SINT-NICOLAAS
Secretariaien van
in Spanje gesloien
TE DUUR VOOR SINT-NICOLAAS
't Stille avo ndje...
DINSDAG 33 NOVEMBER 1965
DB LKDSE COURANT
6T.-NICOLAAS-BULAO»
(Van onze correspondent)
MADRID De secretariaten van Sinterklaas in Spanje zijn gesloten. Wegens
gebrek aan activiteit. Sinterklaas is er zelf schuldig aan, want hij vertrekt de
laatste jaren veel te vroeg naar Nederland om nog animo bij overigens vlij
tige kindertjes te wekken om naar zijn adres in Spanje te schrijven. Heel veel
ondernemende Nederlanders die in Spanje verblijven, kwamen jaren geleden
op het lumineuze idee om een postbus in Barcelona of Madrid op naam van
Sinterklaas te huren. Via advertenties in Nederlandse dagbladen werden
ouders uitgenodigd tegen insluiting van een of soms twee gulden de verlang
lijstjes van hun kinderen naar die postbussen te zenden. Zij kregen dan
prompt een officieel schrijven, gesierd met een indrukwekkend briefhoofd,
oompleet met bet wapen van het Sinterklase Huis terug, waarin de kinderen
op ouderlijk gezag gekappitteld werden over hun spreekwoordelijke luiheid
met eten, hun spreekwoordelijke ongehoorzaamheid en hun al even spreek
woordelijke interesseloosheid op school.
HEILIG MAN" in eigen land
op twee plaatsen geëerd
Vele ouders meenden dat het wel in
hun opvoedkundige praktijk paste:
ro'n echte brief helemaal uit Spanje,
vol leerzame opmerkingen, ontleend
aan de rijke schat van gemeenplaat
sen die onze taal rijk is. Maar ten
slotte loonde het de moeite niet meer
en de volijverige vrijwillige secreta
rissen van de Sint borgen hun kunstig
gedrukte briefpapier op en sloten hun
winkel. De ouders vragen geen brie
ven van de Sint meer. Zij kunnen de
banvloeken over hun ongehoorzaam
kroost zelf wel uitspreken en tenslotte
arriveert Sinterklaas zo vroeg in Am
sterdam, dat het beter zou zijn een
tijdelijk secretariaat in de Beurs van
Berlage te openen, dan te trachten in
ipanje dividend uit dit vrolijke vólks-
leest te halen.
MYSTERIE
Het is voor de Spanjaarden overi
gens een bizar mysterie, hoe de kou
welijke volkeren: rond de Rijh ooit op
de gedachte zijn' gekomen om Sinter
klaas in Spanje te laten resideren.
Braaf vieren de roomse Spanjaarden
op 6 december het feest van ene Hei
lige Nicolaas, die in Patara in Klein-
Azië werd geboren en reeds op jeug
dige leeftijd uitmuntte door zijn grote
liefdadigheid. Hij bezat de voor de
Spaanse ziel ongedroomd aantrekke
lijke eigenschap zijn vermogen onder
de armen te verdelen. Hij werd ver
volgens, aldus verhaalt de gebrekkige
geschiedschrijving uit zijn dagen,
aartsbisschop van Myra in Azië en
nam deel aan het concilie van Nicea,
dat zich onder meer bezighield met
het veroordelen van het arianisme. Hij
stierf in 342 en zijn resten werden
naar Bari overgebracht, waar hij door
het volk zeer vereerd werd. Volgens
de overlevering bezat hij een bijzon
dere macht over water en vuur. Dat
alles lezen de gelovige Spanjaarden in
hun kerkboek, wanneer zij zich de
moeite getroosten om op 6 december
naar de kerk te gaan, hetgeen voor
namelijk verwacht mag worden van 't
grote getal „Nicolases" dat Spanje
kent, want deze voornaam is in be
paalde streken nogal gewild. En daar
de Spanjaard niet zijn verjaardag,
maar wel zijn naamdag viert, heerst
er een vrolijke stemming in menig ge-
Toch kent Spanje twee plaatsen,
waar het feest van de Goedheiligman,
Biet enige qpgewektheid algemeen
Wórdt gevïei"di dat is het jongensin
ternaat van het benedictijnenklooster
op de berg de Montserrat, bij Barce
lona, en een klein dorpje in Baskië.
