Het knutselhoekje
DE SISSENDE SAMPAM!
ZATERDAG 6 JULI 1963
EEN GEVAARLIJK
AVONTUUR
VII
11 ven later keerdie dé moede rare nd
wear terug, maar nu zetite zie zich, In-
p la arte vain haar aanval te hernieuwen,
naast haar andere jong op de rand van
het neat. Ze was nog duidelijk nerveus
•n bespiedde onrustig, wait zich beneden
afspeelde. Ik maakte van de gelegen
heid gebruik om mijn hemd van het
Jong af te wikkelen en hem dus enigs
zins vrijer te laitien. Bijna had de on
dankbare mij nog een fikse slag met
%'n gemene klauwen gegeven. Op vel-
li* afstand keek ik daarna toe, hoe
hl] zich nu zou gedragen. In het begin
rukte hij hevig aan het koord, waarmee
hij aan de struik vastzat,, trachtte daar
na de band stuk te bijten, sloeg ver
volgens hevig fladderend zijn vleugele
Uit tot hij tenslotte hijgend zijn pogin
gen tot bevrijding opgaf. Ineengedoken
bij de struik, bleef hij onafgewend tijn
boze blikken op mij gericht houden.
Door heit vermoeiend karwei warm en
dorstig geworden, ging ik mij aan de
bron laven met het verkwikkende, hel
dere water. Honger had ik ook, maar ik
vond niets om die te stillen dan een wei
nig graswortele. Ha, daar kwam uit
komst. De manmetjesarend verscheen
plots boven de rotskloof. Blijkbaar
kwam hij van de zijde van het meer,
want hij had een grote, wilde eend in
xijn klauwen. Ik trok mij snel in een
hoek terug ooi hem niet af te schrik
ken. Maar nauwelijks was hij tot op
•nfeele meters van het jong gedaald,
dat hem reeds met begerig gekrijs ver
welkomde, of hij vond zeker Iets
vreemds aan de situatie. Hij bleef al
thans enige cirkels beschrijven zonder
te dalen. Maar toen begon heit jong nog
luidler zijn hongerigheid begon te de
monstreren, streek de oude toch maar
bij hem neer, gaf die buit over en ver
dween weer met grote haast.
OnoiidlcDellijk kroop ik naar die plaats,
waar het jong reeds gulzig bezig wa6
zijn prooi te verscheuren, 'n Ogenblik
scheen hij zich te willen verzetten te
gen mijn nadieriing, maar de vrees weer
hield hem toch iets tegen me te onder
nemen. Hij hupte zover hij kon weg en
liet me dus die kaïns de stukken van de
•endvogel op te rapen. Maar toen tk wou
proberen er mijn honger mee te srtilien,
overviel me ineens zo'n walging voor
het rauwe vlees, diait ik van mijn aan
deel afzag en weer maar wait wortels
ging zoeken. Ik begon echter van dart;
voedsel al evenzeer een afkeer te krij
gen.
Maar watt dam? Ik begon me reeds zo
■lap te voelen, dat ik toch door de zure
appel heen zou moeten bijten, wilde ik
niet verhongeren. Misschien als ik maar
6né keer m'n tegenzin overwinnen kon,
dat het dan wel verder zou losopen. De
marmetj es-adelaar kwam op geregelde
tij dien terug, nu eens met dit, dan weer
met dart. Op 'n keer kwam hij met een
grote, nog spartelende forel aanzetten.
Ik had al eens gelezen, dart vele inlan
ders de vis haast altijd rauw aten dus
zou een ongebraden vis mij toch ook wel
bekomen. Zodra dus de oude 't vrachtje
had afgegeven, greep ik in en maakte
mij meester van die buit. Na de inge
wanden eruit gehaald te hebben, zette
ik dapper mijn tanden in het malse
vlees. De smaak viel me werkelijk niet
tegen en mijn honger was zo groot, dart
er behalve die graten weinig meer van
de grote vis overbleef. Ik wierp de res
ten met de ingewanden naar hert jong
toe. Blijkbaar was hij erg beledigd door
mijn handelwijze, want zolang ik keek
naar hem, roerde hij zijn smadelijk aan
deel miert aan. Pas toen ik me een
eindje terugtrok en mijn ogen afwend
de, slokte hij alles, .wait eetbaar was,
haastig op.
