Afstammeling der
SIOUX-INDIANEN
kwam door toeval
in atletiek terecht
HELMUTH RAHN
helpende hand en is
weigerde
vergeten
VROUW PAT
GROTE STEUN
BIJ WEDSTRIJD
Sympathieke BILLY MILLS groeide op in weeshuis
Don Santiago
heeft vertrouwen
in zijn muchachos
GERUISLOOS EINDE VAN EEN VOETBALCARRIÈRE
ZATERDAG 4 SEPTEMBER 1968
DE LETO6E COURANT
PAGINA 13
(Van mw< sportredactie
DEN HAAG. Het wa# 14 oktober 1964. In het Olympisch Stadion j
van Tokio hebben de vele honderden schijnwerpers zich gericht op I
een 35-tal atleten. Van top tot teen door-en-door getrainde knapen, die
alien m eigen land doorgaan als de beste terreinlopers van dat
ogenblik. Of toch niet allemaal, want zo een land met weinig aspiraties
deze olympische tien kilometer tegemoet ziet, dan is het wel Amerika.
De Verenigde Staten worden immers in Tokio vertegenwoordigd door
een volslagen onbekend atleet? Goed, hij heeft in het verleden dan
weliswaar tweemaal achtereen aan de befaamde Sylvesterrace van
Sao Pa-ulo deelgenomen, maar verder dan een bescheiden tiende plaats
leverde die nachtelijke loop toch niet op. En moest die man het nu
opnemen tegen de befaamde Australische „outcast" Ron Clarke,
tegen de van toptijden overlopende Tunesiër Mohammed Gammoudi
en tegen nog zo'n dertigtal klasselopers? Kansloos.
*spsgSPT"
Of toch niet? Trappelend van onge
duld staart William M. Mills naar de
voorste rij op de hoofdtribune. Daar zit
Patricia, zijn vrouw. Zijn trainster. Zijn
toeverlaat. Een knipoog gaat in haar rich
ting. Patricia ziet het ooglid van echt
genoot Billy niet bewegen. Daarvóór is
de afstand te groot. Ze voelt dat alles-
overbruggende gebaar om morele steun.
Innerlijk. En dus beantwoordt ze die
knipoog. De duim van haar rechterhand
gaat omhoog. En dan „pang", de 35 zijn
weggeschoten. Patricia's helblauwe ogen
volgen het lang uiteengerekte veld. Daar
in de zevende positie loopt Billy. Zijn
1.80 m lange gestalte, voortbewogen door
uiteengerekte en krachtig de sintels grij
pende pas, is voor haar duidelijk te her
kennen. Waarschijnlijk is Patricia het
enige levende wezen, dat dahr in die
Olympische arena op de afstammeling
der Sioux indianen let.
„Voorin blijven. Op Clarke en Gam
moudi letten en proberen ze te volgen",
"denkt Billy. En moeiteloos volgt hij hun
tred. Rond én-lang gaat het goed. Het geeft
Billy moed. Misschien bereikt hij het
ere-podium wel. „Brons", dreunt het
door zijn hoofd. En in het spoor van
Gammoudi en Clarke passeert hij de
eerste achterblijvers. Nog drie ronden
wijst het bord aan de finishlijn. De tien
duizenden in het stadion richten zich op.
