ook
VOOR
JOU
LOPEND VUURTJE
ONS KNUTSELHOEKJE
LEIDSE SLEUTELTJES
DE LEIDSE COURANT
ZATERDAG 4 JUNI 1966
Kom eens kijken, daar vliegt Blbi!
i Dat gaat ook nog niet zo goed.
Maar hoe moet zo'n heel klein bijtje
Ook weten, hoe het vliegen moet?
1 Een grote bij zal het nu voordoen.
Steeds maar vliegen ze heen en weer.
j Dadi en Bibi gaan het nadoen.
En dan vallen ze niet meer!
i Dadi en Bibi, de twee bijtjes
vliegen in de zonneschijn.
De bijen staan hen na te kijken
j En roepen: Dag hoor. vlieg maar fijn!
Willy v. d. Laos, Voorhout.
BESTE .JONGENS EN MEISJES
Ter afwisseling van verhaaltjes, sa
gen en spelletjes, ga ik nu eens enkele
keren een praatje met jullie houden
over allerlei gewassen waar jullie de
naam wel eens van gehoord hebben in
de aardrijkskunde-lcssen, maar waarvan
jullie meestal heel weinig of niets be
kend is. Het zullen meestal gewassen
zijn. waarvan sommige nog in Neder- I
land geteeld worden, terwijl andere door
nieuwe verdrongen zijn.
Tarwe, rogge, gerst en haver zijn aan
de meesten van jullie bekend. Die wor
den allemaal nog in ons land verbouwd,
omdat ze voedingsgewassen zijn voor
mens en dier. Tarwe en gerst worden
vooral verbouwd op de kleigronden,
terwijl rogge, haver en ook wel gerst
op de schrale zandgrond geteeld werden.
Maar sinds de kun.stbemesting zo'n hoge
vlucht genomen heeft, verbouwt men
tegenwoordig op zandgronden wel alle
vier van deze graansoorten. Tarwe en
rogge en in sommige delen van het
land ook wel gerst leveren het meel
voor het brood.
Maar in sommigs streken, vooral op
de lichte, schrale zand- en veengronden
werd vroeger in ons land ook nog een
vijfde graansoort nl. de boekweit ver
bouwd. Deze leverde een zaad, dat vol
komen op kleine beukenootjes geleek.
De naam herinnert daarom ook aan
beuk en weit, in sommige delen van ons i
land de naam voor tarwe, dus boekweit
is te vertalen door beuketarwe. Het is
een gewas met groenbruine stengel,
wordt zowat 60 70 cm hoog en vormt
in de bloeitijd een smetteloos witte sprei
van allemaal schermvormige takjes
bloesems. De bloempjes bevatten blijk
baar ook honing, want in de bloeitijd
krioelt het boven een boekweitveld van
vlinders, bijen en hommels. De boek.
weit rijpt iets later dan de andere gra
nen, wordt meestal nog met de zicht
gemaaid en dan met bosjes ongebonden
op kleine hoopjes tegen elkaar gezet
om te drogen. In mijn jeugd heb ik daar
altijd aan meegenolpen. Meest was de
boekweit op het laatst van augustus rijp.
Dan was het kermis op mijn geboorte
dorp en wel 5 dagen. Nu werd er de
eerste drie dagen niet gewerkt, omdat
we dan altijd gasten hadden. Bij ker
missen loopt nl. in Limburg zowat de
hele familie bij elkaar. En wij hadden
een grote familie. Die wat veraf woon
den, kwamen dan met gewone karren
of huifkarren. Soms hadden we de eer
ste dag wel eens 25 tot 30 gasten. Maar
gelukkig liepen die getallen naar het
einde van de kermis terug, 's Woensdag
was er vaak al niemand meer dan ëen
of andere plakpieister, die toch niets
om handen had. Dat waren meestal
studiegenoten van mij van de kweek
school.
Welnu op die woensda g was het, ge
woonlijk boekweitdag. als het dan ten-
piinste droog was. Dat. werd dan een
dag, dat we graag werkten, want als
de kermis al zover gevorderd was, wa
ren de porlemonnaies dan gewoonlijk al
heel of zo goed als leeg. Ik hoor mijn
vader nog zeggen: „Jongens, als jullie
vandaag goed aanpakken en de hele
boekweitoogst aan kant krijgen, zal ik
zorgen dat jullie donderdag nog eens
flink kermis kunnen houden". Nou, en
dan ging 't erop hoor: met twee wagens
binnenhalen en de rest op de schuur
dorsen: klip, klap. klip klap. Oh. dat
geluid, volkomen rithmisch van drie of
vier dorsvlegels klinkt me vaak nog in
mijn oren verbeelding natuurlijk!
