C 1
N t
IE KRANTENTUII
N
Scholieren kozen hun
„Tweede Kamer"
Het knutselhoekje
HET RUMENDE PAARD
ZATERDAG 25 MEI 1963
DE LETDSCHE COURANT
PAGINA 11
EEN GEWAAGD
AVONTUUR
Roberts, een nog vrij jong geoloog
(bodemonderzoeker) had van zijn maat
schappij opdracht gekregen o-m te mid
den van de wildernis nasporingen te doen
naar de mogelijke aanwezigheid van pe
troleum in dat gebied. Hij had zijn tent
opgeslagen aan de oever van een lieflijk
meertje, waarin een wild riviertje brui
send zijn water stortte. Aan de overzijde
hiervan verhief zich een niet al te hoge
bergtop, die eindigde in een rotsige, bij
na naakte piek. Alleen een dode spar
verhief zijn dorre takken naast deze punt
enkel gezelschap gehouden door wat
armtierige struiken.
Daar Roberts nogal wat avontuurlijk
was aangelegd een eigenschap, die
eigenlijk iedere geoloog moet bezitten
oefende de berg met zijn eigenaardige
top een wonderlijke aantrekkingskracht
op hem uit.
Op een dag lag hij na vermoedende ar
beid wat te mijmeren en uit te rusten
voor zijn tent, toen hij hoog in de lucht
een donkere rondcirkelende stip ont
dekte, die met haast onmerkbare bewe
gingen al maar kringen beschreef tegen
de helderblauwe hemel. Dat kon niet
anders zijn dan een adelaar, oe konink
lijke trotseerder der hoogten. De geo
loog haalde zijn kijker voor de dag en
volgde met grote aandacht de zweef
vlucht van de vogel, dde van zijn duize
lingwekkende hoogte naar prooi spied
de.
Dara schoot de arend plots als een
steen naar omlaag en verdween achter
de bergtop uit Roberts ogen. 'n Moment
later verscheurde een noodkreet de stilte
van het oerwoud». Ben of ander jong
dier, het gevaar uit de hoogte nog niet
kennend, was ten prooi gevallen aan de
verrassende aanval van de roofvogel.
Even later klonk een enthousiast gekrijs
naar omlaag. Toen begreep onze beid,
dat de adelaar jongen moest hebben, die
met dit allesbehalve aangename geluid
hun maal verwelkomden.
Ben minuut of wat later hoorde Ro
berts de machtige wiekslag van de arend
en zag hem plaats nemen op een der
dorre takken van de dode spar. Daar
bleef hij haast roerloos zitten, zyn ogen
naar de zon gericht..
Het besluit van de geoloog was ter
stond genomen: de volgende dag zou hij
de berg beklimmen om het arendsnest
te zoeken. Daar de dag al een heel eind
gevorderd was, was het nu te laat, want
hij begreep wel, dat er wel uren ge
moeid zouden zijn, om dat doel te be
reiken.
Hij kon die nacht haast ndet slapen,
zozeer had het avontuur hem al in zijn
macht. Reeds vroeg stond hij daarom op,
mam een verfrissend bad in het heldere
meer en na een stevig ontbijt genomen te
hebben, maakte hij zich voor de tocht ge
reed. Mondvoorraad, een bergstok, zijn
kijker en z'n geweer borg hij in zijn
gummibootje en stak vervolgend van
wal.
Nauwelijks was hij halverwege het
meer, of hij hoorde boven zich een zoe
vende vleugelslag. Het hoofd omihoog
heffend, keek hij in de felle, goud-gele
ogen van de arend, die een nog sparte
lend en schreeuwend everbiggetje in zijn
klauwen droeg, 't Was net of er vijand
schap en uitdaging hem uit de ogen van
de bergkoning tegenflitsten. Met mach
tige suizende slagen steeg hij tegen de
berghelling omhoog en verdween wel
dra weer achter de bergtop.
Al was bij het plotseling overvliegen
met zoveel gedruis en machtsvertoon een
koude rilling over Roberts rug gekropen,
toch besloot hij zijn tocht voort te zetten.
