POEL VAN ELLENDE WAAR NIEMAND HET LEVEN ZEKER IS
Elke maand sneuvelen er
meer dan duizend man
ZUID-
VIETNAM:
Door: Francois d' Harcourt
Het is twee uur in de morgen. Soldaten sluipen
door de jungle. Het hout kraakt nauwelijks
onder hun voeten. Elke man is slechts één of
twee meter van zijn voorganger verwijderd.
Communistische Vietnamezen zgn het, die een
overval in de zin hebbenOp enkele kilo
meters, in de kleine militaire post van Khon
Brai, slapen hun vijanden de soldaten van
het Vietnamese regeringsleger. Vier soldaten
staan er op wacht maar ze zien vrijwel niets
want het is pikkedonker. Bovendien smoort de
neerkletterende regen op de doorweekte grond
elk verdacht geluid. De schildwachten weten,
dat zij onder zulke omstandigheden elk ogen
blik een verraderlijke dolksteek kunnen krij
gen. De communistische rebellen zijn dan
Steeds meer steun
actiever dan ooit en wee hem, die in hun han
den valt!
Plotseling als een verrassende bliksemstraal
horen de schildwachten een zacht gefluit door
de kleffe lucht, gevolgd door een explosie. Er
is een granaat in het kamp gegooid. Het kleine
garnizoen dertig man sterk is onmiddel
lijk in alarm en komt in actie maar de onver
hoedse aanval is goed berekend. De zware
mitrailleurs van de communistische rebellen
stichten paniek en er vallen reeds doden voor
het vuur beantwoord kan Worden.
Het kleine garnizoen bezwijkt spoedig bij deze
overmacht één tegen tien en een kwar
tier later is alles stil. Het is afgelopen. De com
munistische rebellen nemen hun doden en
gewonden mee
van rebellen
Nacht op nacht herhaalt zich deze
tragedie in Zuid-Vietnam. Dan hier
en dan daar. Elke maand vallen er
meer dan duizend doden bij de een
en bij de arder. In minder dan tien
maanden telt men 6.257 doden by de
regeringstroepen ei. 12.589 doden bij de
rebellen en hieraan moeten nog 737
burgers worden toegevoegd, die wer
den vermoord.
Het Vietnamese regeringsleger telt
ongeveer 170.000 man en bovendien
heeft men de beschikking over 68.000
burgerwacnten en 70.000 recruten
maar dit Uger is tot nu toe niet in
staat gebleken de naar schatting
25.000 communistische rebellen te li
quideren. Was Vietnam een vlakte,
dan zou het ongetwijfeld anders zijn
geweest maar het land is een grote
jungle, waar de vijand steeds een toe
vlucht kan vinden!
Op verborgen en moeilijk te berei
ken plaatsen hebben de rebellen hun
ravitailleringsdepots geïnstalleerd
ze slaan er soms meer dan vijftig ton
rijst op Hun troepen zijn licht uitge
rust: nooit meer dan één wapen per
man, een dertigtal kogels, een kleine
tas, waarin hun rijstrantsoenen zijn
geborgen, calcium tabletten en capsu
les voor injecties. Een hangmat van
nylon stelt hen in staat zich tegen de
stromende regen te beschermen in de
regeringsperiode.
STEEDS MEER STEUN
VOOR DE REBELLEN.
De communistische rebellen on
dervinden steeds meer steun by de
boerenbevolking, die zich, hetzij
door terreur, hetzij door sympathie,
meer en meer aan de zijde van de
communistische oproer schaart, 't
Gezag van de regering in de pro
vincies brokkelt steeds meer af:
meer dan 15 pet. van de dorpsscho
len zijn gesloten! De doktoren wagen
zich niet meer op het platteland.
De hulp, die de boeren bij herhaling
wordt aangeboden mede dank zij
de steun van de Ver.Staten, is met
50 pet. verminderd daar de rebel
len allen, die deze hulp aannemen,
met de dood bedreigen...
In de meeste dorpen beleggen de
De kapitein van het' district
geeft een groepje dorpsbewo
ners instructies, wat zij moeten
doen als zij door de communis
ten overvallen worden.
communisten de ene propagandabij-
eenkomst na de andere. Zij geven pam
fletten uit en eisen met tal van drei
gementen de medewerking van de be
woners om b\jv. inlichtingen te ver
strekken over verplaatsingen van rege
ringstroepen.
Niettemin, toen we tijdens onze reis
door Zuid-Vietnam in het dorpje Db
Linh ten noorden van Saigon kwamen,
ontdekten we, dat er alle voorberei
dingen getroffen worden voor het vie
ren van een feest... In de kleine ge
meenschap was volop bedrijvigheid en
vele vlaggen klapperden vrolijk in de
wind.
