Voor derde maal in '64
Sjoukje op hoogste tree
Sprankelende judostrijd in
Leidse Stadsgehoorzaal
INDRUKWEKKEND LEGIOEN NEEMT
BEZIT VAN WESTFALENHALLE
Meer luid dan welluidend...
GLUNDERENDE GEESINK
TOONDE ZIJN KUNNEN
MAANDAG 2 MAART 1964
DE LEIPSE COURANT
PAGINA 7
tlviteit van de Oostenrijkse, dat zij Fleming (Ver. Staten), pl.c. 56 -
heeft doorgezet om te trachten er- 2111,7 pnt; 8. Sally-Ann Stapleford
van te maken wat er van te maken (G.B.), pl.c. 89 - 2068,3 pnt; 9. Al-
viel. bertina Noyes (Ver. Staten), pl.c.
90 - 2069,4 pnt; 10. Shirra Kenwor-
De uitslag luidt: 1. en wereldkam- ,thy (Canada), pl.c. 102 - 2048,7 pnt.
pioene Sjoukje Dijkstra (Ned.),
plaatscjjfer 9 2365,7 pnt; 2. Regina
Heitzer (Oost.), pl.c. 21 - 2220,0 pnt;
3. Petra Burka (Canada), pl.c. 24 -
2216,0 pnt; 4. Nicole Hassler (Fr.) Sjoukje triomferend op het erepo-
pLc. 42 - 2141,4 pnt; 5. Christine dimn ju ^e Dortmunder Westfalen-
Haigler (Ver. Staten), pl.c. 52 -
2113,7 pnt; 6. Miwa Fukuhara (Ja- ha,le» geflankeerd door Regme Heit-
pan), pl.c. 54 - 2119,5 pnt; 7. Peggy ier (1.) en Petra Burka (r.).
„Geen woorden, maar daden, leve Sjoukje één".
Dit was de weinig originele, maar niettemin bij
zonder indrukwekkende lijfzang van 't legioen dat
Sjoukje Dijkstra zaterdagavond in de Westfalen-
hal van Dortmund is komen toejuichen met het
behalen van haar derde wereldkampioenschap.
Het gold tevens als een hulde voor het bereiken
van het hoogste, dat bereikt kan worden, het
„groot slem" met de Europese, de Olympische en
wereldtitel in één seizoen, een prestatie, het laatst
feleverd in 1948 door de Canadese Barbara Ann
cott, die ook de toenmaals open Europese kam
pioenschappen won. Vijf Europese-, drie wereld
kampioenschappen en een Olympische titel, is er
voor een sportmeisje een hogere top, een mach
tiger climax denkbaar?
Gouden Sjoukje, die al haar grote triomfen in het
buitenland, meestal in het verre buitenland viert,
die altijd slechts begeleid is door een handjevol
landgenoten, maar die aan de televisietoestellen,
aan de radio en door middel van de pers immer
een enorme, onschatbaar grote schare bewonde
raars heeft, mocht nu ervaren, hoe populair zij,
als kind en sportster van Nederland, eigenlijk wel
De demonstratie van de supporters was groots in haar drieste spontaniteit.
Rond het middaguur waren drie propvolle extra-treinen Dortmund bin
nengerold en binnen de kortste tijd zag men overal in de stad het Oranje
schild met de foto van het Amstelveense. meisje, deinden feestmutsen
boven de massa uit, klonken de toeters en de meer luide dan welluiden
de liederen als dat van de woorden en de daden en „van datte we toffe
jongens zijn", waarbij dan de „tulpen uit Amsterdam" natuurlijk niet
werden v«l-geten. Daar tussendoor klonk dan telkens als een rauwe kreet
in vragende vorm: „Wie wordt er wereldkampioen?" met het even rauwe,
als massale antwoord: „Sjoukieeeee want de Amsterdammer is
hardnekkig in zijn taal, speciaal waar het om verkleinwoorden gaat.
dat haar linker schaats los van de
schoen zat. Enkele schroefjes waren
eruit gevallenBij het passeren
van de baaningang riep zij het haar
trainster toe. Regine ging door, maar
kwam tweemaal lelijk te vallen en
waagde toen niets meer.
„Zij had onmiddellijk moeten op
houden, een tweede plaats in een
wereldkampioenschap is geen gebro
ken been waard", zei de totaal ont
dane moeder van Regine na afloop.
