In de Krantentuin
Het knutselhoekje
Sjeik El Rojenbiet
ZATERDAG 16 NOVEMBER 1963
DE LEIDSE COURANT
maar met de bus kan je toch wel ko- paair mannen van de Zwarte bende,
men. Zoals alle jaren mogen er weer De agent maakte een praatje
een paar vriendinnetjes komen.
DE ROVERSBENDE
Achter in een donker woud stroom
de een beekje. Langs dat beekji
KONINGIN BIJ VOORSTELLING
VAN TOON HERMANS.
De Koningin heeft gisteravond in
of hij ook lid kon worden van de
bende. De mannen keken hem eens gezelschap van haar hofdame jkvr.
Dag Ria, je vriendin Ali aan, bespraken het even onder elkaar C. E. B. Roëll een voorstelling van de
en ze namen hem aan. Zo'n sterke T"""
kerel konden ze best gebruiken.
Meteen werd er afgesproken dat ze
in de nacht van 12—13 juni in de -
«■c «11 wCTzxvjt. uai^n boerderij van boer Kasta. zouden niemand van het publiek heeft de
ren grote rotsblokken opgestapeld tot plunderen. De plaats van samenkomst vorstin opgemerkt. De directie van
hutten en in die hutten overlegden werd besproken Natuurlijk waar; het Wes^tend^ Theater heeft Hare
en vergaderden de rovers van „De schuwde onze politie-rover, de com- |+"l
Zwarte bende". Diep in de nacht
gingen die rovers op weg naar rijke
mensen en daar roofden en plunder-
„One man show" van Toon Hermans
in het Westend Theater in Den Haag
bijgewoond.
Dit geschiedde volledig incognito.
Majesteit ontvangen. Gedurende de
missaris en deze zorgde dat er een gehele voorstelling wist zelfs Toon
flinke politiemach' bij de boederij Hermans niet dat de koningin aan-
aanwezig was, verscholen achter al- wezig was.
GROOTVADERS
PORTRET
een eenvoudig matroos ben. Is mis
schien mijn schoolmakker, Wilhelm
het bedroefde aapje en de fluit.
„Dan hebben we allebei iemand ge-
den ze alles wat kostbaar was. Als lerhande dingen,
zij dian al het geroofde in hun zak- Op de afgesproken tijd, waren de
ken hadden gedaan sloegen zij de rovers en ook de politierover aanwe-
bewoners van het huis of de boerde- zig, maar voor de bende nog tijd had
rij dood. Zo ging het al jaren achter- iets te roven, werden ze door de poli
een. De politie, kon er maar niet ach- tie omsingeld en geboeid. De boer en
Rose, ook al dood?" „Oh, ik heb hem lukkig gemaakt lachte Nippo. Toen terkomen, waar hun verblijfplaats de boerin hielpen mee. Zo waren de
In een houten huisje
de poort van een oud Duits stadje
woonde een oud vrouwtje door ie
dereen Lize genaamd, Ze had een
onooglijk winkeltje met wat speel
goed, gekleurde prenten en nog wat
oude rommel. Het huisje was heel
vervallen en vermolmd, maar
zelf niet gekend, maar ik heb wel Timmie uitverteld was zei hij: „La-
van hem gehoord, dat hij in het hos- ten we er maar niet meer over pra-
u; pitaal is gestorven". ten", en ze begonnen samen de lek-
n (wordt vervolgd) kere dadels op te peuzelen.
was. Totdat de commissaris een slim dieven dus gevangen. Ze kregen een
plan kreeg.
grote straf en de mensen in de om-
Een van zijn agenten verkleedde trek waren dankbaar dat ze bevrijd
zich in een heel arme plunje. Hij ging waren van die vreselijke rovers.
UITSLAG
„VERJARINGSBRIEFJES"
We hebben onder de beste briefjes
geloot en toen waren Lyda Angevaa-
Hier nog twee briefjes van
deren Schakelbos, V'armond.
