GROOTVORST DER BEREN ONDER
BESCHERMING VAN DE WET
<ék)bliiffit..Jk)i
blijfjong..mDblijJfiL.<&*efiets!
Kinderen hebben belangstelling
voor onze windmolens
VRIJDAG 5 APRIL 196»
DE LEIDSCHE COURANT
PAGINA tr
Een goede fiets koopt u alleen bij de vakman! Dat spreekt vanzelfl
Van 30 maart tot en met 1 juni: Elke dag een fiets voor niets! Hoe? Vraag het uw fietsenhandelaar
(Advertentie).
Donderdagochtend arriveerde de Engelse filmster-zanger Adam Faith op de luchthaven Schiphol. Hij zal vrijdag
avond optreden in de Rudi Carrell Show. Na aankomst kon hij al dadelijk handtekeningen uitdelen.
De jeugd heeft ook hier de toekomst
GESLAAGDE EXCURSIE
IN Z.-HOLLANDS
POLDERLANDSCHAP
DAT DE LAGERE school-jeugd
belang stelt in onze windmolens is
mij dinsdag 2 april j.l. overduide
lijk gebleken.
Toen namelijk was ik in de gele
genheid een molenexcursie voor een
zesde klas (meisjes van de St. Li-
duinaschool te Den Haag) te organi
ses Let wel, hier is geen sprake van
een schoolreisje. Het is een les waar
in hetgeen op school verteld is, in
natura bezichtigd wordt.
Speciaal voor deze school is een
project ontworpen, waarin de Hol
landse molen danig aan de tand is
gevoeld. Toen de kinderen met de
realiteit „molen" in contact werden
gebracht, bleek veel enthousiasme
losgeslagen te zijn. Door verschillen
de activiteiten rond de „molen" te
groeperen (aardrijkskunde, -geschie
denis, taal, expressievakken) heeft
het kind veelzijdig van het onder
werp kennis genomen.
Toen zijn we een dag langs „Mo-
lenland"! ingetrokken.
GASTVRIJ ONTHAAL
De tocht voerde over rijksweg 4a
naar de Hoogmadese poldermolen,
uitstekend voor ons doel. Molenaar
Van der Pouw Kraan toonde zich
een goed onderwijzer, toen hij, staan
de op het kruirad van zijn wip, op
originele wijze een molenles weggaf.
Ook de molenaarsvrouw vertelde
over het leven op een molen.
WIJ KWAMEN niet alleen kijken
op de Hoogmadse „wip". De leiding
had voor observatie-opdrachten ge
zorgd. De 35 meisjes werden in 4
groepen verdeeld t.w.: Landschap,
Werking molen, Wonen, Geschiede
nis. Iedere groep werkte o.l.v. een
leerkracht. Onder het observeren
maalde de molen speciaal voor de
kinderen.
's Middags volgde een bezoek aan
de twaalfkante stenen poldermolen
van de Veender- en Lijkerpolder, die
bemaald wordt door een broer van
de vorige molenaar. De 13 m. lange
vijzel maakte een geweldige indruk
op de bezoekertj es Ook hier werd de
molen van binnen bezichtigd. We
derom trof ons de gastvrijheid van
het molenaarsgezin. Op de terugweg
passeerden we o.a. de driegang van
de Driemanspolder bij Stompwijk.
CONCLUSIES
Brengt men een gemiddeld kind in
contact niet ons molenbezit, dan
blijkt het hiervoor open te staan.
Aan het begin van het project (toen
er nog niets over de molens gezegd
was) moesten de kinderen een vraag
beantwoorden, waarin geïnformeerd
werd naar eigen kenis van zaken.
Het antwoord was maar al te vaak:
„Ik vind een molen mooi, maar ik
weet er zo weinig van" of „Ik ken
een molen alleen van een plaatje"
Wij durven te stellen, dat het molen-
behoud (een zaak van volwassenen)
gegrond moet zijn op een voldoende
voorlichting aan de kinderen. De
jeugd heeft ook hier de toekomst.
Molenbehoud op zich biedt geen
perspectief, als de volgende genera
tie niet vertrouwd wordt gemaakt
met de vaderlandse molen. Het ad
dertje „techniek" schuilt immers on
der het gras".
Het project „Molen" en vooral de
excursie in Leidens plassengebied
heeft ons de ogen geopend. Er liggen
geheel eigen waarden in onze vader
landse molens.
