'JU
ook
ZSSkSSMit
<j4iuUWtewjd
In de Krantentuin
De sage van de draak
Kerstfeest in de klas
VOOR
JOU
Warmonds jeugdcircus 'Atleta'
DIRECTEUR WITSENBURG ZAG LANG
GEKOESTERDE WENS VERVULD
LEIDSE
TOPTIEN
v<
l LOPEND VUURTJE
PAGINA
DE LEIDSE COURANT
ZATERDAG 18 DECEMBER 1868 rEf
Toen onze boot, de Europa, Bonn
gepasseerd was, kregen we de schil.
derachtige toppen van het Zevenge
bergte in zicht. Op de voorste berg
met zijn zeer sterke helling ontdekten
wy de nog overeind gebleven toren
en een gedeelte der muren van een
oud ridderslot, de Draehenfels (is
drakenrots). Met deze berg is de „sage
van de draak" verbonden, die de be
woners van dat berggebied u nog in
kleuren en geuren weten te vertel
len, hoewel haar' oorsprong al veel
meer dan 1000 jaren achter ons ligt.
Er woonden toen op de tegenover
gestelde oever van de Rijn Germanen,
die door de H. Maternus en andere
geloofsverkondigers reeds tot het
Christendom bekeerd waren. Maar de
bewoners van de rechterrijnoever wa
ren heidenen gebleven, die de Galli
sche (Gallië is de oude naam van
Frankrijk, dat toen reeds grotendeels
katholiek was) predikers geen toe
gang verleenden op hun gebied.
Maar nu eerst de draak. In een hol
van de bergrots hield zich een angst
wekkend ondier op. een draak, een
monster dat 't midden hield tussen
een viervoetig dier en een slang. Elke
dag kwam het ongure beest uit zijn hol
en verspreidde dan onder mens en
dier angst en vertwijfeling. Geen men
selijke macht verstoutte zich het tegen
't ondier op te nemen, te meer omdat
't volk geloofde, dat een vertoornde
godheid zich in 't afgrijselijke beest
verborgen had. Om die godheid te
eren en tevreden te 6tellen offerden
zg hem misdadigers en gevangenen.
Rond de voet van de Draehenfels
leefde destijds een heidens volkje,
ruw van zeden en zeer roofzuchtig van
aard. Herhaaldelijk hielden zijn krij
gers strooptochten naar de overzijde
van de Rijn. Door haat tegen hun
christelijke stamgenoten gedreven,
trokken zij dan moordend en plunde
rend rond.
Op een nacht waren zij weer over
gestoken. Na verwoede gevechten met
de overvallenen keerden zij met rijke
buit en gevangenen naar hun rovers-
oord terug. Onder deze ongelukkigen
behoorde oen zeer schoon jong meisje.
Zij was zo bevallig, dat twee der hei
dense aanvoerders, één al wat oudere,
Horsrik genaamd, een een jongere,
Rinbold, haar voor zich wilden heb
ben. Toen er een strgd dreigde te ont
staan tussen die twee, verdeelde hun
troep zich in twee kampen. Maar juist
op het ogenblik, dat zij elkander te
lgf zouden gaan, kwam een oude af
godspriester zich opeens opstellen tus
sen de twee partijen. Met donderende
stem hield hg de volgende toespraak:
„Vervloekt zij alle twist tussen jullie!
Zouden wij om een christenvrouw, die
wij moeten haten, ons volk in hun
aanvoerders tot tweespalt laten bren
gen? Neen. die vrouw moet aan de
draak geofferd worden. Zij heeft Wo-
dan en onze andere goden veracht om
een vreemde God te eren en aan te
het hoofd te leren, neen.. Ze mochten
zelf iets zeggen, wat ze 't beate von-
I den. Er was warenpel al een „en-
geitje" gekomen met een witte jurk
en sluiertje in een koffertje.
