DE VROUW
wier man met cle gemeente is „getrouwd'
Geen meubels en boeken meer voor
Witte Singel 41
BURGEMEESTER: VEEL LEZEN
ZIJN ECHTGENOTE: HANDWERKEN
Pantomimegroep in Leiden opgericht
Persoonlijke leningen
ZATERDAG 4 DECEMBER 1965
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 3
LEIDS BURGEMEESTERSGEZIN HEEFT MET SINTERKLAAS KINDEREN THUIS
tersvrouw. De conclusie dat hij dan wel
ontzettend veel boeken moet hebben ligt
voor de hand. Niet alleen het vele lezen
maar ook het intensief verzamelen van
j boeken is een hobby van de Leidse bur-
I gervader, die hem nu duur komt te staan,
j Zowel voor de boeken, als de meubelen
die het echtpaar Van der Willigen-Red-
dingius in de loop der jaren hebben ver
gaard is hier beduidend minder ruimte
dan in hun huis in Hoofddorp,
i „Geen boek en geen meubel meer" is
j dan ook het devies in huize Van der Wil
ligen.
Bloem op het revers
BIJ DE OPEN HAARD is een zitje
gemaakt met een bankstel en daar-
I achter is *n eethoek. Het echtpuar Van
der Willigen hebben een duidelijke voor
keur voor alles wat mooi en gezellig is.
Dat blijkt uit de vele schemerlampen,
de planten en schilderijen, de kast vol
Delftsblauwe serviesstukken, het zilve-
I ren theestelletje dat op een snoezig ta-
I feitje staat, een rek met tinnen maat-
I bekers hoven een dekenkist in het por
taal, de grote houten pers in de gang en
debloem die de burgemeester elke
dag op zyn revers spelt. Elke dag een
andere bloem op z\jn steeds wisselende
costuums. „Dat vindt hy gezellig" zegt
zijn echtgenote, „maar op bet ogenblik
wordt het een beetje moeilijk. De tuin
levert niets meer op, dus ben ik bang «lat
mijn planten bet moeten ontgelden
De inrichting van haar huis mag dan
wat précieus, verfijnd en romantisch
zijn, mevr. Van der Willigen lijkt het
tegendeel. Zij maakt een kordate en rus-
tige indruk. Gereserveerd maar vriende
lijk. Niet van zin om terwille van een
eventuele populariteit concessies te
doen aan haar persoonlijkheid. Dat zij
inderdaad kordaat is blijkt wel uit de
vlotte inrichting van haar huis, het zwoe
gen en sjouwen dat zij heeft gedaan
drie keer in de week een werkster, dat
is haar enige hulp om alles zo vlug
mogelijk te laten verlopen.
Dat komt ook tot uiting in de woorden
van haar man, die zich tijdens de verhui
zing liet ontvallen: „Begin november
gaan wij met vakantie" en niet berus
tend, maar vrolijk vervolgde hij: „Het
móet wel. Mijn vrouw is zo bang dat er
er door de verhuizing de klad in komt.
dat zy de kaartjes
gekocht". Deze (vo
overbodig.
De week die de heer en mevr. Van der
Willigen in Locarno hebben doorgebracht
was een verademing na al de drukte die
de overgang naar Leiden met zich mee-
Veel verhuizen
Een VROUW met een man die «Ie am
bitie heefl om burgemeester te wor
den, moet er in berusten dat haar man
ook de gemeente waarin hy zijn ambt
gaat vervullen, als levensgezeUin heeft
dat zU
•erdei
verhul:
Toen de lieer en mevr. Van der Willi
gen in 19S7 in bet huwelijk traden was
mr. G. C. van der Willigen nog werk
zaam op Binnenlandse Zaken in Den
Huag. Hy luid eerst rechten gestudeerd
in Leiden, daarna in Amsterdam, waar
hy ook zyn studie heeft voltooid. 11ij
woonde in die periode bij zijn ouders in
Baarn.
Mevrouw van der Willigen is Haar
lemse van geboorte en houdt dat in ere
door nog veel in Haarlem te winkelen,
hetgeen werd vergemakkelijkt door het
feit dat er tussen Hoofddorp en Haarlem
n goede busverbinding bestaat.
