ANNEKE
GRONLOH
wordt van
revue-vedette getransformeerd
hoezepoes tot
,lk voelde me
tussen die
beatgroepen
onderwijzeres'
JTTUr -
ELEKTRONISCHE BESTRIJDERS
VAN DE MISDAAD
DE LEIDSE COURANT
we nu Ir een overgangstijd
ten we zoeken naar een
vorm van entertainment. Natuurlijk,
n moe- Anneke Grönloh, dochter van 'n ml-
nieuwe Utair, wilde aanvankelijk kinderarts
worden en later stewardess. „Aan
carrière als zangeres heb ik pas
belevenis, als iemand Indonesi
sche liedjes zong. Later heb ik mee
gedaan aan een wedstrijd van het Ca-
(Van een onzer redacteuren)
Uit het brandend zand van de schnabbel
woestijn is Anneke Grönloh twee weken
geleden definitief gevlucht naar de kleu
rige oase van de 28e Snip en Snap-revue.
De donkerharige hoezepoes van Paradiso
Ze staat verloren op het kale. grijze
toneel: een smal silhouet in strakke
trui en ruige courègebroek. Haar don
ker gloeiende stem, die gewoonlijk als
een vuistslag op haar publiek neer
komt. is getemperd tot hees gefluister
Soms verslikt ze zich in een hoge noot
als in een sappig perzik en maakt
se een wanhopig gebaar naar grijsge-
trimde choreograaf George Carden,
die in de zaal gespannen luistert. Hij
wuift haar verontschuldiging als een
lastige horzel weg. trommelt met zijn
magere knoken op een parterrestoel.
George Carden heeft duivelse haast:
the show must go on Hij springt* ge
tergd op, als het orkest een. oprisping
van valse klanken krijgt „No, no"
roept hy dan en zich vooroverbuigend
ln de orkestbak geeft hij opnieuw het
tempo aan Tomdetom, tomdetom. „Do
you understand?" Grijnzende Bil)
8tanford knikt, heft z\jn dirigeer
stok, kijkt naar de zangeres, die naast
de microfoon staat als 'n reiziger bij
'n bushalte. „Ben je klaar, Anneke,
we beginnen met de Dixieland Med
ley".
Haar ogen geven antwoord. Een se
conde later branden de musici weer
los en verdrinkt haar hese stem in een
hel van geluiden. Op hetzelfde ogen
blik schieten de danseressen van links
en rechts het toneel op, satyrs in
strakke tricots, waaronder de room
gele benen onwaarschijnlijk lang lij
kend. Balancerende op de schurende
spitsen draaien ze de voorgeschreven
pirouettes, springen ze op en zwe
ven ze moeiteloos door de stoffige
toneelhemel.
Garden glimlacht de eerste keer
vandaag krabt op zijn vuurrode
trui, kijkt snel opzij naar René Slees-
wyk, die in het middenpad ineenge
doken achter een tafel zit als iemand,
die verlaat zijn middenstandsexamen
aflegt. Vóór hem ligt het verfrom-
fraaide draaiboek: elke pagina iè be
dekt met de littekens van de taaie
strijd. Op een schoteltje ernaast zes
slordige sigarettenpeuken in een plas Geen kapsones
koffie. De show wordt in bloed, zweet
en tranen geboren.
en Cimeroni, van de onstuimige Wladimir
en exotisch Soerabaja wordt nu in de gi
gantische pressurecooker van Theater
Carré in Amsterdam omgebouwd tot stra
lende vedette in goudlamé en kanten ru
ches. Straks, op de première in Hilver-
de goochelaars en jongleurs verdie- jn Nederland gedacht", bekent ze,
nen nog wel wat, maar je riet het „ofschoon ik wel als vierjarige met
minder worden, Je riet de animo da- vader meeging naar de sociëteit en
daar op de tapkast Indische liedjes
Anneke heeft daar voorlopl, zong £aar wa3 allemaal klnder.
