ook
In de Krantentuin
Een en ander over
ONZE RIJNVAART
VOOR
JOU
JOOP LANCELS „DE ACCORDIANA'S"
willen graag deelnemen aan
Kerkrades wereldmuziekconcour!
i
ILOPEND VUURTJE
DE LEIDSE COURANT
ZATERDAG 23 OKTOBER 1965
In Mainz bleef de „Europa" enige
uren liggen, welk oponthoud door ver
scheidene passagiers gebruikt werd
om een busuitstapje naar Heidelberg
te maken, 't Verblijf op het dek was
evenwel zo aangenaam en zo interes
sant. dat wij rnaar rustig aan boord
bleven temeer, daar we op de terug
reis deze stad weer zouden aandoen.
We hadden de laatste uren zoveel
moois gezien, dat we 't, heerlijk aan
dek zittend, nog eens aan onze geest
voorbij wilden laten gaan.
Wat dat allemaal zo al was0 Oh.
te veel om te vertellen. Maar voor
we verder varen, moet ik toch alvast
één der vele sagen verhalen, die als
't ware zweven tussen de beide Rijn
oevers van Bonn tot Bingen.
Laten we beginnen met 't verhaal
dat aan deze stad verbonden is. Er
ligt n.l. op een klein eilandje een
torenachtige vesting zowat midden in
de stroom. Dat is de ruïne van de
„MuizentorenAan dit overblijfsel is
een gruwelijke geschiedenis verbon
den, die toegeschreven wordt aan de
aartsbisschop Hatto. Die zou geleefd
hebben in de middeleeuwen, toen vele
bisschoppen, behalve de geestelijke
macht in hun diocees ook de wereld
lijke heerschappij in dat gebied uit
oefenden.
Wat de geschiedenis over zijn be
stuur verhaalt, is wel wat te onge
looflijk om veel waarheid te bevat
ten. Je zou immers van een bisschop
zeker een milde regering verwachten.
Maar de sage vermeldt van hem, dat
hij zo pronk- en heerszuchtig was.
dat er voor liefde en mildheid in zijn
hart geen plaats was. Hij hief van zijn
onderdanen zware belastingen en leg
de hun bovendien nog allerlei knel
lende lasten op. Tussen Bingen en
Rüdesheim liet hij een roversnest
bouwen van waaruit alle voorbijva
rende schepen gedwongen werden om
een hoge tol te betalen.
Een nog zwaardere beproeving trof
zün ongelukkige onderdanen door een
ernstige misoogst. Droogte en slagha-
gel vernielden de gewassen en de
daardoor ontstane duurte ging nog
meer op de bevolking drukken, toen
de wrede Hatto zelf grote graanvoor
raden kocht en deze in zijn voorraad
schuren opsloeg tot de prijzen tot nog
grotere hoogte zouden zijn gestegen.
De hongersnood werd ondraaglijk. Te
vergeefs smeekten de arme onderda
nen de tiran om de graanprijs te ver
lagen. De raadsheren van de wreed
aard trachtten hem tévergeefs tot ma
tiging en medelijden te bewegen. En
toen het volk in zijn verbittering luid
begon te morren en dreigde tot op
stand over te gaan. kwam er een
duivels plan in het hoofd van de on
waardige kerkvorst.
Toen alle pogingen om hem tot
mildere gevoelens te brengen misluk
ten, drong op een dag een grote door
honger gekwelde menigte 't bisschop
pelijk paleis binnen. Daar zat hun
kwelgeest aan een rijkvoorziene feest
maaltijd met verscheidene hoge gas
ten. De uitgehongerde indringers rie
pen om brood en wierpen zich voor
hem op de knieën, luid om medelij
den smekend.
Ha!, dit was een welkome gelegen
heid voor de tiran om zijn duivels plan
ten uitvoer te brengen. Hij huichelde
een vriendelijk gezicht en noodde de
mensen uit zich naar één zijner grote
voorraadschuren te begeven even bui
ten de stad. Daar zou ieder zoveel
graan ontvangen als hij nodig had.
