Nd.-Vieinam:
Snel opbloeiend land wordt
kruitvat van Z
Zuidoost-Azië, dat geregeerd en in evenwicht wordt
gehouden door terreur, is een gevaarlijk kruitvat, dat
nog meer spanningen kan veroorzaken dan bij het
recente incident met de Amerikaanse slagschepen. De
communicatie tussen de landen is bijzonder slecht. Er
zijn geen telexverbindingen en geen nieuwsuitwisse-
lingen. Het resultaat daarvan is, dat alleen maar valse
geruchten en communistische propaganda worden
verspreid.
De grote tegenstelling tussen Zuid- en Noord-Vietnam is een
groot gevaar. Het is de tegenstelling van de fundamentele
gedaanteverwisseling van het Noorden, waar de landbouwher
vorming en de industrie hun eerste vruchten beginnen af te
werpen, en de funeste verdeeldheid van het Zuiden. Het is
gevaarlijk geen aandacht te willen besteden aan de werkelijke
opbloei van Noord-Vietnam.
hodes tot een algemene mobilisa-
tie, gepaard aan een ijzeren tucht.
Maar toegepast in andere commu
nistische landen hebben deze met
hodes vrijwel geen enkel resultaat
opgeleverd. Had Noord-Vietnam
misschien uitzonderlijke meeval
Iers, die deze gedaanteverwisseling
mogelijk hebben gemaakt? Die
voordelen bestaan inderdaad in
Noord Vietnam. Ze zijn het resul
taat van: de gezonde geest van de
bevolking, de kenmerken van een
volk, dat voor zijn onafhankelijk
heid vocht en de Franse opvoeding
en vorming, die de meeste leiders
er gekregen hebben.
Middeleeuws
Men kan hiertegen aanvoeren, dat
op en-kelt uitzonderingen na, de voor
uitzichten weinig rooskleurig zijn voor
Noord-Vietnamde onderontwikke
ling kan niet zomaar in enkele jaren
worden overwonnen. De rijstvelden
kunnen moeilijk verder worden uitge
breid en het toenemende geboorte
overschot zal tenslotte, wegens ge
brek aan voedsel, een bedreiging wor
den voor het land.
Oov is het waar, dat bijna alle we
gen, vrijwel onberijdbaar zijn, en de
communicatiemogelijkheden zrjm
slecht, zo slecht zelfs, dat een minis
ter een hele morgen nodig heeft om
telefoonverbinding te krijgen met een
stad, die nauwelijks 80 kilometer ver
der ligt. Een feit is ook, dat het land
financieel nog slechts overeind kan
blijven dank zij de -strakke rantsoe
nering en dat het nog vele jaren zal
duren voor de landbouw erin zal
die het land niet zou kunnen weer
staan.
Ook is er niets, dat Noord-Viet
nam de verzekering kan geven, dat
het steeds zal kunnen rekenen op
de hulp van Peking en Moskou. Want
ook in de boezem van de Noord-Viet
namese regering zyn de tegenstellin
gen tussen partijtrekkers voor Rus
land en China niet van de lucht.
Zo is het bekend, dat er onenigheid
bestaat over de vraag, of men al
dan niet steun moet verlenen aan de
Vietkongs (de communistische guer
rillastrijders in Zuid-Vietnam). Toen
in december 1960 het Nationale Be
vrijdingsfront van Zuid-Vietnam werd
opgericht, dat momenteel in een groot
gedeelte van het zuiden actief is, wei-
Ie Hanoi aanvankelijk en dat
op verzoek van Ohroesjtsjov hier
aan openlijk steun te geven. De hou
ding werd officiëel aldus verklaard:
,Wy vragen geenszins om hereni
ging, wij willen in het zuiden alleen
maar een welwillende neutraldstisohe
regering.
Maar in januari 1962, toen de Chi
nezen zich ongerust gingen maken
over het toenemende aantal niet—
communisten in het Zuidvietnamese
Bevrijdingstront, bewerkstelligden de
Noord-Vietnamezen de oprichting van
de partij van de Volksrevolutie in
het zuiden.
Deze vrouwen werken op een
1 coöperatieve boerderij. Zoals
I negentig procent van de land
bouwers werken zy acht uur
1 per dag op de rijstvelden. Dank
I zij de hervormingen in de land
bouw is nergens in het land
I hongersnood.
slagen de honger volledig te stillen
en de zeer zware arbeid door machi
nes udtgevoeru kan worden.
Uitzonderlijk
Dat Noord-Vietnam desondanks een
werkelyke opbloei meemaakt, is te
danken aan de uitzonderlijke ligging
van het land In het communistische
kamp. Maar zal Noord-Vietnam zyn
evenwicht Kunnen behouden by de
9teeds toenemende ideologische ge
schillen tussen Peking en Moskou?
