EEN VAKANTIE
Het knutselhoekje
ZATERDAG 17 APRIL 1965
DE LETDSE COURANT
PAGINA 13
PASEN 1965
Beste neefjes en nichtjes.
Van heler harte wensen wij jullie
een „zalig Paasfeest" toe en een heel
prettige vakantie met veel prachtig
lenteweer.
Brengen jullie onze Paaswensen
ook over aan de vaders en moeders?
Gedag van
Oom Toon en tante Jo
met spanning
Terwijl de jongens op de top van de
Brian Hill stonden en naar de vallei
beneden hen keken, werden zij ge
troffen door de schoonheid van het
landschap aan him voeten. Grote
bossen wisselden af met uitgestrekte
weiden, waarin allerhande vee graas
de of afgesneden gras tot hooi lag
te drogen. Daartussendoor stroomde
een kleine, kronkelende rivier, die 'n
goede mijl verderop haar glinsterend
water bruisend in de zee loosde. Het
heerlijk uitzicht werd bovendien nog
opgevrolijkt door het gedartel van
veulens, kalveren en lammeren.
Dat alles greep Peter Ogilvy zo
aan, dat hij in verrukking, als ware
hij op een feest, uitriep: „hiep, hiep"!
waarop de anderen als vanzelf in
koor antwoordden: „hoera!"
„Jenny, waarom heb je ons van dit
heerlijk plekje niet eerder verteld?"
„Ja jammer, hé?"
„Kijk, daar schuin rechts voor je te
gen de volgende heuvel aan ligt het
kasteel van Thaneboroueh. Men be
weert dat het er spookt. Het dorp kun
je van hieruit door de hoge bomen
er voor net niet zien, maar 't blauwe
waas dat je er boven ziet. hangt bo
ven de schoorstenen van het dorp."
„Nou, dat is nog eens een uitzicht"
riep Jack Corbett, „echt om een paar
mooie schetsen van te maken. En wie
woont er in dat prachtige huis aan
de overkant van de rivier? De bezit
ter daarvan is vast een persoon van
belang".
„Dat heb je goed geraden", zei Jer
ry, „het behoort aan sir George Thy-
ler, een bekend generaal en officier
in een hoge orde van ons koninkrijk
enz. enz. Hij is geen kwade kerel, al
leen doet hij nogal gewichtig. Die
brede strook groen, links van 't huis,
is zijn privé golfveld".
„Zo, is die mijnheer een golfspe-
ler?" vroeg Peter belangstellend.
„Nee", grinnikte Jerry, „hij ver
beeldt zich alleen maar dat hij er
eentje is".
„Kijk", riep Jordan opeens, „wat
ligt daar een beetje verderop aan de
rivier een aardige woning met die
hoge schoorstenen dat rode dak!"
„Ja zeg, ik kon er van hier af vast
een waterverftekening van maken"
riep Jack enthousiast.
„Nou, jongens, als jullie het zo
mooi vinden, gaan we het eens wat
van dichterbij bekijken; binnen een
paar minuten zijn we er. Stapt maar
in luidjes!" Hij zette de „rammelkast"
weer in beweging en inderdaad wa
ren ze er in een wip.
Toen Jerry stopte en hen uitnodig
de om uit te stappen zei hij: „We
staan hier voor de „Rode Hoeve", het
huis van mijn ouders". Ongelovig
keken ze hem aan, maar Jerry ging
hen voor en zwaaide heel gewichtig
de grote voordeur voor hen open.
En daar stonden ze ineens in de grote
koele hal, waar de ouders van hun
vriend hen kwamen verwelkomen
Toen de kennismaking geschied was,
zei Jerry's moeder: „Halen jullie
eerst maaT je spulletjes uit de wagen,
dan zal Jerry jullie de weg naar bo
ven wijzen. Over tien minuten ver
wacht ik jullie dan weer beneden om
gezamenlijk thee te drinken".
„Zo vlug moeder? Ik brand van
verlangen om hun alles te laten zien".
