ook
Jeugd Rode Kruis
leidt
bloeiend bestaan
In de Krantentuin
en ander over de Rijnvaart
ONS KNUTSELHOEKJE
VOOR
JOU
BOLLEN EN KLOMPEN
Voor Europese eenwording:
wederzijdse waardering vereist
LOPEND VUURTJE
Klaar voor werk in colonne
PAGINA 6
DE LEIDSE COURANT
ZATERDAG 16 OKTOBER 1965
Na onze geestelijke genietingen in
de Keulse Dom kwamen na de afvaart
al spoedig de schoonheden van het
Rijndal in zicht. Aan de westzijde
waren het de Eifel en de Hundsrück
(Hondsrug) en aan de oostoever het
Zevengebergte met de Drachenfels
(Drakenrots), dan het Westerwoud en
de Taunus, waartussen de Rijn zich
een vry smal dal heeft weten uit te
slijpen. Soms naderen de heuvels het
bed van Vader Rijn zo dicht, dat men
vanaf de boot haast tegen loodrechte
wanden van groen opkijkt. Slechts
hier en daar wijken ze een weinig
uit elkaar om een dal te vormen, dat
aan een zijrivier of aan een onooglijk
beekje de weg naar de Rijn vrij laat.
Aan de mond hiervan liggen dan de
schilderachtige dorpjes en stadjes, die
haast elk bebouwbaar plekje in het
nauwe dal hebben ingenomen en
noodgedwongen zich daarna ook nog
moeizaam naar boven hebben uitge
breid, zodat het wel lijkt of de huizen
tegen de hellingen aangeplakt zijn.
Maar waar 't maar even kon, ligt er
om elke woning toch nog een klein
bloemen- en zelfs een enkel groente
tuintje. Soms ligt een woninkje of
ook wel een kapel of een kerkje te
pronk gezet op een uitstekend rots-
plateautje. Men vraagt zich wel eens
af, waarom men ze juist daar heeft
neergezet. Blijkbaar is men bij de
aanleg meer bedacht geweest op het
schoonheidseffect en 't schilderachtige,
dan op het meest praktische van de
plaatsing.
Sommige huisjes lijken wel kiekeboe
te willen spelen, zo leuk liggen ze te
schuilen tussen het geboomte. Ho
gerop ligt op bijna elke berg- of heu
veltop een of andere ruïne door de
alles slopende tijd nog uitgespaard
van de talloze kastelen en ridder
burchten uit de grijze middeleeuwen.
Vele van deze sombere resten waren
eertijds het verblijf van de beruchte
stenen overblijfselen leven in de her
innering der mensheid nog voort om
de meest gruwelijke geschiedenissen
die er zich om hebben afgespeeld.
Sommige hiervan hoop ik in de loop
van mijn verhaal over onze Rijnvaart
nog wel eens te vertellen, als we
toekomen aan onze „Rijnsagen".
We gaan nu eerst verder met het
verdere verloop van onze bootreis.
Bonn is nu de eerste van de belang
rijke steden, die we voorbij varen.
Het is nu van een vrij onbeduidende
Rijnhaven verheven tot de hoofdstad
van West-Duitsland. 't Is zeer fraai
gelegen en kan nu bogen op talrijke
schone gebouwen, waarin de regering
en haar voornaamste vertegenwoor
digers gehuisvest zijn. De omroeper
wees ons o.a. op de prachtige villa
(paleis), die Adenauer bewoonde, de
man, die jarenlang aan het hoofd van
de nieuwe Westduitse staat gestaan
heeft. De volgende stad van belang
is Koblenz, waar de Moezel uitmondt
in de Rijn. Hier liggen de geweldige
vestingwerken, die de vijand uit het
westen de lust moest benemen om
daar Duitsland binnen te vallen. De
volgende stad is Bingen, waar de Rijn
ombuigt naar 't oosten. Daar varen
we het „Binger Loch" binnen, nadat
we tussen Koblenz en Bingen de ge
vaarlijke Lorelei gepasseerd zijn, waar
van jullie later meer zullen horen.
