flets! Zes jonge kunstenaars exposeren in Historisch museum te Alphen aan den Rijn DUITSE MATROOS VERDRONKEN Tweejarig meisje verdronken blijf jong, blijf fit... DE SCHADUW VAN EEN MAN DONDERDAG 14 MEI 1964 DE LEIDSE COURANT PAGINA 2 WAPtOTELEVtgtE •T'OT EN MET 26 mei a.s. wordt in het Historisch Museum aan de Rijnkade te Alphen aan den Rijn (een inwendig nog fraai intact zijnd oud herenhuis) door een zestal jon ge kunstenaars een tentoonstelling gehouden van schilderijen, gouaches. In de nacht van dinsdag op woens dag is de 26-jarige Duitse matroos Wilhelm Manneke uit Oberaden, op varende van het Rijnschip „Rat Kar- cher 37" te water geraakt en ver dronken. Het ongeluk gebeurde toen hij over enige naast elkaar gemeerde schepen naar zijn eigen schip wilde lopen, misstapte en tussen twee sche pen in het water viel. Alblasserdam in de omgeving van haar ouderlijke woning bij het spe len in het water geraakt en verdron ken. Andere kinderen waarschuwden ouderen, die het kind op de wal haal den. Kunstmatige ademhaling mocht toen niet meer baten. Nog wormpjes in Delfts water Er kwamen gistermiddag in het drinkwater in Delft nog wormpjes voor. De voorlichtingsdienst van de gemeente had bekend gemaakt, dat dit euvel was overwonnen, maar uit grafisch werk, tekeningen en me- over het geheel met een zeer eigen taalplastieken. handschrift. Het is een aardige, intieme exposi- Paul Louwers stelt een aantal tie van werk, dat zeer verschillend kleine metaalplastieken ten toon, die van gehalte en opvatting is, met bij nadrukkelijk een eigen stijl verraden een enkele van hen aanwijsbare in- in de figuratie van vissen en planten, vloeden van anderen weliswaar, doch Hij gebruikt daarbij allerlei afval (een modeverschijnsel overigens), dat hij vrij gecamoufleerd samenlast en dat toch wezenlijk bijdraagt tot de vormgeving van het gekozen ob ject. Gewezen mag daarbij op de eerste plaats op zijn plastieken met „de vis" en „de plant" als motief, beide soms met en in elkaar ver werkt tot „plant/vis". Een grapje als „Overwoekerde pendule" gaan we stilzwijgend voorbij. Als hij de mens tot voorbeeld neemt komt hij (nog) niet verder dan een zwak probeersel, zoals in „Koning en koningin". Gerard Col jé brengt gouaches en tekeningen, waarvan vooral de eerste opmerkelijk zijn door de oorspron kelijk wijze van componeren: de ver schillende waarden van het uit te beelden object hetzij vorm, hetzij kleur in een horizontaal vlak. Sterk komt dat b.v. tot uiting in „Uniform", waarin hij drager en kledingstuk naast elkaar uitbeeldt, maar ook in „Boeket", „Papavers" en „Gesprek", die van een sterk-sug- gestieve werking zijn. De tekening „Dode tor" is zwak, maar zeer mooi is de „Veroveraar" door het triom fantelijk gebaar, en „Beschermer", een grote prent in rood en groen. Jan Kuiper heeft in een cyclus „De stad" tot onderwerp van zijn impressies gekozen. Zijn fantasiën leeft hij uit in een cyclus „Vliegend". Voorts noemen we het merkwaardige „Bezocht insect" en het niet minder merkwaardige „Methode voor meta morfose", pentekeningen met wit en wat kleurkrijt opgehoogd. Mooi maar typisch strak van op bouw zijn enkele kleurenlino's van Frans de Haas. Zijn motieven stelt hij dikwijls in afgemeten, begrensde vlakken naast elkaar, hetgeen een sterk decoratieve werking heeft, zo als in „Uil en kreeft". Mooi is ook „Schildpad", een suggestieve prent is „Mandril in atelier". Dieren heb ben blijkbaar zijn grote liefde. Een blad vol beweging is „Vliegenval". De enige non-figuratieve van het zestal is Nic. Blans, die naar ons ge voelen zijn definitieve vorm nog niet heeft gevonden. Hij maakt zo goed als uitsluitend gebruik van primaire kleuren, doch de compositie is dik wijls wat brokkelig. Het liefst zien wij zijn