ARMEN VRAGEN REDDING
omdat zij RECHT hebben
op menswaardig bestaan
ZATERDAG 29 FEBRUARI 19S4
DE LEIDES CCU7-ANT
PAGINA 14
TWEEDE RONDE BISSCHOPPELIJKE VASTENACTIE
de trek naar de steden wordt
nog weinig of niet opgevangen door
volkswoningbouw. (Armelijke hut
ergens in India; foto Peter Pennarts).
GEDURENDE de volgende weken
van deze veertig dagen, waarin onze
hulp gevraagd wordt voor de nood
lijdende evenmens, zullen wij ons in
hoofdzaak richten tot de armen. Het
onderscheid tussen zieken, armen en
jeugd is juist, maar we moeten wel
bedenken, dat deze kategorieën vaak
samenvallen. Een zieke in een ont
wikkelingsland is praktisch altijd ook
een arme. En de jeugd, die we op het
oog hebben is in de regel het slacht
offer van armoede. Hieruit blijkt dat
armoede wel het wijdste begrip is en
dat we door over de armen te spre
ken zijdelings ook de twee andere
groepen raken.
Armen komen we in ons land als
zodanig bijna niet meer tegen. Ze
zijn er nog wel, maar dan als stille
armen. Als vertrouwde kategorie van
mensen die door de tragische om
standigheden door de mazen vallen
van een groot net van sociale voor
zieningen zijn ze uit het stadsbeeld
verdwenen. Juist het ontbreken van
deze laatsten en de onmogelijkheid
om ze op te bouwen is typerend voor
de massale armoede in de vele ont
wikkelingsgebieden.
Voor twee-derde van de wereld is
armoede de „normale" levensstaat.
Afrika, Azië en Latijns-Amerika heb
ben de armen nog steeds bij zich.
DIENSTBAARHEID
Wanneer wij spreken over „ar
men" is het goed te bedenken dat wij
deze kategorie van mensen op twee
wijzen kunnen benaderen. De eerste
is meer negatief, de tweede meer
positief. Wij kunnen de armen in be
scherming nemen, ons over hen heen-
buigen en aalmoezen aan hen kwijt
raken. Wij kunnen onze liefde voor
de armen ook tonen door onszelf be
schikbaar te stellen in volledige
dienstbaarheid. Deze tweede manier
om de armen te benaderen is veel
juister. Wij erkennen dan dat zij, de
armen, onze gelijken zijn. Wij helpen
dan niet om onze edelmoedigheid uit
te stallen, maar omdat we het nor
maal vinden dat onze gelijken ook
in materieel opzicht recht hebben op
een menswaardig bestaan.
ECHTE CHRISTELIJKE caritas res-
pekteert de mens in nood. Onze hulp
maig de ander niet het gevoel geven
van medelijden (in de gangbare sen
timentele betekenis van het woord).
Die hulp moet de ander zoveel moge
lijk vrij laten. Onze hulp zal een ant
woord moeten zijn op een vraag, niet
een „aalmoes" of „gebedel".
Historische associaties met koloni
aal verleden, belemmeren vaak het
ontwikkelingswerk. De praktijk wijst
uit dat de Kerk in haar vertegen
woordigers de missionarissen nog de
meeste kans maakt iets te bereiken.
IN WERELDNOOD
Daarom zijn de Vastenacties van
zo kapitaal belang. De gunstige mo
gelijkheden, die hier voorhanden zijn,
door eeuwen van good-will gekweekt,
mogen we niet onbenut laten om
waar nodig en waar is dat niet?
een helpende hand toe te steken
aan onze broeders in nood.
HONGER, ZIEKTE,
UITPUTTING
Armoede, vaak het gevolg van hon
ger (mislukte oogst), is op haar beurt
weer oorzaak van blijvende honger,
ziekte en volkomen uitputting. Vrij
wel alle hongerende volken zijn agra
rische volken en geheel afhankelijk
van de bodem. Bovendien hebben,
met uitzondering misschien van Chi
na en Egypte, in vrijwel alle landen
de agrarische verhoudingen lange tijd
de druk getorst van de overheersing
van het grootgrondbezit, gewoonlijk
gepaard aan zeer ongunstige pacht -
gewoonten. Men heeft gezegd dat een
verbetering van de landbouw deze
landen tot welstand zou kunnen bren-
gen.
Maar zo'n verbetering is weer af
hankelijk van machines.
De kwestie waar en hoe de noodlot
tige cirkel van onwetendheid ar
moede honger ziekte te door
breken, is een zeer gecompliceerde
kwestie, die in elk land, in elke
streek weer anders ligt. De onder
vinding wijst uit dat een doorbreking
op zoveel mogelijk punten tegelijk
de beste kans van slagen maakt.