weinig last van. Ze heeft 't even rus- 8pei. Na onze repatriëring heb ik
tig aan gedaan, omdat Steven in aan- eerst op schoolfeestjes gezongen:
tocht was. Hij is inmiddels alweer Voor Nederlanders was het al 'n he-
drie maanden en als je hem in de
wieg ziet liggen, denk Je alleen:
„Wat maken we ons eigeniljk druk baret der Onbekenden in het Am-
om de showbusiness. We hebben toch sterdamse Carlton Ik was zestien en
immers een geweldige roon". moeder vond me te f°?S- Natuurlijk
ging ik toch en van de 360 deelne-
Even later zegt hij: „Door ons hu- mera werd Prompt nummer één
welijk is ook de fanmail veranderd, met „Ma he is making eyes at me
Vroeger kregen we per maand dui- Dat was het begin. Twee dagen later
zend nietszeggende briefjes met ver- stonden de platenmaatschappijen al
sum zal haar tour de chant volgens de z°5*iaa om foto en handtekening Nu NJ "contracten Wiftlk immers
krijgen we 750 brieven van mensen, ,K tw!e contracten, wist ik muners
regels van de kleinkunst worden opgebla- die echt Iets te zeggen l.ebben. Ze v?el- Later hoorden we pas, dat het
geven opbouwende kritiek en stimu- niet mocht en toen er een auditie
zen tot een spektakel, maar nu, in de slo
pende dagen ervoor worstelt ze zich moe
derziel alleen door haar repertoire.
leren Anneke enorm. Anneke heeft ward gehouden, heeft moeder me Inge-
nu ook 'n plek, waar ze ongestoord wreven met kerriepoeder, zodat t nel
kan repeteren. We wonen op een ei-
kerriepoeder, zodat 't net
leek, of ik geelzucht had. Ik heb de
landje ip de Vinkeveense plas en he,e dag °P de anen
als tante Dora van de jachthaven kleren waren op het laatst ge-
geen bootje geeft, blijven we onbe- ler dan lkzelf
reikbaar voor je. Het is net een kas
teel, waarvan de brug is opgehaald. Formidabele kraker
We hebben ook geen telefoon en
als iemand ons per se wil spreken,
moet hij eerst tante Dora bellen.
Tante Dora is onze cipier en als An-
Vlaggen met foto
Gee! was ook het brandend zand,
waarover ze in 1961 trappelend naar
neke op moet treden, past ze ook nog het topsucces stevende. Voor het
op het kind". eerst in haar leven werd ze ingelijfd
In het keurkorps der gouden-platen-
bezitters. Brandend Zand bleek een
formidabele kraker, di 24 uur per
Zijn vrouw heft haar hand op en laat d collectieve lip van de na-
de kostbare, gouden armband zien, -
die haar platenmaatschappij heeft lag. De radio draaide d< plaat dol
gegeven. „Daar staan ze allemaal en ln alle beschikbare feestzalen zet-
op", zegt ze, ..alle grote successen te de pag ontdekte vertolkster elke
Het is vier jaar geleden begonnen av„nd haar tanden ,n d„ zandtaarti
met Brandend Zand. Daarvoor had
ik al een plaatje gemaakt met Indo- die ze ze'* gebakken had. „Ik kwam
nesische liedjes, maar dat is in Ne- er gewoon niet onderuit", zegt ze ach-
derland zegge en schrijve 68 keer teraff )aj9 |k het waagde om voor de
pauze wat anders te zingen, dan
kwam er prompt een man van het
verkocht. Diezelfde plaat stond
Maleisië drie maanden lang op de
eerste plaats van de hitparade. Ik
was daar al bekend, toen het in feestcomité achter de coulissen om
begin- zeggen, dat ze de zaal zouden af-
tr ii breken, als ik Brandend Zand niet
Knokke zong, heb ik dan ook. n reis
naar Singapore gemaakt. H is de zou zingen".
belevenis van mijn leven geworden.