„Nee", zei de juffrouw, „over de i
kleren praten we later. Wel moeten
jullie met je moeder bespreken wat 1
je aan kunt doen". i
Na een half uurtje gingen de kin-
deren naar huis, behalve de „grote
engel" van de blijde boodschap, Maria
en Elizabeth. Deze kinderen moesten
eerst de les van Maria boodschap
enige malen goed doorlezen en toen
„Probeer eens iets er van te maken",
vond de juffrouw. Maria, op een
-;i ...in,,., w stoeltje geknield, aanhoorde de engel I
hingen. Welnu, dlir zij weigert Wo- G,bria die d blijd boodschap kwam
dan te eren door hem offers te bren- brengen
gen, zullen we haar ten offer geven
aan de draak, die een werktuig is van
de vertoornde goden.
Aanvoerder „Horsrik" toonde als
eerste bijval met dit duivelse plan.
Maar de jonge „Rinbold" kon zijn be
wonderende blik niet afwenden van
het schone meisje en het was hem
aan te zien, hoe de woorden van de
oude afgodspriester hem tegen de
borst stuitten. Duidelgk sprak zgn
hoge bewondering voor de fiere en
toch zo aanvallige houding van dit
dappere wezen, dat geen schijn van
vrees getoond had tijdens de genade
loze woorden van de oude wreedaard.
(Wordt vervolgd)
Stil was het, doodstil. Je kon een
speld horen vallen, zó mooi had de
juffrouw verteld over Kerstmis. Jam
mer, dat het verhaal nu uit was. Maar
de juffrouw was nog niet klaar.
„Vinden jullie dat verhaal ook tel
kens zo mooi?" vroeg ze.
„Ja! ja!", riepen de kinderen.
„En hoe zouden Jullie het vinden,
om dat verhaal te spelen?"
„Spelen?" vroegen ze en ze begre
pen er niet veel van.
„Ja, echt spelen, met een heleboel
kinderen. Wie zou Maria willen zijn.
Wie Jozef? Wie engel? Wie herder?"
„Ik! Ik! Ik!", riepen ze door elkaar.
„Nu even stil en luister. We zijn
met 38 kinderen, maar natuurlijk
kunnen we niet allemaal meespelen.
Er moeten ook toeschouwers zijn. Ik
maak 38 lootjes en schrijf op verschil
lende lootjes: herder, engel, Jozef enz.
Ik vouw ze dicht en straks na het
speelkwartier, mogen jullie een lootje
pakken. Wie niets trekt, is toeschou
wer. Begrepen?"
„Ja, ja. Dal snapten ze allemaal,
maar één „bij de handje" vroeg:
„Waarom heeft u Maria vergeten?"
„Daar heb ik een goede reden voor.
De rol van Maria moet gespeeld wor
den door een meisje met lange haren
en we hebben in de klas maar één
kind met lange vlechten".
„Marian!, Marian!" riepen ze alle-
Marian, met haar prachtige lange
vlechten, kreeg er een kleur van. Zij
mocht Maria zijn, wat zou mama wel
zeggen?
„Juffrouw, mag ik dan mijn baby
pop meebrengen".
„Natuurlijk".
Daar gang de bel voor 't speelkwar
tier en ordelijk liepen ze naar buiten,
lekker warm ingepakt, want 't vroor.
Op de speelplaats drongen ze allemaal
om Marian heen, tenminste de meisjes.
Dt jongens vergaderden in een andere gekl^^heTSvel 'van de keizer voor
hoek en hadden ie<^fr hethoogste kwam lezen. Maar nu was er één f
grote moeilijkheid n.l. „de ezel".
.Juffrouw, ik weet wat", riep Peter, i
„O, wat vind ik dat fijn,
kindje le krijgen, maar nu ik weet I
dat nicht Elizabeth ook een kindje
krijgt, nu ga ik gauw naar haar toe,
om te helpen", zei Maria tot de engel.
Elizabeth zat achter in een hoek van
de klas.
„Dag Elizabeth, ik kom je helpen I
met water halen uit de bron, met
kopjes en borden wassen, met luiers
wassen en nog veel meer", zei Maria.
