<- IN DE KRANTENTUIN
Het knutselhoekje
DE KAARTENDANS
ZATERDAG 21 JULI 1962
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 11
j De dag der
kampioenen!;
Wllly de Groot, Hazcrswoude. ter, dat met zijn vinger achter zich wees:
Wat heb jij goed rondgekeken op de HÜ z<jj: ..Grote boodschap - kleine bo<xl-
Efteling en wat heb je dat reuze goed »chaP Toen liepen we weer verdér.
onthouden Daar zagen we de vliegende fakir. Hij
zweefde op zijn matje. Als je de fakir
buiten zag komen, gingen de tulpen be
neden open en als hij naar binnen ging;,
We zouden op een mooie dag naar de giggen de tulpen weer dicht. We liepen
Efteling gaan en dat was dan vandaag, weer verder en kwamen bij de kikker-
We vertrokken 's morgens om negen uur. fontein. Er zaten vier kikkers met hun
NAAR DE EFTELING
18 augustus a.s. i
opnieuw'njeugd- j
landdag van de
ou_M 5 We vertrokken 's morgens om negen uur. icmiem. nm miu«.o
jai «ui! Mijn vader kon de weg maar niet vin- mond wijd open en daar spoot water
i p den en daarom kwamen we er pas om uit. In dat water zweefde een prachtige
lente Rotterdam... half twaalf aan. Eerst kocht vader de „bal. Weer verder kwamen we by de
ben dag, m het te-kaartjes en toen gingen we er in. Wat roeivijver en de kanovijver.^ Daar b le-
J- 1 was m00j|
Het eerst gingen we naar de speel
tuin, maar daar was het zo druk, dat we
de hele tijd elkaar kwijt waren. Daarom
kind al lid?; gingen we
niet zo lang, maar wel gingen We
naar het zwembad en zwommen daar
tot kwart voor zes. Toen gingen we eten.
Na het eten gingen we nog naar de
siertuin en de tennisbanen Intussen
In het oerwoud van
Nieuw Guinea
een tante Jo en oom Toon bij. Bof jij
even? Schrijf ops maar trouw een 'brief
je. Ben je op school overgegaan? Dag
meiske, groetjes aan allemaal.
Wilma Devilee, Leiden vertelt over:
KABOUTER SIMPEL
Juist zou mijn zoon met zijn 4
de terugtocht aanvaarden, toen er twee
krooraöuiven neerstreken in de top van
een hoge boom, die vlak bij de kleine Er was eens een kabouter, die Simpel
kampong zijn machtige kruin ten hemel heette en hij was de bediende van de
verhief. Hij zag de verlangende blikken kabouterkoninig. Op een goede dag be^
Zusjes Haagen, Zoeterwoude.
Kinderen wat doen jullie altijd trouw
mee. Jullie verdienen best een prijs,
maar ja, daar kunnen we weinig aan
doen. Je moet maar gelukkig zijn.
Henri Martin, Leiden.
gingen we naar het sprookjesbos,
elke Shell-pomp.Daar gingen we eerst ons brood opeten ^ujg
- aiertum cu ue leiuiiouancu miuooci.
,1.Sïïli? h« hal{ acht geworden, tijd om
naar
(Advertentie)
Marion
OP VAKANTIE
een meisje van 11 jaar. Ze
„Vader! Moeder! We zijn over!" rie
toen gingen we weer verder. De
ste die we tegenkwamen was Jan met de
lange nek. Toen zagen we Doornroosje.
Ook zagen we een lange rij kabouter
huisjes. Daarna kwam Roodkapje aan
de beurt, met de wolf en de grootmoe-
Dag kinders, als jullie deze krant
lezen hebben jullie al vakantie. We
hopen maar op mooie zonnige dagen,
dan kunnen jullie lekker buiten spelen
en bruin worden. De volgende week
z,e gen we nog meer .sProokies °-a- de .twee krijgen nog een 'paar verhaaltjes een
van de bewoners, want kroonduiven zijn merkte hij, dat° de kroon van de koning BeSw^Z^wooS^ ai^mêt°haar vader au*° s^ar"e voor Zwitserland mochten dansende dolf ij n" de* 'n ach te gaal* Hans en vakantie 030 n6men Wij °°k ee" poosie
----- - - Betuwe. Ze woont daar met haar vader Hor:m ori r>otoT. nnii. vakantie.