Aan de andere zijde van het meer aan
gekomen, trok hij zijn kano op het diroge,
haalde zijn spullen er uit en verstopte
hem tussen de struiken. Dan sloeg hij de
berg nog eens aandachtig gade om de
geschiktste route voor de beklimming uit
te kiezen. Toen hij met zichzelf tot een
beslissing was gekomen, begon hij aan
die bestijging. Ze zou vast wel zwaar en
moeilijk zijn, maar hij was jong, sterk en
ondernemend.
(Wordit vervolgd')
CORRESPONDENTIE
Ria Borst, Rijp wetering. Heb je al lang
naair je verhaaltje uitgekeken? Nou Ria,
hier is het dan.
EEN WONDERLIJK AVONTUUR
Jan was een jongen van 12 jaar. Hij
zat op de Mulo en morgen zou hij va
kantie krijgen. Met zijn vriend Theo had
hij afgesproken dat ze zouden gaan kam
peren.
Ze gingen 's morgens om 9 uur op de
fiets weg. Toen ze in de omgeving van
Bodegraven kwamen, kreeg Jan een lek
ke band. Hij zei dat hij plakkertjes had
meegenomen, maar achteraf bekeken,
wat dat niet waar. Wat moesten ze nu
doen? Naar huis terug kon niet meer.
„Weet je wat", zei Theo. „lafien we
hier blij ven".
„Nee jó", zei Jan, „ben je nou niet
wijs' We kunnen hier toch niet eeuwig
blijven".
Toen bleef het een poosje stil tussen
hen. Opeens zei iemand achter hen: „Hé
jongelui, waar zitten jullie zo over te
piekeren?"
„Jan zijn band is lek".
„O, is dat het maar? Die kan ik wel
maken hoor. Maar laat ik me eerst eens
even aan jullie voorstellen. Ik ben mijn
heer Jansen".
Mijnheer Jansen maakte handig en
vlug de band. Ze bedankten hem harte
lijk en namen toen afscheid om vlug
weer verder te gaan.
Even later vonden ze een mooi plekje
om hun tent op te slaan, 't Was vlak bij
Alphen en toen de tent goed en wel
stond gingen ze in het dorp inkopen
doen. Ze bleven er een poos en op één
van die dagen, toen ze moe van het spe
len waren, en wat voor hun tent zaten
te suffen, hoorden ze opeens iets. Theo
sprong op en weet je wat hij achter een
bosje zag zitten?
Mijnheer Jansen, die een heleboel geld
zat te tellen.
Theo ging naar hem toe.
„Dag mijnheer Jansen! Waar heeft u
al dat geld vandaan?"
„W.w.wat, wat" stotterde hij.
Jan was er inmiddels ook bij komen
staan.
„Je bent er bij mannetje. Nou zie
ik het. Je bent die bekende Boris de
boef. Je portret heeft in de krant ge
stan Ga maar vlug mee naar de poltie".
De dief wou nog gauw weghollen, inaar
Theo sprong boven op hem. Ze bonden
hem de armen en gingen met hem naar
het politiebureau. Nou en daar moesten
ze het hele verhaal vertellen. De politie
was bjij, dat de beruchte dief gevonden
was. De jongens kregen voor hun hulp
een speldje ende politie bracht ze
allebei met de auto terug naar hun tent.
Wat zouden de jongens veel te vertellen
hebben aan hun vrienden, als ze weer op
school waren.
Ria v. d. Zalm, Voorhout. Dat vers
over de ooievaar kan ik echt niet plaat
sen. Je hebt het niet zelf gemaakt, 't Is
jammer, waant ik vind het een aardig
versje. Probeer zelf eens iets Ria.
Ali Mooren, Rijpwetering, vertelt over
MOEDERDAG
Rietje was 's morgens vroeg opgestaan.
Ze haald een vaasje met bloemen oner
haar bed vandaan. Dat zou ze straks aan
moeder geven. Na een uurtje was ieder
een wakker. Moeder stond ook op en
ging naar de keuken om het ontbijt
klaar te maken. Ze mocht nog niet in
de kamer komen. Na een kwartiertje
was JÖles klaar en ze gingen aan tafel.
