandelen en varen met de
N.S. ondervond heeft ertoe
geleid dat men 'via de Spoor
wegen ontspanning en recrea
tie voor de mens nu ook op het
rijwielpad wil zetten.
Denk nu niet dat het zomaar
'n stevige huis-tuin-of-keuken-
fiets met of zonder stang is
al naar gelang de mannelijke
of vrouwelijke kunne, nee, het
is een echt professional velo-
cypède, met een overigens ver
draaid hoog stuur, maar met
lage wieltjes en frame, en een
met enkele handgrepen verstel
baar zadel Honderd daarvan
staan al sinds 15 mei op het
station in Hulshorst de toeris
tische Vehiwegenieter op te
wachten en vijftig zijn er vo
rige week in het Friese Stave
ren neergezet om de Hollander
te verleiden eerst met de trein
naar Enkhuizen te gaan en
daarna met de boot naar Sta
veren over te steken. Want, u
wist het al. de boot vaart weer
en gaat nu zelfs drie keer per
dag heen en wtïer.
Twee jaar geleden zag nie
mand bij de N.S. er meer brood
in en vorig jaar stuurde men
Maar daarnaast zijn er dus de kundige leiding, met rust ge-
fietsen gekomen, waarbij uiter.
aard de A.N.W.B. weer de van
ouds bekende instantie was,
die een tweetal routes had uit
gewerkt en beschreven. Voor
de nooit-fietsers lijkt 28 kilo
meter meer dan voldoende, ter
wijl de soepele spiertjes de
44 km. wel aankunnen
Slechte zit
Dezer dagen dus werd het spul
door een officieel gezelschap
beproefd, terwijl ook de new-
fashion vehikels geducht wer
den getest. Om maar meteen
met de deur in huis te vallen:
het is „dank zij" storm en
regen, die ook het Friese land
schap op zijn Hollands teister
den, een barre en boze tocht
geworden, waarbij natuurlijk
ook enkelen hun onmacht
wilden botvieren op die ,rot"
fietsen met de „malle" 'hoge
sturen en de „slechte zit". Ach,
en de dag begon zo mooi.
De Haagse en Utrechtse deel
nemers waren verfrissend
vroeg uit de veren gekomen
om al tegen half acht in de
trein weer weg te doezelen en
om half negen In Amsterdam
over te schuifelen op de trein
naar Enkhuizen. De bekende
stijve bries op het IJsselmeer
begon al omstreeks kwart voor
tien door de gestaag wakker
wordende rij te blazen, waar
na om elf uur onder enige
hilariteit de eerste aarzelende
regen werd verdreven en dus gaan fietsen. Met de N.S. En
werd met een zekere gretig- door Gaasterland. Maar doe
1 dat passieve zitten het dan wel op een mooie zon
nige dag, en niet met een heel
gezelschap. Lekker in uw een
tje of met z'n beidjes is het
leukste. En laat gerust de
route voor wat hij is, als u
maar niet de boot mist.
heid i
de terugtocht met de fiets f
vaard Rustig aan mensen we
hebben nog ruim een uur de' tijd
voor de boot overigens wel
de laatste vandaag en het
is maar twaalf kilometer.
dan erop los: fietsen!
het belangrijkste onderdeel van het he
renvak. De techniek wordt de leerlingen
voorzichtig bijgebracht. Er zijn geen
De leerling-kapsters mogen rerst
oefenen op een zeer geduldige
klant: een houten kop.
alleen het haar echt
ste klanten" vindt de directeur. De leer
linge geeft het volmondig toe. Kappen
en praten over koetjes en kalfjes kan
ln het begin wel eens te veel gevergd
z<jn!
We rukken ons los van het verleide
lijke schouwspel en beginnen na een
laatste blik in de spiegel op onze eigen
verwaaide haardos aan de klim naar
boven. De trappen van oude Maarten
zijn smal en hoog en kronkelig. We ha
len het echter en dan wacht ons een
kleine teleurstelling. Geen lege ruimte,
er zijn wel degeiyk leerlingen, al zijn
het er dan maar een stuk of zestien.
(Op de damesschool zijn er tachtig!)
Het visioen van toekomstige mannen,
Volle bank
Mijnheer is het zo goed?" Docent in
het herenkappen is de heer W. H. Wem-
iners. zelf herenkapper en sinds drie
jaar leraar aan de school. In die drie
jaar ls de belangstelling vrij constant
gebleven.
Hij buigt zich vol aandacht over een
klaargekomen hoofd. „Prima", is het
commentaar en de volgende klant kan
plaats nemen. Er is belangstelling ge
noeg. De ruimte van de herenschool is
niet groot. Langs de muur staat een
nu geheel volle -- bank. waarop 'n zeer
gemengd gezelschap zit te wachten op
Er zit een pure Amsterdammer, die
zich hier al zeven jaar (zo lang als de
school bestaat) laat knippen. „Se hebbe
hier meer aondacht foor je", vertelt hij
maar al te graag „Ieder mens heb
eenmaal verschillend haar, maar as ze
het hier fout doen, zegt de leraar er
wat fan"...