Dè jongens die op de Montserrat
worden opgëleid Voor een religiens
leven, vinden de zesde december on
getwijfeld de fijnste dag van het jaar,
want dan regeren zij, in plaats van de
benedictijnse monniken over het groot
se klooster op de indrukwekkende
berg, het meest bekende toeristen- en
pelgrimsoord van Spanje. Op die dag
wordt uit hun midden de beste leer
ling van het jaar gekozen, die die dag
alle voorrechten mag genieten van de
echte abt en bisschop van het kloos
ter. Hij krijgt een tweetal kanunniken
toegewezen en wordt gekleed in het
volle ornaat van bisschop. Hij gaat uit
rijden in de auto van de echte abt er\
bezoekt 't dorp Monistrol, dat tot de
parochie van de Montserrat behoort.
Hij is bisschop voor één dag en voert
een feestelijk regime.
In Baskië trekken de kinderen van
't kleine dorp, waarvan mij de naam
is ontschoten door de stralen en halen
koeken en lekkernijen op, die zij la
ter tijdens een feest op de enige dorps
school oppeuzelen. Enkelen van hen
hebben van oude lappen een soort
bisschopsmantel gemaakt, waarmee zij
furore maken.
D
SPEELGOED
niet naar de kruidenier
G. VAN BRUSSEL
Wij hebben
1001 artikelen
Speciaal ln:
MECCANO DINKY TOYS
SCHILDPADPOPPEN
FLEISCHMANN-, MaRKLIN-
TRIX- en ROKAL-TREINEN
Haarlemmerstraat 267-271
Lelden Telefoon 22061
Eigen REPARATIE-
INRICHTING voor al uw
techn(81)sch speelgoed.
SPAANS FEEST
Natuurlijk kent ook Spanje zijn
kinderfeest, waarbij de ouders hun
schamele beurs plat slaan om cadeaus
te kopen en hun hersens pijnigen om
een opvoedkundig element aan het
feest te geven. Daarvoor is de zesde
januari gereserveerd, het feest van de
Drie Koningen, die volgens de over
levering uit het verre oosten optrok
ken naar Betlehem om geschenken te
brengen aan 't Goddelijk Kind. Op die
feestdag heerst in de Spaanse steden
en in alle huishoudens eenzelfde sfeer
als kenmerkend is voor het sinter
klaasfeest in ons land. E» worden voor
de volwassenen ook grapjes bedacht
en indrukwekkende voorbeelden van
volkspoëzie gecreëerd. Het is een goed
feest, waaraan elke Nederlander zijn
suiker sinterklaashart kan ophalen,
ook al wordt 't een maand later ge
vierd.
Toch kan de Nederlandse kolonie
het in Spanje niet laten een huiselijke
Sinterklaas te laten opdraven voor
de kinderen van vele honderden Ne
derlanders, die in Barcelona, in Ma-
drad, in Malaga en in andere steden
in Spanje wonen. Dat is even onuit
roeibaar als 't feit dat elke Nederland
se huisvrouw in Spanje op gezette tij
den erwtensoep wil maken, waarvoor
zij haar vrienden in het oude vader
land om Gelderse rookworst bedelt,
daar die niet in Spanje te krijgen is.
Het plaatst de ouders alleen voor 'n
ernstig probleem. Want de Neder
landse Sinterklaas mag men niet ver-
WE ZOUDEN ER NIETS aan doen dit jaar. „Er"
sloeg natuurlijk op Sinterklaas. „Nee", had m'n
vrouw gezegd, die op sommige punten een onverwacht
doorzetertje blijkt. „We slaan die toestand dit jaar
maar eens over. Na al die onkosten van de verhui
zing en trouwens ome Mieneke kan er toch niet
bij zijn en. enfin wat doe je dan zo'n hele avond
met z'n tweeën?"
