ook
VOOR
JOU
In de Krantentuin
Een en ander over
ONZE RIJNVAART
Dansen voor bouwstenen
Jong en oud spinnen garen door
dans(actie)s
PAGITfA 10
DE LEIDSE COURANT
I
ZATERDAG 30 OKTOBER 196
„DE VIJANDIGE BROEDERS"
Het is ondoenlijk om aandacht te
schenken aan alle kastelen, ruïnes en
plaatsen in het schone Rijndal. Men
ziet ze natuurlijk wel, maar er is zulk
een rijke opeenvolging, dat, als er
een nieuwe opduikt, je de vorige al
weer vergeten bent. En wat de om
roeper te zeggen heeft, gaat 't ene
oor in en 't andere weer uit, of het
moet je bijzondere aandacht trekken,
't Gebied tussen Bonn en Mainz is zo
rijk aan afwisselend natuurschoon, aan
lieflijke dorpen en stadjes, aan ker
ken, kapellen, kastelen, bouwvallen en
wijnvelden dat 't je ten laatste ver
moeit. als je probeert dat alles in je
op te nemen. Dan sluit je soms je
ogen wel even; maar als je dan van
deze of gene weer een uitroep van
verbazing of bewondering hoort, dan
spring je weer even op om toch maar
weer te kijken naar wat zo mooi of
interessant moet zijn.
Zo voeren we langs het lieflijke be
devaartplaatsje Bornhofen. toen mijn
vrouw me opeens uit mijn gesoes wak
ker porde onder de mededeling, dat
zij daar twee jaar geleden geweest
was en er tien dagen gelogeerd had.
Na een en ander over dat bekende
Mariaoord en over de uitstapjes die ze
vandaar uit gemaakt had, verteld te
hebben, zei ze: „En kijk nu eens naar
boven; zie je daar die twee ruïnes
vlak bij elkaar, dat noemen ze de
„vijandige broeders". Hoe ze aan die
naam gekomen zijn. ga ik nu in de
volgende sage vertellen.
In de middeleeuwen was één der
twee. het slot Sternberg, een der
schoonste burchten versterkt kas
teel) langs de Rijnoever. Bij het begin
van deze geschiedenis bewoonde een
oude hofridder van een zekere keizer
Konrad het kasteel met zijn twee zoons.
Zijn echtgenote was toen reeds lang
dood. Met haar was de vreugde en
het geluk heengegaan uit het vrij som
bere slot. Slechts hoogst zelden klonk
er nog een vrolijke lach in de holle
gangen van de burcht.
Op een dag echter verscheen er een
lieflijke gaste in het eenzame mannen-
verblijf. Zij bracht weer wat zonne
schijn mee in de hoge. sombere ruim
ten, Een neef van de slotheer was n.l.
gestorven en liet zijn enig kind, een
zeer schoon en bevallig meisje, als
wees achter. Daar de heer van Stern
berg de beschermer van zijn verwan
ten was. nam hij het nichtje in zijn
gezin op. De blonde Angela werd al
spoedig de lieveling van de slotbe-
woners. Met dankbare, kinderlijke lief
de omringde zij de oude ridder en de
vriendschap van de beide zoons be
loonde zij met zusterlijke toewijding
en genegenheid. Wat heel begrijpelijk
was, bleef het niet lang bij 'n soort
broederlijke gevoelens voor haar bij
de twee zoons. Zij beiden voelden in
hun hart een warme liefde groeien
voor de schone maagd.
Voor de grijze slotheer, die dit na
tuurlijk bemerkte, en die zijn beide
zoons even lief had, bracht dit een
diepe bekommernis mee, want hij voor
zag. dat een bittere strijd tussen de
twee jongelieden er het gevolg van
zou zijn. En wat kon hij doen'' Het
liefst had hij het zachtaardige kind
toebedacht aan zijn oudste zoon Hein-
rich, die in karakter het meest met
't hare overeenstemde. En hij, als eerst
geborene, zou ook de erfgenaam wor
den van het stamslot.
Maar Heinrich was schroomvallig
(bedeesd) en hoezeer de liefde ook
zijn hart vervulde, hij bewaarde ze
I meer als een stil geheim, terwijl zijn
I broer zijn gevoelens openlijk en dui
delijk toonde. Het gevolg was, dat
I Angela, levenslustig als ze was, steeds
meer behagen vond in de vrolijke
maar ietwat onstuimige jongste. De
vreugde, die zijn nabijheid en zijn j
duidelijk blijkende liefde haar schonk,
j maakten haar blind voor de verdrie- j
tige uitdrukking op het gelaat van
haar oude pleegvader en dat van zijn
j oudste zoon.