Eerst Ludie:
LIEVE ELIA
een café zitten dicht bij het woud
en bestelde een glas bier.
Tegen de avond kwamen er eer
Dag kinders, volgende week verder
TANTE JO EN OOM TOON
vervanen en vermoima, maar zij re Boekhorstiaan 8, Voorhout
kon het met verlaten Zy woonde er v a Marank 38 ï.p
al van haar kindsheid af, was er in
opgegroeid tot een aardig meisje en het~ho.k tbeeezonden
toen zij de bruid w .rd, leidde zy haar het boek toe8ezc>
man ook in het toen nog niet zo ver
vallen woninkje binnen. Zij bleef
het winkeltje drijven, terwijl haar
man buitenshuis bij een baas werkte.
Zij kenden gelukkige jaren. Er kwa
men kinderen en die brachten nieuw
geluk in haar huikje.
Maar helaas, de zonnige jaren wa
ren slechts kort van duur. Een sle
pende ziekte ontnam Lize haar man
en alsof dat nog niet erg genoeg
was, verloor zij in betrekkelijk korte
tijd na elkander haar beide kinde-
Thea v. d. Geest, Maredijk 38. Leiden Elia je mag op mijn verjaardag
de gelukkigen. Zij krijgen deze week komen, moeder vindt het goed. Je
woont nu in Leiden, maar dan kom je
wel met de bus. Weet je wat ik
vraag? Een pop met echt haar, een
doos blokjes en wat kleertjes voor
Stel je eens voor dat er in Afri- mijn pop. Ik hoop dat je zeker komt.
ka een paar kinderen wonen b.v. De groeten van ons allemaal.
Liesbet en Anton, die nog nooit van
een Sint Nicolaasfeest gehoord heb-
NIEUWE OPGAVE
ben, wel van Kerstmis. Wie van jul
lie zou aan die kinderen eens willen
schrijven, hoe fijn we dat feest hier
in Nederland vieren. Je kunt dan het
feest thuis beschrijven, of het feest
op school, of de intocht van Sint Ni-
Je nichtje Ludie
Nu hier is het briefje
Arie:
BESTE THEO
ren. Hoe zwaar haar dit alles ook rolaas. d« boot in Amsterdam,
viel. zij klaagde niet ondanks haar jfl®1 )aar op de te'
grote droefheid. Zij zei met de man
Job uit het Oude Testament: „God
heeft gegeven en God heeft genomen.
Zijn naam zij gezegend". Zij bleef
steeds op Zijn hulp vertrouwen.
Haar winkeltje leverde echter meT" ifL&i™1?.:
steeds minder op. In de eerste jaren,
nadat zij weduwe werd, slaagde zij
er nog in door de allergrootste zui
nigheid de eindjes zo'n beetje aan
elkander te knopen. Maar toen haar
zaakje steeds verder achteruit ging
en er dagen voorbijgingen, waarop
ze nauwelijks enkele stuivers ont
ving, trad de armoede haar nederig
huisje binnen. Zij woonde in 'n wijk
met allemaal arme tobbers om zich
heen, haast eve'" behoeftig als zij
■MH epaald
honger te lijden, omdat die arme groot en sterk. Plotseling zag hij een
zwoegers haar in nood niet aan haar struik vol prachtige bloemen Met
lot overlieten, Zij waren oneindig zijn scherpe tanden brak hen er een
veel edeler dan de harteloze man. paar takken af.
van wie zij haar winkelspulletjes he
trok. Hoewel deze zelf rijk was.
Ja Theo, je bent nu verhuisd en nu
kan ik niet komen om je te vragen.
Maar ik kan wel schrijven. Dit wou
ik je vertellen. Zoals je weet ben ik
30 oktober jarig. Kom je dan ook?
Weet ie wat ik graag zou willen heb-
en als er veel brieven binnenkomen, ben? Een koplamp, bambino en een
verloot ik deze keer 5 boeken. De elektrische trein. Nu Theo dit was
beste beschrijven van het feest ko- mijn briefje. Tot overmorgen. Groe
ten van ons allen.
