„WU MENSEN ZIJN GELUKZOEKERS"
MAANDAG 28 DECEMBER 1964
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
KONINGIN JULIANA IN KERSTREDE
Een beeld van het recente optreden van Anneke Grönloh in Djakarta, waar zij, met de „Blue Diamonds" een
voorstelling gaf. Na afloop overhandigde mevrouw Soebandrio, de echtgenote van de Indonesische minister van
buitenlandse zaken, een groot boeket aan de vocaliste.
Stille Omgang in twee nachten
GROTER AANTAL DEELNEMERS
PER BUS; EN VERDELING
OVER MEER KERKEN
H.M. de Koningin heeft op Eerste
Kerstdag om 13.00 uur in een natio
naal programma over de beide zen
ders Hilversum 1 en 2 de volgende
Kerstrede gehouden:
„Wij mensen zijn geluk-zoekers.
Wij zoeken het op ieder gebied. Als
wij elkaar een „Gelukkig Kerstfeest"
toewensen, klinkt daar iets anders in
door dan in: „Gelukkig Nieuwjaar".
We bedoelen eerder een „voorspoe
dig" nieuwjaar, iets van uiterlijk ge
luk, terwijl men met Kerstmis eer
der aan een „zalig" feest denkt en
daarbij aan een andere, diepere vorm
van welzijn. Men wenst elkaar dus
zowel stoffelijk als geestelijk het ge
not van het beste toe.
Wij streven voor anderen en ons
zelf naar steeds prettiger levensom
standigheden. Wij kunnen daarbij van
geslacht op geslacht een hogere wel
vaart verkrijgen en steeds meer van
de wereld komt onder ons bereik.
Ons innerlijk geluk, is moeilijker
te verwerven en kostbaarder. Het
is vaak zo broos afhankelijk als
het lijkt van de mensen om ons heen
en van nog zo veel dingen, die het
kunnen bedreigen. Het bestaat eigen
lijk in de eerste plaats uit het geluk
van het geven, en in de tweede plaats
uit dat van het ontvangen. Wat de
ontplooiing van geestelijke groei be
lemmert, is ons aller neiging, te blij
ven steken in dat duistere wereldje,
dat om onszelf heendraait, te kort
zichtig hebzuchtig als we vaak zijn,
om onszelf uit deze onnodige beper
king te bevrijden om de mens te
worden, die wij kunnen zijn.
Gemakkelijker is het daarentegen,
erop te letten, hoe anderen soms niet
de mensen worden, die zij zouden
kunnen zijn. Toch is het niet aan ons
hun doen en laten voor hen uit te
kiezen. Het is immers ieders vrije
keuze, en 't is voor zijn eigen ver
antwoordelijkheid alleen, of hij ge
luk wil geven en ontvangen, of on
geluk.
Beter is het, oplettend te zijn om
het ware in hem te herkennen, en
toe te zien, dat dat erkend wordt.
Blijft het ons mensen immers niet
voortdurend verontrusten, dat er in
onze welvaartsstaat nog altijd stak
kers leven uiterlijk en innerlijk
en in de wereld honderden mil
joenen misdeelden? Wie weet heeft
de man of vrouw naast ons een groot
leed of een groot probleem. „Wij heb
ben het niet geweten" kunnen we
dan misschien zeggen bekende
klank uit de oorlogstijd maar wie
dat zegt, kan zichzelf verwijten: had
ik dain maar iets vermoed, ik had
het moeten begrijpen, waarom is me
geen licht opgegaan?
Komt 't aan 't licht, dan komen
ook onze tekortkoming en onvolko-
mendheid ,mee, en die kunnen soms
het licht minder goed verdragen, dan
dat wat in de nacht van de ander
was.
Wij wensen elkaar dus in elk op
zicht geluk toe. En ik hoop, dat u,
sedert vorig Kerstmis en sinds jongst
leden Nieuwjaar, geluk hebt beleefd.
Soms vindt men het maar in een
enkel ding dan zegt men: „daarin
heeft hij nog echt geluk gekend".
Daarin ben je dan toch „uit jezelf
gehaald". Je bent ergens bovenuit
getild, uit jezelf, en bent daardoor
terecht gekomen in het licht van een
echt brok geluk.
In Kerstmis vieren we de komst
van het licht, het ware leven, het
volle geluk.
Als mensen zijn wij op weg naar
het ware geluk, het volle leven. Wij
zoeken het, en het is te vinden. Dat
mag ik op een dag a Is Kerstmis rus
tig zo zeggen. „Dat licht is ons al
tegemoet gegaan.
