c IN DE KRANTENTUIN
DE MATER
AMABILISSCHOOL
Het knutselhoekj
e
HET lÖFifWl Ei
Waardevolle vondst
in wrak van
„Batavia"
ZATERDAG 29 AUGUSTUS 1964
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 13
Een noodlottig schot
Door het dichte dennenbos liep
met vlugge, haastige, maar voorzich
tige stappen een man met iets ang
stigs, zenuwachtigs in heel zijn hou
ding. Hij vermeed zoveel mogelijk
het pad en zette zijn voeten op 't
mos en de dennennaalden om zo wei
nig geluid te maken als hij maar kon.
Af en toe stopt hij 'n moment om te
luisteren. Blijkbaar wordt hij achter
volgd.
Eindelijk komt hij hijgend aan 'n
huisje aan de rand van 't bos Door
de keukenruit ziet de vluchteling 'n
oudachtig vrouwtje, dat aandachtig
over een pan gebogen staat Eerst
wil hij proberen het raam open te
duwen, maar dan bedenkt hij zich
en klopt aan de «achterdeur. Zonder
te wachten stapt hij naar binnen
Zijn stap horend, keert het vrouwtje
zich verrast om. „Wel, Wilhelm, je
doei me schrikken, wat is er toch
gebeurd, je doet zo gejaagd?"
„Ik heb op iemand geschoten".
„Toch niet dood geschoten?"
„Ik weet 't niet, vrouw Thun, maar
in ieder geval word ik achterna ge
zeten door de boswachters, omdat ik
aan 't stropen was. Zij verrasten mij
en toen heb ik van schrik gescho-
ten".
„En wat wou je nu van mij Wil
helm?"
„Ja, ik dacht, omdat uw zoon Jo-
hann een vroegere vriend van me
was, zal u me misschien wel willen
helpen en me verstoppen tot mijn
vervolgers weg zijn".
„Ja, je bent wel een vriend van
mijn zoon geweest, maar geen beste.
Hij heeft je altijd meer vriendschap
bewezen dan je verdiende Maar weet
je wat? Je mag hier blijven tot Jo-
hann van zijn werk terug is, dan
zullen we wel verder zien. Ga maar
in ons schuurtje, dan kun je daar
bedenken, wat je verder zult doen.
Daar zullen ze je wel niet zoeken, als
ik hun zeg, dat ik je niet gezien
heb".
„U bent een goed mens, vrouw
Thun, u behandelt mij beter, dan ik
verdien. Als ik zo'n goede moeder
had gehad als Johann, zou ik ook een
beier en nuttiger mens geworden
zijn".
Zonder hierop te antwoorden, open
de zij het schuurtje, liet hem bin
nen gaan en sloot het daarop weer
af. 's Was maar een kleine, half don
kere ruimte en, nog vermoeid van
zijn haastige vlucht, was stroper Wil
helm al gauw bijna in slaap gesoesd.
Maar toen 't haast zo ver was. hoorde
hij het geluid van voetstappen op het
pad. Het waren de boswachters, die
terecht verondersteld hadden, dat de
gezochte zich stellig naar 't huis van
zijn oude vriend had begeven.
„Nu kan ik mijn hoop om nog te
kunnen ontvluchten wel opgeven"
mompelde hij in z'n eigen. Hoe kon
ik ook zo dom zijn om net in dit
huis aan hun opsporing te hopen ont
komen".
Maar vrouw Thun was iemand, die
woord hield. Daar ze de mannen nog
niet zag en zij ook haar niet, haastte
ze zich weer naar het schuurtje, ont
sloot het en zei tot Wilhelm: „Kom
er gauw uit en verlaat 't huis door
't deurtje in de zijgevel. Dan hol je
naar 't station, waar over 10 minuten
een trein vertrekt naar München".
„Ja, dat zou net nog kunnen, maar
ik heb geen reisgeld" De goede
vrouw haastte zich naar de keuken
en grabbelde uit een lade 2 thalers
en reikte hem die over. „Hier heb je
voor de eerste dag wel genoeg mee".