Al gauw bemerkte ik, hoe goed mij
hot maal gedaan had en dus nam ik mij
voor om nu maar flink door te zetten
rhet diie nauwe maaitijden. Afwisselend
zorgde vader arend voor wiOjd, vis of
gevolgelte en ik vulde de vlees- en vis.
kost wait aan met wait plantenwortels,
diaar ik vreesdie, dat mijn voedsel an
diers wait te eenzijdig zou worden. Ik
voelde mijn krachten met de dag toe
nemen, maar mijn been verschafte me
nog veel pijn en grote zorg.
(Wordt vervolgd)
CORRESPONDENTIE
Na loting heeft Rla van Dlemen, Wei
poort 90a, Zoeterwoude, het boek ge
wonnen.
Nog liggen er goede oplossingen van:
Hilda van Klink, Zoeterwoude; Bet* v.
Veen, Zwammerdam; Jan Stevers, Al
phen a. d. MJn; Annemleke Jansen,
Noordwfjk en Kees Disseldorp, Rjjpwe-
terlng.
NIEUWE RAADSELS
I
Eerst wilt als
Dan groen als
Dan rood als
t Smaakt allen goed.
Wie ben ik?
II
Vul eems in:
Als een haas zo
Als een kind zo
Als een berg zo
Ak muisjes zo
Als een tonnetje zo
Ala een pauw zo
Als een ezel zo
Als een steen zo
Ak een kurk zo
Ak kristal zo
De oplossingen sturen aan: Tante Jo
en oom Toon, Krententuin Leidee Cou
rant, Papengracht, Ledden.
De kinderen gaan vandaag
weer verder met vertellen
Tineke Lampo, Leiden, vertelt over:
KAMPEREN
Het was zaterdag. De school ging uit.
Mien, Kees, Jan, Ans, Marijke en Els
zouden twee dagen gaan kamperen. Ze
gingen vlug naar huds en spraken nog
even af, hoe laait ze precies weg zouden
gaan. Ze nomen twee tenten mee en
gingen op die ftieitis. Het meeste stond al
gepakt en gezakt
Moedier wuifde ze nog achterna en
wenste ze prettige diagen. De toch er
heen verliep vlort, Toen ze er waren
aangekomen gingen ze eerst even zitten
om uilt te rusten en daarna gingen ze de
tenten opzetten. De jongens deden het.
ware wérk, ook die luchbedden op
pompen. Marijke en Els maakten de
bedden op. Mien en Ans gingen eten
koken. Ans zou even groente halen,
maar toen ze terugkwam had Mien de
aardappels laten aanbranden.
„Bah walt viee", zei Jan, „Gooi die
rommel toch Weg, diait lusten we toch
niet".
„Ben Je nou helemaal mailf', zei Mien.
„We eten ze lekker op hoor".
„Nou heit viel wel mee", vond Jan
De meisjes gingen afwassen èn de
jongens gingen wait wandelen tot alles
klaar was. Toen hert een beetje donker
begon te worden kwamen de jongens
binnen, ze kregen nog wart snoep en
doken toen in bed.
Midden in de nacht zakte de tent van
de meisjes in elkaar. Van benauwdheid
werden ze wakker; ze stikten biina.
Door hun geroep werden de jongens
wakker en hielpen toen mee de .ent op
te zetten. Daarna sliepen ze weer ver
der. De volgende dag deden ze allemaal
gezellige spelletjes. Ze hadden twee
ballen meegenomen. Om op tijd thuis te
zijn moesten ze al vroeg de tenten op
pakken en de spullen bijeen zoeken. Ze
hadden thuis veel te vertellen. Ondanks
de aangebrande aardappelen was het
wel prettig geweest.
Bertha Daans, Leiden.
DE LENTE
De ltemhe is weer begonnen. De vogels
zingen weer en de ooievaars zijn weer
in ons land. De muggen, vliegen en bijen
komen weer uilt hun schuilplaatsen te
voorschijn. De bomen krijgen nieuwe
bladeren en geuren zo lekker.. De men
sen kijken blij, diait die lente begonnen
is, nu komt vlug die zomer en kunnen
ze naar hert strand en die zee in.. Nu ko
men ook veel buitenlanders ons land
bekijken. Ze vinden de bollenvelden zo
mooi en die AMuiiitdüjk zo prachtig. De
hotels zijn tjokvol en overal worden
souvenirs verkocht. Hert gras wordt
weer mooi groen en de mensen kunnen
COURANT
niets werd gevonden. Het werd bedtijd grote man, met een geweer op zijn rug
en moeder zei: „Kinderen near bed". voorbij lopen.
