Het knutselhoekje
kW
1
ZATERDAG 9 FEBRUARI 1963
DE LEIDSCHE COURANT
PAGINA 9
'T ZIEKE PAARD
ii
Eindelijk dan toch kwam de veearts
tegen een uur of elf met mijn broer
naast zich op zijn tilbury aanzetten. De
kring rond het zieke paard opende zich
en met zijn instrumenten gewapend be
gon hij terstond aan zijn onderzoek:
temperatuur opnemen, de hartslag con
troleren enz. enz. Hij zei daarbij geen
woord, maar iedereen volgde met ge
spannen aandacht al zijn verrichtingen.
Toen hij met zijn onderzoek klaar was,
nam hij vader en moeder ter zijde.
„Ja, beste mensen, il; hoef u zeker
niet te zeggen, dat het een heel ernstig
geval is, maar ik zal het uiterste
doen om te proberen het prachtige dier
er weer bovenop te helpen Als het lukt
zal het in ieder geval een heel tijdje
duren, eer het weer gezond op zijn be
nen staat. Maar indien de toestand dui
delijk achteruit zou gaan, dan moeten
we het dier uit zijn lijden verlossen en
laten afmaken. Ik zou het zeer jammer
vinden van het mooie dier, maar heel
vaak draait het daarop uit.
Allereerst zal ik d- „patent" aderlaten
en morgen kom ik dan terug met de
medicijnen, die het verzwakte hart weer
krachtiger moeten maken".
Daarna begon hij een plekje op de
nek kaal te knippen, opende toen met 'n
pincet een ader van de hals en bracht
er vervolgens een stevig elastiek buisje
in. Het bloeu, dat bij iedere hartslag
naar buiten spoot, werd opgevangen in
een emmer. Maar d. eerste straaltjes
hadden menigeen verrast. De enkele
vrouwen, die er rondom heen stonden
konden 't niet langer aanzien en haast
ten zich met bleke gezichten naar bui
ten. De mannen hadden volop werk om
kop en hals van het dier stil te houden,
opdat het buisje niet los zou gaan.
Toen de emmer voor meer dan de
helft gevuld was vond de veearts, dat
er voldoende bloed was afgetapt. Het
ontstane wondje werd met zorg ont
smet en vervolgends solide verbonden.
„Ziezo", zei de veearts, „laat het dieT
nu verder een paar uur met rust, houd
het warm toegedekt en breng 'n scherm
om zijn leger aan. want het is nu zeer
gevoelig voor tocht. Straks kunt u wel
eens proberen of het mogelijk wat drin
ken wil en kan, maar geef het dan niet
al te koud water. Ik hoef u zeker wel
niet be zeggen, dat het gewenst is bij
het dier te waken. Wees vooral voor
zichtig, als het weer eens wat wild
mocht worden en met zijn poten gaat
maaien, want een tik van zijn machtige
benen zou hard kunnen aankomen. O ja,
en dan dit nog- een ziek dier is net als
een krank mens, als het een tijdje op
één zijde gelegen heeft, wil het wel
eens graag omgelegd worden. Dus wen
tel het één of twee keer per dag om,
maar nog eens, met de nodige voorzich
tigheid"!
Daarna gingen vader en moeder met
de veearts naar binnen. De man moest
zich eerst wat bij de pomp reinigen
waterleiding was er toen nog niet
want hij zat vol bloedvlekken- en spet
ters. Toen dit gebeurd was, liet hij zich
de koffie die moeder intussen gezet
had, blijkbaar heerlijk smaken, want
niet minder dan drie grote koppen vol
liet hij met welbehagen naar binnen
glijden tot grote voldoening van de
gastvrouw.
De sigaar, die vader hem vervolgens
aanbood, nam hij ook al met dank aan
onder de schalkse opmerking:
„Misschien denken de mensen wel,
als ik flinke rookwolken de lucht in
blaas, dat mijn tilbury niet enkel door
mijn paard, maar ook door een motor
voortbewogen wordt. En nu moet ik met
'n vaartje naar mijn andere patiënten
toe. Tot morgenavond dus!"
(Wordt vervolgd).
CORRESPONDENTIE
Ada Keyzer Leimuiden, stuurt ons een
verhaaltje en een versje.
DE VERJAARDAG
Anja is woensdag jarig geweest. O,
wat was dat een feest! Haar moeder
was 's morgens heel vroeg opgestaan
om het ontbijt klaar te maken. Met
haar zusje Ina ging Anja eerst naar de
kerk en daarna gingen ze gauw eten.