Uit dit laatste kan de geachte lezer dus voor zich de
conclusie trekken dat we de eerste wilde jaren wel te
boven zijn en wat betreft Mieneke tsja wat
doe je er aan als je dochter een week voor Sinterklaas
welgemoed haar huwelijksreis begint? Jawel, een hele
drukte zegt u dat wel. Maar nu scheen dan de rust
weergekeerd of liever, het leek wel of er een soort rust
van zwaarder kaliber in ons huis was neergedaald nu
de dochter met haar echtgenoot, hun koffers, het
gedoe met familie, receptie, telefoons Kortom, nu
alle extra drukte als bij toverslag verdwenen was.
Het idee van mijn vrouw had op zich zelf genomen
iets vooruitzienerigs gehad. Zo van na-die-trouwerii-
kan-je-geen-extra-rompslomp-meer-gebruiken. Maar
nu alles voorbij was en wij met de Grote Stilte zaten
leek iedere verstrooiing wenselijker dan dit extra ge
accentueerde „helemaal niks".
JE MOET JE VROUW haar zin geven", hadden ze
op kantoor gezegd, „een moeder voelt die dingen
nu eenmaal anders Hoewel de zegsman in dit
geval vrijgezel was en zyn adviezen dus nog uit zijn
kindertijd moetsen stammen, leken zijn woorden mij
naast verjaard ook niet vrij van ongenuanceerdheid.
Als ik een lijst moest opmaken van dingen waarin
een vrouw haar zin moest hebben omdat zij ze als
moeder anders aanvoelde, besloeg deze een terrein va
riërend van de aankoop van het nieuwe autootje tot
aan het 's avonds beslist de hond niet willen uitlaten.
Maar om kort te gaan: het werd vijf december en we
deden niets.
Goed, er stond een flesje wijn bij het eten en de
pudding schitterde als een juweel dit keer, maar daar
na, na de afwas de krant, het breiwerk en stilte.
Nou ja. stilte om acht uur hoorden we bij de buren
geluiden die de inzet van een nadrukkelijke klaas
viering verraadden. Gelach, gestommel, de „stoomboot",
stampend op de piano ten gehore gebracht, kortom, de
bekende verschijnselen.
IK BOOG MIJ OVER DE KRANT, onwillekeurig ge-
ïrriteerd door het feit dat ik zo ingespannen zat te
luisteren. Op de voorpagina bleek zelfs de hoofdredac
teur dit keer bezweken voor de verleiding om de inter
nationale politieke situatie in de pakjesavondsfeer te
betrekken. Dit leek me niet de juiste stof om de zinnen
wat te verzetten en ijlings sloeg ik het blad open op
zoek naar het stadsnieuws, dat echter voornamelijk
bleek te bestaan uit verslagen van bezoeken van de
Sint, gelardeerd met een serie foto's van juichende
kinderen en lachende Zwarte Pieten.
Snel over naar de economische rubriek: Sint-Nico-
laas en de omzet van de middenstand Dit werd
te gek. Ik stootte een gekweld gebrom uit, bladerde
verder en kwam tot de conclusie dat zelfs de gevonden
voorwerpen een mijter vermeldden. Bij de scheep-
vaartberichten vond ik uiteindelijk een neutraal ge
bied al bleek het stoomschip Nicolaas een verdacht
addertje onder het gras. Met een zucht legde ik de
krant weg. „Hier is je koffie", zei m'n vrouw. „Dank
je lieve" mompelde ik afwezig en ontdekte onmiddel
lijk een speculaasje op het schoteltje. „Hm!" zei ik.
„Niet goed?" informeerde m'n vrouw nogal vaag. „Oh
zeker, zei ik. En toen werd er gebeld.