voor de Papoea's wel het meest gewaar- gestolen was en nog wel door een kabou-
deerde wild. Ze zijn veel groter dan onze terdief. Iedereen vond het heel erg. ?n jno'™e,r1 en broertje Peter, die
bosduiven en wegen soms wel 5 a 6 pond, „Zal ik de politie waarschuwen?" vroeg de e klus zit. Marion zelf zit in ce
het gewicht van een flinke kip dus. Op kabouter Simpel aan de koning. De ko- TT
zijn vraag, of hij er eentje voor hen zou ning vond het goed en kabouter Simpel Het Yf aaf grote vakantie. Vader
schieten, kreeg hij door een tolk ten ging op weg. Onderweg liep hij na te en hadden van te voren plannen
antnwoord, dat de afstand veel te groot denken, wie dat toch wel gedaan zou 8ema^kt- Ze zouden met de auto een reis den
was. De beste boogschutter zou ze on- kunnen hebben. Intussen was hij op het naar Zwitserland maken en als Marior
mogelijk kunnen raken. Maar de toewan politiebureau gekomen. Daar zat een en rv;eji1 £?°®de cijfers op hun rap>
kende de draagwijdte van zijn geweer strenge kabouter achter een groot bu- p hadden, dan zouden ze mee mp'
en zijn schutterstalent. reau.
Onder ademloze stilte legde hij aan, „Wat is er aan de hand?" vroeg de
terwijl iedereen zich op eerbiedige af- politie.
stand plaatste en in spanning naar de „Ik kom zeggen dat de kroon van de
koerende duiven keek. Pang! Even stilte koning gestolen
en dan een wild gejuich. Een der duiven De politie zette diepe rimpels in zijn
kwam langs de buitenzijde van de kruin voorhoofd.
naar beneden rollen, terwijl' de andere „We zullen het eiland maar eens door-
wegvloog en zich in een nog hogere zoeken",
Marion en Peter mee.
Plonie Wallaart Leiden
DE FIETSTOCHT
Het was 5 mei en de kinderen had-
's middags vrij van school.
TANTE JO en OOM TOON
Engelse schepen kon krijgen. doch de mishandeling, waarvoor hij
De koffiegeur kwam uit de pastorie zich nu voor de Haagse politierechter
cuaoii - o- Wij en de keizer ging er binnen. In de verantwoorden, was toch min-
hij op het naa£, Zwitserland maken en als Marion hadden van cie meester een kaartje ge- keuken stond 'n oude priester, die in der fraa; zoals de officier van iusti-
had om met de fietstocht mee te doen. een pan koffiebonen brandde. t- rrmeta'tpprrip
Ik had wel zin, maar het enige was, „Wat doe je daar?" vroeg de keizer Vprdachtp had nameliik in Alnhën
dat ik geen fiets had. Mijn vriendinnetje grimmig. Maar de priester liet zich Verdachte had namelijk m Alphen
Ria had wel een fiets, maar ik niet. niet van z'n stuk brengen. Heel rustig a-d- RUn> toen hij p0* zVn meisje op,
broken. Zouden ze mee mogen? Ja of Ria had een grote zus, Gemma, die antwoordde hij: „Ik volg uw bevel op, weg was naar het station, een 14-
nee? Ze waren er zenuwachtig van en had ook een fiets en ze deed niet mee majesteit en verbrand de Engelse smok- jarige jongen zó'n klap gegeven, dat
dL\ridt!1 haast aie,* naar school. Moeder met de fietstocht. Nu had Ria aan haar keiwaren. de jongen een bloedneus opliep.
te Mama gevraagd of ik die fiets een nu begon Napoleon te lachen en liet was eigenlijk een lafhartige
keertje mocht lenen en dat mocht. de pastoor rustig met zijn werk door- streek," zo waardeerde de politie-
De dag van de rapporten was aange-
zei: „Toe dan toch, ga nu maar, i
eerder weten jullie het".
Saampjes liepen ze naar school.