„O Kerstnacht, schooner dan de
daegen.
Hoe kan Herodes 't licht verdraegen
Dat in uw duisternisse blinckt".
Als we Christus' komst vieren, hoe
kunnen we 't dan volhouden, geen
kijk te hebben op onze eigen per
soon, en gebrek aan inzicht in ande
ren?
Door deze krachtbron worden we
zelf, nu en altijd, als met X-stralen
doorlicht, en door en door gekend.
Welk beeld vertonen wij dan, ieder
voor zich? Wij zijn niet dat, waar
van we alleen de schijn hebben, wij
zijn wel dat, waarin de wereld ons
misschien heeft miskend.
Voor ons in het geluk er, als ons
ware wezen tot zijn recht komt
want zo zijn we bedoeld.
Misschien vertonen we ons aan de
wereld als een schertsfiguur als de
trieste resten van de eigenlijke ge
stalte van onszelf.
Maar dat wat u zo graag zou zijn
dat bent u u kunt het zijn,
omdat u zo bent bedoeld.
Daartoe moeten wij aangesloten
zijn op de krachtcentrale waaruit de
hele wereld en wij, ieder van ons,
voortkomen, en zo ons, over die cen
trale, samen verbonden voelen, posi
tief geladen, vol heilige energie.
Het kan het toppunt van dwaas
heid lijken, zo op weg te gaan op
zoek van het diepste geluk omdat
Het bestuur van het Gezelschap
van de „Stille Omgang" heeft be
sloten om de nachtelijke bedevaarten
in het jaar 1965 terug te brengen
tot twee nachten, nl. 21 en 28 maart.
Zestien jaar geleden nam het bestuur
het besluit om de jaarlijkse Stille
Omgang over drie nachten te ver
delen. Deze maatregel was toen
noodzakelijk omdat het aantal deel
nemers niet meer in twee nachten
te verwerken was. De grote moeilijk
heid gold in hoofdzaak de beperkte
capaciteit van de kerken in de bin
nenstad.
Langzamerhand is dit bezwaar van
de beperkte opvangmogelijkheid van
de kerken minder knellend gewor
den, omdat ieder jaar een groter
aantal deelnemers ner bus naar de
hoofdstad komf. Hierdoor konden
steeds meer deelnemers geplaatst
worden in kerken die voorheen niet
gebruikt werden, omdat ze voor
voetgangers (de bedevaartgangers
die per trein kwamen) te ver uit het
centrum gelegen waren.
Het gevolg van deze verschuiving
is dat hoe langer hoe minder deel
nemers in de zogenaamde ..na-nacht"
de Omgang maken. Voordat het de
finitieve besluit is genomen, zijn er
de nodige besprekingen geweest tus
sen de bestuursleden en ook met de
Ned. Spoorwegen. Het gevolg van
deze maatregel is voor vele groepen
een andere tijd van aankomst dan
men gewend was.
De algemene jaarvergadering voor
alle zustergezelschappen in het land
men zich dan van heel veel zal moe
ten bevrijden, dat van belang lijkt
maar het niet is; of omdat men zijn
angst zal moeten overwinnen, dat
het echte in ons in de modder terecht
zal komen. Want we zijn zo kort
zichtig, niet te beseffen dat het daar
dan niet voor altijd in zal blijven
steken, omdat het een radioactieve
stof is waarvan de kracht de andere
elementen altijd zal doorstralen.
Leek het niet volslagen dwaas,
toen, aan 't begin van onze jaartel
ling, zeer verscheiden groepjes men
sen naar Bethlehem trokken, om
ja wat verwachtten zij daar eigenlijk
precies? Maar is dit niet de hoogste
vorm van op-weg-naar-'t-geluk te
zijn? Zij hebben daar dan ook het
allerhoogste, het allerdiepste, het al-
lerwezenlijksbe herkend. Wetende,
zelf herkend, nee: gekend te worden.
Wegende ook, dat daardoor op hen 't
beroep werd gedaan, zelf het ware,
het hoogste op te brengen wat het
diepste geluk zelf betekent.
Hij, wiens komst wij vieren, zegt:
kom-herken. En het geldt voor ieder
van ons, dat wij mogen komen her
kennen, hier en nu, elke dag en
overal, dat, wat er verscholen ligt
onder de modder van het dagelijks
gebeuren aan waars en wezenlijks
en goddelijks terwijl wij zelf al
gekend worden in al onze tekortko
mingen en in al onze mogelijkheden.
