Leidenaar op bezoek bij
heerbroer in Tanganyika
VIER WEKEN IN DE MACHTIGE
WILDERNIS VAN OOST-AFRIKA
Jacques Turk exposeert zijn werk in de Boerhaavezaal
WEEKELYCKSE CRONYCKE
ZWARTE ZWANEN WITTE ZWANEN
Z^gEBE
.DAG 19 SEPTEMBER 18d*
DE LEIDSE O
HJieintoe in staat gesteld door
een weldoenster, die onbekend
wenst te blijven, heeft die heer
Ju P. van Bameveid een enkele
weken durend bezoek gebracht
aan zijn broer, missionaris In
Tanganyika.Hier volgt 't eerste
deel van hei verslag van zijn
Ibelvenissen, dat ongetwijfeld1
voor veie Leidenaars, die pater
H. van Barneveld CssP persoon
lijk kennen, een prettige her
nieuwde kennismakinig met de
ze sympathieke oud-Leidienaar
zal betekenen. Hat tweede deel
zal volgende week worden ge
publiceerd
Met de hele familie voor het „huis".
"Vierde van links de schrijver.
ONGERIJPT, EIGENZINNIG TALENT VAN JONGE ZOETERWOUDENAAR
DE JONGE ZOETERWOUDSE tekenaar Jacques Turk (18 jaar) biedt „Idool", vol figurale bewegelijkheid,
momenteel een tweede kennismaking van zijn werk, ditmaal in de „Oranjefeesten in Zoeterwoude
Boerhaavezaal. Voor de eerste maal konden wij met dit werk kennis 1'1L,
c, netjes zijn mooie voorbeelden van
maken in januari van dit jaar, toen Cor Snelders hem gastvrijheid bood uluJstratieiunst. Zou daar misschien
in zijn etabhssement aan de Jan Vossensteeg, „De Ruif'. Turk ontpopte zjjn artistieke weg liggen?
zich toen als een ambitieuze jongeman, die weet wat hij wil, van experi- -
menteren houdt maar nog te veel gebukt gaat onder wat jonge ambitieuze
kunstenaars eigen is: het gevoel van er al te zijn.
Zanghulde
Na een voorspoedige reis, die mij van Amsterdam naar Afrika
voerde, kwam ik op 3 augustus met een toestel van de East Afri
can Airways aan op het vliegveld van Dar es Salaam, waar mijn
broer in gezelschap van nog twee Nederlandse paters en één in
landse gereed stond om mij te begroeten. Die ene inlandse was
pater Joseph Marwinza^ die toen hij nog in Rome studeerde, 's zo
mers zijn vakantie bij mij thuis doorbracht. Het weerzien was bij
zonder hartelijk, en werd gevierd met een etentje in de stad. Na
een bezoek aan de Witte Paters begon een 200 kilometer lange
tocht, het binnenland in, over wegen, die in Nederland nog maar
nauwelijks de benaming „zandpad" zouden verdienen. Mgr. H. van
Élswijk CssP, die vijf minuten van het huis van mijn broer van
daan woont, kwam, zodra hij het bericht van onze aankomst had
vernomen, naar ons toe om ons te begroeten.
bezochten wij Mgeta, een missiepost
met een kerkje en een schooltje.
Deze „grote" missiepost wordt geleid
door drie Hollandse paters. Er moest
daar, in de bergen, een nieuw school
tje worden gebouwd. De broeder van
de missiepost klautert iedere dag
vijf kwartier omhoog, werkt aan de
bouw van het schooltje en daalt
's avonds weer gewoon te voet af
naar de missiepost: voor hem de ge
woonste zaak van de wereld.
Vrijdag 7 augustus Na de H. Mis
en een smakelijk ontbijt ging het
weer de bergen in, langs steile wan
den en huiveringwekkend diepe af
gronden. De auto had het zwaar in
het moeilijke terrein, waar kuilen,
gaten en keien de snelheid reduceer
den tot bijna nihil.
Hall ingestort
Op ongeveer 1400 meter hoogte
kwamen wij aan bij de missiepost
van pater Van Doorn, die daar,
midden in de woeste verlatenheid,
alleen zijn half ingestorte huisje be
woont. Ook het naast zijn huisje
staande kerkje was zeer vervallen.