Toen kreeg ze haar cadeautjes. Ze wa
ren zó vroeg dat er nog tijd was om te
spelen. Al gauw kwamen haar vrien
dinnetjes Anseline en Hanmeke voor de
deur. Samen gingen ze naar school. De
hele dag hebben ze lekker gespeeld. Ze
kregen gebakjes en limonade. Het was
een mooie dag.
OP VAKANTIE
We gaan weer op vakantie.
We gaan misschien naar zee.
En als ik niet ondeugend ben,
Dan mag ik zeker mee.
We reizen met de auto,
We reizen met de trein,
Of anders met een vliegmachine,
Dat gaat nog eens zo fijn.
We varen met een stoomboot,
Zo ver als het maar kan.
Van Holland naar Zuid-Afrika,
En dan nog naar Japan.
We gaan weer uit logeren,
We gaan heel vei van huis.
Ik ga wel graag op reis, maar toch,
Bon ik weer het liefste thuis.
Els v. d. Valk, Zoeterwoude. Het op
stelletje heb je heus aardig gemaakt en
het komt vandaag in de krant.
IK LEERDE SCHAATSEN.
Het was donderdagmiddag en ik had
vrij van school.. Ik wist niets te i'oen,
want het vroor zo hard en en
Nellie konden niet komen. Het zo
glad en zo koud. Toen dacht ik opeens,
dat ik nog niet kon schaatsen. Ik vroeg
aao papa of hij een paar schaatsen voor
me zocht en of hij ze aan wou binden.
Dat deed hij. Hij droeg me ook naar
buiten, want het pad bij ons is zo glad,
dat je er gewoon wel op kon schaatsen.
Toen zette papa mij op de Rijn, achter
het huis en ik begon te schaatsen. Ik
viel een heleboel keer, maar daar gaf
ik niet om want ik wou het toch goed
leren, 's Avonds kwam ik pas laat thuis
met de blijde boodschap dat ik kon
schaatsen. Toen gingen we eten. Na het
eten ging ik nog even buiten 'n sneeuw
pop maken. Toen hij klaar was, ging ik
naar bed, want het was al kwart voor
acht Die nacht vroor het heel hard.
De volgende morgen was mijn hele
sneeuwpop bevroren.
Ineke van Niekerk, Alphen. Wat heb-
hen jullie een fijne middag gehad op
het ijs. Leuk dat je er zo'n gezellig ver
haaltje over gemaakt hebt.
IJSPRET
Het was woensdagmiddag, dus een
vrije middag. Het vroor heel hard, dus
we konden schaatsen. Het ijs was sterk
genoeg. Nelleke, Cora, Jos en ik zouden
gaan schaatsen. Om half drie hadden
we op de ijsbaan afgesproken. Gelukkig
waren we allemaal op tijd. Er werden
die middag wedstrijden gehouden. Cora
moest tegen Nelleke rijden en Jos tegen
mij. Op het laatste nippertje won Nelle
ke van Cora en Jos en ik eindigden ge
lijk zodat we het over moesten doen.
Nu moesten Nelleke en Jos tegen elkaar
rijden en Jos won van Nelleke zodat
Jos de derde prijs kreeg. Het was een
leesboekje van Stijfkopje. Jos moest ook
nog tegen andere meisjes rijden. Daar
na waren de wedstrijden afgelopen.
We hadden al'le vier was geld gehad
om wat te kopen. Daarom kochten we
ieder een flesje chocolademelk en een
koek. We deden ook nog met ons vie
ren een wedstrijd. Het werd erg span
nend want Jos en ik lagen allebei voor
aan. Toch won Jos nog. Later kwamen
we Monica ook nog tegen. Toen maak
ten we met z'n allen een lange sliert,
allemaal achter elkaar.
Jammer dat Jos om half vijf thuis
moest zijn om haar moeder te helpen.
We hebben nog even rondgeschaatst en
zijn toen o'ok maar naar huis gegaan.
Dick Bouwman, Leiden.
HET SCHILDERIJ WOLLENWEI
Op de slaapkamer van Jan hing een
schilderij "oorstelende eer kudde scha
pen, die liep te grazen op een stuk hei
de Jan moest altijd kijken naar de
schaapjes en grootvader, die Jan eens
naar bed bracht, kon zo mooi vertellen
over die witte wollen schaapjes. Groot
vader noemde het schilderij „Wollen-
Op een avond, toen Jan in zijn bed
lag, dacht hij:
„Wat zou ik graag eens tussen de
schaapjes op Wollenwei willen zijn".