NU WEET IK NIET, wat i/w reacties zijn als er op
sinterklaasavond onverwachts gebeld wordt, maar
sedert m'n prilste jeugd geeft het me altijd zo'n aan
genaam opwindend gevoel van nou-gebeurt-het. Zo
ook nu. Wat er in eerste instantie gebeurde was het
verwijderen van de koffie van m'n broek en daarna
zeiden m'n vrouw en ik gelijktijdig: „Van de kinderen
kan het niks wezen". Want dut was iets wat we ter
voorkoming van onverwachte situaties van te voren
degelijk met ze hadden afgesproken. Verdere actieve
Sintvierders bezaten we niet in onze omgeving dus de
deur stond wijd open voor Het Onverwachte.
Toen de huisdeur óók wijd open stond was Het
Onverwachte meteen zichtbaar. Voor ons siond Sint-
Nicolaas. Hijzelf. De mijter een tikje scheef, een fiks
gat in de baard en het moet me van het hart, gekleed
in een wel zeer smoezelige tabbaard.
„Mijn naam is Harkema", stelde de bisschop ver
rassend vast en liet zich zuchtend neer op de paraplu-
bak. „O", wist ik te zeggen. „Ik kom er niet in", ver
volgde de Sint met een onmiskenbaar noordelijk accent.
,,'t Is wat moois!" Dit kwam ons redelijk voor, alhoewel
het er allemaal niet duidelijker op werd. „Gaat u even
in de kamer. Sint", giechelde mijn vrouw, „kijk, uw
zetel staat al klaar En ze wees op mijn gemak
kelijke stoel en achter Sints rug om tegen mij op haar
voorhoofd.
SINT ZAT INMIDDELS en keek ons wat zielig aan.
„Heb nog geprobeerd er achter in te koom'n",
verklaarde hij met een moedeloos gebaar naar z'n ge-
navende voorkomen; „maar daar zat 'n hond". En dat
kon kloppen want Bruun is een waaks beestje.
De bisschop pauzeerde even, streek z'n verfomfaaide
baard wat glad en riep ineens beschuldigend: „Jullie
bent niet D'n Boer". Ook dat getuigde van een bijzon
dere opmerkingsgave wat ik dan ook naar voren bracht
„Daar hè je 't al", mompelde Sint narig. „Ze benn'n
verhuisd". „Zeker!" riep mijn vrouw die het nu begon
te dagen. „De familie De Boer is 2 maanden geleden
naar Zwolle vertrokken. Had u een vaste afspraak
voor ieder jaar Sinterklaar?"
„Harkema is de naam", zei de bisschop ongemakke
lijk, „ik dacht 't al toen u oop'n deed. Dat zit fout En
Piet het 't ook af laat'n weet'n. „Maar ik zal
We zullen u de voornemens van de krasse goedheilig-
man besparen. Het waren er vele, vele Hoofdzaak
is, dat we na een stiefkwartiertje de vertoornde be
roepsklaas de deur uit hadden en elkaar betekenisvol
zaten aan te staren.
IK HEB EENS EEN MAN gekend die heette Broeke-
ma", begon mijn vrouw dromerig „en die speelde
voor Kerstmannetje. Daar had 'ie het zó druk mee,
dat 'ie soms al weken van tevoren er mee begon
Eén keer was hij zelfs al op sinterklaasavond
De bel ging. Als door een schorpioen gebeten vloog
ik overeind. „Dat is Broekema", hinnikte mijn vrouw
nog, maar ik stond al bij de voordeur. „Harkema?!
Broekema?!" riep ik nog nijdig naar mijn gade, terwijl
ik de deur openrukte: „ik
„Nee meneer, Tadema is de naam", zei de grinniken
de telegrambesteller, die voor mijn neus stond, en hij
reikte me zijn boodschap over. Ik geloof wel dat ik de
jongen nog zoiets als een speculaasje heb geoffreerd,
maar verder herinner ik me alleen dat mijn vrouw en
ik allebei tegelijk aan het telegram begonnen te
scheuren. En de inhoud maakte meteen aan alle rust,
voor zover daar nog sprake van geweest was, een eind.
„Hopen huwelijksreis vijf december thuis te be
sluiten", stond er. „Kan wel laat worden, maar komen
in ieder geval. Mieneke en Jan".
