ongehuwde
moeder vraagt
ï...een nachtje uit in Rotterdam
Voor zesde vastenactie
248 aanvragen
Probleem van
om nieuwe aanpak
Vierduizend
gevallen
per jaar
PAGINA 6
DE LEIDSE COURANT
WOENSDAG 23 FEBRUARI 1966
Eindelijk uit sfeer van emotie bevrijd
(Van onze correspondent)
TILBURG De maatschappelijke veranderingen binnen de naoorlogse samen
leving lijn ook aan de aorg voor de niet-gehuwde moeder niet voorbijgegaan. Bij
de instanties die zich met de problemen van deze groep moeders bezighouden streeft
men steeds meer naar een doeltreffender benadering In het verleden speelden
de emotionele elementen in deze benadering een zeer'grote rol. zodat een objec
tieve aanpak praktisch niet mogelijk was. Dpch nu wint de gedachte veld. dat
het ongehuwde moederschap op soortgelijke wijze moet worden behandeld als de
levens- en gezinsproblematiek, waarin maatschappelijke factoren tot een afwijkend
gedrag kunnen leiden.
Natuurlijk vraagt de opvang en ver
dere begeleiding van de ongehuwde
moeder een speciale „vaktechnische
uitrusting" en ervaring. Een van de be
langrijkste verworvenheden van de
meer wetenschappelijke benadering ls
toch wel het feit dat de problemen rond
deze categorie moeders niet uitsluitend
als van seksuele aard worden be
schouwd, maar dat de seksualiteit als
het ware de uitdrukking is van een
complex van sociale factoren die mede
aanleiding zijn geworden voor de situ
atie van het ongehuwd moederschap. Dit
stelt drs. Van Kordelaar. Hij is van
mening dat men bij zeer jonge moeders
vaak ziet dat bijvoorbeeld de gemiste
seksuele voorlichting in de puberteits
periode de oorzaak is van het te vroe
ge moederschap.
De maatschappij staat afwijzend te
genover de ongehuwde moeder en zij
werd veelal op een lijn met misdadi
gers. mislukkelingen en a-socialen ge
steld. Het meisje dat in verwachting is.
wordt nog steeds in vele groeperingen
gezien als een „gevallen" vrouw. De
mensen spreken nog altijd hun veroor
deling uit over deze moeders omdat zij
zich niet gehouden hebben aan de nor
men van onze samenleving. „De schan
de van de familie" wordt meer gehoord
dan „het schepsel dat hulp nodig
heeft".
Het is dan ook geen wonder dat een
vrouw# die met een dergelijke „schuld"
Is belast, uit de samenleving wordt ver
wijderd en wordt ondergebracht in een
instelling waar, in afwachting van de
bevalling, over haar doen en laten ge
waakt wordt.
Men kan zich afvragpn of bij deze
verwijdering niet méér gedacht wordt
aan de gekwetste gevoelens van de
omgeving dan aan de persoonlijke be
langen van deze jonge vrouw in moei
lijkheden. Tgdens deze verwijde
ring krijgt de familie immers de kans
om van de schrik te bekomen en zich te
verzoenen met de gedachte dat na eni-
Het aantal onwettige geboorten is
In Nederland na de tweede wereld
oorlog sterk toegenomen. Bedroeg
het jaargemiddelde in de jaren
19541957 nog ruim 2800. daarna
is het gestegen tot meer dan 4000.
In vergelijking met andere West-
europese landen is dit cijfer echter
laag te noemen.
Volgens een in 1964 landelijk in
gestelde enquête toen ongeveer
4300 buitenechtelijke geboorten
werden geregistreerd hebben 2745
ongehuwde moeders de hulp inge-*
roep'-n van de bureaus voor moe
derhulp, terwijl de tehuizen voor
ongeveer 800 personen uitkomst
boden.
De mogelijkheden tot hulpverle
ning zijn de laatste jaren sterk ge
stegen, mede als gevolg van de tot
standkoming van regionaal wer
kende bureaus naast de sedert ja
ren bestaande tehuizen.
Bij de instellingen die zich met
de zorg voor de ongehuwde moe
der bezighouden, wordt steeds
meer het accent gelegd op we
tenschappelijke benaderingen van
de moeilijke problemen.
