Interview met prins Hugo Carlos
I
DE SCHADUW
VAN EEN MAN
MAANDAG 10 FEBRUARI 1964
DE LEIDSE COURANT
PAGINA i
„We hebben ons gewoon gedragen.dat valt het minste opr
PRINS DON HUGO Car
los de Bourbon Parma
'beeflt een exclusief inter
view toegestaan aan de di
recteur van het Spaanse
persbureau .,EFE", Don
Carlos Seriitis, die het als
volgt weergeeft:
„De prins ontvangt mij
in een zonnig appartement
in dje Calle de Hermanos
Becquer, dat een ruim uit
zicht biedt op de Paseo de
la OasfeeUena en het Plaza
del dr. Gregorio Maranon.
Telefoontjes uit Amster
dam, Parijs en Londen rin
kelen in het appartement
en het geluid dringt zelfs
tot in de keuken door".
Prins Don Hugo Carlos
de Bourbon is zeer gevat,
welsprekend en ad rem.
Vandaag is hij een beetje
nerveus en het ontbreekt
hem aan tijd, omdat hij
zich gereed moet maken
om prinses Irene naar Ne
derland te vengezeilen, ter
wijl de prins* bijna klaar
staat in een ander vertrek.
Intussen vraag ik de prins:
Hoe zijn uw hoogheden er
in geslaagd het geheim
van uw betrekkingen tot
vandaag toe te bewaren?"
„Men hoeft alleen maar
gewoon te doen om geen
vermoedens te wekken.
Als men geen spectacu
laire voorzorgsmaatregelen
neemt, zoals filmsterren
gewoon zijn te doen, wekt
men ook geen nieuwsgie
righeid op. Aain de andere
kant moet ik zeggen, dat
de Spanjaard een ware
gentleman is en wanneer
men hem vraagt discreet
te zijn, beschouwt hij dit
als een gewetenskwestie.
Vete bedienden van ver-
De 33-jarige prins Hugo Carlos de Bourbon Panna op het
vliegveld Tablada bij de Spaanse stad Sevilla, nadat hij
zijn brevet als parachutist had behaald.
schillende van onze vrien
den hebben ail lang kun
nen zeggen wart op 't ogen
blik aap iedereen bekend
wordt, maar geen van hen
is ook maar op 't idiee ge
komen zijn geheim of drts-
orertiie te verkopen."
Kent Nederland
„Wanneer hebt u öllkaar
Ieren kennen en waar hebt
u elkaar verder ontmoet?"
„Wij kennen elkaar aJ
vele jaren en hebben el
kaar op verschillende
plaatsen in Europa ont
moet, maar 'het is slechts
kort geleden in Spanje ge
weest, dat de kwestie haar
beslag heeft gekregen. Wij
hebben elkaar voonail in
Madrid en in Catalonië
ontmoet en kortgeleden op
die beng Montseny, waar 't
zo mooi en afgetogen is."
„Wanneer denken uw
hoogheden in het ruweflojk
te treden?"
„Dat zaJl afhangen van
de gesprekken, die wy
met de Nederlandse Ko-
ninklyke famiHie zullen
hebben. Ik zaïl ook naar
Nederland gaan en zo
als de gewoonte is zal
daar alflies worden gere-
geflid".
„Kent uwe hoogheid
Nederland?"
„Ik ken hert vrij goed.
Wat mij steeds bij de Ne
derlanders heeft getroffen,
is hun prachtige va
derlandslievendheid, hun
ruimdenkendheid en de
waardje, die men daar
hecht aan eën gegeven
woord en aan zijn eer".
Foto
„Op dart ogenblik van het
gesprek komt prinses Ire
ne binnen, die haar man
teil reeds aan heeft om naar
het vMegvem te gaan. Prins
Hugo (Carlos) de Bour
bon Pairma stelt mij" aan
haar voor en verzoekt de
prinses haar mantel uit te
dioen, zodat een foto kan
worden gemaakt, die on
middellijk over H wereld -
net van „Unifax" zal wor
den verspreid. Zo zal de
foto vanavond ook in Ne
derland aankomen, samen
met het, hoewell nog niet
officiële, dan toch defini
tieve bericht van de sen
sationele verloving, die
vandaag het grote wereld
nieuws vormt", aldus de
directeur van het Spaanse
persbureau „Efe".