Als het daarbij warm was, nou dan lipt
je heel wat zweetdruppeltjes. Tot troost
verscheen echter op tijd telkens een
tuit (kan) bier. want voor de kermis
was er een flink vat ingeslagen. Geluk
kig hoefde je daarbij niet zo erg hard
te slaan, want de boekweitkorrels laten
veel makkelijker los dan die van andere
granen. Als het dan tegen het einde
van de inhaal- en dorspartij liep, lag er
voor de schuur een pnorrpe stapel boek
weithalmen en kaf. Dat werd dan in een
afzonderlijk schuur ondergebracht. Een
deel van het kaf werd apart -gehouden,
want dat was een pracht vulling voor
bedden en kussens. En ,de kippen, die
kans zagen in die schuur te komën,
vonden dat kaf een heerlijk spul om er
nesten in te maken om hun eitjes in te
leggen en daar latei zachtjes op zitten
te broeden. Menigmaal Is het gebeurd,
dat op een goede dag een hen, die we
een tijdje gemist hadden, heel parman
tig met een talrijk kroost naar buiten
kwam stappen.
Het meel van de boekweit wordt niet
althans voor zover ik weet
broodbereiding gebruikt, maar wel voor
allerlei doeleinden b.v. bij de worstma
kerij. zowel voor bloed- als leverworst.
Verder wordt er heerlijke pannekoek
van gebakken. lief3C met spek erin. Du
was een kostje, dat in ons gezin min
stens drie maal per week 's morgens of
's middags op tafel kwam. En dan, niet
te vergeten, wordt in het zuiden van
het land nog steeds de overheerlijke
balkebrei gemaakt uit boekweitmeel,
bloed, kruiden en kleine krabbetjes
spek. Hij wordt meest gegeten met
roggebrood, gewoon verrukkelijk en
voedzaam!
De verbouw van boekweit is echter
ln ons land danig teruggelopen. Wat
wij gebruiken van dat heerlijke graan,
komt tegenwoordig zowat allemaal van
het buitenland. Oja van het boekweit,
kaf moet ik nog iets vertellen. Het lijkt
nl. heel veel op kortgesneden tabak. Dat
bracht ons jongens op het idee om het
daarvoor te gebruiken. We maakten
dan van papier een soort sigarenpijpje,
vulden die met dat boekweitkaf en rook
ten er dan stiekem lustig op los. Maai
het resultaat was niet altijd prettig!
CORRESPONDENTIE
HET DOMME INDIAANTJE
Er waren eens drie Indiaantjes, Plet.
Hans en Dick. Jullie horen het wel aan
de namen, dat hot geen echte Indianen
waren, maar drie Hollandse jongens, die
Indiaantje aan het spelen waren. Dick
had een grote indianentooi op zijn hoofd.
Hans had een dolk en Piet een geweer.
Ze waren heerlijk in het bos aan het
spelen. Langs liet bos liep een grote
drukke weg. Opeens zei Hans: „Laten
we naar de overkant lopen". Dat de
den ze. Sluipend langs de struiken kwa-
ian de weg. Hans en Dick voor
op. Ze hadden geluk, want ze keken
niet uil en kwamen zonder ongeluk
aan de overkant. Piet kwam er achter
aan. Ook hij keek niet uit en toen hij
halverwege de weg was. kwam er een
auto aan. De auto kon nog net op tijd
stoppen. De remmen knarsten en Piet
liep vlug naar zijn vriendjes. „Dat was
net op het nippertje", zei Hans. Geluk-
kig maar dat hot zc goed afgelopen
MIJN LEVENTJE
29 April 1955 werd ik geboren in
Nieuwveen. Een dag daarna werd lk
gedoopt in de kerk van de H. Nicolaas.
Toen ik geboren was, had ik al drie
zusjes. Ik kon met m'n negende maand
al lopen. Toen ik -twee jaar was, kreeg
ik een broertje en later, toen ik op de
kleuterschool zat kreeg ik er een zusje
bij. Op de kleuterschool zat ik bij juf-
frouw Speet, dat was een erg aardige
juffrouw. Met mijn zesde jaar ging ik
naar de grote school. In de eerste klas
vond lk het heel fijn. In dat jaar deed
ik mijn eerste H. Communie. Dat was
een heel mooi feest. Ik kreeg veel ca
deaus en ook veel geld. Dat eerste jaar
op de grote school ging erg vlug voor
bij. Ik ging over naar de tweede klas i
en ik kwam bij een meester te zitten.
