Goudmijn ontdekt in Duitsland?
's Werelds eerste ondergrondse
spoorwegverbinding in 1863
Staat Hessen biedt 400.000 DM
BELANGSTELLING ZELFS UIT
ZUID-AFRIKA
Honderd jaar geleden in Engeland
Merkwaardig geval
zijtak van een grote goudader ontdekt
konden hebben. Hy trachtte daarop de
grote goudader te vinden en vroeg daarby
de financiële steun van de staat Hessen.
Na vele jaren van graven en zoeken vond
Rauschenbusch inderdaad gesteente, dat
950 gram goud bevatte per 1000 kg. steen
en geologen, die intussen ook een onder
zoek hebben ingesteld, achten het geens
zins onmogelijk, dat de berg van Rau
schenbusch in totaal 7600 kg. goud bevat...
De staat Hessen wenste echter nog
meer zekerheid om Rauschenbusch met de
nodige financiële middelen te steunen en
voldeed derhalve niet aan zijn verzoek.
Bod van 400.000 DM
Daarop werd Rauschenbusch ziek. Hij
bood de staat Hessen zijn bezittingen te
koop aan en nu reageerden de autoritei
ten wel. Hij ontving namelijk vrij vlot een
verkoopcontract ter tekening, waarbij de
staat Hessen hem 400.000 D.M. (f 360.000.-)
bood voor zyn berg! Dit vond Rauschen
busch echter te weinig, waarop hij zich
in verbinding stelde met de mflnbouw-
ingenieur Richter uit Frankfurt. Deze
adviseerde hem de berg per advertentie
te koop aan te bieden om na te gaan of
er mogelijk gegadigden zijn, die bereid
zijn een hoger bedrag te betalen.
De heer Richter ls er vry zeker van,
dat er spoedig een overeenkomst kan
worden gesloten met iemand, of een
onderneming, die meer dan de staat Hes
sen wenst te betalen. Dat Rauschenbusch
er vast van overtuigd is, dat zyn berg een
echte ..goudberg" is, moge wel blijken
uit het feit, dat hij by eventuele verkoop
in het contract wenst te hebben opgeno
men, dat de goudmijnexploitanten hem van
het gevonden goud 10 kg. moeten geven
indien zij meer dan 1000 kg. goud hebben
gedolven
Klompen puur goud
Meer dan 45 jaar geleden ontdekte
Rauschenbuseh oude geschriften uit de
tijd van 1200 tot 1585 en daarna, waarin
sprake was van vondsten van klompen
puur goud van wel 5 kg. zwaar in het
heuvelland, dat hij indertijd geërfd had.
Hij onderzocht daarop zijn berg, maakte
berekeningen enz. en kwam tenslotte tot
de verrassende conclusie, dat de goud
gravers van eens wel eens een kleine
„In dit gesteente zit meer goud dan in de rijkste Zuid Afrikaanse
mijn", zegt Carl Rauschenbusch, die in een klein dorpje bij Korbach
in Duitsland woont en geologen en technici, die kortgeleden een
onderzoek instelden, hebben de krasse bewering niet direct als onge
loofwaardig van de hand gewezen
Carl Rauschenbusch is eigenaar van een terrein, waarin een bergje met dit mogelijk
kostbare gesteente ligt. Of hier inderdaad sprake is van de ontdekking van een
goudader is nog niet bekend maar wel is met zekerheid komen vast te staan, dat het
gesteente van deze berg goud bevat.
Carl Rauschenbusch, een oude mynbouwdeskundige, begon 45 jaar
geleden, aangemoedigd door de publikatie van goudvondsten in oude
geschriften, met geologische onderzoekingen van een berg in Hessen
in Duitsland, welke zijn eigendom is. Volgens zijn mening moet er
voor miljoenen guldens aan goud in de berg zitten maar hij kon tot
nu toe de resultaten van zijn onderzoekingen niet praktisch aanwen
den. Daarom wil hij zijn bezit thans voor een miljoen D.M. verkopen!
Talrijke gelukzoekers, maar ook erva
ren mijnbouwdeskundigen alsmede verte
genwoordigers van grote goudmijnexploi
taties uit Zuid Afrika en Amerika hebben
de arme Carl Rauschenbusch als het
ware bestormd nadat hg een advertentie
„Goudmijn te koop" in een groot Duits
dagblad had geplaatst. Tot koop en
verkoop is het echter nog niet gekomen
tot op dit moment hoewel Rauschenbusch
nog steeds druk in onderhandeling is.