„Dat is prettig Maria, misschien
kun je ook m'n kindje in het bad doen,
ik ben al zo oud en gauw
Elizabeth.
„O, dat is heerlijk. Ik blgf hier een I
paar maanden. Jozef kan zelf wel
zorgen", zei Maria.
De juffrouw luisterde met veel pie- I
zier naar de kinderen en als ze dan
nog verkleed waren, zou het nog
aardiger worden. Ja, dat zou best
lukken. „Zo, is 't genoeg voor var
daag en nu vlug naar huis, want
wordt al donker.
Zo volgden er nog vele repetities 1
met de engelen, met de herders en
ook wel eens allemaal samen. Er was
een grote jongen, die als een soldaat
woord over het „herder zijn".
„Zeg Marian, doe je een lange jurk
aan? Een witte of een blauwe?"
„Dat moet ik eerst aan Mama vra
gen. Die weet vast wel raad".
Marian was een enig kind en thuis
wel een beetje verwend. De bel ging
weer. 't Speelkwartier was afgelopen.
De juffrouw had de lootjes klaar
liggen in twee mandjes, één voor de
jongens en één voor de meisjes. Stel
je voor dat een meisje het Jozeflootje
getrokken had. Wat gaf dat een span
ning, het trekken van de lootjes. Het
gaf ook wel enige teleurstelling, maar
je kon nu eenmaal niet allemaal mee
spelen.
Er was ook een meisje met het
lootje: „Elizabeth".
„Ja, we beginnen ons spel bij het
bezoek van Maria aan haar nicht Eli
zabeth en de boodschap van de Engel",
verduidelijkte de juffrouw, 't Gaf wel
even een deining in de klas tot de juf
frouw zei:
„Nu de lootjes weg en de kinderen
die mee mogen spelen blijven om 4 uur
even na, dan kunnen we het een en
ander bespreken".
De leesboeken kwamen op de bank
en 't was weer rustig.
Die middag begon na vieren de
eerste repetitie d.w.z. ieder kind kreeg
zijn of haar taak toegewezen en het
mooiste was, niemand hoefde iets uit
EEN KERSTSTER
Je kunt er een maken
om aan de wand te han
gen of voor 't venster
of om aan de kerstboom
le hangen. Daarbij kun
een middelgrote maken
±23 cm in doorsnee.
We gebruiken: strohal
men, lijm, een stuk
bordpapier, stijf zilver
papier of dun karton.
Plak figuur A op het
bordpapier en knip de
cirkel uit Op elke straal
(lgn vanuit 't middel
punt) lijm Je een stro
halm, samen 12 stuks,
die de lengte moeten
hebben van fig. C.
Aan fig. D zie je, dat
strohalmen Blechts tot
aan de binnenste cirkel
mogen reiken. Laat de
lgm goed drogen, voor
dat je met de „stralen"
begint Knip eerst een
model van bordpapier
als in fig. B. Teken de
omtrek op een stuk zil
verpapier of op karton,
dat je tevoren dubbel
hebt gevouwen; daarbij
•zorg Je, dat de langste
zijde van 't model hele
maal aan de vouw komt
te liggen. Knip dan 12
van die stralen. Draai
nu de kartonschijf om.
Strijk wat lgm op de
binnenzijde van de
vouw en plak
pierstraul om elke strohalm (fig. E). grootte en van een andere kleur be-
De voorzijde van de kartonschijf kan dekt worden. Door één der strohalmen
met een stuk papier van dezelfde trek je een ophanger van naaizgde.
'n TEKENOPGAVE
Zet de punt van je potlood op 1 en
trek dun een dunne lijn naar 2-3-4 enz.
tot 47. Dan heb je de omtrek van
sneeuwwitje, 'n Kleine aanwgzing: die
1 kan niet anders zijn dan de punt
van 'n oor, dan weet je alvast naar
I welke 2 je moet. (Je mag i
ene 2). De gestalte van de poes
(sn.w.) moet je steeds voor ogen (voor
je geest) houden, dan weet je wel
welke richting je uit moet, om 't vol
gende goede getal te klazen. Geduld
en succes!