Later gebeurde hetzelfde met de an-
Op het vliegveld werd ik opgewacht dere tophits, die amazone Grönloh be
door duizenden kinderen, die vlagge- reed. „Het is een krankzinnige, fijne
tjes hadden met mijn foto erop. En tijd geweest", zegt ze zelf. „maar ik
alle zalen, waar ik optrad, waren we- zou hem toch niet over willen doen.
ken tevoren al uitverkocht. Een van waren weken bij, dat ik veertien
de mensen, die het tournee georgan keer optrad en 's avonds 900 kilo-
seerd had, vroeg van welke inheemse meter pendelde van de ene zaal naar
vruchten ik hield. Hij had natuurlij": de andere. Ik reed 100.000 kilometer
ook gehoord, dat ik in Celebes ben per jaar. Heus, dat moet je niet te
geboren en hij wilde me gewoon een iang doen".
.vV:0.
plezier doen. Iedereen wilde me trou
wens helpen. Ik noemde de eerste de De
beste vrucht op, die ik mij herinner
de. „Ik zou graag wat doerians heb
ben", zei ik. „Nou, ik heb !t wel ge-
trombonist komt waarschuwen,
dat de pauze om is. Carden en Slees-
wijk hebben hun egelstellingen tus
sen de parterreklapstoelen weer
weten, want de doerian is uitgerekend trokken. De partituur
007 wordt
Woestijntocht
door brandend
zand eindigt
in oase van
René Sleeswijk
een vrucht die zo penetrant ruikt, opnieuw op de lessenaars gelegd,
dat je na een half uur een hekel aan Over een paar dagen moet deze cha-
hem krijgt. Ze hadden een schaal os een internationale revue zijn. De
vol op mijn hotelkamer gezet en het decors van meesterfantast Geesink
gevolg was, dat ze me 's avonds een hangen al in de kap van Theater
ln een intrigerende japon van goud- beltoer", zegt hij, „ze had steeds andere kamer moesten geven, want in Gooiland. De strijksters halen de
lamé eingt Anneke Grönloh in de Vaker het gevoel, dat ze als 'n kleu- de mijne was het niet om te harden".
rifïï»8?!? 11,i teronderwijzeres tussen al die heat- Van haar geboortestad Tondano her-
tot tijd het lted van 007de meesternt .i. umac ..mms, a*
spion James Bond. Donald Jones en orkestjes stond. De schnabbeltoer
Westend Debonairs nemen het levend trouwens
décor voor hun rekening. klaverjassers
innert ze zich alleen
houten huizen op palen en de palm-
aflopende zaak. De bomen, wuivend in de passaatwind,
boerenbonden „Vorig jaar heb ik ze weer terugge-
Haar man knikt, legt dan zijn hand show met tienersterren, want ze
op haar knie. „Anneke voelde na ons krijgen ze toch thuis over de televi-
trouwen niks meer voor de schnab- sie en de radio. Volgens mij zitten
lopen niet zo hard meer naar een z'en". zeSt ze' ..toen ik een tournee allerlei waalertoestanden
.ua... door Indonesië maakte. Door 't vlieg- heen, maar een moderne,
plooien uit de kostbare kostuums.
Maar Carden loopt tot nader order
nog vaag de handenwringend rond. „Hier heb ik
altijd van gedroomd", zegt Anneke
Grönloh, „een echte vedette in een
grote show. Geen Judy Garland met
i zich
jonge
vlieg
tuigraam zag ik die popperige huisjes vrouw,
tussen de bergen. Het leek net, alsof
ik naar een hele ouwe film keek". Gewoon Anneke Grönloh.