Carl Rauschenbusch wil op zijn oude
dag nog rijk worden maar hg is niet van
plan onmiddellijk toe te happen op het
eerste het beste aanbod. Hij heeft zich
bijvoorbeeld van de medewerking verze
kerd van een deskundige mijnbouwinge-
nieur, H. Richter uit Frankfurt. Deze
vindt het ook vanzelfsprekend, dat Rau
schenbusch eerst alle aanbiedingen nauw
keurig overweegt want sinds 1917 heeft
Rauschenbusch meer dan 800.000 D.M.
uitgegeven voor geologische onderzoekin
gen van het gesteente van zijn berg. Het
is een levenswerk van hem, aldus de heer
Richter.
son werd gewoon voor gek verklaard.
Was het leven al niet gëvaarïyk genoeg,
zonder satan de duivel op te zoeken in
zijn donkere onderaardse spelonken?
Een dagblad in Noord-Engeland waar
schuwde er in volle ernst voor, dat de
grond onder de straten van de binnenstad
vaak vol zat met allerlei levensgevaar
lijke gifgassen
Donderpreken
Een hoempa-orkest zette luidruchtig in. Langs het met bonte vlaggen gepavoiseerde
perron van het Londense Bishop's Road-station juichte een opgewonden mensenme.
nigte. Langzaam kwam een trein in beweging en reed een paar seconden later de
tunnel binnen Het was inderdaad een grootse gebeurtenis. Mr. Gladstone,
minister van financiën, zat een beetje onbehaagiyk maar desondanks waardig op
een van de open kolenwagentjes, tezamen met de hertog van Sutherland, de lords
Wenlock en Grosvenor en andere hoge autoriteiten. Ze zaten rijk en deftig, geklemd
tussen een woud van glimmende hoge hoeden en ruige zwarte baarden. En ver boven
hun geëerde hoofden kwam Londen in een uitbundige stemming. Muziek klonk overal
op en lawaaimakers stroomden de straten op en de weerklank van deze gedenkwaar
dige gebeurtenis drong al spoedig door tot in de verste uithoeken van het Britse
Gemenebest en de rest van de wereld. Het gebeurde op 9 januari 1863, nu precies
honderd jaar geleden en het was de eerste proefrit over de eerste ondergrondse
spoorbaan ter wereld
n ste trein vertrok. Hg was namelijk
Dertigduizend mensen overleden
Pearson's visie was ever» duizelingwek-
in de liel" kend als de verwezenlyking ervan- Hij had
het vraagstuk van de overbevolking in
Het was een uitzonderlijke prestatie, Londen veel urgenter in de periode van
zowel van technisch vernuft als van tac- koningin Victoria dan thans lang alvo-
tisch maar onverzettelyk ingaan tegen rens deze bestond, onderkend. De spoor-
allerlei taaie vooroordelen. Een kwart wegen, zo had hij al jarenlang gewaar-
eeuw lang optomen tegen een byna onver- schuwd, zullen moeilijkheden doen ontstaan
zettelijke oppositie was de aanleg van deze en dit bleek later maar al te waar te zijn.
paar kilometer lange verbinding van de Dagjesmensen van het platteland werden
Metropolitan Railway Company de bij duizenden in de reeds overdrukke bin-
voornaamste schakel tussen Paddington- nenstad geperst. Het duurde maar kort of
om de Londense city te bekijken. De trot
toirs waren dan overvol met drommen
voetgangers en de met hobbelige keien
geplaveide straten raakten snel verstopt.
Een tocht per rijtuig door de Londense
binnenstad nam meer tijd in beslag dan
een ritje naar Brighton, dat 75 kilometer
van de Britse hoofdstad ligt
met de satan
Slaags
station en Farrindon Street voorafge
gaan.
De volgende dag, toen de dienst voor het
publiek was opengesteld, waren de platte
kolenwagons vervangen door luxe perso
nenrijtuigen. Zy vormden het laatste snufje
van de Victoriaanse mode met eerste,
tweede en derde klasse coupé's, met ve
rende kussens en gasverlichting. Zo groot
was de toeloop om het nieuwtje van reizen
in de „catacomben van de hel" zelf te
ervaren, dat de plaatskaartenloketten al
spoedig moesten worden gesloten. Het was
onmogelijk om op tussengelegen haltes in
te stappen. Aan het einde van die eerste
dag waren in totaal niet minder dan
30.000 passagiers vervoerdEr werden
banketten aangericht, toespraken afgesto
ken, er waren vele huldeblyken, maar
daarnaast ook bedekte toespelingen van
fervente tegenstanders. Maar het stond
voor de directie van de Metropolitan al
wel vast, dat de door haar geïnvesteerde
200.000 en de andere aangetrokken kapi
talen, een zeer veilige belegging waren
Vooruitsiende blik
By al die dure banketten en snorkende
toespraken ontbrak slechts één belang
rijke figuur en wel de man, wiens grote
dag het in feite wasde Londense
advocaat Charles Pearson, aan wiens
vooruitziende blik dit alles was te dan
ken. Zonder zyn noeste werk zou er geen
ondergrondse zyn gekomen. Toch had hg
hiervoor geld gevraagd noch gekregen
van de Metropolitan Railway Company.