Wat keek moeder verbaasd toen ze zag
hoe mooi vader alles versierd had. Ook
moeders stoel was versierd. Rietje gaf
het vaasje bloemen. Ze keek nu ook
naar haaar kleine broertje en agf hem
een knikje dat hij ook zijn cadeautje
moest geven. Hij gaf een doosje met een
zilveren vork en lepel. Grote zus kwam
aandragen met een cake. Na het ontbijt
wasten vader en de zusjes af, moeder
mocht toen lekker blijven zitten.
Kees Lagerberg, Zoeterwoude.
ONZE BOERDERIJ
Wij hebben thuis een boerderij met
koeien, schapen, lammetjes, kalfjes, var
kens, biggetjes en nu krijg ik ook nog
een geitje. Ik heb ook een pink, een rode.
Mijn vriendje Ton van Haasteren woont
ook op een boerderij. In een bosje bij
Ton thuis hebben we een onderaardse
hut gemaakt. Je merk er niets van en je
kan er gewoon overheen lopen. We heb
ben melkklanten in de stad en nu mag ik
wel eens meerijden.
Ik geef de koeien soms veekoek. Een
ander vriendje vanmij heeft krielkippen.
Ik heb laatst een .nestje gevonden. Er
lag één vogeltje in en nog één eitje dat
bebroed moest worden. Misschien krijg
ik ook nog een konijn.
Hans Hulgsloot, Leiden.
DE DRIE DOELPUNTEN
We hebben twee weken geleden ge
wonnen van de tweede klas met 3-1.
Eduard heeft er eerst een gezet en ik
ook één. Toen ging het pas goed worden.
Onze keeper was Leo Koek en de
scheidsrechter was de dikke Volwater.
Leo heeft er een doorgelaten met een
kopbal van De Groot. Dat was het sein
omib eter op te letten en later heeft hij
er geeneen doorgelaten.
De tweede klas maakte het eerste doel
punt, maar al gauw stonden wij voor
met 21. Met de rust stond het voor de
derde klas 21.
Na de rust werd er van beide elftallen
goed spel verwacht en dat is het ook ge
worden, want 30 minuten na de rust
werd het 31 voor klas 3. Wij hebben
dus gewonnen!
Later moest enwe spelen tegen klas 4
en dat werd 11, dus gelijk. Met de rust
stond het 11 en dat is zo gebleven.
Annelies Opdam, Leiden.
VAKANTIE IN ZWITSERLAND
We gingen 6 augustus met vakantie
naar Zwitserland. Om 7 uur werden we
door de chauffeur gehaald want we
moesten om 8 uur op Schiphol zijn. We
zouden om 9 uur met het vliegtuig ver
trekken. Wat duurde dart uur lang. Ein
delijk was het 9 uur en we moesten
instappen. Ik mocht bij het raam zitten.
Mijn vader zat naast me. Het leek net of
je in de trein zat. We kregen in het vlie-
tuig wat te drinken. Om 11 uur waren
we in Zürich. Wat was het daar warm,
25 graden. We gingen eerst op een terras
wat eten toen gingen we naar het station.
We moesten daar wel een kwartier wach
ten. We moesten een half uur reizen
met de trein en daarna met een taxi
naar ons huis. Vader en moeder gingen
eerst de koffers uitpakken. Mijn broers
waren met mijn tante met de auto naar
Zwitserland gekomen. Met tante ging ik
in de auto melk en brood halen. We
gingen toen al vlug eten. Mijn vader- en
broers gingen zwemmen en moeder, tan
te en mijn zusje gingen de buurt be
kijken. 's Avonds gingen we in een res
taurant eten. Daarna moest ik naar bed.
De volgende morgen werd ik vroeg wak
ker, maar toen regende het We hebben
met z'n allen zitten kaarten. Later werd
het droog en ben ik met vader en de
broers gaan wandelen, 's Middags gingen
we de bergen op. O, wat was het daar
koud. Na het eten zijn we weer gaan
wandelen. Zo ging het iedere dag. De
tweede week zouden we een grote berg
tocht gaan maken, maar toen was ik
ziek. Moeder bleef mij oppassen, maar
vader ging met de broers met een ka
belbaan naar boven. Tante was ook mee
gegaan. Allemaal brachten ze wat voor
ons mee, ook een klein televisietje, daar
zag je allemaal plaatjes in.
