Oranje-verdediging blundert
winst weg aan Rode Duivels
HUNTER!
Aanval zonder steun door
angst voor tegendoelpunten
GESPREK IN DE KLEEDKAMERS
MAANDAG 21 OKTOBER 1963
DE LEIDSE COURANT
PAGINA T
Debutant Henk Vriens wendde schuldbewust
het hoofd af. Stopper Tonny Pronk keek alsof
hij het allemaal nog niet kon geloven en doelman
Eddy Pieters Graafland draaide zich langzaam
om teneinde de bal uit het net te halen. Temid
den van zes, zeven ontredderde oranjemensen
liep de Belgische linksbinnen Paul Vandenberg
juichend zijn ploeggenoten tegemoet
Paul Vandenberg geloofde er waarschijnlijk ook
niet meer in toen hij op de rechtervleugel tracht
te door te breken.
Tweemaal raakte hij de bal kwijt aan Vriens,
maar evenzovele malen verzuimde de Willem li
er zijn werk af te ronden en tenslotte kon Van
denberg toch zijn rush naar het doel voortzetten.
Stopper Pronk snelde in allerijl toe en stuitte
op zijn beurt de Belg, doch wist daarna ineens
niet meer wat hij met de bal moest doen. Weer
kwam Vandenberg terug, Pronk struikelde in
paniek over zijn eigen benen en toen was voor de
Belgische linksbinnen de weg vrij. Gunstig stond
hij er niet bepaald voor, maar Vandenberg móest
wel schieten, omdat er geen ploeggenoot in de
buurt was. Doordat Pieters Graafland daar ken
nelijk niet op gerekend had, werd het via het
been van de Nederlandse doelman tóch een tref
fer, tot ontzetting van de 65.000 toeschouwers op
de tribunes: 11.
NEDERLANDS LIMBURG
VERSLAAT BELGISCH
LIMBURG
Nederlands Limburg heeft de za
terdagmiddag voor 3000 toeschouwers
te Sittard gespeelde 66e wedstrijd om
de Coupe Coenegracht tegen Bel
gisch Limburg gewonnen met 42,
nadat de Belgen bij de rust een voor
sprong hadden van 01. Een be
langrijk aandeel in de Nederlandse
zege had Piet van Rhijn (Fortuna
'54), die drie van de vier doelpunten
van zijn ploeg scoorde.
Het is gelukt. Na vier achtereenvolgende nederlagen is het Nederlands
elftal er zondag in een uitverkocht Olympisch Stadion in kunnen slagen
het „op papier" aanzienlijk sterker geachte België te bedwingen: 11.
Onze landgenoten zijn zelfs heel dicht bij de overwinning geweest, maar
door een ongelukkig moment van spil Pronk verspeelden zij de voor
sprong en daarmee de volle winst. Een gelijk spel dus, waarmee de Bel
gen ongetwijfeld meer tevreden waren dan de Nederlanders, die toch
wel de beste kansen hebben gehad om dit duel - het 97e in de lange reeks,
waarmee in 1905 werd begonnen - in hun voordeel te beslissen. Het
vooral defensief ingestelde systeem, dat de Nederlanders in een keurslijf
wrong, heeft de tegenstanders echter in de kaart gespeeld. Onze aanvals-
linie kon daardoor niet die kracht ontplooien, waarmee de vijandelijke
defensie uit elkaar kon worden gespeeld entot kapitulatie gedwongen.
Gelijkspel na
vier nederlagen
Een gelijkspel dus voor Nederland
na vier achtereenvolgende nederla
gen, maar er had meer in gezeten. De
angst om doelpunten tegen te krijgen
beheerste echter weer de tactiek.
Rechtsbinnen Rinus Bennaars moest
voortdurend ver terug, linkshalf
Vriens fungeerde in feite als tweede
stopper en door deze speelwijze
kwam Nederland gedurende lange
perioden nauwelijks aan aanvallen
toe. En juist de aanval had Oranje
succes kunnen brengen. Dat bleek
bijvoorbeeld in het eerste kwartier,
toen het er allemaal nog zo veelbelo
vend uitzag.