Carden: „Anneke heeft alle eigen
schappen om 'n grote vedettr te wor
den. Ze heeft 'n formidabele stem, ze
heeft persoonlijkheid en een spontaan
theatertalent. In het begin was ze ver-
Achterin de zaal, veilig in het duis
ter, kijkt televisieproducer Jan-Jaap
van der Laan naar zijn vrouw, die om
zichtig over het smalle plankier deint
en zich naar haar imaginair publiek
buigt „Anneke doet dit werk met de
inzet van haar hele persoonlijkheid",
zegt hij gulzig, „mensen, dis haar niet
legen, ze durfde niet, omdat ze bang of oppervlakkig kennen, zéggen, dat
waa dat zo het verkeerd zoo doen. Dat 20 m°all«* is, dat 2e kapsones heeft,
maar dat is niet waar. Ze wil zich al-
Is nn goddank voorb«, zo heeft haar leen voor 100 procent gcven en daarom
■elfvertrouwen teruggekregen. Let op, i8 het logisch, dat ze kwaad wordt,
dit wordt een hoogtepunt in de show"
Hfl klapt in zijn pijnlijk verzorgde,
smalle handen. Kort
wanneer er iets niet deugt. Toen ze
nog in de schnabbeltoer zat, kwam
ze vaak in zalen, waar alleen een
verbeten De wrakke, valse piano stond. En de be-
loofde beroepspianist bleek meestal
James Bond-scene' roep hij. De woor- een goedwlllende amateur te ztjn, die
den schieten uit zijn keel, alsof ze door geen noot, zo groot als een koe kon le-
een boogschutter zijn gelanceerd. De zen. Mag je op zo'n moment alsjeblieft
danseressen deinen op hoge hertebe- een keer uit je vel springen?"
nen over het toneel, de dansers z«n Later vuU Anneke Grönloh z,„ oratlo
tussen de coulissen gedoken en komen pro domo nog aan. De repetitie is
terug met wapperende, rode mantels, voorbij, de artiesten worden gelucht,
die als vlammen om hen heen lekken.
Donker dreigend zet het orkest
„Als je werkelijk ernst maakt van je
vak," zegt ze, „ben je opeens de ge-
schelle trompetstoten vliegen er als beten hond. Dan ben je een grote aan
stelster. Meiar ik kan niet tinders rea
geren, dan ik doe. Ik wil, dat alles fijn
dat iedereen zijn best doet. Bij
Sleeswijk gebeurt dat, daar werk je
pijnscheuten tussendoor. Sleeswijk
glimlacht, steekt een nieuwe sigaret
op, maakt een geheimzinnige aante
kening in het draaiboek. Onzichtbaar
achter de mEintels van de Westend
Debonairs sluipt Anneke Grönloh
naar het voetlicht, dan wijken de kon in het begin geen danspasje ma-
Carden, dat is een geweldenaar, van
ik ontzettend veel geleerd heb. Ik
dansers als kegels, die omvallen.
HU lflkt alsof de vloer een geestes-
ken, ik struikelde een trap af en had
de zenuwen, wanneer ik met het bal
let repeteerde. Dan stond ik maar wat
verschijning heeft gebaard. Frêle en onwijs te springen en als ik 4 pasjes
roerloos staat ze opeens achter de mi- moest maken, werden het er prompt
erofoon, de zangeres van 007, het lied
van de onweerstaanbare meesterspion.
zes of zeven. Ik hield er altjjd een
paar over en stond nog ferm te hip
pen, wanneer de anderen al hoog en
Ze slaat de woorden uitdagend de breed klaar waren. Carder heeft daar
saai in, met haar tanden knijpt ze de verandering in gebracht. Dat gebeur-
lettergrepen onbarmhartig af. Om de vaak weinig zachtzinnig, maar dat
f moet je accepteren. Hij heeft me zelfs
haar heen wervelen de danseressen, een keer als een stout schoolklnd in
Linda, Barby, Lesley, Cindy, Jessica de hoek gezet om mijn lesje te leren,
en Snoddy. Ze springen hoog op, rek- Je pikt het, omdat je hem voor 100
ken zich moeiteloos uil. Het lijkt, als- P™0™1 Jer'20uwt: a"es to
e_,s. J zijn hoofd, hij weet, hoe het gaat wor-
of hun donkere tricots zijn gevuld den en in zo'n geval onderwerp je je
met elastiek. graag".
