Mgr. Bekkers vindt rust waar hij
deze altijd zocht: Sint Oedenrode
PAGINA 8
DE LEIDSE COURANT
MAANDAG 16 MEI 1966
(Van onze speciale verslaggever)
SINT OEDENRODE Mgr. W. Bekkers is te
rug in Sint Oedenrode. Zijn lichaam rust sinds
- zaterdagmiddag op de begraafplaats achter de de-
kenale Sint Martinuskerk. Zijn laatste reis langs
j li de drie grootste Brabantse steden van zijn diocees
is ten einde. Hij ging naar Eindhoven als zieke,
naar Tilburg als stervende. Toen hij naar Den
Bosch vervoerd werd, was hij dood.
Zaterdag hebben de Inwoners van Sint Oedenrode hun
bisschop met waardig eerbetoon verwelkomd in zijn ge
boorteplaats, nadat de monseigneur zijn allerlaatste reis
gemaakt had vanaf zjjn residentie over de weg, die hij
duizend keer is gegaan en waarvan hij iedere bocht en
boom kende. Tussen Sint Oedenrode en Den Bosch ligt
symbolisch gezien het gehele leven van de hoogvereerde
bisschop. In het Brabantse dorp Sint Oedenrode geboren,
ging hij naar het seminarie in Sint Michielsgestel (een
halteplaats op de begrafenisroute van zaterdag) en be
ëindigde zijn leven ten slotte als bisschop van Den Bosch.
Toch bleef hij altijd een kind van zijn geboortedorp.
Hij hield van Brabant, maar het meest van al van het
land, waar hij als kind heeft gespeeld en zijn mooie jeugd
heeft doorgemaakt. Daarbij was hij zoon van een boer,
die verknocht is aan de grond, die zijn voetsporen draagt
en waar zijn zweet ligt. Die houdt van de aarde, die hij
bewerkt en die hem voedsel geeft. Een stadsmens, die in
een hoge flat weggerukt wordt van de grond en onder
hem het asfalt vrij moet laten voor het ronkend verkeer,
begrtjpt dat misschien niet zo goed meer.
Mgr. Bekkers laatste wens is nu vervuld, zoals zijn
i hulpbisschop, mgr. drs. J. Bluyssen het zei in zijn korte
I toespraak in de Sint Martinuskerk. De wens om in Sint
Oedenrode begraven te worden heeft hij reeds vroeger
voor zijn ziekte uitgesproken, aldus mgr. Bluyssen. Hier
heeft hij rust en ontspanning gevonden in de boerderij
van zijn moeder over wie hij altijd met eerbied en liefde
sprak.
In Sint Oedenrode hoopte hij ook later te rusten, sprak
mgr. Bluyssen, omdat hij hoopte hier gespaard te blijven
van de vereenzaming van de oude dag. Inderdaad heeft
mgr. Bekkers zijn vrienden altijd graag dicht bij zich ge
had. Hij hield van mensen, maar kon ook zelf niet leven
zonder de weldadige ontmoetingen met vrienden.
Alles was er. Links voor de ingang van de kerk in
helrode jaquets en met zwarte bontmutsen de kleurige
K.A.J.-drumband met trommen, jachthoorns en trompet
ten, die bij de aankomst van de lijkwagen op het kerkplein
het „dodensignaal" speelde naar een eigen compositie van
instructeur L. C. Govaarts. Rechts van het kerkportaal
Koning, hdöfdman, vaandrig en raadsleden van het uit de
dertiende eeuw daterende kruiabooggUde „Sint Joris" uit
Aan de kop van de stoet de treurmarsen spelende fan
fare „Nos jungit Apollo". Achter de lijkwagen en de auto's
met de familieleden de „landelijke ruiters" met wie de
overleden bisschop talloze malen heeft gereden voor zijn
lievelingssport. Er was slechts een uitzondering met de
optochten van weleer. Een speciale volgwagen vod behan
gen met kostbare rouwkransen. Na de korte kerkdienst
zetten zes dragers de eenvoudige houten kist, waarop een
zwart kruis zonder corpus, neer op de houten balkjes boven
het graf aan de voet van de Sint Odakapel op het kerkhof.
Achter de baar volgde de 84-jarige moeder van de bis
schop. Zij zat in een rolstoel en werd begeleid door haar
drie dochters-religieuzen en droeg een kanten oud-Bra
bantse poffermuts. Achter de verdere familieleden liep, in
paars en purper, de stoet van kerkelijke waardigheidsbe
kleders.
Bisschop Wilhelmus Marinus Bekkers vond zijn
rustplaats voor de kapel van Sint Oda, de be
schermheilige van Sint Oedenrode, welke plaats
naar haar is genoemd. Duizenden dorpsgenoten
trokken urenlang langs de groeve voor een laatste
groet.
Foto's: Simon F. Smil
Ds. N. i. Akker -- in ambtsgewaad eprak, staande tassen kardinaal Al/rink en hulpbisschop Bluyssen een ontroerend gebed Deken-kanunnik W. Kaal uit Eindhoven leest tijdens de Eucharistieviering het epistel
Ook Uf .Xet laatste afscheid aan de groeve bleef mevrouw Bekkers
De laatste slechtigheid op het kerkhel van Btnt OedenredM helpbteeahop Toer noorderlingen een vreemd pee
P t!mm!Ln tekent de Met me» t^hevt. <n de etc*, et mg voor
met een groot geloof