HU heette meester Van der Heiden en
was nog al aardig. Toen dat jaar om
was ging ik naar de derde klas en
kwam weer bij een meester te zitten, bij
meneer Engels en ook die was nogal
aardig. We kregen van hem aardige en
leuke lessen.
In de vierde klas kwam ik bij mees
ter v. d. Loo. Toen ik in die klas zat
mochten de vierde, vijfde en zesde klas
mee met het schoolreisje, dus ging ik
voor de eerste keer mee. We gingen
naar de Efteling, dat is een sprookjes
bos. Wat hebben we daar genoten. Je
zag de sprookjes, die we al zo dikwijls
hadden gehoord of gelezen, daar echt
bewegen. Het was allemaal even prach
tig. Lang hebben we staan kijken bij de
grote reus. die lag te slapen, bij
Sneeuwwitje en de zeven dwergen, bij
Roodkapje en de wolf en bij Hans en
Grietje zagen we de heks in het luikje
van de deur staan kijken. De Efteling
ligt vlak bij Kaatsheuvel.
In augustus kreeg ik er nog een
broertje bij. Peter. Hij is hardstikke lief
en wordt door ons allemaal heel erg
verwend. Hij Is nu al negen maanden
en kan al kruipen en staan en langs
de muur lopen. Ook kan hij al de trap
op klimmen. Toen dat jaar voorbij was
ging ik over naar de vijfde klas en zat
ik weer bij meester v. d. Loo. Wij zijn
alweer met het schoolreisje mee ge
weest. Dit jaar gingen we naar Schip
hol, het Muiderslot en Oud-Valkenveen.
Dat was ook leuk. De afgelopen winter
heb ik mijn vader geholpen in de stal.
Ik moest de kalveren, kippen en geiten
voeren. Ik moest ook nog de gangen
schoonmaken, de koeien afvegen en de
melk legen. Dat was allemaal lekker
werk voor mij. Nu woon ik nog in
Nieuwveen. Ik ben elf jaar geworden
en lk hoop later schooljuffrouw te wor-
Annemlcke Jacobs, Lelden. Van jou
ligt er nog een verhaaltje over:
Het was de laatste dag voor onze
kerstvakantie. We moesten die dag nog
hard werken voor de juffrouw. Einde
lijk waS het dan 4 uur. We kregen de
rapporten én we gingen naar huis. Die
avond kwamen mijn opa en oma. We
hadden zelf een cadeautje vóór opa en
oma ingepakt. Voor opa hadden we een
foppakje. HQ heeft een kaal hoofd en
om hem een beetje te plagen, hadden
we een tube shampo ingepakt. We
moesten de dag vóór Kerstmis hee'.
vroeg naar bed. om zeven uur. want
we moesten op Kerstmis al om 4 uur op.
De H. Mis begon om vijf uur. Toen we
uit de kerk kwamen lagen de cadeautjes
al onder de kerstboom. Van mijn oma
kreeg ik een leuk tasje van plastiek en
van mijn moeder een heel mooi pakje
met bont en voor Petra zo'r
niodepopje. 's Avonds mochten
blijven tot na negen uur. De tweede
kerstdag kwam m'n andere oma ook,
toen was het heel gezellig. Ik heb die
nacht niet kunnen slapen. De derde
kerstdag gingen we naar een feest in
het Volkshuis, daar moesten we een
glide uitbeelden. Ik zat in het bakkers-
gilde. We hadden een bakkersschort
aan en een muts op. We hadden ook
een stijfseltaart gemaakt. Juffrouw
Koosje had er gele verf in gedaan, toen
leek het net pudding. Met oude jaar
ging ik naar mijn tante en daar mocht
ik 's nachts blijven slapen. Die nacht
heb ik een hele tijd met mijn zusje An
toinette liggen praten. De volgende dag
gingen we naar huls en toen kwam
weer gauw de dag, dat we weer naai
school moesten.
MIJN LEVENTJE
Freddy Meyer, Lelden. Hli schrijft er
mooi bij: Ik zit in de derde klas
juffrouw De Leeuw. Wil je van ons
groeten doen aan de juffrouw en
de hele derde klas En horen we
weer eens iets van de kinderen?