„Ho, baasje, niet zo voortvarend,
daar is toch zo'n haast niet bij. Ik
denk dat je vriendjes meer behoefte
hebben aan een verfrissing en een
versnapering, dus tot over tien mi
nuten!"
Ze haalden derhalve hun spulletjes
uiit de auto en togen vervolgens ach
ter Jerry aan naar boven. Daar be
landden zij in een heel groot lokaal,
dat gedurende drie weken hun aller
slaapzaal zou zijn. „Moeder dacht, dat
jullie 't gezellig zouden vinden om
met z'n allen op één zaal te slapen
en daarom zien jullie hier 5 bedden
staan".
„Oh. dat vinden we buitengewoon
prettig!"
Koffers en tassen werden enigszins
ordelijk neergezet of opgehangen en
nauwelijks waren ze daarmee klaar,
of een stem van beneden waarschuw
de, dait de theetafel in de voortuin
klaar stond. Na zich even wat toon
baar gemaakt te hebben daalde het
stelletje af om te gaan „theeën".
(Wordt vervolgd)
OPLOSSING VAN HET VORIGE
RAADSEL
1. Die jongen heeft zijn vlieger voor
een tol geruild.
2 Het roestige slot piepte toen de
sleutel omgedraaid werd.
3. Wanneer iemand ziek is wensen
wij hem beterschap.
4. Wie moe is verlangt naar rust.
5. Een zeilvaartuig is afhankelijk
van de wind.
We hebben geloot en Gerda van
Werkhoven, Engelselaan 26. Voorhout
en Jaap Verhoef, Mgr. Noordmanlaan
43, De Kwakel, hebben ieder een
boek gewonnen.
Nog kwamen goede oplossingen
binnen van:
Tineke v. d. Akker, Zoeterwoude;
Marian Zuidwijk, Koudekerk; Thea
v. d. Zalm, Zoeterwoude;e Leoni
Bakker, R'veen; Corrie v. d. Kamp.
Lisse; Lida Berg, Benthuizen; Marga
Maurits, Koudekerk; Rina Straathof,
Zoeterwoude; Hennie Sassen, Ter
Aar; Ans Clemens. Lisse; Joke v. d.
Jagt, De Kwakel; Corrie van Swieten.
Stompwijk; Anneke Hoogeveen, Aals
meer: Ria van Schie, Alphen; José
de Wit, Alvhen; Marijke Bontje. N.
WeterinnCobie Valentijn, Ter Aar;
Corrie Valentijn. Ter Aar; Thea v. d.
Aa. Wassenaar; Trudi Verbij. Alphen:
Tonnie Kortekaas. Sassenheim: Nel
lie v. d. Tann. Oude Weteriva: Ellie
v. d. Veer. R'veen: Siaak Ludlaoe.
Hoogmnde: Mario Berendsen. Leiden:
Thea Boers, Abbenes; Sjaak van
Rooyen. Hazerswovde: Anneke Loos,
R'veen: Helena v. d Geest. Oud Ade:
Tineke v. d. Star. Bodegraven: Tinie
Bos. Zoeterwoude: A ones v. d. Geest.
Leiderdorp: Ria Hilgersom, Stomv-
wijk; Cootie OomenR'veen: Corrie
Bierman, Noord wijk; Els van Rijn,
ZoeterwoudeMien Nieuwenhuizen,
NieuwkoopLldy Kooter. Hazerswov
de; Arnulfa van Vliet, Hazerswovde;
Sjanie van Tol, Leimidden; Horst
Straub. Leiden: Piet Weyers, War
mond; Wubbo Lönina. Katwijk: Wil-
ma de Boer, Leiderdorp; Leny Eist-
geest-, Hooamade: Tillie van Leeu
wen. Oud Ade; Hans Kerkhof, Zoe
terwoude.
NIEUWE OPGAVE
Tekenwedstrijd
Maak zelf 'n Paasbriefkaart Neem
een briefkaart en teken op de voor
kant een paastekening. Dat mag ziin:
een mooi gekleurd ei, een haasje, kip
jes, een lammetje en misschien we
ten jullie zelf nog veel meer aardige
dingen. Zet de tekening eerst heel
dun met potlood en daarna opkleu
ren met kleurDOtlood, pastelkrijt of
plakkaatverf Vergeet niet er Zalig
Pasen bij te tekenen.