Dit was niet het gevolg van slecht
onderhoud of slecht materiaal, maar
Safari van een srote aardverschuiving in
de regentijd, die nu gelukkig achter
de rug was. Met de meest onmoge
lijke middeltjes had pater Van Doorn
de gaten, zo goed en zo kwaad als
het ging, gedicht.
Pater Barneveld doopt een negerbaby,
tijdens zijn bezoek aan de missiepost
van pater Van Doorn De plechtig
heid werd verricht vóór de resten
van het door een berg verschuiving
half verwoeste kerkje.
De volgende dag gingen we ter
kerke in de kapel van het Maria
OoUege, waarvan mijn broer rector
Is. Door de bijna driehonderd meis-
die leerling zijn van deze onder
leiding van Amerikaanse zusters
staande school, werd ons na de H.
Mis een overweldigende zanghulde
gebracht, die 's avonds een boeiend
en indrukwekkend verlengstuk kreeg
in een sang- en dansavond.
Met mijn broer heb ik op de twee
de dag het hospitaalfje bezocht. Het
gebouwtje staat midden in de pori,
an heeft als afmetingen 5x5 meter.
De scepter wordt gezwaaid door een
Amsterdamse zuster, die een gat in
de lucht sprong, toen ik haar enkele
medicijnen gaf, die ik in Nederland
had gekocht. Ze waren overigens
hard nodig: de zieken komen uit de
wijde omtrek om geneeskundige ver
zorging. Veel melaatsen zijn erbij,
met afzichtelijke, rottende wonden.
De verpleegster heeft een onvoor
stelbaar zware taak: dag in dag uit
eindeloze rijen zieken verzorgen,
zonder ook maar een spatje hoop,
dat die rij ooit zal verdwijnen
stond te beginnen, toen wij aankwa
men, aan mijn broer overliet! Wij
brachten enige uren gezellig door
bij pater Van Doorn, die met enige
mate van trots vanuit het venster
van zijn huisje wees op zijn parochie,
die enkele honderden meters lager,
verspreid lag over de wijde omtrek.
Weeshuis
Zaterdag 8 augustus Gisteren
zijn wij weer thuis gekomen in Mo-
rogoro, en vanochtend zijn we weer
vertrokken, nu naar een weeshuis
in Mgolok. Met een bijna honderd
voudig uitgesnaterd „Jambo baba"
(dag meneer) werden wij enthousiast
begroet door de kinderen met hun
ontwapenende snuitjes. In het huis
werden wij rondgeleid door een van
de Duitse zusters, die daar de leiding
hebben. In de speelkamer lagen een
paar poppen, niet veel. „Uit Holland"
zei de zuster. Na een blik in de ba
by-kamer hebben we nog een kijkje
genomen in het zusterhuis, waar in
landse zusters worden opgeleid.
Het nieuwe zusterhuis, resultaat
van de geldinzameling van een vas
tenactie in Nederland, is nog niet
geheel klaar.
De zondag hebben wij rustig door
gebracht. Maandag vertrokken we
voor een safari van tien dagen. Hier
over volgende week meer.
J. P. VAN BARNEVELD
Resumerend moeten wij na deze
tweede kennismaking vaststellen,
dat wij ook schreven naar aanleiding
van zijn eerste tentoonstelling: een
Na DEZE TWEEDE kennismaking nAT 7Frir;EN dat hii nog onrijp talent, dat met hard wer-
komt het ons voor dat dat gevoel W ZEGGEN dat hu geen ken zijn eigen weg kan vinden, doch
van er al te zita wel wat L SS talentvolle jonge man is? Zeker geestelijk nog te onvolwassen is om
ïwakt hetgeen nieT wegneemt dat met S0!™1}1®15 bladen treffen - de zin van het leven - in welke
M Seal eilInzSnig vïïthoSt aan soms ündanks de figuratie een vorm 00k in zijn werk uit te druk-
wat hlmzelf een gefleerde m^ goed gewogen kleurengamma en ken of te suggereren. Werkdrift al-
Xe d!Skt to ilugtoe teavX- soms e.en verbluffend eenvoudige, ieen is niet voldoende, die moet ge-
ning dunkt, m jeugaige oravour maar mettemin voortreffelijke com- paard gaan met ernstige studie en-
vastgehouden, zonder te willen toe- itie. Maar die aantrekkelijkheid Xezinnkig
geven dat „gerijpte opvattingen bij £an kleUr werkt dikwijls uitsluitend zeUDezmnmS- wpr.
