(i
Duitse krijgsgevangenen
wilden Londen bezetten
Het knutselhoekje
Nerveuze Nerviërs
ZATERDAG 18 JULI 1964
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 13
maar we vonden toch nog een mooi
plaatsje om de tent op te zetten. We
hielpen mee de tent opzetten en gin
gen toen even uitrusten. Nadat we
uitgerust waren gingen we ons ver
kleden en holden de zee in.
Brr, wat was het water koud, maar
als je er even in stond, viel het wel
mee. We gingen zwemmen in zee,
toch hadden we het wel koud. We
gingen naar de tent, waar moeder
ons al stond op te wachten met bo
terhammen. Nou dat smaakte. We
bleven nu een poosje op het strand
spelen en maakten een zandkasteel
met een gracht er om heen. We
schepten water en gooiden dat water
in de gracht.
Boek beschrijft
fantastisch plan
toestellen naar Duitsland vliegen om
Hitier op de hoogte stellen van de
ontsnapping en steun te vragen van
de „Luftwaffe".
De ontsnapte krijgsgevangenen, zo
was het plan, zouden oprukken naar
Londen en onderweg steeds meer
In Engeland is het boek „A taste Duitsers bevrijden. Een vrij groot le-
of freedom" van Robert Jaskson ver- ger zou dan uiteindelijk Londen, waar
EEN SCHEERPRAATJE CORRESPONDENTIE
Wat was die dag gauw om, maar schenen, waarin wordt beschreven zich in verband met de invasie van
Dan heb je dat tenminste bij de we hebben het fijn gehad. We spron- hoe Duitse krijgsgevangenen zich in Normandië weinig troepen bevonden,
hand". Gelukkig is de brommer op flotc OT1 r°^ri naar Vmi,:
Twee broers, Jan en Willem Pie-
ters, waarvan de één toegerust met
een dichte donkere baard, die hij tij
dens zijn verblijf in Indië had laten
groeien, zaten gezellig na een fijn
dinertje over alles en nog wat te
keuvelen. Oneens zegt de oud-In
dischman: „Waarom heb je 'n pleis
ter op je kin?" „Nou ik heb vanmor
gen een flinke jaap met het scheer
mes gekregen van m'n wat onhan
dige kapper. Hij had blijkbaar met
z'n strijdlustige vrouw gekibbeld en
was daarvan nogal zenuwachtig.
Maar dat geneest bij mij nogal
gauw".
„Ja, als je tenminste geen infectie
krijgt. Ik begrijp niet, dat je zo'n bar
bier met een kwast, waar hij Jan en
alleman mee inzeept, over je gezicht
laat wrijven en je dan laat bekrab
ben met een mes, dat wie weet al
door honderden pukkeltjes en puist
jes heeft heengemaaid.
„Maar ik heb m'n eigen spullen bij
de kapper".
„Goed en wel, maar heb je dan ze
kerheid. dat hij die nooit eens voor
een ander gebruikt, als z'n eigen mes
eens wat bot is?"
„Kom, kom, dat zal zo'n vaart niet
lopen en ik kan mezelf nu eenmaal
niet scheren, dus moet ik maar op de
kanner vertrouwen".
„Wel, waarom laat je dan je baard
niet staan? Hij zal je vast niet mis
staan net zo min als mij" En dit zeg
gend kroezelde de Indischman eens
welbehaaglijk door zijn baard als 'n
oerwoud.
„Ik zal je danken, dan loop je we
kenlang met stoppels, waar je niet
eens meer mee over straat durft te
lopen, zonder voor 'n roverhoofdman
te worden aangezien".
„Enfin je moet 't zelf weten. Maar
dat is waar ook", viel de ander zich
zelf in de rede, „ik heb. toen ik naar
Indië vertrok een veiligheidsscheer
mes meegenomen en 't nooit ge
bruikt. Ik zal 't jou sturen".
„Ja maar, is zo'n ding nou heus wel
gevaarloos?"
„Man, je kan er zelfs geen krab
beltje mee oplopen. Je kan 't gerust
proberen en als 't je niet bevalt, kun
je 't altijd nog terugsturen".