Linksbuiten Peet Petersen dartelde
in die periode keer op keer langs zijn
directe tegenstander Baré, op rechts
kreeg Sjaak Swart ruimte voor en
kele goede voorzetten en er kwamen
kansen voor Nederland. Zeker, België
deed ook af en toe wel dreigend,
maar Pronk c.s. bleken voortreffe
lijk in staat om zonder hulp de in
gewikkelde aanvalspatronen te ont
rafelen. Nederland ging nog even
door, Keizer vuurde net naast uit een
pass van Swart en Nicolay kon
slechts met een bliksemreactie een
doelpunt voorkomen, toen Krui ver
uit een vrije trap van Swart ineens
inschoot. Kort daarop oogstte Krui-
ver opnieuw applaus, nu met een fel
schot vanaf de rechtervleugel. Onder
de grijpende handen van Nicolay
door vloog de bal juist voorlangs het
doel.
Een hachelijk moment voor. het
Nederlandse doel. VJ.n.r. Ton Pronk,
Fons van Wissen (4), Rinus Ben-
naars, doelman Eddie Pieters Graaf
land, die zich op de bal werpt, Cor
Veldhoen, Pol van Himst en Van den
Berg (10).
Waarom?
Toen ging Nederland in de ver
dediging. Om onnaspeurbare redenen
dorst Bennaars ineens niet meer over
de middellijn te komen en bleef
Vriens pijnlijk nauwkeurig op één
lijn met Pronk, Haak en Veldhoen.
Slechts „terrier" Van Wissen, die op
papier met Bennaars de 2 zou vor
men in het zo fel omstreden 4-2-4
systeem, bleef proberen zijn voor
hoede van speelbare ballen te voor
zien. Alleen slaagde hij daar ook niet
in en België kon dus kornep. De Bel
gen kwamen. Eerst nog wat schuch
ter, niet begrijpend waarom de aan
valslust van hun tegenstanders in
eens was geluwd, maar allengs drei
gender. Hanon kon door Bennaars
nog slechts ten koste van een hoek
schop van een doelpunt worden af
gehouden, Stockman zond een „ver
dwaalde" bal ver naast het doel en
Pieters Graafland werd talloze malen
tot handelen gedwongen. De strijd
werd er niet interessanter op, want
België wilde ondanks het offensief
ook niet van de 4-2-4 formatie afwij
ken en kwam daardoor in de buurt
van het Nederlandse strafschopgebied
steeds tegenover een overmacht van
verdedigers te staan.
Zwakke arbitrage
Al te gevaarlijk werd het daardoor
niet en tegen het einde van de eer-
Hoog spel voor het Belgische doel. Piet Kruiver probeert met zijn hoofd
net zo hoog te komen als de opspringende Belgische doelman Nicolay
met zijn vuist, een zware opgave.
(Advertentie)
f'®1":1? nam Nederland zelfs het door keuzeheer Vandenstock voor
initiatief weer over, met zozeer uit de2e taak aangewezen Vandenberg
overleg, maar meer uit ergernis over rechtsbuiten Jurion zich steeds
enkele aanvechtbare beslissingen van
de Italiaanse arbiter Raoul Righi', een
meer bezig ging houden met het ver
bindende werk, waardoor de eigen
lijke aanval tot twee man (Stockman
en Van Himst werd teruggebracht.
Zonder de verdedigingsfonten, die
door de beste Belgische voorhoede
speler werden afgestraft, zou België
dan ook waarschijnlijk niet aan de
gelijkmaker zijn gekomen. Nadat het
1-1 was geworden heeft Nederland
nog even verwoed gepoogd alsnog
een overwinning te bewerkstelligen.
Het bleef echter bij een gevaarlijke
rush van Petersen (in laatste instan
tie gestuit door Baré) en een gemiste
kans van Bennaars. België, kennelijk
tevreden met de 1-1 stand, bepaalde
zich tot het „bevriezen" van het spel.