Laat ieder in zijn omgeving ons
Molenland bewoonbaar houden. Wil
hij zich oriënteren in deze materie
dan staan de verenigingen, die op dit
gebied werkzaam zijn („De Holland-
sche Molen", Reguliersgracht9, Am
sterdam en de „Rijnlandsche Molen
stichting", Breestraat 29, Leiden),
klaar met informatie-materiaal en
waardevolle adviezen. Er zijn bespre
kingen gaande om de gegevens, die
het project ons verschafte te gebrui
ken in een landelijke actie. De pa
piermolen werkt langzaam, maar de
opvoeders kunnen nu reeds „van top"
malen!
NICO VREESWIJK
Stompwijk
Schenking voor
Eindhoven
TOCH TELEVISIE
BIJ N.S.
De mededeling van de Spoorwe
gen, dat er bij Harderwijk een trein-
waarnemingspost per gesloten televi
siecircuit in gebruik zou worden ge
nomen mag dan een goed geslaagde
1-april-grap zijn geweest, televisie
komt er bij N.S.
De voorlichtingsdienst van de
Spo rwegen heeft thans een „serieu
ze" proef met bedrijfstelevisie aange
kondigd. In Eindhoven zal met in
gang van de nieuwe dienstregeling
(26 mei) bij wijze van experiment
een tv-installatie voor treinaanwij-
zing worden toegepast. Aan een per
ronzijde zal een televisiescherm
worden opgehangen, dat dezelfde
taak krijgt als de moderne perron-
aanwijzers in de hal van het Utrecht
se station. Op dit scherm zal men de
bestemming en vertrektijd kunnen
aflezen van de eerstvolgende trein op
het betrokken spoor. Met de instal
latie van de apparatuur wordt vol
gende maand begonnen.
Winst op tv-toestellen
valt wel mee, zegt
minister
De gemiddelde gezamenlijke
winstmarges, bij groothandel en
kleinhandel in televisietoestellen, be
dragen ongeveer veertig percent,
maar voor meer gangbare typen ligt
het percentage meetal belangrijk la
ger.
Dit heeft de minister van economi
sche zaken drs. J. W. de Pous giste
ren in de Tweede Kamer meegedeeld
in antwoord op mondelinge vragen,
hem gesteld door mevrouw G. P. de
Roos-Oudegeest (PvdA). Deze had
de minister gevraagd of deze
marges niet dermate hoog zijn, dat
daarvoor de consumentenprijs van
televisietoestellen op een uit het
oogpunt van algemeen belang te
hoog niveau wordt gehandhaafd.
Uniform model
verkeersschijf
Bij beschikking van de minister
van Verkeer en Waterstaat is thans,
naast de bij Kon. Besluit vastge
stelde borden voor parkeerzones,
een voor het gehele land uniform
model parkeerschijf vastgesteld.
Deze schijven bestaan uit een hoes
van 16 bij 18 centimeter, waarin de
eigenlijke schijf kan ronddraaien.
De schijf is in twintig segmenten
verdeeld van witte, blauwe, rode,
groene en zwarte kleuren. Ieder seg
ment geeft een half uur aan. De
automobilist, die in een zone gaat
perkeren, stelt de tijd van aankomst
voor een uitsparing op de schijf in
en hangt deze zodanig in zijn wagen
dat controleurs er van de rijbaan of
duidelijk zicht op hebben.
De controle kan zo op „tijd en
kleur" plaats vinden.
De gebruiker kan voor de onder
de grote parkeerzoneborden aange
geven tijdsduur parkeren. Indien die
toegestane tijd een half, een heel of
anderhalf uur is, dan kan hij het
ogenblik van verplicht vertrek ach
ter de schijf aflezen.
Indien in een parkeerzone gebruik
wordt gemaakt van een parkeer
schijf, dan is onvoldoende zicht
baarheid strafbaar, evenals het on
juist aangeven van het uur van
aankomst, het overschrijden van
de parkeertijd en het tijdens die
parkeertijd verstellen van de schijf.
De uniforme parkeerschijf kan voor
reclame-doeleinden gebezigd wor
den.
Zoals men weet is verleden jaar de
wet op de motorrijtuigenbelasting
zodanig veranderd, dat het de ge
meenten ook is toegestaan parkeer-
meters tegen betaling te plaatsen.