Zij had gelijk. Het risico was te groot
geweest, maar het pleit voor de spor-
Zesduizend man
Het legioen, zeker zesduizend man
en vooral vrouw sterk, bedoel
de het goed, maar toen het met span
doeken en vlaggen in gesloten ge
lederen al in de middaguren naar
het Westfalenpark optrok, deed het
sterk denken aan de Lissabonse* in
vasie van het roodwitte Feijenoord-
leger. De Nederlandse officials rond
Sjoukje één werden wit om de neus,
wanneer zij aan de brood- en ook
wel echt dronken lolbroeken dach
ten, die het hun voornaamste plicht
achtten een voetbalveld op te stor-
Beroep
niet vergeefs
In gedachten zag men ze al bij
honderden naar de kwetsbare ijs
vloer opdringen en toen ook nog
bleek, dat een compleet fanfarecorps
uit de hoofdstad was meegekomen,
voelde KNSB-voorzitter Wesselo zich
geroepen, na overleg met de organi
satieleider Rudi Marx, de Nederland
se schare kort voor het begin van het
vrije rijden toe te spreken en hen te
vragen de deelneemsters en de nor
male voortgang van de wedstrijd niet
te storen.
Zo het niet overbodig was, het be
roep was in elk geval niet vergeefs.
Ordeverstoringen kwamen niet voor,
de samenzang en de fanfares klon
ken pas, toen alle achttien cijfers
voor de als laatste rijdende Sjoukje
waren afgeroepen.
Natuurlijk weer
imposante kür
Sjoukjes kür was weer groots, on
danks twee kleine foutjes. De cher-
ry-flip, de dubbele Rittbergers en
Salchows en ook de altijd gevreesde
en in Innsbruck niet geheel gelukte
dubbel-flip gingen feilloos de lucht
in en werden even zeker opgevan
gen. De twee sprongen-combinaties
aan het einde waren weer imposante
Anton Geesink drukt de Engelsman
MacConnell op zijn rug tegen de mat
en verdient een punt voor Nederland
demonstraties van volmaakte tech
niek, van pure sport. Zonder die twee
knikjes door de knieën waren er
zonder twijfel zessen gevallen. Nu
werden het tienmaal 5,9, zeven maal
5,8 en een 5,7 met een totaal voor de
kür van 1053 tegen 1042 punten voor
Petra Burka. Het was precies het
zelfde totaal als de Olympische kür
van Innsbruck had opgeleverd, sa
mengesteld uit precies dezelfde cij
fers. Het algemene totaal van 2365,7
punten naast het plaatscijfers 9 was
het hoogste, dat ooit op Sjoukjes rap
port had
Sjoukje bloost...
Toen het legioen haar voor het in
rijden bij de deelnemerspla t en zag
verschijnen klonk een lange kreet
van de propvolle tribunes. Men zag
Sjoukje schrikken, een diepe blos
steeg haar naar de wangen, doch
later, eenmaal aan haar kür begon
nen, hoorde of zag zij niets meer.
Geconcentreerd als altijd, alleen
met het ijs, met haar muziek en haar
prestatiedrang, wervelde zij als de
meest bewonderde in een feest van
sportieve vrouwelijke gratie over de
bodem van de kuip, waar binnenkort
weer grimmige vierkante wielren
ners zullen ronddraaien.
De muziek stopte, de ovaties kwa
men in een tumultueuze lawine naar
omlaag, de cijfers werden opgesto
ken, de spanning was gebroken. In
menig Nederlands oog blonk een
traan, toen de hulde bij de erecere-
monie haar hoogtepunt beleefde en
toch nog vele Nederlanders de kans
kregen haar geluk te wensen, een
foto te maken of een handtekening
te vragen. Sjoukje vormde daar het
stralende middelpunt.
Regina Heitzer,
toonbeeld van
„Echt weer iets voor Leiden, geen Nederlands volksliedEven heerste
er in de Stadsgehoorzaal een beklemmende stilte toen speaker Luiten
meedeelde dat „een technische storing het helaas onmogelijk maakte het
Wilhelmus ten gehore te brengenVerbluft zat men even voor zich
uit te staren. Toen, eerst heel schuchter door een enkeling ingezet en later
aanzwellend tot een imposante en massale koorzang klonk het Neder
landse volkslied op, hier en daar misschien wel wat vals, maar men had
begrepen dat het bij een interlandwedstrijd ten ene male zonder volks
lied niet gaat
Het was een luide, uit volle borst gezongen ouverture van de judo-inter
land tussen Nederland en Engeland. Een ouverture, die door een nog
welluidender finale zou worden gevolgd: de grote en meer dan verdiende
370 overwinning van de vaderlandse judoka's, behaald in een half uur
van daverend en attractief judo.
