(MSMl
In de Krantentuin
Het knutselhoekje
Twee slimme dieven
Gemeente Eindhoven
boos op Defensie
I I
ci r1
HET RUMENDE PAARD
ZATERDAG 9 MAART 1963
DE LEIDSCHE COURANT
PAGINA 9
HET ZIEKE PAARD
Om 6 uiur in de morgen gingen we
met een tas vol boterhammen al op stap
en zu-s, die de oudste van 't stelletje was,
kreeg geld mee voor warme koffie.
Toen we ruim kwart over 8 aan de
kerk kwamen, hadden we nog volop de
tijd de kerk eerst eens rustig van bin
nen te bekijken. We vonden haar niet
mooier dan onze eigen parochiekerk.
Alleen 't Maria-altaar trok onze bijzon
dere aandacht, allereerst om 't Lieve
Vrouwebeeldje dat er door zovelen be-
jocht en vereerd wordt, maar ook om de
talrijke dievotievoorwerpen, die er rond
om heen opgehangen waren. Zij sche
nen allemaal dankbetuigingen te zijn
voor verkregen gunsten door Maria's
hulp en voorspraak verkregen. Aller
hande opschriften vermeldden genezin
gen van mensen exl dieren.
Toen de koster enkele kaarsen kwam
opsteken voor 't Mariabeeld, klampte
zus hem aan, vertelde waarvoor wij
gekomen waren en verzocht hem om
ons zilveren paardje te willen ophan
gen. De vriendelijke man voldeed ter
stond aan ons verlangen en wees ons
tevens dicht bij het Maria-altaar een
goed plaatsje aan, waar we de H. Mis
zouden kunnen bijwonen. „Gaan jullie
maar rustig zitten, want jullie zullen
wel een bee je moe zijn en 't duurt nog
wel even, voordat de hoogmis begint".
Gelukkig viel 't wachten nogal mee. Al
gauw begonnen de kerkgangers binnen
te stromen en de organist liet alvast wat
zachte melodieën horen.
Daar ging de bel en de pastoor, voor
afgegaan door 4 misdienaars, schreed
naar het altaar Hij hief het „asperges
me" aan en terwijl het zangkoor deze
zang voortzetten, ging hij zegenend de
hele kerk rond. Daarna begon de H.
Mis, waaronder het koor een meerstem
mige mis zong, wat in onze eigen dorps
kerk maar heel zelden gebeurde. Dat
vonden we natuurlijk fijn, hoewel onze
aandacht voor 't gebed er wel een wei
nig onder geleden zal hebben.
De pastoor hield gelukkig maar een
kort preekje, wat maai goed was, want
de kleinsten van ons had de grootste
moeite om him ogen open te houden.
Geen wonder, zo vroeg al uit de veren
en al zo'n lange dribbel achter de rug!
De woorden van de pastoor getuigden
van zijn grote liefde tot de Moeder Gods
en hij spoorde de mensen aan, om toch
vooral vertrouwen te hebben in haar
voorspraak.
„Ziet naar ons Maria-altaar, waar
talloze getuigenissen u spreken van de
vele gebedsverhoringen, die door haar
bemiddeling hier zijn geschied. Mogen
zij u allen aansporen om ook stéeds met
uw moeilijkheden met groot vertrouwen
naar haar toe te komen".
Dat waren woorden, die ons bemoe
digden en vooral bij onze communie
smeekten wij Maria met kinderlijke vu
righeid, dat Zij met ons aan Jezus wilde
vragen, dat Hij ons zieke paard toch
maar beter wilden maken.
Kinderen kunnen echter niet zo lang
achter elkaar bidden en zeker niet, als
zij al zoveel achter de rug hebben als
wij die dag. Wij waren dus blij, toen
de mis ten einde was en we haastten
ons naar de herberg, die vader ons had
aangeduid voor 't koffiedrinken. We
rammelden van de honger en de stapel
boterhammen, die we hadden meege
kregen, was tot verbazing van de omzit-
tenden, maar tevens tot hun grote
schik, in de korste tijd tot wat kruimels
teruggebracht.