„Tóch nog een heerlijk avondje", zei mijn vrouw
met een dun stemmetje en ging bij de buren een
suikerhart lenen.
(Advertentie)
geten op gevaar uit de Nederlandse
kolonie gestoten te worden. Maar de
in Spanje opgroeiende Hollandse kin
dertjes willen evenmin de Driekonin
gen, de „Reyes Magos", vergeten en
de Nederlandse huisvader in Spanje
ziet zich genoodzaakt tweemaal pak
jesavond te houden, met slechts een
maand tussenpoze, waarbij hij, meestal
in tegenstelling tot zijn romantische
aard en lieflijke jeugdherinneringen,
geen raad, meer weet met de plezie
rige mythe, die een dergelijk feest om
geeft. Als er bovendien nog Amerika
nen in de buurt wonen, die al even
gehecht blijken te zijn aan hun vader
landse tradities, is het beter de om
gang tussen buurtkinderen gedurende
de maand december op straffe van
„géén cadeautjes van Sinterklaas en
de Reyes" te verbieden, omdat anders
ook nog de Kerstman 'n lading ge
schenken onder de kerstboom moet
achterlaten.
Overigens is mij ter ore gekomen,
dat een Brabantse onderwijzer uit te
genstand tegen de rassenscheiding,
bezwaar heeft gemaakt tegen de
Moorse Pieten van Sinterklaas. Ik heb
dat probleem aan enkele Spanjaarden
voorgelegd. Zij achten het een raad
sel dat wij Sinterklaas vanuit Spanje
laten komen, vergezeld van een serie
negers, die in Spanje nauwelijks te
vinden zyn. Ik heb hun verklaard dat
naar alle waarschijnlijkheid de Sinter
klaasmythe afkomstig is van verhalen
van Mokumse schippers die in de tijd
van het Hanzeverbond, de Middel
landse Zee afvoeren op zoek naar
ruilhandel. Zij brachten de Indische
produkten, waarvoor Amsterdam de
stapelplaats was, naar Italië en op de
terugweg deden zij Afrikaanse en
Spaanse havens aan, om er slaven en
sinaasappelen te laden. In Italië hoor
den zij verhalen over Sinterklaas, die
later bij hun terugkomst door hun
toehoorders werden gesitueerd in het
land. waar zij de „appeltjes van
oranje" vandaan haalden en dikwijls
ook de zwarte slaven, waar de Span
jaarden ook wel handel in zagen, al
waren de goede Nederlanders de
meesters op dat sinistere terrein.
Deze vervorming van de waarheid
vla de overlevering vond bij mijn
Spaanse vrienden wel ingang, daar zij
zelf ook wel behept zijn met een nei
ging tot vervorming van oeroude
waurheden. Maar zij vonden toch dat
Het enige Sinterklaasje, dat
Spanje kent: de beste leerling
van het jongensinternaat van de
benedictijnen te Montserrat.
,AAR LIEP HIJ, de handen
diep ln de zakken, een
'rode neus van de kou. leder-
zei altijd dat hij klein was
z'n leeftijd, hij kon dat
Iniet uitstaan. Misschien behan-
'ldelden zijn vader en moeder
Jhem daarom wel zo kinder-
tachtig. H(j kreeg nooit wat
Vllhij graag wilde hebben.
Het begon al donker te wor-
:n en het werd steeds druk-
|ker op straat; de kantoren
zeker net uitgegaan. In
(bijna elke vrolijk verlichte eta-
llage zag Je wel ergens een
mijter of een staf en af en toe
jen breedgrijnzende Zwarte
L|piet.
Hij zag er boos uit, boos om-
[dat hij zich op een dag als
vandaag niet vrolijk voelde.
Vanavond zou de fijnste avond
ran het jaar moeten zyn, 5
(december' Wat had hy er al
lang naar uitgekeken. Iedere
week had h(j een kwartje weg
gelegd om nu ook eens voor
ledereen een cadeautje te kun-
ilt een winkel weggepakt en
lep meteen zonder te betalen
Ie winkel uit. Het was wel
ipannend toen, want ze ston-
len duizend angsten uit dat
Remand het gemerkt zou heb-
len, maar alles ging goed.