Toen die kindleren goed en wel in bed Witstaartje werd bang en kroop nog
lagen gingen vader en moeder weer verder ondier de struik. Jammer, had ze
verder zoeken. De kinderen sliepen rus- zich maar stil gehouden. Da hond be
rt; g behalve Witstaartje. Ze ging. toen gon hevig te blaffen. De Jager graep
alles veilig was. zachtjes uilt bed en trok zijn geweer en keek onder hert bosje,
haar kleren aan. Toen ging ze naar bui- Witstaartje zag het en rende weg. De
ten en sloop stalletjes langs het huis jager richtte zijn geweer en schoort
heen. Ze ging het bos in en zocht onder raak! Witstaartje voelde een kreunende
ieder takje. De nacht was al haast voor- pijn in haar kop en viel neer.
bij en nog had zennets gevonden. Dift is het einde van hert dappere zusje
Ze bleef doorzoeken en opeens zag ze dart haar broertje ging zoeken,
een stukje van PLm's blouse en daar- De srtapel verhaaltjes ia nu toch wel
naast een piesje bloed. Witstaartje kon dun gewonden. Wie doet er nu eens zijn
wel huilen van verdriet Opeens hoorde best en stuurt ons een aardig verhaal-
ze zwaar gedreun van voetstappen. R11- tje?
lend kroop ze onder een struik. Daar Dag ktndters tot de volgende week.
weer lijn buiten zDtten. kamperen la <1® boorde ze geblaf en daar zag ze een Traite Jo en oom Toon
bossen en weide.
Als die jonge vogeltjes uilt de eitjes
komen, dön is daar weer het heen en
weergevliieg van de oude vogels om hun
kleintjes eten te geven en ze te leren
vliegen.
PAGINA 9
Uit het ei, dart zij in het zaad legt.
kruipt een platte, grijze larve Deze nu
bouwt de mieren val, terwijl zij zich
rugelings (dus op de rug liggend) in
graaft, waarbij zij hert zand met haar
kop opwerpt.
Haar prooi grijpt ze met haar krach
tige kaken, zuigt ze uirt en werpt de
treurige overblijfselen weer buiten de
trechter.
Van moeders oude mottenzak
(tak waarin men Iets bewaart tegen
motten)
Toos Zwetsloot, Lelden.
OP KAMP
We waren op een middag op de ka
bouters toen Rea zei: „Meisjes we gaan
dit jaar op kamp naar Udenhourt"
Een meisje vroeg stilletjes aan de
Radii: „Kost hert duur, anders mag ik
miert".
„Nee hoor, hert is helemaal niiet duur.
Hert kost ƒ11.50".
Toen we allemaal betaald hadden zei
de Radl: „We gaan volgende week vrij
dag tot en met die volgende vrijdag op
kamp".
We kregen een briefje mee waar alles
op stond, wart we moesten meenemen.
Eindelijk was hert dan vrijdag We gin
gen om half 9 weg en zaten in een grote
wagen. We waren met 36 kabouters en
6 leidsters. We zwaaiden naar onze
moeders en we vertrokken. Onderweg
hebben we veel gezongen en verteld.
Eindelijk kwamen we om één uur in
Udenhourt aan. Eerst moesten we alles
uiit die wagen halen, wat van ons zelf
was en toen kregen we onze slaap
plaats. Mijn vriendinnetje en ik sliepen
lekker in een hoekje en naast elkaar.
Wait hebben we toch een pret gehad.
Soms deed ik net of ik sliep, maar dan
begon Mieke te lachen en toen moert ik
ook lachen. In diie week hielden we
een Chinese dag. We aten chinees, dat
was rijst met oude kaas en tomaten
puree. Ook aten we dat niet met mes,
vork of lepel maar met stokjes. Dat
was erg moeilijk.
We hebben ook veel forto's genomen.
Die week was veel te vlug om en we
moesten naar huis. We gingen tien uur
weg en waren half zes thuis. Die avond
mocht ik lekker opblijven om alles te
vertellen.
Hans de Wekker, Leiden.
Op een woensdagmiddag ging ik met
mijn vriendje roverije spelen op de
zandbergen achiter ons huis. Ik was de
gesproken dait lk een paar mensen zou
overvallen en diait die politie mij zou
achtervolgen. Zo gezegd, zo gedaan Ik
ziait achter die struiken te wachten op de
jongens. Na een tijdije kwamen zij er
aan. Toen zij vlak bij mij waren riep ik
van achiter de struiken: „Handen om
hoog".