Dit is ongetwyfeld de voornaamste
zorg va" president Ho Tsjl Minh. Hy
weet, dat zyn volk veel bewondering
heeft voor de Russen. Maar ook is
hem bekend, dat in d1 harten van
zyn onderdanen een grote angst ver
borgen zit voor de machtige Chinese
buurman.
Inderdaad, Indien het ooit tot een
treffen zou komen tussen deze beide
grootmachten, zouden de kleine lan
den in Zuidoost-Azië gedwongen
zijn kleur te bekennen en via de
Transsiberlsche spooriyn Ugt Hanoi
op slechts veertien dagen van Mos
kou. Een Chinees-Russische breuk
zou en gewapende Chinese interven
tie in Noord-Vietnam tot gevolg kun
nen hebben en een bestendige druk,
Bij mijn autotochten door het land
via slechte wegen werd ik dikwijls
verrast door de activiteiten van de
boeren op het land. Zij sohenen zo
uit de middeleeuwen te zyn gestapt,
De arbeiders krygen een mi
litaire opleiding om hun fa
briek te kunnen verdedigen als
deze aangevallen wordt. Noord-
Vietnam is voortdurend in staat
van mobilisatie.
jukv anden als voornaamste gereed-
Voor de Vietnamezen is China een
buurman, die kortgeleden een revo
lutie begon en thans nog vele moei
lijkheden ondervindt. De Russen daar
Bedreiging
Maar in januari 1962% toen de Chi
nezen zich ongerust gingen maken
over het toenemende aantal niet
communisten in het Zuidivietnamese
Bevrydingsfront, bewerkstelligden de
Noord-Vietnamezen de oprichting van
de party van de Volks revolutie in
het zuiden.
Co westeiyke mogendheden kunnen
voordeel trekken uit dergeiyke ver
warde situaties Indien zy zich geen
foutief oordeel vormen door de be
dreiging te onderschatten, die biyft
uitgaan van Noord-Vietnam, waar
een niet te looohenen vooruitgang
plaats heeft, terwyi in Zuid-Vietnam
geen werkeiyke structuurhervorming
doorgevoerd kan worden zolang de
oorlog In de huidige vorm blyft
voortduren.
In 1963 heeft Noord-Vietnam geen
gram rijst ingevoerd. De rantsoene
ring is er uiterst streng maar er
sterft niemand van honger. Van de
boeren verblijven er ongeveer 90 pro
cent i* kolchozen, de gemeenschaps
bedrijven In tegenstelling tot hetgeen
zich in andere communistische lan
den voordoet, schijnt deze formule
hier vruchten af te werpen. Voorts
zijn riet minder dan 143 fabrieken in
vol bedrijf en zij verschaffen werk
aan ongeveer 140.000 arbeiders.
Van de gebruiksgoederen wordt
ongeveer 90 procent in eigen land
vervaardigd en de weinige wester
se experts, die getuige zyn geweest
van deze ommeklr in Noord-Viet
nam, voerspellen, dat binnen afzien
bare tyd Noord-Vietnam het Ruhr-
gebied van Zuidoost Azië geworden
zal zyn.
Vroeger anders
Twaalf jaar geleden, toen Noord-
Vietnam nog niet bestond en het ge
bied tot Frans Indo-China behoorde,
leefde de landbouwbevolking middel
eeuws en zy werd telkens opgeschrikt
door oorlogsgeweld. De delta lag
voor tweederde braak omdat men ge
woon was ryst ln te voeren, De in
dustrie beperkte zich tot de kolenmij
nen van Hongai, de cementfabrieken
van Haiphong, de textielfabrieken van
Nam Dlnh en de papierfabrieken van
Viet Tri, die, samen met enkele klei
ne fabriekjes, werk verschaften aan
nauwelijks 10.000 arbeiders en onge
veer 700 teohnioi. Er was gebrek
aan geld en aan kader. Het grootste
deel van de bevolking woonde op het
platteland (minder dan één twintig
ste was gevestigd in de steden). De
produküviteit was gering.
Hoe is het meest onderontwikkel
de land van Zuidoost-Azië erin ge
slaagd zich nu zo te ontplooien?
Natuurlijk leidden totalitaire met
teur van de kliniek van Hanoi en
(rheld van de socialistische arbeid",
gewezen lid van de koninklijke
familie. De vice-eerste minister Phan
Ke Toc.i, de minister van nationale
opvoeding, Nguyen Van Huen (gewe-
Md van de Franse school in het
Verre Oosten), de minister van bui
tenlandse handel, Phan Anb, de mi
nister van cultuur, Hoang Minh Gi-
am, en de minister van binnenlandse
zaken zijn bijvoorbeeld allemaal ge-
W' *•?>-. mandarynen, die door de Fran-
gevormd en opgeleid werden en
een grote kennis van het land heb
ben.
j een van de vele collectieve
boerderijen vroeg ik een vrouw of zij
hans een beter leven had dan vroe
ger. Neen", was het resolute ant
woord, vroeger kon Ik maar eenmaal
per dag eten en dat is nu nog zo.
