r
TAXICHAUFFEUR OZ SMITH STUURT
KALMPJES AAN OP BROADWAY SUCCES
gaan eigen wegen
,Vogels kunnen
toch niet
eeuwig zingen
Rob Kennedy
met eieren
bekogeld in
Z.-Amerika
Kinderen uit
O.-Duitsland
mogen naar
het Westen
Bij veel vrije dagen is recreatie
meer dan lui op strand liggen
WOENSDAG 17 NOVEMBER 1969
DE LEIDSE COURANT
PAGINA T
„MEER GELD
MET BAND
VAN 3 MAN"
(Van een onzer verslaggevers)
MAASTRICHT D« geruchten, die
rlafc na het Grand Gala du Disque de
ronde deden over het einde van „ZZ en
de Maskert" blijken niet uit de lucht ge
grepen te zijn. Het muzikale zevental
werkt momenteel nog de bestaande con-
i af en dan is het' definitief uit. Het
liedje „Ik heb genoeg van jou" Is nis
dretflend sterrenbeeld boven „ZZ en
de Maskers" blijven hangen.
EZ welf (Bob Boubergeeft toe. dat
re genoeg van elkaar hebben, hij en zijn
Maskers. Het is helemaal geen ordinaire
ruzie, zoals de geruchten willen Bob
Bouber lacht maar eens om die ver
halen. Hij is 30 jaar, getrouwd en vader
drie kinderen. „Ik wil niet langer
ZZ zijn. ik ben Bob Bouber". zegt deze
ran beroemde toneelouders. Hoe de
tieners het vinden, dat ZZ en de Mas
kers bijna verleden tijd zijn, interesseert
hem niet veel.
Hij vindt dat hij helemaal los staat
ui het tlenerpubllek. „Bij de meeste
tienersterren i6 dat niet zo. Die staan of
vallen met de gunst van de tieners. Ik
stond met mijn vierde jaar al op de
planken. Heb toneellessen gevolgd. Ik
ben vakman, showman. Vanavond breng
Ik beat, maar ik kan ook anders. De men
sen die een tophit produceren, heten veel
te gauw .sterren". Dat is belachelijk.
Heeft Toon Hermans ooit een topper ge
maakt? Neen, en toch is hjj een ster, een
vakman eerste klas. Van de andere kant
i topper wel goed. handig, maar
•Heen om er in te komen bij het publiek"
Maskers betreft, er is volgens Bob Bou
ber geen sprake van ruzie „Het wordt
gewoon te duur om én de Maskers én
mij zelf naar behoren te betalen. De Mas
kers zijn zo'n goede groep apart gewor
den. en ik ben zo goed. dat we nu ieder
apart de gage zouden moeten krijgen, die
we nu samen delen. Zelf kunnen fiij meer
verdienen dan nu. en ik ook. Ik veem
een eigen bandje van hooguit drie man.
dat U goedkoper en voldoende voor mij
als solist, als zanger". Bob Bouber ex
perimenteert sinds kort al met andere
groepjes.
Ex-ZZ vindt dat in Nederland te wei
nig betaald wordt voor amusement. Hij
is al drie jaar in onderhandeling met
de t v voor een serie shows, zegt hij.
maar hij vraagt te veel. „Daarnaast wil
ik zelf uitmaken welke choreograaf ik
krijg. Nederland heeft geen goede choreo
grafen. Hans van Manen misschien,
maar dat is weer geen showman. Dat
willen ze hier niet. begrijpt u? Maar voor
alles vind ik- dat een goed artiest goed
betaald moet worden, dat ie toch nor-
(Van een onzer verslaggevers)
NEW-YORK Aan een slor
dige taxirit van de 52e straat naar
de grijze Pier Veertig heeft Os-
bom Smith al vo'doende om het
verhaal van zijn onweerlegbare
sof te vertellen. Het is half vier
's nachts als hij voor het eerst ons
leven binnenrijdt: een kleine vier-1
kante neger, met het goedmoedig j
gebaarde hoofd van koning Bal- i
thazar en de fancyuitmonstering
van een straatschilder op Place
du Tertre. Zijn spottende glinster-
ogen steken nog net onder een
geruit Sherlock Holmeshoedje uit;
zijn gele taxi is methodisch uit
gewoond en consequent opge- 1
bouwd uit loszittende, tegen-
draadse onderdelen. In feite is de
taximeter het enig attribuut, dat
echt goed functioneert.