„Ach, wat zijn 't er
toch veel!" zei Hans,
toen hij in zgn bed
gehurkt naar de heldere
sterrenhemel opkeek.
„Maar waar is nu toch
die Poolster, waar ze 't
zo vaak over hebben?"
„Ik zal hem je wij
zen". antwoordde va
der. „Zie je die zeven
sierren aan de noorde
lijke hemel. Dat ster
renbeeld noemt men de
„Grote Beer" of ook wel
de „Grote Wagen". Vier
sterren vormen 'n vier
hoek (de wagen) en de
drie andere vormen de
„Ja. daar hebt u me
al eens van verteld"
meende Hans.
„Goed," ging vadei
verder, „als je nu van
de achterste twee ster
ren van de wagen een
rechte lijn naar boven
trekt, stoot je op de
„Poolster", ook wel
„Noordster" genoemd."
„Ha, als 't voortaan eci
sterrenhemel is, weet ik,
In september 1958 riep oud-verkennersleider C. M. Witsenburg
in Warmond een aantal jongelui bijeen. Doel: oprichting van
een jeugdcircus tn zijn woonplaats. De geboorte verliep voor
spoedig: weldra werd begonnen met de oefeningen. Op 5 mei
1960 zag deze ambtenaar bij 's rijks belastingen zijn wens in
vervulling gaan. Jeugdcircus „Atleta" boekte in eigen omgeving,
op uitnodiging van de plaatselijke Oranjevereniging, zijn eerste
succes, waarmee alle eventuele „Wat kan dat nu wezen" van
de aardbodem werden gevaagd. ,^tleta" reikte in de loop der
jaren hoger. Niet alleen Warmond. Rijnsburg of Noordwijk
maakten kennis met de acrobatische toeren van de circusarties
ten van de heer Witsenburg, steden als Leiden en Nijmegen
zagen eveneens de jongens en meisjes uit het dorp aan het
Kagermeer aan het werk. Televisie kijkend Nederland tenslotte
heeft de atleten van Atletaal drie keer aan het werk kunnen
zien.
„Mgn oma heeft een echt vacht op I
de grond liggen en dat leggen we over
twee tafeltjes, net een ezel".
„Maar dat is prachtig. Breng
mee, Peter".
Eindelijk was de dag van de grote I
repetitie. De jongena zagen er leuk
uit. één had zelfs een baard meege
bracht. De engeltjes met hun schone I
j witte jurkjes; het kleinste engeltje
met een schitterende ster op een
stokje, liep voorop. En dan Maria met I
de lange golvende haren, een witte
sjaal om haar hoofd en een blauwe
jurk aan, die haar moeder nog haastig I
genaaid had. 't Liep allemaal best, I
maar de zang van de engeltjes moest
nog enige malen gerepeteerd worden, I
maar wie op een vals toontje lette, I
was een kniesoor. Nee hoor, dubbel e
dwars tevreden gingen ze allemaal
naar huis. Morgen zou het echt op
gevoerd worden.
't Was de laatste dag voor de Kerst
vakantie. Voor alle zekerheid had de I
juffrouw de pick-up met de Kerst
plaatjes meegebracht. Het Kerststukje
zou in de gymzaal worden opgevoerd
en de oudste klassen mochten komen
kijken. De grote meisjes moesten ook
helpen met verkleden. Op 't laatst
vond de juffrouw het toch maar beter,
dat de „Gloria" op de pick-up gespeeld I
zou worden, en de engeltjes zachtjes
zouden meezingen.
Alles verliep vlot, behalve dat de
ezel in tweeën viel, omdat
tafeltje verschoof op de gladde vloer, i
maar niemand maakte er herrie om,
iedereen speelde rustig verder. Al met 1
al werd het een waar succes.
Sjaak Janson, Leiden.
Kerstmis
Het was op een donkere avond, dat
er bij een herberg werd aangeklopt.