De verbaasde menigte haastte zich
dankend en juichend naar buiten en
volgde een paar dienaren, die van
Hatto hun lastgeving hadden gekre-
'n Gebreide
kobold
(soort
kabouter)
Een kleine kobold
is vlug gemaakt, als
je maar heel eenvou
dig effen kunt brei
en Je hebt nodig
dun wollen garen,
b.v. grijs en wat
zwari voor het haar.
een restje vilt, brei
naalden nr. 3, een
haaknaald en wat
ten of wolresten voor
vullingen.
Sla eerst 25 steken
aan. brei gewoon af
wisselend één naald
rechts en één naald
links. Na 34 naalden
sluit je aan (vast
maken!). Leg het ge
breide stuk dubbel
en naai het aanec
tot een buis. trek
'n uitgehaalde draad
door de bovenste
steken, maak een
knoop van de uitein
den, trek dan aan
beide einden, zodat
de rol (buis) sluit
en maakt een knoop.
Maak nu een bal
ter grootte van een tennisbal, of maak
een knoedel van wolresten. Stop dan
die bal in het gebreide en je hebt 't
kopje van de kobold. De hals ontstaat
als je weer een uitgehaalde woldraad
door elke maas van de 19e rij haalt,
van hoofd naar beneden tellepd. Maak
andermaal een bal als boven, die de
rest van de gebreide buis aanvult
Sluit dan van onderen af net als bo
ven (fig. 3). Maak nu op 't kopje een
leuke haarpruik van garendraden..
gen. Maar toen de poort geopend was
en de mensen vol verwachting naar
binnen gestroomd waren, liet de boos
wicht de poort weer sluiten en ver
volgens de schuur in brand steken.
Verschrikkelijk was 't gekerm en ge
gil dat uït het gebouw opsteeg, 't Moet
zelfs tot de feesttafels van de ontaarde
bisschop zijn doorgedrongen. Volgens
't verhaal van deze gruwelijke ge
beurtenis moet hij tot zijn disgenoten
gezegd hebben: ..Hoor de graanmui-
zen eens piepen! Nu zal het gebedel
wel zijn afgelopen, zo niet, dan mogen
de muizen mij bijten".
Deze woorden werden letterlijk be
waarheid. Uit de brandende schuur
vluchtten duizenden muizen naar
buiten en namen rechtstreeks hun weg
naar het paleis. Daar drongen ze door
tot alle vertrekken en hoeveel diena
ren er ook doodden, er kwamen er
maar steeds meer bij, vervuld van een
hevige vraatzucht.
Begrijpend dat deze plaag een Gods
gericht was, liet de tiran zich met
een schip naar de toltoren midden in
de Rijn brengen Maar duizenden
muizen volgden zwemmend het vaar
tuig. Eenmaal binnen de dikke muren
waande de „ongelukkige" zich veilig.
Maar de scherpe tandjes van de ver
volgers knaagden zich ook hier door
heen en brachten het wrede monster
tot vertwijfeling. Tenslotte verhaalt
de sage, dat de ellendeling toen de
hulp van de duivel heeft ingeroepen.
Hu verkocht zijn ziel aan de satan,
als deze zijn lijf zou willen redden.
In vlammen gehuld zou deze dan de
muizen verdreven hébben, ,maar op
de derde dag kwam hij de ziel van
Hatto reeds opeisen.
Of deze gruwelijke geschiedenis zich
zo heeft afgespeeld, is wel zeer te
betwijfelen. Maar dat er een bisschop
Hatto in Mainz geregeerd heeft, leert
de echte geschiedenis wel en ook, dat
hij een harteloze onderdrukker van
zijn volk was. En het is deze eigen
schap van de kerkvorst, die het volk
zo tegenstond, dat het de gruwelen
van zün bestuur zo heeft aangedikt
en verergerd, dat er de bloedige „sage
van de Muizentoren" uit ontstaan is.
(Wordt vervolgd
HANS EN DE WINDSTREKEN
Hans ging op een dag
paddestoelen zoeken en
had zich daarbij zover
in 't bos gewaagd, dat
hü verdwaalde, 't Was
een betrokken lucht,
zodat de zon er niet
was om hem te vertel
len, waar 't noorden en
't zuiden waren. Hij was
al haast aan 't huilen
geslagen, toen hij toch
de terugweg vond.
„Had ik mijn kompas
maar bij me gehad, dan
was me dit niet over
komen", snikte hü toen
hij wat laat thuiskwam.
