Het knutselhoekje
Sjeik El Ro-Jenbiet
ZATERDAG 30 NOVEMBER 1963
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 13
GROOTVADEWS
PORTRET
(Vervolg)
Maar tenlaatste sprong toch haar
hart op van vreugde om de edelmoe
digheid van de vreemde bezoeker en
van dank aan Hem, die de zeeman
tot haar gevoerd had. Door zijn gave
was haar eerste nood weer gelenigd
en met kleine afbetalingen hoopte zij
haar schuldeisers voorlopig te kun
nen bevredigen. De anders zo wan
hopige blik in haar oude ogen ver
dween en deze vulden zich met
tranen van vreugde en dankbaar
heid.
Nog geen uur later keerde de on
bekende terug. Maar 't leek wel of
de man te veel gedronken had, want
zijn gelaat was nu hoogrood ge
kleurd. In de grootste haast vloog hij
haar kraampje binnen en zwaaide zo
wild met zijn armen naar links en
rechts, dat alles wat ze raakten, kort
en klein op de vloer terecht kwam.
't Moedertje bracht in hevige ont
steltenis haar handen aan d'r hoofd,
als ware zij bevreesd, dat hij ook
haar zou neerslaan.
Maar dan opeens barst de ruige
zeeman in een schaterend lachen uit.
„Ach neen, moedertje, wees niet
bang. 't Is alleen maar dolle vreugde,
die mij zo wild maakt. Gooi al die
rommel hier maar op straat en laat
er de kinderen maar om vechten,
want je zult het niet meer nodig heb
ben. En in deze armzalige hut zul je
niet langer blootgesteld zijn aan kou
de, wind en storm. Het geluk, dat ik
40 jaar overal ter wereld tevergeefs
heb nagejaagd, is me eindelijk te
beurt gevallen en waar?
Ik was op weg naar mijn vaders
graf en toen ik het trieste op een wil
dernis lijkende kerkhof betrad, werd
het mij zo droef te moede. Zo gaarne
had ik hem willen verrassen met
schatten, die ik in den vreemde had
denken te verdienen en waarmee ik
hem een heerlijke oude dag hoopte
te kunnen verschaffen. Maar ik ben
even arm teruggekeerd als bij mijn
vertrek. Staande voor zijn gr.af, hief
ik in wanhoop mijn handen met
grootvaders portret ten hemel. Maar
mijn grove harde werkhanden om
knelden de lijst zo stevig, dat zij in
stukken op vaders graf viel.
En zie: tegelijk schoven papieren
uit de achterzijde van het portret op
de grond. Ik raapte ze verrast op en
wat zag ik? Het was een grote waar
de aan staatspapieren (effecten), die
met de rente die nauturlijk in jaren
niet geïnd was, een hoog bedrag uit
maakten. Toen ik even stond na te
denken, begon ik te begrijpen, wat er
gebeurd was. Mijn grootvader had
die stukken daar opgeborgen in on
rustige, troebele tijden, waarin door
allerlei onguur volk en trekkende le
gers meedogenloos geplunderd en ge
stolen vferd. Door één of andere oor
zaak, misschien door een plotselinge
dood, heeft hij mijn vader zijn ge
heim niet kunnen mededelen en is
het met hem in het graf gedaald. En
daar mijn goede vader intussen ge
storven en begraven is, ben ik de
rechtmatige eigenaar van al dat geld.
Bovendien zat er bij de papieren ook
nog een testament, dat mij tot erf
genaam aanwijst, als mijn vader bij
de vondst daarvan reeds mocht ge
storven zijn.
Ik ga onmiddellijk naar een nota
ris om door zijn bemiddeling groot
vaders huis te kopen en in de pronk
kamer zal zijn portret komen te han
gen. Daar ik nu mijn vader niet kan
doen genieten van mijn rijkdom, zal
ik hem delen met u, moedertje, om
dat O.L. Heer u heeft uitgekozen om
die schat voor mij te bewaren. We
zullen het samen gaan bewonen en
ik zal voor u zorgen, alsof ge mijn
moeder waart.