„Oh, ik Neen, je behoeft mij
niet te bedanken, ik doe dit voor Jo
hann, die altijd zo op je gesteld is
geweest, al begrijp ik niet goed waar
om". Zij hield de deur al voor hem
open, toen ze de voetstappen veel
dichterbij hoorden, maar nu van een
andere zijde van 't huis.
„Misschien is 't Johann, want die
kan ieder ogenblik van zijn werk
thuis komen".
„Neen 't zijn er meer, want ik
hoor stemmen".
„Wacht daD liever, tot ze voorbij
zijn".
Hij schoof weer terug in het schuur
tje en de vrouw sloot de deur weer.
(wordt vervolgd)
NIEUWE RAADSELS
I Wat voor haar heeft het paard
van Sinterklaas?
II Wie heeft geen haren en draagt
toch een kam bij zich?
in Wie loopt zonder rusten en
slaat zonder pijn?
Onder de goede oplossingen wordt
een mooi boek verloot. De oplossin
gen insturen aan: Tante Jo en oom
Toon van de Krantentuin Leidse Cou
rant, Papengracht, Leiden.
Correspondentie
Hallo jongens en meisjes! Alweer
hard aan het leren? De meeste van
jullie zeker wel, alleen de groteren
hebben nog tot 1 sept. vakantie. Wat
hebben we toch een mooie vakantie
gehad, tenminste wat het zonnige
weer betreft. Die paar regendagen
tellen we niet. Ook wel eens leuk
heerliik thuis met je speelgoed te
spelen of een knutselwerkje te doen.
Ik zou jullie bruine toeten, armen
en benen wel eens willen zien, fijn
hoorl
Maar nu is het weer werken ge
blazen. We zijn of gaan vol goede
moed beginnen. Jullie weten het: een
goed begin is het halve werk.
En tot de nieuwe eerste-klassertj es
zeg ik: goed naar de juffrouw luiste
ren, dan kunnen jullie over een hall
jaartje zelf de verhaaltjes uit de
krant lezen en over een jaartje er
zelf eentje maken.
EEN VERRASSING!
Toen wij na drie vakantie weken
weer thuis kwamen, kwam er een
grote verrassing. Daar lag in onze
brievenbus een heel dikke envellop
„Wat zou daar wel in zitten?" dach
ten we. Dat kunnen jullie nooit ra
den, ik zal het dus maar gauw zeg
gen:
Van de derde klas van de Anto-
niusschool, van alle kinderen een
verhaaltje. Is dat niet leuk! We gaan
ze aandachtig doorlezen en de beste
verhaaltjes krijgen een plaatsje in
de krant. Jullie hebben allemaal
reuze je best gedaan, dus de meeste
verhaaltjes komen wel in de krant
We verloten ook een mooi boek on
der die kinderen. En dan nog iets
Wat is er keurig geschreven! I De
vlag uit voor die derde klas van de
Sint Antoniusschool, die inmiddels al
vierde geworden is. Dag kinders de
groetjes aan jullie juffrouw De
Leeuw.
Hanneke? Leiden. Daar is Hanneke
het eerst aan de beurt. Maar waar
om heb je je achternaam er niet bij
geschreven. Zeker vergeten!
DE GROTE VAKANTIE
Met de grote vakantie gaan we
met ons vijven naar de provincie
Utrecht. We gaan daar kamperen en
we blijven er drie weken. Er zijn
daar veel bossen, heerlijk is het daar;
dat zegt mijn moeder tenminste Daar
is een zwembad, heuvels, bossen en
ook een strand. Je kunt er auto's
huren. Je kunt er allés. Daar is ook
een speeltuin enz. O, zo fijn is het
er, zó fijn, zó mooi. Ik wou maar dat
ik nu al op vakantie ging, maar over
een weekje is het zo ver; tenminste
voor mij, want ik heb een week eer
der vrij. Heerlijk fijn is dat! De zesde
klas krijgt ook een week eerder vrij.