Je briefjes sturen aan: Tante Jo en
Oom Toon Krantentuin, Leidse Cou
rant, Papengracht, Leiden.
CORRESPONDENTIE
Hier komt het verhaaltje van Mar-
ga Warmerdam.
TIMMIE HET TIJGERTJE
Arie Schakenbos
Ineke Verdegaal, Noordwijkerhout
LIEVE MARY
Ik vind het erg jammer, dat je
verhuisd bent. Toch nodig ik je op
mijn veriaardae. Hilversum is wel
ver he. Gelukkig valt mijn verjaar-
UIT EEN DOOS KRALEN
KUN JE ALLERHANDE
GESCHENKEN MAKEN
In een speelgoedzaak kun je voor
delste van de boog der vorige ronde.
3. Nu een armband:
Daarvoor neem je b.v. helder- en
donkerblauwe kralen. Als je slechts
9 kleuren gebruikt, is 't makkelijker
redelijke prijs een ganse doos om de aanwijzingen te volgen. Eerst
Van een oude kralenketting met
grote kralen, kun je een aardige,
nieuwe maken, als je ze op een
snoer rijgt, zoals de kleine tekening
in 't midden aangeeft. Het snoer kan
van katoen zijn, van dikke knoops
gat zijde of van een heel smal
plasticsnoertje.
De kralen worden op afstand van
1 cm ingeregen en opdat ze op hun
plaats blijven wordt het snoer twee
maal door de kralen getrokken. Een
lange koraalketting behoeft natuur
lijk geen sluiting. Is ze evenwel
vrij kort en heb je geen oud slot lig
gen, dan gebruik je haken en ogen
Deze kun je dan met nagellak lak
ken.
EEN LEUK BIGGETJE
Timmie, het kleine tijgertje, sprong
En toch hoefde zij nog niet bepaald vrolijk door het bos. Hij voelde zich Y®"
1i.„ ijj„. rmr.+ on Plnicolino too hii oor aaT X
Heb ie daar al nieuwe vriendin-
dag in de vakantie en nu mag ie van kralen k°fen ',n allerlei kleuren. En één helderblauwe kraal op de naald
.«Vi. hm» Weren, daarmee kun je dan allerhande ca
moeder een weekje komen logeren,
van zondag tot zaterdag. Hoe zou je
en knoop de draad dan om de kraal
Dan neem je weer 5 lichtblauwe,
en die dan de eerste rij vormen.
Je
naai ze aan het slot van een oude naait terug en doe dan 1 donker-
drei^de hij telkens als Lize met haar woonde in een modderige vijver. Hij
Het zal wel een gezellige dag wor-
«T- den Ik zit nu al te fantaseren, welke
Die neem ik mee voor Nipoo het §1>el]etjes we zul]en doen Breng je
nylpaard zei hy. Het nijlpaard Qok .p lange broek rnee> want we
halsketen.
Naai een soort kraag uit kralen.
blauwe op de draad, steek de naald
duor de op 2 na laatste kraal van de
den^Ik zitTu afte^Sita^en^weike Je be§int met een snoer te rÜgen, le rij. dan weer een donkerblauwe
aen ik zit nu ai ie raniaser t,n.>nn Bestaat ook uit een kraal en wel
I H ML uit een grote houten kraal. De snuit
dag doet. Bij de volgende ronde maakt komt de derde donkerblauwe op 't is een knoop met 2 gaatjes. Trek een
betalingen ten achter raakte, haar was blij zijn vriendje Timmie weer jga^ "^"eindigen want ik" wret
huis te doen verkopen, of haar we- eens te zien.