Wie is die roekeloze figuur, die daar,
onmiddellijk bij het ingaan van de bocht,
een sprint inzet? De programmaboekjes
brengen uitkomst. Achter zijn startnum
mer staat het: Billy MiUs lUSAl. Een
volslagen onbekende aan het firmanent
der topatleten. Een roekeloze waaghals
Patricia glimlacht. Aan de wijze waar
op Billy zijn eerste tussensprintje lan
ceerde. heeft ze het gezien. Haar man
verkeert in supervorm deze avond. Zijn
durf bewijst dat. En terwijl achter de
nog immer gelijkmatig schokkende rug
van Billy Mills de een na de ander moe:
afhaken, gaat hij door. Hij voelt de adem
van Gammoudi in zijn nek. Hij hoort
Clarke, in derde positie, regelmatig
ademen. Ze zijn nog met z.'n drieën. Het
brons is binnen zijn bereik. Billy Mills
laat d« teugels vieren, maar noch Gam
moudi. noch Clarke voelen er iets voor
de kop over te nemen. In een dus wat
terugvallend tempo werkt het drietal
zich in ongewijzigde positie naar de bel
toe. Dan klinkt daar plotseling dat sig
naal voor de laatste ronde. Ruim 9Vi km
zitten er op. maar de belangrijkste, laat
ste 400 meters, gaan- nu komen. De ex
perts. de insiders, zij allen verwachtten
nu, bij het uitgaan van de eerste bocht,
de beslissende demarrage van Ron Clar
ke. Of eventueel van Mohammed Gam
moudi. En dan zal Mills, wiens naam nu
bij alle aanwezigen bekend is, af
haken. Ongetwijfeld. Het is dapper wa
de onbekende Amerikaan daar in Tokic
gepresteerd heeft, maar nu. in die be
slissende slotfaze. is de daad alleen weg
gelegd voor werkelijk topatleten.
Meer dan brons
Patricia glimlacht. Ze kan 1
blijven zitten. „Brons voi
dat durven hopen". Billy Milss
r.eert bij het ingaan van die voorlaatste
bocht zijn kansen zorgvuldig. Na even
omgekeken te hebben, constateert hij het
..De bronzen medaille kan hem niet meer
ontgaan, maar zit er misschien nog
in?" Even peilt hij zijn lichamelijke
ditie even proeft hij ook de
heidsgrens. Dan volgt er, volkomen on
verwacht, bij het uitgaan van die bocht
andermaal een krachtige tussensprim.
Clarke en Gammoudi reageren verrast
De „zekere" goud-zilver-tandem worstelt
zich in Mills spoor Maar de Amerikaan
weet nu wat hij kan Hij gaat door, zoals
eeuwen geleden zijn Sioux-
begeesterd werden van de goudkoorts.
jaagt nu ook Billy Mils op goud. Zyn
lange, krachtig in de sintels grijpende
pas, versnelt zich nog. De bovenarmen
gedragen zich als in een steeds sneller j
tempo op en neer gaande zuigers. Zijn
ellebogen, hoekig naar buiten knikkend,
bevestigen zijn onvoorstelbare wils
kracht. En terwijl de goudkoorts Mills
volledig in zijn ban krijgt, doen Gam-
moudi en Clarke nog een laatste, ver
twijfelde poging, tevergeefs. Na 28 mi
nuten en 24.4 seconden stoppen de chro- j
nometers. Billy Mills, de volslagen onbe- j
kende atleet, is Olympisch kampioen op j
de 10 kilometer.
Volgens de geldende atletiekmaat- j
staven lijkt dit een sprookje. Een niet I
te verwezenlijken droom, die over de
gehele aardbol verspreid niettemin da- j
gelijks duizenden „hardlopers" tot een
intensievere training dwingt Voor Wil
liam M. Mills werd deze droom, togen I
alle bestaande spörtwetten in, op 27-
jange leeftijd realiteit. Een werkelijk
heid. die zich op dramatische wijze de
monstreerde ln de huilbui van geluk,
enkele minuten later op de schouder van
echtgenote Patricia. Wie is deze plotse
ling aan het at'.etekfirmanent versche
nen komeet"'
Wees
Op 30 juni 1938 zag hij voor de eerste
maa! het levenslicht. Dat was in Pine
Ridge. In de staat Zuid-Dakota Twee
jaar later stierf zijn moeder. Tien jaar
later stierf zijn vader. William M. Mills
was op 12-jarige leeftijd wees. Een situa
tie. waarvoor de indianen in vroeger
jaren slechts een oplossing hadden.
En een goede Het kind werd door
de stam opgevoed. Maar anno 1950 ken
den ook de Sioux indianen reeds sociale
voorzieningen. Van stam en stamhoofd
was geen sprake meer. Van een wees
huis wel. In Kansas vond Billy zijn
nieuwe „thuis". Hij had het er niet slecht.
Verre van dat zelfs. De dankbaarheid
van de jonge Mills was dan ook groot.