Osborn heeft een stille avond gehad:
vier vrachtjes vanaf half elf. Dat ls al
les. Voor de 15.000 taxichauffeurs van
New York ls er ln die handvol kleine
tussen dromen en ontwaken geen
droog brood te verdienen. Manhattan
heeft dan zijn enorme slaapmuts op,
die de binnenstad ondanks zijn wolken- i
krabbers de allure geeft van een suffe
j Hollandse provinciestad. De straten
j zijn leeg, de winkel» geblindeerd. Dood
in de pot.
„Lieve vrienden", zegt Osborn Smith,
..waar zal uw dienaar heenrijdenT Is er
een horizon, die u aantrekt, heeft u
j verborgen wensen, een groot ideaal,
zeg het mij. We beginnen te tellen bij
dertig dollarcent".
"Vóór een taxichauffeur ls het een ont
hutsende openingszet, maar achteraf
zal blijken, dat Smith niets anders doet
dan onorthodox conserveren op de rand
van droom en werkelijkheid. Als we
hem bekennen, dat Pier Veertig ons op
dit grijze uur van de dag bijzonder be
geerlijk voorkomt, draait hij zich half
om en zegt gulzig:
„Bedoelt u de Holland-Amerika Lijn,
die telkens in de golven verdwijnt*
Bedoelt u dat* Matrozen aan de reling,
roestige ankerkettingen, die als ratel
slangen in de zee verdwijnen. Ken ka
pitein met een houten been. een zwarte
lap voor het rechteroog, schipper naast
God, kraaien krassend rondom de mast
touwen neuriënd in de wind. Bedoelt u
datT"
Wat het uit elkaar gaan i
i ZZ t
CONCEPCION Chili (l 1*1) Studen-
n in Concepcion, Chili, hehlHUi gister-
i'Ond pro-Cast roleuzen geroepen en
sinaasappelschillen en eieren geworpen
naar senator Robert F. Kennedy. Ilij
iverd ook nog door een der studenten lu
het gezicht gespuwd en moest ervaren
Hat een Amerikaanse vlag werd ver
brand. Kennedy liet zich ovprigens nlei
intimideren, en hij riep in een handmi
erofnon: „Ik geloof ln het vrije woord
an zal hier vanavond spreken". Hier
was de universiteit van Concepcion.
De studenten, leden van het marxis
tische studentendispuut, onderbraken de
senator herhaalde malen, waardoor zijn
woorden verloren gingen. Kennedy, en
ook zijn vrouw Ethel naast hem." wer
den geraakt door sinaasappelschillen,
wenwel niet door naar hen geworpen
Op een gegeven ogenblik liep Kenne-
J naar een balkon om er handen te
drukken met een lid van het dispuut,
een op China geörlënteerde groep die
had gezworen Kennedy het spreken te
Metten. De student sloeg Kennedy's
hand weg. hetgeen kreten als „lafbek"
'en andere, niet linkse studenten ont-
Eerder op de dag was senator Ken-
nedy hartelijker ontvangen door leden
ran een bond van arbeider»
Eisenhower gaat
goed vooruit
ACGt STA (UPI) Artsen In het
hospitaal van Fort Gordon. Georgia,
hebben meegedeeld dat ex-presldent Ei
senhower de laatste twee dagen niet
meer onder een zuurstoftent heeft ge
legen. maar dat hij nog wel het bed
Volgens een woordvoerder gaat de
toestand van Elsenhower gestaag voor
uit en verkeert hij in een uitstekend
humeur.
