Nederlands elftal
kreeg te weinig
nationaal karakter
Zilvereninterland
tegen Zwitserland
doet denken aan
WE GAAN NAAR ROME'
TC "N ORANJE DACHT NAAR ROME TE GAAN
Bakhuys: „We werden toen
te veel in de watten gelegd"
Abe Lenstra ziet kleine zege
maar weinig doelpunten
m Ir**
L
DE LEIDSE COURANT
ZWERVENDE TACTIEK IN DE AANVAL
OORZAAK: te geringe
bewegingsvrijheid Neville
(Van onze sportredacteur Jan Lutz)
Voor do Uldelijkr bondscoach Denis Neville was hot
niet zo'n gemakkelijke taak oen zo sterk mogelijk
Nederlands elftal te lormeren voor de te verwachten
morilüke wedstrijd tegen Zwitserland, Hy heeft als
manager verbonden aan Holland Sport te weinig
gelegenheid gehad om voldoende wedstrijden in het
eredivisievoetbal te bezoeken en op die manier een
Piet Keizer in een positie zoals men hoopt dat het
zondag vaak zo zal zijn. De Ajacied haalt uit voor
royaal overzicht te krijgen van het beschikbare
spelersmateriaal. Dat is en blijft het nadeel van het
tijdelijk lenen door de K.N.V.B. van een clubtrainer.
Het wordt dan zo langzamerhand ook hoog tijd. dat
de voetbalbond eindelijk in die vacature gaat voor
zien door een volledige eigen coach, een man, die
vrij 's te gaan waarheen hij dat nodig acht.
Over de gehele lijn bezien kan men toch wel vrede
hebben met het team, dat Neville uiteindelijk heeft
gekozen. Begrijpelijk was dat hij met een te ge
ringe bewegingsvrijheid zjjn spelers by de top
clubs is gaan zoeken: Ajax. Feijenoord en D.W.S.
Spil Schrijvers, nu spelend in P.S.V., kan men
eigenlijk ook tot de „westeiyke" spelers rekenen.
Had Neville echter meer gelegenheid gehad om
in het zuiden, noorden en oosten wedstrijden te be
zoeken, mogelijk dat het nationale team niet zo'n
uitgesproken westelijk accent zou hebben gekregen.
Wij menen, dat een meer „landelijk" verdeeld elftal
het nationale karakter sterker zou hebben gedemon
streerd. Het lijkt nu een te gemakkelijke zaak een
Nederlands elftal samen te stellen, zoals dat nog
sterker in België tot uiting komt waar de keuze
man Constant Vandenstock gewoonweg vrywel het
complete team van Anderlecht in het nationale shirt
zet. Neville heeft een stevige „pluk" uit Ajax ge
pakt, een paar spelers uit Feijenoord en uit D.W.S.
en klaar was het Nederlands elftal. De hoop van
Neville voor wat betreft de aanval is vooral ge
vestigd op de ijver van Piet Kruiver en de groot
heid van Piet Keizer. Beide spelers zijn tot prestaties
in staat, die wij juist van onze aanval verwachten.
Keizer is ongewis een kundig voetballer, maar in
de oefenwedstrijden heeft zijn optreden toch niet
aan de verwachtingen voldaan, zelfs zo, dat wij
wel hebben getwijfeld aan zijn keuze voor het
Oranjeteam. Neville ziet echter in Keizer door zijn
individuele capaciteiten een voetballer van allure,
die volgens de eigen woorden van de bondscoach
„de saaie iyn in het Nederlandse voetbal" kan door
breken. Het is te hopen, want door zijn individua
lisme heeft Keizer in de oefenwedstrijden de naast
hem opgestelde buitenspelers geen prettige wed
strijden bezorgd. „Wat zal Piet Keizer nu met de
bal gaan doen?" bleef meestal een groot probleem.