„Maar, je had toch een
kompas", antwoordde
zün vader, het bos is
er zelfs vol van. Wist
je niet, dat elke boom
een kompas is, want de
züde van de stam, die
't sterkst met mos be
groeid is, is naar het
noorden gekeerd".
„Ha, 't is goed, dat ik
dit weet voor 'n vol
gende keer!"
Correspondentie
We gaan weer verder met de ver
haaltjes van de kinderen. Allereerst
komt Roland Abspoel ons iets vertel
len uit zün leventje:
IN HET ZIEKENHUIS
Vlak voor de verjaardag van mijn
opa kreeg ik steeds pijn in mün buik.
Ik had al een paar dagen thuis in bed
gelegen toen de dokter het-beter vond.
dat ik naar het ziekenhuis ging. 's
avonds om half elf brachten papa en
mama mij weg in de DAF van tante
Lammy. Eerst werd ik door een dok
ter onderzocht en toen in een bed
gelegd. Alle kinderen sliepen al, dus
ging ik toen ook maar slapen. De
volgende dag kwamen mama en oma
op bezoek. M'n moeder had een mo
torfiets meegebracht. Toen het bezoek
uur om was, gingen ze weer weg,
maar 's avonds kwam papa nog even
kijken en die ging om zeven uur weg.
De zuster kwam de gordijnen dicht
doen en we moesten slapen. Het viel
daar wel mee in het ziekenhuis.
Overdag hielp ik de zusters met
eten naar de kinderen te brengen en
zaterdags mocht ik naar de T.V. kü-
ken. 's Maandags mocht ik weer naar
huis. Mama kwam me halen, 's Mid
dags kwamen opa en oma eens kij
ken. Opa bracht een ouderwets wa
gentje mee. Ik vond het fün, dat ik
weer thuis was.
Bertram Wesselman, Leiden:
MIJN LEVENTJE
Over mijn leventje kan ik beginnen
vanaf dat ik naar de kleuterschool
ging. Hoe ik als baby was, weten al
leen mün papa en mama. Ik ben drie
jaar op de kleuterschool geweest, op
de Felderskade en daar was mijn lief
ste juffrouw, Juffrouw Nagtegaal. Toen
ik naar een andere klas moest, heb
ik heel erg gehuild.
Ik was al haast 7 jaar toen ik naar
de grote school ging. Ik vond het heel
erg prettig, toen ik mijn eerste rap
port meekreeg; daar stonden heel
mooie cüfers op. Met mijn eerste com
munie was het een groot feest. Er
kwamen wel vijftig mensen. Mijn
mooiste cadeau was een nieuwe fiets.
Toen ik naar de tweede klas ging,
mocht ik lid worden van V.N.L. en nu
trainen we elke week en ook is er al
tijd een voetbalwedstrijd.
Van de zomer heb ik leren zwem
men in de Vliet. Die zwemles was
niks leuk, zo koud 's morgens om
7 uur Maar mama zegt: „je bent een
Hollandse jongen". Nu zit ik al weer
wat 7 cm lang moet worden en maak
aan 't eind nog een kwastje in de
kleur van 't haar en naai hem dan
vast. Haak weer met dubbel draad
(garen) met losse steken twee ket
tinkjes (snoertjes) van 7' cm lengte.
Leg ze dubbel en naai ze als armen
vast. De neus wordt ook gebreid. Zet
5 steken op. brei 6 naalden, brei ge
woon 6 naalden en sluit af. Leg het
kleine stuk dubbel en naai het aan
de züden aan elkaar.
*41
buig ze langs de stippellen om alvo
rens ze vast te naaien.
Nu knip je een lapje vilt uit en wel
een smalle strook van ongeveer 22
cm lang, aan de einden iets breder
dan in het midden, maak er een paar
franjes in en bindt het de kobolt als
halsdoek om. De grote koboldvoeten
zijn nu aan de beurt Die knip je uit
naar model 4. uit twee lapjes vilt.
Naai ze met een stopnaald en een rest
breiwol aan elkaar, maar schuif er
eerst een kartonnen zooltje tussen.
Wel, als de voeten nu nog vastge
naaid zün, dan kan de kobold staan!
in de derde klas bij juffrouw De
Leeuw en daar heb ik een taak ge
kregen om de vogels te verzorgen.