In 't Binger Loch, waar 't Rijnbed
zich sterk vernauwt, is het een ge
drang van schepen, want hier voegen
zich bij de Rijnvaarders ook nog de
vele vaartuigen, die de Main komen
afzakken, de grote zijrivier van de
Rijn, die thans ook een zeer drukke
scheepvaart heeft. Het getoeter van
de boten, die elkander waarschuwen,
is hier niet van de lucht. Als je die
drukte met belangstelling gadeslaat,
valt het je op, hoe telkens weer het
„rood-wit-blauw" van Nederlandse
schepen tussen' de anderen opduikt.
roofridders, die als adelaars uit hun ^eb daarbij opgemerkt, hoe
veilige hoogte uitkeken naar prooi:
voorbijvarende handelsschepen en
langs de Rijn voorbijtrekkende koop
lieden. Slechts heel enkele van die
gebouwen hebben de tand des tijds
weten te doorstaan en zijn nog be
woonbaar door lieden met minder
kwade bedoelingen. Maar vele van die
elke drie schepen, die je ziet er
minstens één is, die de Nederlandse
vlag voert. Het maakt je als bewoner
van een klein land niet weinig trots,
dat inderdaad minstens een derde deel
van de Rijnhandel door Nederlandse
schepen gedreven wordt.
(wordt vervolgd).
Correspondentie
j later kwam ik bij juffrouw v. d. Fluit.
Daar was het ook gezellig. Op de
grote school kwam ik bij juffrouw
I Van Velzen in de eerste klas. die juf-
Thea de Romijn, Leiden stuurde bij frouw was heel aardig en lief. In de
haar verhaaltje ook een paar aardige tweede klas was die juffrouw wel
tekeningën van een olifant en andere
IN DE DIERENTUIN
We gingen met de hele school naar
de dierentuin. We mochten eerst met
z'n allen wat rondkijken en toen zei
mijnheer Montanus dat we wel alleen
mochten kijken, als we maar om half
zes bij de bus zouden zijn.
Eerst zag ik een olifant. Toen een
leeuw die vreselijk brulde. Ik dacht:
die zal wel honger hebben. Ook zag
ik een panter en een liggende tijger.
We kwamen langs het hok van de
zeeleeuwen, die met elkaar aan het
vechten waren. Ook heb ik een grote
aap en een paar leuke kleine aapjes
gezien. Daar kon je mee lachen. Er
was een trapje in het hok waar ze
steeds opsprongen en weer naar be
Tegenwoordig zijn er vele wereld
wonderen. In de oudheid kende men
er slechts zeven: (1) de Cheopspyra-
mide in Egypte; (2) het Mausoleum
(praalgraf) in Halikarnassos (Klein-
Azië); (3) de Artemistempel in Ephe-
sus (westkust van Kl.-Azië); (4) het
beeld van Zeus in Olympia (Grieken
land); (5) de Kolos van Rhodus (Kl.-
Azië); (6) de Luchttoren in Alexan-
drië (Egypte) en (7) de hangende
tuinen van Babyion a/d Euphraat.
Van deze 7 wereldwonderen bestaat
beetje streng, maar dat moest ook wel. .nu nog alleen maar de Cheopspyrami-
Nu zit ik in de derde klas en die juf
frouw is ook heel streng, maar ik doe
nu goed mijn best. Ik moet nog even
zeggen dat ik vijf broers en één zus
heb.
Joke Mathot, Leiden:
MIJN LEVENTJE
Ik ben in 1957 geboren op 21 maart.
Als baby huilde ik veel, maar toen ik
een beetje groter was. werd ik wel
een lieve baby. Toen ik 1*4 maanden
was, ging ik alleen lopen en wou niet
meer in de box. Ik was 8 maanden,
toen ik mijn eerste tandje kreeg.
