lenteparade 1962 „Vorm en kleur"
SYMPHONY IN BLUE
Bloembollencorso trok weer tienduizenden naar de streek
ZATERDAG 12 MEI 1962
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
\7 AND A AG trok het telken j are
honderdduizenden lokkende be
zoekers van het bloemencorso weer
door de oude bollenstreek. De grote
weg van Haarlem naar Den Haag
toonde ter hoogte van het bij vele
vrachtautobestuurders in den lande
bekende chauffeursrestaurant „De
Uiver" onder Sassenheim weei het
vertrouwde beeld van de aanrijden
de praalwagens, reusachtige bloem
stukken in velerlei „Vorm en Kleur",
dit jaar het motto van het corso.
Het weer toonde zich deze zater
dagmorgen niet direct van haar
vriendelijkste zijde. Het was koud;
grijze wolken, hier en daar gevaar
lijk donkerder van tint, schoven langs
de lucht. Dat kon van alles beteke
nen; regen en wind zijn niet bevor
derlijk voor het corsobeeld, noch voor
de stemming langs de weg. Maar er
kon nog van alles gebeuren en daar
vertrouwden we dan maar weer op.
Langzamerhand formeerde zich van
zeven uur af de kilometerslange
stoet, iedere wagen op de vastge
stelde plaats. De jury was reeds
vroeg in de weer om alles met argus
ogen te bekijken (en de fouten te ont
dekken), want het verschil is soms
maar enkele punten, maar die en
kele punten kunnen het verschil be
tekenen tussen een eerste en een la
gere prijs.
In het restaurant waren het niet
de chauffeurs, die dé bevolking er
DE MUZIEK
BIJ HET CORSO
Geen bloemencorso zonder muziek
en zeker niet in een streek, waar elk
dorp, dat zich respecteert, -toch ze
ker een of meerdere korpsen, har
monieën of fanfares kent. Alleen is
het zo, dat bij een kleurig bloemen
corso ook een kleurig muziekkorps
hoort en al zijn de kleuren van de
uniformen der muzikanten dan niet
altijd zó uitbundig als b.v. die van de
r.k. harmonie „Crescendo" uit Hil-
legom, marcherende in allerlei dif
ferente burgerpakjes is natuurlijk
géén gezicht. Daarom heeft het corso
comité altijd als voorwaarde gesteld
dat de korpsen moesten zijn geüni
formeerd. Lr is altijd veel liefhebbe
rij geweest om „mee te mogen lo
pen" en altijd zijn er dan wel korp
sen bij, die een nationale, soms zelfs
internationale faam bezitten.
Er zijn jaren geweest, dat aok
spectaculaire buitenlandse gezel
schappen meeliepen. Wie herinnert
zich niet het zo prachtig uitgedoste
doedelzak- en pijperskorps van de
Schotse Hooglanders? Dit jaar is
echter weer alles Nederlands wat er
blaast, zo b.v. de beroemde Konin
klijke Harmonie ,,'s Herhogenbosch",
de Harmonie en drumband van de
Nederlandse Kabelfabrieken te Delft
en de Gist- en spiritusfabrieken uit
dezelfde stad, en het Harmonieor
kest van de Scheepjes wolf abrieken
uit Veenendaal. Van dichter in de
buurt stammen een tweetal Haagse
korpsen, een korps uit Gouda en
een uit Alphen aan den Rijn. Uit het
hogen noorden verschijnt een drum-
en brassband uit Warmenhuizen op
het appél.
Dicht bij huis zijn de verschillen
de korpsen uit de bollenstreek van
Leiden tot Beverwijk. Noordwijk
vaardigt „Crescendo" en „Excelsior"
af, Sassenheim „Adest Musica" en
„Crescendo", Warmond „Warmonds
Fanfare", Voorhout „St. Caecilia",
Lisse „Trou moet blycken" en „Cani-
te Tuba", Noordwijkerhout „St. Jean
ne d'Arc" en „De Harpe Davids",
Hillegom „Crescendo" en de Hille-
gomse Harmoniekapel, Bennebroek
„Kunst na Arbeid", Heemstede „St.