Tegenwoordig is men alleen maar min
der ongelukkig omdat nu iedereen in
dezelfde omstandigheden leeft.
in de gezellige hoofdstad Ha
noi van Noord-Vietnam rijden
byna geen auto's. De 700.000 in
woners maken echter druk ge
bruik van fietsen.
LJ waren veelal barrevoets en ge
kleed in vuile overalls. De meesten
soheuen niet eens het bestaan van een
kruiwagen te kennen. Alles wat ver
voerd moest worden, van mest tot
balken, zaad en rijst, werd in juk-
manden getransporteerd. Ik heb
vrouwen gezien, die aan touwen hon
derden kilo's hout voortsleepten.
Op de reusachtige werven van Twi
Nguyen, direct gelegen nabij hoog
ovens voor gietijzer en staal, heb ik
meer dan 24.000 mensen, die met hun
blote handen en sterke schouders on
dermeer zand en bakstenen vervoer
den en beton maakten als mieren aan
het werk gezien.
Hierbij moet echter wel worden op-
gemc.-kt, dat im de tijd var het Fran
se bewind de Indochinese rijkdom
men nooit in het Noorden te vinden
zyn geweest. In het Noorden heerste
armoede.
De Vietnamezen hebben hun onaf-
hankeiykheidsoorlog alleen gevoerd.
Noch het Russische noch het Chinese
leger heeft ooit een voet op Vietna
mese grond gezet. In 1954 werd N-
Vietnam door communistische landen
geëerd als een land van helden. De
communistische leiders van Noord
Vietnam met aar het hoofd <4o Tsjl
Minh, wisten deze uitzonderiyke po
litieke toestand uit te buiten. Het
land kreeg van alle kanten hulp aan
geboden.
Peking en Moskou
De hulp kwam vooral van Peking
en Moskou. De Vietnamezen wendden
zich echter bij voorkeur tot de Chi
nezen en op zichzelf is dit vrij lo
gisch want slechts weinige westerse
technici zouden met enthousiasme be
ginnen aan de bouw van hoogovens,
met blote handen, vingernagels en
gen beschouwt men als profeten,
genieën op het terrein van weten
schap en techniek.
De wens van vrijwel alle jongeren
in Noord-Vietnam is eens naar Rus
land te mogen worden uitgezonden.
Daarom werd aan de Russen ook
de bouw van een grote modelfa-
brlek ln Hanoi toevertrouwd, waar
2500 arbeiders thans staal smelten
en torens bouwen van zes ton.
In tegenstelling tot hetgeen in ande
re communistische landen gebeurd is,
hebben de Vietnamezen de „mensen
van -dateren" op de sleutelposten ge
laten, zoals mandarijnen, kapitalisten
en vrienden van de Fransen. Zo is
Ton That Toeng, geneesheer-direc
Fouten
Bij de massale landbouwhervor
ming direct na de onafhankelijk
heidsoorlog werden fouten gemaakt
Men deelde land uit, doch de boeren
bezat. geen buffels, geen ploegen
e.. geen geld om van tractoren
maar niet te spreken zodat zy
de grond niet konden bewerken.
Toen werd besloten tot oprichting
van colleotieve boerderyen. Hierte
gen protesteerden vele boeren, die
het land eerst tengeschenke had
den gekregen. Om de boeren tevre
den te stellen besloot de regering
jaarlijks aanvullende rantsoenen
rijst te verstrekken als een soort
pacht voor de gronden. In de meer
tot ontwikkeling gebrachte coöpe
raties betaalt de staat deze pacht
thans niet meer.
Elk jaar zyn er ln Noord-Vietnam
500.000 monden meer te vullen. Hoe
denkt men de dreigende hongersnood
op te lossen? Het rystrantsoen werd
vastgesteld op ongeveer 15 kg per
maand per hoofd. (In de coöperaties
wordt de rystrantsoenering berekend
naar het aantal werkuren).
Ongeveer 3 miljoen mensen werden
uit de delta verplaatst naar de hoger
gelegen gebieden. Voorts werd beslo
ten tweemaal per jaar ryst te oogsten
in plaats van eenmaal. Ook wordt er
hard gewerkt aan de ontginning van
grond. De bevloeiingskanalen werden
verbeterd en talrijker en alle rystvel-
den werden gedraineerd. Voorts doe
men allerlei proeven met rystsoorten
die een betere^ en grotere oogst kun
nen geven; men wyzigde de arbeids-
methode en men begon een intensie
ve stryd tegen de onverschilligheid.