De kapitein, chef van het disti'ict,
waarin het dorpje is gelegen, had al
le voorbereidingen getroffen om te
voorkomen, dat communistische rebel
len de feestvreugde zouden verstoren...
Een dag later, op de dag van het
feest, scheen alles normaal te ver
lopen. Vele honderden jongeren defi
leerden met stralende gezichten op de
maat van de vrolijke marsmuziek en
zg werden enthousiast toegejuicht
door de dorpsbevolking. Dan volgden
tientallen meisjes in klederdracht.
Zelfs de mannen, die de orde
moeten handhaven - door de wol ge
verfde junglestrijders - zgn ont-,
roerd bij de aanblik van dit alles,
blik de wreedheden, die bij voortdu
ring in dit door oorlog zo zwaar ge
teisterde land worden bedreven...
Het feest is in volle gann- wanneer
er plotseling een onbeschrijflijk tu
mult ontstaat. Velen vluchten ang
stig weg, anderen splijten zich op de
grond met het hoofd in de armen. Er
is een granaat gegooid temidden van
de feestende menigte. Iedereen houdt
de adem in, maar gelukkig, de ont
steking werkt niet. De granaat ont
plofte niet en een ogenblik later..', gaat
DADER: JONGEN VAN
NAUWELIJKS 15 JAAR.
De misdadiger, die deze granaat
wierp was geen communist, noch een
deserteur, noch een bandiet maar een
jongen van nauwelijks 15 jaar. Hij
had een bleek gezicht en droeve ogen
Aan de kapitein, die hem onder
vroeg, ver-relde hij zijn hele levensge
schiedenis. Een jaar geleden, zo zei
hg, had' een communist, die veel ou
der was dan hij, hem geronseld met
de bedreiging, dat men zijn moeder
zou vermoorden indien hij zich aan
zijn opdracht zou onttrekken... Bij een
gevechtsgroep ingedeeld, kencje de
jongen weldra alle leuzen uit het hoofd
die zijn chef hem de hele dag voor
kauwde. Maandenlang gebeurde er
verder niets tot op de dag de man,
die hem geronseld had, naar hem toe
kwam
- „De partij heeft je uitgekozen:
óm een granaat te werpen tijdens
het feest van Di-Linh. Dat is een
grote eer voor je!"
Toen men ontdekte, dat de jongen
niet zo Verguld was met deze op-
De schrijver van dit artikel
Francois d' Harcourt
politieke figuren waardoor by
een brede visie heeft gekregen
op de vele problemen in de we-
reld. Ben Goerion, Nehru, de O
j|i Sjah van Perzië en president S,
Diem van Zuid Vietnam ston N
den hem intervieuws toe, die in O
vele kranten van de wereld wer
ij den gepubliceerd. C
1 1
dracht, stelde men hem voor de keus
daarop zijn op-
- „Ik ben slecht geweest!", zei hij
tegen de kapitein, die hem onder
vroeg. „Maar als ik niet gehoor
zaamd had, zouden ze mij vermoord
hebben en zij doen altyd wat ze zeg
gen!"
Maar, het doeltreffendste wapen
van de Qpqwijinistgn jji deze ver
schrikkelijke burgeroorlog, van- Zuid-
Vietnam is toch wel de propaganda.
In de door de communisten bezette
dorpen worden de inwoners bedolven
onder pamfletten. Er zijn pamfletten -
ik heb ze zelf gezien - die de mensen
sprookjesachtige gouden jaren belo
ven als de communisten eenmaal de
macht in kanden hebben. „Vliegtuigen
zullen uw land komen besproeien en u
wordt geholpen bij het binnenhalen
van de oogst!" En die propaganda
gaat er in als koek. Dikwijls worden
er echter evenveel bedreigingen aan
deze móóie beloften gekoppeld: de
doodstraf als men de belastingen niet
op tijd betaalt, die de communisten
eisen of hls men niet voldoende rijst
levert aan de troepen!
Maar de bevolking van de niet
door de communistische rebellen be
zette dorpen is er weinig beter aan
toe. Daar weet men vaak niet, met
wie men te doen heeft als men aange
houden wordt. De communistische re
bellen vertonen zich namelgk vaak in
het uniform van de regeringssoldaten
of doen zich voor als ambtenaren. Po
litiemannen zijn soms pseudo-rebellen
Wanneer iemand zich vergist ln
de juiste identiteit kan dat voor hem
of haar de dood of een heropvoeding
in een regeringskamp of een hersen
spoeling in een kamp van de commu
nisten betekenen, Om deze voortduren
de onzekerheid te bestrijden heeft de
regering de gehele plattelandsbevol
king laten registreren. Iedereen bezit
minstens vijf identiteitskaarten. Een
van deze documenten verliezen, bete
kent voor de verliezer zoveel als een
ramp want zonder deze kaarten kan
hg geen werk en voedsel meer krijgen.