„Kük maar uit. dat ze niet dood gaan",
plaagt papa altijd.
Bertje van Beek vertelt ons iets over:
MIJN LEVENTJE
Toen ik een paar dagen op de kleu
terschool was, werd ik ziek en moest
naar het ziekenhuis. Daar heb ik vier
maanden gelegen eer ik weer beter
was. Mijn vader heeft een tuin en
daar mag ik ook wel eens mee naar
In die tuin staan: aardbeien, bra
men, frambozen, zwarte bessen en
kruisbessen en heel veel. bloemen.
Ook staat er veel groente in: sla,
bruine bonen, komkommers, groene
kool, spinazie, wortels, erwten, aard
appels. witlof en rabarber.
Twee jaar geleden heb ik vier kas
tanjes in die tuin gepoot en na een
paar jaar waren het al kleine boompjes
geworden. We hebben ook een huisje
in de tuin. daar staat vaders gereed
schap in en als het regent kunnen
we er in schuilen. Onze buurman,
meneer Kreeft en ook Piet hebben ge
holpen om het huisje te maken. Ze
hebben er ook een hekje omgezet en
nu mogen zü ook in dat huisje zitten.
Lenneke Egberts heeft ook iets te zeg
gen over:
MIJN LEVENTJE
Ik werd op 26 december geboren.
Dat was een mooie dag. want het was
de tweede kerstdag. Ik werd in een
schattig wiegje gelegd. Toen het nieu
we huis klaar was, gingen we er in.
Het eerste woordje, dat ik zei was:
„Aja". Toen ik vier jaar was, wou ik
dolgraag naar de kleuterschool. Ik zei
maar steeds: „naar tol je toe". Einde-
lijk zei mijn moeder: „je mag naar
schooltje toe".
Samen met een vriendinnetje ging
ik er heen. Het was er erg leuk hoor.
Twee jaar later ging ik naar de grote
school en kwam bü juffrouw Van
Velzen. Daar was het ook leuk. In de
tweede klas hadden we ook een aar
dige juffrouw en nu zit ik in de derde
klas bü juffrouw De Leeuw en dat
is ook een fijne juffrouw hoor. Samen
met Jaqueline mag ik afwassen. De
1 school gaat om vier uur uit en dan
i ga ik mijn huiswerk maken. Om zeven
i uur ga ik lekker naar bed hoor. dan
j ben ik 's morgens weer fit.
Robbie Janssen:
IETS OVER MIJN LEVENTJE
Ik ben in 1957 geboren. Ik was een
dikke baby. Toen ik negen maanden
was, kon ik kruipen en ik kon lopen
toen ik een jaar was. Met mijn vierde
jaar ging ik naar de kleuterschool.
Mijn neefje zat ook op die kleuter
school en die zat naast mij. Wat heb
ben we toen gelachen. Op een keer
hadden we een zakmes gevonden en
dat namen we mee naar huis. 's Mid
dags brachten we het naar de politie
en toen mochten we 't tien jaar hou
den. Op de grote school mochten we
niet meer bij elkaar zitten. Dat was
jammer. Mijn moeder en tante vonden
het ook jammer. In de tweede klas
kregen we een heel strenge meester
en nu zitten we in de derde klas en
ook weer bij een strenge juffrouw.
Marian Lindeman, Leiden:
IN DE DIERENTUIN
Toen we met de bus bij de dieren
tuin kwamen, ging mijnheer Montanus
eerst kaartjes kopen. We moesten eerst
door een park, waar een borstbeeld
stond van de oprichter van het dieren
park. Ook stonden er paaltjes waar
eigenlijk een papegaai op hoorde te
zitten, maar die waren al binnen
gehaald. Eerst kwamen we langs een
olifant Wat had die een rimpels zeg!
j Hopelijk kijg ik er niet zoveel, als ik
j oud ben. Een meneer gooide een pe-
permuntje en de olifant zoog hem met
zijn slurf op en at hem op.
Ook kwamen we langs twee nijl
paarden. Wat waren die dik zeg en
ze stonken zo. Bah! Ze hadden ge
woon gras groeien tussen neus en bek.
Eentje deed zijn bek open; alle men
sen wat een gat! We gingen verder en
i kwamen langs twee pinguins. Wat kon-
den die hard blaffen! Ook was er een
kameel en een paar lama's.