Aan de achterkant zet je je naam,
adres en hoe oud je bent en dan stu
ren aan: Tante Jo en Oom Toon,
Krantentuin. Leidse Courant, Papen
gracht, Leiden.
Hoe meer kinderen er meedoen, hoe
meer boeken we verloten.
CORRESPONDENTIE
Willy Rechter, Leiden, vertelt iets
over:
MIJN LEVENTJE
-Op een zondag, 11 maart 1956, ben
ik in Rotterdam geboren. Ik woog 5
pond en 3 ons. Na 4 maanden kreeg
ik mijn eerste tandje en na 9 maan
den ging ik zitten. Ik was ongeveer
10 a 11 maanden oud, toen ik mijn
eerste stappen deed. Als kleuter was
ik erg lief. Ik zat heel veel alleen,
want mama moest papa in de win
kel helpen. Een keer ben ik uit mijn
bedje gevallen, het was de dag voor
Kerstmis. Ook ben ik eens uit de
box geklommen. Mijn moeder had
alvast de tafel gedekt. Na veel moei
te had ik de bus met gestampte
muisjes te pakken gekregen en be
gon hem toen onder de tafel leeg
te strooien. Dat ging heel best. Na
een poosje kwamen papa en mama.
Ze zochten overal, maar konden me
niet vinden. Ja toch, opeens zag va
der me zitten. Toen ik ongeveer 4
jaar was, kwamen we in Leiden wo
nen en toen ging ik gauw naar de
kleutersohool. Daar zat ik bij juf
frouw Van Gelder. Op de grote
school is 't fijn, maar ook erg leuk
en juffrouw De Leeuw vind ik tot
nu toe 't aardigst.
Willy Peterse, Leiden heeft gepro
beerd een versje te maken over
MIJN LEVENTJE
Ik ben op 27 juli geboren.
Toen kon ik haast niets horen.
Ik lag maar te slapen
En ook veel te gapen.
Een jaartje later werd ik één.
En ik speelde met mijn grote teen.
Ik leerde al gauw praten.
En had al veel in de gaten.
Toen ik twee jaar was, viel ik uit
de kinderstoel.
Dat deed pijn.
De stoel werd langs de muur gezet.
Dat vond ik, wel fijn.
Later ging ik naar de kleuterschool
Daar had ik reuze jool.
Els van Kalkeren, Leiden verteld
ook iets over:
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren 15 januari 1956.
's Nachts om 10 minuten voor half
drie. Ik woog 6 pond. Als kleuter
was ik erg lief. Ik kreeg mijn eerste
tandje toen ik 13 maanden was en
ik was 1 jaar toen ik tussen papa
en mama kon lopen. Ik was zinde
lijk toen ik 15 maanden was, dag en
nacht. Ik speelde veel met mijn zus
je. Op de kleuterschool was het erg
leuk, maar ik vind het ook erg fijn
op de grote school en zit het liefst
bij juffrouw De Leeuw.
Yvonne v. Mourik Leiden.
MIJN EIGEN LEVENTJE
Ik ben in 1956 geboren en was
heel erg klein. Mijn moeder zegt dat
ik een heel lieve baby was. Ik werd
geboren op 29 februari en werd dus
een schrikteeikindje. Dat vind ik wel
leuk, want als 28 februari niet op
een fijne dag valt, dan ben ik ge
woon op 1 maart jarig en dat is wel
eens makkelijk. Ik heet Yvonne Ma
ria. Mijn papa heeft de naam Yvon
ne gekozen. Hij had tegen mama ge
zegd, als we weer eens een baby
krijgen en het is een meisje dan heet
ze l'vonne. Toen ik gedoopt werd
gaf mijn moeder er de naam Maria
bij. Ik vind mijn namen heel mooi.