Mevrouw Mamie Eisenhower, die door
de vermoeienissen en de spanning van
de afgelopen week met ademhalings
moeilijkheden eveneens het bed moest
houden, gaat ook iets vooruit. Zij heeft
zondag haar 69ste verjaardag in bed
gevierd.
„Met uitzondering van dat houten
been dan", antwoorden wij. -..voor de
rest kunnen we alles uit voorraad le-
Osborn grinnikt donker. „Ag", fluis-
j tert hij, ,,u bent een bevoorrecht mens,
u vlucht straks over de rivier naar een
onbekend land. De golven wiegen u in
slaap, de wind zingt hees bij uw bed.
Wat heeft u in 's hemelsnaam gedaan
om hiervoor te worden uitverkoren*".
Big ships
Onder het rijden heeft hij zich nu ge
heel omgedraaid en zonder zich verder
om de voortbeweging van zijn taxi te
bekommeren, vervolgt hij: „Ik hou van
schepen. Big ships, die rokend de ha
ven uitdansen. Dat Is de droom van el
ke schlemiel. Ik ben nog nooit op zee
geweest, maar de schepen, waar ik mee
gereisd heb, zijn ontelbaar. Ik hoef mijn
ogen maar te sluiten en het is gebeurd".
Inderdaad sluit Osborn Smith zijn kij
kers, ultgerekennd op het moment, dat
Op doorreis
onsterfelijkheid
(Van een onzer verslaggevers
NEW-YORK En wie heb
ben we daar. aarzelend bij
één van de levensgevaarlijke
zebrapaden op Broadway, ge
stoken In een krap gesneden
maatpak van een schrijnend,
bijna liturgisch paars en als
vanouds voorzien van dc diepe
die voor de andere kunne het
keurmerk vormen van de los
bol? Waarachtig. hU is het
Ik. Jan Cremer. op doorreis
naar de onsterfelijkheid. HU
grUnst vaag. als hij ons in
perspectief krygt en roept
over het asfalt: „Heb jr die
Engelse editie van mijn boek
al gezien? Ai Jen Kriemer?
Jofel kaffie zit er omheen hé?
Me eigen idee. van dat hele.
uitgekookte werk. Als de Jenk
daar niet Intrapt. Is hy nog
dan Ik dacht".
Hij converseert nog steeds
met de hortende onstuitbaar
heid van een tabulator, waar
bij hij synchroon met de ogen
knippert. Sinds enkele maan
den woont hij in een burger
manslogement in Chelsea, met
een norse concierge bij de in
gang. die elke indringer de
klim naar zijn slaapkamer ver
hindert. Daar leest hij. liggend
op zijn buik. de Kuifjesboe-
ken. die hij uit Amsterdam
heeft meegenomen en droomt
hij in het bijzijn van telkens
wisselende lokale droompaard-
jés van de miljoenen, die hem
nog wachten Zijn typmachi-
ne heeft vanaf zijn aankomst
onaangeroerd tussen de ramen
gestaan, klaar voor de godde
lijke vonk: zijn plakboeken
houdt hij onder het bed ge
reed voor de bikkelharde
loven.
Mieters land
„Hoe is het Jan?", vraag Je
op de brede stoep, die om
de vijftig meter stoom af
blaast door roestige roosters,
„mag je weer alles eten, geen
heimwee naar het knusse va
derland. geen geldzorgen, geen
groot verdriet?". Jan slikt.
Jan hikt Jan zegt zegt: „Weet
je. dat dit een mieters land
is voor een beroemde schrij
ver als ik. Weet je, dat je hier
in de goot kunt slapen, zonder
dat iemand een poot uitsteekt?
Dat is nou net. wat ik zoek.
Preifesie. Ik rommel hier maar
een eind an en als de poen op
is. bel ik mijn uitgever, dat
ik effe langs kom. Dat vindt
want hij weet ook. wat het
goeie leven in de States kost.
Als ie met me gaat eten. is hij
zo'n twee meier kwijt en dan
hebben we heel gewoon pe-
tat met een bal gehakt gehad,
want ik hou niet een» van die
excentrieke troep.