Eerst heb ik met mama en papa bij
oma en opa gewoond. Papa had voor
de trap een hekje gemaakt, anders
viel ik naar beneden. Als ik opa langs
neden gingen. Ook gingen ze op el- de trap hoorde gaan riep ik: „Opa
aars m troon komme dan- Want ik wilde graag
kaars ruggen zitten.
Ondertussen was het half zes ge
worden en moesten we naar de bussen.
Het was een fijne belevenis.
Fons de Wit, Leiden komt ons iets
vetellen over:
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren op een
beneden. Toen ik twee jaar was, gin
gen we verhuizen naar de Churchil-
laan en toen ik 4 jaar was. kreeg ik
er een zusje bij en ging ik naar de
kleuterschool. Eerst kwam ik bij juf
frouw Cras en later bij juffrouw v.
d. Fluit. Ik ging heel graag naar de
gen om half reveh Ik woog 6 "ponü ^utersch°o1' want het WaS daar erg
en was erg lief en klein Ik kreeg JMe, mijn 2esdc jaar ging ik naar
drie kruikjes want ik had het erg d S( AJntoniusschooi en kwam bij
■Ha a ,n a W"2 jufrouw Van Velzen. Ik ging over
middags thuis gedoopt, dat vond Jnaar de twe6de klas en „u lk in
de derde bij juffrouw De Leeuw. Daar
mijn moeder wel een feest. Ik had
lange doopjurk aan. Mijn oom en tan
te waren peter en meter. Ik groeide
vlug en huilde 's nachts nooit. Mijn
papa gaf me ook wel eens een flesje.
Ik ben in De Rijp in Noord-Holland
geboren Ik praatte veel en vlug,
maar kon nog niet de w zeggen. Toen
ging ik naar de kleuterschool en zat
in de klas bij juffrouw Cras. Een jaar
EEN
BUURT
MAANDAG
LEUNSTOEL
VOETBAD
BROER
M E I
Het boek gaat deze keer naar Willy
v. d. Meer. Noordeindé 99 Berkel Z.H.
Er kwamen nog goede oplossingen
binnen van de hele derde klas van de
St. Antoniusschool (bravo!), Ank Bu-
ters Warmond; Annemiek Jacobs, Lei
den; Marjo Berendscn, Leiden en Ma
rianne Buters, Warmond.
NIEUWE OPGAVEN I De oplossingen insturen aan: Tante
Jo en Oom Toon, Krantentuin Leidse
Hieronder staan twee rijeen halve Courant, Papengracht, Leiden. Een
spreekwoorden. Ze zijn een beetje mooi boek wordt er weer verloot. En
door elkaar geraakt. Zoek de goede wie doet er een verhaaltje bij?
helften by elkaar. I
vind ik het nog het fijnste, want ik
mag altijd de juffrouw helpen, samen
met Elsje.
Els v. d. Vooren, Leiden:
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren in Leiden op 3 april
1957. Het was op een woensdagmid
dag om half 5. Papa en mama waren
erg blij, dat ik een meisje was, na de
twee jongens. Ik woog 7 pond en ik
had lang zwart haar. Ik groeide erg
hard en was nog geen jaar, toen ik al
kon zitten. Na 14 maanden deed ik
myn eerste stapjes; ook ging ik toen
een beetje praten. Ik vond het in de
boks erg fijn, ik was heel lief en
huilde niet veel.
Toen ik niet meer in de boks zat,
heb ik eens alle bloempjes uit een
plant getrokken. Mama was 'toen wel
een klein beetje boos op me. Met 4
jaar ging ik naar de kleuterschool en
ik kwam bij juffrouw v. d. Fluit te
zitten, omdat er in de andere klas
geen plaats was. Na de vakantie was
er wel plaats en kwam ik bij juffrouw
Cras. Dat was een lieve juffrouw.