Mijn oma heeft mij ten doop gehou
den, dat wou ze zo graag. Mijn oud
ste broertje mocht mee naar de kerk,
dat vonid hij heel mooi. Als baby
huilde ik heel weinig, zegt mijn moe
der. Toen ik vier jaar werd bracht
mama mij naar de kleuterschool bij
juffrouw v. d. Fluit en later mocht
ik bij juffrouw Cras zitten. Dat wa
ren heel lieve juffrouwen. Omdat er
geen plaats meer was op die school
moest ik naar de Potgieterlaan en
kwam te zitten bij een heel lieve juf
frouw, juffrouw De Waaier. Ik ging
naar de eerste klas van de Sint An-
toniusschool en kwam bij juffrouw
Van Velzen. Dat was een leuke juf
frouw. Ik deed goed mijn best en
ging over naar de tweede klas bij
juffrouw Rikmenspoel. Ik deed weer
mijn best en ging over naar de derde
klas bij juffrouw De Leeuw, die
ook erg lief is. Ik hoop dat ik weer
overga.
Ria Jans Leiden vertelde zo aardig
over het grote feest, dat ze op school
gehad hebben, dat het verhaaltje
zeker vandaag een plaatsje krijgt.
ONS GROTE FEEST
We nemen eerst eens een kijkje in
de grote zaal van Royal Mac Bee.
Wat hebben we daar leuke dingen
gezien. We gingen er heen met de
hele Anconuisschool. Ik zat in de
vierde rij en voor me zaten de eer
ste- en tweedeklassers. Het feest was
27 februari. Elk kind had zijn zon
dagse pakje aan. Daar kwam eerst
een goochelaar, die heette oom Wim.
De goochelaar vroeg: „Is er iemand
verkouden?" Een klein meisje kwam
naai' voren. Toen vroeg hij: „Is hier
ook een jongen, die later dokter wil
worden?" Toen kwam Erik Jan naar
voren. Het kleine meisje moest op
een stoel gaan zitten en kreeg een
doekje om haar wang. Erik Jan
moest drie maal om haar heen lo
pen, zwaaiend met een stokje en hij
moest haar drie maal op het hoofd
tikken, zachtjes natuurlijk. Daarna
moest hij drie maal heel moeilijke
woorden nazeggen, maar die kon ik
niet onthouden. De goochelaar to
verde nu een rolletje drop te voor
schijn. Onder de pauze kregen we
heerlijke limonade, nou dat smaakte
heerlijk. Toen begon hef weer. Juf
frouw Chorus zong met een zang
koortje. Het waren prachtige Liede
ren, maar het leuke was, dat ze bij
de versjes platen had getekend. Na
het zangkoortje kwam oom Wim
weer. Hij vroeg of er 5 meisjes en
5 jongens naar voren wilden ko
men. Ze kregen ieder een letter A,
B, C, D. E en daarmee werden
woorden gemaakt. De jongens had
den gewonnen met 87. Daarna
kwam een paardenrace en dat was
erg spannend. Bij dit spelletje won
nen de meisjes met 85. Ook ging
juffrouw Detrie en mijnheer Monta-
nus samen dit spel doen en toen
won juffrouw Detrie. Toen kwam de
poppenkast. Jan Klaassen moest een
aap gaan vangen en toen hij de aap
eindelijk had gevangen, was het af
gelopen en gingen we weg. We be
dankten mijnheer Duynis voor het
zakje mee met een lekkere reep en
een speelgoedje. Het was een prach
tige c
Dag kinderen, allemaal „Zalig Pa
sen" en een fijne vakantie. Nu heb
ben jullie wel een uurtje de tijd om
een verhaaltje te maken. Ik zal
eens zien wat jullie doen.
TANTE JO EN OOM TOON.
FIG. D
Oh, is het al .te laat? En ik heb
slechts driemaal geroepen!
FIG. A
doodsverachting der valschermjagers?