Een jaar na hun huwelijk werd haar|g«.,.n a„t0 rydt. Haar man rydt wel In
in benoemd tot burgemeester in Lek- een witte Peugeot, maar zelf moet ze
kerkerk aan de Lek, waar hij lit ambt niet de bus, fiets of lopend klaar zien
171L- jaar heeft uitgeoefend. Daarna was'te komen, omdat ze In de vroegere woon
de Haarlemmermeer negen jaar plaatsen de slootjes zó eng vond, dut zij
burgemeester en nu is Leiden aan de er tegen op zag om auto t«' rijden.
zichzelf te oud V. jaar)
Peloux, de bouvrier
MAAR ZIJ VERLOOCHENT niet dat
de overgang naar Leiden groot Is.
„Ik ben eerst begonnen met alles thuis
gezellig te maken en aan Leiden zelf nog
gekomen" zegt ze. Zjj moet het
I nog eens bekijken, de winkels
leden kennen en de structuur van het
stadscentrum. Mevr. Van der Willigen
voelt bet bier ook als een gemis dat zry
is Leiden
Witte Singel 41 bereidt zich voor op
het Sinterklaasfeest, nu de ergste ver
huizingsperikelen achter de rug zijn.
.Rijmpjes en surprises" zegt de Leidse
burgemeestersvrouw op mijn vraag hoe
het gaat vieren. En verheugd gaat ze
verder: „Iedereen is thuis, mijn drie
dochters (Susanne, 21 jaar, Anneke van
23, medisch assistente bij een huisarts in
Hoofddorp en Madeleine, 26 jaar, ge- [deuropening. Het is een rustige,
trouwd eu wonende in Rotterdam i ko- hond. Geen beest dat een bezoeker met
Sinterklaas bij ons vieren". Uit de enthousiast gekei of grommend keelge-
blijdschap waarmee zij dit zegt komt tot;luid onthaald. Eerst snuffelt hij onder
uiting dat zjj haar taak als moeder en zoekend en wanneer dat goed uitvalt is
als echtgenoot van een burgemeester
niet gering opvat. Daarom wil zij ook zo
min mogelijk officiële verplichtingen
hebben om haar man ter zijde te kunnen
staan wanneer deze het druk heef'. Zij
heeft ook geen bezwaren tegen zyn veel
eisende beroep „omdat hij er helemaal
opgaat".
nog t.- heglm
Wanneer ze my uitlaat pakt ze mijn
van de verwarming en zegt „Hij is
tenminste droog" en geeft hem my.
een moeder, die gewend is voordat
de kinderen de deur uitgaan te kijken of
allemaal wel „goed in zitten". Pe
loux, de bouvier, staat naast haar in de
komen.
Het is ook geen hond die zich laat lijmen
met een koekje. Ook Peloux is bombarie
vreemd, net zoals degene voor wie hy in
trouwe metgezel zal
(van onze redactrice)
Mevrouw J. J. M. van der Willigen-Reddingius, de echtgenote van de
Leidse hurgemeesJ:^(} moet no.g. weit yjennen aan hep wonen in Leiden. I
Dat lukt misschien'een beetje beter, nu' het burgemeestersgezin ein-
-delijk een eGht ..thuis'' lieefb. Na maanden van omzwervingen, ver
bouwingen en inwoning is de officiële ambtswoning op de Witte Singel
eindelijk zo ingericht dat het gezin dit weekeinde het eerste grote
huiselijke feest, Sint-Nicolaas, binnen eigen muren kan gaan rieren. j
Sinds mr. G. C. van der Willigen in Leiden werd benoemd tot burge
meester was het met de rust voor zijn gezin gedaan. Van maart tot
september heeft de familie nog in Hoofddorp gewoond, daarna in het
Eijsingahuis op de Rijnsburgerweg. „Het was wel prettig dat wij daar j
onze intrek konden nemen, maar ik had steeds het gevoel bij mijzelf I
op visite te zijn," zegt de echtgenote van de burgemeester, die iedere
dag ging kijken hoe het met de woning op de Witte Singel stond.