Welgemoed togen we daarna weer op
weg naar huis. Voor de afwisseling
evenwel kozen we nu een andere weg
n.l. langs de Swalm en door het klei
ne dorpje As9elt, waar we even binnen
wipten in het oudste en merkwaardigste
kerkje van Nederland. Langs de Swalim
zagen we voor 't eerst van ons leven
een echte reuine van een voormalig
ridderslot. Zij lag vlak bij 'n grote boer-
rerij, waarop een vroegere buurman
van ons woonde. Hij zag en herkende
ons en was zo vriendelijk onze tas en
onze zakken vol heerlijke aPPels te stop
pen. Of die welkom waren!
(Wordt vervolgd)
('n oud Arabisch sprookje)
13. Toen het verhoor begon, zei de
nachtdief: „Enige jaren geleden heb ik
bij de vader van deze jongeman 40 kis
ten in bewaring gegeven. In elke kist
zaten 39 geldzakken. Nu ben ik geko
men om ze terug te halen, maar de zoon
van de gildemeester wil ze niet aan mij
afleveren.
Vervolgens werd de koopman onder
vraagd. Hij antwoordde: „Het klopt, dat
er 40 kisten in mijn, schatkamr staan,
maar die behoren mij toen, er zitten
echter geen 39, maar 40 geldbuidels in
elke kist".
Beide verklaringen werden in het
CORRESPONDENTIE
Ria Borst, Rijpwetering vertelt ons
over:
DE WONDERPAN
Jantje van Zwieteren deed op school
helemaal niet goed zijn best en hij liet
bovendien ook nog dikwijls zijn pen
houder op de grond vallen.
Op een dag zat hij weer zo te suffen,
hij wist niet een., wat de meester zei.
Iedereen zat al ijverig te rekenen en
Jantje zat weer te dromen. Daar viel
zijn penhouder weer op de grond en nu
waren de punten van de pen stuk. De
meester gaf hem een nieuwe kroontjes
pen. Jantje begon eindelijk te werken.
Hij doopte in en de pen trok hem
naar zijn schrift en begon te schrijven.
Dat verbaasde Jantje wel, hij doopte
weer in en daar begon de pen weer te
schrijven.
Dat ging zo een paar weken goed, tot
de pen weer op de grond viel en kapot
was. De meester gaf hem weer een
nieuwe pen, maar nu was het geen won-
derpen.
Rob v. d. Zwet, R.A.-Veen heeft een
versje gemaakt.
In de elf beukenlaan,
Zag ik een leuk ventje staan.
Ik zei: „Ga je mee,
Dan gaan we naar de zee".
Maar het ventje ging niet mee
Hij wou misschien niet naar de zee.
Toen lachte ik om die mop
Want het was een étalagepop!
Hennie Mioch, Leiden. Leuk dat je de
verhaaltjes altijd zo graag leest. De op
lossing had je goed, maar jammer geen
prijs hé? Volgende keer misschien be
ter. Dag Henmie.
Irma Barendse, Leiden. Die woordjes
heb je goed gevonden meiske.
Ella Olierook, Hazerswoude. Je hebt
zeker ook wel geschaatst met je nieuwe
schaatsen.
Willie v. d. Voort, Voorhout heeft
ook haar best gedaan met de woordjes.
Heb je ze alleen gevonden?
Ina van Egmond, Alphen. Fijn Ina dat
je met ons meedoet. De woordjes waren
goed en je briefje zag er keurig uit. Tot
de volgende keer hé. Ina?
Ronnie Vrijburg, Oud Ade. Knap
Ronnie om die woordjes zo goed te vin-
dien! Je bent toch pas 7 jaar!
Corrie Coster, Voorhout. Kijk eens aan
jij vond 16 woordjes inplaats van twaalf.
Reuze!
Annie en Kees Egberts, Ter Aar. Jul
lie hebben die opgave verkeerd begre
pen. Je moest 12 woordjes maken van
de letters met het woord: carnaval.
