U ZIET HET EN
U ZIET HET NIET
BIJ DE FOTO'S
„Op-Art", een
vorm van kunst
die visuele
grapjes uithaalt
met de ogen van
het publiek
RechtsbovenTwee vrouwen bezien
steeds vanuit een andere hoek het
dramatisch werk van Kenneth
Noland.
Rechtsmidden: Een vierkant van
plexiglas van Uli Pohl vervormt
een gat in het midden. Vele mu
seumbezoekers laten zich verleiden
door het gat te kijken.
Rechtsonder: Glans op alumninum
tegels geeft dit vlak van Getulio
Alviani een diepte, die alleen ver
dwijnt als men helemaal van opzij
kijkt.
Linksboven: Meisje staat in be
wondering voor een reliëf van Yaa-
kov Agam, getiteld „Dubbele Me
tamorphose II". De patronen in het
werk veranderen als de toeschou
wer zich beweegt.
Linksmidden: In deze construc
tie, Space Box, van Sheldon Mach-
lin, zijn kleur, vlakken en gleuven
met een groot gevoel voor con
trast gecombineerd.
Midden onder: Piero Dorazio's
constructie Europa is de achter
grond voor een studie van toe
schouwers, nadat een ieder zijn
ogen heeft laten reageren op ver
schillende creaties van optische
kunst.
LinksonderDynamische Opti
sche Deformatie van een kubus in
een bol wekt culturele belangstel
ling op.
Laat Uw ogen genieten van „Op-Art" (Op
tische Kunst), maai' bedenk wel, dat het
een bedriegelijke kunst is. Na een bezoek
aan een tentoonstelling van „Op-Art" kunt
U best een fikse hoofdpijn verwachten.
In het Museum of Modern Art in New-
York is een belangwekkende tentoonstel
ling van meer dan honderd werkstukken
ingericht, die men „The Responsive Eys"
(Het Reagerend Oog") heeft genoemd.
Art wil het oog stimuleren, hetzij door ab
stracte lijn, kleur, karakter of vorm. Schil
deryen en relëfs hebben meestal scherpe
rechte lijnen. Als men lang genoeg naar een
Óp-Artschilderij kijkt, kan een illusie van
beweging ontstaan by een stilstaand beeld,
een diepte bij vlakheid, onzichtbare kleur
wordt zichtbaar of men krijgt een kramp
achtige na-impressie.
j Psychologische en fysiologische factoren
spelen een rol bij de reactie van het oog. De
geest heeft slechts een suggestie nodig om
een abstracte vorm in iets bekends te ver
anderen. De Opartiest streeft er naar sug
gesties van vorige ervaring te elimineren.
Toeschouwers zoeken naar het gewenste
effect, maar vaak komt men tot de ontdek
king, dat het beste gezichtspunt net zo ab
stract is als het werkstuk zelf.