DIT IS OOK HET beeld dat de Vas
tenactie vertoont. De aanvragen om
hulp wijzen de weg. Er wordt zowel
hulp gevraagd om de onwetendheid
(analfabetisme) te bestrijden'als om
de armoede op te heffen als tegen
honger en ziekte.
In deze tweede ronde staan de ar
men en het armoede-vraagstuk in
het middelpunt van de belangstelling
En dan denken we vooral aan de
huisvesting (aan de duizenden krot
woningen, of het nu Latijns-Amerika
is, Afrika of Azië).
Verder aan de economische op
bouw van de landen, de grondbe
werking, industrialisatie, enz. Kort
om alles wat de levensstandaard kan
verbeteren.
De toestand, waarin miljoenen
mensen op dit ogenblik moeten leven
is mensonwaardig. Wij hebben de
plicht caritas te beoefenen, maar dan
op zuiver evangelische wijze, dat een
erkenning inhoudt van het strikte
recht dat al deze mensen hebben op
een menswaardig bestaan en dat wij
hen hierin moeten helpen. Ter liefde
Gods en dat is altijd een verlossende
liefde.
Nood neemt soms
tragische vormen
aan in de
„slums" van Rio
De nood in Brazilië is groot.
De honger, de armoede, de ellen
de en de miserie groeit er met de
dag en neemt in sommige gebie
den soms tragische vormen aan.
Nabij de grote steden bestaat
de overgrote meerderheid van
de bevolking uit immigranten,
gekomen uit alle streken van 't
land. Hier zien we aan de voet
van duizelingwekkende hoge wol
kenkrabbers de zgn. slums of
favelas verrijzen: de nederzettin
gen van de meest armzalige
krotten, waarin miljoenen men
sen samen hokken, op en onder
elkaar, met zeven of tien man
meer, in stinkende kartonnen of
plaatijzeren woonruimten van
drie bij drie of wat groter. Hier
wonen de duizenden en tiendui
zenden. die van het platteland
naar de grote steden zijn getrok
ken.
In dit soort achterbuurten van
Rio de Janeiro werkt een groep
armen voor de armen, sociaal
werk in al zijn facetten. Zij heb
ben een huis nodig om vormings
cursussen te geven. Zelf kunnen
zij het geld er niet voor bij el
kaar krijgen. Zij zijn arm en ge
ven al wat ze kunnen van hun
tijd en hun spaargeld
Vijfenvijftig jaar geleden vestigde het
echtpaar Giesen-Majoor zich aan de
Oostdwarsgracht te Leiden. Tien jaar
was het paar toen getrouwd en dat be
tekent dus, dat de heer en mevrouw
Giesen binnenkort hun 65-jarige brui
loft vieren.
In de feestelijk versierde kamer
de bruidsdagen zijn juist ingegaan
van Huize Sint Maarten aan de rustige
Jacobsgracht vertelden de heer en me
vrouw Giesen over de achter hen lig
gende 65 jaar van huwelijkstrouw.
SCHEREN VOOR 2»/i CENT
De heer Giesen was, voordat hij zich
in Leiden vestigde, zwervend barbier
bij de genie geweest, waarbij hij met
mes en scheerkwast vele marsen heeft
gemaakt van het ene kamp naar het
andere.
Zelfs heeft de nu 84-jarige nog de tijd
gekend, waarin de kapper bij 'n „'snot
neus" zijn ambacht uitoefende. Dat was
rond de eeuwwisseling, toen hij de
klanten voor twee-en-een-halve cent
schoor, en de kinderen -van vaste klan
ten gratis knipte.
GROTE HOBBY
In Leiden bouwde hij een bloeiende
kapperszaak op, die hij tot zijn 70ste
jaar trouw bleet Toen vond hij het
welletjes en deed de zaak aan 'n ander
over. Maar niet om daarna stil te gaan
zitten: de heer Giesen is eep hartstoch
telijk amateur-schilder en tekenaar. Al
vijftien jaar lang is hij zijn hobby
trouw gebleven, alleen de laatste weken
is er een beetje de klad in gekomen,
doordat zijn gezondheid wat te wensen
overlaat. Daarom zal men het 8 maart
aanstaande de grote dag waarop men
het 65-jarige echtverbond hoopt te her
denken ook met het feest wat kalm
aan doen.
VERZORGING PRIMA
Van mevrouw Giesen (89 jaar) hoor
den wij nog, dat zij één dochter heeft
en verschillende klein- en achterklein
kinderen, die haar glorie en haar trots
zijn. En „vergeet niet om dat erbij te
zetten" de verzorging door de zusters
van Huize St. Maarten vond zij in één
woord fantastisch. Natuurlijk waren we
het met mevrouw Giesen eens, dat ook
dat wel eens „in de krant" mocht
MEVROUW ME IR IN UITHOORN
Mevrouw Golda Meir, minister van
Buitenlandse Zaken in Israelië, heeft
gisteren ook een bezoek gebracht
aan de gemeente Uithoorn, om de
ontwikkelingsplannen van deze ge-
industrialiseerde gemeente in ogen
schouw te nemen.