„De bel luidt al! rennen!" riep Peter,
Wat waren we blij. We maakten alles
orde en om half drie vertrokken we.
de hoek om, toen we hard
boom in veiligheid stelde. Dat dacht ze Kabouter Simpel bracht de boodschap en ja hoor, nog net gehaald. Eerst bid-
tenminste! Mijn zoon kon n.l. nog net aan de koning over. den, wat voorlezen en daar ging de gingen rijden. We moesten naar molen
een paar veren van haar staart zien en De volgende dag zochten de kabouter- deur open van de 5de klas. Daar kwam De Valk. Daar stonden al een hele rits
op gevaar af van zijn reputatie te ver- agenten alles af en Simpel zocht ook de hoofdmeester binnen. Doodstil was kinderen. Wij sloten ons daarbij
iio7on incto Viü nncr ooi-, cr-hnt on urn- mee. Ein>r?'pJiilr warpn 7.P HnnHmnp pn het in de klas. De hnnfd meester hppnn- Wii waren met z'n vieren: Ria. Ki
liezen, loste hij nog een schot en... wa- mee. Eindelijk waren ze doodmoe en het in de klas. De hoofdmeester begon: Wij waren met z'n
rempel, weer raak! Jammer genoeg viel gingen onder een boom zitten. Opeens „Hans v. d. Horst, over. Jaap Steen- Antoinette en ik.
Ria, Kittie,
i ravijn, waar de enorme zag kabouter Simpel iets glinsteren in wijk over. Marion Wilson over en zij Een meneer vertelde wat we moesten
woudreus vlak bij stond. Mogelijk was de boom. Hij keek eens goed.
„Daar ligt de kroon!" riep hij opeens, cijfer is een zeven".
heeft het mooiste rapport, het laagste doen, maar vooral niet hard rijden, er
was geen haast bij. We gingen starten.
die dus wel verloren.
Uitgeleide gedaan door de geestdrif- En ja hoor, daar lag de kroon in een
tige bewoners van de kleine kampong nest. Vlug haalde Simpel hem er uit.
werd nu echt de terugtocht aanvaard. Wat was de koning blij. Als beloning namen werden nog voorgelezen en toen weg, toen mijn band zacht werd en
Als kinderen vochten de mensen, wie het mocht kabouter Simpel trouwen met de ging meneer naar de 4de klas. Daar even later helemaal lek. Daar stond ik
dichtst bij de blanke toewan met die to- prinses en ze leefden nog lang en ge- hoorde je: Peter Wilson over, met heel nu met de fiets aan de hand. Wat een
verkracht in zijn geweer mocht lopen, lukkig. mooie cijfers. Wat waren die twee blij. pech! Die middag kon ik naar huis
Schutter en wapen kregen menig ver- Jullie weten nu zeker wel wie de dief De bel ging. Peter was het eerst gaan lopen.
stolen (stiekum) aaitje van de vrouwen, was? Een vogel. T
die nu over hun schrik heen waren. Na
dat de toewan stellig beloofd had, gauw Jan Hogenboom, De Kwakel.
terug te komen, keerden de nieuwe ken
nissen naar hun hutten terug, overge
lukkig, dat zij zo'n dag hadden mogen
meemaken in hun afgezonderd leven.
De terugweg bracht weer nieuw
avontuur. Het kompas wees n.l. aan, dat
IV
ze nogal uit de kortste richting geraakt het bezit te Haelen aan de bloedverwaiv
waren en daar het oerwoud ter plaatse ten, want zij bezaten ook het kasteel
niet zo erg dicht was en er dus niet veel Neyenghoor te Neer. Willem verkocht
gekapt zou behoeven te worden, kozen het huis weer aan de zoon van Arnold
ze de rechtste weg. Maar daar hadden I Daniël IV. Nu heetten ze voortaan
ze een strop aan, want na een km of 5 „Heren van Ghoor d'Aldenghoor". De
gevorderd te zijn, stonden ze opeens voor bezittingen breidden zich tussen 1428-
een 8 m breed ravijn. Wat te doen? 1501 steeds meer uit.
Gelukkig stonden ter plaatse enkele Eén van de opvolgers: Werner van
mooie jonge, slanke bomen aan de rand Pallandt was een slecht mens 1501-1535.