Toen gingen we naar de apen. de
meeste apen waren al in hun nacht
verblijven. Ook sliep er een grote aap
met een klein aapje dicht tegen zich
aan. We zagen ook twee zwarte en
drie witte beren; die witte beren kon
den zwemmen als de béste.
Daarna gingen we nog even naar de
speeltuin met een restaurant. Daar
was ook een vijver met twee eiland
jes er in. Op die eilandjes groeiden
bomen en daar zaten aapjes in, die
van tak naar tak sprongen. We gingen
weer verder met de bus naar een
andere speeltuin. Marian, een pluim
voor de aardige tekennig van een oli- j
fant! (tante Jo).
Bertje van Beek, Leiden:
HANS EN GRIETJE
Er waren eens twee kinderen. Ze
heetten Hans en Grietje. Op een dag
waren ze met een vriendje verstop
pertje aan het spelen in het bos. Hans
en Grietje bleven bü elkaar en ren- i
den het bos in. Maar ze gingen veel I
te ver en verdwaalden. Ze zochten de I
weg terug en waren heel moe. Toen
zagen ze een vogel vliegen.
„Zullen we die vogel achterna
gaan?" vroeg Grietje. De kinderen
gingen hem achterna en kwamen toen
bij een huisje, dat gebouwd was van
allerlei snoep. Ze gingen er aan eten.
Toen hoorden ze: „Krabbel, krabbel i
muisje, wie knabbelt aan mijn huis-
je."' Een oud vrouwtje kwam naar
buiten. „Kom maar binnen," zei ze.
De kinderen gingen naar binnen.
De oude vrouw pakte Hans bij de
arm en sloot hem op in een kooi en
tot Grietje zei ze: „Jij moet voortaan
voor me werken en als Hans dik en
vet geworden is, gaan we hem bra
den". Elke dag moet hij zijn vinger
door de tralies steken om te zien of
hij al dik is".
Toen de oude vrouw even weg was.
zei Grietje tegen Hans: „Als de oude
vrouw zegt. laat je vinger eens zien.
moet je dit stokje uit de kooi steken".
Op een dag ging de oude vrouw de
kachel aan maken. Ze ging hout, pa
pier en kolen halen. Toen de kachel
goed brandde, gaf Grietje de heks een
duw en zo viel ze in de kachel. Grietje
deed de kacheldeur dicht, pakte de
sleutels, maakte de kooi open en sa
men liepen ze weg, het bos in. Daar
zagen ze weer de vogel. Ze gingen
hem weer achterna en zo kwamen ze
gelukkig weer thuis. Wat waren va
der en moeder blij.
Hans Hogervorst, Leiden vertelt ons
een verhaaltje, dat hij zeker eens
ergens gelezen heeft:
SJORS EN SJIMMIE
Op zekere dag lazen Sjors en Sjim-
niie in de krant, dat de Barones twee
knechten zocht. Daar zouden ze op
ACCORDEON IS NOG „IN"
Je zou het niet verwachten in een tijd, dat de electrischegitaar
voor velen HET muziekinstrument is, maar uit een kort ge
sprekje, dat wij dezer dagen voerden met Leids muziekleraar
J. J. R. Lancel, i« wel duidelijk geworden, dat de accordeon nog
steeds een hartig woordje meespreekt. Niet alleen bij de oude
ren, maar ook bij de jongerenHoe dat valt te verklaren?
Joop Lancel zegt er dit van: „De (electrische) gitaar is een tijds
verschijnsel. De accordeon mag je zó echt niet noemen".
Muziekleraar J. Lancel: accordeon geen tijdsverschijnsel
\700R 31 december moet het be-
sluit zijn gevallen, want dan sluit
de termijn voor inschrijving voor
deelneming aan het wcreldmuziek-
ooncours in Limburgs stad Kerkrade
in het komende jaar. Een definitieve
beslissing is nog niet gevallen, maar
Joop Lancel, muziekleraar aan de
Leidse Rijnkade, piekert er heel ern
stig over zijn „Accordiana's" in de
strijd van dit concours met orkesten
van wereldfaam te werpen.