De edele zeeman heeft met haar
nog menig gelukkig jaar doorge
bracht. Toen zij hem ontviel, leefde
ook hij nog slechts korte tijd en bij
het openen van zijn testament bleek
nogmaals, hoe goedhartig en edel
van natuur hij was. Hij had name
lijk zijn hele bezit vermaakt aan het
ziekenhuis, waarin zijn vader gestor
ven was. (Slot)
CORRESPONDENTIE
Er zijn al verscheidene Sint-Nico-
laasverhaaltjes binnengekomen. Zo
dat we er vandaag al aan beginnen
om de goede in de krant te plaatsen.
Maar met de verloting wachten we
nog 1 of 2 weken, dan kunnen ze al
lemaal meedoen.
Cobi van Zanten, Nieuwkoop.
BESTE LIESBET EN ANTOON
Zoals ik vernomen heb, hebben
jullie nog nooit van het Sint-Nico
laasfeest gehoord. Bij jullie komt met
Kerstmis wel het kerstmannetje hè?
Nu zal ik je eens vertellen, hoe we
hier in Nederland Sint-Nicolaasfeest
vieren.
Enkele weken voor 5 december
komt Sint-Nicolaas met zijn knechten
met de boot in Amsterdam aan. Ik
heb alles op de televisie gezien. Er
kwamen drie boten aan en op de
eerste stond Sint-Nicolaas met zijn
lijfwacht. Daarna ging de Sint aan
wal en ook de Pieten, die allerlei
kunstjes deden, zoals op de handen
lopen, op eikaars schouders staan
enz. Het paard, een prachtige schim
mel, stond al klaar. Sint-Nicolaas
steeg te paard en maakte een rondrit
door de stad. Duizenden kinderen
stonden langs de weg om te wuiven.
Alle etalages zijn dan mooi versierd,
's Avonds zetten we onze schoen bij
de haard en dan vinden we er de
volgende morgen een verrassing in.
Als 't 5 december is komt de Sint
op bezoek. Hij weet dan alles van de
brave en stoute kinderen. We krij
gen nu cadeautjes en snoep, zoals
speculaas of taai-taai poppen, suiker
beestjes en suikerfiguren. En weet
je wat we ook krijgen een letter
van chocolade. Ik krijg dan altijd de
C van Cobie. Ziezo nu weten jullie
in het kort hoe we hier het feest vie
ren. Vertellen jullie nu ook eens iets
over het Kerstfeest in Afrika. Dag
Liesbet en Antoon.
Cobie van Zanten
Gerrie Wolvers, Woubrugge
BESTE LIESBET EN ANTOON
Ik heb gehoord dat jullie uog nooit
van het Sint-Nicolaasfeest gehoord
hebben. Dat is erg jammer, want ik
vind het een erg leuk feest. 16 No
vember hebben we Sint-Nicolaas op
de televisie gezien. Hij kwam met de
stoomboot in Amsterdam aan. Er
stonden een heleboel mensen en
vooral veel kinderen te wachten. Er
waren heel wat zwarte Pieten bij
Jullie weten natuurlijk niet, wat dat
zijn? Nu, dat zijn de knechten van
Sint-Nicolaas. Sommige zwarte Pie
ten reden op een scooter en de an
dere deden aardige kunstjes. Zo
stond er b.v. een op het hoofd van
een ander. Het was erg leuk. Jammer
dat Sint-Nicolaas niet bij jullie komt.
Vele groeten van
Gerrie Wolvers
Lyda Angevaare, Voorhout. Je hebt
weer reuze je best gedaan. Die kin
deren daar in Afrika, zullen zich nu
wel een goed idee kunnen vormen
van het fijne feest hier. Die twee
kinderen, Liesbeth en Antoon zijn
negerkinderen, maar ze hebben Hol
landse namen, omdat ze op een mis
sieschool zijn.
BESTE LIESBET EN ANTOON
Hoe gaat het met jullie? Heb je
nog last, van malaria aanvallen Lies
bet? Of ben je al weer beter? Hier
is alles gezond en wel. Oja, voor ik
't vergeet, jullie moeten nog de groe-
van ons allemaal hebben. Leuk zeg,
dat jullie een foto van jezelf, temid
den van die andere negertjes op
stuurden. Ik stuur hierbij ook een
foto van mijzelf. Het is een foto op
St.-Nicolaasavond genomen, toen ik
juist een heel groot cadeau aan het
uitpakken was.
