GROOTSTE WIELERKAMPIOEN DIE
SPORTWERELD OOIT HEEFT GEKEND
Overwinningen aan de lopende band
Jacques Anquetil
Toen hij vier jaar was kreeg
hij al een racefiets
JACQUES ANQUETIL heet hij. Al tien jaar
lang is hij een grote beroemdheid op de fiets.
Niet alleen in zijn geboorteland Frankrijk
maar ook ver daar buiten want hij is de groot
ste wielerkampioen, die de wereld ooit heeft
gekend. Driemaal won hij de Tour de France
(1957, 1961 en 1962), vijfmaal zegevierde hij
in de grote klassieker „De Grote Prijs van de
Naties", eenmaal bracht hij de Ronde van
JACQUES ANQUETIL werd op 8 januari 1934 in Mont-Saint-Aigaan in de
omgeving van Rouaan in Frankrijk geboren. Z\jn vader was aannemer. Een
man, die op oudere leeftijd nog geplaagd werd door een jeugddroom, die hij
nooit had. kunnen verwezenlijkenwielrenner worden
Zijn moeder had een grote afschuw voor die helse dingen op twee wielen en
verzette zich hevig tegen de beroepskeuze van haar zoon. Hij 1 erd toen maar
metselaar. Later werd hy aannemer maar zijn hartstocht voor de racefiets
bleef bestaan en dit bleek vooral toen hij een zoon kreeg. De kleine Jacques
kon nog maar nauwelijks lopen of zyn vader zette hem al op een fiets, zodat
Jacques spoedig beter kon fietsen dan lopen. Op vierjarige leeftyd kreeg hij
al een racefiets op zijn verjaardag en de kleine Jacques had het grootste
plezier als hy zyn vader naar diens werk mocht begeleiden.
Bleek en mager
jongetje
Jacaues groeide echter bepaald
niet op als een potige kerel. Integen
deel. Hij was erg bleek en mager.
Een tengere en wat wt zijn krac
eegroeide jongeman. Maar.... „een
tongen met stalen spieren zoals zen
vleier steeds vol trots zet'. Toen m
1939 de oorlog uitbrak was Jacques
Ïm ja!r. ffijng vader raakte als aan
nemer al spoedig in moeilijkheden
wegens gebrek aan materialen, wat
er tenslotte toe leidde, dat he zqn
bedrijf verkocht. De tamiliei AnqueM
verhuisde daarop naar het dorpje
Quincampoix, waar vader een appel
en aardbeienkwekerij had gekooht.
Naarmate Jacques opgroeide,
ging 't er meer en meer naar uit
zien dat pa Anquetil zidt met in
zijn zoon had vergist. Hij werd
echte sportfiguur. Hij zwom Mn
der moeite de Seine over voet
balde dat het een Ueve lust was
en ais het op fietsen aankwam,
stond hij helemaal zijn mannetje.
En hij was de beste aardbeienphlk-
ker op het bedrijf van zijn vader,
wat vader Anquetil nog meer sterk
te in zijn overtuiging, dat zijn
zoon over vele natuurlijke gaven be
schikte!
Jacques1 moeder is echter een ver
standige en voorzichtige vrouw, die
zich ervan bewus' is, dat het beroep
van wielercoureur een bijzonder wis
selvallig bestaan kan zijn met weinig
zekerheden. Zij wilde een
ere van haar zoon met in de weg
staan maar zij stond er op, dat hq
eerst een goed vak zou leren, aj
overtuigde niet alleen haar man doch
ook haar zoon en spoedig zat *[ac(lu®®
dan ook op de Ambachtsschool m
Sotteville, waar hij werd opgeleid tot
metaaldraaier.
Probeer 't maar
Hii was een goede leerling en stap
te in I960 (hij was toen 16 jaar) met
een diploma op zak uit de school. In
de aardbeienkwekerij hadden ze hem
niet direct nodig en evenmin vond va
der Anquetil het noodzakelijk direct
een baas te zoeken, waarbij ll
metaaldraaier in dienst kon treden.