Zou hij het ook eens probe-
•en? De verkoopster stond met
f kopen. Hij zag z(jn moe-
al kijken als ze de prachtl-
vierkleurenpen uit zou
pakken. Maar gisteren bleek
dat hij daarvoor geen geld
genoeg had. Aan z'n vader
hoefde hij daar niets voor te
vragen. Die vond het onzin,
dat hij voor hen en z'n zusje
iets kocht. En nu had hij al
leen nog maar voor z'n vader
;en marsepeinen sigaar en
voor z'n zusje een kleurboek.
Z'n geld was op en voor z'n i
moeder had hij nog niets.
Even kijken
IN HET GROTE warenhuis j
was het warm. Hij deed zijn i
das af. Met de roltrap ging I
hij helemaal naar boven. Hij
zag dat het op elke verdieping
bijna even druk was. Aan het
plafond hingen overal grote
reclameborden, waarop echte
sinterklaasgeschenken waren
getekend. Eigenlijk wel een
gezellig gezicht, al die men
sen die nog gauw iets moes
ten kopen of met grote pak
ken liepen te sjouwen.
Daar lagen de pennen die
in vier kleuren konden schrij
ven. Wat zou moeder er blij
mee zijn. Hij moest aan een
vriendje van hem denken. Die
had eens een keer een boekje
een mevrouw te praten en ver
der zag hij zo gauw niemand,
die op hem lette. Zijn hart
klopte veel harder en hy kreeg
er een kleur van. Voor dat hij
goed en wel besefte wat hfl
eigenlijk deed, daalde hij al
weer met de roltrap naar be
neden, de pen strak in zijn
hand geklemd ln zijn zak.
Schrik
EEN ONBEHAAGLIJK ge
voel kroop over zijn rug.
Als nu toch iemand het gezien
had? Wat ging die roltrap
langzaam en wat liepen er
veel mensen. Opeens zag hij j
een meneer die al een poosje I
naar hem gekeken moest heb-
ben. Schichtig keek h(j rond. i
Waar moest hij heen De ge-1
wone trappen af, dat ging
veel vlugger. Hij holde naar
beneden en durfde niet om te
kijken.
Toen hjj weer op straat liep,
de pen nog steeds in zijn hand
in zijn zak, werd hij weer iels
rustiger, maar z(jn hart klopte
toch nog wel vlugger dan
normaal. Hij haastte zich naar
huis. Vlug nog even voor het
eten alles Inpakken. Onder het
eten voelde hij zich nog steeds
niet vrolijk, vooral niet toen
zijn moeder vroeg
zo stil was en of hij s
grote verrassing had.
Het
lent
EINDELIJK was het zover.
-* In het midden van de ka-
ler stond een grote doos vol
pakjes, waarop hun namen
geschreven waren. Z'n zusje
zat verrukt naar de nieuwe
poppenkleertjes te kijken en ze
aten allemaal wat van moe
ders zelfgebakken borstplaat.
Een klein langwerpig pakje
werd er uit de doos gevist.
Voor moeder. Hij voelde dat
hij weer een kleur kreeg.
„Maar dat is toch veel te duur
voor die goede Sint", riep zijn
moeder uit. Ze moesten de pen
allemaal van dichtbij bekijken.
Weer kroop er een onbehaag
lijk gevoel over z(jn rug. HIJ
durfde z(jn moeder niet aan
te kijken.
Plotseling wilde hy zeggen
dat het een gestolen pen was,
maar zou moeder dan nog zo
blij kijken? Hy voelde zich lal
en toen hij 's avonds laat in bed
lag was h(j boos en verdrietig
om alles. Waarom had hij het
nu toch nog niet gezegd, als
iemand het nu wel gezien had
en hem toevallig kende en
morgen z'n vader opbelde
Hij kon maar niet slapen.