Wie gelooft in hem, mag de zeker
heid ervaren, dat hij ook gelooft in
ons.
U allen: een gelukkig Kerstfeest,
een gelukkig Nieuwjaar".
wordt gehouden op zondag 17 jan.
en begint om 11 uur in de grote zaal
van Krasnapolsky in Amsterdam.
Dr. J. J. N. Stieger, professor aan
het Philosoficum te Warmond zal de
vergadering toespreken; het onder
werp zal aansluiten op de algemene
intentie van 1965: „Dat het geloof
levend mag blijven dat de H. Geest
de Kerk leidt door en ondanks men
selijk handelen".
GELUKKIG
NIEUWJAAR
Op 1 januari a.s. zal een geheel
gezin van zes broers en drie zusters
„van Drees" trekken. Vrijdag 1 ja
nuari wordt de heer Piet Vrinsen te
Ooi-Herten bij Roermond 65 jaar. Hij
is de jongste uit het gezin. De oudste
is 86 jaar. Tezamen tellen zij 662 jaar,
hetgeen een gemiddelde leeftijd van
73Vi jaar betekent. Alle leden van
het gezin wonen in de provincie Lim
burg.
METAAL ROEPT BEMIDDELING
VAN DE STICHTING IN
Naar wij vernemen heeft de Fede
ratie Metaal- en Elektrotechnische
Industrie (F.M.E.), namens de drie
werkgevers vakverenigingen! die con
tractpartners zijn bij de c.a.o.-hand-
arbeiders in de metaalindustrie, de
bemidideldnig van het bestuur van de
Stichting van de Adbeid ingeroepen
om uiiit de impasse te genaken.
In die brief van die F.M.E. aan het
stichtingsbestuur wondit o.m. een uit
eenzetting gegeven van de moeilijk
heden waarvoor men thans staat.
Verder bevat dieze brief, naar ons
van de kant van de F.M.E. wordt be
licht, nagenoeg de tekst van de ver
klaring die de F.M.E. reeds heeft ver
strekt.
NIET ALLE NS-TARIEVEN
OMHOOG
Niet aliLe tarieven van de Neder
landse Spoorwegen worden in het
nieuwe jaar venhoogld. De prijzen
van toeristische achtdaagse alge
mene abonnementen en van de vast-
rechtsbewijzen blijven ongewijzigd.
Jeugdige inbrekers
gearresteerd
De Amsterdamse politie heeft drie
jongelui uit de hoofdstad aangehou
den, die daar op Eerste Kerstdag een
auto hadden gestolen en vervolgens
in de nacht van Tweede Kerstdag op
zondag een mislukte inbraakpoging
hebben gedaan bij een juweliers- en
horlogezaak in Krommenie. De ar
restanten zijn de 17-jarige los werk
man R. E. S., de 18-jarige winkel
bediende P. R. en de 19-jarige hof
meester Th', van S.
Zij zijn in Krommenie bijzonder
brutaal opgetreden. Twee knapen
gingen naar de winkel en de derde
bleef in de startklaar staande auto
zitten. Met een baksteen werd de
spiegelruit van de etalage verbrij
zeld. Daarna poogde het duo ook de
zich erachter bevindende veiligheids-
ruit met een baksteen te vernielen,
hetgeen evenwel niet lukte. De vei-
ligheidsruit gleed naar achteren, de
sieraden en dergelijke, die in de uit
stalkast lagen met zich meenemend.
De alarminstallatie, waarvoor de po
litie in Krommenie al vaak tever
geefs was uitgerukt, omdat zij zon
der dat daartoe aanleiding was, in
werking trad, heeft deze nacht niet
gewerkt. Wel hoorde de boven de
zaak in een achterkamer slapende
winkelier enig lawaai, maar hij ver
moedde dat dit uit een nabij gele
gen café kwam. Een voorbijganger
heeft de winkelier uit zijn bed ge
beld. Een andere inwoner van Krom
menie die lawaai hoorde en uit zijn
raam keek zag een naar hij meende
rode auto van een bepaald merk weg
rijden. Hij gaf dit aan de politie
door, die daarop direct Amsterdam
belde, omdat zij vermoedde dat de
daders uit de hoofdstad zouden zijn
gekomen. Enkele vijf maal acht-wa
gens in Amsterdam kregen de op
dracht naar de wagen van het door
gegeven signalement uit te kijken
en zo liepen de jongelui bij een con
trole van autopapieren, die zij na
tuurlijk niet hadden, tegen de lamp
en in de val.