.Probeer eerst eens op de nets je
kostje te verdienen" zei papa Een
beslissing, welke Jacques uiteraard
met een ware luchtsprong begroette.
Hij is buiten zichzelf van vreugde
en gaat onmiddellijk naar André Bou
cher, die bekend staat als een uitste
kende trainer en Boucher voelt er al
les voor de enthousiaste jongeman on
der zyn vleugels te nemen. Jacques
blijkt ook hier weer een zeer vlijtige
leerling te zyn, die het zwaarste trai
ningsprogramma zonder protesten of
tegenzin uitvoert. Driemaal per week
gaat hij de weg op: iedere dinsdag
100 km, iedere donderdag 150 km en
iedere zaterdag nog eens 70 km. Hij
slaapt 10 uur, rookt nooit een sigaret
en drinkt geen druppel alcohol, zelfs
niet bij feestjes. Kortom hij legt al
zyn wilskracht in de opbouw van zyn
carrière en de resultaten van al die
opofferingen laten niet lang op zich
wachten. Het eerste jaar: zes over
winningen in regionale wedstrijden, 't
Tweede jaar: tien overwinningen en
de kampioenstitel van Normandië. De
ze laatste prestatie brengt hem reeds
volop in de publiciteit.
Grote Prijs der Naties
Trainer en manager André Boucher
ts ervan overtuigd, dat zijn pupil in
staat is de Grote Prijs van de Na
ties - de grote klassieker - in de
wacht te slepen doch hij acht Jacques
nog te jong voor zo'n grote race. Een
te grote inspanning kan een talentvol
le renner van nauwelijks achttien
jaar grote schade berokkenen, meent
Boucher en hij adviseert Anquetil ge
duld te nebben. Doch de publiciteit
Italië op zijn naam en bovendien is hij nog
ex-uurrecordhouder.
Anquetil heeft successen geboekt, waarop zelfs
een Bobet en een Coppi jaloers zijn want waar
zij nooit toe in staat bleken te zijn, presteerde
Anquetil: Winnaar van de Ronde van
Frankrijk, winnaar van de Ronde van Italië
en winnaar van de Ronde van Spanje. Nog
nooit tevoren heeft een wielercoureur dit
namelijk gepresteerd
tract met ,,Perle" af te sluiten. An
quetil, die hierin zijn erkenning als
beroepsrenner ziet, gaat akkoord en
dat betekent, dat hij van zyn oude
goede trainer Boucher afscheid moet
nemen en zich onder de hoede moet
stellen van de door „Perle" aange
wezen trainer Francis Pélissier, een
zeer bekende ex-wielercoureur.
ANQUETIL
doorzetten
heeft Anquetil - voor de eerste maal -
wat over het paard getild en dit heeft
tot gevolg, dat rijwielfabrieken inte
resse voor hem hebben gekregen uit
reclame oogpunt. De familie Anquetil
ontvangt namelijk al spoedig bezoek
van Mercader, een vertegenwoordi
ger van de rywielfabriek Perle" in
Bayeux en deze stelt Jacques voor
mee te rijden in de race om de Gro
te Prijs van de Naties en een con-
Pélissier onderwerpt de jonge Jac
ques aan een training, die bijna on
menselijk is. 's Morgens om zes uur
moet hij al rondjes draaien in de Vé-
lodrome d'Hiver in Parijs en zo gaat
het vrijwel de gehele dag door. En
dat allemaal om een goede conditie
te krijgen voor de Grote Prijs van
de Naties, 27 september 1953.
In deze eerste grote rit van zijn
wielercarrière krijgt Anquetil het be
paald niet gemakkelijk. Integendeel,
want de weersomstandigheden zijn bij
zonder slecht. Hy moet tegen een
sterke wind optornen maar dit alles
belet hem niet de 140 km van het
traject op de hellingen van de Che-
vreusevallei een gemiddelde van
39.640 km per uur te halen waardoor
hij op slechts 35 sec. na het record
van Koblet, gevestigd in 1951, bena
derde! Anquetil wint tenslotte de Gro
te Prys (500.000 oude Francs).