Enkele dagen later stonden Jan,
z'n vrouw en 'n zestal spruiten be
wonderend gebogen over het keu
rige foudraal, waarin een nikkelen
scheertoestel met reserve-mesjes lag
te fonkelen in een bedje van rose sa
tijn.
„Toch aardig van Willem" vond
mevrouw en Jan was 't daar zo mee
eens, dat hij dadelijk naar z'n bureau
stapte om z'n broer per briefkaart
hartelijk te bedanken.
„Nou man, zo'n haast is daar toch
niet bij, je kunt het eerst beter pro
beren, dan kun je meteen schrijven,
hoe 't je bevalt".
„Ik kan toch niet scheren, waar
geen haar is" vond Jan, terwijl hij
zijn pasgeschoren kin betastte. „Maar
zaterdag bespaar ik mijn eerste dub
beltje uit. Je zult eens zien, hoe mag
nifiek het gaan zal, daar ben ik zeker
van, dus kan ik best nu al vast be
danken. 't Staat trouwens netjes en
hartelijk met je dank niet lang te
wachten".
Hij knipte vervolgens voorzichtig
het foudraal dicht, borg het in één
der laadjes van z'n bureau en schreef
de briefkaart. Maar de volgende za
terdag liet vader Jan zich door z'n
gewone kapper antiseptisch scheren
en nabehandelen. En dat gebeurde
zo verder driemaal 's weeks, terwijl
de gevaarloze zelfscheerder in het
prachtige foudraal zorgvuld-ig in het
bureaulaadje bleef opgeborgen.
Enkele weken na het bezoek van
zijn broer kreeg Jan Pieters een
brief, waarin deze hem uitnodigde om
met z'n hele gezin de vakantie bij
hem te kunnen doorbrengen. Z'n
landhuis was ruim genoeg om de
ganse familie te kunnen herbergen.
Ze waren zo lang gescheiden geweest,
dat 't voor beide gezinnen heerlijk
zou zijn weer eens een poosje ver
enigd te zijn.
Men begrijpt, dat die uitnodiging
met uitbundig gejuich werd begroet
en niet 't~ minst door papa, die al
meer dan dertig jaar dag in dag uit
tien uur per dag op zijn kantoorkruk
had gezeten.
(Wordt vervolgd)
Nol v. d. Vooren, Leiden komt met:
EEN PAAR DAGEN VAKANTIE
Het was tweede Pinksterdag. We
gingen 's morgens al vroeg naar de
kerk, want we zouden met de «uto,
drie dagen naar Groesbeek gaan.
Toen we om 8 uur uit de kerk kwa
men gingen we alvast de auto laden,
terwijl moeder voor het ontbijt zorg
de. Om kwart voor negen was alles
en iedereen klaar en we vertrokken,
't Was een lange reis, van hier naar
Groesbeek, zowat drie uur. Onder
weg gingen we er een half uurtje
uit, 't zou anders veel te lang „zit
ten" worden en toen we in Groes
beek waren, moesten We een kwar
tiertje zoeken, want m'n tante was
pas verhuisd. Eindelijk waren we er
dan en we dronken eerst gezellig 'n
kopje koffie. Toen gingen we ons
verkleden, want we zouden naar de
bossen gaan. We namen een zak bo
terhammen mee. In 't bos aangeko
men gingen we eerst een beetje bal
len, daarna zochten we een fijn
plekje op en we aten onze boterham
men op. Lekker was dat, zo fijn bui
ten. De boterham smaakte dan veel
lekkerder. Toen gingen we verstop
pertje spelen, achter dikke bomen en
lage struiken. We waren er moe van
en moesten even uitrusten, onderwijl
zocht ieder een dikke rechte tak, dat
was onze wandelstok bij een wande
lingetje en we gingen weer op stap
langs de bospaden. M'n kleine nichtje
kwam ons achterna gelopen, dus na
men we haar maar mee. Na de wan
deling was het tijd om naar huis te
gaan. Tante had voor lekker eten ge
zorgd. Na het eten mocht ik helpen
met het sproeien van de tuin. We
gingen vroeg naar bed en sliepen di-
rekt.