Breed glunderend stapte hij de mat op. Eindelijk mocht hij weer
eens pieespelen, want de boze meneren met brillen op hun neuzen,
die het hem zouden kunnen verbieden, waren er „lekker" niet. An
ton Geesink, de dertigjarige judo-reus vond het allemaal wel
„mooi". Met een blik van, „ach joh, het geeft toch niet, maar je zal
even op je ruggetje moeten gaan liggen, want zie je, die tien pun
tjes kunnen we best gebruikenkeek hij zijn Engelse tegenstan
der Mac Connell aan. Eigenlijk voelde Mac Connell er niet zo veel
voor, want het zou immers wel leuk zijn wanneer niet hij, het
Klein Duimpje, maar de reus, wereldkampioen Geesink, mét zijn
rug op de tatemis zou belanden. Enhet hoefde dan nog niet
eens zo'n harde klap te zijn
sportiviteit
De achterstand, die Petra Burka
bij de verplichte figuren bij Regine
Heitzer had opgelopen, was te groot
om nog van de derde plaats te kun
nen komen. Zelfs het volkomen falen
van Regine Heitzer kon haar niet
helpen. Arme Regine. Al in de eerste
minuut van haar rijden voelde zij,
SPELEN
Arme MacConnell Nauwelijks
tien seconden waren er verstreken
of hij had reeds op de mat kunnen
liggen. Maar de grote Geesink wilde
nog wat met hem spelen en al maak
te de Engelsman nog zulke gekke
sprongetjes, het hielp hem helemaal
niets Pas toen hij echt ondeu
gend begon tegen te spartelen vond
de ruim 120 kilo zware judoreus het
genoeg. Met een flitsende Tani Oto-
shi schudde hij MacConnell als een
lastige vlieg van zich af. Even duur
de het voordat de verbijsterde toe
schouwers in de als sfeervolle dojo
ingerichte Stadsgehoorzaal doorhad
den wat er precies was gebeurd. Pas
toen MacConnell met een luide klap
op de mat neerkwam, steeg het be
wonderende applaus op. Overduide
lijk had Anton Geesink zijn superio
riteit weer eens bewezen
Dat spectaculaire „luchtreisje" van
MacConnel vormde gistermiddag
zonder enige twijfel het hoogtepunt
van de judo-interland tussen Neder
land en Engeland. Maar de grote ver
rassing zou nog moeten komen. Want
in nog geen achttien seconden liet
Joop Gouweleeuw de gerenommeerde
Harker, de naar een kookpunt opge
zweepte toeschouwers in de Stads
gehoorzaal vanuit horizontale ligging
bekijken Het was het daverend
slot van een uitstekend geslaagd ju-
dofeest, dat de Nederlandse Jiu Jitsu
en Judo Bond (NJJB) ter gelegen
heid van haar 25-jarig bestaan orga
niseerde.
MATIGE START
Het begon overigens niet zo best
voor het oranje team. Coos Bonte
moest alle zeilen bijzetten om 't con
tact met de mat niet te verliezen en
de vele zweetdruppeltjes, die het hem
onder de negen alles verzengende
schijnwerpers kostte, zijn niet tever
geefs geweest. Want al was de fel
lere Cassidy iets sterker, tot 'n be
slissing kwam hij niet. Daarvoor
bleek de mat tot twee maal toe juist
iets te klein te zijn.
Manfred Kuypers bracht de toe
schouwers voor de eerste maal in
extase. In een spectaculaire en bij
zonder snelle partij vloerde hij Wat
son met een feilloze kata-seoi. Ne
derland stond voor! 10-0 En
Nederland bleef voor. Want al was
de simpele voetbeweging van Jan
Snijders niet voldoende voor een vol
punt, zijn tai-otoshi in het uitermate
spannende gevecht tegen de fanatieke
en clownachtige Silver bleek wel
goed te zijn voor een waza-ari (half
punt). Maar dat halve puntje waren
per slot van rekening zeven echte,
wedstrljdpunten.
BESLISSING
Het enthousiaste publiek ging er
eens goed voor zitten want de partij
tussen de bekende Engelse interna
tional Kerr, die enige tijd in Japan
is geweest, en de aankomende Ne
derlandse kracht, Joor. Mackay, zou
de beslissing moeten brengen. „Im
mers", zo redeneerde men, „Geesink
wint toch wel en wanneer Joop Mac
kay nü maar zorg dat hij geen punt
krijgt, hebben we gewonnen...
Joop Mackay heeft inderdaad geen
punt gekregen, hoe fel Kerr er ook
voor vocht. Want ook hij wist dat
dit de laatste Engelse kans op de zege
was. Zes minuten lang trokken en
sjorden Mackay en Kerr aan eikaars
kimono's en beiden bleven met de
voetjes netjes op de grond. „Hiki
wake" (onbeslist) luidde de uitspraak
van de scheidsrechters eensluidend
en de overwinning was binnen. Want
ja, Geesink
De grote Utrechtse reus stelde niet
teleur. Hij speelde braaf het spelletje
met MacConnell en, hoe kan het ook
anders, deponeerde hem met zijn
rug op de mat. Het applaus was nog
niet verstomd of opnieuw kwam er
een golf van enthousiasme door de
zaal. Joop Gouweleeuw, de Delftse
zwaargewicht, had het voorbeeld van
zijn leermeester Anton Geesink goed
gevolgd en na achttien seconden lag
John Harker op de mat te sparte
len tot grote verbazing van zich
zelf en de toeschouwers. Vooral de
laatste groep verwachtte dit niet,
maar de bijvalsbetuigingen die op de
dolgelukkige Gouweleeuw klaterden,
waren er niet mnider om. Verre van
dat zelfs.