Het inslaan van nieuwe wegen
bij de benadering van de met de
hulpverlening verband houdende
vraagstukken, vraagt om een dui
delijke planning en beleid zoals dat
wordt nagestreefd in het Lande
lijk Bureau van de Katholieke
Centrale Vereniging tot hulpver
lening aan de niet-gehuwde moe
der. Van dit bureau is met ingang
van 1 januari j.l. drs. E. H. J. van
Kordelaar directeur geworden. De
heer Van Kordelaar die in 1938
in het Limburgse Brunssum is ge
boren studeerde sociale weten
schappen aan de Katholieke Ho
geschool te Tilburg en was het
afgelopen jaar nauw betrokken bij
een bij het Instituut voor Arbeids-
vraagstuken onderhanden zijnde
studie over de problematiek van
de ongehuwde moeder.
In een gesprek met deze jonge
directeur, die vanuit zijn bureau
aan de Buitenhaven in 's-Herto-
genbosch de leiding heeft over het
werk dat door de Katholieke Cen
trale Vereniging wordt gedaan,
hebben wij gevraagd naar de stand
van zaken rondom de huidige be
nadering van de ongehuwde moe
der en haar kind.
ge tijd hun dochter met een onwettig
kind zal terugkeren.
Dit is dan nog een gunstig geval
wanneer men bedenkt dat vele onge
huwde moeders door hun onmiddellijke
omgeving niet meer worden geaccep
teerd zodat de vrouw zelf maar een uit
weg moet vinden.
Wetenschap
„Nu de sociale wetenschappen zovele
andere facetten die in het doen en la
ten van iemand een rol kunnen spelen
hebben belicht, is de tijd gekomen dat
de ongehuwde moeder in een ander dag
licht komt te staan. Daarmee is reeds
Hulp moet de
persoon
ontplooien
DAG-IN—DAG-UIT-DAG-IN—DAG-UIT
I 1 EN ding stellen we voorop: ROTTERDAM BOUWT. Geen zinnig
mens, die daaraan zal durven twijfelen. Al jaren plant het gehijg
I J van honderden Maasstedelijke heimachines zich éénparig door de
weke polders voort naar Haagse ministeries en Amsterdamse cafétafels,
waar elke nieuwe barenswee hoofdschuddend wordt begroet. Kersverse
woontorens worden uit de grond, metro's in de grond gestampt, Botlek
en Europoort worden dreunend opengestoten met draglines en bulldozers,
het Stationsplein ligt opengewoeld vóór de loketten, zodat elke trein-
reiziger, die even niet oplet, in een krater van slijk en ondefinieerbare
humus tuimelt. Er is elke dag wel een nieuwe straat, een ander plein,
een boulevard, die wordt opengereten ten behoeve van de Grote Vooruit-
gang. Dan wordt de automobilist door wuivendé agenten omgeleid naar
een maanlandschap, waar honderden zwoegers in het zure zweet huns
aanschijns de grootste havenstad ter wereld nog groter maken. Eén en
andef in het kader van De Nieuwe Tijd, die in samenwerking met de
zojuist vermelde Grote Vooruitgang een Veilige Toekomst moet garan-
deren. Zo vergast Rotterdam zijn gasten op een telkens veranderende
versie van Rembrandts Anatomische Les. Alleen met dit subtiele ver-
schil, dat hier het lijk springlevend is en zelf onvermoeibaar aan-
wijzingen geeft, hoe de ingewanden verlegd en verwijderd dienen te
worden. Het springt met wolkenkrabbers een gat in de lucht, het rekt
zich uit tot aan de kust, zodat niemand meer weet, of zijn uitgebeten
handen een -kwestie van te veel chloor Of van zeewater zijn geweest. De bus gaf aan deze marathon nog een extra schrijnende dimensie.
begonnen door de hulpverlenende in
stanties die alle pogingen in het werk
stellen om de „terugkeer" in de maat
schappij zo soepel mogelijk te laten ver
lopen. Er wordt dan ook meer gelet op
de persoonlijke eigenschappen en om
standigheden waarin de ongehuwde
moeder verkeert en op de nood waarin
zij kan raken door het aanvaarden van
het moederschap", aldus de nieuwe di
recteur.