De „AUTOPARADE" begint weer
Wacht met het kopen van een ge
bruikte wagen tot vrijdag a.s.'
Zie de advertentie op
donderdag 13 februari
(Advertentie).
CHAOS IN SOESTDIJK
Zelden zal de Nederlandse televi
sie onder moeilijker omstandigheden
hebben gewerkt als zaterdagavond,
rondom de thuiskomst van prinses
Irene met haar verloofde Spaans-
Franse prins. Om welke reden dan
ook: er heerste buiten de hekken
van paleis Soestdijk zo'n chaos dat
niet alleen tientallen camera's en
kostbare apparatuur in het gedrang
sneuvelden, maar dat ook de reporter
Koos Postema vaak beangstigend door
een opdringende massa van groten
deels jonge mensen werd ingesloten.
Desondanks werd zoveel mogelijk
van de microfoon gebruik gemaakt.
Maar de camera moest verstek laten
gaan, omdat de PTT niet tijdig voor
beeldaansluiting had kunnen zorgen.
Jan Castelijns van de KRO. die de
beurt van uitzending had heeft uit
de doeken gedaan, hoe alles in el
kaar stak. Alle beschikbare reporta
gewagens waren voor de straalver
bindingen reeds uitgezet. In Bergen
op Zoom waar carnaval werd ge
vierd, in Den Haag waar nieuws over
de prinses werd verwacht en in
Haarlem waar de Misuitzending van
uit de kathedrale kerk van Sint Ba-
vo werd voorbereid. De chaotische
beelden, die nu en dan op het tv-
scherm verschenen, lieten zien, dat
ook de politie een zware taak had
en dat Postema een ontdekt zangkoor
uit het Limburgse Tegelen nauwe
lijks kon bereiken. De KRO heeft
gelukkig een en ander kunnen op
vangen, bijvoorbeeld middels de pu
blicist Aletrino, die alles van vorsten
huizen afweet en door een richting-
Jevend woord van de journalist
oep Leyendekker vanuit Nieuws
poort in Den Haag. Het NTS-jour-
naal van kort voor middernacht kon
niets anders geven dan een met gro
te inspanning gemaakte foto van het
jonge paar, als enig bewijs van de zo
juist gesloten verloving. De journaal-
dienst moge dan al eens achter de fei
ten aankomen (de kwistige uitzen
dingen van zondag vergoedden veel)
nu heeft hij werkelijk machteloos ge
staan, samen met honderd en meer
journalisten uit binnen- en buiten,
land.
ZONDAG
Het had er alle schijn van, dat de
werkzaamheid van t.v., film- en fo
topers zondagnamiddag niet veel be
ter zou verlopen. Vanaf vier uur zag
men de moeizame bezigheid van zo
veel mensen die plaatjes wilden
schieten, maar die telkens weer door
Rijksvoorlichtingsdienst, politie of
koninklijk adjudant op afstand wer
den gehouden. Tenslotte hebben ze
overwonnen doordat een wel zeer
kwistige gelegenheid tot fotograferen
werd gegeven. Het jonge prinselijk
paar, stralend en bescheiden ver
scheen achtereenvolgens op het ach
terbordes, in de stuczaal van het. pa
leis en in de voortuin. Dat was een
verrassing, die werd gewaardeerd
enuitgebuit. De royale geste
werd beloond met applaus en groot
gejuich, dat middels de microfoons
doordrong. De tv-camera's, die de
strijd tegen het aanvankelijk verbod
hadden gewonnen, konden eindelijk
veilig huistoe worden gevoerd.
De avond werd voor een belangrijk
deel gevuld met toepasselijke beel
den: o.a. een door het journaal ge
filmde biografie van de prinses en
een met foto's opgesierde levens
schets van de prins.