Hollands boerenverstand toe
vallig een hele hoop, maar de
Jenk roept: „Jullie Europea
nen zijn krentewegers. Jullie
zitten de hele dag om te reke
nen. maar dat moet je juist
niet doen. Je redeneert ge
woon „een dollar ls een gul-
dentje en als je dat doet. valt
het allemaal best mee".
Jan «toot een donkere lach
over zijn lippen en roept:
„Flauwekul natuurlijk, want
als ik een whiskietje bestel
en ik zeg: „Hier heb je een
guldentje, laat de rest maar
zitten" dan krijg ik wel mooi
een dreun voor mijn hersens.
Mij kan het niet eens schelen,
want ik heb geld zat. Ben je
al irt eert boekwinkel gewettót?
Het is allemaal Ai Jen Krie
mer wat de klok slaat. Zulke
stapel» in de etalage en de
verkopers zeggen zelf: „We
kunnen het niet bijslepen".
Nou zijn de kranten ook nog
begonnen. De New York Times
vindt het een smerig boek en
dat is geweldig, want hoe
dieper ze me de grond in
trappen des te hoger wordt
mijn bankrekening
Zilveren Rolls Royce
In een morsige eetsleuf Ln d»
42ste straat, waar de klanten
staande als paarden de fris
dranken en snacks nuttigen,
wil hij ook nog wel onthullen,
wat de toekomst voor hem in
petto heeft.
,Je weet zelf, wat ze tu Am
sterdam over me lerfetls*".
zegt hij grimmig, „Jan zou 'n
bluffer zijn, een btaaskaak,
maar ze zullen nou toch lang
zamerhand moeten erkennen,
dat alles uitkomt. Ik heb in
Londen rondgereden in een
Rolls Rogces. Een zili'eren,
nou jij weer en in New-York
ii tn(jn boek de giller van het
jaar Weet je. wat dat bete
kent? Dat je als buitenlander
aan de markt komt met een
boek, dat altijd nog pocd it
voor een miljoen dollar" Ik
heb met Amerikaanse schrij
vers gepraat, keien van kerels,
maar ze verdienen het zout
pap niet. Ze schr\j>
zich
de ttlf-
pruimen het niet. Die
machten rustig op de kraker,
toaar ze geen risico mee lopen
Dat is her Ze hebben op mij
gewacht, ze Hebben op Jan
Werk aan winkel
Hij buigt zich voorover en
slurpt behoedzaam de hete
koffie uit zijn kop. HIJ heeft
ook een hamburger besteld,
met veel uitjes en ketchup.
De hamburger prakt hU met
zijn vork tot minuscule krui
mels. De ketchup schraapt hij
daarna met rijn lepel van het
bord.
Tussen zijn formidabele hap
pen door zegt hij-' New-York
heb ik alweer gezien. Leuk
voor een paar maanden, maar
er is meer werk aan de win
kel. Ik heb nou toneeUles op
de school voor dramatische
kunst. Allemaal doodseneu»
en mijn leraren zeggen, dat ik
barst van talent. „Met zo'n
stom smoel", zeggen ze, „kun
je alles bereiken".
Nou wil ik toevallig alles be
reiken, maar voorlopig ben ik
al tevreden met een hoofdrol
in mijn eigen film. Dis wordt
volgend jaar in Hollywood op
genomen en ik speel er mezelf
in. Ik ben Jan, die van roze
behang houdt en van zwarte
zolderingen. Ik hoef maar
met mijn vinger» te knippen
en er staat een Cadillac met
chauffeur voor mUn deur, En
Jan achterin, lui in de kus
sens, Kun je je dat voorstel
len'' Ik heb alles, wat ik wil.
Alleen is het doodzonde, dat
ze hier geen Kuifjesboeken
verkopen". Hij trekt een stapel
tiendollarbiljetten uit de bin
nenzak en rekent haastig af.