Nog kwamen goede oplossingen bin
nen van: Quirlna van Leeuwen, Voor
hout, Rina en Marijke Bontje, Nieuwe
Wetering; Thea v. d. Salm, Zoeterwou-
de; Ansje Pieëte, Leiden; Willy van
Trigt, De Kwakel; Greetje van Diemen,
Nieuw Vennep, Bert van Diemen,
Nieuw Vennep; Heleentje en Nellie v.
d. Meer, Voorhout, Gerda van Trigt, de
Kwakel, Ineke Vroonhof, Sassenheim,
Francisca Sikking, Warmond, Jantje v.
Rooijen, Hazerswoude, Lia Waayer, Lei
den maakte:
DE DRIE HONDJES
Er waren eens drie eigenwijze hond
jes: Pimmie, Sallie en Rekeltje. Ze war
ren nog erg jong en heel speels. Toen ze
op een keer weer aan 't spelen waren
zei Rekeltje, in zijn hondtaaltje: „Zeg
ik heb geen zin om langer in die warme
kamer te blijven, ik wil naar buiten en
dan kom ik hier nooit meer terug".
Hij stapte naar de deur en probeerde
die met zijn snoetje open te doen, maar
't ging niet.
„Is dat niet erg stout? vroeg. Salie.
„Nee hoor, helemaal niet!"
„Dan ga ik ook mee"
„En ik ook", zei Pimmie.
Nu probeerden ze samen om de deur
open te doen en ja. hoor, na veel in
spanning lukte dat en ze trippelden
zachtjes naar buiten. Maar wat zagen ze
proces-verbaal opgenomen. De rechter
en 't hoofd der politie waren van me
ning, dat 't maar 't beste was naar 't
huis van de gildemeester te gaan en
zelfs de kisten en hun inhoud in ogen
schouw te nemen (te bekijken dus).
Toen het gezelschap de schatkamer
betrad, liet men terstond 'n kist openen.
De zakken werden geteld, maar er za
ten er geen 40. doch slechts 39 in, want
de nachtdief had er immer? eentje uit
iedere kist gestolen.
14 Achtereenvolgens werden al de 40
kisten geopend en de buidels geld ge
teld en steeds waren N. er 39. Toen 't
onderzoek was afgelopen verklaarden
rechter en politiechef, dat de vreemde
koopman de waarheid gesproken had en
dus in het bezit moest gesteld worden
van de 40 kisten. Deze liet daarop ter
stond enige kamelen halen, die belast
daar? Het leek wel op een grote witte
deken.
„Wat is dat?" vroeg Pimmie.
„Ik weet het niet". Zullen we er eens
in gaan rollen?"
„Ja dat is leuk".
Ze rolden in de sneeuw, want dat was
het natuurlijk.
„Wat is die deken koud'', riep Salie.
„Ik ben ook zo koud. Ik bevries haast"
blafte Rekeltje boven iedereen uit „en
ik heb ook zo'n honger en ik wil ook
weer naar huis", voegde hij er zachtjes
en beschaamd achter.
„Ik dacht dat je nooit meer naar
huis wou", spotte Pimmie.
„Ga nu asjeblieft geen ruzie maken.
Kom ga liever mee naar huis".
Een tijdje later stond het drietal ver
kleumd van de kou voor de deur van
hun huis te blaffen. Het Bazinnetje deed
open en de drie hondjes sprongen ge
lijk tegen haar op.
„Maar hoe komen jullie hier? Wie
heeft jullie buiten gebracht", vroeg ze
verbaasd. „Maar dat doet er niet toe.
Jullie zijn koud, zie ik. Ga maar gauw
naar de kamer, dan breng ik jullie èen
lekkere kluif".
Dat lieten de hondjes zich niet twee
maal zeggen en ze wipten in hun war
me mand, die vlak bij de kachel stond.
En toen ze de lekkere kluif hadden,
dachten ze bij zich zelf: nergens is het
toch zo goed als thuis.
Kees Pouw, Leiden stuurde ons:
HET DIERENDORP
Dit verhaaltje gaat over het dieren
bos. Ergens heel diep in het bos was het
dierendorp. Een heel leuk gezellig
dorpje. Het was er altijd erg rustig, al
leen op het speelterrein was het wel
eens druk.