Opeens klonk er een stem door de
kamer, het was grootvaders stem, die
„Klim maar uit je bed en ga naar
het schilderij Wollenwei".
Maar Jan zei. „Ik kan toch niet op dat
schilderij, ik ben veel te groot".
Toen zij opa: „Nu ben je klein, klim
er maar op".
Jan bekeek zich zelf en zag dat hij
heel klein was. Hij klom uit bed, pakte
een stoel en klom zo op het schilderij.
Daar vloog een wesp om zijn hoofd en
Jan zei:
„Dag mijnheer wesp".
„Wat kom jij hier doen?" vroeg de
wesp.
„Ik, ik, niks hoor. Ik kom alleen met
de schaapjes spelen. Mijn opa heeft me
klein gemaakt en nu kan ik op het
schilderij staan".
Jan keek verder niet meer naar de
wesp en begon gras te plukken voor
de schapen. Onder het plukken kreeg
hij zo'n slaap, dat hij zich op het gras
liet vallen en ging slapen. De schapen
liepen langs hem heen. Opeens werd
Jan wakker en keek rond. Waar was
hij? Daar hing nog steeds het schilde
rij Wollenwei. Zijn moeder kwam hem
roepen en toen bemerkte hij, dat hij
alles maar gedroomd had.
ONZE VAKANTIE
Het was een mooie warme vakantie
en de plannen waren klaar om een
mooie fietstocht te maken. De reis zou
ver zijn, helemaal naar Deventer.
We vertrokken om 6 uur 's morgens
uit Leiden en gingen de richting van
Utrecht.. In de buurt van Utrecht gin
gen we aan de kant in het gras zitten
om onze boterham te eten. We gaven
onze korstjes aan de eendjes die daar
zwommen. Na het eten gingen we weer
verder. We reden nu door bossen en
over heuvels en kwamen af en toe een
dorpje tegen. Tot we in Barneveld
kwamen. Daar gingen we naar een
speeltuin en we aten de rest van ons
brood op. Een half uur later gingen we
weer op weg en reden in de richting
van Deventer. Het was nog een flinke
tocht, die we moesten afleggen, maar we
deden het rustig aan en kwamen om
6 uur 's middags aan. Tante had het
eten klaar, eerst lekker soep en daarna
aardappelen en groente. We lagen al
om 8 uur in bed, zo moe waren we.
De volgende morgen waren we lek
ker uitgerust en mochten we helpen
koeien melken en voer geven. De dagen
gingen vlug om. Na drie dagen fietsten
we weer naar huis.
De hongerwinter 1945
22 februari. Vandaag heeft de lucht
weer gedaverd van bommen. We wor
den er onverschillig onder en gegaan
gewoon door met de schoonmaak.
Sinds een week moeten we 's avonds
om 6 uur binnen zijn, dat is een straf,
omdat de „ondergrondde" een spoor
brug in de buurt heeft opgeblazen, zo
dat de vijand er geen gebruik van kan
maken. Ook daar schikken we ons in.
Het is alleen erg lastig voor papa, d'ie
nu zo vroeg met de melk moet thuis
zijn.
De zuidelijke provincies van ons land
zijn al enige tijd bevrijd. We hebben
nu vandaag via het Rode Kruis formu
lieren ingevuld om iets van onze oudste
zoon te weten te komen, of hij nog
leeft en waar hij zich bevindt. Ook is
onze Hanneke al drie weken ziek, eerst
leek het „de bof", maar het is veel
ernstiger. Ze is een slachtoffertje van
deze tijd: ondervoeding. Bij hoge uit
zondering konden we voor haar 'n fles
je levertraan krijgen. Ze heeft in erge
mate bloedarmoede en zou eigenlijk
zeer versterkend voedsel moeten krij
gen. Wanneer de zon schijnt brengen we
haar, heel warm gekleed en in wollen
dekens gewikkeld, op het balkon. De
boter, die we nu maken uit volle melk,
is nu grotendeels voor Hanneke. De an
dere kinderen zijn wel mager, maar zien
er goed uit.
7 maart. Vandaag hebben we de ga
ven van het Zweedse Rode Kruis gehad.