Op de grote school kwam ik 'bij juf
frouw Van Velzen en in die klas deed
ik op 3 mei mijn eerste heilige Com
munie. Dat was een heel mooi feest.
In de tweede klas zat ik bij juffrouw
Rikmenspoel en nu zit ik in de derde
klas bij juffrouw De Leeuw; ook een
heel lieve juffrouw.
Eind goed.
De morgenstond
Beter een half ei,
Achter de wolken
Beter hard geblazen
Wie niet sterk is
Beter één vogel in de hand
Een gekregen paard
Het is niet alles goud
Hij lacht als een boer
die kiespijn heeft
moet slim zijn.
wat er blinkt.
dan de mond verbrand.
heeft goud in de mond.
moet men niet in de bek zien.
schijnt de zon.
al goed.
dan een lege dop.
dan tien in de lucht.
DE KERMIS
Om tien uur begon de kermis, 't
Was wel vroeg, maar ja, zo gaat het
nu eenmaal. Om half elf gingen we
naar de optocht kijken. Dat was een
mooi gezicht, want er waren leuke
dingen. We zagen Pipo de clown, de
toverheks, de kok en Zwarte Piet,
die was er ook bij. Ja, dat was de
hele optocht niet, want er waren wel
zeventien wagens, maar die weet ik
niet meer.
Theo Owel, Leiden:
KABOUTER WUBE
Kabouter Wube had gouden tover-
schoenen. Als hij die aan had, kon hij
heel goed dansen. De koning van de
kabouters zou een heel groot feest
geven en daar zou de prinses natuur
lijk ook moeten dansen, maar jam
mer genoeg kon de prinses niet dan
sen. Kabouter Wube wist daar wel
raad op. Hij zou de prinses leren dan
sen, tenminste wanneer hij zijn to-
verschoenen aan zou hebben. De prin
ses vond dat heel aardig en ze spra
ken een middag af, wanneer kabouter
Wube moest komen. Maar toen 't zo
ver was, waren de toverschoenen ver
dwenen. Hij zocht overal: in de tuin,
in het bos; zelfs langs de sloot, maar
nergens iets te zien. Bedroefd ging
Wube naar de prinses en vertelde
haar alles. „Weet je, wat je moet
doen?" zei de prinses. „Ga naar de
wijze uil, die is erg knap".
Wube ging op weg en toen hij bij
de wijze kwam en hem alles verteld
had, moest hij een tijdje zijn mond
houden, want de uil moest goed na
denken.
„Daar loopt een mensenjongetje op
gouden schoentjes. Ik weet niet of het
jouw schoentjes zijn. Ga maar eens
kijken. Hij woont aan de andere kant
van de sloot".
Wube ging kijken en ja hoor, het
waren zijn schoentjes. Gelukkig kreeg
hij ze van het jongetje terug en vlug
ging onze kabouter naar de prinses.
Nu kon hij haar dansles geven. Op
het feest danste de prinses het meest
met Wube. De koning vond het zo
prachtig dat hij de prinses liet trouwen
met kabouter Wube. Ze leefden nog
lang en gelukkig met de gouden
schoentjes.
jonge Perzische prinses huwde. Daar
het vlakke land, waarover zij nu ko
ningin zou worden, haar niet beviel,
liet koning N. een kunstmatige berg
aanleggen met allemaal terrassen
(trapsgewijze afdalende vlakken) die
rustten op bogen en zuilen. Op die
terrassen en trappen liet hij tuinen
en bosjes aanleggen met zeldzame
bloemen en bomen. Door de muren
liepen buizen die voor de tuinen water
toevoerden. Na vele opgravingen heeft
men sporen en ruïnen en delen van
de waterleidingen gevonden. Maar toch
kan nog niemand ons vertellen, hoe
die hangende tuinen er precies heb
ben uitgezien, toen koning Nebukad-
nezar ze zijn bruid als een geschenk
aanbood.