Naam gevestigd
Zijn naam is gevestigd. Alle kran
ten bejubelen hem en voorspellen hem
een grote toekomst. Hij is negentien
jaar - een wonderkind - een toekom
stige Bobet enz.
Van het gewonnen geld koopt hij
een auto zoals een kind een stuk speel
goed, waar het al lang naar heeft
verlangd. Hij behaalt nu de ene over
winning na de andere maar in 1955
moet hij in dienst. Hij wordt inge
deeld by het sportcentrum van het
Franse leger en is zodoende in staat
zijn conditie te behouden. Mede dank
zij dit feit kan hij ook in 1955 en 1956
wederom de Grote Prijs van de Na
ties in de wacht slepen. Maar niet
alles, wat Anquetil onderneemt
slaagt, althans niet in eerste instan
tie. Zo deed hij op 22 oktober 1955
een vergeefse poging het werelduur
record, dat op naam stond van Faus-
to Coppi, te breken. In juni 1956 pro
beert hij het opnieuw. In de 90e ron
de is hij volkomen uitgeput. Een goe
de week later nogmaals een poging en
nu met succes. Hij legt in een uur
niet minder dan 46.159 km. af en
breekt daarmede het record van Cop
piDirect daarop gaat hy zich in
tensief voorbereiden op de Tour de
France en de grote krachtsinspannin
gen en opofferingen, die hij zich daar
voor getroost, werpen direct winst af
want hij zegeviert in de Tour van
1957 en drukt daarbij Bobet naar het
tweede plan.
Romance
Tour-winnaar Jacques Anquetil is
nog maar slechts 24 jaar en hij wordt
dan ook algemeen beschouwd als een
fenomeen :n de wielersport. Hij ver
dient zeer veel geld en spoedig heeft
hij al een groot fortuin bijeen. Maar
hij verkwist zijn geld niet. Zo koopt
hij een notel-restaurant in Rouaan als
mede grond. Natuurlijk staat hij van
nu af aan volop in de publiciteit en
zelfs de meest intieme dingen uit
zijn leven worden gepubliceerd, war
Anquetil zich buitengewoon aan er
gert. Vooral toen berichten circuleer
den, dat hij spoedig in het huwelijk
zou treden.
,,Een vrouw in het leven van een
groot coureur betekent zijn onder
gang" voorspelden kranten en zij we
zen in dit verband op Fausto Coppi.
En... door een merkwaardige samen
loop van omstandigheden kwamen de
voorspellingen ook nog uit! In 1958
ziet Anquetil geen kans een grote rol
te spelen in de Ronde van Frankrijk
Hij krijgt longontsteking en geeft de
strijd op. Hij besluit een tijdlang rust
te nemen maar in november bij de
wereldkampioenschappen faalt hy we
derom. Vele kranten schreven, dat
dit het einde van zijn carrière zou
zyn. Jacques Anquetil laat zich ech
ter niet uit het veld slaan. Met een
enorme wilskracht probeert hij de
moeilijkheden te overwinnen nadat hij
op 23 december 1958 is het huwelijk
is getreden met zyn Janine.
Alle voorspellingen ten spijt zege
viert de liefde. Jacques Anquetil
heeft alles wat zijn hart begeert en
is gelukkig. Hij koopt nog een Nor-
mandisch buitengoed aan de oevers
van de Seine op acht kilometer van
Rouaan. Daar knutselt hij maar spoe
dig hervat hij ook weer de training.
En het wordt een grandioze come-
Anquetil en zyn vrouw tijdens
een rustig uurtje in zyn luxieus
ingerichte landhuis.
back. In i960 zegeviert hij in de Ron
de van Italië, in 1961 wint hij voor
de tweede maal een Tour de Fran
ce en ook de ronde van 1962 brengt
hij op zijn naam. In dat jaar wint hij
bovendien nog de Ronde van Spanje!