L--,..,-, "«MM...,.
intrigerende figuur, die constant
overhoop lag met het toepassen van
de voordeelregel. De heer Righi haal
de zich.de woede van oranje op de
hals, toen hij een vrije trap buiten
het strafschopgebied toekende, na
dat Petersen bij een uitval door Baré
binnen de beruchte lijnen nogal hard
handig tegen de grond werd gewerkt.
Na dit incident was Nederland er
plotseling weer. Het legioen werd
wakker toen de excellerende Belgi
sche stopper Verbiest bij een volgen
de charge „enfant terrible" Keizer
nogal ruw omver liep, moedigde het
de nu ineens fel aanvallende Neder
landse ploeg luid aan. Een geïnspi
reerde Swart zag een fel schot ge
stopt door Nicolay en daarna moest
Nederland voorlopig van verdere ac
ties afgezien, aangezien Raoul Righi
eindelijk een onomstreden beslissing
nam: na precies 45'minuten liet de
Italiaan het rustsignaal weerklinken.
Meer kansen
Al met al was evenals in het begin
gebleken, dat Nederland echt niet
kansloos was tegen dit Belgische elf
tal, dat nu niet direct feilloos draaide
en in Paul van Himst deze keer geen
speler had, van wie geniale daden
verwacht konden worden. Rinus Ben
naars was ook tot deze conclusie ge
komen en daarom waagde hij zich na
de rust vaker aan de aanval. De ge
volgen waren duidelijk merkbaar:
het werd drukker in het Belgische
strafschopgebied, waar Verbiest vaak
onvoldoende steun ondervond van
zijn medeverdedigers.
Keizer was dicht bij zijn eerste in
terlandtreffer, toen hij in een fraaie
rush bekwaam langs Lippens, Ver
biest en Raskin gleed, maar het schot
van de jonge Ajaxied miste net de
juiste richting. Nadat Keizer bij een
nieuwe poging moeizaam door Ras
kin was gestopt kreeg hij in de 60e
minuut toch zijn zin. Bennaars, Pe
tersen en Kruiver waren in een gave
combinatie bekwaam door de Bel
gische verdediging gebroken en het
schot van de blonde Nederlandse
aanvalsleider kon door Nicolay niet
geheel worden bedwongen. De vrij
staande Keizer deed toen wat van
hem verwacht werd: scoren.
Nadat België even plichtsgetrouw
iets terug had gedaan Pieters
Graafland greep in zweefvlucht een
voorzet van Jurion en stopte be
kwaam een schot van Stockman
werd het bijna 2-0. Swart wilde even
wel na een knappe solo per se Ver
biest nog eens passeren en dat lukte
niet, waarna Keizer nog wel de uit
gelopen Nicolay met een prachtige
schijnbeweging de verkeerde kant op
stuurde, doch vervolgens zijn boog-
bal zag weggekopt door Verbiest.
Uitvaller
De Nederlandse overwinning scheen
geen gevaar meer te lopen, nadat het
Belgische team door het uitvallen
van Stockman na een felle oharge
van Vriens tot een tiental was ge
reduceerd. Zelfs het feit, dat oranje
zich in de verdediging terugtrok, hoe
wel dat niet bepaald nodig was, ver
anderde daar weinig aan. België
toonde zich namelijk 'allesbehalve
produktief, mede aangezien naast de
MARTIN LIPPENS was
na afloop in de Belgische
kleedkamer wel bereid iets
toe te geven van zijn on
bestraft gebleven overtre
ding tegen Piet Keizer.
„Zeker, ik heb hem ge
pakt met de elleboog, zoals
dat niet mag." De Belg
bleef er echter bij, dat het
buiten het strafschopge
bied was gebeurd en dat
had vrijwel iedereen in het
Olympisch Stadion toch
wel anders gezien.
Lippens had heit wel een
prettige wedstrijd gevon
den, evenals- Laurent Ver
biest, die echter niet zo te
spreken was over het spel
van zijn directe tegenstan
der Piet Kruiver.