DE KAUW
Hans kon maar niet be
grijpen, waarom een
zwarte vogel, iets klei
ner dan een kraai, steeds
maar in de schoorsteen
van buurmans huis in en
uitvloog, net alsof hij er
zijn nest in had. „Dat
bestaat toch niet", zei
Hans bij zichzelf, „daar
kan een vogel toch geep
nest in bouwen". Maar
toch kan de kauw dat.
Zij bevestigt n.l. het nest
op buigzame takjes, zo
dat het blijft hangen.
De kauw behoort tot
de raafachtige vogels; ze
is zwart-grijs met grijs
witte hals. Kauwen zijn
gezellige vogels, die in
troepjes (vluchten) sa
menleven. Ze bouwen
hun nesten in holle bo
men, kerktorens, ruïnen
en vaak zelfs midden in"
de stad in schoorstenen
of in boomgroepen, liefst
heel gezellig dicht bij
elkaar. In gevangen staat kan
met veel geduld erin slagen een kauw
te leren praten.
Ik liep eens langs een veldje, dat
op korte afstand voor een huisje lag.
Daar zaten onder veel herrie en
drukte wel een 40 kauwen. Niets bij
zonders zul je zeggen. Nee, maar het
merkwaardige was, dat ik, terwijl ik,
al kijkend naar die druktemakers,
steeds maar hoorde roepen: „vrek-
klap!" Ik keek om me heen om te zien,
wie mij zonder reden stond uit te
schelden. Je moet n.l. weten dat „vrek-
klap" een Limburgs woord is, dat zo
iets betekent als „brutale aap".
Geen mens te zien! Later bleek me,
dat een pratende kauw de dader was.
Want een jonge man, die in het huisje
woonde, had het scheldwoord ook ge
hoord en had begrepen, dat 't van één
der kauwen moest komen. Hij wist
het dier te vangen en het als een
soort huisdier nog enige jaren te hou
den. Als men 't huis passeerde, zat
de vogel meestal op het dak van de
put, die voor de woning lag en me
nigeen werd vandaaraf verrast door
de uitroep „vrekklap". Ook enkele an
dere woorden kon de kauw heel dui
delijk zeggen, zodat haar vorige eige
naar wel succes had met z'n „spraak
les". Op een morgen echter lag de
babbelkous verdronken in de put, ver
moedelijk slapende erin gevallen.
TEKENOPGAVE I bevindt. Ik heb 't zelf ook eerst moe-
Neem je kleurpotlood en vul alle ten doen en toen zag ik 't pas: Een
vakjes met een punt erin, dan zul je p d m e b op
vanzelf zien, wat zich in het midden 7
Het is al weer ruim twee maanden geleden, dat achtendertig jon
gens en meisjes uit de Bollenstreek een negen dagen durend bezoek
brachten aan Duitsland. Niettemin denken al die achtendertig Bol-
lenstrekers nu nog met vreugde terug aan dat verblijf in Borken
en aan de banden die werden gesmeed met Duitse jongeren. Jon
geren, die allên één doel voor ogen hebben: een bouwsteen aan
dragen voor de groei van één verenigd Europa.
Toen de acht-en-dertig jongens en
meisjes uit de Bollenstreek afscheid
namen van hun vrienden in de Duit
se stad Borken, boden zij hun gast
heren diverse geschenken aan, want:
veel geslapen, en dat deed ons goed!"
De Duitse jongens en meisjes kregen
onder meer klompen en bloem
bollen overhandigd. Want, zei Corry
van Kampen uit Voorhout: „In het
komende voorjaar bloeien dan aan
beide kanten van de grens tulpen,
als teken van onze vriendschap."