Jacques Anquetil is thans negentwin
tig jaar. Hij is beroemd, rijk, geluk
kig en men kan hem terecht de kam
pioen van de wilskracht noemen!
(Copyright Opera Mundi
Anquetil in actie tijdens de klas
sieke wielerstrijd „Om, de Grote
Prijs der Naties
Anquetil werd in zijn wielerloop- maal de Tour de France doch hij
baan al vele malen in de gele trui behaalde ook vele etappe-overwin-
Niet alleen won hij vierningen.
Bedenkelijk experiment
Kinderen leren
a! slapende
Voor de eerste maal in de school-
annalen van de gehele wereld worden
er scholieren aangemoedigd, gedwon
gen zelfs, om tijdens de lesuren een
dutje te doen
Dit speelt zich af in de Italiaanse
stad Bergamo op het St.Vincent Col
lege en de leraren beweren, dat hun
leerlingen op deze wijze de leerstof
veel sneller kunnen verwerken dan
onder normale omstandigheden
De promotor van dit zeer ongewo
ne experiment, dat ongetwijfeld zeer
bedenkelijke aspecten heeft, is dokter
Mario Bellini, een man met buitenge
wone hypnotische gaven. Hij gebruikt
deze echter niet om zijn leerlingen
in slaap te krijgen want dit doet hij
door middel van grammofoonplaten.
Onder hypnose", zo verklaart dok
ter Bellini, laat de leerling zich niet
afleiden door ronddansende vliegen
of het lawaai van de straat. Wij bren
gen hem in een toestand, die hem on
verschillig maakt voor alles, wat niet
op de lessen betrekking heeft.
Dokter Bellini heeft zyn methode
voor de eerste maal toegepast in een
klas van 20 jongens in de leeftijd van
13 tot 15 jaar, die allen een goed in
tellect hadden, maar op de een of an
dere wijze toch niet ,,mee" konden
komen. Binnen een paar maanden, zo
beweert hij, waren de resultaten van
dien aard, dat deze kinderen het peil
bereikt hadden van hun verstandelijk
meer begaafde vriendjes!
,,Het is voldoende om de leerlingen
onder hypnose éénmaaleen gedicht
voor te lezen om ze het te laten ont
houden. Twee jaar later kennen ze
het nog", aldus dokter Bellini.
Ander-? conclusies van dokter Belli
ni zyn nog wonderlijker. „Als ik in
een wiskundeles een foutieve verge
lijking laat sluipen in een serie cor
recte dan verwerpen zij die by hef
ontwaken even onfeilbaar als een
automaat een vals geldstuk...", zo
beweert hij. Hoe men over alles ook
moge denken, er is terecht veel kri
tiek geuit op deze lesmethodes voor
niet zeer begaafde kinderen Zo wij
zen onderdeskundigen er op, dat de
leerlingen in een passieve toestand
worden gebracht, die elke zelfwerk
zaamheid essentiële voorwaarden om
de verworven kennis te hanteren uit
sluit. Het is misschien een prachtig
middel om van leerlingen „geheugen
kamelen" te maken maar waar blijft
de pedagogische waarde van dit soort
onderwijs?
Populaire
wetenschap
OUDE SCHA!
Men heeft ln de vallei van Laghv
(Zuid-Siberië) oude kisten terugge
vonden van 2400 jaar geleden. Ze
bevatten gouden en bronzen sieraden,
voorwerpen gesneden uit hertenge
weien, pijlenkokers en andere voor
werpen.
DOCUMENTEN
De Amerikanen zijn gek op statisti
sche vergelijkingen. Onlangs hebben
zy uitgerekend, dat als men de docu
menten, die betrekking hebben op de
maanraket Apollo zou opstapelen,
deze eerder de maan zou bereiken dan
de raket.
WATERPROBLEMEN
Volgens vele geleerden is zoet wa
ter het grootste probleem in de toe
komst voor de mensheid. Op verzoek
van de UNESCO zal een groep experts
een tienjaren plan opstellen met als
eerste taak het inventariseren van al
het zoete water op onze planeet.