De volgende dag gingen we naar huis.
Koffers pakken, met de taxi mee naar
de trein en toen met het vliegtuig naar
huis.
Jan van Z(jp, Leiden.
NAAR DE DUINEN
Henk, Kees en Wim waren drie broer
tjes, de oudste was 12 jaar. Het was
winter en er was een ddk pak sneeuw
gevallen. Toen het weer op een dag lek
ker zonnig was zei vader: „Jongens, nu
het toch mooi weer is, hebben moeder
en ik besloten een middagje naar de dui
nen te gaan. Hebben jullie daar zin in?"
„Hoera!" riepen de jongens. „Wanneer
gaan we?"
„Over een uurtje", zei vader.
„Mogen we de sleeën mee, vader?"
„Ja, dat is best, die laden we achter
in de auto".
„Kunnen we leuk vna de duinen slee-
en", vond Henk.
De jongens gingen de spullen klaar
maken, alles werd ingeladen en toen
vertrokken ze.
Even later kwamen ze bij de duinen.
Er lag nog veel sneeuw op de duinen.
De jongens pakten de sleeën en holden
er mee naar boven. Kees zou het eerst
naar beneden glijden, maar hij zag niet
dat daar een steen lag en boem daar
botste hij tegen de steen op en Kees
viel op zijn neus.
Wim en Henk lieten hun sleeën in dee
steek en holden naar Kees.
„Heb je je erg bezeerd?"
„Nee, ik geloof vam niet" zei Kees met
een pijnlijk gezicht.
Ondertussen waren de sleetjes van
Henk en Wim aan het glijden gegaan:
eerst zachtjes en toen harder in de rich
ting van de jongens. Henk en Wim had
den nergens erg in, omdat ze te veel naar
Kees keken. Opeens daar ploften
de sleeën tegen hen aan en Henk en Wim
vielen voorover boven op Kees.
„Au!" riep Kees, „kunnen jullie niet
beter uitkijken".
„Nou ja, daar hebben we ndet op gelet.
Kom laten we het maar vergeten en
weer gaan sleeën".
Ze sjouwden hun hun sleeën naar bo
ven en roetsj daar ging het snel omlaag,
tenminste de sleetjes van Kees en Henk.
Wim bleef in de sneeuw steken. Er zet
een touw om zijn slee gebonden. Ook
dat was gau verholpen en toen werd het
een fijne middag. Veel te gauw was het
tijd om naar huis te gaan. Maar ja, alle
fijne dingen gaan vlug voorbij.
Nog liggen er veel verhaaltjes op een
beurt te wachten, dus de volgende
week weer verder.
Dag allemaal.
Tante Jo en oom Toon
INTERESSANTE
GEGEVENS
Het resultaat van de Tweede Ka
mer-verkiezingen, die de redactie van
de maandbladen „Reflector" en „Blik
opener" op 15 mei 1963 heeft geor
ganiseerd voor de middelbare school
jeugd, is thans vastgesteld. Kiesge
rechtigd waren leerlingen met mins
tens 3 jaar voortgezet onderwijs. In
totaal hebben 290 scholen deelgeno
men, voornamelijk gymnasia, lycea,
hbs-sen, mms-sen, handelsdagscholen
en kweekscholen.
Het aantal geldig uitgebrachte
stemmen bedroeg 31.012 (97.15 pro
cent); blanco stemmen werden er
781 en ongeldig 130 uitgebracht.
Zou de uitslag (kiesdeler: 31.012:
160) beslissend zijn geweest voor de
samenstelling van de Tweede Kamer,
dan zou deze het volgende beeld heb
ben vertoond (tussen haakjes de sa
menstelling van de huidige Tweede
Kamer):
Kath. Volkspartij 43 (50); Partij
v. d. Arbeid 26 (43); VoLksp. v. Vrij
heid en Dem. 40 (16); Anti Rev. Par
tij 16 (13); Christ. Hist. Unie 12 (13);
Comm. Partij Nederland 1 (4); St.k.
geref. Partij 1 (8); Pac. Soc. Partij
7 (4); Lib. Staatspartij 2 Econ.
duels. In die tijd was een man van eer
verplicht een duel aan te gaan, als hij
zich beledigd voelde. En Cyrano werd
heel vaak beledigd om zijn grote neus.