Het was in die tijd, dat een heilige j
monnik uit Frankrijk, n.l. Bernhard
van Clairvaux, door het Rijngebied
trok om een nieuwe kruistocht te pre- i
diken tegen de ongelovige bezetters
van het Heilige Land. Duizenden rid-
ders en hun onderhorigen wist hij te
i doen ontvlammen in geestdrift voor j
I 't heilige doel: de plaatsen, waar Chris- I
j tus geleefd en gepredikt had. weer
door de Christenen te heroveren. Ook
op het slot Sternberg werd zijn op
roep vernomen. Eerst Heinrich, maar
daarna ook Konrad namen het kruis
aan om mee te trekken naar het verre
Morgenland.
Bij Heinrich was het heilige geest
drift, die hem daartoe bewoog en
wellicht ook het stille leed, dat hij in
de nabijheid van de geliefde Angela
onderging. Konrad daarentegen werd
meer tot zyn besluit gebracht door
zijn zucht naar avontuur, naar ridder
lijke daden van moed en strijdlust
Hoe de oude vader ook aandrong en
smeekte, dat zij hem bij zijn naderend
levenseinde niet zouden verlaten, geen
van hen tweeën liet zich aanvankelijk
daardoor weerhouden. En hoe ook de
lieftallige Angela zijn bede met woor
den en tranen ondersteunde, het scheen
niet te helpen. Zelfs de jongste zoon,
die wist hoe lief het edele meisje hem
had, werd door de verwachte ridder
lijke avonturen meer getrokken dan
door haar liefde.
Maar de avond voor hun vertrek
werd het leed van de oude ridder zo
machtig, dat hij her nog eenmaal
roerend smeekte om alsnog te blij
ven. „Jy, mijn oudste, die me met
heel je wezen altijd weer aan je moe
der doet denken, ach blijf bij mij. En
jij, Konrad. heb toch medelijden met
de tranen van je geliefde, waarvan je
toch weet, hoe warm zij jouw gevoe
lens beantwoordt".
Zwijgend stonden de broeders te
genover hun vader. Toen greep Hein
rich de smekend uitgestoken hand van
de grijsaard ep, sprak; „Ik zal u niet
verlaten, vader, ik blijf bij u". De
jongste echter zei tot de wenende
Angela: „Huil niet langer en breng
met een fier hart het offer van de
scheiding, tot je mij bij mijn terugkeer
de lauwerkrans om mijn hoofd kunt
hangen."
(Wordt vervolgd).
Correspondentie
Martlen Geerlings, Sassenheim heeft
ook geprobeerd een kort verhaaltje te
maken over:
DE KERMIS
Op woensdag in september begon i
j bij ons in Sassenheim de kermis, 's
Morgens om 10 uur begon de kermis j
j al. Ik ging er vroeg heen om iets te j
winnen. Bij de hijskraan bleef ik
i staan en won al dadelijk een zakmes. I
Mijn broer won een aansteker. Op
donderdagavond kwamen onze oom en
tante ook naar de kermis en daar
I kreeg ik een kwartje van. Met dat
kwartje ging ik naar de hijskraan en
daar won ik een aansteker. Op vrij
dagavond 11 uur begon het vuurwerk.
Wij mochten gaan kijken, t Was heel
erg mooi. Om half twaalf was het
afgelopen.
Willeke v. d. Werf, Hazerswoude
houdt veel van sprookjes
DE GOUDEN SCHOENTJES
Liesje was een klein elfenprinsesje
en ze zou morgen zeven jaar worden.
De elfjes zouden mogen komen spe
len. „Liesje, wat sla je daar toch te
dromen?" zei plotseling een stem van
uit de keuken.
Het was de stem van Pimpeldom,
de kok van het paleis. Hij was de
beste kok van 't hele elfenland. Daar
om ging hij voor morgen de lekkerste
dingen klaar maken. ..Zeg Liesje, wat
zou je graag willen hebben?"