Mogelijk dat die technische kundigheid van de
Ajacied in Amsterdam zondag wel eens volledig tot
zijn recht zal komen nu hij spelers naast zich
weet, die zich niet tot de rol van „bijloper" zullen
laten veroordelen. Al staat Piet Keizer dan zelf
linksbuiten, de bedoeling zal beslist niet zijn dat hy
aan die plaats gebonden is. Trouwens het zal een
„zwervende" aanval worden zonder een van te
voren vastgelegde strategie. Het zal voetbal-van-
het-moment worden, wie een krans krijgt moet die
Feyenoord verkeert momenteel in een lichte depres
sie. Moulijn is niet op dreef en werd door Neville
ook gepasseerd. Maar Pieters Graafland, die de
laatste wedstrijden een verrassende onzekerheid
toonde, liet Neville toch staan in het nationale
doel vanwege zijn grote routine. Daar valt veel
voor te zeggen. Pieters Graafland heeft in inter
lands tot dusverre nimmer gefaald, zodat men zijn
keuze ondanks de wat dalende lijn in de laatste
wedstrijden kan aanvaarden. Overigens heeft dat
punt nimmer zorgen gegeven, want de Sparta-
doelman Pim Doesburg viel juist de laatste tijd
op door zijn weergaloos knap doelverdedigen. Geen
wonder ook, dat de Spartaan als reserve is gekozen.
Van het Zwitserse team weten wij, dat het niet
van grootse kwaliteit is, maar wel een lastige tegen
stander kan zijn. Voordeel voor de Helveten is
echter, dat zij in de poule met Nederland en Ier
land al zes punten hebben vergaard uit vier wed
strijden, één punt meer dus dan Nederland. Slagen
zij erin uit de twee wedstrijden tegen Nederland
drie punten te halen, dan is onze kans om naar de
finales in Engeland het volgende jaar te kunnen
gaan finaal van de lijst. Daarom zou een gelijkspel
in Amsterdam voor het Nederlandse elftal al het
einde van het grote voetbalfeest, dat zo straks
in Engeland wordt georganiseerd, betekenen. Im
mers op een overwinning in de return te Bern in
november moeten we niet rekenen. Vandaar dat het
zondag in Amsterdam een bijzonder boeiende inter
land kan worden, juist doordat er in deze ont
moeting heel wat op het spel staat.
Luie leventje aan
Comomeer was
niet goed
voor conditie
(Va;
inze sportredactie)
„Kyk", sprak
Bakhuys (54), eens een van de grootste
goalgetters in de Nederlandse voetbal-
historie, „we gingen toen naar Milaan
om daar doodeenvoudig van de Zwitsers
te winnen en dan naar Rome te gaan
voor het wereldkampioenschap. Zwitser
land was geen sterke ploeg, liet Neder
lands elftal gold toen als onverslaan-
haar." Dat was in 1934, de grote tijd
van wyien Karei Lotsy, die het Neder
lands elftal uit een depressie naar de
hoogste top had weten te brengen. Op de
27ste mei 1934 zou het nationale team in
Milann tegen Zwitserland in het veld
treden. Iedereen dacht dat onze spelers
een walk-over zouden hebben.
In de groep waarin Oranje was inge
deeld, gold Nederland als het superteam.
Zwitserland als de zwakke broeder.
Geen wonder dat heel Nederland in een
hoerastemming verkeerde. Onverslaan
baar was het Nederlands elftal zeker
niet. Want kort voor dat treffen in Italië
had de nationale ploeg zo maar een
interland tegen Frankrijk gespeeld. „We
stonden in een wip met 30 voor"
vertelt Bep Bakhuys „maar we ver
loren uiteindelijk met 54. Die Gerrit
Keizer uit Ajax, u weet wel die keeper,
die ook in Arsenal onder de lat had
gestaan, had een verschrikkelijke offday.
Hy kon geen bal in z'n handen vast
houden. Maar toch deed die nederlaag
niets af aan de overwinningsroes, waarin
wy en heel Nederland waren gekomen
door de successen. Dus trokken we naar
Milaan en met ons zo'n 7000 landge
noten. Nog nimmer was het legioen zo
groot geweest. De Italianen hebben ook
wel gek staan kijken naar die heethoof
dige noorderlingen, die juichend en zin
gend „We gaan naar Rome" door de
straten hotsten".
Bep Bakhuys verhaalt dat de spelers
een vorstelijke tijd hebben gehad in het
plaatsje Cernobbio aan het sprookjes
achtige Comomeer. De organisatie was
in een woord voortreffelijk. Er was een
eigen kok en eigen voedsel meegenomen.