Maa.r nu komt Freddy met:
Dadi en Bibi zijn twee bijtjes.
Die nog maar pas geboren zijn.
Vandaag begonnen ze te vliegen.
Dadi valt, maar 't doet geen pijn.
Mijn leventje begon op 18 oktober
1956. Ik hod drie zusjes en twee broer
tjes. Ik huiide niet veel. Ik had mooie
krulletjes, maar die heb ik nu niet meer.
Ik wilde toen graag in de box en speel
de het liefst met het kleine beertje,
dal ik van mijn oma gekregen had. Toen
ik een jaar was. had ik mijn eerst-
tandje. Ik was drie jaar. toen we er eer.
tweeling bijkregen. Op mijn gierde ver
jaardag kreeg ik van mijn oma weer
i een beer, maar dan nog groter dan ik
zelf was. Toen mijn. opa ziek was. had
hij altijd bij zijn bed een zakje schuim
pjes voor als ik kwam, want ik hield
veel van snoep. Met mijn vierde jaar
ging ik naar de kleuterschool. Ik kwam
bij juffrouw Thea. een heel aardige
juffrouw. Het tweede jaar zat ik weer
1 I bij juffrouw Thea. In de eerste klas zal
r lk bij juffrouw v. Loon en ook dat was
een aardige juffrouw. In de tweede klas
zat ik bij zuster Edeibertha. Op een
i keer, toen ik op de fiets naar school
3 I ging. kon ik mijn stuur niet houden en
3 j reed de sloot in. Gelukkig kwam mqn
I vader net langs, toen hij naar zijn baas
3 ging en hij haalde me er uit. Ik huilde
3 wel. want mijn voeten kleefden zo ln
i mijn natte schoenen. Ik zit nu in de
i derde klas bij juffrouw Knijnenburg. Ze
i gaat 31 mei trouwen. Dat vind ik fijn,
want dan hebben we feest.
Dag kinders! Wie nog een verhaaltje
I over. „Mijn leventje" weet, moet da?
gauw insturen, want over twee weken
j verloten we de prachtige plakboeken.
TANTE JO EN OOM TOON.
angc tijd hebben we niets van hem gehoord althans van zijn acti-
viteiten als platenster. Nu is hij weer hard van plan zich in de
belangstelling te zingen. Leidse Tony Light. Na „Heb je alles ver
geten?" ziet het er naar uit, dat Tony's Christientje" het een eind
gaat schoppen.
eidens Accordeon Orkest „Neerlandia" heeft onlangs in het Duitse
Offenburg een enorm onthaal geoogst tijdens een" Muziekfestival
in die stad. „Neerlandia" staat onder directie van Lauw Boellaard.
Deatgroep „Nou eerste
concours, heeft onlangs e
Delta.
IJet Leids Jeugdkamerorkest kun je dinsdagavond beluisteren in de
1 Stadsgehoorzaal, wanneer het daar onder leiding van Henk Brier
concerteert, samen met het Toonkunstorkest. Op het programma staan
onder meer werken van Handel en Mozart.
|"V luciferhouderactie „Scouting '67", uitgaande van de Nederlandse
Padvinders en de Katholieke Verkenners, is in Leiden gestart op
woensdag jl. Doel van de actie is fondsen te vormen voor bijzondere
gelegenheden. We noemen slechts de vertegenwoordiging van Neder
land tijdens de wereldjamboree in 1967 in Idaho (V.S.I.
Het zweefvliegen, ook HET ZWEEFVLIEGEN
wel zeilvliegen genoemd,
laat zich het best met
de zeilsport vergelijken.