van het ravijn. In een kwartier tijds vel- Hij liet Aldènghoor links liggen en werd
den de Papoea's een tweetal en wisten protestant. Toen kwamen de Van den
die zo,te-laten.vallen,cdat.ze naast elkaar Boetselaers. 1 §35-1628. Zij,, waren goed
ov§r het ravijn kwamen te liggen. Diekatholiek,, en bestreden de bendén. Uit
puzzel was dus handig opgelost en heel- die tijd is de kasteelvrouw, freule Van
huids kwamen allen aan de overkant. Boetselaer, zeer bekend. Uit die tijd
En nu zegt men, dat er in Nieuw-Gui- stammen de legenden: ,,'t Vurig ros van
nea weinig grote en gevaarlijke slan- Aldènghoor, Gloeiende Paai'dekoppen,
gen leven. Het kan zijn, maar dan heeft Bloedvlekken op de trap",
het groepje, waar ik nu over vertel het Slot volgt
toch wel bijzonder slecht' getroffen. Zij Zeg Jan kun je die legenden ook té
waren nauwelijks een honderd meter pakken krijgen. Of zijn ze soms in de
over het ravijn, of plotseling richt 'n boekhandel te koop?
wel 3 m. lange slang zich op haar staart
op om zich op mijn zoon te werpen. Marian van Zoest, Bodegraven vertelt
Maar één der Papoea's, die naast hem over:
liep. spring op en slaat met één slag van ONS SCHOOLREISJE
zijn bijl zo maar in de lucht het ondier
de kop af. In triomf wérd het serpent We gingen eerst met de bus naar
meegevoeord naar het kamp, want slan- Schiphol en toen we daar aankwamen
gevlees is ook al een geliefd gerecht bij gingen we in een treintje het vliegveld
dat volkje. op, Een meneer vertelde dat het vlieg
je begrijpt wel, dat men even schrikt tuig DC 8, het grootste van allemaal
bij zo'n avoutuur en mijn zoon vond het was. Het regende verschrikkelijk en
dan ook maar raadzaam om zelf z'n ge- iedereen die aan de buitenkant zat, werd
De Van Ghoors de Looz verkochten ALS MEN op EEN VULKAAN LEEFT lang door de aardlagen gesijpeld is.
Het aardoppervlak zou zodoende al lang
uitgedroogd zijn, als de vulkanen er
—v, niet voor zorgden het van tijd tot tijd
flinke voorraad water terug
MANCHETTENKNOOPJES VOOR
MEISJES ZIJN MODERN
jonge
Tegenwoordig dragen veel
meisjes bloesjes met lange
zeer goed passend bij lange kousen.
Maar bij deze bloesjes horen ook man-
chettenknoopjes en die kan men best
zelf maken. Men kan daarvoor nemen 4
heel kleine belletjes of 4 knopen van
'n bloesje of van 'n afgedragen jurk.
„Ik leef als op een vulkaan" zegt Of 4 gordijnringetjes, die je met stof
als men wil te kennen geven, overtrekt enz.
gaan. rechter het geval. „Laat het waar
zijn, dat de jongen weinig fraaie
woorden tegen uw meisje zei, maar
dan komt het nog niet te pas ^ls
grote kerel op die manier een jongen
te slaan," vond de officier van justi
tie,
„Het had misschien wel wat min
der gekund, maar als heer maak je
dan jezelf kwaad," verklaarde de
boomkweker.
De officier wilde rekening houden
met deze verklaring en volstaan met
50 boete of tien dagen hechtpriis
en een week gevangenisstraf voqr-
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar.
De rechter vond dit laatste over
bodig en legde alleen de gevraagde
boete op.
Na het feestje. Een 24-jarige
monteur uit Alphen a.d. Rijn was
naar een feestje geweest en dronk er
meer dan voor een autobestuurder
goed was. Op weg naar huis werd
hij aangehouden, omdat hij een wiel
rijder omver reed, die er overigens
nog goed af kwam.
„Het had slechter kunnen aflopen"
merkte de officier bij de Haagse po
litierechter op, „maar het was toch
al slecht genoeg," voegde hij eraan
toe, „want dronken achter het stuur
rad van de auto is een uitermate ge
vaarlijke bezigheid."
Verdachte verklaarde, dat hij nog:l-
niet „2;o dronken" was, maar dat de'
fietser verkeerd reed.
„Kan wel zijn, maar nuchter was
u in elk geval niet en dat is voor een
autobestuurder een eerste vereiste,"
constateerde de officier van justitie.
De eis luidde dan ook: twee weken
gevangenisstraf voorwaardelijk met
een proeftijd van drie jaar en intrek
ken van het rijbewijs gedurende zes
maanden.
„Dat kost dan mijn baan," betoog
de verdachte.