„Ik wil zo graag gouden schoentjes
hebben!" riep ze en liep meteen hard
weg naar de poes. die ze zag aanko
men. Toen werd ze gegrepen door een
kamerdienaar, 't Was bedtijd en ze
ging maar gauw. Op bed lag ze steeds
aan haar verjaardag te denken, maar
dat duurde niet lang, want ze viel
gauw in slaap.
De volgende morgen werd ze vroeg
wakker. Ze stond vlug op en deed
haar mooiste jurkje aan, een prach
tige witte met gouden sterretjes. Toen
liep ze blij naar beneden. Ze waren
allemaal al op en iedereen feliciteerde
haar. Eerst kreeg ze een mooi cadeau,
't waren rolschaatsjes, maar toen de
kok aan de beurt was, kreeg ze gou
den schoentjes. Wat was ze daar blij
mee. Iedere keer als het bal was, trok
zij ze aan.
Tineke Fase, Hazerswoude:
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren in Hazerswoude op
16 februari 1955. Het was op een
woensdagmiddag half één. Het sneeuw
de hard. Papa en mama waren erg
blij. dat ik geboren werd. Ik groeide
heel aardig op. Toen ik 6V» maand
was, kon ik voor het eerst staan en
toen ik 7 maanden was, kreeg ik mijn
eerste tandje. Ik ging voor het eerst
lopen, toen ik 10 maanden was. Met
mijn eerste verjaardag kreeg ik een
houten stepje, een paar jaartjes later
kreeg ik een grote step.
Met mijn vierde jaar ging ik naar
de kleuterschool, daar ging ik heel
graag naar toe. Toen ik zes jaar was
ging ik naar de grote school. Daar
was het ook leuk. Nu zit ik in de
vijfde klas en daar is het best gezel
lig-
Mary van Kestcren, Voorhout:
WAT IK LATER WORDEN WIL*"
Toen ik de lagere school achter de
rug had, stelde m'n moedër voor, dal
ik het beste naar de huishoudschool
kon gaan. Ik vond het wel een leuk
idee, om dan iedere dag naar Noord-
wijkerhout, waar de school was, te
Na de grote vakantie zat ik naast
m'n vriendin Truus in de bus. al pra
tend over de eerste dag van de school,
die vandaag zou komen. Schuin tegen
over de Bernadetteschool stopte de bus.
Op de speelplaats krioelde hel al van
kinderen. Toen we goed en wel in de
klas zaten, Truus en ik naast elkaar,
begonnen we met een proeflapje voor
een trappelzak. We vonden het een
aardige juffrouw, trouwens, we kre
gen in elk vak een andere juffrouw.
Om 4 uur ging de school uit.
..Zeg heb jij eigenlijk nog een tante
wonen in Noordwijkerhout?" vroeg ik
aan Truus.
Ja. dat had ze. maar zelf had ik er
ook een tante wonen, lante Lenie. We
hadden echter geen tijd er nog heen
te gaan. want de bus ging om 10 min.
over vier. De volgende dag gingen wc
tante Lenie opzoeken. M'n klein neefje
Petertje vroeg of we ook iets voor
hem maakten. Tk beloofde, dat ik een
mooie broek voor hem zou naaien.
De eerste week ging alles prima.
Op een maandag vroeg juffrouw v.
Kapman of we de volgende dag een
grote babypop wilden meebrengen. Ze
zei nog niet waarvoor. Zodoende nam
ik dinsdag de pop van Yvonne mee.
Alle kinderen hadden een pop mee
gebracht en vragend keken we de
juffrouw aan. We hadden echter eerst
gym en van pure nieuwsgierigheid,
waren we opeens niet bijzonder lenig.
Na de gymles vertelde de juffrouw
wat we gingen doen: we moesten de
pop baden en dan weer aankleden.
We holden door de gangen naar het
leslokaal. Er stonden 18 blauwje bad-
jes onder 18 kranen. Er hingen ook
1 naamkaartjes onder. Ik stond nu niet
naast Truus. Jammer!
Op 'n seintje van juffrouw Cortooms
moesten we het badje vullen met lauw
water. Het werd een gespatter van
jewelste. Bij Marie-José Holst kreeg
de juffrouw medelijden met haar pop,
want het water was veel te koud.
Het aankleden ging beter,
j Verder ging het jaar leuk voorbij
en op het eind van de eerste klas ging
ik blij met een mooi rapport naar
huis. Ik had vele leuke dingen ge
maakt: een trappelzak, een washandje,
een jurkje voor Yvonne, een luier-
rokje, een kussensloop, een pyama
en ondergoed voor de pop.