Twee slimme dieven
5. Toen de Turkse officier aan de
stadspoort verscheen, ontdekte de dag
dief terstond de buidel in zijn tas. Hij
volgde hem in het gedrang, tot ze langs
een groentewinkel kwamen, waar hij
zich een kleine komkommer stal. Even
verder stopte hij deze tersluiks in de
tas vam de officier en keerde toen naar
zijn makker bij de stadspoort terug. In
tussen was de officier begonnen zijn in
kopen te dtoen. Hij zocht allerhande din.
gen uit, maar toen hij ze wilde beta
len, bemerkte hij, dat er in plaats van
zijn geldbuidel een komkommer in zijn
tas stak.
„Ik heb mijn geld thuis laten liggen",
zei hij tegen de koopman, „U gelieve
de waren op zij te leggen dan kom ik
zo terug om U te'betalen".
6. De Turkse officier zag er boos uit,
toen hij weer bij de poort kwam," maar
desondanks sloop de dagdief om hem
heen, haalde de komkommer weer uit
zijn tas en liet de buidel er weer in
glijden.
Dat was een feest. Vliegtuigen hadden
het aangebracht. De mensen stonden op
de balkons en daken om de vliegtuigen
toe te wuiven. Eén van onze kinderen
had les op de huishoudschool toen de
vliegtuigen over vlogen. Ze stormden
naar de ramen en met de tafelkleedjes
wuifden ze naar onze weldoeners. Grote
mensen liepen de tranen over de wan
gen vam ontroering. Het duurde nog eni.
go dagen, eer we het kregen, maar van
daag, 7 maart, hebben we het binnen.
Denk eens in, voor ieder kind 'n brood
je, zuiver wit brood van 800 gram, dan
voor ieder 125 gram boter en nog 125
gram gemalen gort. Nooit zal ik die
grage ogen van de kinderen vergeten.
Het werd een feestmaaltijd, ieder zo'n
portie echt witte brood op zijm bordje
en daarbij lekkere boter. Twee van on
ze kinderen aten maar de halve portie
op en bewaarden de rest in hun kastje
voor later, maar dat duurde niet lang,
want nog geen uur later gingen ze al
POTTERS
(Advertentie)
naar boven om de rest op te eten. Het
was ook zo lekker!
Vandaag ook bericht gehad over on
ze oudste zoon, dat hij gezond en wel
in bevrijd gebied zit. Als we nu maar
gauw iets van hem horen.
(Wordt vervolgd).
Dag allemaal. Tamite Jo en Oom Toon.
EEN GOEDE RAAD VOOR ALLEN,
DIE SNEEUWOPNAMEN MAKEN
VOOR DE PAARDESTAART
Het ziet er niet erg hups uit, al6 je
alleen maar een gummibandje om de
paardestaart spant. Zou het niet veel
leuker staan, als je de gummibandjes
door de ogen op de rugzijde van twee
overtrokken knopen brekt, die bij je
kleed of je pullover passen? Wellicht
kun je ook een draad aan het gummi
vastmaken, hem door de ogen trekken
(1) en dan verier trekken, tot 't gummi
(elastiekje) goed zit. Men Legt de ene
lus aan de ene zijde om knoop en haar
en de tweede aan de andere zijde, dat
is ook veel eenvoudiger, dan het elas
tiekje zo maar om de paardestaart te
winden.
Om mooie winterbedden te krijgen,
moet je behalve aan je fototoestel ook
om de volgende dingen denken:
1. dat een geelfiltei onontbeerlijk is.
Zonder deze ontstaat er geen wezenlijk
verschil tussen het wit en de schaduw.
2. dat een middtelsaielle film, die een
fijnkorrelig beeld geeft, de voorkeur
verdient.
3. dat je öe belichtingsmeter rdet ver
geet In de sneeuw is het licht n.l. ver
bazend scherp en overbelichte foto's zijn
nooit mori.
4. dat je toestel tegen sneeuwval be
schermd moet zijn. Naai daarom een
buidel (zak) b.v uit stof v«m een oude
windjack. Plastic kun je daar niet voor
gebruik, daar het in de koude stijf en
hard wordt. Neem dus een langwerpig
stuk stof, vouw het dubbel en naai de
zijden aan elkaar en maak aan de bo
venzijde een trekzoom voor een snoer.
Bij gebruik moet je evenwel het onder
ste deel naar boven keren. Knip 2 ga
ten in de bodem, waardoor je ie rie
men van je fototas kunt trekken. (Zie
tekening) en trek dan de zak onder het
toestel te zamen. Als je het wilt ge
bruiken, trek je de zak éénvoudig langs
de riemen naar boven.