In het raadhuis werd zij door de
burgemeester ontvangen en werd
haar door de bouwkundige dienst
voorlichting gegeven, waarna mevr.
Meir een autotocht door de nieuwe
wijken maakte.
Hoofdportier Academisch Ziekenhuis met
zilver onderscheiden
ONSYASTENOFFER
giro 5850
ten name van
Bisschoppelijke Vastenactie
Utrecht
De heer J. W. van der Zon, die gis
termiddag wegens het bereiken van
de pensioengerechtigde leeftijd af
scheid nam als hoofdportier van het
Academisch ziekenhuis, is onderschei
den met de zilveren medaille, beho
rende bij de orde van Oranje Nassau.
De (volkomen onverwachte) onder
scheiding werd hem uitgereikt door
geneesheer-directeur dokter M. W.
Jongsma, die de door velen bijge
woonde afscheidssamenkomst opende
met een toespraak, waarin hij uitvoe
rig inging op de goede kwaliteiten
van de scheidende hoofdportier.
Van oorsprong was de heer Van
der Zon militair, aldus dokter Jong
sma, en wel bij het korps Politie-
troepen en later bij het 6e regiment
Veldartillerie. In 1927 kwam hij als
portier in dienst bij het academisch
ziekenhuis en vooral tijdens de be
zettingsjaren kwamen zijn eigen
schappen op het gebied van discipli
ne, trouw en durf sterk naar voren.
Vele verpleegsters en artsen hebben
door zijn toedoen tijdens de bezetting
de vrijheid en wellicht het leven be
houden en voor de bezetter en zijn
handlangers was de heer Van der Zon
een gevreesde figuur. Ook het Rode
Kruis bewees hij een grote dienst
door het magazijn van deze organi
satie uit Duitse handen te redden tij
dens een inval in het ziekenhuis. Na
dat dokter Jongsma de heer Van der
Zon de onderscheiding had opgespeld,
overhandigde hij hem nog een en
veloppe met inhoud.
Vele sprekers zeiden hierna nog
vele goede dingen over en tot de
scheidende hoofdportier, zoals prof
dr. P. J. Gaillard, voorzitter van de
afdeling Leiden van het Rode Kruis,
de heer Kampenhout, opvolger van
de heer Van der Zon, die een staan
de lamp aanbood, een vertegenwoor
diger van de personeelsvereniging,
die zijn woorden vergezeld liet gaan
van een welgevulde enveloppe, ds.
Maaskant en ds. Smits, die de gees
telijke verzorging van het ziekenhuis
vertegenwoordigden, de heer C. J.
Piena, die nu niet direct als wethou
der sprak maar toch wel een gemeen
telijke mededeling kon doen, de heer
Van der Zon krijgt een bejaardenwo
ning in de Meerburgerpolder, verder
stond de heer Piena stil bij het ver
dienstelijke werk van de heer Van
der Zon tijdens de oorlog.
verwarmde
zeewaterbad
Nederland
Niet in zee, aangezien de verwarming
van de Noordzee voor onze kust te
kostbaar zou zijn, maar op het terrein
van het Rembrandt hotel. Het wordt
ook niet zomaar een poeltje van een
paar vierkante meter, maar een levens
groot zwembad met respectabele afme
tingen: 33Vï meter lang en 15 meter
breed. Grootste diepte 3 meter. Het
poeltje komt er ook. Een afzonderlijk
(Advertentie) kinderbad, kleiner dan het grote-men-
senbad, maar even aangenaam ver
warmd. De gasten van het Rembrandt
hotel, Huis ter Duin en het Palace hotel
krijgen met deze nieuwigheid hun pri-
vé-zomerzeetje altijd aangenaam op
temperatuur.
Wij zijn daar erg trots op, vervolgt
de EMS-Monitor, het blad waaraan wij
dit bericht ontleenden. Vooral omdat dit
bad het eerste in zijn soort in Neder
land is. Verwarmde buitenzwembaden
zijn in Amerika de gewoonste zaak van
de wereld. In het warme Florida telt
een miljonair echt niet mee wanneer
hij geen v'erwarmd zwembad heeft voor
zijn week-end-gasten.
Alle benodigde goedkeuringen voor de
aanleg van het „Rembrandtbad" zijn
verleend en als niets tegenloopt zal het
nog in het komende seizoen geopend
worden.