Op een vroege morgen was het erg
rumoerig. Zal ik je eens vertellen
waarom? Luister dan.
De dieren hadden 's morgens vroeg
een harde knal gehoord en even later
hadden ze Pim, konijntje, dood in de
Hoofdstraat zien liggen. Een groot beest
had hem meegenomen en was vlug weg
gelopen.
Nu waren vader, moeder en de andere
kinderen Pim aan het zoeken.
„Waar zou hij toch zijn?" zei Wit
staartje. de jongste van de koppel.
„Dat weet ik ook niet", zei vader
werden met de kostbare kisten. Van de
laatste twee schonk de zogenaamde
(z.g.) koopman er één aan de rechter en
één aan 't hoofd der politie. De overige
38 behield hij zelf. De nachtdief vond
dit natuurlijk maar heel matig gehan
deld en vroeg daarom op geraakte toon:
„Maar wie van ons heeft nu eigenlijk
gewonnen? Welke schelmstreek was
tenslotte de beste: die van jou of die
van mij?"
„Beste vriend", antwoordde, de dag
dief, „jij was de slimste van ons bei
den en daarom heb jij de vrouw van
het huis gewonnen!' Of de ander daar
blij mee was, vertelt de geschiedenis
verder niet; in ieder geval kreeg hij
voor zijn medehulp zelfs niet één kist
als beloning.
Dieven zijn niet altijd eikaars beste
collega's! (Einde)
Klaas knorrig en hij zocht verder. Toen
het avond wend1, hadden ze nog niets ge
vonden.
Eindelijk zei moeder: „Kinderen nu
moeten jullie naar bed".
Toen de kinderen goed en wel op bed
lagen, gingen vader en moeder weer
zoeken. Alle kinderen gingen slapen
behalve Witstaartje. Ze bleef wakker en
toen ze dacht dat alles veilig was, ging
ze uit bed en trok haar kleren aan. Ze
ging naar buiten en sloop stilletjes langs
het huis heen. Ze ging het bos in en
zocht onder ieder takje. Het werd al
zowat dag maar Witstaartje had nog
niets gevonden. Een uurtje later zag ze
opeens een stuk van Pirns' blouse en
daar naast een beetje bloed. Witstaar
tje kon wel huilen van verdriet. Toen
opeens hoorde ze zwaar gedreun. Vlug
kroop ze onder een struik. Dan hoorde
ze geblaf en ze zag een grote man met
een geweer op zijn rug voorbij lopen.
Witstaartje werd bang en kroop nog
dichter tegen de struik zodat de bla
deren begonnen te ritselen.
Dit werd haar ongeluk. De hond be
gon te blaffen. De jager greep zijn ge
weer en keek in het bosje.
Witstaartje zag het en rende weg. De
jager richtte zijn geweer en schoot. Wit
staartje voelde een kreunende pijn in
haar kop en viel neer. Dit is het einde
van het dappere konijntje dat haar
broertje ging zoeken.
Jan van Iersel, Leiden.
NAAR HET STRAND
„Ring! ring! ring!" de wekker liep.
Anneke zet de wekker eens af".
„Ja man"!
„Opstaan jongens", riep moeder.
Ze kleedden zich aan en weldra zaten
ze aan tafel.
„Zo kinderen', zei pa, „ik heb een
verrassing voor jullie".
„Hoera! hoera!" juichten de kinderen.
„We gaan vandaag naar het strand.
Pak je badpakken maar in, dan gaan
moeder en ik de boel even aan kant
helpen".
Iedereen hielp een handje en even
later zaten ze in de bus. Ze waren al
gauiw aan het strand en even later do
ken ze het water in.
„Wie doet er mee tikkertje!" riep
Kees.
Mieke zou hem zijn. Zo speelden en
stoeiden ze in het water en daarna
speelden ze op het strand. Ze bouwden
een prachtig zandkasteel waar vader
met bewondering naar keek.
Jammer genoeg was het weer tijd
om op te stappen. Er liep een ijscoman
aan het strand.