Trees Visser, Leiden. Dat was leuk
bedacht Trees, om je verhaaltje op
rijm te maken, maar 't klopte jam
mer genoeg niet overal. Je hebt het
zeker niet meer overgelezen. Volgen
de keer beter meiske.
gen op de fiets en reden naar huis. de oorlog van Londen wilden mees- aanvallen.
ter maken. Vurige nazi's, die stellig
Margareth Waayer, Leiden. geloofden, dat de invasie van Nor- ONTMASKERD
mandië zou mislukken, hadden het
NAAR HET STRAND plan beraamd, „en masse" uit hun Er lekten echter bijzonderheden van
kamp in Zuid-Engeland te breken en het plan uit en deze kwamen de toen-
We zijn met de mooie Pinksterda- dan een in de buurt gelegerde Britse malige Britse premier, Sir Winston
gen een dagje naar zee geweest. Al pantserdivisie te overmeesteren. Eerst Churchill, ter ore. De leiders van het
heel vroeg gingen we met de auto hielpen zij tien krijgsgevangenen te complot werden ontmaskerd en over-
weg- waren we gauw aan zee. ontsnappen, die het omliggende ge- gebracht naar een speciaal kamp in
had'ook*' ffem><geldToin erheen "te ko- Toen we daar waren ginêen we al bied moesten verkennen. Deze tien Schotland. De overige Duitsers gingen
pen Hij was arm Hij had net genoeg meteen een h°Êe berS maken met mannen lieten zich vervolgens weer verbeten na, wie hen. had verraden
geld om van te 'leven Wat zou hii een diepe gracht er om heen en een grijpen en werden teruggebracht naar en de verdenking viel op een van hen.
nu doen' Hij dacht na Even later hoge dljk waar het water niet over het kamP (te Devizes) waar zij hun Hij werd in het kamp in het geheim
zej hij: heen kon komen. Dat dachten wij medegevangenen belangrijke inlich- berecht, schuldig bevonden en „te-
„Ik ga naar de stad. Daar zoek ik tenminste- tingen verstrekten. rechtgesteld" door zijn medegevange-
Maartoen kwam de vloed. De nen.
dijk brokkelde af. We moesten heel Na de grote onsnapping, waarbij
hard werken aan de dijk om het wa- schildwachten onschadelijk zouden
En hij trok er op uit. ter tegen te houden. We maakten al worden gemaakt en men een aantal
Al gauw had hij een baas gevon- heel gauw een riviertje er om heen tanks in handen wilde zien te krij- In totaal negen jongelui uit Oost
den, waar hij veel geld verdiende en om het water weg te voeren zodat êen> zou men zich van enkele vlieg- Duitsland zijn in de nacht van woens-
na twee jaar had hij 2 duizend gul- de dijk njet zo gauw stuk zou gaan tuigen meester maken. Enkele krijgs- dag op donderdag naar de Westduitse
den opgespaard. Daar wilde hij een -t Bleef een hele poos vloed We had- gevangenen zouden met een van die deelstaat Neder-Saksen uitgeweken,
parachute voor kopen. Weldra kon den alles k]aar en toen gingen we
de terugweg niet stuk gegaan.
Henri Vorst, Leiden.
PARACHUUT SPRINGEN
Er was eens een man die zo dol
graag parachute zou willen springen,
maar hij bezat geen parachute en
een baas. Ik wil hard gaan werken
en geld sparen".
hij goed springen en verdiende
veel geld mee. Hij werd rijk.
Bert Dubbelaar, Leiden.
SPELEN MET MIJN TREIN
allemaal op de berg staan. Ik viel er
al het eerst af. 't Riviertje stroomde
meer en meer af. We bleven kijken
tot we werden geroepen om te komen
eten. Het is toch wel leuk om op het
strand te eten. Even later waren we
klaar. Het had lekker gesmaakt. We
Ik kwam thuis uit school en ver- gingen weer terug naar onze berg.
veelde me een beetje. Maar wat was dat? De berg was hele-
„Bert ga je trein opzetten zei maai kapot. We hadden er niets meer
mtT jF" .I u aan- **et water had alles verwoest.