grote compacte verbeeldin gen, die soms indringend-suggestief zijn. We wijzen daarbij op „Folklore" op de sterk gecomprimeerde, doch leesbare vormen van „Schevenin- gen", maar vooral op „Het teken ge vaar", waarvan een sterke indruk uitgaat van behoedzaamheid-schrik- opkomende angst gedrieën. Nog onevenwichtig, maar tegelijk vrouwelij k-romantisch werk is dat van Leonie Kording. Zij laat zich schijnbaar nog gemakkelijk door an deren beïnvloeden. De portretten herinneren sterk aan Charley Toor- op, doch ze zijn minder trefzeker en missen de mannelijke toets van deze Tooropsdochter. „Le temps perdu" herinnert aan Willink, hoewel zon der diens sfeer van sombere verla tenheid. Vrouwelij k-teer, dromerig en mysterieus is „Gedachten als vlinders". Dat ze de tekenpen vlot weet te hanteren bewijst de gewas sen sepia „Sirenen" en het ongelofe lijk mooie kleine prentje „meisje voor het raam". Al met al een tentoonstelling van zeer verschillend werk, doch niette min een bezoek overwaard. Wij ver namen, dat nog niet veel Alphenaren de weg naar deze expositie hebben gevonden. Dat is jammer. Tot en met 26 mei is daartoe echter nog ge legenheid. Dagelijks, behalve zon dags, van 25 en van 79 uur. WPR. Foto: „Overwoekerde pendule", metaalplastiek van Paul Louwers. ligtvoet (Advertentie) Voornamelijk door de groei van de export is de omzet van Varossieau en Cie N.V. in 1963, blijkens het verslag met 16 (v.j. 9) procent toegenomen. Het omzetindexcijfer (1958=100) kwam uit op 191 (164). Het saldo ex ploitatierekening op de geconsoli deerde winst- en verliesrekening be loopt f 1,58 min (v.j. f 1.06 min). Na afschrijvingen op vaste activa ad f 262.000 (f 234.000) intereat ad f 41.000 (f 26.000) en vennootschaps belasting ad f 530.000 (f 341.000), resteert een saldowinst van f 764.000 (f 518.000). Voorgesteld wordt een onveranderd dividend van 10 procent. De binnenlandse omzet in de afge lopen maanden van 1964, is vergele ken met de overeenkomstige perio des van 1963 en 1962, gestegen. De directie verwacht, dat de eveneens aanzienlijk stijgende kosten in 1964 door prijsverhogingen en verdere vergroting van de omzet, kunnen worden gedekt. Ook de omzet bü de buitenlandse vestigingen was tot dus ver bevredigend. De export groeide gestadig. Per 1 april 1964 werd een tweede langlopende lening van f 500.000 op genomen. Uit hoofde van nieuw- bouwplannen zal, volgens de directie, een verdere behoefte aan geldmid delen ontstaan. Vandaar de reeds aangekondigde claimemissie groot f 1 min. Aetherklanken VRIJDAG 15 MEI 19Q4 HILVERSUM I. 402 m. 746 kc/s. 7.00 VARA. 9.40 VPRO. 10.C0 VARA. 13.00 AVRO. 16.00 VPRO. 21.00-24.00 VARA. VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtend- gymn. 7.20 Soc. strijdlied. 7.23 Lichte gr. (Om ca. 7.30 Van de voorpagina). 8.00 Nieuws en soc. strijdlied. 8.18 Lichte gram. 8.50 Ochtendgymnastiek voor de vrouw. 9 u. Te land en te wa ter, informatief program voor weg en waterweggebruikers. 9.35 Water standen. VPRO: 9.40 Morgenwijding. VARA: 10.00 Schoolradio. 10.20 Cello en piano: moderne muz. 10.45 Voor de kleuters. 11.00 Voor de vrouw. 11.40 Lichte gram. 12.20 Regerings uitzending: Uitzending voor de land bouw. 12.30 Mededelingen t.b.v. land en tuinb. 12.33 Licht instrumentaal sextet. AVRO: 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen, eventueel actueel of gram. 13.25 Beursberichten. 13.30 u. Licht ork. en sol. 14.00 Mannenkoor. 14.25 Bij de tijd en bij de thee, ge- var. program. VPRO: 16.00 Huisves ting voor bejaarden (II), klankbeeld. 16.15 Operette-ouvertures (gr.). 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Muziekkalender. 17.30 Voor jonge mensen. 18.00 Nws. 18.15 Amusementsmuz. 18.30 Sport- spiegel. 18.40 Jazz-rondo. 