>rPa mogen we een ijsje?"
„Vooruit dan maar en dan meteen
aankleden. Een poosje later zaten ze
weer in de bus, maar nu met een treu
rig gezicht. Ze hadden nog veel langer
willen blijven. Toen ze in bed lagen,
droomden ze nog v5n de zee.
Dag allemaal, volgende week weer
verder.
TANTE JO EN OOM TOON
In bestuurlijke en industriële krin
gen in Eindhoven is men ernstig ont
stemd over het feit, dat het minis
terie van defensie het besluit heeft
genomen de vliegbasis Welschap niet
te verplaatsen zonder tr reageren op
tegenvoorstellen van Eindhoven.
Een half jaar geleden verklaarde
het ministerie zich bereid tot het ver
plaatsen van de basis naar Gilze-
Rijen mits Eindhoven negen miljoen
gulden zou bijdragen voor de ver
plaatsingskosten. De gemeente zag
hierin echter geen heil vanwege het
risico, dat defensie toch altijd om
strategische redenen op dit besluit
zou kunnen terugkomen.
In samenwerking met Philips heeft
de gemeente toen een tegenvoorstel
gedaan, waarbij men zich onder
voorwaarde, dat defensie de verplaat
sing voor eigen rekening zou uitvoe
ren bereid verklaarde de kosten
van onderhoud van veld en appara
tuur alsmede van de bewaking van
Welschap als „slapend vliegveld"
voor Eindhovense rekening te ne
men. Voorts werd in de overwegin
gen nog een plan betrokken om een
vennootschap op te richten om Wel
schap indien daarvoor belangstel
ling zou blijken te bestaan voor
de burgerluchtvaart te exploiteren.
EEN VITAMINE-MANNEKE
Toen broertje laatst een klein griepje
had, bracht grote zus hem zijn avond
boterham op een dienblad, dat ze heel
leuk en geestig had opgesierd met aller
hande dingen, waarin veel vitaminen
zitten. Daarom mocht ze gerust zeggen:
„hier komt 't vitaminen manneke".
EEN KLEIN DOBBELSPEL
Behalve een dobbelsteen voor alleen
heeft men slechts een stuk papier en pot
lood voor elke medespeler nodig. Men
werpt om beurten en mag 1, 2 of 3 lijn
tjes aan zijn huis tekenen, als men 2, 4
of 6 punten (ogen) gooit. Bij 'n oneven
aantal ogen mag men dus geen lijn toe
voegen. Het huis bestaat uit 35 lijntjes
(naar 't voorbeeld). Wie het eerst z'n
huisje atf heeft is natuurlijk winnaar.
i_j ]_j I_I
23
Zonder op deze voorstellen te rea
geren is de gemeente onlangs mede
gedeeld, dat definitief het besluit is
gevallen de basis niet te verplaat
sen.
Geluidshinder
De bezwaren van gemeente en in
dustrie tegen het vliegveld spruiten
voort uit het hinderlijk lawaai van
de vliegtuigen en het feit dat de
basis min of meer als een enclave
is gelegen binnen straks uitgebreide
woonwijken. Reeds tweemaal in het
verleden zijn vliegtuigen in of vlak
bij behuizingen neergestort. Voorts
verwacht men na het in gebruikstel-
len van de „Starfighter" een ver
dubbeling van de geluidshinder, die
behalve op de mensen ook van in
vloed zou zijn op allerlei precisie-
instrument<m, die in de Philipsbe-
drijven gebruikt worden.
Het ministerie stelt zich op het
standpunt, dat de gemeente te laat
is geweest met zijn reactie en de
daardoor gestelde termijn heeft laten
verstrijken, hetgeen door de gemeen
te echter weer ontkend wordt.
De gouden koets zal, met toe
stemming van H.M, de Koningin, in
de zomerexpositie van het nationaal
rijtuigmuseum in Leek worden ten
toongesteld. Van 12 april tot begin
september zal lit rij tui in het koets
huis van het museum te zien zijn.