De deur werd opengedaan.
„Is er soms nog plaats voor een
vrouw, die een kindje verwacht?"
vroeg een man, die Jozef heette.
1 „Nee, ik zit propvol", zei de herber
gier.
„Klap", de deur viel dicht en te
leurgesteld strompelde Jozef verder,
naast Maria, die op een ezel gezeten
was. Opeens dacht Jozef aan zijn vroe
gere jaren, toen hij nog in de grotten
speelde. „Dat is onze enige redding,
daar moeten we naar toe", zei hij.
Maria zuchtte en dacht: zullen v
dan eindelijk onderdak vinden. Ja, het
was zo. Ze kregen een onderdak
Gauw ging Maria slapen. Jozef leg
de zijn mantel over haar heen en ging j
zelf ook slapen.
Midden in de nacht werd Jozef
wakker, door het huilen van
kindje. Ja, het was zo ver. Jezus was
geboren.
Spoedig werd er aan de deur ge- I
klopt. Het waren de herders, die van
alles voor het kindje meebrachten. De
een bracht melk. de ander wol en
weer een ander bracht een pels me
Jozef en Maria waren blij met
die geschenken. Ze konden geen woord I
uitbrengen.
„Kom we moeten weer opstappen",
zei een van de herders tegen St. Jozef
en ze vertrokken.
Onderweg klopten ze bij iedereen
aan om te zeggen, dat Jezus was ge
boren. En iedereen die dit hoorde,
snelde er naar toe.
's Morgens toen de drukte
beetje voorbij was, kroop Maria nog
even onder de wol en sliep weldra in.
Jozef hield de wacht.
en goede nacht".
Ifoe is deze oud-leider van de War-
mondse St. Tarcisius-troep er
ngenlijk toe gekomen, in zijn woon
plaats een jeugdcircus op te richten?
„Och, op de eerste plaats moet je
natuurlijk een groot circusliefhebber
zijn. En voor zover mij bekend ben
iK dat steeds geweest. In 1946 maak
te ik in Amsterdam op de expositie
„Jeugd voof Nederland" kennis met
de werkzaamheden van jeugdcircus
„Elleboog", (lat werd geleid door me
vrouw Last, echtgenote van de be
kende Jef Last. Een tijd later kwam
nou, ja. het bloed kruipt toch
r het niet gaan kan, in contact
met Leidens kindercircus „Knikke
been", dat inmiddels al weer ter ziele
Goed, op een gegeven moment
werd mij aangeboden het Leidse cir-
over te nemen. Zeker, er waren
n de stad, die gelóófden in het
bestaansrecht van zo'n circus, maar
waren mijnerzijds nogal bezwa-
Kijk, ik noem alleen al dat heen
weer reizen. Enfin, ik zag meer in
jeugdcircus in eigen dorp, niet
tegenstaande het feit, dat bewezen
moest worden, dat het ook in War
mond zgn bestaan kon wettigen."
Eerste optreden
in 1960
fn september 1958 werd dus begon
nen met de oefeningen. Circus
directeur Witsenburg, geholpen door
i zakelijk leider: „We hadden na
tuurlijk niet veel materiaal. We de
den wat met een rijwiel en deden
wat aan tumbling. In maart 1960 ver-
I zocht de plaatselijke Oranjevereni
ging, om op 5 mei van dat jaar te
komen optreden. Toen dacht ik: nu
of nooit! In elk geval: we konden
toen ook het staaldraadapparaat voor
de uitvoering gebruiken.
Inmiddels waren er ook enkele
I meisjes tot de groep toegetreden. We
I gaven die uitvoering; een jongeman
met een pony hier uit Warmond ver
leende tevens medewerking en dat
beest gaf nog even een snel ingestu
deerd vrijheidsnummertje weg. Dat
I eerste optreden bezorgde ons héél
Financieelgezond
T^inancieel zag het er toen nog niet
4^ zo goed uit. „We kregen honderd
gulden van de Oranjevereniging, ter
wijl ik uit eigen zak nog zo'n bedrag
erin stak."