Wat een vreemd idee zeg, dat jul
lie daar nooit over Sin|-Nicolaas ge
hoord hebben. Dat is hier een van de
grootste en gezelligste feesten van 't
hele jaar. Ik zal jullie er iets van
vertellen.
Sint-Nicolaas of Sinterklaas, ook
wel kortweg de Sint genoemd, is al
een oude man met een lange witte
baard, èen mijter op z'n hoofd, een
lange mantel aan en een staf in zijn
hand. Die Sinterklaas heeft een he
le boel knechten, allemaal negers, die
wij hier zwarte Pieten noemen. Sint-
Nicolaas woont met zijn knechten in
Spanje, maar eens in het jaar komen
ze met een hele grote boot naar Ne
derland, naar onze hoofdstad Amster
dam.
Daar wordt hij heel plechtig inge
haald door een duizendkoppige me
nigte en een muziekkorps. Oja, dat
vergat ik helemaal te vertellen: Sin
terklaas heeft een wit paard, een
schimmel, dat op de daken kan lo
pen. Ik stuur hierbij ook een foto
van de daken van de huizen, dan
kun je je enigszins een beeld vor
men, waarop 't paard moet lopen.
Onze huizen zijn van steen, dus wel
stevig.
Eén of twee Pieten gaan dan mee
het dak op met_ Sinterklaas, die op
het paard zit. Piet draagt een grote
zak, met cadeautjes en lekkers, op
zijn rug. Hij luistert aan de schoor
stenen, dat zijn die pijpen op het
dak, die je op de foto kunt zien. Hij
luistert dan of de kinderen braaf zijn
en als dat 't geval is, gooit hij wal
lekkers of cadeaus naar beneden
door de schoorsteen, die dan precies
in de schoenen van de kinderen val
len. Je moet weten dat dit bijna al
tijd 's nacht gebeurt. Die schoenen
hebben de kinderen de avond tevo
ren bij de schoorsteen klaar gezet.
Vaak leggen de kinderen daar ook
een grote wortel en een bakje wa
ter bij, voor het paard. Soms ook een
mooie tekening. Dan daalt Piet door
de schoorsten omlaag om dit op te
halen. Maar als de kinderen ondeu
gend zijn geweest, krijgen ze een
roe, dat is een bos kale takken. En
dat is hier een grote schande voor
degene, die hem krijgt.
Weer andere Pieten gaan 's avonds
met een zak pepernoten langs de
huizen en als ze dan kinderen Sin
terklaasliedjes horen zingen, bellen
ze hard aan en gooien handen vol
pepernoten naar binnen. Dat mogen
de kinderen dan opeten. We noe
men dat strooien. Óp vier en vijf
december wordt er 't meest ge
strooid. Op 5 december is het pak
jesavond en op 6 december is Sint-
Nicolaas jarig.
Bij ons thuis wordt er op 5 de
cember 's avonds zo tegen half ne
gen hard aan de bel getrokken. Eén
van ons doet open, kijkt en zi^
niemand. Alleen een grote doos met
pakjes staat voor de deur. Op elk
pakje staat een naam. Waar we al
lemaal bij zijn, worden de pakjes
met de cadeaus opengemaakt. Dat
zijn altijd echte verrassingen.
Nu weten jullie ongeveer alles, wat
er op zo'n Sinterklaasavond gebeurt.
Ik wou dat jullie er eens bij konden
zijn.
Verder geen belangrijk nieuws,
dus eindig ik deze brief met de har
telijke groeten voor jullie allemaal
van Lyda
Gieneke de Rijk, Noorden.
HOE WIJ IN NEDERLAND
SINT-NICOLAAS VIEREN
Het was de middag van 5 december
De goede Sint zou op school komen.
We hadden al heel wat liedjes ge
leerd van Sint-Nicolaas. We gingen
kijken of de Sint er al aankwam en
ja hoor, even daarna zagen we de
Sint en ook een paar zwarte Pieten
in een mooie auto aan komen rijden.