„Ze hebben er hard aan gewerkt, maar het kon mij niet te hard gaan,"
zei zij nog wat vermoeid van de negen drukke maanden die achter
haar liggen. Nog steeds kloppen er werklieden op de deur om haar
rust te verstoren, nog steeds klinkt'er getimmer en wordt er in de
tuin „gerommeld", maar het huis is nu tenminste bewoonbaar
en gezellig
INITIATIEF VAN LEIDSE STUDENTEN
LEIDENS EERSTE BURGER staat
byna dagelijks in de krant. Dank
zij de vele verplichtingen die hij als bur
gervader heeft. Na de talrykc konink
lijke onderscheidingen die hij heeft op
gespeld, de winkels en bedrijven die hij
heeft gebracht, zal onze stad hem waar-
zoeken die hij aan Leidse instellingen
heeft gebracht, zal onoze stad hem waar
schijnlijk niet meer zo vreemd voorko-
Voor mevr. Van der Willigen is dat
anders. Zij heeft zich niet zo noodge
dwongen in het Leidse leven hoeven te
storten als haar man beroepshalve ver
plicht was. Zij heeft er door de verhui
zing ook nog maar weinig gelegenheid
voor gehad, met het gevolg dat Leiden
haar voortdurend voor raadsels stelt.
Vlak voor ons gesprek had zij gezocht
naar een handige busverbinding met de
Witte Singel. „Niet gevonden" lacht ze
berustend, „dus ik moest gaan lopen,
want met dit ontzettende weer durf ik
echt niet op de fiets".
De overgang van Hoofddorp naar Lei
den was voor haar man moeilijk: „Het
valt niet mee om op je 57ste jaar weer
helemaal opnieuw te beginnen" vindt de
burgemeestersvrouw, maar voor haar
zelf is het evenmin gemakkelijk. Haai
man is de hele dag weg en voor veel
problemen ziet ze zich alleen geplaatst
Zij probeert doelbewust zoveel moge
lijk thuis te zijn. „Als wij allebei op stap
gaan, zijn wij nooit samen thuis cn bo
vendien wil mijn man rust en gezellig
heid als hij thuiskomt".
Niet alleen haar man, maar ook haar
88-jarige moeder die bij haar inwoont
en haar jongste dochter, de 21-jange
Susanne, die in Amsterdam een opleiding
aan de Bibliotheek- en documentatie-
school volgt. Deze zit nog niet op ka
mers. „Nee, dit jaar nog niet, in deze
rompslomp en nieuwe omstandigheden
kan Ik de steun en gezelligheid van een
dochter best gebruiken" zegt
Van der Willigen.
Antiek en smyrna
HET HUIS op de Witte Singel heefl
een vernieuwing ondergaan. Het
was somber, wat ouderwets en dringend
aan een opknapbeurt toe. Omdat liet een
officiële ambtswoning Is, heeft men niet
met aUe wensen van het burgemeesters-
gezin rekening kunnen houden, maar de
verbouwingen zijn dusdanig g«*sehiedt,
dat de betrokkenen er tevreden over
zijn. Omdat- het een hoekhuis is, zijn er
meer ramen aangebracht, zodat de ver
trekken lichter zyn. Er is een nieuwe
trap gekomen, in de huiskamers is een
nieuwe vloer gelegd, de tweede verdie
ping heeft er een tollet by gekregen,
gang en portaal zijn opgeknapt, alles Is
opnieuw geverfd en op het ogenblik Is
men bezig met schuur en garage.
„Pas sinds verleden week is alles
hier een beetje zoals ik het wil hebben"
zegt mevr. Van der Willigen en de
woonvertrekken maken inderdaad een
huiselijke en geordende indruk.
De inrichting van het burgemeesters
huls wekt bewondering op. Bewondering
voor de gezellige aankleding, de smaak
volle meubilering en het warme hout,
dat door de schilderijen, de meubels en
tapijten een heel bijzondere functie
krijgt.
Twee dingen vallen direct <jp: de oor
liefde voor antiek, die tot uiting komt
in prachtige kasten, dekenkisten en stoe
len en de voorkeur voor mooie tapijten,
traplopers en stoclbekleding, die samen
hangt met de hobby van de burgemees
tersvrouw. die in haar vrije tijd bakt,
vier kranten leest en handwerkt. Zij
heeft dat van niemand vreemd, want
wanneer men zijn bewondering uit
spreekt voor de traploper op de licht
bruin houten trap dan blijkt die door
haar moeder te zijn vervaardigd. Zo moe
der, zo dochter het Smyrna-tapijt op
de vloer, de kleedjes in de gang en de
gobelin-bekleding van een stoel blijken
door de echtgenote van onze burgemees
ter zelf te zijn vervaardigd.