19.00 Ki osk: art. uit zojuist verschenen week bladen. 19.10 Ter discussie na beschouwing over het congres Cul tuur en Televisie. 19.30 Pianorecital: mod. muz. 19.50 Daarompraatje. 20.00 Nieuws. 20.05 Nieuw land on der de voeten, klankbeeld over de Zuiderzeewerken. 20.30 Klass. gram. 20.50 Het literair tijdschrift, lezing. VARA: 21.00 Lichte gram. 21.30 In mijn kwaliteit van zoogdier, klank beeld (herhaling van 27 mei 1963). 22.00 Lichte gram. 22.30 Nieuws. 22.40 Orgelspel: lichte muz. 23.00 Balans: actuele kroniek. 23.15 Lichte gram. 23.45 Soc. nieuws in Esperanto. 23.55- 24.00 Nieuws. NCRV: 7.00 Nieuws. 7.10 Dagope ning. 7.20 Mod. gram. 7.45 Radiokrant. 8.00 Nieuws. 8.15 Lichte gram. 8.30 Trektocht door Europa (gr.). 9.00 Voor de zieken. 9.35 Klassieke orkest- muz. (gr.) 10.30 Leven naar Pinkste ren, godsdienstige uitzending. 11.00 Klass. kamermuziek (gr.). 11.15 Voor oudere luisteraars. 12.00 Oud worden - jong blijven: muz. herinneringen. 12.30 Mededelingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Lichte orkestmuz. en zangsolist. 12.53 Gram., eventueel ac tualiteiten. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte orkestmuziek. 13.35 Zeemansliedjes (gr.). 13.45 Schotse muz. (gr.). 14.05 Schoolradio. 14.25 Lichte gram. .15.15 Voor de huisvrouw. 15.45 Klassieke NEEMT VAKER ZWAARDEMAKER f 1.12 in beker of pot (Advertentie) kamermuziek, (gr.). 16.15 Duizend schoon - Zelfgezaaide vruchten, le zing. 16.30 Bas-bariton en piano: mo derne liederen. 17.00 Voordracht en zangsoliste. 18.00 Koperorkest. 18.20 Voor de jeugd. 18.50 Regeringsuitzen ding: Bescherming Bevolking. 19.00 Nieuws en weerpraatje. 19.10 Van ho ren zeggen en zingen. 19.15 Klass. gram. 19.30 Radiokrant. 19.50 Rallet- muz. (gr.). 20.00 Zingt ten Hemel toe: geestel. liederen. 20.30 Prisma: geva rieerd progr. 21.30 Klass. orkestmuz. (gr.). 22.00 Kommentaar of discussie. 22.10 Klarinet en piano: klass. muz. 22.30 Nieuws en SÓS-berichten. 22:40 Wijd als de wereld: internationale oriëntatie in kerk, zending en oekw- mene. 23.00 Kerk en muziek: de mis sionaire taak van kerk en muziek, le zing. 23.10 Klass. en mod. liederen. 23.40 Gram. 23.55-24.00 Nieuws. TELEVISIEPROGRAMMA'S NOT/NTS: 14.00-14.25 Schoolradio (herhaling van dinsdag 12 mei). NTS: 19.30 Film uit de serie: Silence Please. 20.00 Journ. en weeroverzicht. VPRO 20.20 In depot: bespreking dagboek van de journalist Philip Mechanicus. 20.35 Caberetkroniek. 21.20 Wed oop om morgen: tweede film over ont wikkelingswerk. 21.45 Medische ru briek. 22.20 Gesprek aan de schrijfta fel. NTS: 22.30-22.35 Journaal. Ook u kunt een fiets cadeau krijgen! Lees de advertenties 'in de damesbladen. (Advertentie) meldingen uit de stadswijk „Wippol- der" bleek het tegendeel. De voorlichtingsdienst heeft thans als verklaring voor deze „nieuwe" wormpjes aangevoerd, dat aangeno men moet worden, dat de wormpjes niet met het grondwater in de lei ding zijn gekomen. De wormpjes wa ren „oud". Ze bevonden zich reeds in het leidingwater. Door de veran derde stroombeweging zijn ze losge raakt. Door het tekort aan druk is het thans onmogelijk de leiding flink door te spoelen. Van deskundige zijde' buiten Delft is vernomen, dat zich in waterlei ding buizen wel wormpjes kunnen bevinden, die niet uit de grond in de buizen zijn binnengedrongen, maar die zich in het buizennet thuis voe len. Deze wormpjes, die een a twee centimeter lang zijn, gaan dood als zij aan het daglicht worden blootge steld of enige tijd buiten het water vertoeven. 