Dat ging, wat de financiering be
treft, in elk geval gauw de goede
kant op, want in 1960 nog maakte
Roelofarendsveen nog kennis met
„Atleta", terwijl een jaar later zes
plaatsen uit de omgeving de jeug
dige circusartiesten, die overigens
normaal contributie betalen, aan het
werk zagen. Het ging de groep, zo
wel wat prestaties als wal linanciën
aangaat, steeds beter: in de daarop- I
volgende jaren volgden optredens in
rse dorpen en steden van ons I
land. De gemeente Warmond ver- J
leent bovendien een subsidie, die
ar van toepassing is op de jeugd- I
lenigingen.
Voor de televisie
A tleta" heeft al drie keer via het
televisiescherm van zich doen
spreken. Corry Brokken bijvoorbeeld
haalde de hond Toto in haar show
„Een avondje uit", toen zij daarin
de grootste, de kleinste en de best
gedresseerde viervoeter presenteer- I
de. „Onze Toto was helemaal niet
zenuwachtig", aldus de heer Witsen- I
burg, die verklaarde de circusactivi- I
teiten aardig te kunnen combineren
lijn gesin en zijn dagelijkse
werksaamheden. L
(i)
1.
Yeaterday
The Beatles
(2)
2.
This strange effect
Dave Berry
J)
2.
Here it comee again
The Fortunes
(4)
4.
Get off of my cloud -
The Rolling Stones
(i)
5.
I'm gonna take you
there Dave Berry
(T)
6.
Wasted words
The Motions
7.
A well respected man
The Kinks
8.
Yesterday man
Chris Andrews
(10)
9.
8till I'm sad
The Yard birds
8 10.
Dana van Zorba
Trio Hellenlque.
Dit bij de landelijke federatie van
jeugdcircussen aangesloten gezel
schap heeft vorig jaar tevens van
zich doen spreken tijdens een KRO-
tv-uitzending uit het Hillegomse
„Treslong". „Atleta", dat een ander
half uur durend programma verzorgt
tijdens zgn optredens, was toen drie
kwartier op het scherm. Op zaterdag
27 november vervolgens gaf het acte
de précence tijdens het jeugdcircus-
festival, dat de KRO ter gelegenheid
van het veertigjarig bestaan op het
scherm bracht. De hond Toto met
twee charmante meiskes uit het War-
mondse gaf toen een staaltje weg
van dierenacrobatiek.
Zelfiverkaaamheid
f^e twee-en-dertig jongens en meis-
8J jes, wier leeftijd varieert van
acht tot zeventien jaar, houden we
kelijks een oefenavond; de jongens
en meisjes elk afzonderlijk. Zelf
werkzaamheid viert overigens hoog
tij bij „Atleta", want de jongelui doen
héél veel zelf.
De clowns bijvoorbeeld oefenen bg
spreekstalmeester Corné Pieterse,
zestien jaar en aan het Leidse Bona-
venturalyceum studerend aan de
HBS. Deze jongeman is intussen
doende zijn jongere broer Alex in
het spreekstalmeestersvak in te wij
den en regisseert ook wel eens. Di
recteur Witsenburg levert dan kri
tiek.
Afscheid
rvinsdagavond jongstleden hebben
de Stanley's (rijwielbalans) ove
rigens voor het laatst In het Jeugd
circus „Atleta" hun medewerking
verleend tijdens een optreden in het
jongenshuis „Warmonderhek". Direc-
teur C. H. Witsenburg over dit af
scheid: „Deze fietsploeg verkeert nu
in topvorm. De leden ervan worden
echter ouder, zij maken plaats voor
jongeren. Overigens blijven de le
den van deze „Stanley's" deel van
ons circus uitmaken: zij zullen de
jongeren trainen en hen de acroba
tische toeren trachten bij te bren
gen, die zij zelf met zoveel succes
uitvoerden."