En hii «'ns e» evenmin bij. toen de eer-
kwamen zo'n slordige 800.000 per i
De politie had al van alles geprobeerd:
verkeer geregeld mét seinvlaggen en
lichtsignalen, zelfs met fluit en bel. Dras
tisch waren de ideeën, die toen ontstonden,
zoals het droogleggen van het Regent's
Canal en er eenvoudig een spoorbaan van
te maken. Of, waarom geen spoorweg
rondweg hoog boven Londen gebouwd op
bogen en afgesloten met glas?
Met spot en hoon werden dergelijke
suggesties begroet. Maar in het byzonder
het plan, (jat was ontsproten aan 't brein
van Charles Pearson en dat de aanleg
van een ondergrondse spoorweg behelsde,
ver beneden de Londense straten, die de
hoofdstations van de bovengrondse spoor
weg met elkaar kon verbinden zonder het
verkeer te hinderen stuitte op talloze
bezwaren bij het Londense publiek. Pear-
Ervaren spoorwegmensen waarschuwden,
dat wanneer Pearson zyn zin zou kry-
gen, het in de City niet zou zijn uit te
houden vanwege het oorverdovende ge
daver. Parlementsleden voorspelden, dat
de mensen uit hun huizen zouden worden
gedreven tijdens het boren van de tun
nels. Een spotprentje in „Punch" liet
een door de vloer van een Londense
keuken opduikende machinist zien, die
een schepje kolen voor zyn locomotief
wilde lenen
Dominees waarschuwden van hun kan
sels, dat er niets goeds uit voort zou
komen... dat er geen zegen rustte op het
gewroet onder de voetzolen van God-vre
zende mensen. Eén van die predikanten,
dr. Cumming, voorzag zelfs, dat een
ondergrondse spoorweg het naderbij komen
van het einde van de wereld zou bespoe
digen
Toen het bekend werd, dat Charles Pearson
zich een ondergrondse vijf minutendienst
voorstelde, werd het publiek bijna waan
zinnig. Zou dit niet beslist moeten leiden
tot ontzettende rampen? Tot diep onder
gronds ingesloten en verminkte passagiers
in een baaierd van stoom, vuur of rook?
Zeventien jaar
Pearson werkte ondanks al die bit
tere spot en hoon stug door met zyn
plannen, ontwikkelde zijn theorieën, debat
teerde met domme dwepers of belangrijke
functionarissen in de samenleving en ver
zamelde langzamerhand een groepje
mensen om zich heen, die geloof hadden
in zyn ideeën. Pas na zeventien jaren van
harde en ondankbare arbeid, nam het
parlement eindelyk de wet aan, die de
bouw van een ondergrondse spoorlyn mo-
gelyk moest maken.
Maar wat voor een locomotief zou
er gebruikt kunnen worden? Dit was lange
tyd een scherp tegenargument geweest
van zyn tegenstanders. Hoe kon een trein
door een lange tunnel rijden zonder dat
de passagiers stikten in de rook en het
roet van de locomotief? Verscheidene
oplossingen waren al uitgewerkt, vooral de
„heet water en hete baksteen-machine".
Hier kwam geen vuur aan te pas en dus
ook geen rook of roet. Het werkte, wan
neer het precies voldoende heet water en
hete vuurvaste stenen had om stoom te
produceren van halte tot halte. Maar de
machine bleek geen succes te zyn
De oplossing werd eindelyk gevonden
door een gewone locomotief uit te rusten
met een extra reservoir om stoom en rook
vast te houden totdat de machine die op
een open baanvak kon spuien. Maar het
lastige probleem kwam pas, toen het
werk aan de tunnels eind 1859 kon gaan
beginnen.
Enorme moeilykheden moesten worden
opgelost. Hele ryen huizen moesten worden
gesloopt; met schop en pikhouweel moes
ten grote sleuven worden gemaakt voor
riolering, gas en waterleiding. Al van de
eerste schop grond, die verzet werd. af.
werden de werkzaamheden op de voet ge
volgd door argwanende huiseigenaren, die
het onderste uit de kan eisten. Elke keer
als er ergens een barstje in de gevel van
een huis boven de tunnel ontstond, kreeg
de directie van de Metropolitan prompt
een briefje van een of andere deurwaarder
De ene reusachtige en buitensporige eis
tot schadevergoeding volgde de andere.