Het zweefvliegtuig heeft
geen motor, maar is uit
zulk licht materiaal ge
bouwd. dat het wind en
luchtstromingen als
„motor" kan gebruiken
De start geschiedt mees
tal met behulp van klei
ne sportvliegtuigen. die
het lichte zweefvliegtuig
met behulp van een mo-
torspil als een vlieger de
lucht ln trekt. Op een
hoogte van enkele hon
derden meters gekomen,
dan kan' men bij rustigë
windstand door de luch'
glijden en daarna weei
landen. Maar bij op
waartse wind zoals
dat in de vaktaal luidt
kan het zweefvlieg
tuig soms zeer lans
vliegen, soms zelfs hon
derden k.m. Het wereld
record staat zelfs dicht
bij de 1000 km. Het is
toch maar. knap voor 'n
vliegtuig, zonder motor
Er zijn natuurlijk voor de zweefvlucht 50 schoolvluchten zich reeds alleen in
bewonderaars, klubs en Verenigingen, de lucht wagen, mits ze de landings-
Vooral zij. die kennis hebben van weers. vaardigheid ook al goed onder de knie
B U-66
üirigeint enzovoort
„INDERDAAD, wij willen ver
strooiing brengen". Dit zegt de
leider van het ter plaatse en ook
elders welbekende kinderkoor
„De Leidse Sleuteltjes", Henk
Franke. Er zijn vorige week heel
wat felicitaties, al of niet verge
zeld van een bloemstuk, binnen- j
gekomen op Kanaalweg 91, toen
bekend was geworden, dat hei
dens bekendste kinderkoor met
cabaretier Cees van Oyen in aan
merking zou komen voor een
Edison, die op 1 oktober zou wor
den uitgereikt. Dat de uitreiking
van de beeltenis van de uitvinder
nu toch weer niet doorgaat is in
feite niet zó belangrijk feit is,
dat de kinderliedjes van Danny
Kaye in een Nederlandse versie
behalve tot de kinderen ook tot
de verbeelding van de juryleden
van de Commissie Collectieve
Grammofoonplaten Campagne
hebben gesproken, zoals uit de
nu weer geen doorgang hebben
de Edison-toekenning in het
„lichte" vlak is gebleken
Henk Franke, emplooi vindend in
het onderwijs in Den Haag, is niet
alleen dirigent van het in 1948 op
gerichte kinderkoor. „Inderdaad, ik
dirigeer, maar ben daarnaast ook de
begeleider, de arrangeur en de com
ponist." Zo'n zes-en-dertig kinderen
van de leeftijdsgroep tussen negen
en twaalf jaar staan onder zijn hoe
de, en onder hen spelen de meisjes
de eerste viool. „Er zitten maar een
stuk of zes jongens in het koor", al
dus de heer Franke, die er nog eens
de aandacht op vestigt, dat iedereen
in zijn koor welkom is. „De meeste
kinderen komen uit de stad hier. dat
wel, maar we hebben er toch ook uit
Oegstgeest en zelfs Oude Wetering.
Nee. ik betrek de Sleuteltjes niet uit
een of andere bepaalde school of
vereniging:"
taal sprak niet aan
Zoals gezegd startte Henk Fran-
ke in 1948 met zijn „Leidse Sleu- i
teltjes". „Waarom, zegt u? Och, j
na de tweede wereldoorlog bra
ken allerlei vernieuwingsver
schijnselen op-noem-maar-op-
welk-gebied door. En dat ge
beurde ook op cultureel gebied.
Kijk nu eens naar het kinder
liederenrepertoire van die tijd:
die taal sprak de kinderen toch
niet aan. Toen kwam ik op een
gegeven moment in contact met
teksten, die Annie M. G. Schmidt
„Heerlijk duurt het langst" had
geschreven. Dat vind ik het sum
mum, zoals zij schrijft zij is
geestig en durft te zeggen."
Als voorbeeld haalt de Sleutel
tjes-directeur het liedje „De
kraai in de zilveren kooi" aan. j
„Een geweldige samenspraak j
en waarom zou je dan die ult-
drukkine „kale kak" verzwiieen,
die in dit liedje voorkomt?"
gouden plaat
In de, jaren 1957-1958 vielen de pres-1
talies van „Dg Leidse Sleuteltjes" op
bij de grammofoonplatenmaatschap- j
pijen. „Er zijn er in de loop van de
jaren zo'n twee-en-tw.intig uitge-1
bracht. Met „Dikkertje Dap" scho
ten we midden in de roos we
mochten er zes jaar geleden een gou-
den plaat voor in ontvangst nemen." i
Behalve de plaatopnamen zijn en
waren er dan natuurlijk nog de ver
scheidene optredens voor radio („Fiin
werken is dat") en televisie. „We
hebben met allerlei orkesten en pia-
Schutte en Karekieten-leider Willv
Francois" Op de tv-ampex staan de
HENK FRANKE:
willen verstrooiing brengen voor
jong en oud
,,Het is mijn bedoeling, om met de Leidse Sleutel
tjes verstrooiing te bieden. Niet alleen aan kin
deren, maar ook aan ouderen. Mijn doel is via dit
koor kinderen het genoegen te verschaffen zich te
uiten door zang. Daarom selecteer ik niet
immers, het gaat om het plezier van het zingen."
staansrecht hebben, is er
repertoire opgebouwd van
tweehonderd liedjes. „Dat wil
natuurlijk niet zeggen, dat we
die nu allemaal nog uitvoeren.