Klassiek repertoire
Negen accordeonisten van beiderlij
kunne in leeftüd variërend en
drummer René Pet (11) maken deel
uit van de in 1960 tot leven geko
men „Accordiana's", die op hun beurt
weer geselecteerd worden uit een
ander accordeonorkest van Joop
Lancel: „Vivace". Zij komen allen
uit Leiden, deze amateur-musici, die,
aldus dirigent Lancel, geen zater
dagse repetitie overslaan in het
woonhuis aan de Rijnkade.
Uitsluitend klassieke werken, uiter
aard waar nodig gearrangeerd voor
accordeonorkest, brengen deze „Ac
cordiana's" ten gehore. Enkele reper
toirestukken: „Eine kleine Nachtmu-
sik" van Mozart; Tweede Hongaarse
Rhapsodie van Liszt; ouverture tot
„De kalief van Bagdad" van Bofel-
dieu; de mars „Sonnenfunken" van
Herold ...We zijn in 1964 definitief
op het klassieke overgestapt", aldus
de Leidse muziekleraar, „en ik kan
wel zeggen: met succes".
Radio-opnamen
|""VE VARA heeft reeds-eerder „The
Accordiana's" de kans gegeven
om hun muzikale kunnen te demon
streren via de radiomicrofoon, even
als Radio Veronica. Op 12 oktober F -
trokken dirigent en orkest naar Hil-
versum om er een radio-opname te
maken voor de AVRO. Joop Lancel:
„Neen. we weten de uitzenddatum
nog niet". Wat deze Leidse muzi
kanten, die op concoursen uitkomen
in de superieure afdeling en er al
heel wat prijzen wegsleepten, wel
weten: radio-man Peter Kellenbach
was in het bijzonder enthousiast
over de vakbekwaamheid, waarmee
elfjarige drummer René Pet te werk
fring!
Natuurlijk, men speelt niet zó maar
van meet af aan op de accordeon een
werk van bijvoorbeeld J. S. Bach.
„Je moet vanzelfsprekend jong be
ginnen. Een leerling begint bü'voor-
beeld met „Hoog op de gele wagen",
waagt zich in een verder gevorderd
stadium op een tango van Malando
en kan dan zijn hart ophalen met
een klassiek werk", aldus de heer
Lancel, die in 1950 begon met dirige
ren en in 1960 de orkesten „Vivace"
en „De Accordiana's" oprichtte.
Of dat nu is tijdens bijeenkomsten
van ouders van leerlingen van een
school, in de ziekenzaal van het Aca
demisch Ziekenhuis of elders in de
Sleutelstad of omgeving. Als een ko
meet is dit orkest overigens de lucht
ingeschoten, want in 1960 gestart in
de vierde afdeling komt men nu uit
in de ere-afdeling.
LEIDSE
TOP-TIEN
..Eve of destruction" van Barry
McGuire nog steeds aan de top
van de tien in Leiden meest
verkochte platen!!! „Zorba's
dans", gespeeld door het Trio
Hellenique, drong door tot de
achtste plaats enDave
Berry kwam terug, uiteraard
met „This strange effect". Tus-
sen haakjes staat weer de stand
van de vorige week vermeld.
(1) 1. Eve of destruction
Barry McGuire.
(2) 2. Help! Thea Beatles.
(4) 3. Shame and scandie in
the family Shawn
Elliott.
(3) 4. Satisfaction The
Rolling Stones.
(5) 5. Look through any win
dow The Hollies.
(6) 6. Universial soldier
Donovan.
7. When I get home
The Searchers.
8. Dans van Zorba Trio
Hellenique.
(7) 9. I got you babe Son
ny and Cher.
10. This strange effect
Dave Berry.