Zeg Hanneke horen we nu ook eens
hoe jullie het daar gehad hebben?
(tante Jo).
Robbie Knooren, Leiden
AAN HET STRAND
Het was zaterdag en het zou een
warme dag worden. Vader zei: „mooi
weertje voor Noordwijk" en het was
nog maar half tien, toen we op weg
waren naar de zee. We hebben ge
lachen jó. Dat zal ik vertellen.
Mijn zusje en ik gingen dadelijk
naar het water. Mijn zusje ging er
eerst in en toen ze er in was begon
ze te huilen. Ik ging haar halen,
maar brr, brr, wat was het water
koud. Ik vond het ook niks fijn. We
Later vonden we een vlot, daar
mee gingen we vlotje varen. De hele
middag hebben we fijn gespeeld tot
vader ons kwam roepen om mee te
gaan. We bleven nog wat in het
huisje en om 8 uur gingen we weg.
Wilma v. d. Westen, Leiden
DE TWEELING
Moeder konijn was druk bezig met
twee kleine bedjes op te maken. Een
rood bedje en een blauw bedje met
snoezige lakentjes en groen met witte
dekentjes. Zij ging ook een zuigfles
kopen en vader konijn was op voed-
liepen bibberend naar vader en moe- sel uit. Moeder konijn moest ook nog
der. kleertjes naaien.
Ik zei: „Vader het water is te koud „Waar was dat allemaal voor no-
hoor", maar vader geloofde er niets dig?" zou je vragen,
van. Wel ze kregen een tweeling. Sneb-
„Nou probeer u eens, om d'r in te belijntje piekerde over twee leuke
gaan", zei ik. En vader ging hoor! jongensnamen.
Hij kwam met kippevel terug en De volgende dag was Snebbelijntje
zei: „jullie hebben gelijk". het eerste wakker. Zij vroeg: „Moe-
Nu weten jullie waarom we toen der hebben we, snuf, snuf, al een
gelachen hebben. tweeling, snuf, snuf?"
„Nee, snuf, snuf ga maar weer in
Bert v. Heugten, Leiden je bed, snuf, snuf'zei moeder.
De volgende dag.
KABOUTER WIPNEUS Toen de zon op was, lag moeder
nog in bed. Ze hadden de tweeling
Kabouter Wipneus is een kleine nu immers,
kabouter, niet groter dan je pink. Snebbelijntje zei tegen moeder:
Ook had hij een wipneusje, daarom „Nu weet ik hoe ze heten!" Snebbel-
heette hij zo. tje en Snabbeltje.
Kabouter Wipneus wou eens een „Goed zo", zei vader „echte twee-
avontuur beleven, een groot avon- ling namen".
tuur. Snebbelijntje gaf de tweeling elk
Hij maakte een bootje en ging va- een kus en zei: „Dag Snebbeltje, dag
ren. Hij had zes kabouterbroodjes bij Snabbeltje".
zich en een trommel vol kabouter-
is indus zorgt dat je erbij komt
Laatste gelegenheid
Mater Amabilisschool
koek Maar het werd nacht en toen
bedacht hij dat hij een lampje ver
geten had. Toen ging hij maar sla
pen. Hij trok zijn jasje uit, rolde het
op en gebruikte dat als kussen. Hij
Corry Montagne, Leiden
NAAR NOORDW1JKERHOUT
Wim Duiverkerk, Leiden
KABOUTER SPILLEBEEN
wKennen jullie kabouter Spillebeen
sliep al gauw heel vast maar toen al? Ja? Nou dan begin ik maar met-
kwam er opeens een storm opzetten een.
Kabouter Wipneus werd er wakker Er was nieuws van de kabouter
van, hij keek eens rond en zag vlak koning gekomen. Een wedstrijd. Wie
voor zich een eiland De storm hield de langste en mooiste baard had,
op en de kabouter voer er heen. kreeg een gouden kam en borstel.