Hij is van mening dat de gemiddelde
leeftijd van de ongehuwde moeder
steeds jonger wordt, hetgeen een ge
heel andere benadering door de betrok
ken instellingen vergt. „Er wordt meer
dan in het verleden aandacht geschon
ken aan de verhoudingen in het gezin,
waaruit ze voortkomt Bovendien speelt
de instelling van de jonge moeder ten
aanzien van haar onwettig kind een rol
van betekenis. Daarmee raken we de
kern van de zaak: met welke hulp is
de niet-gehuwde moeder het meest ge
baat? Men is het er wel over eens dat
alleen die hulp die haar verder brengt
als persoon en die haar in staat stelt
de mogelijkheden die zij in zich draagt
verder te ontplooien zinvol is".
Opvoeding
„De beleving
onder vaak zeer
heden roept wee:
Men mag niet
van het moederschap
ongunstige omstandig-
andere problemen op.
de niet-gehuwde moe
der verwachten dat zij, zowel individu
eel als maatschappelijk in staat is haar
kind iets te bieden. Het ontbreekt haar
vaak aan mogelijkheden om het kind
Toch is Rotterdam niet echt biy.
Als het 's avonds de overall en
het ketelpak uittrekt, als het
klaar is met schepen tellen en
relaties bellen, dan valt het
achter elkaar in de kuil. die het
zelf die middag heeft gegraven.
Na vijven is de dood in de pot.
het werk gedaan. De kamera
den kunnen hand in hand naar
moeders veilige pappot op de
zuidelijke stadsvergroeiing gaan.
En dat verdriet Rotterdam. En
niet zo zuinig ook. Het geeft
zich al jaren bloot, maar toch
lang niet zo feestelijk als het
verre Amsterdam, dat in de
Maasstad als een verkalkte
niksnut te boek staat. En inder
daad: wanneer je al het schok-
beton en alle binten van Rot
terdam bij elkaar optelt, dan
kom je aan een getal, waar de
hoofdstad niet aan kan tippen.
Die is al big. dat er een paar
duizend schepen per jaar de
haven binnenlopen en daar zijn
dan met een groot gebaar ook
nog de ponten bij opgeteld.
Vergelijk je beide steden daar
entegen na vijven, dan slaat de
weegschaal moeiteloos door in
het voordeel van Amsterdam.
Dan gooit Mokum in morsige
overmoed al zijn rode neon te
gen de hemel en zet het zijn
collectie asfaltbloemen in bloei.
Nu het werk in Rotterdam ge
daan is, plukt Amsterdam de
vruchten ervan.
Nogmaals .deze situatie ver
driet Rotterdam. Het zou na ge
dane havenzaken ook zo graag
eens de frivole avondjurk uit de
bloot coutureserie aanschieten
en het heeft daarvoor zelfs bij
de planning der wijken plaatsen
aan het produktieproces ont
trokken, waar de duistere jool
beleden mag worden. De stad
telt tegen de veertig cabarets
en clubs en het aantal nacht
vergunningen is groter dan
waar ook in Nederland. Het
heeft bij de uitgifte daarvan
echter één belangrijk ding over
het feesthoofd gezien: dat een
nachtleven alleen gedijt op de
zacht geurende mestvaalt van
een werkelijk oude stad. Am
sterdam kan voor de lol na vij
ven putten uit een arsenaal van
sloppen en krotten, van duistere
wijken, waar de schimmel flink
uit de voeten kan. Rotterdam
moet zich behelpen met een
weldoortimmerd kantoorpand,
waar juffrouw Annie zich vier
keer per nacht uitkleedt tussen
een lmporthandel in water
meloenen en een cargadoorsbe-
drijf met eigen vestigingen in
Nigeria en Peru. Zeg nou zelf:
zo geef je de zonde geen faire
betonnen poel
Nochtans geeft Rotterdam de
moed niet op en onder aanvoe
ring van de grijsgekuifde VVV-
voorzitter A. J. M. Schutter
blijft het op de grote feesttrom
slaan. Ook hij weet drommels
goed. dat zijn gemeente een
wankele naam als uitgaansstad
heeft de reder, die 's avonds
een veer wenst weg te blazen,
verdwijnt gezwind met de poet
naar Den Haag of Amsterdam
maar naar zijn smaak ge
beurt dit ten onrechte. En om
zijn groot gelijk een fraaie basis
te geven nodigt hij op vrijdag
avond 11 februari 21 journalis
ten uit Rotterdam en wijde om
trek uit om met hem in de be
tonnen poel van het vermaaks-
leven te springen.