Belangstelling
genoeg
Am©
klaai
I ruim
(alt
Vivace
LJET ARSENAAL, waaruit dirigent
Lancel de krachten voor „De
Accordiana's" put, is het uit 23 per
sonen bestaand orkest, dat de naam
„Vivace" met zich meedraagt. Jon
gens en meisjes, en ook volwassenen,
geven op accordeon, gitaar en slag
werk in dit ensemble zowel popu
laire als klassieke stukken ten ge
hore. Of dat nu tango's van Arie
Maasland (beter bekend als Malan
do), marsen of de ouverture „Dich
ter und Bauer" van Franz von Suppé
zijn. Ook al niet onverdienstelijk,
want, zo zei penningmeester I. de
Wolf: „Tijdens een concours van de
Nederlandse Accordeonassociatie in
juni sleepten wij een eerste prijs
de leeftijdsgroep 9-13 jaar
nog niet zo ver als hun grotere broei
en zusters van „Vivace". Dirigen
en tevens pianist, Lancel, heeft daa
een oplossing voor gevonden doo
oprichting van t.Jong Con Brio",
treden tot nu toe alleen maar
voor de ouders. Uiteraard spelen
het meer gemakkelijke werk", aldu
de Leidse muziekleraar, die het plai
heeft om de jongelui wat vaker voo
het voetlicht te brengen. VandaaJ.ende;
trekt het orkestje naar Papendre
om er voor de eerste keer een proevA^j
van bekwaamheid af te leggen
muziekconcours.
„In Leiden is de interesse vor
actieve bespeling van accordeo
steeds groeiende", aldus ^oo'cpstijj
Lancel, die terloops de faam, di
Leidens accordeonorkest Neer
landia" geniet, memoreerde. E
dat, terwijl een goede kast, zoai
men dat in het vak pleegt te not
men, pakweg duizend gulden
meer kost
aan
Scliii
'uim
Conr
Tai
af gaan. Ze wasten zich fris en gin
gen op pad. Ze belden netjes aan. De
butler deed open en liet hen binnen.
Sjors zei: „Dag mevrouw de baro-
De barones was heel vriendelük.
Ze mochten blijven eten en moesten
toen de tuin omspitten. Ineens haalde
Sjors een sigarenkistje uit de grond.
Hij deed het open en werd bleek van
schrik, want daar zaten gestolen ju
welen en een bovengebit in.
Ze renden met het kistje naar de
barones. „Dat zijn mijn gestolen ju
welen!" riep ze uit. „De politie zoekt
er nog naar
De barones nam de jongens mee
terug naar het kasteel en daar door
zocht hij de monden van het personeel.
Bij Jacob, de butler, bleef hü staan.
Zijn bovengebit was er niet meer.
„Grijp de dief!" zei de commissaris.
Jacob werd gegrepen en achter slot
en grendel gezet. Sjors en Sjimmie
kregen, omdat ze de dief hadden op
gespoord, een aapje als beloning. Ze
noemden hem Sjampy.
Dag kinders, tot de volgende week
TANTE JO en OOM TOON.
IIAZZ SOCIETY FOLK BEAT 14 organiseert op zaterdag 6 noverr
ber een bijeenkomst in de kantine van het sportpark Roomburg i..
I Leiden. Het trio Henny Vonk uit Amsterdam vraagt eerst de aandacht
en daarna heeft een jam session plaats.
IDENé AND THE ALLIGATORS.
onze „Ook voor jou", zijn vanavond
dancing „Groenendijk"
Ijlj
JEUGD VERBROEDERT zo schreven we vorige week Benthui-
zens wielrenner Piet Bregman was onlangs te east in de Encelse
I plaats Luton. De burgemeester van die stad nu tuurde zijn collega
in Benthuizen, de heer I. J. P. Keijzer. een brief.
waardering over uifsprak, dat de jongelui van beide plaatsen elkaar
bezochten voor het houden van sportwedstrüden
I' WANAVOND OP NEDERLAND 2 om vijf voor half negen: „Liedjes t
op zioht", een programma van uitsluitend Nederlandse (n
liedjes. Onder de medewerkenden: Margie Ball!
I FEN GROEP JONGEREN, genaamd „Bongo", begint het seizoen I
*-* met een grote dansavond op zaterdag 30 oktober, met medewer-
king van „The Devil Strings". Deze avond wordt gehouden in de
I Maria Gijzensteeg (naast Overdekte) en begint om acht uur. Del
I avonden van de Bongo zijn speciaal voor de jeugd uit Leiden vanaf
I 17 jaar. Deze groep organiseert ook nog een avond op dinsdag
I 26 oktober a s. Dan wordt er een discussie-film gedraaid in de Kleine I
I Burcht. De titel van deze film is „Waarom staan wij machteloos" en
j handelt over het aktuele vraagstuk van rassendiscriminatie in een A
I West-Europese hoofdstad. Aanvang 8 uur.