„De biefstuk kregen we dus op z'n Hol
lands klaargemaakt. Ik geloof dat we het
te goed hebben gehad. We waren dat
niet gewend. We waren er al een week
tevoren, om te acclimatiseren, zoals dat
heette. Nou, dat waren we helemaal niet
gewoon. Normaal kwamen we voor een
interland de dag tevoren by elkaar, dron
ken dan nog stiekum een borreltje en als
we de volgende dag in het veld kwamen
zeiden we tegen elkaar: „Nu jongens,
wie geeft het eerste rondje als we win-
De keuzecommissie van de KNVB, die
in die tyd bestond uit het driemanschap
Triebeis, Mundt en Herberts, had het
zekere voor het onzekere genomen en
liefst drie doelverdedigers meegenomen.
Leo Halle, Adri van Male en Gejus v. d.
Meulen. De laatste, HFC'er, had lange
ENSCHEDE - „Een kleine
overwinning zit er. geloof ik.
voor het Nederlands elftal wel
In. Ofschoon Ik in de voor
hoede Liever Bergholtz als
rechtsbuiten had gezien, ge
loof ik. dat deze linie aanvul
de Zwitserse schutterij. Over
de Nederlandse defensie maak
ik me geen zorgen, die is be
hoorlijk sterk" Bondsridder
Abe Lenstra, veelvuldig inter
national en een van de beste
voetballers over wie ons land
ooit de beschikking had. ziet
het. met het oog op deel
neming aan het eindtoernooi
voor het wereldkampioen
schap. uiterst belangrijke duel
met de Zwitserse nationale
ploeg met vertrouwen tege-
Hij hoopt morgen in het Am
sterdamse olympische stadion
getuige te zijn van een ecla
tant Nederlands succes. „Veel
doelpunten zullen de toe
schouwers waarschynlijk niet
te zien krygen Ik zei het
reeds, onze defensie is sterk
maar ook de Zwitsers staan
verdedigend doorgaans hun
mannetje wel. „Voor de in
Enschede woonachtige Fries
zijn de voetballers uit het
Helvetia geen onbekenden Hij
heeft zelf enige malen tegen
Zwitserland gespeeld en herin
neit zich nog maar al te goed
de wedstrijd van 21 september
1947 in het olympisch sta
dion toen Nederland een vol
komen onverwachte 62-over
winning behaalde op een sterk
favoriete Zwitserse ploeg
„Het was toen smoorheet. In
de tweede helft brak een on
weer los. zoals ik dat slechts
zelden heb meegemaakt. De
wedstryd moest zelfs voor
enkele minuten worden onder
broken omdat de spelers el
kaar bijna niet meer konden
zien. Ik geloof, dat zoiets bij
een interland in ons land nog
niet eerder ls voorgekomen"
Abe Lenstra staat nog midden
in de voetbalsport. Bij de
voetbalclub Wljhe derde
klasse B district Oost helpt
hij regelmatig bij de training
.Ofschoon nog wel eens an
ders wordt beweerd, ben ik
niet aan deze vereniging als
vaste trainer verbonden. Ik
ben 's zondags ook nooit bij
de wedstryden". Vorig seizoen
nog speelde Abe bij de En-
schedese vierde klasser De
Tubanters. Toen zyn oude ver
eniging. Sportclub Enschede,
de betaalde top had afgesto
ten naar de F.C. Twente,
meldde Lenstra zich weer aan
als lid. „Ik wil voor Sportclub
nog graag voetballen, maar
men vraagt mij niet meer"
De conditie van Abe Lenstra
is niet minder dan drie jaar
geleden toen hy nog vooi
Enschedese Boys in de eerste
divisie uitkwam. Hij treedt
nog regelmatig als gastspeler
ergens in het land op en is
ook tydens de trainingen van
Wijhe vaak actief Sportclub
voert na vijf wedstrijden als
enige ongeslagen ploeg de
ranglijst van de derde klas
se A aan. Mogelijk, dat Len
stra in de toekomst nog wel
eens in het eerste elftal zal
spelen. Daar voelt hij zich
ondanks het feit dat hy op
27 november 45 wordt, nog
geenszins te oud voor.
tijd niet getraind en daarom stond men
wel vreemd te kijken dat de K.C. ineens
tot het besluit kwam om niet Leo Halle,
wat iedereen dacht, maar Gejus v. d.