Het is onaangenaam, als het fototoe
stel op je buik heen en weer slingert,
als je b.v. wilt skiën. Houd 't daarom
met een aparte riem of met een gordel
precies onder je borst op zijn plaats.
Verder dient men nog te weten:
1. dat men, als het kan, alleen moet
fotograferen, als de zon schijnt, omdat
men anders meestal sombere grijsachti
ge sneeuwbeelden krijgt.
2. dat men met tegen- of zijlicht be
tere toto's krijgt, dan wanneer men de
zon in de rug heeft.
3. dat je moet oppassen, als je te
vkig van de koude in een warm ver
trek komt. Laat dan het toestel liever
buiten de kamer staan. Een te snelle
overgang van vorst naar kamertempe
ratuur veroorzaakt kondenswater (be
slaan) op de lenzen, wat liet goed is.
Een lichte graad van beslaan maakt
reeds, dat het beeld onscherp wordt.
„Het Dorp" houdt
uitverkoop van
geschonken goederen
Gisteravond is in Arnhem op een
vergadering van het bestuur van de
Stichting Het Dorp" beslist op wel
ke wijze de talloze goederen, die zo
spontaan op de 26 nov.-actie zijn
aangeboden, te gelde kunnen worden
gemaakt. De bedoeling van de gevers
om de goederen op Amerikaanse wij
ze te verkopen ten einde een zo hoog
mogelijke opbrengst te verkrijgen, is
om technische redenen (de voor
naamste is wel de ontzaglijke hoe
veelheid) onuitvoerbaar gebleken.
Het bestuur heeft gezocht naar
een mogelijkheid om zo veel moge
lijk tegemoet te komen aan de be
doeling van de gevers: enerzijds een
zo hoog mogelijke opbrengst, ander
zijds zoveel mogelijk Nederlander#
bij deze tegeldemaking te betrekken.
Behoudens ministeriële goedkeuring
is het de bedoeling door middel van
advertenties in de dagbladen de mo
gelijkheid te openen deel te nfcmen
aan de verdeling van deze goederen,
waarbij iedere deelnemer tegen een
bepaalde, geringe vergoeding 'n kan#
maakt een dezer goederen te verkrij
gen.
Het spreekt vanzelf, dat de goede
ren, die voor het dorp bruikbaar zijn
niet voor de verdeling in aanmerking
komen, zo zegt het bestuur. Ook die
goederen, di>e een grote gevoelswaar
de hebben, zoals de Olympische me-
da'lle van Rie Mastenbroek en de
voetballen van Leo Horn, zullen op
een andere, passende wijze een be
stemming vinden.
MOND- EN KLAUWZEER
IN VEGHEL
Op een landbouwbedrijf in Veghel
is onder d)e varkensstapel mond- en
klauwzeer uitgebroken. De varken#
zijn ter destructie opgehaald. Gedu
rende 15 dagen is het vervoers-
verbod voor herkauwende dieren en
varkens ingesteld voor het Veghelse
gebied ten oosten van de Zuid-Wil
lemsvaart.
EEN KANGOEROE VOUWEN
Knip de figuur uiit en vouw ze in de
lengte-as, zoals de stippellijn aangeeft.
Vouw langs het andere stippe1 lijntje de
kop naar binnen en naar onderen en
evenzo de staart naar binnen en naar
boven, tot de figuur als het kleine mo
del uitziet.
Als je meerdere kangoeroes wilt ma
ken, dan leg je eerst de figuur in d#
lengte dubbel en trek ze voor het uit
knippen op het papier om, dat ook dub
bel gelegd is. Houd het geheel bij het
uitknippen met een paar bureauklem
metjes vast, zodat de vouw in het pa
pier en het model elkaar precies dek
ken.
Toen nu de Turk thuis kwam, barstte
zijn boze bui los: „Jij slechte vrouw,
wat heeft dat te betekenen, dat je mij
een komkommer meegeeft r.aar de ba
zar in plaats van mijn geldbuidel?"
„Ik zweer, dat ik de buidel heb mee
gegeven", antwoordde de vrouw. Met
een stak ze haar hand in zijn tas en
haalde de buidel eruit. „Merkwaardig",
zei de officier, „leg hem er maar gauw
weer in". De vrouw deed zulks en de
man spoedde zich weer terug naar de
koopman in dé bazar.
Wifü L*W
...lednbVmhirlf?