Een ding staat vast: we probe
ren steeds onze naam hoog te
houden en beschouwen bijvoor
beeld een optreden voor de ra
dio telkens weer als een soort
promotiewedstrijd bij voetbal
len. Daarom worden er twee re
petities per week gehouden." Zo
als bijvoorbeeld woensdag jl„
toen er weer hard aan getrokken
werd in dansinstituut Van Wijk
aan de Hogewoerd, want op 27
juni maakt de AVRO weer een
opname voor radio-uitzending.
„Bij de NCRV gaan we live de
lucht in, het programma „Jeugd
land"."
DE LEIDSE SLEUTELTJES
promotiewedstrijden
fanmail!
Niet alleen in Leiden, waar ze on
langs nog optraden tijdens een uit
voering van „Werkmans Wilskracht"
in de Stadsgehoorzaal, of in ons land
via radio en televisie zijn „De Leidse
Sleuteltjes" een bekende klank ge
worden in de loop der jaren. „We
waren een keer in Krefeld en kre
gen daar meteen een verzoek oi
Berlijn te komen zingen. Ja. daar
zongen we in het Nederlands; het
programma was geheel in het Duit:
gesteld." Maar niet alleen bij onzi
oosterburen, want ook elders is Henk
Frankes koor „in": er komt aan de
Kanaalweg ook post binnen uit Bor
neo. West-Afrika. Canada en Zuid-
Amerika. „Dat is weer te danken
aan de uitzendingen via Radio Ni
derland Wereldomroep!"
cees van oyen en
de sleuteltjes
Hoe die samenwerking tussen
Leidens cabaretier Cees v. Oyen
en „De Leidse Sleuteltjes" eigen
lijk tot stand is gekomen? „Wel,
Cees nam deel aan de NRU-ca-
baretcursus en bestudeerde met
mij eén facet'van deze studie:
solfège. We spraken toen af. dat
we samen mettertijd met de
kinderen iets zouden doen. Dat
is er uitgekomen met de door
Hans Andreus vertaalde liedjes
van Danny Kaye."
in het vak
Duifje Gout, in artiestenwereld be
kend onder de naam Daniella, heeft
eertijds ook deel uitgemaakt var
Leidse Sleuteltjes". Deze Zoeter-
woudse, die zoals bekend medew
king verleende aan de Nederlandse
film „10.32". is tot nu toe. vooi
ver de heer Franke bekend, het
ge oud-lid, dat min of meer „het
vak" is ingegaan. Wellicht volgt
binnenkort weer een. nu de Leid:
Janneke Lichte leerlinge is aan c
kleinkunstacademie van Johan Ver-
doner in Amsterdam. Maar zei Henk
Franke, die de kinderen alle liedjes
instudeert èn daarbij ook de begelei
ding voor zijn rekening neemt, al
niet eerder: „Mijn bedoeling is'het,
de kinderen genoegen te verschaf
fen door zich via de zang te uiten'
HENK FRANKE
verstrooiing
LEIDSE
TOPTIEN
i
i
1. Sloop John B. The Beach I
I
I
I
Boys
Paint it black
The Rolling Stones
Take it or leave it The
Searchers
.Monday, Monday The I
Papa's and the Mama's
Why don't you take it -
The Motions
Pied piper The Jets
Dedicated follower of
fashion The Kinks
You were on my mind
Chrispian St. Peters
Woman Peter and Gor
don.
FRANSE
PROTESTZANGER
ANT0INE
Een meter dric-en-tachtig lange, op Madagascar
geboren Antoine is in Frankrijk, België, Marokko
en Egypte „in". De twintigjarige (althans, zo
meent men juist vandaag zou hij twintig ge
worden zijn...) kun je niet kwader krijgen dan
je hem vraagt, of de kapper in de rouw
isDoet er niet toe, maar gehoord heb je hem
vast en zeker wel eens. Zijn hit: „Les Elucubra-
tions d'Antoine". En \oor wie het interesseert:
Antoine (familienaam een vraagteken) Is gek op
autowegen (en daarop racen mag je wel aan
nemen) en Bob Dylan.