Hij doet dat volgens welover
wogen plan. Bij de start laat hij
alle deelnemers twee glazen
melk (desgewenst karnemelk)
nuttigen en die onderlaag
stampt hij even later in restau
rant. Het Brouwershuis verder
aan met kapucijners, spek. uien
en zuur. Hij slaat hiermee twee
vliegen in één klap: de alcohol
krijgt geen kans meer zijn fraai
verwoestend werk te verrichten
en eventuele escapades van zich
losrukkende deelnemers zullen
door de collectieve onfrisse
adem binnen de kortste keren
weer teniet worden gedaan.
apart cachet
Onder de veilige schutse der
kapucijners begint tegen negen,
uur de hordeloop langs vijftien
Rotterdamse établissementen.
Hiervoor zijn twee extra bussen
van de R.E.T. ingezet, die op
hun beurt het uitje nog een ge
heel apart cachet geven. In het
begin van de avond lijkt het. of
men te doen heeft met een pot-
verterend collectantencollege,
maar dit beeld vervaagt bij het
vorderen der uren steeds meer.
Tegen vieren denken passeren
de Rotterdammers tenslotte,
dat wij één der pekelgroepen
van het Rotterdamse trambe
drijf vormen, die tot taak heb
ben om de wissels sneeuwvrij te
maken. De uien van de voor
avond verstevigen deze „imdge"
nog. Arbeiders op weg naar hun
werk knikken dan ook goed
keurend. „Daar wordt gewerkt",
denken ze, „dat kan nooit
kwaad"
Negen uur: spontaan ingelast
bezoek aan Katendrecht. Glaasje
Grieks restaurant Akro-
Het programma van de heer polis. Een uit zijn krachten ge-
Schutetr is rijk doorschoten
met barkeepers, zangers, buik
danseressen en andere courante
verstrooiingselementen en wg
dienen ons dan ook donders te
groeide juke-box spuwt
rante Zorba's tegen de plastic
bloemen. De Griekse ober
grijnst en krabt zich behoed-
op de rug. Vervolgens
haasten om binnen het schema rept hij zich naar de keuken
de startblokken wachten totdat plaatselijke miljonair stapt ach-
de reisleider het sein geeft om ter de tapkast
jassen in de bus achter te laten dat met gebaren duidelijk. Als
het Sportfondsenbad betrokken
is. Geen Rotterdammer is deze
avond op het idee gekomen ons
voorbeeld te volgen. „Let op het
unieke uitzicht", zegt de heer
Schutter, „als het niet had ge
mist, zou u nu tot Hoek van
Holland kunnen kijken".
Achteraf zal dit de enige
plaats in onze trip zijn ge
weest, waar wij de hoogte
kregen.
en gelijk in rgen van drie op te
marcheren naar elke nieuwe
vermaaksgrot. Wij doen dat
ordelijk, grimmig en ons vol
ledig bewust van de ernst der
missie.
Vilten voeten
Begonnen wordt in Old Dutch,
gerenommeerd trefpunt van
reders, rijken slopers, bouwers.
hij de knop van de juke-box
heeft teruggedraaid, zegt hy
stralend: „Vroeger speelde hier
eer. Grieks bandje, maar dat
heeft de bazin weggedaan. Je
kon elkaar niet eens meer ver
staan". Om de zaak af te ron
den. verstrekt hij uit eigen
middelen nog een ouzo. Zijn
vrouw knikt en zegt: „Ik waar
schuw u. Dit drankje is een
sluiper. Je giet het als anijs-
captains of, industry, kapiteinen melk naar binnen, maar
op de grote vaart. Kortom,
Rotterdammers, waar men zui
nig op dient te zijn. De aan
kleding van het pand is daar
mee in overeenstemming ge
bracht. Stemmig is het woord.
dat je het weet, moeten ze de
GGD laten komen". Daarop
klapt de heer Schutter in zijn
handen. „Ik weet het", zegt hij
verontschuldigend, „het is hier
oergezellig, maar we moeten
Obers op vilten voeten. Perzische nog verderop". Buiten telt hij
tapijtjes op de tafels, een be
schaafd strijkje, dat opdracht
heeft om slechts geruis te pro
duceren: de cliënten mogen niet
in hun zakengesprek gestoord
worden. Men mag echter ook
niet de gelegenheid krijgen om
hen af te luisteren. Vandaar dat
strijkje. Niet te hard, niet te
zacht. Het ei van Columbus.