Buiten zegt hij „Ik heb nou
geen tijd meer. maar als Je
volgend jaar toevallig in d«
buurt van Hollywood bent,
dan weet ja. waar je terecht
kunt. Sunset Boulevard, dat
grote huis met die oprijlaan.
Ik zal zorgen, dat de cham
pagne koud staat, als we uit
het zwembad komen". Veer
krachtig verdwijnt hU in de
Broadway-roes: één van de
vier miljoen kortademigs
stervelingen, die elk# dag op-
nieuw de zwetende, gehaasts
vulling vormen van de stenen
Manhattan-worst.
Dag Jan, het beate met
je been.
zijn taxi een kruispunt nadert. Discreet
maken wij hem attent op deze kleine
bijkomstigheid, maar hij wuift onze
angst korzelig weg en roept: „Op zee
zijn geen kruispunten, lieve vriend. En
wat die taxi doet. daar hebben we niet»
mee te maken. Het gaat nu alleen om
de schepen, mooie slanke schepen. Mijn
ideaal is het om nog eens aan te mon
steren op 'n oude verweerde boot. Een
groot schip met een groot zeil. In het
vooronder wachten wij dan op gunstig
tij. Wij zitten rondom de olielamp en
drinken koffie. En praten gedempt en
zijn gelukkig. Dan. als het water om
hoog komt. de kademuren al overspoelt,
gooien wij de trossen los en zeilen weg.
Het kan ons niet schelen waar de reis
heen is, want wij hebben de tijd. Twin
tig havens lopen we aan. twintig keer
zien wij land en twintig keer kiezen wij
toch weer de zee. De zee ls een betove
rende vrouw of misschien wel een loe
der. waar je nooit meer van loskomt".
Hij tikt even achteloos tegen zijn
zijn stuur om een geparkeerde wagen
te ontwijken, haalt dan (liep adem en be
gint dan opeens tc zingen met een don
ker schurende stem. Én weer gaat het
over schepen. Big ships, met grote
zeilen, die hem naar twintig havens dra-
Eigen shows
Als hij uitgezongen is. draait hij zich
weer om „doe me nou toch een lol Os
born en denk tenminste aan mijn kinde
ren") en zegt: „U vindt het natuurlijk
vreemd, een taxichauffeur, die achter
zijn stuur zingt, maar voor Osborn 1»
het toch heel logisch".
Dat ls het begin van zijn verhaal. De
toegangsdeur naar zijn sof. Smith 1» ln
feite een gospelzanger zonder artistiek
emplooi. Hij heeft meegewerkt aan de
Broadway-produktie van Porgy en
Bess, aan de musical Irma la Douce.
Hij heeft zijn eigen shows gehad, down
town in de steenwoestijn. Hij heeft de
sterren aan de hemel bezongen, de wol
ken laten huilen. „Als een middeleeuw
se troubadour ben ik door de staten van
Amerika getrokken", zegt hij, „mijn
gitaar was mijn enige vriend..Ik hen in
Florida geweest ,ln Texas en in Miami,
komt" Hij keek me aan en riep: „Kun
je dan rijden?". Ik zei: ,,I» dat nodig.
Ik kan toch zingen".
Ademloos
Smith glimlacht en zegt: „Taxichauf
feur is een prachtig vak. want elke
dag ontmoet je nieuwe mensen. Mensen,
die geluk hebben, mensen, die een hope
loze sof gehaald hebben. Als ze eenmaal
in je wagen zitten, praten ze honderd
uit of ze luisteren ademloos naar jouw
verhaal. Ik zou niet weten, hoe lk dat ln
een ander baantje zou moeten aanleg
gen. Schiet op atraat maar eena een
mooie vrouw aan om haar te vertellen,
dat Je weliswaar de putjes uitschept,
maar ln feite gospelzanger bent. Voor
dat je het weet zit Je dan ln de gevange
nis wegens poging tot aanranding.
In die taxi gaat alles vanzelf. Je rijdt
wat rond en als er Interessante men
sen ln de buurt zijn, stop Je. Het gebeurt
ook wel. dat een kop je ineens tegen
staat. In zo' ngeval trap Je op het gaspe
daal en rijd je door. Daar zijn we heel
makkelijk ln.