Op zondag 8 augustus jongstleden
ontmoetten de acht-en-dertig Neder
landse jongens en meisjes, meestal
jeugdleiders en -leidsters, en lid van
«le KWJ, voor de eerste keer hun nog
onbekende vrienden in Borken. De
burgemeester van die stad, de heer
J. Hellmann, drukte het tijdens de
officiële kennismakingsbijeenkomst
in het stadhuis heel kernachtig uit:
,.Er wordt nu wel veel gepraat en
geschreven over de eenwording van
Europa, maar die kan in feite tot
leven komen door het elkaar leren
kennen, een wederzijds waarderen."
Voorhoutse Corry van Kampen
(25), een van de deelneemsters aan
de trip, zegt hierover: „Wé hebben
in die negen dagen een veel groter
begrip gekregen van eikaars proble
men. Kijk, die toestand van twintig
jaar geleden, de Tweede Wereldoor
log, levert bij velen in ons land nog
een vooringenomenheid op jegens de
Duitsers. Maar in dit verband moe
ten we nu toch opmerken, dat bij
heel wat Oosterburen het schuldbe
sef leeft voor het onrecht ons,
Hollanders, aangedaan. Bovendien
moeten wij leren vergeten én ver-
Berlij
iise muur
Acht-en-dertig Nederlandse en
twee-en-veertig Duitse jongeren uit
Borken hebben op velerlei wijzen
met elkaar kennis gemaakt. „Wij
zijn bijvoorbeeld naar Berlijn ge
weest", aldus een andere Voorhoutse
deelnemer, Jacques v. d. Berg (25).
„Wij hebben daar o.m. de beruchte
muur gezien. Een muur, die er con
creet staat, maar die ook in zijn ab
stractie zo'n geweldige scheiding in
Duitsland met zich meebrengt."
Zoals al eerder werd geschreven:
hoofddoel van de trip, die uiteraard
liet aangename met het nuttige met
zich meebracht, was vriendschaps
banden te kweken. „Nou, we kun
nen zeggen, dat die banden steeds
meer verstevigd worden. Verschil
lenden van ons zijn inmiddels al weer
IN DE BOLLENSTREEK:
een keertje naar hun Duitse vrien
den geweest. Volgend jaar brengen
onze Duitse leeftijdgenoten een te
genbezoek. We hopen, dat we hen
net zoveel kunnen bieden als zij
ons deden", aldus Jacq. v. d. Berg
en Corry van Kampen, die in eigen
dorp Voorhout belast zijn met de lei
ding van „Contact", waarover wij
vorige week schreven.
Een groot geheel
Om nog even op Berlijn terug te
komen: tijdens het bezoek aan die
gespleten stad hebben de jonge Bol
lenstreekbewoners zich steeds weer
geconfronteerd gezien mét die split
sing. Hetzij via daar gevoerde ge
sprekken, hetzij door bezoeken,
grensovergang-problemen enz.
„Maar", zo zei Borkens burgemees
ter J. Hellman over die visite: „Euro
pa kan niet worden gevormd uit de
westelijke staten alléén. Het moet
een groter geheel worden. Het mag
dan moeilijk zijn in de huidige poli-
tieke toestand een verwezenlijking
van de Europese eenwording voor
ogen te houden, het geloof erin moe- r
ten we niettegenstaande hébben. Wie C
kan dat beter dan de jeugd, die met
open ogen en met een gezond opti- w
misme de wereld inkijkt!"
bekend
\7ERZAMELAARS VAN MUNTEN, postzegels, speldjes, enfin noem
maar op, opgelet! Vrijdag 22 oktober aanstaande, 's avonds om
zeven uur, wordt in het Boshuis aan de Hoflaan te Leiden weer een
ruilbeurs gehouden. Deze beurzen worden gehouden op de tweede
en vierde vrijdag van elke maand.
^■ERAAKT SKIëN „IN" in de goede stad Leiden en omgeving? Wat
er ook van zij: de Nederlandse Ski Vereniging gaat een skigym-
nastiekcursus verzorgen in het lokaal van het Christelijk Lyceum aan
de Leidse Kagerstraat. De lessen, die elke maandagavond worden
gegeven van acht tot kwart over negen, staan onder leiding van een
bekwame leerkracht.