Wat in Old Dutch ook niet
mag is flirten. De hand van uw
verloofde dient in haar eigen
schoot te rusten. Geen schoot-
de koppen. Ook hij
kent de zuigkracht van Katen
drecht. Goddank, we zijn nog
voltallig.
Half tien: in enkele seconden
brengt een lift ons naar de top
van de Euromast. De liftbedien
de zegt met lome door de tijd
aangevreten stem hoeveel se
conden precies. Het is een re
cord. waar Rotterdam trots op
is. Wij drinken in het uitge
storven café koffie van een
TWEE GROEPEN
Tien uur: het gezelschap wordt
gesplitst ln twee groepen om in
de verdere lokaliteiten minder
opzien te baren. Dertien los
lopende mannen blijken overi
gens ruim voldoende om de
sfeer "in elk cabaret te ver
pesten.
Ons volgende doel is De Wieck.
waar juist 140 Rotterdamse
jongeren doende zijn. de dans
vloer verder de grond in te drij
ven. Waarachtig, als een Rot
terdammer niet kan heien is hij
niet gelukkig. Eén der journa
listen kijkt in een spiegel en
roept zorgelijk: „Mijn hemel. uui
wat voel ik me oud". Dan draait tracteerd
hij zich om en volgt weer ver
bijsterd het modlsch ballet van
hippende en schokschouderende
teeners. Naast hem zegt
Iemand: „Vroeger ging je eerst
behoorlijk naar dansles". Schor
wens Ansje beterschap. Als ze
het ons dan ook doet, is het
wederkerig.
GROF GESCHUT
Kwart over twaalf: nu wordt
het grove geschut in stelling
gebracht. L'Ambassadeur is ge
vuld met een broeierig rood
licht. By de damestoiletten zit
een dame van middelbare leef
tijd ln dof gepeins verroken.
Twee minuten later ontpopt
ze zich als de plaatselijke strip-
tease-danseres. Het publiek
kijkt verbijsterend toe terwijl ze
zich van haar aankleve ont
doet. Het ls doodstil als bij de
onthulling van een standbeeld.
Waarom is er geen dokter in de
zaal, die met autoritaire Btem
zegt: „Kleedt u zich maar weer
aan mevrouw". Nu wacht ieder
een op het verlossende einde,
dat schrijnend geaccentueerd
wordt door een oude ober, die
alle textiel van de vloer sprok
kelt en het op een stoel weg
draagt. Hij doet het met het
manuaal van een straathande
laar, die zijn handkar voort -
Kwart over één, twee uur,
kwart voor drie, half vier, vier
Wij worden telkens ge-
afleve
ring van het Rotterdamse strip
verhaal, waarbij blootje steeds
om haar loontje komt. Alleen
de prijzen verschillen: L'Am-
bassadeur vroeg nog drie gulden
whisky, Embassy
veraoekt hij de reisleider op te c,ub VTaagt tachtig gulden
kunnen de sfeer in elk cabaret grondig bederven.
de volgende ver-
Dat wordt Bristol, een glazen
paleis voor belegen versierders.
Veel kleuren, veel beschaving.
Aan de lange bar zitten de gas
ten zwjjgend naast elkaar als
vluchtelingen, die op de Rode-
Kruisautoriteiten wachten. Een
moederlijke Bulgaarse ontbloot
een geweldig bovenbeen en
schreeuwt in de microfoon: „Las
Vegas". De gitarist achter haar
is de enige, die er been ln ziet.
Kom aan jongens, op naar de
garedrobe. Elf uur: de 3 Muske
tiers pakt uit als een sleuf van
rondborstige burgermanssnit.
Twee verblindend blonde juf
frouwen achter de bar, één
accordeonist, één toilet. Alleen
dat laatste blijkt een incon
venient te zgn.
Half twaalf: Het Winkeltje,
slim opzetje van acteur Sfceye
van Brandenburg en zijn tele-
visionaire vrouw Ansje. Ansje
is vanavond ziek. „De griep",
deelt haar man door de micro
foon mee. Die ligt fijn in bed.
onder drie wollen dekens. Zij
wel.