Het volgende jaar. de tweede klas,
vond ik wel moeilijker, maar 't ging
goed. We leerden koken en thuis had
ik al een paar maal de groente klaar
gemaakt. Toen ik in de derde klas
zat, trouwde mijn zus en mijn moeder
besloot mij in de huishouding te ne
men. Zo streek een jaar weer lang
zaam voorbij.
Tot op een gezellige winteravond
mijn vader een advertentie in de krant
zag staan: Er werd een oppas ge
vraagd door mevrouw Zwart in Kat
wijk. Truus had het ook gelezen, dus
stelden we voor, we zouden samen
naar Katwijk gaan. Op de vastgestelde
avond was de moeder van Truus ziek,
zodat Truus niet mee kon. Ik vroeg
toen mijn zus of ze mee wou gaan, en
dat deed ze.
We gingen samen op de fiets. We
deden het langzaam aan, want het was
glad. Gelukkig vonden we gauw de
straat en toen we aanbelden was mevr.
Zwart al klaar om te vertrekken. Ik
hoorde de baby al huilen. Ook kwam
er een klein kind de trap af. Ze groette
ons met „tantes" en dat vonden we
een leuk gehoor. Henriëtte mocht van
haar moeder tot half acht opblijven.
We speelden nog even met de baby
en mevrouw wees ons de plaats waar
iets lekkers lag: twee flesjes chocomel,
twee stroopwafels en vier chocolaadjes.
Ik merkte opeens dat er ook nog een
jochie van drie jaar was. Ik zag het
in z'n bedje liggen toen ik Henriëtte
naar bed bracht. Intussen had mijn
zus de baby een schone luier aan
gedaan.
De avond verliep rustig. Om kwart
1 over tien kwam mevrouw weer thuis.
Ze bedankte ons en gaf ons ieder een
rijksdaalder. We vonden het niet nodig
voor die twee uurtjes. Vlug stopte ik
nog even een zakje schuimpjes onder
Henriëts en Jefrieds kussen. Nu weet
ik wat ik worden wil. Ik ga studeren
i voor kinderverzorgster.
Aad v. d. Vooren, Leiden:
IN DE SPEELTUIN
Toen we in de speeltuin aankwamen, i
gingen we eerst eten. Bij ons brood 1
j kregen we een glas limonade. Ook!
kregen we ieder een kaart, waar alle
maal kleine kaartjes op zaten. Voor
I jeder kaartjé kon je iets krijgen of
iets doen. Na het eten mocht ieder j
doen wat hij zelf wilde. Ik ging eerst
naar de motorscooters, maar daar was
het zo druk, dat ik maar eerst naar
het doolhof ben gegaan. In dat doolhof
i waren lachspiegels. Het doolhof was
niet zo groot, je kon er gemakkelijk
uit komen. Naderhand ben ik met de
pater en nog een jongen in de motor- I
scooters geweest, dat zijn net zoiets
als botsautootjes. In die speeltuin was
ook een huisje, dat heel erg scheef
stond. Om er in te lopen moest je je
goed beethouden, ander viel je zo.
Verder was de speeltuin ook erg
leuk. Er was een draaimolen, die
moest je in beweging brengen door
te trappen. Ook was er een kabelbaan.
Om kwart over twee gingen we daar I
i weer weg.
TANTE JO en OOM TOON
Op een stuk karton of liever nog op de
achterzijde van hard bordpapier met gladwit
vlak kun je met lijm en bonte (van allerlei
kleur) wolresten van verschillende grootte en
dikte heel mooie afbeeldingen maken. Teken
eerst het model met potlood. Maak er zelf één.
of zoek het uit een boek (prentenboek) als je
ze tenminste mag kopiëren (overtrekken»
Neem dan je lijmtubes en breng de lym
over de potloodlijnen (zuinig!) en terwijl deze
ietwat droogt sorteer je de wolletjes (kiezen
en zonodig uitrafelen) Als de lijm dan bijna
droog is, leg je de draden eerst op de omtrek
ken van de figuren en vul ze daarna aan.
Kleine spiraaltjes en vlechtjes van wol maak
je eerst uit de hand en leg ze daarna in de
figuur. Een mooi gekleurd wol-schilderijtje
kan een lief geschenk zijn voor vriendjes en
vriendinnetjes, die een eigen kamertje hebben.