Voor z'n bed lagen de gekre
gen cadeautjes, hij had ze nog
niet eens goed bekeken. Nee,
het was dit jaar geen leuk
sinterklaasfeest geweest voor
hem. Stelen zou hij in geen
geval meer doen, onder welke
omstandigheden dan ook. Maar
of hy het morgen zijn vader
en moeder zou vertellen
De oplossing
OPEENS wist hij het. Als
hy zeven weken zijn zak
geld op spaarde, zou hij naar
dat warenhuis toegaan en de
pen betalen. Misschien zou de
verkoopster het wel raar vin
den, maar hij zou het toch
doen. Met een diepe zucht viel
hy in slaap.
Het warenhuis leek veel gro
ter Jan hy altijd gedacht had
en ook was het hem nooit eer
der opgevallen, dut er zoveel
lichtblauw was. De verkoop
ster schrok: „Niet betaald?"
en ze ging de chef halen. Hij
voelde zich weer rood worden.
Zou die chef erg boos zijn
„Dus jy hebt die pen gewoon
gestolen en nu kom je het geld
er voor brengen? Dat gebeurt
ook niet vaak. Weet je, ik
vind dit toch wel een presta
tie van Je. Je geweten zat je
zeker dwars hé" Laat dit een
goede les voor je zijn jongen,
als de politie je niet pakt, is
het je geweten wel dat Je par
ten gaat spelen. Hier. pak aan,
de helft krijg je terug van het
geld. Ga maar vast voor vol
gend jaar vyf december spa-
Het was al byna licht toen
hij plotseling wakker werd.
Fijn, hy kon nog een poosje
biyven liggen, maar zyn voor
nemen stond vast. De pen
werd gekocht.
(Advertentie)
't pertinent vasthouden aan de Moor
se garde van Sinterklaas, zo niet
ouderwets, dan toch wel in strijd was
I inct de huidige opvattingen in Spanje.
Niemand minder dan generaal Franco,
die zijn grootse roem in de Marok
kaanse vrijheidsoorlog had behaald,
heeft in februari 1958 afstand gedaan
van zijn eigen Moorse garde, die hem
meer dan twintig jaar lang trouw had
gediend. Maar de houding van Spanje
tegenover de vrije Marokkaanse |tut
liet niet toe, dat Franco langer deze
Moren als ondergeschikte behandelde,
alsof hij een oude koloniale heerser
j was. Hij heeft z'n tweehonderd Moren
I naar huis gestuurd met twee jaar
j extra-salaris in hun zak.
Mijn Spaanse vrienden menen dat
Sinterklaas dit ook diende te doen,
i niet om aan de bezwaren van een
i Brabantse onderwijzer tegemoet te ko-
men want daar konden zij vanzelf-
I sprekend weinig begrip voor opbren-
gen, daar zij Brabant ruim drie
eeuwen geleden tenslotte vrij gemak
kelijk veroverd hadden maar wel
om de Sint tegemoet tc laten komen
aan de heersende opvatting in Spanje
over Moorse diensten.
Ik heb hun toon uitgelegd dat de
Moren van de Sint tenslotte maar
zwart geschilderde blanken waren die
meestal nog dagen lang de sporen van
hun goedkope schmink op hun ge
zicht droegen, Zij geloofden echter
dat het eerder in het kader van hel
rassenvraagstuk van de Brabantse on
derwijzer paste, wanneer ofwel alle
blanken zich op 6 december zwart
schilderden, ofwel zich van deze
vreemde vertoning onthielden en zich
juist op die dag dermate goed wasten,
dat ook hun hart, 'n blanke, onbe-
I vooroordeelde houding tegenover de
zwarte 3
Blijf niet achter...
GEEF NU EEN
GASAANSTEKER
vanaf 5.95
o.a. Kon* 11 )o, Collbrl. l'oppell,
Silver Match, Feudor, enz., enz.
ASSORTIMENT
KISTEN SIGAREN
v.a. 4.- l/m 300.-
ZIE ONZE ETALAGES
Sigarenliandel
C. WALENKAMP
Prinsessekadf* 1, Leiden
TELEF. 0171021126