18-jangen slecht mogelijk zijn bfl decoratief, zonder diepere zin, zon-
geniale geesten. Zelfs in de vrije der geest. Zulk een sfeer vinden we
kunst, hetgeen overigens ook deze sieckts enkele produkten. En we n Westduitse iournalist Dieter
expositie weer duidelijk laat zien. wijzen dan op „Holenmensen", met De Westduitse journalist Dieter
Want met zijn experimenten is hij geheimzinnig koloriet, het kleur- Graf uit Frankfort, die de buiten-
anfwoord Stoea°u gTkomen^Een Vbe- „Kinderen I en II", op de landse politiek van Bonn „schizofreen
antwoora niveau gexomen. -^en pe gr0te tekeningen van insecten, waar-
paald artistiek niveau is wel te zien hij- het monsterlijk-schone van die en redeloos had genoemd, is vrijdag
in de absoluut figuratieve tekenin- wezens toch wel mooi verbeeldt, op wegens belediging van de bondsrege-
gen, waarin al een eigen stijl valt te de kiejne oliedruk van een kind op t K0f» ver_
lezen. En de weinige tekeningen oori fiMc
nn TJpmnn" in zwart, pn r*n£ tot een oe e van mar ver
waarin invloed van andere kunste
naars min of meer valt waar te ne
men, bedoren eveneens tot de beste
van deze expositie.
Er is echter nog te veel dat dat
niveau niet haalt, zelfs te veel dat
met kunst niet van doen heeft. Dena
tureringen en deformaties waarvan
de zinkniet valt te bespeuren en niet
verder zijn gekomen dan uitingen
van een onvolwassen geest. We we
ten dat Turk het daarin niet met ons
eens is, maar hij moet daar toch
maar eens goed over nadenken.
een fiets, op „Demon" in zwart en
blauw en op het Chagallachtige oordeeld.
Religieuze Kunsthandel
Haarlemmerstraat 123
Leiden Tel. 01710-22889
Ook uw adres voor
Geboorte-aankondigingen
(Advertentie)
In 't goeye dorp Noordwyckerhout,
daer viel veel buyt te Inaélen.
In 't nachtlyck duyster staelen
wat onverlaeten, boud en stout,
de duyten van het postcomptoor.
Met vyftienduysend gulden,
naer Tante Pos onthulde,
ginghen de dieven er vandoor.
Het gingh eenvoudigh in s'n werck.
Toen eenmael door de raemen
de dieven binnen quaemen,
bleeck er de schatkist ghants niet sterck.
Se vlooden met de duyten vlugh
naer onbekende streecken.
Se hadden 't goed bekeecken.
De duyten komen vast niet trugh.
WILLEM VAN HORSTENDAEL
De twee volgende dagen waren
uitgetrokken voor een safari door
het woeste, machtige landschap van
Tanganyika. Tijdens deze zware reis
De schrijver (links, met een kleuter
op de arm) bij zijn bezoek aan het
weeshuis te Mgolok.
Hij was bijzonder verheugd einde
lijk weer eens visite te ontvangen,
zelfs zo, dat hij de doop van vier
baby's, waarmee hij op het punt
Dr. Martin Luther King, de Ame
rikaanse negerleider, is gisteren door
de Paus in audiëntie ontvangen. Hij
verklaarde nadien, dat Paus Paulus
de strijd van de Amerikaanse negers
voor gelijke rechten steunt, maar er
op wees, dat deze strijd met vreed
zame middelen moet worden gestre
den. De Paus herinnerde in dit ver
band aan Mahatma Gandhi.
Avifauna te Alphen aan den Rijn is het toneel van een late lente-idylle. Daar heeft n.l. een paar zwarte zwa
nen voor de tweede maal dit jaar een legsel uitgebroed. Het legsel was 2fo groot, dat de vogels het niet in zij
geheel konden bebroeden, waarom twee van de eieren in de kunstmoeder moesten worden gebracht. De foto
toont het zorgzame ouderpaar bij de, ondanks de herfstzon wat kleumende, nu nog witte kleuters.