De politierechter liet gelden, dat
verdachte een blanco strafblad bezit
en volstond daarom met een geld-
Peter P. woont op de 18e verdieping boete van f 75 of .15.4a«en hechtenis
van een wolkenkrabber (fiat). Iedere e.n fen voorwaardelijke gevangenis-
eer te dragen, om op alles verdachfte kletsnat. Bij myiTvriendin Ineke Ver- dat he' bestaan onzeker en gevaarlijk In ieder geval moeten de dingen, die morgen daalt hij met de lift al tot de straf van "vee weken.
zijn. Dat was een goede gedacht, wapt laan, lagen de plassen op haar regenjas. 's en dat ieder ogenblik wat onaan- je ervoor kiest twee aan twee met gelijkvloerse verdieping Maar als hij
even later waagde opnieuw een nig Maar in de bus werd het beter? daar «enaams kan gebeuren. sterke zijde, liefst knoopsgaten zijde s avonds thuis komt, stapt hij reeds
grotere slang een aanval. Ze was min- droogde alles weer op. Intussen kwamen Er z,'n e,c,hter °ok mensen, die echt aan elkaar verbonden worden op op de derde verdieping uit en loopt
stens nog één m. langer dan de vorige, we bij calé „de Zoete Inval", daar gin- ee.n vulkaan leven. De as uit de 1 cm afstand en daarna naai je met verder de trappen op. Waarom doet hy
EINDHOVEN EN GELDROP
Als een pij] schoot zij de hoogte in en gen we ons brood opeten. In de speel-
zeer vruchtbaar en als nu de knoopsgatensteek om de draden heen, dat?
een paar jaar niet gewerkt waarmee ze verbonden zijn.
Wel Peter Pietersen is maar een klein De gemeenteraden van Geldrop en
gJJ.g W "VVÜ1C1. cc UlWlOCU iHtb Ut;
dellijk richtte het zich weer op. Het bleek De tijd vloog om en we hebben er heer- geda®hte. da^ hij nu zeker uitgebrand boor er een gaatje in en haal daar een aan
n.l., dat het schot haar staart getroffen lijk gespeeld. 1S- .^ar op n dag evenwel breekt hij reepje wasleer of handschoenenleer
had. De pijn maakte haar furieus en on- Na een poos gingen we weer in de bus wellicht toch weer uit. Een enorme door en leg er aan de buitenzijde een
danks de gewonde, bloedende staart, en verder door naar Amsterdam. Daar n? en Y knoop in.
trachtte zij telkens weer aan te vallen, hebben, we met een rondvaartboot een T' z0, ?r0 f?
Haar bewegingen waren zo wild, dat nie- boottocht gemaakt. Dat was heel mooi. da^ ze de da2 tot nacht maakt. NAPOLEON EN DE PRIESTERS
mand een kans kreeg om haar een slag We hebben het huis van Rembrandt van De damp heeft zich n.l. op zijn weg
toe te brengen. Maar door het bloed- Rijn gezien. Er waren nog huizen met daor de krater vermengd met lava- Ten tijde van de Napoleontische
verlies werden haar bewegingen trager rode luiken, dat was in die tijd heel afnf mf4nspn ma|H
Ook kan men leren knopen nemen, mannetje, die slechts reiken kan tot Eindhoven hebben donderdagavond
knop voor de derde verdieping!
besloten gezamenlijk het gebied tus
sen beide steden tot ontwikkeling te
brengen. Dit houdt o.m. in, dat wij
ziging van de grens tussen deze ge
meenten die Eindhoven in het begin
van dit jaar in het rapport „bestuurs-
roblemen agglomeratie Eindhoven"
had voorgesteld belangrijk minder
ingrijpend wordt.
Eindhoven krijgt er thans de Gel-
De „heer". Volgens de verdachte dropse wijk „Tivoli" bij, waar 4.500
een boomkwekersknecht uit Bos- mensen wonen. Door het eendrach-
Haagse
politierechter
0_ stof. De mensen moeten dan inder- logen beval Napoleon, dat 't vasteland
eindelijk kreeg een der Papoea's de dern. We zagen in de haven grote bo- haafj vluchten om de gloeiend hete geen handel mocht drijven met Enge-
kans ook haar kop af te hakken. Twee ten. Maar ook daar kwam een eind aan m°dder> die naar beneden regent te land. Hij beval, dat alle Engelse smok-
mannen hadden er nog een hele sjouw en we stapten weer in de bus om weer ontviucnten. keiwaren terstond moesten verbrand
aan om haar naar het kamp te trans- te gaan spelen in de speeltuin De Zoete Na die hete asregen volgt dan de worden.