Ik pakte alles af, weit ze bij zich had
dien en ik ging er van door. Kort daar
na hoordie ik overal politiefLuitjes om
mij heen. Ik verzon een list, draaide me
om en ging terug. Gelukkig liep er maar
één agent achter mij aan, ik sloeg hem
meer en ging verder naar m'n schuil
plaats en verborg daar alles.
De politie kon mij niet te pakken krij
gen, maar zij bleef steeds in de buurt
Als rover moest ik goed uitkijken,
want als de politie mij kreeg was ik er
bij. Ik probeerde een nieuwe overval te
plegen, maar dat lukte mij niet, want
opeens stond er een stel agenten om
mij heen. Nu was ik er bij. Ik werd
meegenomen naar het politiebureau. Ik
bekende al mijn misdaden en ik werd
voor 5 jaar opgesloten.
Kees Pouw, Leiden.
HET DIERENBOS
Ergens heel diep in hert bos was het
diierendorp. Een heel leuk, klein, gezel
lig dorpje. Het is er altijd rustig en stil,
alleen op de speelplaats kan hert wel
eens druk zijn.
Op een zekere vroege morgen was het
er erg rumoerig. Ze hadden 's morgens
vroeg een harde knal gehoord en Pim,
heit konijntje hadden ze dood in de
Hoofdstraat zien liggen. Een groot beest
had hem meegenomen en was vlug weg
gelopen.
Nu waren vader en moeder konijn en
de andere kinderen aan het zoeken
waar Pim gebleven was.
„Waar zou hij toch zijn?" vroeg Wit
staartje, het jongste zusje.
„Dart weert ik ook niet", zei vader ko
nijn knorrig.
Ze bleven de hele diag zoeken, maar
WEDSTRIJDEN AAN HET STRAND
EEN DRAMA IN HET ZAND
Fig. A. Als ht t koud is om rustig op
het strand te liggen, kunnen jullie ai ler-
hande wedstrijden houden, waarbij men
vooral vlugheid aan do dag moei leggen.
Hier zijn enkele opgaven:
1. Wie vindt in 10 minuten de meeste
soorten mosselschelpen en slakkenhuis-
jas?
2. Wie vindt de meeste soorten wier
of zeegras?
4. Wie bouwt in gelijke tijd als de an-
vieren hert hoogste kasteel?
5. Wie kan in 5 minuten de langste
>lijn maken met «beentjes? Deze moeten
alle tegen elkaar aansluiten top een
strand zonder steentjes kan Je dit ook
doen met schelpjes).
Wanneer men in het zand «peelt en
daarbij z'n ogen goed die kost g*eft. ont.
dekt men wel eens kuiltjes, die de
vorm van een trechtertje hebben. Als Je
daarbij even geduldig blijft staan, kan
het gebeuren, dait een mier aan de rand
van die trechter verschijnt. Ze kruipt
wellicht wait heen en weer langs die
trechter en glijdlt op een gegeven ogen
blik naar benedon. Natuurlijk probeert
ze dan weer naar boven te komen, maar
dar. „hagelt" hert zandkorreltje* op haar
neer, waardoor ze dan steeds dieper
naar do bodOm van de trechter afglijdt,
waar ze dam terechtkomt in de kaken
van een „mierenleeuw". Wat is dat?
Het is natuurlijk geen echte leeuw,
maar een larve. De moeder, die Je op
het plaartje heieanaal bvenaan ziet, heeft
doorzichtige vleugels met een spanwijd
te (afstand van de ene vleugeltop naar
do andere) van 60 k 70 mm.
Een mottenzak wordt waardeloos, zo
dra er maar t kleinste gaatje inkomt.
Moet dan weggeworpen worden. Maar
als je juist een zak of buidel nodig hebt
voor schoenen, voor waslappen, voor
een omslag voor je zakboekje enz. of
alt je b.v. op kamp moet, wel dan maak
je er self eentje.
Neem een flinke plasticzak en een
roeetvrije lepel of vork. Knip de zak
op gewenste grootte en leg hem op een
onderlaag, die warmte verdragen kan.
Doe dan Je spullen in de zak, leg een
liniaal langs de snede, waar de zak
dichtgemaakt moet worden, verwarm
de «teel boven een kaars en ga er mee
langs de liniaal Het plastic smelt don
en sluilt de zak af, zodat er geen motten
in kunnen komen.
