OP HET
LONDENSE
KASTEEL
GENIETEN STAATSTOELAGE
A i Jk
Echo's van smartekreten
weergalmen in gewelven
rn'
ZATERDAG AUGUSTUS 1965
DE LEIDSE COURANT
6 GITZWARTE VOGELS
•:M. i
ffijÊrn
-*ö M
Als de raven van de Tower ver
dwenen, gaat het Britse Rijk on
der. Geen wonder, dat de Engel
sen die vogels dus als echte troe
telkinderen behandelen.
PROBEERT U het maar eens! Praat
u eens met een Engelsman, die de
Tower nooit heeft bezocht en dat
kan alleen een Engelsman zijn, die
nooit ln Londen ls geweest! - over die
oude burcht. Tien tegen één, dat een
zijner eerste reacties zal zijn "En die
ravenof een andere opmerking
over de raven. Zó nauw is het verbtind
tussen de Tower en zfln raven! Inder
daad zijn die zwartgevederde onheils
boden zowel een tastbaar als een sym
bolisch deel, "een natuurlek aanhang
sel" (zei een historicus eens) van het
grimmige, versterkte middeleeuwse
kasteel aan de boorden van de Theems.
De historie van de Tower is gedompeld
in de wreedheden uit vroeger eeuwen
en bevolkt met de herrinneringen aan
slachtoffers van pijnbank en kerker,
van brandijzer en schavot. Die wrede
praktijken zijn ingelijfd bij het verleden,
maar de raven zijn er nog. Als U door
de Byward Tower komt bij Tower Green
de plaats (thans een grasveld) waar
koningin Anna Bolein en koningin
Catharina Howard evenals Lady Grey
en de graaf van Essex onthoofd werden,
dan ziet en hoort U direct de vermaar
de raven.
pMgenlljk moet U naar de raven gaan
kijken op een sombere winterse
dag, want dan ziet U die vogels in een
omgeving en een sfeer, die bij hen
passen. Dan, als de grijze nevel, die
bovende Theems hangt, door de poor
ten van het kasteel naar binnen vloeit,
als de White Tower indrukwekkend en
massief, Ja, Ietwat dreigend voor U op
rijst, als de bomen grauw en kaal zijn,
dan zijn de raven op passende wijze
"ingelijst", dan werkt alles mede om
U in een echte "raven-stemming" te
brengen. Bij stralend zomers weer is de
Tower veeleer vrolijk dan somber. Het
zilverwit en grijs van het gesteente
harmoniëren dan met het groen van het
gras en de bomen. Ende raven zijn dan
geen onheilsboden, maar zonnen zich
lekker op het grasveld, zoals het op
passende "Kinderen van Staat"
betaamt.
ER zijn altijd raven geweest op de
Tower. En natuurlijk vraagt U:
WAAROM zijn ze er altijd geweest?
Er zijn toch tal van andere middel
eeuwse burchten, die niet van die vas
te kostgangers hebben. De Gouverneur
van de Tower is van oordeel, dat de
raven op de Tower er zijn geweest se
dert 1078. Toen werd de Tower, zoals
wij hem nu< kennen, gebouwd als het
meest oostelijke bastion van de City of
London. De raven uit het nabij gelegen
Epping Forest maakten er al spoedig
een gewoonte van om naar het kasteel
te vliegen en daar te azen op het af
val, dat over de muren omlaag werd
geworpen. In later jaren hielden de
raven die traditie in ere, al leefden zij
toen van de restjes van het garnizoen.
Thans zijn er zes raven op de Tower.
Wie meent, dat zij daar als "kasteel
vogels" alleen maar gehouden worden,
omdat zij schilderachtig en symbolen
der middeleeuwen zijn, vergist zich.
Er is een andere reden, die veel zwaar
der weegt voor de Engelsen Een oude
legende zegt namelijk, dat het Britse
Rijk ten onder zal gaan op het ogen
blik, dat de raven van de Tower zullen
verdwijnen. Niemand weet volstrekt
zeker, wanneer deze legende is ont
staan. De gangbare mening is evenwel,
dat hij geboren werd tijdens de rege
ring van koning Karei II (tweede helft
zeventiende eeuw). Toen zouden een
aantal woestelingen gepoogd hebben
om de Tower te overrompelen, doch
hun poging faalde doordat de raven
zó luid begonnen te krassen, dat de
schildwachten wakker werden. Deze
krijgers wekten het garnizoen en zo
bleef de Tower behouden. Toen Karei II
dit verhaal hoorde, zou hij gezegd heb
ben, bereid te zijn om het voortbestaan
van het Britse Rijk afhankelijk te ver
klaren van de aanwezigheid van de ra
ven op de Tower. Deze koninklijke uit
spraak bijna een tarten van het lot!
- gaf de raven op de Tower dadelijk
een hoogst belangrijke positie. Zij wer
den derhalve sedertdien met bijzondere
zorg omringd.