Op dezelfde wijze kun je ook prachtige post
kaarten of een schattige doos maken
(versieren bedoel ik). Vergeet ook niet
versierend motief
Zo her en der in de streek
danst de jeugd vol enthousias
me en brengt met dat dansen
geld in de kassen van comité's,
die zich bezig houden met het
bijeengaren van gelden voor
de bouw van een geestelijk
centrum, de restauratie van
een kerk of de stichting van
Ieen tehuis van een onderko-
men voor welpen en verken-
I ners. In Hazerswoude, Zoeter- I
woude en Ter Aar maakten
bekende en soms minder be-
kende bands hun opwachting,
I terwijl in de toekomst weer I
andere de jeugd gaan trachten
I te amuseren.
i stelt voor: bonte vogels in rood
Elauw met groene bladmotieven, in
te lijsten met gehaakt snoer van
losse steken.
jat zien, hoe de lijnen van de
figuur met een fyn lijmstraaltje
worden overgetrokken,
woldraden op de lijm (half droog!)
worden gedrukt.
Groenendijk
en The Flying Birds binnen Zoeter-
woudse grenzen. Niet alleen om de
jeugd de kans te bieden de moderne
dansen te beoefenen, maar via de be
taling van hun entree-geld een steen
tje by te dragen voor de kosten ver
bonden aan de herbouw van de deke
nale kerk van St. Jan Onthoofding.
In Hazerswoude hebben de jongere i
leden van 't comité „De jeugd bouwt"
het plan opgevat om de paters onge
schoeide Karmelieten een handje te j
helpen inzake hun financiële proble
men voor wat betreft de bouw van
het zogenaamde Diepgangcentrum.
Dansorkesten als Johnny and The
Heralds, René and The Alligators,
The Jets en vele anderen hebben al
heel wat jeugdige personen naar de
Groenendijk weten te lokken, ten ein
de er een dansje te wagen engeld
in het laatje te brengen voor het goede
doel. Tot nog toe kon uit de opbrengst
van de diverse activiteiten, waaronder
een loterij en een fancy fair. een be
drag van vierduizend gulden aan de
leider van Diepgangcentrum. pater
drs. Alfons Kroese worden overhan
digd. En het ligt in de bedoeling, dat
de aktiviteiten nog worden voortgezet.
Langeraar
Zoeterivoude
Zoeterwoude-dorp kent een andere
(dans) actie. „Dancing Swinging Don
Bosco" haalt orkesten als The Scamps
LEIDSE
TOPTIEN
De gouden dagen van „Help!"
en „Satisfaction" beginnen nu
zo langzaam aan voorby te ra
ken! In Leiden althans gaan de
schijven van de deze week on
derscheiden Beatles en Rolling
Stones iets minder vlot over de
toonbank. New corners deze
week zijn The Fortunes, wel
licht mede door hun recente tv-
optredi-n in „Moef Ga Ga", die
zich meteen maar op de vijfde
plaats nestelden. Tussen haak-
de klasseringen
meld.
vorige week
i 1. Eve of destruction
Barry McGuire
i 2. Shame and scandie In
the family Shawn
Elliott
i 3. Help! The Beatles
i 1 Satisfaction The
Rolling Stones
i 5. Here it comes again
The Fortunes
i 6 I.nok through any win-
dow The Holiies
i 7. Dans van Zorha
Trio Hellenique
S. Strange effect Dave
Berry
I 9. Yesterday The
Beatles
I 10. W hen I get home
The Searchers
In Ter Aars veilingshal hebben le
den van een comité, bestaande uit per
sonen van velerlei leeftyd, zo'n stuk
of v(jf keer groots opgezette dans
feesten georganiseerd.
Margie Ball en The Gamblers, The
Motions, The Vendelly's, enfin ook
hier bekende en soms minder bekende
namen, zorgden ervoor, dat de jeugd
kwam en hierdoor weer een bijdrage
stortte voor het fonds van de bouw
van een tehuis voor de verkenners
(raming: 35.000,-). Zei comité-lid
J. v. d. Pijl: „We willen toch wel zo'n
4.500,- a 5.000.- bijeenbrengen. Zo
dra we weer vergunning krijgen in de
veilinghal het een en ander te organi
seren. gaan we weer organiseren!"