Fig. 9. Bij dit plaatje gaart het er niet
om, of de valschermjager op de punt
van de kerktoren gespietst wordt Neen.
het is er weer om te doen, dat jullie
de eender lijkende figuren aandachtig
bekijkt en weer de 7 afwijkende din
gen opzoekt, waariin het tweede van het
eervte verschilt
Student verlaat zijn ton
op de Dam
ff
Met een baard van drie dagen heeft
fisteravond de 24-jarige student in
e politieke en sociale wetenschap
pen, Johan Bloem, zijn tijdelijk on
derkomen, een enorm vat op de Dam
te Amsterdam, verlaten. Hiermee be
sloot de Algemene Studenten Vereni
ging Amsterdam (ASVA) dit onder
deel van haar „Kameractie 1963", die
zij van dinsdag af voert. Ook de rij
dende ton, die met affiches beplakt
heel Amsterdam heeft doorkruist, is
uit het stadsbeeld verdwenen. De
voorzitter van de commissie die de
actie heeft georganiseerd, de heer A.
J. Strobosch, vertelde dat de actie tot
nu toe zestig kamers heeft opgele
verd. Hij voegde er echter aan toe
te verwachten, dat de actie „nog niet
geheel was uitgewerkt". Bovendien
hoopt hij dat de opnamen die zijn ge
maakt voor het bioscoopfilmjournaal
van de volgende week vrucht zullen
afwerpen.
Als het eindresultaat zich ondanks
de intensieve propaganda evenals vo
rig jaar slechts tot ongeveer 100 ka
mers beperkt, dan moet de actie vol
gens de heer Strobosch teleurstellend
genoemd worden. „In dat geval zul
len wjj volgend Jaar totaal andere
wegen moeten bewandelen", voegde
hij er aan toe.
Twee boerderijen door de
bliksem getroffen
Gistermiddag om ongeveer drie uur
is de bliksem geslagen in de boerde
rij van de familie Volkers in De
Haar onder Sleen. Terwijl de brand
weer van Dalen onderweg was, naar
de brand sloeg de bliksem in een
boerderij vlakbij de al eerder getrof
fen boerderij. De brandweer is toen
maar aan het blussen gegaan aan de
laatst getroffen boerderij, die kon
worden behouden. De boerderij van
de familie Volkers brandde geheel
uit en de inboedel ervan ging verlo
ren. Het gezin Volkers, vier mensen,
heeft voorlopig onderkomen in een
nabijgelegen leegstaande boerderij.
Landskampioenschap
straatvoetbal
Op zaterdag 17 augustus zal
in Arnhem het landelijk straart-
voetbadtoernooi 1963 plaats vin
den waarin 16 gemeenten, elk
met 2 elftallen zullen uitko
men. De bedoeling is, dart de
gemeenten de elftallen afvaar
digen, dlie plaatselijk kampioen
zijn.
Op 17 augustus a.s. om 9.50
uur zal de wethouder van On
derwijs en Volksontwikkeling
te Arnhem, de heer J. Bronk-
horst, het toernooi openen. Om
pijn. 17 uur zudJien die finales
gespeeld worden, waarna de
prijsuitreiking plaats vindt. De
wedstrijden zullen geleid wor
den door KNVB-soheidsrech-
ters.
Schoenlapper Maruf
7. Tegen de avond zat Mairuf in zijn
werkplaats, toen een zijner vrienden
kwam aanlopen.
„Vlug, maak dat je uit die stad komt"
riep hij, „Fartme heeft je aangeklaagd
bij die hoogste rechter en dtiit keer kom
je er ndet best van af".
Maruf sloot snel zijn werkplaats ar,
koe hit wait brood voor het laatste geld,
da(t hij nog van die verkoop van zijn
gereedschap had overgehouden en
haastte zich de stad uilt.
Maar die regen viel die avond in stro
men neer en Maruf moest zijn toevlucht
zoeken in een oude ruïne voor de srtads-
Uitgeput zette hij zich hier neer en
weende.
„Wanneer laait mijn boze vrouw me
toch eindelijk met rust" jammerde hij.
8.,,Ach, grote Allah (God) zend me
toch iemand, dlie mij ver, heel ver weg
voert naar een land, waar zij mij niet
vinden kan".
Op dart zelfde ogenblik viiel er 'n zwa
re donderslag, de muur scheurde open
en een reusachtige geest stond voor
Maruf.
„Waarom stoor je mij? Dart heeft voor
jou nog niemand gewaagd, terwijl ik
hier toch al 200 jaar huis. Maar vertel
me eens wait je willt, voor die afwisse
ling had ik wel zin je een dienst te be
wijzen, om weer een weinig in bewe
ging te komen".
(Wordt vervolgd)