Meulen op te stellen. „Ik wil helemaal
niet beweren dat Gejus toen slecht heeft
gekeept, maar voor ons was het toch
wel een plotselinge verrassing dat hij in
het doel kwam. Dan ga je de zekerheid
missen. O zeker, we hebben niet slecht
gevoetbald, maar ik geloof dat we toen
ook juist iets over het hoogtepunt heen
waren. En ik moet ook zeggen, dat die
Zwitsers toen fenomenaal hebben ge
speeld. Vooral de kaalhoofdige Trello
Abegglen heeft ons de das om gedaan
met twee doelpunten. Merkwaardig was
ook, dat ik, die gewoonlijk in elke inter
land een doelpunt scoorde, nu geen en
kele maal het net kon vinden. Het strijd
lied „We gaan naar Rome, en Bakhuys
doelpunt daar voor twee" dat toen
dezelfde klank had als het tegenwoordige
„Geen woorden maar daden" ging dus
helaas niet op. Jammer, maar ik geloof
dat het luie leventje aan het zonnige
Comomeer ons bepaald geen goed heeft
gedaan. Mogelijk vandaar ook de terug
slag
Het Nederlands elftal werd met 32
uitgeschakeld voor de strijd om de we
reldtitel. De spelers mochten na afloop
nog een paar dagen blijven, maar ze
hadden er begrypelijk zo de smoor in
dat ze liever zo snel mogelijk terug
wilden, naar huis. Het was het bittere
einde van een zo schoon lijkende voet-
baldroom, nu goed dertig jaar geleden.
(Van onze sportredactie
Voor de 25ste keer sinds 1920 treden zondag
in Amsterdam de nationale voetbalelftallen van
Nederland en Zwitserland tegen elkaar in het
strijdperk. Een jubileumwedstrijd dus, die met
het oog op deelname aan het eindtoernooi om
het wereldkampioenschap voetbal volgend jaar
in Engeland, vrijwel alle voorgaande duels
tussen beide landen in belangrijkheid overtreft.
Een mijlpaal in een lange reeks van ontmoetii
gen, waarin weliswaar niet zoveel historisd
gebeurtenissen als in de „derby's der lage
den" tussen Nederland en België plaats haddei
maar waarover toch nog wel het een en ander ii
te vertellen. We denken daarbij in de eersli
plaats natuurlijk aan de legendarische strijd i'
Milaan op 27 mei 1934.
chi
laij
Je|
Oranje hoopt weer
op een plaats
in de eindronde
Op weg naar 't eindtoernooi van de we
reldtitelstrijd in Rome moest het Ne
derlands elftal op neutrale bodem nog
„eventjes" afrekenen met Zwitserland,
dat in de dertiger jaren wel beschikte
over een sterk elftal, maar zo dacht
men tenminste geen enkele kans had
tegen vermaarde oranjemannen als Baek-
huys, Vente, Smit, Van Heel, "Wels, Van
Run, Anderiesen, Weber, Van der Meu
len, Van Nellen en Pellikaan. Grandioze
successen in verschillende interlands
overwinningen met 93 en 42 op België
en 52 op de Ierse Vrijstaat en een
eervolle 10 nederlaag tegen het onver
slaanbaar geachte Oostenrijkse „Wunder-
team" hadden een ongelooflijk ver
trouwen in de volgelingen van Karei
Lotsy tot gevolg.
Sportminnend Nederland zong „We
gaan naar Rome", wilde dat ook. maar
kwam zevenduizend man sterk niet verder
dan Milaan. Elf in ons land nagenoeg on
bekende Zwitsers verstoorden er, aange
moedigd door niet minder dan 7000 land
genoten, wreed een Nederlandse droom.
Terwijl elf oranjemannen in het Milanese
San Sirostadion ondanks doelpunten van
Leen Vente en Kick Smit naar een 32
nederlaag werden gevoerd, maakte ons
land de indruk uitgestorven te zijn.
Iedereen zat aan hek radiotoestel gekluis
terd om het ooggetuige verslag van Han
Hollander te horen.' De- reactieop de
wekenlange spanning was verbijsterend.