Maar wat was dat? Het was zijn eigen Kabouter Spillebeen dacht: „Nou
land. O, wat was hij toen blij, zó blij ik zal mijn baard maar eens netjes
dat hij een paar dagen achter elkaar kammen, want hij zit zo in de war.
feest vierde. Hij wou nooit meer een Misschien win ik wel de gouden kam
avontuur beleven. en borstel, want ik heb, denk ik, de
mooiste baard.
Maar kabouter Miepie had ook een
mooie lange baard.
Kabouter Spillebeen dacht: „Mie-
pie weet nog vast nergens van. Hij
Het was zaterdagmorgen 8 uur. Al- heeft er zich niet op voorbereid, dus
les was al klaar om weg te gaan. Ze haast ik me naar de koning",
stonden buiten al op ons te wachten Kabouter Miepie wist het echter
We gingen samen naar het huisje te allang en was al op weg naar de
Noord wij kerhout. koning. Kabouter Spillebeen vond
Tante Ko was er ook. Ze had de een speelgoedautotje, stapte er in en
koffie al klaar toen we er kwamen was binnen een paar minuten bij de
Na het koffiedrinken gingen we naar koning. Nu kwamen ze allebei ge-
de zee We hadden onze badpakken lijk aan.
al aan. Daar renden we de zee in en De koning ging nu loten, onder de
gingen zwemmen. Ton kon niet voor- tien. De koning zei: „weet je wat?
uit komen en toen trokken we hem Spillebeen de kam en Miepie de bor-
mee. We liepen al verder en verder stel",
tot we niet meer konden staan. Dat
was te gevaarlijk en vader riep ons Volgende week verder met de ver
terug. haaltjes. De andere kinderen moeten
„Komen jullie wat dichter bij" riep even geduld hebben,
hij. Dag allemaal.
Wat was het water nog koud. TANTE JO en OOM TOON
WATER- EN
STRANDSPEL
Kan gespeeld worden, waar men
pootje kan baden of ook wel zo ver
in zee, dat 't water slechts tot aan
je buik komt.
Eèn is de reuzevis, al de anderen
zijn sardientjes. Deze laatsten stel
len zich op een rij, waarbij elke sar
dien degene, die voor hem staat, bij
de heupen vasthoudt. De voorste sar
dien mag door de reuzevis niet aan
geraakt worden, maar wel al de an
deren. Deze echter trachten hem te
ontwijken, waarbij zij door de voor
ste geholpen worden. Deze tracht zijn
school (zwerm) te verdedigen door
zich steeds tegenover de reuzevis te
stellen. De anderen mogen zich wen
den, wegduiken enz. mits ze hun
voorman niet loslaten. Gebeurt dit
wel, dan is hij buitenspel, evenzo de
gene, die door de reuzevis gevangen
wordt. Heeft deze tenslotte 6 sardie
nen gevangen, dan moet hij van
plaats verwisselen met nr 2 uit de
rij, waarna 't spel opnieuw begint.
„TIEN WORPEN"
Voor dit spel zijn nodig 'n grote
waterbal en 2 ploegen spelers. Men
kan het spelen te land of in 't water.
Hoewel het in 't water meer lol geeft,
is 't toch raadzaam op 't droge te
blijven, als er èèn of meer „niet
zwemmers" meedoen. Het gaat er nu
om, dat in elke ploeg tien balworpen
worden gedaan van èèn speler naar
een tweede, een derde enz. zonder
Ongetwijfeld zullen er veel meisjes
zijn, die zich nu al afvragen: hoe zal
ik in de komende wintermaanden
mijn vrije tijd gaan besteden?
Welnu, ooit van de Mater Amabi
lisschool gehoord? Ten onrechte
„school" genoemd, er zijn immers
geen examens, huiswerk e.d. aan ver
bonden. Men kan het eerder een
vormingscursus noemen, daar de
doelstelling is, het werkende meisje
van 17 jaar en ouder, opleiding en
vorming voor haar toekomstige taak
in gezin en maatschappij te geven.