Er scheen geen eind aan te komen. Een
Londense kerk was, naar werd beweerd,
helemaal gerestaureerd van de enorme
schadevergoeding, die betaald moest wor
den En tijdens de vergaderingen van de
directie van de Metropolitan kreeg men
terecht visioenen van „het stoppen van
scheuren in kerken met bankpapier"
Barstende riolen
Alsof dit alles nog niet genoeg was,
barstte het beruchte Fleet Ditch riool
verscheidene keren tydens de bouw var.
de tunnel het vuile stinkende rioolwa
ter stond decimeters hoog. Gedeelten van
de muur werden weggespoeld en het konMr
reel tyd en handen vol geld om de schade
te herstellen.
„Wij hebben het wel gezegd' zeiden de
sceptici, „het kan niet. Het is een uitda
ging aan het adres van de duivel."
Doch ondanks alles werd 's werelds eer
ste ondergrondse een opzienbarend succes.
Pearson, de voor gek verklaarde fantast,
had het pleit glansryk gewonnen en nog
veel sneller dan zyn tegenstanders hadden
verwacht
Toch zou Charles Pearson „geschokt"
zyn, als hij had kunnen zien tot wat zyn
„lyntje" vandaag Is uitgegroeid. Op het
ogenblik Immers reizen per dag 1 1/3 mil
joen passagiers per ondergrondse en eeD
traject van dit 180 km. lange net het
H'/2 kilometer lange stuk tussen Baat
Finchley en Morden - Is nu zelfs nog de
langste ononderbroken tunnel ter wereld!
(Copyright Opera Muncji)
Schakel tussen
de volkeren
Eurovisie
Mensen en gewoonten,
ontwikkelingen en ge
beurtenissen In 'n groot
deel van de wereld
kunnen tegenwoordig
door middel van de Eu-
rovisie onmiddellijk en
op hetzelfde ogenblik
aa- de bewoners van
de meeste Westeuro-
pese landen worden ge
toond. De televisie ls
een schakel tussen de
volkeren geworden, die
vooral de Europese een.
wording op belangryke
wyze bevordert!
Festivals, grote opera's
staatsbezoeken en be
langryke sportontmoe-
tingen met internatio
naal karakter interes
seren de bewoners in de
verschillende landen in
géiyko mate als by-
voorbeeld de kroning
van een monarch of de
opening van het Con
cilie. Het getuige zyn
hiervan bevordert in
grote mate de opvoe
ding tot Europees bur
ger en draagt ook be
langrijk by tot een goe
de verstandhouding tus
sen de volkeren. De be
tekenis van de Eurovi
sie is derhalve van by
zonder wijde strekking!
In de laatste tien ja-
i-en is hei. Eurovisienet
belangryk uitgebreid.
Wy behoeven slechts
enkele getallen te noe
men om de betekenis
van deze imponerende
televisiebrug in Europa
te illustreren. Van het
noordelyke Finland bij
voorbeeld tot Sicilië in
het zuiden, van West-
Berlyn tot Lissabon
worden niet minder dan
73.000 kilometer over
brugd vla 21 televisie
studio's in 17 verschil
lende landen. Daarbij
worden niet minder dan
ca. 1360 televisiezen
ders Ingeschakeld, w.o.
325 hoofdzenders en
deze zender bedienen
ongeveer 30 miljoen te
levisietoestellen met in
totaal 120 miljoen ky-
kers! Iedere week ln
het afgelopen jaar wer
den ongeveer 14 Euro
visie-uitzendingen ver
zorgd.
Kortom, de Eurovisie
verbindt de volkeien en
bevordert de culturele
betrekkingen. Ze heeft
haar hoofdzetel, even
als de Europese Econo-
mische Gemeenschap,
in Brussel. Van hier uit
(ln het Brusselse Paleis
van Justitie) leidt de
..Centre International
de Coördination Tele
vision" Iedere Eurovi
sie-uitzending
ls de Eurovisie In de
afgelopen tien jaren n
belangrijk middel ge-
wees^ tot het kweken
van een beter begrip
tussen de Europese vol-
keren, de komende ja-
ren zal deze taak nog
belangrijk worden uit
gebreid, nameiyk, het
bevorderen van een be
ter begrip tussen de
bewoners van de con
tinenten, Een verdere
ontwikkeling van de
communicat letechniek,
welke bereids een Tel
star en Relay hebben
opgeleverd, zal dit mo
gelijk maken en in de
naaste toekomst wordt
hlerby met grote ver
wachtingen uitgekeken
naar de lancering van
nieuwe Amerikaanse
communicatie-satellie
ten!