93 „Vijftigduizend", herhaalde ik lang zaam. „Het is een bescheiden somme tje, vind je niet?" „Bescheiden!" hijgde Billy. „Het is 't is.Hij kon geen woord meer uitbrengen. „Kom nu maar mee", zei ik van mijn stoel opspringend. „Laten wij naar Park-Lane teruggaan en zien wat daar is gebeurd, terwijl wij weg waren. Wij hebben nog een boel te doen voor het diner." „Een boel te doen?" echo'de Büly berispend. „Beste Jack, je vergeet je zelf; je bent nu een van de rijke niets doeners." „Niet geheel en al, Billy", zei ik, „er moet nog een massa stof afgeklopt worden. Wij zullen beginnen met de thee te betalen. Ik schelde en toen ik betaalde, gaf ik de kellner een fooi die hem de ha ren ten berge deed rijzen. Het deed mij een genoegen in staat te zijn, mijn eigen emoties enigszins af te leiden. Toen wij in de hal kwamen, haast te zich de portier onze trouwe chauf feur te waarschuwen, die zich in de bar zat te verfrissen. Enige ogenblikken later kwam de Rolls-Royce voorrijden. „Park-Lane, het huis van lord Lam- mersfield", beval ik de chauffeur. Billy ging tegenover me zitten. „Denk je eens in: tien dagën gele den dineerden we bij Parelli." „Vanavond zullen wij met z'n drie ën in Park-Lane dineren. Wat zeg jij er van, Mercia?" Mercia knikte ernstig. Sedert de openbaringen van Gordon was zij op merkelijk stil geworden. „Tenminste", zei ik, „als er iemand in het huis is. Het is meer dan waar schijnlijk, dat de twee dienstboden weggelopen zijn en de hemel mag we ten, wat er met Milford is gebeurd." „Nu, wij zullen het spoedig weten", zei Billy troostend. „In ieder geval kan je Harrod opbellen en hem zeg gen, dat hij een diner bezorgt. Dat is altijd gemakkelijk als je miljonair bent; je bestelt maar wat je wilt." Mercia legde haar hand op mijn mouw. „Ik moet de familie Tregattock la ten weten, dat ik goed bezorgd ben", zei zij. „Zij zullen ongerust zijn. Ver geet niet, dat ik al vanaf het ontbijt weg ben." „Wij konden beter een telegram zenden", stelde ik voor, „en melden, dat je om tien uur thuis komt. Wij kunnen wel telefoneren, maar dan moeten wij gaan uitleggen en daar is de geschiedenis te dol-romantisch Wij gleden om de hoek van Picca dilly heen Park-Lane in en toen wij nog geen honderd meter verder wa ren, stopte de aiuto geruisloos voor mijn huis. Ik was op dat ogenblik ge heel vergeten, dat ik momenteel de merkwaardigste man van Engeland was. Dit gebrek aan memorie leidde bijna tot een betreurenswaardig inci dent, want toen ik uit de auto sprong om de deur voor Mercia open te hou den, schoot plotseling een jongmens in blauwe jas op ons toe. Met een waarschuwende uitroep naar Billy, had ik mijn vuist reeds opgeheven om toe te slaan. De vreem deling sprong echter onmiddellijk buiten mijn bereik. „Het spijt mij vreselijk en ik bied u mijn verontschuldiging aan, mijn heer Burton. De zaak is deze Hij voelde in zijn zak. „Ik ben verte- „In vergelijking met uw verrassing betekende de mijne niets", zei ik. „Als u een paar minuten voor mij kon reserveren", begon hij. „Hoor eens, mijnheer, ik heb het op het ogenblik te" druk en ik heb ken nissen bij mij. Kam over een half uur terug, dan kunnen we even praten." Hij keek mij scherp aan, alsof hij op mijn gelaat wilde lezen, of ik de waarheid sprak. Dit scheen hem blijk baar nog al te bevredigen, want hij bedankte mij daarna allerbeleefdst. „Het gaat mij natuurlijk niet aan", zei hij voorzichtig, „maar ik veron derstel, dat u weet, dat manheer Fur- nivai daar in huis is." „Wat." brulde ik bijna. „Ja", zei hij. „Ik was eigenlijk ge zonden om hem te interviewen, maar hij weigert iemand van welke krant ook, te ontvangen. „Weigert hij?" zei ik. „Welnu, als u hier een ogenblikje wacht, zal ik hem misschien van gedachte doen veranderen." „Dit", zei Billy, zacht zijn handen wrijvend, „wordt een mooi slot van een mooie dag." Ik wendde mij tot Mercia. „Wees niet bang, lieveling", zei ik, „er zal geen bloed meer vloeien". Zij glimlachte even. „Ik ben niet bang", antwoordde zij. „Met zulke