Verzamelen
DE WEINIGE UREN die liy thuis is.
wenst «Ie burgemeester temidden
zyn gezin «loor te brengen. Daarom:
studeerkamer op de eerste of twee
erdieping, maar op de begane gron«l,
de voorkant, met een uitzicht «p
de Witte Singel.
aparte kamers kan men beneden
niet spreken: er is één langgerekt ver
trek dat door zijn omvang en verschillen
de hoeken echter ruimschoots gelegen
heid geeft tot het creëren van verschil
lende zitjes, Aan de voorkant staat dus
het bureau van de burgemeester, met 'n
apart hoekje voor de telefoon en aan
beide wanden enorme boekenkasten.
„Mijn man is diep ongelukkig, hy jam
mert voortdurend dat hij hier zijn boeken
niet kwijt kan Zy zijn nu verspreid
over het hele huls" zegt de burgemees-
WEECKELYCKSE CRONYCKE
Sinterclaesjen,
heyligh baesjen,
die het oor nyght naer de wenschen
van veel hebberighe menschen,
oock ick set myn laersjen klaer
met veel vraeghen, reecken maer.
Lief Kaepoentje.
sie, myn schoentje
staet al by de haerd gereed en
op een brief jen met veel beeden
leest u wel wat ick graegh wou.
Set me nu niet in de kou.
Lieve Sintje,
'k wil u vrindje
weesen in dees' mooye daeghen.
Mocht ick eens uw my ter draeghen,
't strooyde dan met milde hand
heel veel goeds in 't Leydsche land.
Ick sou Let/den
gaen verblyden
door haer gransen te verbreeden
verder dan se syn op heeden.
Want de stad wordt veel te engh.
Dat het haer wat armslagh brengh'.
Beste Bisschop,
heel at staet op
't langhe lystjen van heer Sannes.
Weet U wat die man uan plan is?
Hy set de scheep'nen swaer te schand.
geef hem de grootste roe vaji 't land.
Sintercdlaesjen,
goede baesjen
van ons - kynders - groot' en cleynen
die w'op vyff December syn en
om der wille van de smeer,
licken caers en candeleer.
Menschenvrindje,
doch wat vind je
i'an des Rymelaers begeeren,
die probeert U te besweeren
dat hy, als bescheyden baes
echt slechts denckt aen speculaes?
Maer ten slotte
('k tal wel motten
eyndigen met al myn vreaghen)
wensche ick, dat U suit slaeghen
tot yedereens tevreedenheyd
te geeven wat hem 't naesle leyt.
„Je moet je voorstellen, dat het loodzware koffers zijn, zo zwaar, dat je
bijna niet kan tillen", zo klonk het donderdagavond op de „LAK-zolder" van
Prytaneum op htl Rapenbum tc Leiden. En een zestiental mensen liep na armer'mjccea veronderatollen dan
warenTd'"'" "h" P"" T'Ïh" d^bee'diRr koffers te zeulen Hel Jer de Groningen
waren leden van de pas in Leiden opgerichte pantominegroep, die onder aus
piciën van het Leids Academisch Kunstcentrum een cursus pantomine volgen,
gegeven door genoemde Peter Faber van de mimeschool Jan Bronk te Am- i
sterdam.
ENTHOUSIAST
dam
Mei
r«len afg«
Dit lijkt zeker niet onmo-
le belangstelling overwel-
al diverse nicn-
en de inselirij-
woorden, waar hy In
vaak over struikelt, maakt hy duidelijk,
hoe hy liet wil hebben. Het is een bele
venis deze mail gade te slaan. Men
wordt er moe van alleen maar Ie kyken
naar het sjouwen niet de koffers, zo
i levensecht brengt hy het. Door zyn en
thousiasme sleept hij zyn pupillen mee,
die zich volledig inzetten en zichzelf
niet sparen. Al en toe waren er hy deze
eerste l«-K al frappante resultaten.
VRIJ
Op 17-jarige leeftyd is hij al met pan-
I tomime begonnen, ook al bij de school
I Jan Bronk. Door het Initiatief van en
kele Leidse studenten is hij naar Lelden
gekomen om daar lessen te geven. Over
I deze studenten is hy bijzonder enthou-
I siast. Het viel hem op. dat ze veel vrijer
1 waren, dan hij gewend was. In de lessen
is nameiyk opgenomen het improviseren
op een bepaald thema door één of meer
leden voor het front van de troep. Dat
vereist, zeker in het begin het ovenvin
nen van een zekere schroom, wat hier
I zeer gemakkelijk ging.