Ik ben trouwens toch makkelijk. Er
zijn tijden geweest, dat Ik grof geld ver
diende en letter» van tien centimeter
op de affiches kreeg. Nou vang ik 160
dollar in de week en Ik vind het gewel
dig. Het moet natuurlijk ook weer niet
te lang duren. Ik heb vorige week een
nieuwe langspeelplaat opgenomen. The
Wizardry of Oz Smith. Hij begint nu
lekker te lopen en het zit er ln, dat lk
voor het einde van het jaar weer terug
ben op Broadway".
Alleen fantasie
Hij kijkt ons blijmoedig aan: Osborn
Smith, zanger, componist, acteur, ex-
student aan de Parljse fiorhonn*. le
vensgenieter, dagdromer en ala het zo
uitkomt ook nog taxi-chauffeur. HIJ be
looft 'a morgeus (dat la over twee uur,
•telt hij mlaprtjzend vaat) even langs
mijn hut te komen om wat documen
tatie en een foto af te geven. „Want 't
kan Immera heat zijn", zegt hij. „dat
Ik alles bij elkaar gelogen heb. Die
zeereizen maak ik Immera ook alleen
maar In mijn fanlaale".
Anderhalf uur later klopt hij op mijn
1 berkenhouten hutdeur. Hij heeft een
map bij zich met zijn foto, met docu
mentatie en zijn nieuwe langspeelplaat.
„Ik ben moe", zegt hij. „doodmoe.
Ik kom net terug van een grote zeereis.
Twintig haven» hebben we aangedaan,
twintig keer heb ik de zeilen gehesen."
HIJ kijkt naar zijn foto op de felge
kleurde hooa en vervolgt: „Als ik me
goed herinner, heb Ik je gisteren ver
teld, dat ik nog dit jaar op Broadway
zou optreden. Dat la natuurlijk onzin,
want in Amerika zit Je nu eenmaal eer
der In de goot dan aan de top. Ik holde
gewoon met mijn gedachten te ver voor
uit.
Ik blijf rustig nog een tijdje in die
taxi rijden. Wat kletsen, wat lachen,
wat dromen.
Zeg nou zelf: vogels kunnen
toch niet eeuwig zingen?"
Bclastingdcbattcn
23 rn 24 november
DEN HAAG De belastingdebatten
zullen waarschijnlijk volgende week
woensdag en donderdag, 23 en 24 novem
ber ln de Tweede Kamer worden gehou
den. Minister Vondeling heeft beloofd
uiterlijk vrijdag de memorie van ant
woord aan de Kamer te doen toekomen.
BERLIJN (IPI) De Oestdottee
autoriteiten zullen een aantal Idnderen
In Onat-Dultuland van wie de ouders In
hel Westen wonen voor Kerstmi» naar
het Westen laten gaan. aldus hebben
WealelIJke functionarissen meegedeeld.
De Ooatduitaer» houden ongeveer
2000 kinderen vaat die door ,,d# muur"
van hun oudera in West-BerltJn geschei
den worden gehouden. De meeat* ou
ders vluchtten In het verleden naar
Weat-Bci'HJn of Weat-Duitaland zonder
hun kinderen in de hoop dat deze later
zouden, mogen nakomen.
Het juiste aantal kinderen dat de com
munisten naar het Westen zullen laten
gaan ia niet bekend doch men verwacht
niet dat dit groot zal zijn.
Volgena Westherlljnse functionarissen
moet over leder kind afzonderlijk over
eenkomst worden bereikt. De Oostdult-
aera zullen vermoedelijk al» tegenpres
tatie verwachten dat een aantal kinde
ren die allen ln hot Westen wonen naar
hun ouders in Ooat-Dultsland zullen mo
gen gaan. Het betreft hier tussen de der
tig en veertig kinderen.