Het overgrote deel van de clientèle
bestaat uit studenten. Zij komen vooral
omdat het goedkoop Is (tot 1 maart
ging het zelfs helemaal voor niets),
maar ook omdat 't goed gebeurt. „Ik
deed het eerst altijd zelf, maar ja, dan
zit het niet zo goed". De jongeman die
ons dit vertelt, ziet er zelfs op dit mo
ment als hij op zijn wasbeurt zit te
houten koppen voor, zoals heneden bij
de dames. Knippen moet „in de natuur"
gebeuren. Als het fout is kan het moei
lijk over. Daarom doet de heer Wem-
mers het in het begin uitgebreid voor.
Pas na enkele weken kijken worden de1
jongens onder toezicht op de hoof
den van de klanten losgelaten.
Meer betalen
In de middag zitten we in een ander
groot herenhuis aan de Stadhouderska
de nu tegenover een vertegenwoordiger
van de jubilerende Nederlandse Kap
persbond.
Hoe ziet men hier de ontwikkeling van
het herenvak
Niet al te somber, al vreest men wel
dat het aantal zaken nog kleiner zal
worden. De ontwikkeling is naar hele
grote of heel exclusieve zaakjes. Wel is
men van mening dat ook de Nederland
se man zijn kapper beter zal moeten
gaan betalen. De verheffing van het vak
is hier éen facet van. De tijd dat ieder
een die een keukentafeltje en een pot
met scheerzeep had zich als „barbier"
kon vestigen ligt nog niet zo heel erg
lang achter ons.
De Nederlandse man zal dus in de
toekomst niet zonder kapper komen te
zitten. Wel zal hij er meer voor moeten
gaan betalen. En dan denken we Ineens
aan de woorden van de heer Wemmers,
vanmorgen aan het Singel. „Er komen
steeds minder kappers en meer men
sen". Ik heb mezelf al wijs laten maken
dat er kleine gemeenten zijn. waar de
burgemeester de grootste moeite doet
om een herenkapper in zijn gemeente te
krijgen. De Nederlandse man van mor
gen zal er dus niet alleen meer voor
moeten betalen, maar er misschien ook
wel wat verder voor moeten rijden.
Behalve muizen
ook legers
van bacteriën
Het is niet verwonderlijk, dat van tyd
tot tijd stukken glas of muizen worden
aangetroffen in flessen met melkproduk-
ten. De hele verwerking van grondstof
tot cindprodukt wordt steeds verder ge
mechaniseerd. Het resultaat is dat de
controle op ongerechtigheden moeilijker
wordt. Dit komt sprekend naar voren by
de zuivelindustrie. Bij een tempo van
drie- tot vijfduizend flessen per uur is
een mens niet meer in slaat iedere melk
fles. die naar de vulmachlne gaat. te be
kijken. Men tracht dit weliswaar te on
dervangen met een zogenaamd elektrisch
oog. maar dit heeft het nadeel dat hel
slechts een klein stukje van de bodem
van de fles aftast en op het glas niet rea
geert.
Dit verschijnsel signaleert de keurings
dienst van waren in zyn jaarverslag. De
dienst keurde een groot aantal melkpro-
dukten af, die niet meer goed waren als
gevolg van te lang bewaren. Voorts werd
een groot gebrek aan warenkennis ge
constateerd bij verkopers. Steeds weer
blijkt dat de verkopers niet de moeite
nemen om aan de hand van de produk-
tiecodering na te gaan welke flessen de
oudste zijn. Dikwijls weten ze niet eens
dat er een cijfercode op de fles staat,
meldt het rapport.
In een gepasteuriseerde chocoladevla
werden vijf miljard kweekbare bacteriën
per millimeter gevonden, terwijl het
maximaal toegestane aantal slechts 25.000
is. Voorts werden tien monsters niet eens
meer onderzocht, omdat ze al beschim
meld of bedorven op de ventwagen of in
de winkel waren aangetroffen. Meer dan
de helft van het gecontroleerde aantal
monsters roomsoorten werd afgekeurd.
Een op de vier consumptieijsjes was
bacteriologisch niet in orde. De dienst
vindt het one kwalijke zaak. dat een
groot aantal ijsbereiders weinig zorg be
steedt aan de bacteriologische kwaliteit
van het consumptieijs.
De dienst constateert dat steeds meer
Dakkers hun oven sluiten en hun brood
betrekken van een fabriek. Van tijd tot
tijd worden in bakkerijprodukten mui
zenlijkjes aangetroffen. De dienst schrijft
ook dat toe aan de grotere mechanisatie
die de controle moeilijker maakt.
Zelfs bij de zorgvuldigste bestrijding
kan een muis ergens in een machine
druipen om dood te gaan.
Een bakker-kruidenier werd bekeurd
omdat hij rauwe eendeëieren in huis had.
Bij een andere bakker werd geconsta
teerd dat bruinbrood pindaschaafsel be
vatte. De bakker bleek de gewoonte te
hebben gebroken koekjes door het deeg
te doen.
Voorts werd een bakker betrapt, die
zijn waren bedekte met gebruikte kle
dingstukken. Een flink aant'l bakker»
werd bekeurd omdat hun bakkerijen niet
aan de hygiënische voorschriften vol-