De lessen worden gegeven in een
gezellige sfeer en ieder is in de ge
legenheid om zijn mening naar vo
ren te brengen en bepaalde proble
men met docenten en leeftijdgenoten
te bespreken.
Het programma is zeer veelzijdig
en biedt lessen in:
Opvoedkunde, medische raad, kin
derverzorging, ziekenverpleging, ge
zondheidszorg, smaakontwikkeling,
woninginrichting, maatschappelijke
vorming, godsdienst, handenarbeid,
sport, toneel, naaien en koken, dek
ken en dienen, gasten ontvangen enz
Hiernaast is er nog een ontspan
ningsprogramma waaronder feestjes,
dansavonden, excursies en gedurende
de zomeravonden vrije clubs.
Het cursusgeld bedraagt 55.— per
jaar, plus f 5 inschrijfgeld.
Naast deze 3-jarige avondcursus,
welke 2 avonden per week gegeven
wordt, nl dinsdag- en donderdag
avond. is er ook nog een mlddagcur-
sus, 2 lesmiddagen per week, voor
meisjes tussen 14 en 16 jaar.
Dit programma is geheel aangepast
Astrolabium van
honderdduizend gulden
In het wrak van de in 1629 bij de
westkust van Australië gezonken Ne
derlandse koopvaarder „Batavia" heb-
ben duikers van een Australische ex
peditie voor de tweede maal een astro-
labium gevonden, waarvan de waarde
op ruim 100.000 gulden wordt geschat.
Een astrolabium is een hoekmeter,
een oud instrument voor graadmeting
aan de hemel en op het land, dat vroe
ger door zeelieden werd gebruikt.
Voor zover bekend zijn er op de hele
wereld slechts negen astrolabia in mu
sea te vinden.
aan de leeftijd: het 14, 15 en 16 jarige
meisje, dat net de lagere school heeft
verlaten en meestal in haar eerste
betrekking is. Het is derhalve nog
wat speels.
Naast de algemene vorming die de
docenten en leidster de meisjes trach
ten mede te geven, zijn er nog kook-
en naailessen. Verder handenarbeid,
sport, muziek, verbale expressie enz.
Ook deze lessen worden in een ge
zellige sfeer gegeven en ieder is in
de gelegenheid om bepaalde proble
men met docenten en leeftijdgenoten
te bespreken.
Wilt u wat meer weten omtrent
deze cursussen, informeert u dan
eens bij de leidster, mej E. Kerck-
hoffs, op het adres: Hogewoerd 57 te
Leiden (tel 01710—30494) en wel op
de navolgende dagen en uren:
woensdagavond 2 sept. a.s. tussen
18.00 en 20.00 uur;
donderdagavond 3 september a.s.
tussen 18.00 en 20 00 uur.
Ook zijn de meisjes, evenals hun
ouders, van harte welkom op onze
propaganda-avond, vrijdag 4 sept. a.s.
in het Antonius Clubhuis, Mare 43,
Leiden. Aanvang half 8, toegang vrij.
De leerlingen van de Mater Ama
bilisschool zullen deze avond opluis
teren met toneel en pantomine, een
en ander onder leidng van de heer
Joop Koevoets.
Er is dan tevens nog een laatste
gelegenheid voor het verkrijgen van
inlichtingen en aanmelding nieuwe
cursisten.
_/\/W I D n
werkt ook met 2 naaldei
VOORWAARDELIJKE STRAF
VOOR DIAMANT VERDUISTERING
De 33-jarige A. K. uit Amsterdam,
die twee jaar geleden als conducteur
bij de Nederlandse Spoorwegen een
pakje met twee diamanten (waarde
40.000,-) achterhield, is vanochtend
door de rechtbank te Amsterdam we
gens verduistering veroordeeld tot
een voorwaardelijke gevangenisstraf
van vijf maanden met een proeftijd
van drie jaar. De officier van justitie
had een voorwaardelijke gevangenis
straf van drie maanden met een
proeftijd van drie jaar en een boete
van 500,- of zestig dagen geëist.