MR. J. KLAASESZ:
wlge
Behalve de politie-, zieken- en
brandweerwagens zullen in West-
Duiteland ook de politiehonden met
een blauw zwaailicht worden uit-
deze uitvinding zullen politieacties
gedurende de uaclil aanzienlijk
worden vergemakkelijkt. Bij red-
dings- en opsporingsacties zullen dr
handen direct herkenbaar zijn. Tot
dusver moesten politiemannen in
het duister hun vooruitgelopen
honden opzoeken.
Jeugd. Ik heb daar gezongen
vrouwtje», die al zo vaak een face-llft
hadden gehad, dat ze nlcf eens meer
konden lachen om mijn liedjes.
Ik hph het gezien en heb genoten
als een kind. Ik heb In vijf films ge-
speeld en zeven langspeelplaten volge-
zongen. Kn net op het moment, dat Ik
dacht nou kan me niets meer gebeu
ren, gebeurde het: er kwamen nieuwe
shows, waarin ze geen neger konden
gebruiken, nieuw e ontdekkingen, die me
van de hitparade zongen.
Ik heb een tijd lang verongelijkt te
ruggevochten, totdat Ik begreep dat lk
gewoon even moest wachten. Het leven
is Immera net een ganzenbord. Vijf keer
gooi Je hoge ogen. maar daarna moet Je
drie beurten overslaan. Dat is reeël.
Dat ia redelijk. Ik ben naar een taxlhaas
geslapt en Ik heb gezegd: „Geef me de
oudste brik, die Je in je garage hebt en
i lk garandeer je, dat hot dik ln orde
Straks recreatie
i in Delta. Wadden
en ljsselmcer
(Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM Niet hoe de toeris
ten naar de recreatiegebieden gehaald
kunnen worden, of hoe ze zo snel mo
gelijk op hel strand kunnen gaan liggen,
maar hoe zij hun vrije tijd zo goed mo
gelijk kunnen hesleden Is \olgens mr.
J. Klaasesz. commissaris van de ko
ningin in Ziild-Ilolland het belangrijk
ste. „Het strand en de weg ernaar toe
rijn sterke factoren, maar het wordt
wel tijd, dal overheid en particulieren
ook naar andere mogelijkheden uitzien.
Dfien zij dit niet, dan kunnen de vrije
dagen na \erlnrtp \an jaren wel eens
een ramp worden", aldus concludeerde
mr. Klaasesz tol slot \nn de derde re-
creatiestudlcdag, die de ANWB In Rot
terdam belegde.
Dit geldt volgens hein zeker, wanneer
men voortdurend spreekt over het Jaar
2000, wanneer de mens misschien drl*
of vier vrij# dagen heeft. De verveling
gaat dan, zo meende hij, een grote rol
spelen. Mr. Klaaaeaz. die als voorzitter
van de studiedag optrad, meende, dat
er voldoende mogelijkheden te vinden
zijn. ook ln de kustgebieden, om de toe
rist Iets anders te bieden dan alleen
maar het liggen op het strand Hij dacht
aan musea, aan natuurstudie, aan ac-1
tlvltelten van bijvoorbeeld amateurfoto
grafen. zelfs aan schelpenzoekers.
Overigen» stelde de commissaris van
de koningin In Zuid-Holland vaat. dat
men niet alleen voor het Jaar 2000 maar
vooral op veel kortere termijn naar op
lossingen moet zoeken cn dat men In
het bijzonder regionaal het vraagstuk
van de recreatie moet gaan bestuderen.
Op deze derde recreatiestudiedag, ge
wijd aan recreatie en bedrijfsleven,
kwam aterk tot uiting, dat de Noord
zeekust tussen Den Helder en Hoek van
Holland niet voldoende is voor de re
creatie van de (nabije) toekomst. Het
Deltagebied (het Grevellngenmeer kan
bijvoorbeeld aan 500.000 nwnsen recrea
tie bieden), de IJsselmeerkust en het
Waddengebied moeten veel meer dan
tot nu toe ln de recreatie betrokken
worden.