Behalve zeer groot was ze ook nog foei
lelijk. Als de mensen hem voor t eerst
zagen, konden ze htm ogen nauwelijks
van hem afwenden en dat vond Cyrano
dan reden genoeg om hen tot een duel
uit te dagen.
Maar Cyrano kon niet alleen vechten,
hy was ook dichter en een goed dichter
ook. Hij schreef novellen (korte ver
halen), romans en toneelspelen. Maar
geen zijner toneelspelen is zo bekend ge
worden, als dat, waarvoor zijn eigen
leven de stof leverde.
i
TWEE DIEREN UIT GARENKLOSJES
De hond en de kat zijn gemaakt van
twee lege garenklosjes. De kop wordt ge
vormd door een half klosje, de benen
door 't vierde deel van een klosje, dat
in de lengterichting wordt doorgezaagd.
Lijm deze delen aan elkaar en maak
oren, ogen, tong, staart en snuit uit vilt,
leer of pepier, eveneens vastgelijmd.
Appèl 1 Boerenpartij 1 (3); Ge
ref. Pol. Verbond (1).
Totaal 150 (150).
Vergelijkt men de verschillende
groepen scholen, dan blijken onder
ling zeer treffende verschillen te be
staan. Zo werd op de openbare scho
len slechts 5.90% van de stemmen
op de KVP uitgebracht, 34.26% <>P
de Partij v. d. Arbeid, 38.07% op de
VVD en 6.77% op de Prot. Christ.
Partijen.
Deze percentages liggen bij de
kath. scholen 82.23 (KVP), 1.65%
(PvdA), 9.48% (WD). 0.85% (Pr.
Chr. Partijen).
De groep prot. christ. scholen le
veren weer een heel ander beeld op,
n.l. 1.23 (KVP) 8.05% (PvdA)
21.14% (VVD) en 62.68% (pr. chr.
partijen).
Nog interessanter wordt het beeld
als men nagaat van welke catego
rieën scholen de stemmen afkomstig
zijn, die op de diverse partijen zijn
uitgebracht.
Zo was het aantal stemmen op de
PSP uitgebracht 5$.04 procent af
komstig van de openbare scholen, 7.35
van de kath. scholen en 12.92 pro
cent van de pr. chr. scholen en 20.69
procent van de overige bijzondere
scholen.
Voor de drie: grootste partijen geeft
dit verhoudingstij fer het volgende
beeld:
Stemmen afkomstig van openbare
scholen: KVP 7.33%, PvdA 68.07%,
WD 50.08%; kath. scholen: 8243%,
2.64%, 10.06%; prot. chr. scholen
1.07%, 11.23%, 19.53%; alle overige
scholen 9.17%, 18.06%, 20.33%.
Totaal KVP 100.00%, PvdA 100.00%,
WD 100.00%.
Veel meer dan bij de officiële ver
kiezingen zijn voorkeurstemmen uit
gebracht.
Een bijzonderheid van deze „Re-
flector"-verkiezingen was o.m. de
mogelijkheid tot motivering van de
keuze. Hiervan is op grote schaal en
veelal weloverwogen gebruik ge
maakt.
KOEMPOELAN 1963
Op het Buitencentrum Gilwell St.
Walxick van de Kath. Verkenners
even buiten Overasselt zal op 8 en
9 juni de Koempoelan 1963 worden
gehouden. Deze Koempoelan is een
bijeenkomst van commissarissen, aal
moezeniers, leidsters en leiders van
de Nederlandse Katholieke Verken
nerij. Het motto van de Koempoelan
is „Voortgang". De scheepsschroef is
het symbool van dit verkennersweek
end.
De bedoeling van de „Koempoelan
van de Voortgang" is een pleister
plaats te zijn om zich als jeugdleider
te bezinnen op de taak in de Be
weging.
Zondag 9 juni zal kardinaal Al-
frink de H. Mis voor de deelnemers
celebreren. Na deze H. Mis staan er
nog diverse punten op het program
ma. De kampleider van deze Koem
poelan is J. W. M. Rademaker.