Zonder deze kaarten kan hij a's een
oproerig element worden beschouw
en in een bei-opvoedingsgesticht van
de regering terechtkomen. De maatre
gelen betreffende de identiteitskaarten
hebben de rebellen zelfs min of meer
ln de kaart gespeeld. Zij ontzien zich
bgvoorbeeld niet om de bevolking die
kaarten te ontnemen, ze te verscheu
ren of ze- m beslag te nemen. Zo on
dermijnen zg bij Vbortduring het gezag
van de regering
Grote druk oefenen de rebellen ook
uit op de jongeren van 't platteland,
die voor dienst opgeroepen worden.
Als zg deserteren krijgen zg een flin
ke premie en die premie wordt hoger
naarmate sij meer wapens en munitie
meenemen!
IN DE STEDEN:
VERSTIKKENDE SFEER.
Ook in de steden van Zuid-Viet
nam heerst een verstikkende sfeer
hoewel de activiteiten van de commu
nistische rebellen hier minder talrijk
zijn.
„Al sinds twee jaar heb ik geen ver
lof meer gehad", zo vertelde ons een
officier van het leger. „We zfcjn altjjd
in staat van alarm!" Ongeveer der
tigduizend stedelingen zijn om politie
ke redenen geïnterneerd.
Amerika heeft veel hulp gezonden
in de vorm van soldaten, specialisten
voor het leger, technici enz. maar het
heeft de moeilijke problemen in Zuid-
Vietnam niet kunnen oplossen. Het le
ger hoopte op een snelle overwinning
op de rebellen en geloofde ook in de
toekomst van de jonge Vietnamese re
publiek. Maar de twijfel hieraan
neemt toe en dat kan tot ernstige ge
volgen leiden.
REBELLEN MEESTER VAN
EEN GROOT GEBIED.
Er is ook alle reden voor deze twij
fel in de kringen van het leger want
de rebellen controleren al meer dan 25
zgn. „bevrijde gebieden", waar niet
slechts hun vlaggen wapperen en luid
sprekers propaganda-leuzen uit
schreeuwen maar de gehele bevolking
in hun macht is,
De bedreiging van Zuid-Vietnam
wordt zelfs met de dag groter. De
formaties van de rebellen zijn geen
simpele detachementen meer zoals 'n
jaar geleden maar het zijn intussen
hele regimenten geworden. Hun em
bleem is ook niet meer een groene ster
op een rood vlak (het symbool van
de nationale eenheid aan het begin
van de opstand)' maar een sikkel en
een hamer! Zij richten zich op Mos
kou en het Kremlin dirigeert Ho Chi-
Minh en diens communisten in Noord-
Vietnam. Twee regimenten van het
communistische Noord Vietnam be
vinden zich al geruime ttfd in het ge
bied van Kontum en ze zjjn een voort
durende bedreiging voor Zuid Viet
nam want de regering van Hanoi be
schikt over een leger van 200.000 man
- het machtigste, dat er op het ogen
blik in zuidoost Azië is - en over een
lichting van 100.000 man.
Aan de andere kant van de grens
van Zuid-V'etnam, ln Laotisch gebied
Boeren in Zuid Vietnam
staan voortdurend bloot aan
overvallen van communistische
rebellen. Velen moeten door een
militaire escorte worden bege
leid naar het land en van het
land naar de boerderij.
zgn Tschepone er Attopeu de voor
naamste steunpunten van de commu
nisten. De troepen van Noord-Vietnam
zijn hier per vliegtuig heengebracht
en het vliegveld van Tschepone is aan
gelegd met materialen, die vanuit Sov
jet-vliegtuigen werden gedropt.
De nabijheid van deze twee bases
betekent een ernstige bedreiging voor
Zuid Vietnam. Attopeu ligt slechts op
een afstand van twee marsdagen van
Kontum, de hoofdstad van de meest
bedreigde provincie van Zuid Vietnam
De provincie, die bijna reeds geheel
gecontroleerd wordt door communis
tische rebellen van Zuid Vietnam...
WANNEER?
Wanneer zullen de duizenden solda
ten van Ho Chi-Minh de grens over
schrijden om Zuid Vietnam te over
stromen? Niemand kan het zeggen
maar de bedreiging wordt steeds ern
stiger. En er is ook alle reden om
zich ernstig ongerust te maken. Im
mers, Noord Vietnam heeft de indus
trieën van het land en Zuid Vietnam
de rijstvelden: de één lydt honger en
de ander heeft teveel te eten!
(Copyright Opera Mundi).
Regeringstroepen hebben 'n
verdachte boer aangehouden. Is
hy een handlanger van de com
munisten of niet? De soldaten
onderzoeken de lading rijst, die
hy vervoert, zeer nauwkeurig
omdat er ook munitie in de zak
ken verborgen kan zyn.
BOBBY
de
SPORTHELD