ERNST EN LUIM
De KRO had in de afgelopen dagen
veel te dóen, afwisselend ernst en
luim. Zondag werd de hoogmis uit
gezonden vanuit de machtige Bavo-
basiliek te Haarlem. De camera's
van Hans Wortelboer hebben onder
meer de rijkdom van bouw en inte
rieur getoond in fraaie beelden, en
de microfoons lieten zang en ge
sproken woord de huiskamers bin
nen. Van gans andere aard was de
uitzending over de incomste van
prins Carnaval in het Brabantse
Bergen op Zoom. Frits v. d. Poel, zelf
Brabander, gaf deskundige toelich
ting bij heel veel leut en de regie
liet alle ruimte voor Breugheliaanse
tafereeltjes, waaraan slechts de
kleur moest ontbreken. Men zag ook,
hoe de burgemeester door het verwis
selen van kledy carnavalist- werd
met alle anderen die voor de came
ra's verschenen en meehoste in de
feestelijke kring. Later volgden ook
beelden uit feestend Eindhoven. En
maandagavond volgt een half uur in
geblikte carnavalspret uit het Maas
tricht van verleden jaar.
LICHTE KUNST
Nadat zondagavond de laatste beel
den van vele dagen uitzending van
de Olympische winterspelen in Oos
tenrijk waren vervlogen, had de
lady leading Pie Beck gelegenheid
voor de prestatie van haar eerste tv-
show. voor de Avro. Ditmaal was ze
hostess van een extra dure nacht
club in de muzikale sfeer van kort
na de eerste wereldoorlog. We zagen
een vijftien man sterk orkest, dat in
combinatie voor de camara's debu
teerde.
De KRO heeft in 'n soort marathon-
brandpunt een wat geestelijk ge
stoord kunstenaar laten optreden,
hetgeen men kiesheidshalve niet had
moeten doen. Ook nu was de Mid-
avondserenade van Jos v. d. Valk een
lust voor oog en oor, geheel onder
invloed van George Mitchell, met als
gevolg, dat alleen maar Engels werd
gezongen, door Anneke Grönloh in
begrepen. In een korte uitzending
zonder veel opschudding is „Stadhuis
op stelten" platgelegd. In verband
met de bewogenheid van zaterdag
avond is de rubriek van dokter Trim
bos uitgesteld. In de voorbije dagen
hebben we bij de Vara Trini Lopez
gezien en gehoord, de jonge Ameri
kaan, die in korte tijd grote opgang
heeft gemaakt. In Bellevue te Am-
stredam, waar hij optrad, slaagde hij
er in de zaal met jongelui op tem
peratuur te brengen. Verder was er
de Belgische showman Ferdi met
opmerkelijke nummers en twee vrij
moedige kleinen als „bruidspaar in
de dop". En dat: zo jong al.
KOMENDE UITZENDINGEN
Vanavond bij de KRO denke men
er aan, te kijken naar „Potasch en
Perlemoer" in een nieuwe creatie
van Boskamp en Blaaser. Dinsdag
heeft de Vara muziek van Harry
Warren en verder een nieuwe ouder
avond. Woensdag bij de NCRV gaan
beide Stiefbeens verdei: en donder
dag vertoont de Vara „De schaduw
van een revolverman". In een forum
wordt de vraag behandeld, óf vrijge
stelden werkelijk worden achterge
steld.
„St. Augustinus" Leiden en Omstreken
over theorie en praktijk van de
discussiegroep
Zaterdagmiddag kwamen de leden van de „St. Augustinusvereniging", af
deling Leiden en omstreken (Vereniging voor R.K. Onderwijsgevenden)
in „Zomerzorg" bijeen voor de jaarvergadering, onder de als altijd gemoe
delijke, maar niettemin zakelijke leiding van voorzitter J. H. Ponsioen uit
Oud-Ade. De vergadering werd voor een gedeelte bijgewoond door de heer
Poncin, voorzitter van de diocesane vereniging en vice-voorzitter van de
K.O.V., die een aantal vragen en aspecten behandelde van recente bonds-
activiteiten. Ter vervanging van de christelijke groet las rector Th. van
Vugt („Duinzicht", Oegstgeest), g.a. van de afdeling, een gedeelte van de
brief van Paulus aan Thimoteus.