Fig. a. Uit een viltrest vam 10 bij 24
cm. kaïn heel vlug een rugzakje voor je
pop geknutseld worden.. Knip nu op ge
lijke afstand 6 gaatjes lagns de smalle zij
den van het lapje (maar de bovenste op
2/3 lengte) (zie fig.), waardoor het
snoer kan getrokken worden, dat de
rugzak van boven bijeenhoudt. Vouw dan
de viltlap zo, dat dde 2 rijen ogen pre
cies op elkaar vallen. Als je n,u het snoer
erdoor haalt, ontsteat er dus een buidel,
als Je de zijdien dichbnaait. Keer nu de
binnenkant vam de buidel naar buiten
en knip het bovenste derde deel schuin
toe, zodat je 'n driehoekige klep krijgt,
die je aan de punt afrondt (zie fig.).
Maak er nu een knoopsgat en naait op de
buidel een knoop van de juiste grootte.
Naai nog een kleine gordijnring of een
lus aam de beide onderste hoeken. Be
vestig een band of een smalle 18 cnn.
lange viltstrook aan de beidie bovenhoe
ken en naai de beide vrije einden elk
aan een ring vast. Dan hoef je alleen
nog maar een snoer door de gaatjes te
trekken en de rugzak ia klaar.
8 cm
DE MAN MET DE GROTE NEUS
De Franse edelman Cyrano de Bergerac
blijft voor elkeen onvergetelijk, doordat
de dichter Rostand over hem een be
roemd drama heeft geschreven. Het
draagt de naam van de edelman (C. de
B.) en is al door vele duizenden mensen
in de schouwburgen van allerlei lenden
gezien geworden. Ook een film over
hem heeft in de hele wereld grote op
gang gemaakt.
Cyrano leefde in de 17e eeuw van 1019—
1605. Hij nam dele aan meer dan 1000
JONGE HAAIEN
IN BADKUIP
Een voor Delfzijls zeeaquarium
bestemde ruwe haai heeft donderdag
voor een verrassing gezorgd door tij
dens het vervoer het leven te schen
ken aan 16 springlevende haaitjes.
Het moederexemplaar (anderhalve
meter lang en honderd pond zwaar)
was 's morgens in de Eemsmonding
gevangen door visser J. Wedda uit
Termunterzijl, die besloot zijn vangst
te schenken aan het zeeaquarium. In
een oude badkuip op een vrachtauto
werd het beest vervoerd. Onderweg
ging het tot aller verrassing baren.
De in de loop van de middag en
avond geboren baby-haaien gedijen
uitstekend in Delfzijls zeeaquarium.
De moederbaai maakt het niet zo
goed.
Een 7-jarige jongen, Robert Mil
ler, is vrijdagavond kwart voor ze
ven, bij het spelen langs de Hout
mankade te Amsterdam in het wa
tier gevallen en verdronken.
JEANNE D'ARC
DE JONKVROUW VAN ORLEANS
5. De stad Orleans werd door de En
gelsen belegerd. De belegering werd ndet
erg deskundig uitgevoerd, maar bij de
Fransen heerste een grote verwarring,
tot Jeanne d'Arc verscheen.
De Fransen geloofden, dat zij door God
gezonden was. Zij vatten weer nieuwe
geestdrift en nieuwe moed. De Engelsen
tevens bevreesd, daar zij in de gaten
kregen, dat er in het Franse leger Iets
beslissends voorviel. Het gelukte Jeanne
in Orleans door te dringen, liet verschei
dene uitvallen ondernemen en tenslotte
gelukte het de Engelsen op die vlucht te
jagen.
6. Nu wilde Jeanne meteen de koning
in de oude, heilige stad Reims binnen
voeren en hem daar tot koning laten
kronen. Maar de koning en het hof waren
tegen dit plan. Zij wilden eerst nog een
grote Engelse strijdmacht verslaan.
Toen de beide legers, elkaar ontmoet
ten, streden de Fransen weer met hun
oude geestdrift en moed, omdat zij vast
geloofden in de overwinning. Daardoor
gesterkt, behaalden zij Inderdaad de zege
en trokken toen op naar Reims. Steeds
verder weken die Engelsen terug.
(Wordt vervolgd)