De nederlaag kwam zo onverwacht en
hard aan. dat de 27ste mei 1934. ook nu
nog 31 jaar later dus de zwarte
bladzij in de geschiedenis van de KNVB
Merkwaardig
Was dit voor Nederland dé meest on
prettige van alle ontmoetingen met de
Zwitsers, op 15 oktober 1950 werd wel
de meest merkwaardige gespeeld. Dat ge
schiedde in Bazel, waar de oranjemannen
1 -'è WT T*:
Karei Lotsy wordt door zijn „lcerels"
in de glorietijd van het Nederlands
s vooral te danken aan
die vooral eenheid en
met de cijfers 73 het onderspit moesten
delven. En dat terwijl, in de oranje-
voorhoede befaamde cracks als Kees
Rijvers en Abe Lenstra van de partij
waren. De doelpunten vielen in deze
wedstrijd als rijpe vruchten van de boom.
want er werden er niet twaalf, maar
liefst vijftien gescoord. Drie treffers
■werden evenwel wegens overtredingen
geannuleerd. De Zwitserse voorhoede be
stond uit eïikele spelers, die in die dagen
Europese vermaardheid hadden. Rechts
binnen Bickei was ondanks zyn 38 jaren
nog de „motor" van de Helveten, die in
Jacques Fatton en „Kicki" Antenen de
voornaamste producenten van doelpunten
hadden. Van de Zwitsers, die op 15 okto
ber 1950 revanche namen voor een in
1947 in Amsterdam geleden 62-neder-
laag, is geen enkele speler momenteel
nog in het topvoetbal vertegenwoordigd,
van de Nederlanders is Mick Clavan de
enige, die ook nu nog actief is. Dezelfde
Mick Clavan, die op 11 november 1962,
NEDERLAND
Flinkevleugel
J Prins
Pieters Graafland
Israels Schrijvers
Muller
Kruiver
Burgers
Groot
Scheidsrechte^Lööw Zweden
Grobety
Hosp
Baeni
Führer
Quentin
Radio: Hilversum II
Kuhn
Künzli
Leimgrüber Schneiter J
Elsener
ZWITSERLAND
(onder voorbehoud'
m)verslaggever: Dick van Rijn.
van het veld gedragen. Zo was het
elftal in de jaren dertig. De reeks
de zorgvuldige concentratietraining,
vriendschap kweekte.
VOLGENS
STATISTIEK
GELIJKE PARTIJEh
ruim twaalf jaar later dus ,in Amster
dam tegen Zwitserland na een afwezig
heid van zes jaar zijn rentree in he:
Nederlands elftal maakte. Dat was in een
kwalificatiewedstrijd voor het toernooi
om de Europese beker voor landenteams.
Nederland won toen met 31 en speelde
enkele maanden later op 31
1963 in Bern met 11 gelijk. Piel
Kruiver was de maker van het doelpunt,
dat de toen nog door Elek Schwartz ge
trainde nationale ploeg in de volgende
ronde bracht, waarin Luxemburg c
sterke tegenstander bleek.
Deze bekerwedstrijden waren de laatste
kennismaking met het Zwitserse voetbal,
dat toen duidelijk in een impasse ver
keerde. Eddy Pieters* Graafland, Bennie
Muller. Henk Groot, Ko Prins en Piet
Kruiver speelden in 1963 reeds mee. Voor
hen zyn de Zwitsers dus geen onbekenden
al heeft ook dit elftal in de loop der
jaren wel enige wijzigingen ondergaan.
We zeiden het reeds: de zon
dag te spelen wedstrijd is van
zeer groot belang, zowel voor het
Nederlandse als voor het Zwit
serse voetbal. De traditie wil, dat
Oranje zich in eigen land de
sterkste pleegt te tonen, terwijl
de Zwitsers in Helvetië meestal
goed voor de dag gekomen. Inder
daad speelde Nederland 24 keer
tegen Zwitserland. Elf keer won
nen onze landgenoten en twaalf
keer werd verloren, met slechts
één keer een gelijkspel. De Neder
landse schutters vonden 56 keer de
weg naar het Zwitserse net, ter
wijl de oranje-doelverdedigers 54
keer het nakijken kregen. Een be
wijs dus, dat het klasseverschil
tussen beide landen nimmer erg
groot is geweest. Hoe zal het zon
dag zijn?
NOTEER BIJ RADIO
TOTOWEDSTRIJDEN
NederlandZwitserland
Denemarken- -Rusland
Ij Bayern M.—Borussia D.
WcrderMünclien I860
StuttgartBorussia N
FC KölnEintracht Fr.
Meiderieher SV—Eintr. Br.
Schalke '04Hamburg SV
FC NürnbergBor. M. G.
Standard LuikAnderlecht
AntwerpFC Mechelen
St.-TruidenBeerschot
DaringLa Gantoise