Hebben jullie bijv. het verhaal uit
'N PAASEIERHANGER die zonder valscherm uit een vliegtuig
Californië gelezen over Rod Pack,
Als je smaak voor kleuren hebt, sprong, maar er pas een tijdens zijn
maak dan eens zo'n hanger met al- val naar de aarde aangereikt kreeg
lerhande eieren voor Paasversiering
in je kamertje. Op de tekening zie van een andere springer? Daar hoort
je, dat 't eiervormen van verschil- een enome training en een ongeloof
lende grootte zijn. Je gebruikt ervooT
ongekleurd bordpapit (of karton) moed toe- Daarb« moeten dle
en gekleurde bladen uit modebladen twee mannen een volledig vertrou-
of weektijdschriften. wen in elkaar hebben.
Krndp eerst b.v. 5 of 6 eieren van
ongelijke grootte van karton en maak
er dan van elk 12 stuks naar 't mo
del b. Dan neem je een draad van
naaizij de en plak 2 even grote ovalen
(eivormen) met de draad er midden
tussen op elkaar. Met een tussen
ruimte van 2 of 3 cm ga je zo
door, telkens een andere grootte ne
mend. Als een draad vol is, bind je
die aan 't latje (of 'n bamboestok),
en dan begin je aan draad 2 enz.
Hierbij opletten, dat de eieren elkaar
niet raken; ze moeten vrij kunnen
bewegen.
Nu moet je zelf maar uitmaken of
je 't beplakken van de ovalen pas
doet, als de hanger klaar is, of dat
je ze van allerlei kleurtjes en figuur
tjes voorziet, voordat je ze tegen el
kaar plakt. Ik zou de eerste mander
nemen, omdat je dan 't best kunt
overzien, hoe je 't leukste effect
krijgt. Maar omdat de ovaaltjes dan
beweeglijk zijn is dat wel iets moei
lijker. Tenslotte de hanger van een
mooi koordje met 'n aardig strikje
aan de uiteinden ophangen voor een
raam.
De valschermen zelf worden steeds
weer verbeterd en volmaakter. De
veelzijdige kunstenaar en uitvinder
Leonardo da Vinci, die als één der
eersten met valschermen oefende -
althans proeven ermee nam - zou
nu, na 470 jaar, stom verbaasd staan
over de technische vorderingen, die
vooral in onze eeuw hebben plaats
gehad. Zelfs de parapluvorm is bij
het allernieuwste valscherm al haast
weer uit de tijd, Kijk maar eens naar
de tekening, waarop een valscherm
is afgebeeld met neergebogen zeilen,
die, als de wind ze grijpt, ronddraaien
ais een propeller. Men meent, dat dit
model grotere veiligheid biedt en
makkelijker te hanteren is.
FIG. 5
PETER EN KLECKS
Woe, woe, kom me niet te na" blaft
Klecks, als Dinosa uit het ei kruipt,
ofschoon hij nog nooit zo'n reuze-
hagedis gezien heeft. Eigenlijk ziet
ze er lief uit, vindt hij. Bovendien
schijnt ze zelf meer te schrikken dan
hij zelf.
Terwijl Dinosa een soort krijgs
dans uitvoert, kruipen Peter en
Klecks weg, om niet door haar op
de voeten getrapt te worden.
sêMM.
II at lezers schrijven
Leiden, 15 april 1965
Geachte redactie,
Ondergetekende F. Huijts, Fagel-
straat 13 neemt beleefd de vrijheid
u het volgende mede te delen.
In de Leidse Courant van woens
dag 14 april j.l. is opgenomen een
verslag van de opening van een nieuw
gebouw van de Coöperatieve Raif-
feisenbank te Sassenheim.
Daarin komt de naam voor van één
der sprekers N. Luiks.
Woordelijk is van deze heer Luiks
vermeld: de heer Luiks, directeur in
de jaren 1950 tot 1959, bood vervol-
Tr gens gelukwensen aan.
Voelen jullie ook wel eens rillingen Geachte redactie, dit is geheel on-
over de rug gaan, als je hoort van de juist. Genoemde heer Luiks is van
NIEUWE VALSCHERMEN
1950 tot 1959 geen directeur van
voormelde bank geweest; is 't pas
later geworden niet in Sassenheim,
maar in Diemen.