Toen hij vlak voor het hek was,
stapten ze uit. Al heel veel kinde
ren liepen naar Sint-Nicolaas en ga
ven hem een handje. Daarna gmgen
we allemaal naar de waranda. Daar
hield de Sint een toespraakje en
toen dat afgelopen was, strooiden de
Pieten lekker suikergoed en peper
noten. We gingen toen naar de klas
sen, want de Sint zou iedere klas
bezoeken. Ook moesten er wel kin
deren bij hem komen die stout of
lief geweest waren. En toen dat ge
beurd was, gingen we de pakjes uit
pakken.
Nu weten jullie nog niet hoe we
aan die pakjes kwamen? Dat ging
zo: We kregen ieder een briefje
OPLOSSING FIGUUR C
Nummer 4 is van A;
Nummer 1 is van B;
Nummer 3 is van C;
Nummer 2 is van D.
r?
a
ALS JE GRAAG BREIT
Dan moet je eens een klein paard
breien. Daarvoor gebruik je wolres
tanten, die je juist bij de hand hebt,
alleen moeten de naalden bij de ste
vigheid (dikte) van de wol passen.
Er wordt alleen maar rechts gebreid.
Het paard bestaat uit 2 gelijke zij
stukken en een middendeel, dat op
de zijfiguur op halve grootte is aan-
waarop we onze namen moesten
schrijven. De briefjes werden goed
dicht gevouwen, opgehaald en door
elkaar geschud. Toen mochten we
er allemaal een briefje uitnemen en
daar stond een naam op, die we aan
niemand mochten laten zien en voor
dat kind moest je een klein ca
deautje kopen. Je moest het dan net
jes inpakken en mee naar school ne
men. Op Sinterklaasmorgen werd het
dan uitgedeeld. Ik had verleden jaar
een spaarpot en wat suikergoed.
Nadat Sint-Nicolaas onze school
bezocht had, ging hij naar Nieuwkoop
om daar de kinderen te verrassen,
's Avonds mochten we thuis onze
schoen neerzetten met een wortel en
wat water voor het paard. We zongen
dan weer versjes.
's Nacht kwam de Sint met zijn
zwarte Pieten over de daken en
brachten zij bij de lieve kinderen
speelgoed en snoep en bij de- stoute
kinderen een roe» maar dat gebeur
de haast nooit. Weten jullie wat een
roe is? Dat is een bos kale takken.
Sjanie de Rijk, Noorden.
DE AANKOMST VAN
ST.-NICOLAAS
Al vroeg in de middag kwam Sint
Nicolaas met de boot aan in Amster
dam. Er stonden heel wat kinderen
te wachten. Wij zagen het op de te
levisie. De Sint had heel wat zwarte
Pieten meegebracht, die deden aller
lei kunstjes. Ze konden zelfs op hun
hoofden staan. De Sint was gekleed
als een bisschop. De kinderen begon
nen te zingen toen de boot aankwam.
Zodra Sint-Nicolaas van de boot
stapte, kwamen veel kinderen hem
een hand geven. Zijn trouwe schim
mel stond al te trappelen van onge
duld. Sint steeg op zijn paard en een
lange optocht door de stad begon.
Een muziekkorps ging voorop. De
zwarte Pieten reden op scooters. Ook
waren Donald Due, de boze wolf en
ook aardige varkentjes in de op
tocht. 't Was een lange stoet en over
al stonden de kinderen met vlagge
tjes en balonnen te wuiven.
Dag kinders, volgens week gaan
we weer verder.
TANTE JO EN OOM TOON
gegeven. Elk zijstuk (zie fig. I) wordt
op de volgende wijze gebreid: Zet
20 steken op en brei 10 naalden.
Sluit 10 steken af. Brei 14 naalden.
Zet dan 10 steken op en wel precies
over die, welke je zo juist afgesloten
hebt. Brei weer 10 naalden, sluit de
10 steken weer af en brei de rij af.