Het katli. onderwijs in
„Welvaart, welzijn
en geluk"
In zijn inleiding ter opening van
de vergadering wees de voorzitter o.
m. op het boekwerk „Welvaart, wel
zijn en geluk", bij lezing waarvan
hij, naar hij zeide, „zijn ogen heeft
uitgewreven" over hetgeen daarin
gezegd wordt van het katholieke on
derwijs. „De katholiciteit van ons on
derwijs is boven alle twijfel verhe
ven" aldus de heer" Ponsioen, die
aankondigde dat op een volgende
vergadering „beide partijen", waar
onder dan de schrijver van het arti
kel, hun standpunten zulien verdedi
gen. „Niet om een rel te maken,
maar om inzicht te krijgen in ande-
rer mening".
Men wil ook eens gaan praten over
de functie „Hoofd van de school".
Spr. herinnerde voorts aan het sa
lariscongres te Utrecht waar 23 dui
zend onderwijzers aanwezig waren
er. de publieke opinie is wakker ge
schud. „Onze voormannen zijn nog
groep. Het lag in de bedoeling de
theorie nog tijdens deze vergade-
rink in praktijk te brengen, maar
wegens tijdnood heeft men dit maar
uitgesteld tot een volgende bijeen
komst. Ook de notulen en het jaar
verslag van secretaris L. van Veld
hoven deelden dit lot.
Wat de verdere - huishoudelijke -
gedeelte van de agenda betreft: Mej.
A. Omzigt (Leiderdorp)' kon als pen-
ningmeesteresse een batig saldo aan
tonen, maar er zal een fotografische
adresseermachine voor worden ge
kocht. In de kascommissie werden
benoemd de heren v. d. Kroft en v.
d. Klauw. Als kandidaten voor het
hoofdbestuur zal een jongere wor
den aangezocht, terwijl evtl. de her
verkiezing van de heer Rotteveel zal
worden gesteund. Voor het Sociaal
Fonds werden kandidaat gesteld de
heer Vreeburg, 2 de heer J. H. Pon
sioen. De vacature in het afdelings
bestuur werd vervuld door de ver
kiezing van mej. v. d. Velden.
Met de verhoging van de afdelings
contributie met ingang van 1 juli a.s.
ging de vergadering zonder stem
ming accoord.
Een suggestie om op de september-
vergadering van de KOV een voorstel
in te dienen teneinde te komen tot
verlaging van de leerlingenschaal,
waarbij in eerste instantie aandacht
moet worden besteed aan de eerste
klas, zal door het bestuur worden
bestudeerd.
GEM. AANKONDIGING
Tenslotte feliciteerde spr. nog mej.
Ruyg met haar zilveren jubileum,
rector Van Vugt met diens verjaar
dag, onder aanbieding van een ge
schenk namens bestuur en leden en
bracht nog dank voor de betoonde
belangsteling bij zijn eigen zilveren
feest.
Mr. L. Vermeulen, stafdocent aan
het A. C. de Bruyn-instituut te Doorn
(het ontwikkelingsinstituut van de
voormalgie KAB, thans KNV) ont
wikkelde een aantal gedachten over
tlieorie en praktijk van de discussie-
VERKEER
Burgemeester en wethouders van
Leiden brengen ter openbare kennis
dat zij hebben besloten het op de
Singelbrug in de richting Zijlsingel
geldende doorgaanverbod in dier
voege Je wijzigen, dat het zal gelden
in de richting van het Utrechtse Veer.
Afschriften van dit besluit zijn
verzonden aan de hoofdingenieur
directeur van de Rijkswaterstaat, aan
de door de minister van verkeer en
waterstaat aangewezen verenigingen
behartiging van verkeersbelangen
ten doel hebbende en aan Gedepu
teerde Staten van Zuid-Holland.
(Advertentie)
WEDEROPBOUWWET
Burgemeester en wethouders van
Leiden brengen ter openbare kennis,
dat gedurende 14 dagen na heden op
kamer 111 ten stadhuize voor een
ieder ter inzage liggen de tekeningen
van een plan tot de bouw van 36 een
gezinswoningen en 24 garages op een
terrein nabij de Hoge Morsweg, ka
dastraal bekend gemeente Leiden,
sectie R, no. 614, ten behoeve van
Nationaal Grondbezit n.v. te 's Gra-
venhage. Het bouwplan voldoet niet
aan het geldende uitbreidingsplan,
vastgesteld bij raadsbesluit van 6 no
vember 1933. Daar het plan echter in
overeenstemming is met het ontwerp-
uitbreidingsplan „Leiden-Morskwar-
tier 1963", zijn zij voornemens de ge
vraagde bouwvergunning te verle
nen met toepassing van artikel 20
van de Wederopbouwwet.