Hij studeerde ijverig en dat leverde hem
als beloning een studiebeurs op voor de
Kansas University. Een beloning, die
Mills door mog ijverige^ zijn neus in de
boeken te steken, andermaal honoreerde
door in de kortst mogelijke tijd af te
studeren. De individualist Mills wilde
echter niet alleen volgroeide hersens
hij wilde tevens een volgroeid lichaam.
Hij wilde zijn karakter vormen. In de
Sport dacht hij daarvoor de juiste weg
gevonden te hebben. Billy ging boksen.
Na een serieuze voorbereiding stapte hij
in de ring. Het werd een nederlaag. Com
pleet'met een blauw oog. Maar Billy liet
zich niet desillusioneren. Dus stapte hij
andermaal tussen de touwen. Opnieuw
een nederlaag. Opnieuw een blauw oog.
Billy stopte onmiddellijk. Niet echter
vamwege die nederlagen en die blauwe
ogen. Wel, omdat zijn korte loopbaan als
prijsbokser hem geleerd had, dat déze
tak van sport, voor hem althans, niet de
juiste karakter-scholing bleek. Eenmaal af
gestudeerd en vrijwillig toegetreden tot
de marine werd het uiteindelijk atletiek.
Maar zo snel hij het tot luitenant ter
zee bracht, zo langzaam vorderden zijn
prestaties op de sintelbaan. Een nogal
Het was een enorm gevecht op die tien kilometer. De Tunesiër Gamoudi wenste ook aanspraken te maken op de
olympische titel, evenals de Australiër Rón Clark. Gamoudi trachtte zich meer kansen te verschaffen door Mills resoluut
met de hand opzij te duwenmaar de „Amerikaanse trein" stormde door naar de titel in olympische recordtijd.
langdurige ziekite en een daarop volgende
enkelbreuk leken een einde te maken
aan zijn atletiekloopbaan, die ln de
verste verten in feite nog geen loopbaan
genoemd mocht worden. Billy had echter
aan de sintels geproefd. Hij kon er niet
meer van buiten. Eenmaal hersteld inten
siveerde hij zijn training. Onder leiding
van echtgenote Patricia concentreerde hij
zich volledig op zijn favoriete Sport. Hèt
zou een tandem blijken, waar niemand
tussen kwam. Want Billy en Pat, zoals
hij zijn vrouwtje pleegt te noemen, duld
den geen inmenging in 'hun trainings-
wijze. De experts lachten er om. De
resultaten bleven uit. In 1960 werd hij
tijdens de Amerikaanse kampioenschap
pen zesde op de 5000 meter, terwijl zijn
beste prestaties op de 2 en 3 mijl resp.
9.03.0 en 14.Ö1.5 bedroegen. Respectabëlë
tijden voor eén - huis-tuin-en-keuken-
Atleet maar niet wereldschokkend voor
de atletiektop.
Langere afstand
In 1963 pas schakelde Billy over naar
de 10 km. Eigenlijk min of meer per
Ongeluk, want al had ihij voordien reeds
tweemaal aan de Sylvesterlóop in Sao
Pauló deelgenomen, hij bleef zijn geluk
beproeven op de middenafstand. Maar
toen, in '63 werd hij door 't leger afge
vaardigd naar de CISM internationale
legerkampioenschappen in Brussel en
aangezien met op Billy's favoriete af
standen meer dan voldoende cracks van
reputatie had, besloten de legerautori-
teiten hem bij wijze van proef maar
de 10 km in te zetten. Daar
in Brussel was het de eerste maal
dat Billy op Mohamed Gammoudi
stuitte. Onbedreigd zegevierde de Tu-
Voor Mills was er in 30.08.0
niet meer weggelegd dan een weinig in
drukwekkende vierde plaats. Maar Billy
had de smaak te pakken. Met echtgenote
Patricia werd een nieuw trainingsschema
orpen. Voor de 10 km en afgestemd
op Tokio. Ogenschijnlijk een lachwekken
de vertoning, .hoewel Amerika op dat
moment geen cracks van formaat op die
afstand bezat. Maar Billy Mills werkte
onverstoorbaar en vol zelfvertrouwen
zijn trainingsmenu van zo'n 160 km per
week af. Ook nadat hij tijdens de Olym
pische selectiewedstrijden door Gerry
Lindgren verslagen werd en het niet
verder wist te brengen dan een middel
matige 29.10.4. Voor Lindgren had men
echter in Tokio een andere afstand in
bij gebrek aan beter mocht
Mills dus als „10 kilometer-man" mee
het land van de rijzende zon. De
Amerikaanse atletiekleiders beschouwden
hem kansloos, maar wat maken de kos
ten van een atleet meer of minder uit op
een zo grote Olympische afvaardiging
als die van de Verenigde Staten? En
bovendien. Billy was een uiterst sympa
thieke knaap, die een dergelijke trip be
slist niet als een vakantiereisje zou be
schouwen. Op. eigen kosten liet Billy
kort voor de 10 km-race zijn echtge
note naar Tokio overkomen. Het bleek
de „kick" die hij nodig had om tot een
wereld verbijsterende prestatie te komen.