De laatste drie eeuwen is de raven-
traditie zo hecht verankerd in het
Engelse leven, dat er nauwgezet wordt
gewaakt tegen het uitsterven der raven,
Enige ongerustheid ontstond, toen in
1946 twee der raven, Mabel en Grip, op
geheimzinnege w|jze verdwenen, en die
ongerustheid steeg, toen in 1947 een
derde raaf, Mc Donald, vermoord werd
laangetroffen. Wie had die verdwijnin
gen, wie had die ravenmoord op z|jn
geweten? Een bijgelovig en manilakaal
tegenstander van het Britse R|jk, meen
den velen. Politieke ravenmoord dus.
Hoe dit z|j, sedert de moord op Mc
Donald worden de vogels iedere avond
gekooid, zodat hun veiligheid des
nachts gewaarborgd is.
De raven van de Tower zijn dus ie
dere nacht gevangenen in de Tower
en daardoor nog meer geworden tot
een symbool van de geschiedenis van
dat trotse kasteel. Ook des daags z|jn
z|J echter gevangenen, zij het met be
perkte bewegingsvrijheid. Want om te
voorkomen, dat de vogels eigener be
weging de vlucht zouden nemen, zijn
z|J alle zes gekortwiekt. Dit is een
humane behandeling, vergeleken hij de
kwellingen en folteringen, waaraan
vroeger eeuwen menselijke gevangenen
in de Tower waren blootgesteld. De zes
vogels lelden in de Tower een prettig,
zorgeloos bestaan, zowel op het groe
ne grasveld als binnen de muren van
de burcht.
De zes raven Cronk, Corax, Garvie,
Gunn, Charles en Cora zijn sedert
jaar en dag in het genot van een staats-
toelage. Voor elk hunner stelt de Britse
schatkist wekelijks een bedrag van
1,20 ter beschikking. Twee keer per
dag worden zij gevoederd. Zij zijn toe
vertrouwd aan de bijzondere zorgen
van de "Meester der Raven", een der
Yeomen Guards, die zijn "ravenplicht"
met een extra-bedrag van zeven stui
ver per dag gehonoreerd kr|jgt. Zelfs
toen in Engeland het vlees schaars was
genoten de raven van de Tower van een
tamelijk gevarieerd menu, en wel, om
dat er behalve harde steen en hard me
taal weinig dingen veilig z|Jn voor hun
plunder- en vernielzucht.
Raven zijn geen vogels, die men als
"lief en aardig" kan kenschetsen. De
raven van de Tower zijn geen uitzonde
ring op deze regel. Zo nu en dan pro
beren de veel gezelliger duiven van de
Tower wel eens om toenadering te zoe
ken tot hun ravenzwarte neefjes en
nichtjes, maar fel en wild weigeren de
raven iedere poging in die richting.
Liever houden z|j zich bezig met een
deel van hun voedsel te begraven en
het dan weer op te delven, als het vol
doende rijp of adellijk is om door hen
werkelijk lekker te worden gevonden.
Eerbied voor het werk der tuinlieden
tonen zij niet het minst, want op zoek
naar larven woelen zij lustig en ener
giek het grasveld om. Stopverf pikken
uit het raamkozijn is eveneens een hun
ner geliefde bezigheden. Autobanden
beschouwen zij als prachtige oefenter
reinen en slijpstenen voor hun harde
snavels, ja men zegt, dat zij het b|j
voorkeur gemunt hebben op de banden
van de wagens van de gouverneur en
de geestelijke. Voorts en dit berok
kent de leden van de Wacht wel eens
moeilijke ogenblikken hebben zij een
pijnlijke voorliefde voor de nylon of
zijden kousen van argeloze bezoeksters.
Geen wonder, dat de Gouverneur van de
Tower pleegt te zeggen, dat niet h|j en
zijn helpers, doch de raven heer en
meester zijn op het grEisveld van de
Tower.
Als U de Tower mocht willen bezoe
ken, kies dan zelf Uw tijd. Het oude
kasteel is altijd de moeite van een be
zoek waard. Maar als U er prijs op
stelt om de sfeer te beleven van een
somber fort, gedrenkt in onschuldig
bloed en weergalmend van de klachten
der gepijnigden in de folterkamers, ga
dan in de winter naar de Tower als de
bomen zich strak en donker verheffen
langs het grasvelden zoek dan
allereerst de raven op! Zodra U hun ge
kras hoort, komt U in de juiste stem
ming. De somberheid van het raven-
geluid zal U blijven volgen en omhul
len, als U afdaalt in de kerkers en
dan zult U, in die afschuwelijke ruim
ten, overhellen naar de mening, dat de
gruwelijkste verhalen over alles wat er
in die kerkers en folterkamers is ge
schied, best waar konden z|jn. Die me
ning dankt U dan aan de
Raven van de Tower.