Belanghebbenden kunnen even
tuele bezwaren tegen het verlenen
van de vergunning binnen de boven
genoemde termijn schriftelijk bij hun
college indienen.
(Advertentie)
BOTSING IN AMSTERDAM:
DODE EN TWEE GEWONDEN
Op de Waddendijk ter hoogte van
de Tien Gemetenstraat in Amsterdam
Noord is in de nacht van zaterdag
op zondag een personenauto in bot
sing gekomen met een bus van het
gemeente vervoerbedrijf. De bestuur
der van de auto, de 23-jarige mon
teur J. de Graaf uit de hoofdstad is
zondagochtend in het Binnengasthuis
aan de opgelopen verwondingen
overleden. Twee van de drie vrien
den die in zijn auto zaten, werden
in het Onze Lieve Vrouwegasthuis
opgenomen. Auto en bus raakten el
kaar in d^ flank. Volgens de politie
zou de personenauto, die totaal werd
vernield, niet voldoende rechts heb
ben gehouden.
15)
Hij weerhield zich, mij op de man
af te vragen, of ik enige verdenking
koesterde, doch ik voelde, dat de
vraag op zijn tong lag. Ik veronder
stel, dat hij het 't beste oordeelde
om onder deze omstandigheden, het
verdere verloop af te wachten.
„Tegen de middag kom ik terug",
zei hij eindelijk, terwijl hij zijn jas
aantrok en zijn hoed nam.
„Zeer goed", antwoordde ik; „ik
zal hoogstwaarschijnlijk thuis zijn,
doch zo niet, dan bel ik u even op,
om uw bevinding te horen".
Toen liet ik hem uit.
Nadat ik de deur achter hem had
gesloten, stond ik een ogenblik in
twijfel, in de hal. Ik was het met
mijzelf niet eens, of het aanbevelens
waardig was, Maurice te vertellen,
wat ik had vernomen, of hem een
voudig te zeggen, dat Milford ernstig
ongesteld was.
Mijn instinctmatig wantrouwen te
gen de jonge man behield ten slotte
de overhand en ik besloot, dat ik al
thans voor het tegenwoordige een be
scheiden stilzwijgen zou handhaven.
Het kon onder de gegeven omstan
digheden geen verwondering wek
ken, dat ik tegenover iedereen en al
les achterdocht koesterde. Toen ik de
eetkamer binnenkwam, groette Mau
rice mij met een gerekt: „Wel?"
Ongelukkig is het juist dat, wat
Milford niet is; hij is er beroerd aan
toe",zei ik kort en onvriendelijk.
„Wat scheelt er aan?" vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd. „Ritchie
weet het niet", antwoordde ik met
een koelheid, een Ananias waardig.
„Hij denkt, dat het een kwestie van
enige weken is. Er komt een ver
pleegster, om op hem te passen.
Maurice geeuwde, ,,'t Is beroerd
lastig voor je", merkte hy op.
„Ja", zei ik, nu iets vriendelijker,
ik, denk dat ik 'n andere huisknecht
zal huren".
Ik had genoeg van Northcote ge
zien, om te weten, dat indien ik er
prijs op stelde mijn identiteit, of lie
ver de zijne, te bewaren, ik mij wach
ten moest voor uiterlijke vormen van
sentimentaliteit.
„Weet je wat moet doen", zei
Maurice, „ga maar met mij mee naar
het verhuurkantoor van Seagrave. Ik
moet in de buurt van Hannover-
Square een boodschap doen en dan
kunnen wij daar even aanlopen en
dat meteen in orde maken. Zij heb
ben daar steeds éen aantal fatsoen
lijke sollicitanten in hun boeken
staan".
Dit denkbeeld kwam mij zeer ver
standig voor en ofschoon ik geheel
instemde met het wantrouwen van
Northcote ten opzichte van zijn neef,
gevoelde ik geen lust nu met hem te
twisten. Dat was een luxe, die ik
moest uitstellen tot ik vastere grond
onde rmijn voeten had.