Voor „Prinjesdag" zal het natuurlijk
naar de koninklijke stallen terug
moeten.
Fig. c. toont jullie een hobbelpaardje
voor 'n kleine pop. 't Is gemaakt vam een
halfronde kaasdoos of kaastrommel. Het
lijkt wel heel aardig, maar ik vrees, dat
weinig kinderen zich eraan zullen zetten,
om zo'n onnut ding in elkaar te prutsen.
En die 't toch willen proberen, vinden
zelf wel 'n mander om het klaar te spe
len.
DE PYRAMIDE
De oudfheid kende 7 wereldwonderen.
Dat waren: 1. de hangende tuinen van
Babylon; 2 't Zeus-standbeeld in Olym-
pia: 3 de Artemistempel in Ephese;
4. Het Mausoleum in Halikarnassos; 5.
Pharos, de vuurtoren bij Alexandrië; 6.
het reuzenbeeld van Rhodes en 7. de
pyramide van Cheops.
Van die 7 wereldwonderen is alleen
nog maar de pyramide overgebleven. Zij
en nog verschillende andere pyraaniden
vormen nog steeds de machtige gedenk
tekenen van de heersers, die ze lieten
bouwen en van de duizenden slaven, die
ze onder de gloed? der Egyptische zon
gebouwd hebben.
Aan de muren in 't binnenste der py-
ramidien ziet men beelden en hiëroglyfen
(letterschrift of liever tekenschrift) die
verhalen over het leven van een of an
dere ptharao bevatten.
P TO l EMAIOJ
rJL
Vele eeuwen lang was niemand in
staat de betekenis van die tekens te ach
terhalen, omdat de Egyptenaren zelf ze
al sinds heel lang niet meer gebruikten.
Maar ongeveer 160 jaar geleden von
den enige soldaten van Napoleon bij het
sohansengraven (loopgraven) een steen,
de zg. Rosettasteen, waarop een bericht
in hiëroglyfen en tevens nog in andere
talen stond. Je ziet op de figuur enige
tekens van die steen en wat ze beteke
nen. Met behulp van die steen heeft een
Franse onderzoeker Campollioso de be
tekenis van de hiëroglyfen achterhaald.
Daardoor hebben de geleerden op de
muren van de pyramiden de geschie
denis van Egypte leren lezen.
Huisvrouwen kozen voor
de vettere melk
De zesweekse proef van vettere
melk, die op initiatief van het pro-
duktschap voor zuivel is genomen in
Alkmaar en Hengelo, is gisteren ge
ëindigd. De huisvrouwen konden er
kiezen tussen de melk met drie pro
cent vet, waaraan ze gewend waren,
en melk met drie en een half pro
cent vet. De prijs bleef dezelfde.
In beide steden, zo wordt verno
men, heeft de overgrote meerderheid
voor de vette melk gekozen. In Alk
maar bedroeg die meerderheid 95
procent en ook in Hengelo was ze zo
groot, dat de melkslijters er haast
geen melk van drie procent meer
op hun karretje hadden. „Als we
voor hetzelfde geld iets beters kun
nen krijgen, nemen we dat", kregen
ze van hun clienten te horen.
Zeldzaam
klooster jubileum
Dinsdag 12 maart zal het 75 jaar
geleden zijn, dat de eerw. zuster Ig-
natie (mej. J. C. Aussums) haar in
trede deed in de Congregatie van de
Zusters van het Gezelschap J.M.J. te
's-HertOgenbosch.
Zuster Ignatie, die op 7 augustus
1871 te Culemborg werd geboren,
was achtei'eenvolgens werkzaam in
Rotterdam, Millingen, 's-Hertogen-
bosch en Boxtel, waar zij vanaf 1899
tot nog maar enkele jaren geleden ge
werkt heeft aan de opvoeding van de
jeugd.
Ofschoon zuster Ignatie nog wel
lid is van de Boxtelse kloosterge
meenschap „Duinendaal", zal vanwe
ge de hoge leeftijd van de jubilaresse
toch alleen maar in intiem verband
aandacht geschonken worden aan dit
zeldzame jubileum.