De heer Witsenburg, er tussen de
bedrijven op wijzend, dat de leden
van de fietsploeg zelf het materiaal
vervaardigen en de act voor het
grootste gedeelte zelf in elkaar zet
ten, meent, dat er voor de „Stan
ley's" als groep zelfs werk aan de
winkel is. Onlangs bijvoorbeeld tra
den ze op in Bodegraven, tezamen
met een goochelaar en conferen-
Eigen circusgebouw
De heer C. M. Witsenburg, behalve
directeur van „Alteta" ook voorzit
ter van de landelijke federatie van
jeugdcircussen (dertien aangeslote
nen, maar ons land telt meer dan
vijf-en-twintig Jeugd- en kindercir
cussen) heeft tóch een wens, niette
genstaande dat het zijn jeugdcircus
goed gaat.
Repeteren doen zijn „Atleten" na
melijk in het kwartier, waar de ver
kenners van de St. Tarcisiustroep
hun onderkomen vinden. Uiteraard
ziet hg in de toekomst nog eens
graag een eigen home ten behoeve
van „Atleta" in gebruik genomen.
„Dit brengt meer sfeer en verhoogt
de prestaties nog meer", zo meent
hij. Maar wellicht komt het er in de
toekomst nog eens van; met
de krachten. Want in Warmond zijn,
ze bereid om elkaar te helpen, zo
lazen we in „Kontakt", 't orgaan var
de parochiële jeugdraad. De jongens
club heeft namelijk met verwoede
hamers gebouwd aan een piste-in
gang ten behoeve van „ons aller
jeugdcircus"
Gevarieerd
programma
Door opvoering van de prestaties,
uitbreiding van het programma en
verbetering van kleding en attribu
ten wordt ér bij „Atleta", dat af en
toe nog wel eens enkele oud-leden,
die wegens leeftijd of studieredenen
afscheid hebben genomen, in haar
kringen ontmoet, steeds gestreefd
naar het beste dat bereikbaar is. Op
het programma, dat het hooggeëerd
publiek de laatste tijd krijgt voorge
schoteld, staan de volgende acts:
CIRCUS ATLETA
„Eindzug der Gladiatoren"
Tableau de la Troupe
De Rollers
Pyramidebouwers
Goochelaar
Chinese Show
Krachtpatser
Rijwielbalans
Het Atleta-Ballet
onderpaard"
Dressuurparodie
De Stanley's
Capriolen op Eenwielers
Drie Andreo's Clownsentree
Theódoro Rolbalans
Rolling Four
Wervelwind op rolschaatsen I
15 minuten pauze
„En Place" Mars
Vier Suzettes
Evoluties op de Staaldraad
„Bimbo dwergolifant"
Jungle-impressies
Mocstafa Fakirexperimenten
V r ijheidsdressuur"
Het Atleta-Ballet
Tonny en Toto Hondendressuur
De Stanley's Rijwielact
„Abschied der Gladiatoren"
Artistenparade
W
A
Springers
Illusio
Yehonala
Siegfried
De Stanley'
Militaire Dans
„Trix, het
JAZZ SOCIETY FOLK BEAT 14 organiseert vanavond in de Room
burgkantine een jazzbijeenkomst met Harry Verbeeke, Cees Slinger
en Dick van de Capelle.
ZONDAGAVOND in dancing ,,'t Zwaantje" dansen: met ZZ (Bob
Bouber) en de Maskers, aldus deelde de heer A. Boers ons schrifte
lijk mede.'
VANAVOND wordt in De Burcht de tweede voorselectie gehouden
van het „Elmior Concours voor Amateurs 1966". De organisatie be
rust bij de personeelsvereniging ELMI. Onder de optredenden wordt
verwacht: Ko van Berkel. wisselprijshouder 1965
..TWENTY SOCIETY" organiseert vanavond in Voorschotens „Alle-
mansgeest" een dansfestijn met de Amsterdamse Group 64. In het
Antoniusclubhuis nodigt de society deze zelfde avond o.a. de „Moen-
piepers" uit.