Vechtersbazen
ingerekend
De Amsterdamse politie heeft za
terdagavond op de Oudezijdsvoor-
burgwal twee mannen gearresteerd,
die zich eerst na een hevige vecht
partij waarbij de agenten van hun
sabel en gummistok gebruik maakten,
naar het bureau lieten brengen. Het
zijn de 20-jarige J. C. de B., die vloe
ren legt, en de 21-jarige J. S. zonder
beroep, beiden uit Amsterdam.
Een agent liep een blauw oog op
en d'e ander een gezwollen rechter
pols. Een arrestant kreeg een wond
aan zijn achterhoofd. De politie was
in het geweer gekomen toen de ar
restanten een woordenwisseling met
een autobestuurder trachtten te be
slechten dOor deze uit zijn wagen te
sleuren.
Volgens de politie ondervond zij
hinder van het aanwezige publiek,
dat terstond partij voor de arrestan
ten koos.
Libanees schip bij
Hoek van Holland
op het strand
Waarschijnlijk lekgeslagen
Het Libanese vrachtschip „Athe-
noula" is donderdagavond bij de
Noorderpier te Hoek van Holland op
het strand gelopen. Vrijdagmorgen
hebben vier sleepboten een uur lang
vereeefs getracht het schip vlot te
krijd»n. Zes sleepboten van L. Smit
en (Jo's internationale sleepdienst
hebben 's avonds opnieuw getracht
het 7.220 brt metende schip vlot te
krijgen. Een derde poging ondernam
men zaterdagochtend omstreeks half
negen bij hoog water.
De „Atihemoula" zit echter nog
steeds onwrikbaar vast op het strand
bij Hoek vam Holland. Pogingen, die
vijf Europoorbsleepboten en de veel
sterkere Belgische sleepboot Scaldis
zaterdagavond en zondagochtend
hebben gedaan om de Liberiaan lo6
te krijgen, zijn opnieuw mislukt. Het
schip is er inmiddels wat slechter
aan toe. Het heeft zijrn roer verloren
en er zijn pompen aan boord ge
bracht. Waarschijnlijk vertoont het
verscheidene lekken.
Een voor het schip ongelukkige
omstandigheid is, dat er op het ogen
blik geen sterkere slepers aanwezig
zijn. Alle zeeslepers - met hun gro
ter vermogen - zijn niet in het Rot
terdamse havengebied, maar liggen
iin het buitenland op station. De be
manning van de „AthenouLa" is aan
boord gebleven.
Pompbediende bestal
Brusselse dame
Een 17-jarige Amsterdamse pomp
bediende van een benzinestation aan
ds rijksweg van de hoofdstad naar
Utrecht heeft op Tweede Kerstdag
een Brusselse dame, die op bezoek
in de hoofdstad was geweest, f 900.
bij het wisselen afhandig gemaakt.
De dame, in de mending verkerende
dat zij met een biljet vam f 100.in
plaats vam met een van f 1.000.be
laadde, kreeg ook maar vam f 100.
na het tanken terug. Im de Belgische
hoofdstad teruggekeerd merkte zij
echter dat zij groot gelid miste. Na
gaande waar zij gewisseld had, viel
die verdenking op de pompbediende.
Zij belde haar in Amsterdam wo
nende zuster, die de politie inlichtte.
Bij huiszoeking vond deze bij de
jeugdige pompbediende op diens
Slaapkamer het door hem achterge
houden geld. De jongen is overgege
ven aam de kinderpolitie.
BRAND IN SCHOONEBEEK
Een brand heeft het fabrieksge
bouw vam de Oudschoonebeker turf-
strooiselfabriek gedeeltelijk verwoest.
Een enorme hoeveelheid bolsterturf
bleef ondanks een vonkenregen be
houden doordat de natte sneeuw er
als het ware een brandscherm op
legde.
Een dikke, mollige sneeuwvacht, een flinke heuvel, een slee en een vro- Toon Hermans staat weer op de planken. Vanaf Eerste Kerstdag treedt hij op in het Amsterdamse Carré, waar
lijke berijder met veel vrije tijd: alle voorwaarden tot een meesterlijke hij zijn eenmansshow brengt. Tijdens een repetitie, de dag voor Kerst, maakte onze fotograaf dit plaatje van
middag waren in Soestduinen voorhandig op de Tweede KerstdagI de heer Hermans, terwijl dese aan een paar meelevende toneelknechten het wel en wee van zijn ziekte vertelt.