Ja, daar had ik wel zin in. Ik haal- Maar dat was niet zo heel erg, want
de de spullen bij elkaar en begon de we werden net geroepen om naar
boel op te zetten. Het is niet zo moei- huis te gaan. We droogden onze han-
lijk. De rails en de treinen eerst De den en voeten, sloegen kousen en
huisjes er bij en even kijken, hier schoenen uit en kleedden ons aan.
een kerk, daar een school en twee Zingend zochten we ons plaatsje in de
flats. Verder nog vier winkels en een aut0 weer op. Het was een leuke dag
postkantoor en ook nog een land- geweest.
huisje. Zo, dat stond er allemaal. O Dag kinderen! Degenen, die al va-
tun^ j kantie hebben, proberen maar eens
Alles klaar. Rijden maar! O je het een aardig verhaaltje en sturen dat
onveilig signaal staat op rood. Stop- aan ons_ We zijn zowat door de ver
pen! Nu verder. Eerst de tankwagen haaltjes heen, dus het krijgt vlug een
en dan twee personenwagens. plaatsje.
Met volle kracht vooruit.* Station
Venlo. Verder naar Rotterdam. Hè,
hè, we zijn er. O hemel, een ketting
botsing. Drie treinen op elkaar. Dat
is me wat. Gelukkig niets kapot. Oplossing: No. 1 is met no. 4 ge-
MEN EET STEEDS MEER RIJST
i,u het midden: over het eerste stel dra-
rn.aaiLee,n? den. onder het volgende stel, over
het derde, enz. Als je eenmaal rond
gegaan bent, draai je de knoop om
en stop je naar je uitgangspunt te
rug. Knoop de beide einden weer aan
Fig. c. Rijst is het belangrijkste
TANTE JO EN OOM TOON
elkaar en naai met de rest de knoop volksvoedsel voor meer dan een mil
jard
En het ziet er naar uit,
Hup alles staat i
Wiko Buil, Leiden.
NAAR HET STRAND
Met de Pinkstervakantie zijn we
een dagje naar de duinen en het
strand geweest. We gingen op de
fiets en namen de tent mee. Mijn
moeder ging met de bus. Zij was erg
laat, maar eindelijk kwam ze toch.
Toen gingen we de duinen in. We
vonden niet gauw een fijn plaatsje
om de tent op te zetten. We hielpen
allemaal mee. Moeder vroeg of we
een snoepje wilden, natuurlijk wil
den we dat. We gingen een wande
ling maken en van de duinen rollen.
Dan liepen we weer terug naar de
tent, waar vader en moeder zaten.
We hadden geen zin om lang te zit
ten en vroegen of we naar het strand
mochten. Vader ging mee en lang
zaam liepen we naar het strand. We
gingen eerst wat zwemmen en toen
een hele tijd voetballen. Tegen half
vier mochten we een ijsje kopen. We
gingen weer naar de tent om ons te
verkleden en daarna naar huis. Om
half zeven waren we thuis. We heb
ben toen nog een hele tijd buiten ge
speeld en om -half negen lagen we in
bed.
Hanneke Broek, Leiden maakte
een klein verhaaltje.
NAAR OMA
Op één van de dagen van de Pink
stervakantie zouden we naar oma
gaan op de brommer. M'n vader
pakte z'n brommer en o, wat naar
was dat: de brommer was stuk. 't Is
altijd hetzelfde liedje. Vader had
geen spullen om hem te maken en
ging toen naar m'n oom toe. Ik liep
alvast maar verder. Toen ik bij m'n
oma was, duurde het wel een uur
voor m'n vader kwam Eindelijk wa
ren ze er.
„Ja", zei vader, „de brommer stond
stuk in de kelder. Ik was al helemaal
aangekleed om naar jullie toe te
komen. Ook had ik geen gereed
schap. 't Heeft bij elkaar wel een
uur geduurd".
„Nou", zei m'n oma. „Ik zou maar
plaksel meenemen voor de terugweg.
nu maar door naar Leiden.
Corry Montagne, Leiden.