En. aldus de heer J. v. d. PQ1, de ar
tiesten schijnen zich in Ter Aar of
Hazerswoude, aldus Jeugd bouwt-
voorzitter J. Borst, goed thuis te voe
len! Hetgeen, uiteraard, ook opgaat
voor de swing-dancing in Zoeterwoude.
Fiere ridder
De leider van het Hazerswoudse
Diepgangcentrum, pater drs. Alfons
Kroese OCD, die onlangs een cheque
ter waarde van drie duizend gulden
in ontvangst mocht nemen van het
comité „De jeugd bouwt", heeft de
volgende mening over dansen.
„In deze tijd leven jonge mensen.
Er zijn altijd typen geweest, die lei
ding gaven, altyd die geleid werden".
En hij voegt er aan toe. dat dit laatste
type het meest voorkomt. Hij wil bij
tijd en wijle zijn sleur en alledaagsheid
verbreken en beleeft dit vooral, en
heel echt. in zijn dancing, waar hy
fier ridder probeert te zijn tegenover
het meisje, en zij trouwe liefde tegen
over de jongen.
Echte
persoon Ujkheden
„Schep gelegenheid waar ze elkaar
kunnen vinden", aldus de Diepgang
leider. „Juist gelegenheid, die ze zelf
niaken om zich zelf te zijn. Zet een
dancing op, want daar lééft een jong
En besluitend:
„MAAR LAAT DAAR ECHTE PER
SOONLIJKHEDEN AANWEZIG ZIJN
OM HEN OP TE VANGEN, OM HEN
IN LEVENDEN LIJVE TE TONEN
WAT EEN GOED MENS VOOR EEN
ANDER KAN BETEKENEN".
PLATENMILJONAIRS
The Beatles zullen wellicht
niet vermoeden, dat een van hen
een belangrijke plaats inneemt
in de tuin van de heer P. Ran
selaar in Oud-Bodegraven. In
elk geval: hij staat er deze
Beatle. mét de onderscheiding
(Member Britisch Empire), mét
lang haar enmét elek
trische «ritaar. Alleen het ge-
icht zal
honderd kilo
EN DAT ALLES werd ge
wrocht door de Bobegraven-
se heer P. Ranselaar. Zodat Bo
degraven nu dus ook zijn „lie-
verdie" heeftEn om het
nog even bij de Beatles te hou
den: twee plaatsen nemen de
de
SCAPUNO-BALLET NAAR LEIDENS
STADSGEHOORZAAL
Belangstelling voor schaken?
De Leitlse Schaak Bond organi
seert op dinsdag 2 november, dus in
de herfstvakantie, een gongschaak-
wedstryd voor de schooljeugd van elf
jaar en ouder. Aanmelden bij drs. K.
Sattler. Zaanstraat 57. Leiden. De
wedstrijd wordt gehouden in het ge
bouw Steenschuur 6.
Zo ongeveer drieduizend keer heeft
het ballet „Scaplno" uit de hoofdstad
op de planken gestaan en steeds was
liet publiek enthousiast. Jeugdig pu
bliek wel te verstaan, want „Scaplno"
treed immers alleen op voor de jon
geren. Dit jaar viert het gezelschap,
dat wordt geleid door Hans Snoek, liet
vierde lustrum; een respectabele tyd
die twintig jaar, vooral als men In
ogenschouw neemt, dat In de begin
jaren de subsidiëring nog niet in de
gewenste hanen was gerankt.
Nederland kan trots zyn op „Sca-
pino",_ te meer. daar het een van de
weinige balletensembles is. die zuiver
en alleen voor de jeugd optreden.
Voor jeudig Leiden dus eeD reden te
meer om op zaterdag 6 november a.s.
de kennismaking hetzij te zoeken het
zij te hernieuwen met dit beroepsbal
let. In de Stadsgehoorzaal zullen de
leden van „Scapino" onder meer het
jubileumballet ..Straatspelletjes" op de
planken zetten op muziek van Jacques
Ibert. Het optreden van Hans Snoeks
gezelschap vindt plaats onder auspi
ciën van de Leidse Jeugd Actie.
Vanmiddag om tien over half drie
via Hilversum I: Het Leids Studenten
koor en -orkest onder leiding van An-
dré Kaart. Op het programma staan
werken van Jan Mul. Ravel en Pou-
lenc. Herman van Gaasteren eD Frans
Mulder zijn de pianosolisten in het
concert voor twee piano's en orkeet.