CONTRAST
Een schril contrast met de officiële
landenwedstrijd vormde de vriend
schappelijke, tweede ontmoeting. De
Engelsen waren er op gebrand te
laten zien dat ze echt wel iets van
judo afwisten en de Nederlanders,
ach, ze geloofden het eigenlijk wel
een beetje.
Kuypers en Bonte bereikten nu 'n
„onbeslist" resultaat tegen Cassidy
en Watson, terwijl Mackay verras
send won van een te onbesuisd ren
nende Silver. Peter Snijders, die
voor broer Jan in de plaats was ge
komen, leed de eerste nederlaag.
Kerr demonstreerde de Eindhovenaar
duidelijk dat hij niet voor niets drie
jaar in Japan is geweest en zijn
overwinning (door waza-ari) was
volkomen verdiend.
Joop Gouweleeuw stelde bijzonder
teleur door op beslissing van Mac
Connell te verliezen en Anton Gee
sink speelde tenslotte nog een paar
minuten met Harker die daarna door
Geesinks specialiteit (10e heupworp)
onzacht met de mat in aanraking
kwam. Deze overwinning van Gee
sink bracht het Nederlandse team
totaal op twee overwinningen waar
tegen Engeland er pok twee stelde.
De puntenwaardering (20-12) sloeg
echter naar Oranje door.
TEAM-KAMPIOENSCHAP
Het kampioenschap van Nederland
Kyu graden teams dat als omlijsting
van de interland diende, werd een
gemakkelijke prooi voor judoclub
Dordrecht, dat in de finale met 5-0
(47-0) de meerdere bleef over de
Almelose judo-club. De Dordtenaren
bereikten deze overwinning voorna
melijk door hun zwaardere gewicht,
alhoewel de technische vaardigheid
eveneens op een zeer behoorlijk ni
veau stond.
UITSLAGEN
Nederland-Engeland 37-0 Bonte
onbeslist tegen Cassidy, Kuyper wint
door kata-seoi (le schouderworp)
van Watson; Snijders wint door wa
za-ari van Silvers; Mackay onbeslist
tegen Kerr; Geesink wint door Tani-
ctoshi (6e sutemi) van MacConnel;
Gouweleeuw wint door Tsurikomi-
goshi (8e heup worp) van Harker.
Teamwedstrijden Almelo-Zui-
derbad 2-1 (17-10), Almelo-Janssens
2-1 (20-10), Kokodan Dojo-Dordrecht
0-2 (0-17), Kodokan Dojo-Hilberdink
1-1 (10-10), Dordrecht-Hilberdink4-0
(30-0); finale: Almelo-Dordrecht 0-5
(0-47).
3e RESERVE PRIJSVRAAG
7 EN 8 MAART 1964
1. D.O.S. - Feyenoord
2. Ajax - D.W.S.
3. Sparta-Sportcl.Enschede
4. G.V.A.V. - Blauw-wit
5. B.V.V. - Veendam
6. Zwartemeer - Haarlem
7. E.D.O. - Heerenveen
8. H.V.C. - P.E.C.
9. Limburgia - Helmondia'55
10. Roda J.C. - Vitesse
11. A.G.O.V.V. - Baronie
12. de Graafschap - S.V.V.
13. N.O.A.D. - Wageningen
14. Preussen M. - F.C. Köln
15. Schalke '04 - Nürnberg
(Advertentie)
DE SPORTTOTO
Geen melding voor
le of 2e prijs
NIEMAND? MET 12 OF 13
Aan de sporttoto van deze week
namen 558.900 personen deel, die een
bedrag van 654.920 inlegden. De
eerste prijs bedraagt 118.860, de
tweede 64.837 en de extraprijs is
32.319 groot. Zondagavond waren
er nog geen meldingen binnengeko
men van deelnemers die twaalf of
13 uitslagen goed voorspeld hadden.
Er waren tot dan toe 20 gegadigden
voor de extraprijs der gelijke spelen,
die vielen op de nummers 4, 10 11,
*3, 14, 15 en 23.
Heracles-Ajax x
GVAV-PSV x
DWS-MW x
Fortuna '54-B1. Wit x
ADO-Sparta x
NAC-Enschede x
GO Ahead-DOS x
Ensch. Boys-Telstar v
Willem n-RBC x
Velox-SHS x
ELinkwijk-Sittardia x
Eindhoven-Excelsior x
Graafsch.-AGOW x