Daarom behelpt het publiek
zich met Steye. Hy zingt een
ode aan Rotterdam, waarin hij
halverwege blijft steken. Het is
een mooie ode. Hy zingt over
de provo's en laat dan gooche
laar Henk Bouwman opdraven.
Het is mooi geweest. Dag Steye.
fles champagne. Compleet
met belletjes. Voor dat geld
hadden ze er ook kerkklokken
in kunnen doen.
MOND OP MOND
Moegestreden betreden wij te
gen vier uur het schemerige El
Amra waar wij achter de garde
robe stoten op een juffrouw, die
doodstil op de grond ligt. Juist
willen wij de mond-op-mond-
beademlng toepassen, als ze
zich loom verheft en de laat
ste uitmonstering afwerpt. Het
verlangen naar onze eigen
pyama wordt nu ondragelgk.
Nochtans blijven we op de
barricaden. Pro patria. Pro
mille. In de bus naar de bar
van hotel Atlanta voor een af
zakkertje. zegt een VW-func-
tionaris. Hij heeft makkeiyk
praten. Er zijn deelnemers, die
met geen mogelijkheid verder
kunnen zakken dan tot hier.
„Zeg nou eens eeriyk", vraagt
de stuitend montere voorzitter,
„is het u meegevallen of niet?".
Voordat we kunnen antwoorden,
wordt hij op de schouder getikt
door de buschauffeur. „Kan ik
gaan meneer?", vraagt hy.
De heer Schutter knikt. Dat be
tekent dus. dat de resterende
25 Rotterdamse lokaliteiten ons
geschonken worden.
„Het valt ons alles mee",
zeggen wij. Waarachtig.
Dat is nog gemeend ook.
een normale opvoeding te geven zonder
dat het kind door de omgeving met een
minachtende blik wordt bekeken".
„Nu het inzicht in het probleem rond
om de niet-gehuwde moeder dieper
wordt, dienen zich meer mogelijkheden
aan om haar en haar kind te helpen.
De in 1955 van kracht geworden adop
tiewet mag hierbij niet over het hoofd
worden gezien. Deze wet, die voorzag
in de wettelijke regeling van de adoptie
heeft tevens tot gevolg gehad, dat de
mogelijkheid tot afstand van het kind
door de niet-gehuwde moeder meer
werd aangegrepen en aan de belangen
het kind meer aandacht kon
worden besteed. Zo kwam er bij
voorbeeld ook een betere regeling van
de plaatsing van het kind in een pleeg
gezin tot stand.
Meer zorg
Voorts zijn in de laatste jaren in ver
schillende plaatsen in ons land advies
bureaus voor niet-gehuwde moeders in
gesteld, zodat de plaatsing in een instel
ling niet meer de enige oplossing be
hoeft te zijn. Deze bureaus die voorzien
zijn van deskundige krachten, helpen
haar de moeilijkste beslissingen te ne
men. zoals zelf voor het kind zorgen,
het kind laten opnemen in een tehuis of
er afstand van doen; al dan niet terug
keren naar de vroegere woonplaats:
verandering van werkkring: het al of
niet instellen van een vaderschapsactie
of trouwen met de vader.
Doch ondanks de vele nieuwe activi
teiten en moderne aanpak van de moei
lijkheden, is het probleem van de ver
zorging van de ongehuwde moeder nog
steeds niet opgelost. Vooral door de toe
name van het aantal gevallen in de
laatste jaren zijn nieuwe problemen ge
rezen die om een spoedige oplossing vra
gen.
OM IEDEREEN TE HELPEN
5.5 MILJOEN NODIG
(Van een onzer verslaggevers)
HEEMSTEDE. Op de dag van vandaag,
die as woensdag heet, is mét de vasten de
zesde vastenactie aan haar veertigdaagse
levèn begonnen. Voor het zesde achtereen
volgende jaar wordt aldus aan de katholieken
de gelegenheid geboden de vastenperiode
zinvol te beleven, door de bijzondere ont
hechting, die de Kerk sinds eeuwen in de
tijd voor Pasen vraagt, ten goede te doen
komen aan het tekort van de ander. Een
nood, die in ruime mate aanwezig is en in
deze vastenactie gestalte krijgt in de 248
aanvragen, die vanuit Azië, Afrika, Latijns-
Amerika en Oceanië zijn binnengekomen.