Onder het motto „Voor ieder een
eigen sport" heeft het staatsbosbe
heer een aantal gidsen ontworpen
van verschillende bossen. Deze gidsen
willen niet slechts een nuchtere op
somming geven van bezienswaardig
heden en toeristische routes, maar
bieden ook een beschrijving van de
natuur en het landschap om de ge
bruiker nader te brengen tot wat er
leeft en groeit in de bossen.
Met het uitgeven van deze gidsen
treedt het staatsbosbeheer in het
voetspoor van dr. Jac. P. Thijsse, die
in brede lagen van de bevolking zo
veel belangstelling voor de levende
natuur heeft gewetk. Daarom ook
noemt het staatsbosbeheer zijn nieu
we uitgaven „Voetsporen".
Voor het vakantieseizoen zullen er
acht „Voetsporen" verschijnen die
betrekking hebben op een gebied van
11.000 hectare.
Van de 260.00 hectare bos die Ne
derland bezit, is 35 procent in han
den van gemeenten en rijk. Daarvan
heeft het staatsbosbeheer de zorg
over 70.000 hectare.
Tegen een tegemoetkomende
bestelauto reed gisteravond de 48-
jarige bromfietser, de heer Simons
uit Geleen, toen hij bij het passeren
van een autobus bij de brug over
het Julianakanaal te Urmond teveel
naar links uitweek. Hij kwam fron
taal in botsing met de bestelauto en
was vrijwel op slag dood. Het slacht
offer was gehuwd.
De burgemeester van Eindhoven,
ir. H. B. J. Witte, heeft gisteravond
tijdens de raadzitting meegedeeld,
dat de heer en mevrouw Philips-van
Lennep aan de gemeente Eindhoven
een bedrag van 1-1/4 miljoen gulden
hebben geschonken voor de aankoop
van een 18 hectare groot terrein, ge
legen in het stadsdeel Strijp en voor
de aanleg van een park op dit ter
rein.
Zowel de burgemeester als de frac
tievoorzitter van de KVP, de heer P.
Timmers, die zich tot tolk maakte
van de gehele ji aan, spraken hun vol
doening en dankbaarheid uit over
deze schenking.
Jachi mei de camera
is altijd open
Wekenlang op het
spoor van de
sterke rakker
(Bijzondere medewerking)
Op de in Alaska voorkomende
kodiak-beer na is de grizzly de
sterkste en gevaarlijkste beer ter
wereld. Hierin school voor mij
een grote verleiding om er een te
„schieten" zonder het dier naar
de „eeuwige jachtvelden" te ver
drijven. Het lukte!
JA, daar naderde hij. Een reusachtige
beer! Eindelijk had ik hem in de zoe
ker van mijn camera. Eigenlijk ging
het nog heel 9impel. Een druk op de
sluiter en ik had mijn eerste beer „ge
schoten". Het was waarlijk geen klei
ne jongen. Toch, of misschien juist
daarom, scheen de oude aartsvader in
zijn dikke pels geen belangstelling voor
mij te hebben. Hij snuffelde aan het
aas, dat ik had neergelegd. Daai hij
bijziende was, was de kans, dat hij mij
in het vizier zou krijgen, niet groot.
Vermoedelijk zou het gevaar heel wat
groter zijn geworden, .als de wind was
gedraaid. Wel had ik van vele zijden
gehoord, dat de beren in de streek van
Alberta, waar ik was, in de regel de
mens niet aanvallen, maar ja, een grizz
ly blijft een grizzly en ik was er dus
niiet helemaal zeker van, dat ik geen
uitzondering zou zijn.
WITKOP-ADELAAR
HEEL vaak had ik de
gehanteerd, alvorens ik mijn grizzly
„schoot". Honderden foto's had ik geno
men tot in de verborgenste hoekjes der
wildernis toe. Mijn belangsteilling was
vooral uitgegaan naar vogels. Mijn be
langrijkste „buit" was een witkop-ade
laar geweest. Dagen achtereen had ik de
vogel gadegeslagen. Ik had opgemerkt,
dat hij een zeer nauwkeurige daginde
ling volgde, 's Middags tegen een uur
of drie ging hij een dutje doen. Dan
streek hij steevast neer op een uitste
kende punt van een zeer steile, ja bij
kans loodrechte rotswand. Eerst maakte
hij toilet. Zorgvuldig werden de veren
een voor een in orde gebracht. Vervol
gens dommelde hij tot ongeveer half
vijf. Tegen dit uur maakte hij zich ge
reed voor de avondjacht.