De conducteur is inmiddels door
de N.S. ontslagen.
dat daarbij een speler van de andere
ploeg zich van de bal meester maakt.
Als men de bal opvangt, telt men
daarbij hardop verder. Steeds, als èèn
der beide ploegen de bal overmees
tert, begint het spel weer van voor
af aan. Niemand mag 'n ander de
bal af grijpen. Valt hij in 't water of
op de grond, dan is hij voor degene,
die hem 't eerst aanraakt. Het spel
moet zeer vlot (vlug) gespeeld wor
den. Wie maakt er nu 10 worpen in
èèn beurt?
De volgende speler doet net zo, maar
als hij b.v. al een mooi aantal heeft,
zegt hij „stop" en dan worden de
behaalde punten genoteerd. Heeft
iemand de 100 behaald of zelfs over
schreden, dan is 't nog niet zeker, dat
hij gewonnen heeft. Zegt hij b.v. bij
102 „stop", dan is er nog een kans
voor de anderen om hem in te halen
of te overtreffen. Komen er twee b.v.
gelijk in punten, dan zijn er twee
overwinnaars. Vindt men dat niet
leuk, dan kan degene, die 't eerst de
100 gepasseerd is, nog een worp doen,
als hij dat wenst maar dan is er de
dreigende „1-worp", die hem nood
lottig kan worden en hem alles ont
nemen. 't Is een spel, waarbij je de
„durvers" en de voorzichtigen leert
kennen. Er is natuurlijk een prijsje
aan te verbinden.
Voor dit spel heb je alleen maar
een dobbelsteen, een stuk papier en
'n potlood nodig.
Op het papier schrijf men de na
men der medespelers op èèn lijn
naast elkaar. Het gaat erom als eer
ste de 100 punten te bereiken. De
Natuurlijk mag je hengelaartje spe- eerste speler werpt zo vaak hij zelf
len als je papaatje maar niel wil, maar zodra hij een 1 werpt, ver-
wakker maakt! liest hij alle behaalde punten weer.
T<Un.
üiMii
{ffvw
fótwA.
4/
2
2
5"
3
4
X
5
X
t>
3
i
0
i
IN
C
2
2
0
'f
(f//
V*
Een vervolgverhaal van Suske en Wiske
Spion voor Napoleon
17. Ongeveer dezelfde dag, dat
Napoleon Wenen binnentrok, gelukte
het Schulmeister als de beste vriend
eri helper van de Oostenrijkers op te
treden Met zijn vlotte omgang, zijn
leugens en zijn sluwe streken wist
hij de Oostenrijkers te doen geloven,
dat hij aan hun zijde streed.
Toen ze hem tenslotte doorkregen,
was het te laat. Ze konden hem niet
meer te pakken krijgen; hij wist uit
Wenen te komen om met Napoleon
samen terug te keren naar Frank
rijk.
18. Toen Napoleon heel Oosten
rijk in zijn macht had, werd Schul
meister op een heel belangrijke post
benoemd. Het was een zeer eervol
ambt. Hij diende de keizer nog ver
scheiden jaren in verschillende amb
ten, maar meestal als èèn van zijn
voornaamste spionnen. Om zijn mees
ter te believen heeft hij hele legers
de dood ingedreven en daarbij alle
mogelijke leugens en listen gebruikt
Maar èèn ding heeft hij niet be
reikt. In zijn eerzucht hoopte hij van
Napoleon het „kruis van het erele-
gioen" te verwerven. Dat weigerde
de keizer evenwel met de woorden:
„Die zijn voor mijn generaals, niet
voor 'n spion".
Na de val van Napoleon, viel Schul
meister natuurlijk in ongenade, kwam
er echter met 'n vrij lichte gevange
nisstraf af. Hij heeft zijn leven op
83-jarige leeftijd beëindigd als siga
renwinkelier.
Einde
Hou,dat iaat je een /time mmmnt
hosten! j—