Hiervan hoopt men er tenminste 125 te kunnen
honoreren. Daarvoor is een totaalbedrag vereist van
3.830.000 gulden. De opbrengst van vorig jaar
evenwel was al 4.406.000 gulden, zodat de kans
bestaat, dat nog een aantal van de 123 in reserve
gehouden aanvragen kan worden voldaan by een
opbrengst geiyk aan die van vorig jaar. Zou men
alle 248 verzoeken om hulp willen inlossen dan zou
de zesde vastenactie ongeveer 5,5 miljoen gulden
moeten opbrengen, hetgeen gezien de stijgende
totalen elk jaar een niet geheel vrome wens lijkt
te zijn.
De bisschoppelijke vastenactie ie dit jaar duidelijk
afgestemd op kleine afgeronde projecten om zoveel
mogeiyk mensen werkelijk te kunnen helpen. Voor
grotere projecten worden wel uitzonderingen ge
maakt. maar vaak gaat daarby de financiële steun
in overleg met andere vastenacties of wordt gegeven
aan een project waaraan de Nederlandse regering
vijfenzeventig procent subsidie geeft. Wat de snel
heid van de hulp betreft, kan worden gezegd, dat
lang voordat de laatste gelden by de vastenactie
binnenkomen, al wordt begonnen met de uitkering.
Vorig jaar bijvoorbeeld was de vasten zelfs nog aan
de gang, toen de eerste bedragen al aan de aan
vragers werden uitgekeerd. Eind augustus \ya^ alles
verdeeld, onder het motto „snelle hulp is diibbele
hulp".
Ontwikkelingshulp
Zoals bekend kan worden verondersteld steunt de
vastenactie geen rechtstreekse missieprojecten. Zy
bevordert de ontwikkelingshulp (onderwijs, landbouw
en dergeiyke) of lenigt noden (honger, ziekte). En
deze karaktertrekken vertonen ook de tientallen
aanvragen om hulp van dit jaar, die om een kleine
greep te doen, onder meer inhouden: voor Afrika:
de bouw en inrichting van een centrum voor gezins
vorming in de Oentraal Afrikaanse Republiek, voor
medische verzorging i"n velerlei opzichten, blinden
zorg, tehuis en school voor kreupele kinderen, maar
ook zoiets als de herbouw van door termieten
vernietigde klaslokalen.
Voor Azië: de opleiding van sociale werksters, een
vakschool voor paria's, een weeshuis, de inventaris
van een operatiekamer en voor drie pollklinieken in
India, een verpleegstershuis ln Pakistan, voor de
oprichting van een visserscoöperatie op Formosa en
voor hulp aan vluchtelingen in Vietnam.
Voor Latijns-Amerika: een polikliniek in Guatemala,
een jeugdcentrum in Paramaribo, voor een radio
station, de afbouw van een tehuis voor verlaten
kinderen, voor een streekziekenhuis én een buiten
boordmotor in Brazilië. Voor Oceanië: een zieken
huis op de Filippynen, voor ontwikkelingswerk in
West-Irian, voor een polikliniek en de aanschaf van
golfplaten als dakbedekking en voor het opvangen
van regenwater in Indonesië.
Vreugde
Al deze en de rest van de 125 projecten, nu nog
onvervulde verlangens, zullen in september een
begin van verwezeniyking krygen als gevolg van
de vastenbeleving van de Nederlandse katholieken.
De praktyk van vorige jaren toont de zin aan van
deze moderne vastenpraktijk, in ruime mate „ver
sierd" door tientallen dankbrieven, zoals deze uit
Afrika: „Wie zal er in staat zijn mijn vreugde op
het papier te smyten voor de prachtige hulp, die
mijn zoeloekinderen mochten ontvangen door uw
royale gift van 10.000 gulden, die lk drie dagen
geleden toegezonden kreeg. Het doet me terugdenken
aan 1945, toen we in Nederland Zweeds wittebrood
kregen. Mgn dank voor uw prachtige hulp. Myn
gebed en dat van myn zwarte parochie voor u en
uw schitterend werk en, niet te vergeten, voor allen,
die ervoor offerden, ver over zee in Holland."