„Wat een mooie bloemen!" riep hij
gens wanbetaling te laten opsluiten
En zo zat zij, intussen al een oud
achtig moedertje geworden, op een
dag met haar magere, gerimpelde
handen in haai schoot, te dubben echt gezellig worden'
over haar toestand. Ze mummelde
wat voor zich heen, terwijl buiten de
„Dank jawel hoor Timmie. *zal ^*£*±5?*
allemaal
Je vriendin
dan kraallussen. Schuif 9 kra- snoer en haal dan de naald door de katoenen draad door die gaatjes
en op een snoer en steek dan de laatste kraal. De kleine tekening (stevige) en trek hem dan door 't
laat je 't verloop zien. Nu naait men houten lijf en kleef hem met cellu-
weer terug, doet een donkerblauwe loselijm vast. Het staartje dat
naald door de zesde kraal in de le rij
(zie tekening). Daarna weer 9 kra
len op de snoer rijgen en trek dan
in de snoer, steekt de naald door de laat uitsteken, bestrijk je ook met
de naald door de 6e kraal, geteld van tweede, daarna door de 4e en 6e kraal lijm, zodat 't stijf wordt en in de
Terwijl hij van onder een blad
iets te voorschijn haalde riep hij „Nu
leeuwerik zijn vrolijk getierelier heb ik voor jou ook een verrassing.
naar de zon opzond. Het vreugde
volle daarvan ontging haar echter
want zij was met haar gedachte bij
Kijk een fluit van een rietstengel ge
maakt".
Timmie was
haar gestorven man en kinderen en met de fluit. Hij bedankte Nippo har
niets vuriger verlangen, dan teliik en ging weer op weg. Toen hij
„Wat scheelt er aan?" vroeg Tim
met hen op het kerkhof te liggen.
In haar overdenkingen werd zij hij een aapje, dat verdrietig zat
gestoord door de komst van een man, huilen,
die naar zijn kleding en zijn ietwat
waggelende gang te oordelen een mie.
zeeman moest zijn. Na 'n groet bleef
hij met over elkaar geslagen armen
voor de ingang van Lize's huisje
staan en keek opmerkzaam om zich mijn fluit",
heen. Je zag aan z'n ogen
Ir het hoge slanke riet.
Hoorde ik steeds: piet! piet! piet- piet,
vrolijk fluitend door het bis liep zag w bij h h, h
hy een aapje, dat verdrietig zat te u
naait verder, afwisselend met hoogte kan staan. 4 kleine kralen
laatst getrokken hebt, enz. Bij de 3e licht- en donkerblauwe kralen, tot de worden de benen. Ogen van vilt en
ronde weer 9 kralen op de snoer en a.mband groot genoeg is en aan el- de oren zijn driehoeken van wasleer
haal de naald ditmaal door de mid- kaar kan genaaid worden. of ook uitgeknipt van vilt.
Inpkp Verdeeaal de kraal af- waardoor je de naald
ineKe veraegaai ,aafct «Pfrnlrlro« hpht on? Rii Hp 3*
Nu nog een gedichtje:
Heel stil stond ik daar te luisteren.
ti u u i i -i u Eensklaps zag ik een vogellijn
„Ik ben mijn bal kwijt snikte het Me, fleurlge sveertjeSi te|r en fijn.
Wat een boeiend mooi tafreel.
Het hart klopte mij in de keel.
- Dansend van blijdschap verdween Daar k)onk he( mooie Ued
zijn gezicht, dat hy sommige dingen het aapje tussen de bomen. Opeens v ki~;nP karpkiet
herkende en dat andere vreemd voor bedacht Timmie: ..Wat zal Nippo wel Was een gebed dat vloog.
hem waren. Toen hij blukbaar alles zeggen, als hij hoort, dat ik zijn fluit d „ede God omhoog,
in zich opgenomen had. wendde hy heb weggegeven
zich tot het oude moedertje met de Tot zijn grote schrik vroeg zijn
volgende woorden: Er is hier heel moeder de volgende morgen of hij orxk ppti KHpfiP-
wat veranderd in deze stad. Zo een pakje dadels naar Nippo wilde
een brengen. Hij durfde niets te zeggen.