Voor de eerste maal in de geschiedenis
van de Olympische Spelen ging de gou
den medaille op de 10 Ikrn naar een
Amerikaan. En naar een tot dan toe vol
slagen onbekende nog wel: William M.
Mills, oftewel „Billy de geweldenaar".
DlëETSPECIALIST KON PUSKAS NIET
VAN OVERTOLLIGE PONDEN VERLOSSEN
MADRID. Real Madrid had
de vakantie van zijn spelers met
bijna een maand verkort, opdat
zij vooral in goede conditie
zullen zijn voor de wedstrijd
tegen de Nederlandse kampioen
Feijenoord. Er werd een trai
ningstournee gemaakt door Zuid-
Am erika, waar acht wedstrijden
(tegen 20.000 dollar elk) werden
gespeeld. Een hoge prijs, temeer
daar Real niet meer de „kam
pioen der kampioenen" van enige
jaren geleden is. Dat was de
glorievolle tijd van Di Stefano,
Feirenc Puskas, Gento en Santa-
Rea-1 Madrid heeft onge
twijfeld veel verloren
met rijn grote eter Dl
Stefano, die nu 37 is,
en in Espanol (Barce
lona) «peelt, waar hij
sterk achteruit gaat.
Real Madrid heeft nog
steeds geen volwaardige
vervanger voor hem ge
vonden. Niet minder dan
4 midvoors zijn gepro
beerd: Veloso (26), Mo-
rollón (25), Grosso (22)
en Plrri (20). Real l«
bezig de ploeg te ver-
Jongen, wat geen ge
makkelijke opgave is.
Real beschikt over 27
spelers en heeft een jaar.
lijkse begroting van 70
miljoen pesetas (4.2 mil
joen gulden) aan sala
rissen en premies
Onvervangbaar in het
hoofdteam zijn nog
steeds Gento (33)., die
echter wel iets van zijn
snelheid verloren heeft,
en Puskas (36), nog al
tijd een geweldige goal-
getter. Puskas heeft een
vermageringskuur on
dergaan bij dezelfde Ma.
drileense dieetspeciallst
die prinses Irene heeft,
doctor Jeménez, Maar
bij de voetballer bereikte
hij helaas niet dezelfde
goede resultaten als bij
zijn andere cliënten.
Onlangs verklaarde ex-
Hongaar Ferenc Pus
kas: „Bij Real zal ik
mijn voetballoopbaan be
ëindigen. Ik zal vertrek
ken wanneer de directie
me een seintje geeft.
Daarna ben ik" van plan
trainer te worden, want
lk bezit de Spaanse na
tionaliteit''.
Pas nog heeft Real vijf
nieuwe spelers geënga
geerd, onder wie de
Belg Goyvaerts 26die
aanvankelijk in Barce
lona speelde. Deze ver
klaarde: „In Barcelona
kon ik niet tot volle
ontplooiing komen, want
Geen belangrijk document bereikt of verlaat de. kantoren van Real Madrid of Don Santiago
Bernaben (rechts) en zijn rechterhand. Raimundo Saporta, hebben het besproken en hun
fiat eraan gegeven.
mar ia... Toen was het optreden
van deze Madrileense club 30.000
dollar waard en regende het con
tracten en uitnodigingen om
overal ter wereld te komen spe
len: in Moskou, Hamburg, Lon
den, Belgrado, Buenos Aires, Rio
de Janeiro. In één jaar bracht
Real Madrid maar liefst tachtig
miljoen pesetas in de schatkist.