porteren, waar men eindelijk doodver- Inval. We kregen nog een glaasje limo- hwa. Die gloeiende vloeibare steen- Op 'n dag evenwel, kwam de keizer vnpldp hii yioh als hoer" tiee besluit komt bovendien 'n einde
moeid arriveerde, toegejuicht door de nade. De terugweg ging langs de bollen- massa stroomt langs de berghelling naar op zijn ochtendnt door n klein dorp. K°°P - voe1de hy zich als „neer tige MSiuit komt Dovenaien n einae
achtergeblevenen, die zich al verkneu- velden, maar daar was niet veel meer te omlaag en bedekt velden en steden. Plotseling drong 'n heerlijke koffie- verplicht handelend op te treden, aan de strijd tussen beide gemeen -
maal- zien. Op de terugweg zwaaiden alle Soms beweegt die stroom zich wel met geur in z'n neus en koffie behoorde toen zijn meisje werd beledigd. Dat ten om het „omstreden gebied waar
mensen naar ons. Af en toe mocht er een 'n snelheid van 8 km benedenwaarts, tot de waren, die men uitsluitend op zou hem tot eer hebben gestrekt, in ook de Kroon is gemoeid.
(wordt vervolgd) 'n liedje zingen voor de microfoon, dat Daardoor is 't voor mensen, die hem te
was gezellig. Toen we bijnna thuis waren voet moeten ontlopen vaak onmogelijk,
moesten we, voor de chauffeur 10 maal terwijl 't terrein, waarover ze moeten
„hoera" roepen voor de onderwijzeres- vluchten, gewoonlijk zeer oneffen is.
sen, omdat ze ons zo'n prettige dag had- Maar de vulkanen richten niet enkel
den gegeven. Thuis gekomen, bedankten maar schade aan; alle leven op aarde
we de hoofdzuster nogmaals voor de zou uitsterven, als op een dag de laat-
Leuk. Eugenie dat je ons zo'n gezellig fijne dag en toen gingen we naar huis, ste vulkaan zou uitgebrand zijn. Bij
briefje schreef. Heb jij zo weinig ooms waar we alles aan vader en moeder en zijn uitbarsting geeft de vulkaan na-
en tantes? Nou,zeg dan heb je er meteen iedereen vertelden. melijk een massa water terug, dat jaren-
Correspondentie
Eugenic van Breukelen, Leiden.
REMI EN ZIJN
VRIENDEN
(naar Hector Malots „Weeskinderen).
3. Ik zette mij op de drempel en
huilde, toen de veehandelaar onze koe
haalde. We misten haar zeer, nu waren
we echt arm: we hadden geen melk en
geen boter meer. 's Morgens aten we
droog brood en 's avonds gekookte aard
appelen. Met Pasen eten alle mensen
in Frankrijk pannekoeken. Ik geloofde
niet, dat ze ditmaal bij ons op tafel
zouden komen. Maar moeder verraste
mij met zes lekkere pannekoeken. Van
de pastoor had ze de boter gekregen
en melk en meel van de dokter. We
wilden juist gaan eten, toen de deur
openging en vader Barbarin binnen
trad. Zo, zo, dat kup jij, ervan nemen,
terwijl je arme man van droog brood
moet leven? zei hij tegen mijn pleeg
moeder.
4. Hij begon terstond aan de panne
koeken en ging door tot ze alle zes
op waren. Toen pas viel zijn blik op
mij. „Ga naar bed", zei hij.
Ik lag onder de deken en deed net
of ik sliep. Maar ik kon niet slapen.
„Was deze man werkelijk mijn pleeg
vader?" Toen hij dacht, dat ik sliep,
zei hij tegen moeder: „Toen ik weg
ging', heb je me toch beloofd, dat je
Remi naar 't armenhuis zou sturen.
Waarom heb je dat niet gedaan? „Ik
kon 't niet", antwoordde moeder. „Dan
zal ik er hem morgen heen brengen"
zei Barbarin „Ik heb mijn proces ver
loren en nu bezitten we geen cent
meer. Ik ga nu naar 't dorp en zoek
mijn oude vrienden op".
(wordt vervolgd)