veel lust om naar zijn vriend
Ellie Kerkvliet. Hazerwoude heeft
woonde in dit huisje vroeger
jonge, opgewekte vrouw, van wie ik
meningmaal een stukje speelgoed ge- toe te gaan, had hy niet. Onderweg
kocht heb Waar mag zij zijn geble- moest hij er steeds aan denken, hoe
ven?" En terwijl een weemoedige boos Nippo wel zou zijn, als hij van
glimlach op haar rimpelgezichtie de fluit hoorde,
verscheen, antwoordde Lize: „Beste Eindelijk kwam Timmie bij de vij
BESTE CHRISTA
Zoals je weet, ben ik 29 november
jarig. Je woont nu wel ver weg, maar
ie komt mijn verjaardag toch meevie
ren? Ik ben op vrijdag jarig, maar ik
vier het op zaterdag. Als je dan vrij
dags komt en zondags weer weggaat
mijnheer, dat kan niemand anders ver. Verbaasd bleef hij staan. Waar ^n jakker We kunnen
geweest z«n dan ikzelf, want ik waren nu de bloemen, die hij aan beVa Jen leuke van maken
woon hier al meer dan 50 jaar". .Nippo gegeven had? En waarom keek Schrijf je nog even terug hoe laat
s?.reek mat z'" Sebniin- 5Un/5e,nd 10 Irearii7 JfUllV he™ je met de bus komt, dan kom ik je
de hand over zyn voorhoofd, alsof hy de dadels gaf, keek het Nylpaard afhalen
zijn herinnering wilde wakker roe- heel verlegen,
pen. Dan sprak hij: „Ja, ik vergat. „Ja, zie je Timmie, mijn buur-
dat ik al meer dan 40 jaar weg ben vrouw was een- beetje ziek en toen -
geweest. En in zo'n lange tijd is er toen heb ik jouw bloemen maar ge
niet alleen veel veranderd, maar geven. Je zult wel erg boos zyn.
zullen vele van mijn school-
speelgenoten al gestorven zijn en.
die nog leven, zullen me wel niet
maar
Timmie begon hand te lachen.
„Ik ben niet boos, maar heel blij
herkennen en misschien ook wel Nippo, want
niet willen kennen, omdat ik maar En toen vertelde Timmic alles 1
Groeten van Ellie
Alie Mooren stuurt ons een briefje
en een verhaaltje.
BESTE RIA
Zoals Je weet, ben ik binnenkort
jarig. Nu wilde ik je vragen of je
ook komt. Je woont nu wel in de stad
Een vervolgverhaal van Snske en Wiske
„De Zittende Stier"
Het [ndianenopperhoofd
9. In den beginne streed iedere
groep (stam) Indianen nog afzon
derlijk tegen de blanken. Maar al
spoedig bemerkten zij, dat men zich
aaneen diende te sluiten onder één
opperhoofd, die dan alle Sioux stam
men zou aanvoeren.
Duizenden Indianen verzamelden
zich toen. Voor de „Raad" werd een
afzonderlijke tent opgeslagen. Vier
onderaanvoerders traden de tent van
de „Zittende Stier" binnen. Op een
buffelhuid droegen ze hem vervol
gens in de raadstent.
Daar staken zij de „heilige pijp"
aan, waarmee zij dan wezen naar de
aarde, naar de vier windstreken en
naar de hemel. Daarna ging de pijp
van hand tot hand, waarbij iedere
aanvoerder een paar trekken deed,
terwijl hij een gebed tot de „Grote
Geest" deed.
10. Nu was „Zittende Stier" dus
opperhoofd van ;.lle Sioux-Indianen,
wat dagen lang met gezang en dans
gevierd werd.
Allen versierden zich ieder naar
zijn smaak. De krijgers beschilderden
zich met hun oorlogskleuren en droe
gen op hun hoofd adelaarsveren. En
wie een beer gedood had, droeg een
halsketting van berenklauwen. „Zit
tende Beer" reed overal rond op een
prachtige schimmel, die zijn man
schappen hem geschonken hadden.
(wordt vervolgd)