mensen vecht men niet. Hij is een lafaard en een verrader. Hij verkocht Prado aan de „Bond" en hij wilde jou vermoorden toen je op Ashton logeerde." „Ik weet het, Mercia", zei ik som ber. „Over deze twee punten wil ik hem even onderhouden". Ik liep de stenen trap op en toen ik mijn hand op de drukker van de bel had, wachtte ik een ogenblik. „Sapperloot, Billy", zei ik. „Ik ge loof, dat Maurice werkelijk overtuigd is, dat hij universeel erfgenaam van Prado is." „Dat doet hij zeker", grinnikte Billy. Ik gaf de drukker een flinke duw.... een ogenblik later ging de deur open en ik zag op de vloermat het aardige kamermeisje staan. Een zaohte uitroep van verras sing en blijdschap en ogen schitte rend van verlichting. „O, mijnheer", riep rij blij. „Is u toch teruggekomen. toch terug gekomen." „Natuurlijk", zei ik „Ik heb het toch gezegd, toen ik wegging en ik spreek dikwijls de waarheid. Zij glimlachte en stapte achteruit om plaats voor ons te maken toen wij naar de hal liepen. „Waar is mijnheer Furnivaïï?" vroeg ik. Zij opende de deur van de haL „Mijnheer Furnivall is. begon zij en toen bleef zij steken, want daar aan de voet van de trap stond Maurice zelf en keek mij aan met een uitdrukking van verbazing, haat en vrees, die ik nooit- zal vergeten. Hij moet zeker een plotselinge in geving gehad hebben om te ontvluch ten, want ik zag hem een beweging maken, of hij zich wilde omdraaien en de trap opgaan. Ik vermoed, dat hij op 't zelfde ogenblik het nutteloze inzag, want met zichtbare inspanning her nam hij zijn tegenwoordigheid van geest en kwam ons met een slecht nagebootst air van waardigheid tege moet. ,Ik zou gedacht hebben, dat dit de laatste plaats was, waarheen uw on beschaamdheid u zou voeren", zei hij. Ik keek hem een minuut lang met een diepzinnig glimlachje zwijgend aan. „Beste Maurice", zei ik eindelijk, „als je maar een beetje meer moed had, dan zou je een merkwaardige schurk zijn. Maar nu. Ik haalde mijn schouders minach tend op en begon naar hem toe te gaan. Hij werd bleek en stapte aohteruit. „Indien u een poging waagt om de rust in dit huis te verstoren.be gon hij. ,Och, schei toah uit emt di>, praat jes", zei ik op vrolijke toon, terwijl ik naar hem toe liep en hem bij zijn kraag pakte. Hij spartelde hevig te gen. „Haal de politie!" bulkte hij. „Haal de politie!" „Je kunt het hele Engelse leger laten aanrukken, als je wilt", ant- woordde ik, terwijl ik hem nel zo lang schudde tot hij geen geluid meer gaf. „Luister nu naar mij, Maurice Je neef mag een schurk geweest zijn, maar in elk geval vertrouwde hij jou en jij verkocht hem, jij verkocht hem; je bent een judas. Bovendien heb je je best gedaan mij te laten vermoor den." „Dat is niet waar!" gorgolde hij'. „Dat is het wel", antwoordde ik. „Spreek mij niet tegen, anders word ik kwaad. Niet alleen probeerde jij mij te Ashton te laten vermoorden, maar je vertelde de gemeenste leu gens over mij aan de politie." Bij de laatste woorden hief ik hem op en schudde hem heen en weer, dat zijn tanden klapperden. „Nu, Maurice", vervolgde ik, „men sen die zich zo tegenover, mij gedra gen, moeten een afstraffing hebben. Guarez heeft er een gehad, Rojas niet minder en ik heb zo juist met onze wederzijde vriend Sangatte afgere kend". ,Luister toch", hijde hij. „U vergist zich, op mijn erewoord, u vergist zich. Het dient nergens toe u zo op te winden. Als u geld nodig heeft..." Hij brak de zin af. „Wat?" zei ik grimmig. „Ik zalik zal u een ohèque ge ven; u kunt dan het land uitgaan en opnieuw beginnen." „Billy", zei 'ik, „wil je de deur van de hal eens opendoen Toen draaide ik mijn gevangene met een ruk om zodat ik zijn gezicht kon zien. (Slot volgt)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1964 | | pagina 2