IN HAZERSWOUDE-GROENENDIJK gaat de jeugd, geboren in de
jaren 1945. 1946 en 1947, deze week de eerste discussie-avond hou
den. Verscheidene groepjes gaan bij ouderparen uit hun omgeving
hun mening over bepaalde onderwerpen spuien en met de ouderen
daarover van gedachten wisselen. Een soort 18-jarige cursus-nieuwe-
stijl dus.
1
In de Bollenstreek kennen ze de
heer P. W. ban de Mark uit
Oegstgeest wel. Op verschillende
plaatsen heeft hij de-jeugd de
eerste beginselen van eerste hulp
verlening en vervolgens een
meer uitgebreidere kennis daar
van bijgebracht. Dat doet hij bijv
nog in Voorhout waar het Jeugd
Rode Kruisafdeling Rijnland,
gemeenten Voorhout, Rijnsburg,
Oegstgeest en Warmond (zo luidt
de officiële betiteling) niet alleen
zijn grote kennis waardeert, maai
er ook het nodige van opsteekt.
De Jeugd Rode Kruis-afdeling, die
in Voorhout is gevestigd, heeft bij
voorbeeld zes bezitters van het A-.
zes van het B- en zes van het C-
diploma. Die diploma-bezitters treft
men onder de jongens en de meisjes
aan. Nog enkele lessen volgen en de
zes eigenaars van hst. C-brevet kun
nen, voorzien van het Rode Kruis-
insigne, ingeschakeld worden in een
colonne!
Van jongs af aan (12 jaar) zijn de
jongelui al bezig zich de theorie en
praktijk van het eerste hulp verle
nen eigen te maken. Wanneer ze
zestien, zeventien jaar zijn, hebben
ze alle in de wacht te slepen diplo-
ma's en wat dies meer zij in de zak. j
Internationaal
contact
Enkele weken geleden zijn de „Ro
de Kruisers" onder leiding van de
dames J. Warmenhoven-van de Nou-
land en M. Turnhout-Capel naar het
Duitse Geisweit, bij Siegen, geweest
om daar deel te nemen aan 'n groot
scheepse oefening met EIIBO'ers,
brandweerlieden en politie. Natuur
lijk werd het nuttige met het aan
gename verenigd, maar succes had
men tijdens de oefening alleszins. I
„Daarom zijn we extra dankbaar I
voor alles wat de heer van de Mark
onze jeugd in de loop der tijd heeft
bijgebracht", aldus een van de leid
sters, die zich met de jeugd al weer
verheugen op het tegenbezoek van
de Geisweilers in het komende jaar.
Vriendschap tussen bollenstrekers en oosterburen.
TOPTIEN j
In de kopgroep van de tien
meest verkochte platen in Lei- J
den Is in vergelijking met vorige J
week niets veranderd, zoals uit
bijgaande stand bljjkt. Opvallend
is de sprong, die Shawn Elliott J
maakte met „Shame and scandlc J
in the family": van de negende X
naar de vierde positie. Als nieu-
weling tenslotte kondigde zich J
aan Billy Joe Royals „Down in J
the boondocks"! Tussen haakjes X
staat weer de stand van de vo- J
rige week vermeld. J
(1) 1. Eve of destruction X
Barry McGuire X
(2) 2. Helr> The Beatles X
(3) 3. Satisfaction The
Rolling Stones
(9) 4. Shame and scandie in
the familv Shawn
Elliott X
(7) 5. Look through any win-
dow The Hollies
(6) 6. Unlversial soldier
Donovan
(4)7. I got you babe Son
ny and Cher
8. Down in the boon
docks Billy Joe Ro-
(5) 9. Unchained melody
The Righteous Brothers
(10) 10. Like a rolling stone
Bob Dylan