Al gedurende 30 jaren en tot he
den is bij de bank in Sassenheim
directeur de heer W. Beijk.
U zult zeker met mij van mening
zijn dat dit alles voor de werkelijke
directeur de heer Beijk geen leuke
vergissing is.
Ondergetekende, die ook op ge
noemde bank werkzaam is, vertrouwt
er op dat u voor correctie zal zorg
dragen en de lezers van uw krant
kunnen kennisnemen zo spoedig als
mogelijk is, dat de heer Beijk de
directeur van de Coöperatieve Raif-
feisenbank te Sassenheim is en dat
de heer Luiks dat nimmer is geweest.
Bij voorbaat beleefd dankend.
Smidje
Verholen
en de
s port-
computer
190. In het dorp Rijkhuyzen was het
nieuws natuurlijk ook bekend ge
worden. Het gaf de bewoners weer
heel wat stof tot praten en de een
wist het nog beter te vertellen dan
de andere. Opa Pimpeldrup bijvoor
beeld wist nauwkeurig te vertellen,
dat het leger een taptoe kwam hou
den en dat ze er met hele kanonnen
zouden komen om de oude huizen
weg te schieten. Rijkhuyzen moest
toch nog wat krotwoningen oprui
men en met enkele fikse schoten was
dat snel gebeurd. Dat ging dan in één
moeite door. „Ik heb horen zeg
gen, dat er door het leger een massa
geld voor die taptoe op tafel is ge
legd", zei de ondermeester van de
dorpsschool, Egidius Hanepoot. „Dat
bevalt mij niet, want er blijven in
zulke gevallen altijd allerlei centen
aan de strijkstok van het openbare
gezag hangen. Niet dat ik onze bur
gemeester van corruptie wil beschul
digen, maar toch Ja ja, hier
mee was het kwaad gezaaid. Binnen
enkele minuten gonsde het hele dorp
van de wildste geruchten. De burge
meester zou zich hebben laten be
talen door het leger Dat was dan
toevallig ook zo, maar niemand wist,
dat het leger er niets mee te maken
had en dat Linke Lo wiet je alleen
maar royaal was geweest met valse
bankbiljetten en valse goudstuk
ken.... Intussen had de opper-
luitenant van Hopscheuten de stoute
schoenen aangetrokken en hij was
ook naar het dorp gegaan. Daar stond
hij nu in dat kneuterige politiebu
reautje van Eelco Eelkema. „Ik heb
een detachement wakkere mannen
voor je klaar, collega", zei van Hop
scheuten. „Je hoeft maar één kik te
geven en ik laat ze meteen afmar
cheren naar Rijkhuyzen - „Voor
lopig kan ik de zaak alléén nog wel
opknapp'n", zei Eelco zelfbewust
Op het noordelijk deel van de
Atlantische Oceaan wordit een nieuw
middel beproefd om het iedere lente
terugkerende gevaar voor de scheep
vaart van naar het zuiden afdrijven
de ijsbergen te beperken. De Ame
rikaanse kustwachtboot Evergreen is
bezig met het bespuiten van de ijs
bergen met felkleurige verf, om ze
duidelijkr zichtbaar te maken.
- De republikeinse kandidaat bij
de jongste Amerikaansce presidents
verkiezingen, Barry Goldwater, zal
de komende weken een bezoek bren
gen aan Europa en bij diie gelegen
heid uiteenzettingen geven over „de
Amerikaanse wereldbeschouwing".
Hij begeeft zich achtereenvolgens naar
West-Duitsland, Frankrijk, Spanje en
Groot-Brittannië.
De Braziliaanse regering heeft
haar geheime dienst opgedragen een
onderzoek in te stellen naar d/e oor
zaak van de ernstige spoorwegonge
lukken, die zich in de afgelopen we
ken in verscheidene delen van het
land hebben voorgedaan. Zij gelooft,
dat er sprake is van sabotage. Bij vijf
spoorwegongelukken in vier weken
tijds zijn tweeënvijftig mensen om
gekomen.