Nu heb je een achterbeen, een deel
van het lijf en een voorbeen van het
paard. Nu komt de hails: Neem een
steek op bij 't begin der eerste naald
en vervolgens één bij 't begin der
2de naald, dan één bij de 3de naald,
één bij de 4de, één bij de 5de en één
bij de 6de naald. Brei de 7de naald
en sla daarbij aansluitend 5 steken
aan voor de bek. Brei dan 12 naal
den en sluit ze af. Het tweede zijstuk
wordt precies zo gebreid.
Voor het middenstuk (zie fig. II)
slaat men 25 steken aan, breit 10
naalden, sluit 10 steken af en breit
de rei af. Sluit weer 10 steken af bij
't begin der volgende naald. Brei
met de 5 overblijvende steken 14
naalden. Sla nu 10 steken aan, brei
de naald verder en sla weer 10 ste
ken aan. Nu heb je weer 25 steken
op de naald. Brei daarmee 10 naal
den, sluit 10 steken af, brei weer 15
steken, draai het breiwerk om en
sluit bij 't begin der volgende naald
weer 10 steken af. Brei vervolgens
108 naalden met de overblijvende 5
steken en sluit af.
Voor de oren sla je 5 steken aan
en brei 1 naald. Neem op de 2de
naald 1 steek af. Brei de 3de naald
en neem op de 4de 1 steek af. Brei
dan de 5de naald en sluit af.
En nu moeten de afzonderlijke de
len samengevoegd worden. Men legt
nu het middenstuk zó, dat een ach
terbeen met dat van 't andere zijstuk
samenvalt en naai ze dan aan de
kanten overhands aan elkaar. Naai
dan verder onder de buik, langs 't
voorbeen, naar de hals omhoog, om
de bek en 't overige deel van de kop
over de rug heen, tot je weer aan
het achterbeen komt. Het tweede zij
stuk wordt evenzo aan het midden
stuk genaaid. Je laat een paar cm
open en vul het paard met watten
of schuimrubber op en naai dan het
opengelatene ook dicht. De oren
naait je vast met de punt naar bo
ven. Neem nu twee gelijke knopen
en naai ze vast als ogen. Nu nog een
kwast als staart en tenslotte wikkel
je wat wol om twee vingers en naai
de windingen om de hals vast als
manen.
FIG. C
Vier speelmakkertjes hebben bui
ten in de wind met hun ballons ge
speeld, maar hun snoeren hebben
zich op 'n gegeven ogenblik danig
verward, zodat niemand meer weet,
welke ballon van hem of haar is.
Kunnen jullie de kleintjes helpen?
Ga daarvoor de lijnen goed na!
(Oplossing elders, eerst zelf pro
beren!)
1 Een vervolgverhaal van Suske en Wiske
Het Indianenopperhoofd
„De Zittende Stier"
13. In de kortste tijd overwonnen
de Sioux-Indianen de blanken en
verdreven hen uit hun reservaat.
Maar generaal Custer ontdekte,
dat alle stammen op één plaats ver
zameld waren en hij geloofde hen
alsnog te kunnen omsingelen en te
overwinnen.
De bewoners van de Oostelijke
Staten hadden vernomen, dat de In
dianen wild en onbetrouwbaar wa
ren, maar niemand had hun verteld,
dat „Zittenc* e Stier" alleen maar
vrede met de blanken wenste. En
daarom meende generaal Custer veel
eer te behalen, als hij „Zittende
Stier" en zijn mannen zou kunnen
overrompelen.
14. In het kamp waren 5 stam
men verzameld, toen Custer van twee
richtingen liet aanvallen, maar des
ondanks wonnen de Indianen de
strijd en de generaal en zijn solda
ten vonden de dood.
Nu moest „Zittende Stier" wel be
kennen, dat Indianen en blanken
niet vreedzaam konden samenleven
in de Verenigde Staten. Daarom deed
hij vele zijner mannen naar Canada
verhuizen, waar de Amerikaanse
soldaten hen niet durfden te volgen.
Later keerde hij zelf naar de V.S.
terug, waar hij een paar jaren in
Noord-Dakota werd geinterneerd.
Tot aan zijn dood in 1890 streed hij
nog voor de vrijheid der Indianen.
Destijds begrepen de blanken hem
niet, maar thans houden zij hem voor
de schranderste en beste Indiaan, die
er ooit geleefd heeft.
EINDE