„Zeer goed", zei ik. „Binnen een
minuut ben ik klaar. Ik moet even
naar boven, enige papieren wegslui
ten."
- „In orde", teemde hij, „maar blijf
niet te lang weg."
In niet al te aangename stemming
ging ik de trap op. Open gevaar
kan ik met kalmte tegemoet zien,
maar dit geheimzinnige sluipmoor
denaarssysteem begon op myn zenu
wen te werken, Be begreep nu, waar
om Northcote tot zulk een wan
hopige stap was overgegaan, en ik
vervloekte mijn dwaasheid, dat ik
geen vollediger uiteenzeting van hem
had verlangd, alvorens de zaak te
beklinken. Het was zeer duidelijk:
Hij wenste, dat ik vermoord zou
worden om zichzelf aldus voor altijd
aan het gevaar te onttrekken, dat
boven zijn hoofd hing. Trouwens hij
kon zelfs alles gelogen hebben! Ik
dacht er echter niet over om mij nu
aan het avontuur te onttrekken. Ik
was besloten de gehele geschiedenis
voor mijn eigen voldoening af te
wikkelen. Ik heb er een ernstig be
zwaar tegen, vermoord te worden,
zelfs bü vergissing, in plaats van
iemand anders, en het was mijn vu
rigste wens, dat bezwaar met alle mij
ten dienste staande middelen aan
mijn onbekende tegenstanders dui
delijk te maken. Bovendien was Mer-
cia er nog. Wat ze eigenlijk met die
bende te maken had, kon ik niet
zeggen, maar gelijk de held in een to
neelstuk, was ik ten volle van ver
zekerd, dat het daar geen plaats
voor haar was. Ik schilderde haar in
een geheel verschillende omgeving,
hetgeen een aangename verpozing
voor mijn gedachten was, die mijn
stemming weer geheel in orde
bracht. Opeens dror^g het tot mij
door, dat ik eigenlijk naar boven
was gegaan, om het notitieboekje van
Northcote te halen. Ik had hem be
loofd, gevolg te geven aan de afspra
ken, welke hij voor de eerstvolgen
de dagen had gemaakt en ik wilde
zien, of er ook aantekeningen in ston
den voor deze middag. Toen ik het
blad opensloeg, vond ik notities: een,
dat ik om 12.30 bij zijn kleermaker
in Sackv. llestreet zou komen en de
andere, een vergadering van direc
teuren der Londen Gèheral Traffifc
Company in het Cannonstreeet-Hotel
na de lunch. Geen van beide bezoe
ken kwam mij zeer belangrijk voor,
maar aangezien ik niets anders te
doen had, besloot ik ze beide waar
te nemen. Ik was zeer nieuwsgie
rig naar de particuliere aangelegen
heden van Northcote geworden.
Toen ik beneden kwam, wachtte
Maurice me op in de hal. Het trof me
opnieuw, dat er een onderdrukte vol
doening op zijn 'gelaat te lezen stond,
maar ik liet die indruk varen op
grond van mpgelijke overdreven ver
beelding mijnerzijds. In mijn tegen
woordige g eestestoestand was het
gemakkelijk overal iets verdachts in
te vinden.
„Wat ik zeggen wil", begon hij on
verschillig, toen de deur achter ons
gesloten was, „is het je bedoeling een
huisknecht voor vast te nemen, of is
het maar voor noodhulp, terwijl Mil
ford ziek is?"
„Ja, natuurlijk maar voor die tijd",
zei ik; „ik zou Milford niet willen
missen."
Hij knikte. „Nu, je zal by Seagrave
gemakkelijk slagen. Je moet de keu
ze maar aan hem overlaten."
Ik was juist van plan, om te zeg
gen, dat dit ook mijn idee was, toen
een voorbijgaande auto opeens naast
ons stopte en een vriendelijk, oudach
tig heer met een grijze hoge hoed op,
zijn hand buiten het portierrampje
stak.
Hallo, Northcote", zei hij, „jou
wilde ik juist hebben."
Dit was zeer vleiend, doch aange
zien ik niet het flauwste idee had,
wie hij kon zijn, was mij wel enigs
zins vreemd te moede.
Maurice loste echter onbewust de
moeiijkheid op.
(wordt vervolgd)