Een strijd van leven op dood tussen weten-
schappelijk-ingestelde misdadigers en detec
tives heeft thans zowel in Amerika als elders
in de wereld een nieuw hoogtepunt bereikt.
Dit blijkt uit verschillende officiële rapporten.
„De ouderwetse misdaad met voetafdrukken
en vingerafdrukken e.d. is bezig te verdwijnen"
aldus een officiële zegsman. „Deze wordt zo
langzamerhand te „goedkoop" voor ons
Het gebrek aan aanwijzingen in de recente miljoenenroof
uit de Engelse posttrein en in de opzienbarende overval
in New York, waar men het speciaal op juwelen en goud
staven had gemunt, schijnt dit te bevestigen. Alleen in
de Verenigde Staten al worden jaarlijks 8500 moorden
gepleegd; iets minder dan de helft ervan worden opge
lost. Sommige criminologen zyn echter van mening, dat
nog een duizendtal „natuurlijke" doodsoorzaken ln wer-
keiykheld onder moord kunnen worden gerangschikt.
Nieuwe fijngevoelige
instrumenten
Maax van een onverwachte zjjde
is inmiddels hulp voor de politie-au-
toriteiten komen opdagen en wel van
de kant van het zakenleven en de in
dustrie. Fijngevoelige instrumenten,
die gebouwd zön om vast te stellen
waarom een of ander ruimteprojec
tiel niet of in een verkeerde baan
om de aarde is terechtgekomen, bij
voorbeeld, kunnen thans worden ge
bruikt om een misdaad tot klaarheid
te brengen.
De spectroscoop op zichzelf is na
tuurlijk niet iets nieuws, Eddus een
wetenschappelijk ambtensar van de
Newyorkse politie. We hebben er
heel wat lastige zaakjes mee kunnen
uitrafelen maar op het ogenblik zgn
we bovendien ln het bezit vem de
.spectro-photometer" en daarmee
boeken wy enorm veel succes! Deze
machine kan ons bijvoorbeeld ver
tellen, dat stofjes op de broekspijpen
van 'n verdachte overeenkomen met
die van een haardkleedje ln de ka
mer, waar eeij moord is gepleegd.
Het feit is dus meteen gelocaliseerd.
Zelfs stofjes uit zakken - ook al is het
pak by de stomery geweest, kunnen
van vitaal belang zqn in een onder
zoek, zo werd kortgeleden nog vast
gesteld op een internationale byeen-
komst van gerechtelijke geneeskun
de ln Londen.
Een Zwitserse criminoloog, dr. E.
Marten, die de nadruk legde op het
belang van onzichtbare aanwyzingen
betreffende een verdachte, vertelde
hoe men aanvankelijk van een vrouw
had gedacht, dat ze zelfmoord had
gepleegd. Een nauwgezet onderzoek
bracht aan het licht, dat er touwve-
zeltjes op haar handen zaten en het
bewys van de moord kan hierna ge
leverd worden. In een ander geval
leverden kleine pluisjes, die gevon
den werden op een vensterbank het
bewys: ze waren afkomstig van de
kleding van een inbreker.
HAARTJE UIT EEN WENKBRAUW
Nigel Morland, een gezaghebbend
auteur over criminologie,
over nog meer successen door minis-
cule aanwijzingen en wel in xqn boek
„Science in Crime Detection" („De
wetenschap en het aan heit licht bren
gen van misdaden"). Een haartje uit
een wenkbrauw, dat ontdekt werd op
het wapen van een moordenaar,
bleek afkomstig te xyn vaa een ver
dacht persoon. Dit kon bewezen wor
den!
„In een geval van inbraak", aldus
Nigel Morland, „werd een verdich
te gearresteerd maar hy ontkende
hardnekkig, dat hy op de plaats van
de inbraak was geweest. Het bewys
kon worden geleverd doordat de bin
nendringer oevailig met zyn elle
boog had geleund op een klelpoppe-
tje van een kind..."
Een nieuwe variatie dus op het zo
verheeriykte vergrootglas van Sher
lock Holmes."
(Copyright Opera Mundi).