Nu zijn de pretenties van Real
iets gedaald. De ploeg komt voor
20.000 dollar per match. Dit
bedrag moet vóór de wedstrijd
voldaan worden op de ambassade
van het te bezoeken land.
slag'gevers ha Buenos
Aires: „Wij beschikken
over nieuwe, verjongde
krachten, die zich wel
dra uitstekend zullen
aanpassen...". Wat be
treft het ,,geval"-Dt Ste
fano, verklaarde Mu-
noz: „Alfredo di Stefano
is in onze club gedurende
lange jaren onvervang
baar geweest, maar het
ouder worden kan nie
mand tegen gaan..."
Rivaal ontbreekt
De „spil" van de Madri
leense sportclub, die door
iedereen eerbiedig „Don
Santiago" wordt ge
noemd, 1s de heer Ber-
nabeu. Hij is al 23 jasx
voorzitter en wordt om
de vier Jaar herkozen.
Er is nooit een rivaal
voor die post, geweest en
dat, terwijl de dub
40.000 leden telt.
Don Santiago tg de drijf
veer geweest tot het
bouwen van het gewel
dige stadion „Bernabeu"
(120 000 toeschouwers),
dat 600 miljoen pesetas
heeft gekost. Een bouw-
firma bood er onlangs
een miljard pesetas voor.
Real Madrid heeft ten
antwoord gegeven, dat
het voor minder dan
anderhalf miljard het
stadion niet van de hand
doet.
Sportstsd
Op tien kilometer van
de hoofdstad bezit- Real
Madrid zijn „sportetad"
(200 miljoen), bestaande
uit zwem-, tennis- en
sport banen, velden voor
rugby en andere bal
spelen, reataurarrts en
bars, enz., alles uitbul
tend voor de cluble<fen
van Real Madrid en hun
familieleden.
Senor Bernabeu woont
bijna het gehele Jaar in
Santa Pola, een vissers
plaatsje nabij Alicante,
waar hij zijn tijd door
brengt met vissen.
„Ons Real Madrid", zo
zei Bernabeu onlang»,
„staat er sterker voor
dan ooit (hij bedoelt
financieel), en onze jon
ge spelers zullen weldra
„fenomenen" worden. We
moeten echter wel wat
geduld hebben. In elk
geval zal Feijenoord van
goede huize moeten ko
men als het ons voor de
Europa Cup wil elimi
neren... Ik heb vertrou
wen in mijn muchachos".
De rechterhand van se
nor Bernabeu is onder
voorzitter Raimundo Sa
porta, eveneens een zeer
bijzondere persoonlijk
heid, die met een dlplo-
matenpaspoort reist en
een hoge functie bij de
Banco de Espana in
drid bekleedt.
Op belden de oude
don Santiago en de Jonge
Saporta rust de ver
antwoordelijkheid, hun
Real Madrid weer ta
goede banen te leiden en
de ster weer te doen
stijgen totdat een optre
den weer 30.000 dollar
waard is...
REAL
MOEST
PRIJS
VERLAGEN
trainer Cesar zat me
Daarentegen behoort de
Franse international Lu-
cien Muller niet meer
tot Real Madrid. Hij ver
diende met zijn 31 jaar
nog altijd drie miljoen
pesetas per jaar.
De ster van het moment
is Amancio, voor wie
de Italianen een half
miljoen dollar boden,
maar Real Madrid vroeg
800.000 dollar. Slgnore
Moratti, de president van
Internazionale Milaan en
zijn trainer Helenio Her.
rera, keerden zónder
Amancio huiswaarts.
Niet tevreden
De door Real tegen River
Plate, Boca Juniors en
Santos gespeelde par
tijen hebben de Zuid-
am.erikaanse critici in
geen geval bevredigd.
Dit werd geschreven:
Real Madrid heeft nog
heel wat te leren, als
het weer worden wil
wat het w&s (La Pren-
sa).
Het Argentijnse publiek
was erg teleurgesteld, en
Real rechtvaardigde op
geen enkel moment de
20.000 dollar, die het uit
betaald kreeg (Clarin).