Mest werd plotseling een produkt
van de eerste orde en ik heb honder
den vrouwen gezien, die de mest met
hun handen in hun korven laadden
om deze naar de rystvelden t© bren
gen. Zelfs de lichte en zware indus
trie worden op het ogenblik in dienst
van de landbouw gesteld.
Bevoordeeld
In vergelijking met de arme ..sla
ven van de rijstvelden", die als het
ware nog in het jaar 1000 leven,
zyn de stedelingen zeer bevoordeeld.
Een duidelijke illustratie daarvan
kreeg të. op een avond in Hanoi toen
ik mdj door een bos van fietsen een
weg gebaand had naar de bioscoop
Cong Nhan. Ik had daar reeds een
plaats gereserveerd. Er waren vier
verschillende prijzen. De bioscoop
bleek plaats te bieden aan niet min
der dan duizend personen, hetgeen
wel opmerkelijk is in een onderont
wikkeld land. Toen ik binnenkwam
was de zaal al vrywel geheel gevuld.
De toeschouwers waren byna alle
maal jongemensen. De jongens had
den helderwitte hemden aan en de
meisjes droegen Europese japonne
tjes.
De actualiteiten hadden niet veel
om hef lijf: enkele „helden van de
arbeid", die werden ontvangen door
president Ho Tsji Minih; een delegatie
van vrouwen uit Mali, (Üe een be
zoek bracht aan Noord-Vietnam; een
nieuwe machine, uitgevonden door
een arbeider; het verwerken van ou
de -odden tot katoen en de glimlach
van Gagarin, de Russische ruimte
vaarder.
De hoofdfilm droeg als titel: ..De
eerste herfstdagen". De heldin van
de film werkte als soldeerster >n een
Door
Danielle Hunebelle
(Copyright Opera Mundi)
Een fabrieksmeisje aan bet
werk in een metaalfabriek ln
Hanoi', die door de Russen
werd gebouwd. De meeste fa
brieksmeisjes en arbeiders
moeten één keer per week hun
werk in de steek laten voor mi
litaire oefeningen.
fabriek. Daar ik dezelfde middag de
gelegenheid had gekregen kennis te
mr'-.en met echte soldeersters in een
metaalfabriek te Tai Nguyen, kon ik
niet nalaten te glimlachen by het zien
van die jonge schoonheid op het
scherm, uitgerust met de modernste
instrumenten. „Dat is een model en
het beeld van morgen", fluisterde ,fe
student die mij vergezelde, my toe.
Het ging over een geschiedenis
uit de dagen van het verzet tegen
de Eransen en ik was zeer benieuwd
hoe men de vroegere Franse tegen
standers zou afschilderen in deze
Vietnamese film. Eeriyk gezegd,
viel dat nogal mee. Het was hele
maal niet grotesk en, in tegenstel
ling tot hetgeen ik gevreesd had,
vr(, waarheidsgetrouw.
Euro/h
ees
De hoofdstad van Noord-Vietnam.
Hanoi, is een drukke, levendige en
kleurige stad met ruim 700,000 inwo;
ners. Opmerkeiyk is, dat de inwo
ners zich veel meer dan vroeger Eu
ropees kleden. Hun propere hemden
laten ze over de fietsen nafladderen
en hun jeugdig voorkomen is zo be-
driegelyk, dat men de indruk krygt
met studenten te doen te lebben die
Oi bekommerd naar school fietsen
Opmerkelijk vond ik ook het ver
schil, wat levenspatroon betreft, tus
sen de steden en het platteland maar
ook tussen de steden onderling In
Haiphong bijvoorbeeld was het veeJ
vuiler en trof ik veel meer ellende
aan dan in Hanoi. Maar nergens heb
lk kunnen constateren, dat de mensen
honger lijden, zoals zovele geruchten
vertallen. Wel hebben de inwoners n
hard leven maar ze worden toch niet
geterroriseerd.
De Noord-Vletnamozen uiten Ztcli
gemakkelijk en hoewel zij in een vrij
wel volkomen gesloten wereld leven
(een uitreisvisum wordt praktisch ai
leen aan partyfunctionarissen gege
ven) zijn zy de westerse gezichten
nog niet vergeten. Sedert het einde
van de oorlog met de Fransen ont
moeten zy nog byna dageiyks wes
terse technici, meest uit communis
tische landen. Van toerisme Is ei
uiteraaiG geen sprake in dit land.
dat sinds bijna twintig jaar volko
men geïsoleerd leeft en met da- com
munlstisohe doctrine wordt gevoed.