NAAR ZEE
op de rails en trouwd. Dat vind je alsvolgt: no. 3 naaien. Als je vier
Als je niet haken kunt, kan je ook dat het rijstverbruik zal toenemen,
met knoopsgatsteken de ring rond A ~:i— j«—J- J- -- 1
de aller-
is met no. 8 getrouwd, omdat no. 3 kleinste gordijnringen koopt, kan je landde. En in de laatste twintig jaar
de hond aan zijn halsband vasthoudt de knopen, als ze klaar zijn, twee aan is d® rijstproduktie van nauwelijks
en no. 8 de hondelijn hêeft. No. 5 is twee met een ketting van losse ste- 1-000.000 ton tot 3.000.000 ton per
met no. 2 getrouwd, omdat hij een ken tot een paar manchetknopen Jaar gestegen. Rijst is al lang niet
kind op zijn arm heeft en zij het voor je blouse maken. meer alleen het volksvoedsel van de
speelgoed draagt. No. 7 is met no. 6 Chinezen en de Indiërs; ook in Euro-
We gingen een dagje- naar zee^en getrouwd, omdat alle heren een zon- WIE IS MET WIE GETROUWD? pa en Amerika wordt het steeds méér
gingen al om half 8 weg. We gingen nebril dragen, behalve 7. No. 6 heeft gebruikt ten nadele van de gebruike-
allemaal op de fiets. Vader en moe- zelf een zonnebril op en houdt er een Fig. d. Vier heren en vier dames aardappelen.
der, Mary, Ton, Jos, Greetje en me- in haar hand. Nu zijn alleen no. 1 en staan aan de haven van een kleine
neer en mevrouw Bavelaar. Toen we 4 nog over, die moeten dus ook ge- stad met een jongen en een hond.
aan zee kwamen was het al druk. trouwd zijn.
Deze heren en dames zijn vier echt
paren. Ze zijn hier allen voor een gezien kennen de ouders en het kind
uur aangekomen en geen van hen elkaar natuurlijk,
kent in de hele groep iemand anders Zoek uit met wie de heer die met
dan zijn echtgeno(o)t(e). Hiervan af- een 1 genummerd is, getrouwd is.
de ring heen. Men maakt het eind
vast en doet de beide losse draden
met een stopnaald onder het reeds
gehaakte. Als men met de klok mee
gaat, verloopt het werk nu als volgt:
1. Men doet garen met een andere
kleur in de stopnaald en doet het on
der twee draden aan de binnenzijde
van de ring door (bij 12 uur). Trek
dit er verder door tot er nog plm. 20
cm. over is. Houdt dit eind vast, ter
wijl je verder naait. Trek de naald
vervolgens bij 6 uur onder twee dra
den door, voor je de draad }n het
midden aan het losse stuk vast
knoopt. Steek vervolgens de draad er
bii 3 uur door en daarna bij 9 uur.
2 Nu is de ring in vier even grote
delen verdeeld.
3. Naai verder tot hij in acht ge
lijke delen verdeeld is.
4. „Stop" over de acht stralen in
AARDIGE KNOPEN VOOR
EEN JURK
Fig. a. Bij dikke stoffen staat het
leuk als de knopen wat groter zijn.
Men kan ze b.v. van katoengaren en
plastic gordijnringen maken (ca. 35
cm. in doorsnee, buitenmaat).
HANDLEIDING
Fig. b. Met een haaknaald haakt
men alleen maar stevige mazen om
Ren vervolgverhaal van Siske en Wiske
Spion voor Napoleon
11. Om te bewijzen, dat die brie
ven echt waren, ging Schulmeister
nog verder. Volgens een afspraak met
Napoleon werden hem krantenknip
sels toegezonden, die over de be
nauwde situatie van Napoleon han
delden. Mack toonde deze aan zijn
staf, zonder te vermoeden, dat ze ver
valst waren en slechts waren ge
drukt om hem op een dwaalspoor te
leiden. Tenslotte was Napoleon klaar
om Oostenrijk aan te vallen. Hij liet
Shulmeister weten, dat de aanval nu
zou plaatsvinden.
12. Zodra Shulmeister dit bericht
kreeg, spoedde hij zich naar de maar
schalk. Opgewonden riep hij uit:
TÏT»
Heel Frankrijk staat tegen de tiran
op! Mijn spionnen in Parijs en Mar
seille en in alle andere grote Franse
steden hebben mij geheime mede
delingen over de opstand tegen Na
poleon toegezonden. Zij "berichten,
dat de Franse legers, die aan de Oos
tenrijkse grens stonden, naar de Rijn
teruggetrokken waren.
Wordt vervolgd).