Déze ploeg lijkt hele
maal niet meer op het
glorievolle Madrid van
enige jaren geleden
Crónlca).
Trainer Miguel Munoz
verklaarde aan de ver-
correspondent Jan Bouwer) land. Helmuth Rahn traint al weken
et meer bij de MSV. Zijn loopbaan
hljnt ten einde te zijn.
vas een onbekende in Tokio. Maar hij i
i de lucht. Van grote onbekende was h
na de 10.000 meter
i bekends grootheid
DUISBURG Wal de nationale- en
HSV-middenvoor Uwe Seeler wel is ge
lukt, heeft de linksbuiten der „Meide-
richer Sport Vereln", de eens zo be
roemde Helmutb Rnlin niet tot
gebracht. Beide voethallers scheurdi
bun achillespees, een blessure, die
meestal het einde betekent van een
sportcarrière en vooral van een voetbal-
loopbaan. Voor Helmuth Rahn is dit ook
kennelijk het geval geweest. Uwe See
ler daarentegen heeft; y.ijn eerste Bun-
desliga-wedstrijd voor de HSV al weer
gespeeld en traint ijverig om fit genoeg
te, worden teneinde in het Westduit.se
nationale elftal te kunnen worden op
gesteld. Dat moet in Stockholm de wed
strijd (In Berlijn 11) tegen Zweden
spelen, waarin zal worden heslist over
West-Dultslands deelneming aan de we
reldkampioenschappen 1966 ln Enge-
heeft Rahn in de eerste twee wedstrij
den van de Bundesligacompetitie 1965—
1966 niet opgesteld.
Bovendien doen er wilde geruchten in
Essen waar Rahn woont en in
Duisburg waar hij speelde de ron
de, Het heet, dat Rahn weer Is gaan
drinken (hij kon altijd al moeilijk van
het biertje afblijven en is enige malen
wegens dronkenschap aan het stuur
veroordeeld). Verder is Rahn praktisch
failliet.
Financieel gaat het Rahn kennelijk
niet goed meer. Van de MSV krijgt hij
alleen zijn basis-salaris, dat slechts
West-Duits- stijgt, als Rahn voetbklt. Premies kriigt
fjg|1,1 J n'et- geworden ÏCCl
Zelfs ln zijn vaderstad Essen raakt j dan als MSV-Jicentiespeli
Reeds bij de eerste training onder de
in Borussia Dortmund gekomen trainer
tand Hermann Eppenhoff verzocht Helmuth
Rahn al na een paar minuten weer de
kleedkamers te mogen opzoeken. Rahns
spieren hadden het ook in deze korte
training niet kunnen uithouden Daar
mee zijn ook Rahns eigen, nogal opti
mistische. prognoses niet uitgekomen.
Aan de speler-,.handelaar" Raymond
Schwab, die Rahn van „Sportclub En
schede" terughaalde naar West-Duits-
land toen daar het semi-professionalis- I hij niet.
me werd Ingevoerd, had Rahn toever
trouwd dat hij „nog een stuk of wat I Rahn in vergetelheid. Men
mooie wedstrijden" had willen spelen de „held
vroegere clubs Schwarz-Weiss- en Rot-
Weiss Essen, waar hij nog wel eens
op bezoek komt, draalt niemand zich
meer om als Rahn voorbij gaat. „Als
Rahn het geld niet had verkwist, had hij
een villa in Bredeney kunnen hebben",
zeggen de kritische Essenaren.
Rahn handelt in tweedehands auto's,
maar in dat bedrijf is op het ogenblik
nauwelijks nog een droge boterham te
verdienen. Rot-Weiss Essen had Rahn
nog willen terugnemen toen Meide-
rich vrijwel geen interesse meer ln
hem toonde, Dat had Rahns redding
kunnen zijn.
Dan was hij echter „Vertragspleler"
veel lager salaris
wijgt c
i dan zijn voetbalschoi
Bern", die In 1956 het der- j
i de kap- j de doelpunt tegen de Hongaren scoorde
niets meer van komen. Eppenhoff pioen voetballen maakte. Zelf» bij zijn niets meer in.