KERNGROEP
De bedoeling is, dat een kerngroep
van een vyftlental mensen gevormd
wordt, die op de duur ook opvoeringen
ving Is
De belangstelling voor pantomime Is
de laatste jaren in Nederland sterk
toegenomen. Ook voor pedagogische
doeleinden wordt dit met veel succes
gebruikt. Het is een vorm van kunst,
waarbij men iets duidelijk wil maken
door middel van expressie en gebaren.
Daartoe is het noodzakeiyk iedere spier
van het lichaam afzonderlijk te beheer
sen. wat een grote concentratie vereist.
Als contrast daarmee moet men ook
een volledige ontspanning beheersen,
van waaruit «leze concentratie en ge
spannenheid kan worden opgebouwd.
De manier waarop «leze lessen gege-
VOORSCHOTEN
Geboren: Dominique Alice Josine d.
v. F. Eikerbout en C. M. H. Wenne-
kers; Jan Willem z.v. W. Ouwehand
en H. W. Buijs; Paulus Gerardus Nico-
laas z.v. N". Th. Overdevest en C. J. B.
Klaassen; Tatiana Frederica d.v. F. C i
A. Roos en L. W. M. Beekman; Mo-
nique d.v. H. Middelraad en H. W.
Duijts; Brenda Gerarda Cornelia d.v
H. A. N. Konings en C. M. C. Pot.
Gehuwd: J. J. v. d. Berg, te Leiden,
en M. H. Hendrix.
Overleden: N. Schoewert 91 j.
Is een noodzakeiyk*- vereiste
Bedragen van 100 2.000, af
te lossen in maximaal twee jaar;
per week, maand of kwartaal,
voor aanschaffing van duurzame
gebruiksgoederen, worden desge
wenst van gemeenteweg verstrekt
Aanvragen telefonisch, mondeling of
M-hrlfteiyk. Vertronweltyke behandeling.
Gemeentelijke
dienst voor kasbeheer
en kredietwezen
STADHUIS, LEIDEN, POSTBUS 160
TELEF. 20270
(Advertentie)
WAT LEZERS
SCHRIJVEN
zandstrooien in warmond
Warmond. 2 december
Sassenheimer heeft mijn ingezonden
stuk niet goed gelezen. Hierin stond
dat het zaterdagmorgen om 5 uur be
lton te regenen Om half 5 was het in
Warmond nog droog en de straten
niet glad. Evenmin als vrijdagavond.
Ondergetekende is deze avond ver
schillende malen buiten geweest en
heefl van gladheid geen last gehad.
Maar ik wil niet beweren dat het in
Sassenheim niet glad was.
Die avond werden we gewaarschuwd
voor plaatselijk gladde wegen, en daar
viel Sassenheim ook zeker onder. Dat
er nog mensen zijn die altijd klaar
staan voor ons is inderdaad waar
Als U één van uw genoemde mensen
nodig heeft, komen ze inderdaad bij
dag en ontij by U, maar als ze ver
trekken, geeft U ze toch minstens een
kop koffie en bedankt U ze hartelijk
voor hun komst.
Maar als de zandstrooiers bezig zyn
gaat U dan naar buiten en gaat II
ze bedanken0 Neen. dat is gewoon dat
ze dat doen. «>ok al is het een vrye
zaterdag of zondag. Ik zelf ga ze ook
niet bedanken, maar daarom maakte
ik dankbaar gebruik van de mogelijk
heid deze mensen via de Leidse Cou
rant heel hartelijk te bedanken, want
ik vind het geweldig wat deze men
sen voor ons doen. Daarom, nogmaals
doe iets in hun schoen.
WARMONDER
POLIOPATIENTJE UIT
ZOETER WOUDE ALS
REDSTER UEHULDIGD
ffkl
eren Is in het gemeentehuis van
wonde «h- vyftlcnjarlgc Rlu «Ie
Jong gehuldigd al* redster san een
kleine drenkeling. Van liet „Uarnegle
Hcldenfondn" ontving ze een oorkonde
en \an het gciiieciitebewtiiur een ket
tinkje met hanger.
In augustus van dit Jaar zag Rb»,
een poliopatiente, hoe een 4-Jarlg kindje
dnt met zijn moeder hy een bushalte
atond, zich van do moedor losrukte eu
oven later In een sloot langs de weg
viel. Rlu be«lucht zich geen moment on
sprong het kind achterna. Mode dank
zy hot feit dat z<- een speciale zwem-
cursus voor poltopatlënten had gevolgd,
slaagde het meisje er In het kind uit
het water te halen.