Die rotspunt was mijn kans. Op een
ochtend liet ik mij met behulp van tou
wen en een vriend op het „slaap-pla-
teau" zakken. Ik stelde er een „zelf-
sluiter" op. Toen de vogel 's middags
neerstreek, maakte hij meteen een por
tret van zichzelf. Dit succes in de vo
gelwereld deed mij verlangen naar nog
groter wild.
BEREN
NU, het grofste wild van Noord-Ame-
rika is zonder twijfel de beer. En on
der de beren is de grizzly bijna de
grootste. Een kennis in Alberta had mij
uitgenodigd om bij hem te komen loge
ren. Ik besloot, met de logeerpartij
een camera-jacht te verbinden. En ik
wilde „op de beer" gaan, want beren
komen in Alberta veel voor.
In het noorden van deze provincie
ligt een gebied van circa 20.000 km2,
dat rijk is aan beren en waar men de
ze dieren niet mag doden. Hier, in dit
gebied, wilde ik proberen, een grizzly
op de filmstrook vast te leggen. Voor de
minder grote en minder gevaarlijke
zwarte en bruine beren had ik weinig
belangstelling. Het ging mij om een
grizzly, van de soort, die men in de
vlakten vindt en die nauw verwant is
met die, welke in de Rocky Mountains
voorkomt.
Toen de eerste kolonisten in Noord-
Amerika aankwamen, wds de grizzly
talrijk op de vlakten en prairies des
lands. Zijn voornaamste jachtbuit was
de bison, die toentertijd bij miljoenen
op de prairies leefde. Geleidelijk wer
den de beren teruggedrongen. De bi
sons werden bijna uitgeroeid. Er dreig
de voedselschaarste voor de grizzlies.
Bovendien maakte de mens veel jacht
op hen, want hun pelzen zijn kostbaar
en hun vlees is zeer goed eetbaar. Zo
kwam het, dat de „vlakte-grizzly" een
zeldzaam dier werd. Tegenwoordig kan
hij zich eigenlijk in Alberta alleen nog
maar handhaven in het (hierboven
aangeduide) beschermde gebied.
Op de kodiak-beer - bewoner van de
wouden en barre vlakten van Alaska -
na is de grizzly de grootste, sterkste en
bovendien gevaarlijkste beer ter we
reld. Een oude mannetjes-beer haalt
gemakkelijk een gewicht van 750 pond.
De klauwen van zijn voorpoten hebben
een lengte van bijna 15 cm. De grootste
grizzly, die ooit werd geschoten in
Alberta (Leser Slave, 1955) woog zelfs
ver over de 800 pond..
De grizzly, waarvan een jachtopzie
ner mij de sporen vertoonde, deed be
slist niet veel onder voor die zwaar
gewichtkampioen. Zijn „prent" (voetaf
druk) had een bijna angstwekkende
grootte. Niettemin besloot ik, mijn ca
mera-geluk op die „grootvorst der be
ren" te beproeven. Ik besefte heel goed,
dat het fotograferen van een kolossale
beer heel wat anders is dan een prent
je te maken van een roodborstje. Wat
ik echter niet wist - al ontdekte ik
het vrij spoedig na het begin van mijn
jacht - was, dat een grizzly een soort
zesde zintuig heeft, dat hem in staat
stelt, „onzichtbaar" te blijven. Hieraan
schrijf ik het toe, dat het veel dagen
duurde, aleer ik die oude,, blijkbaar
zeer argwanende knaap „onder schot"
kreeg. En dan hoort men wel verkon
digen, dat de grizzlies in de streek van
Alberta, waar ik was, minder schuw
zijn dan elders, waar wel op hen wordt
gejaagd!
Ik heb in de tijd, die ik doorbracht op
het spoor van de oude rakker, vee]
geleerd over het leven der wildernisbe-
woners van klein tot groot. Het was
niettemin een zeer grote voldoening,
dat de beer zich tenslotte toch liet
„schieten". Zijn conterfeitsel zal steeds
een glanspunt vormen in mijn collectie
wildernisfoto's. Het allerbelangrijkste
vind ik echter, dat de grizlies thans
onder bescherming van de wet staan,
zodat mijn „9chot" nooit een, einde had
mogen maken aan zijn berenbestaan en
hij - ijs en weder dienende - voorlopig
de wildernis van Alberta niet zal be
hoeven te verwisselen voor dte Eeuwige
Jachtvelden.
NTV ANO
I