„Jongen, wat dat er voor
één is, de bal is nog niet
weg of hij begint al met
zijn ellebogen te stompen."
Men moet daaruit niet op
maken, dat Verbiest echt
een hekel heeft aan Krui
ver, want naar zijn zeggen
is Piet toch wel een „ple-
sante jongen".
Keuzeheer Constant
Vandenstock was vol lof
over de taktiek, die zijn
collega Schwartz voor Ne
derland had uitgestippeld.
„Elek had ze goed opge
steld in de verdediging",
vond hij.
Om vragen over het Bel
gische team te beantwoor
den bleek Vandenstock te
beschikken over louter
dooddoeners, zoals „de ene
dag is de andere niet" en
„een wedstrijd is een wed
strijd", echt geen antwoor
den waar men veel wijzer
van werd.
dus was.er niets aan de
hand."
De heer Righi had het
een zeer goede wedstrijd
gevonden. Toen na ruim 'n
kwartier de Nederlandse
kleedkamer werd openge
steld, stond bondscoach
Elek Schwartz dadelijk
omringd door Belgische en
Nederlandse journalisten,
die het naadje van de kous
WE HADDEN MOETEN WINNEN
BIJ EEN kort bezoek aan
de kleedkamer van de
scheidsrechter bleek signo-
re Raoul Righi van een
middelmatige arbiter ge
transformeerd te zijn in
een „playboy op leeftijd".
Vragen over een straf
schop, die hij Nederland
zou hebben onthouden, be
antwoordde de in een
smetteloos grijs pak gesto
ken Italiaan kort, doch af
doende. „De eerste maal
heb ik gefloten en werd de
overtreding begaan buiten
het strafschopgebied. De
tweede maal floot ik niet,
wilden weten. Zij werden
niet teleurgesteld. Elek
Schwartz deed haarfijn uit
de doeken, waarom hij tot
deze taktiek was gekomen,
toonde zich verheugd over
het gelijke spel, al had er
voor onze landgenoten dan
ook z.i. meer ingezeten, en
schroomde niet zijn achter
spelers aan de kaak te stel
len, die het te mooi wilden
doen en daardoor in non
chalance vervielen.
En de Belgen? Sterk, als
ze de bal hadden, maar te
paniekerig als hun tegen
standers het spel overna
men. Het gevolg van te
weinig systeem, aldus de
Nederlandse bondscoach.
AANVOERDER Van
Wissen: „De Belgen zijn
me tegengevallen. Wij heb
ben kansen gehad om te
winnen. - Pronk had geen
excuus voor zijn ongeluk
kige fout, die leidde tot het
Belgische doelpunt: „Ik
hinkte op twee gedachten:
de bal uit laten lopen, of
terugspelen op Pieters
Graafland. Je ziet, dat is
fout. Ik raakte uit balans
en voor ik het wist, lag de
bal achter Eddy."
De 19-jarige TiLburger
He-ruk Vries toonde zich niet
ontevreden over zijn de
buut, al had het natuurlijk
beter gekund.
„Was het zwaar?" „Och,
die jongens van Manches
ter United kunnen er ook
wel wat vanwas het
laconieke antwoord van de
jonge debutant.
In alle gesprekken,
waarin de wedstrijd werd
geanalyseerd, was een on
dertoon van „we hadden
kunnen winnen". En dat
was ook zo, maar de oude
stelregel van „doelpunten
beslissen" deed ook hier
opgeld.
m, -KTT,Sf0
*!jA i
Het enige Nederlandse doelpunt in de voetbalinterland van zondag in het Olympisch Stadion in Amsterdam
tegen de Belgen. Een hard schot van Piet Kruiver op het Belgische doel werd halt gestopt door doelman
Nicolay. De terugspringende hal kwam voor de voeten van Piet Keizer, die met een harde kogel Nederland aan
de leiding hielp. Van links naar rechts: Raskin, Keizer, doelman Nicolay en Verbiest