Michael" en dan ook nog, als beho
rende tot het bollengebied, de „Be
verwij kse Harmoniekapel".
van uitmaakten,' doch de vele figu
ranten, die als levende stoffering de
wagens moesten bemannen. We za
gen er ridders en edelvrouwen, go
dinnen en nymphen, bizar uitgedoste
figuren, geschminkt en gekapt als
voor een enorm openluchttoneel, een
onzaglijk „wagenspel" in de letter
lijke betekenis van het woord. Te
gen koude en bijtende wind zijn ze
geprepareerd. Vooral de meiskes
die hebben zich onder de dikwijls
ragdunnen toiletten „dichtgeplakt"
met isolerende kranten. Dat ritselt
wel een beeje, maar dat hoort nie
mand als de 35 minuten durende
stoet voorbijtrekt met muzikale tam
tam.
ÏIET FEEST is al enkele dagen ge-
leden in Lisse begonnen. In de
grote hallen van de H.B.G.-veiling
worden de wagens opgetuigd. Daar
zijn de kale skeletten van betonijzer,
zó van de smid af, heengereden. Dan
zijn er al heel wat werkuren aan be
steed. Honderden meters gebogen en
gelast in sierlijke krullen en arabes
ken tot geraamten van vissen en
mensen, bloemen en vogels. In de
veilinghal wordt dat ijzer dan om
woeld met stro en bedekt met mat
ten. Dat is óók een heel karwei,
waar de strovlechters dagen mee be
zig zijn. Is dat klaar dan komt de
beurt aan een legertje bloemensteek-
sters en -stekers. Mensen, die er met
enthousiasme vele vrije uren aan be
steden, veel jongens en meisjes ook.
Bloem na bloem wordt de versiering
in het stro geprikt, tien- en tiendui
zend maal een prik- of haarspeld ge
stoken. „De „echte" bloembinders
binden er hun veelkleurige werk
stukken en corsoconsul A. W. van
Driel (zeg maar „Jos") rept zich van
her naar der om aanwijzingen te ge
ven. Meters tule moeten worden ver
werkt, hier moet een lijn wat meer
geaccentueerd, daar moet een kleur
vlak wat scherper begrensd. Van
Driel is nergens en overal, wie hem
nodig heeft kan hem niet vinden,
maar ergens kom je hem altijd te
gen. En tussen al die bedrijven door
vind hij altijd nog wel tijd om te
praten over het corso, dat hij „ge
maakt" heeft en dat in de ware zin
van het woord zijn levenswerk is ge
worden.
VRIJDAGMORGEN begon dan de
laatste slag, die tot di p in de
nacht en voor sommigen tot de mor
gen heeft geduurd. Want toen wij
gisteren zo rond zeven uur eens een
kijkje gingen nemen hoe de zaken
stonden was men nog lang niet klaar.
Dat is trouwens ieder jaar zo, maar
het lijkt wel of het ieder jaar tóch
weer later wordt. Er stonden wagens,
waar het stro nog omheen moest,
andere waren reeds ver opgeschoten,
maar een wagen, die helemaal af was
hebben wij écht niet gezien.
Nu schijnt dat niet te hinderen,
want zeggen de deelnemers
klaar komen we altijd en bovendien
is het een extra attractie voor lands
man en vreemdeling om een praal
wagen te zien „worden". Men ver
schiet kilometers film en hoort in
vele talen de bewonderende uitroe
pen. Dat is óók reclame zegt de bol-
lenman.
Een filmploeg van de Engelse t.v.
was bezig een reportage te maken
van die opbouw. Vanmorgen deden
ze dat van de rijdende stoet. Binnen
kort kunnen de Engelse kijkers ons
corso dus op de beeldbuis verwach
ten.
Wat ons wél opviel is, dat het corso
dit jaar zo „blauw" is. Het zal wel
zijn omdat er nu eenmaal meer blau
we hyacinthenbloemen zijn dan in
andere kleuren, dat kan van jaar tot
jaar wel eens verschillen, maar dit
maal leek ons het geheel wel wat
erg aan de blauwe kant. Laten we
het dus maar een „symphonie in
blue" noemen.
QVERIGENS IS HET CORSO in z'n
vorm weer anders dan anders.
Van Driel gaat hoe langer hoe meer
afwisseling brengen in de lijnen van
de wagens, niet meer in alles het
ronde en vloeiende dat er nu ook
nog wel bij is maar we zagen toch
weer méér de strakke en hoekige lijn
verschijnen. We zullen daar nog even
aan moeten wennen; er waren inder
daad mooie, soms abstracte stukken
bij, maar hier en daar misten we
toch wel de vroegere soepelheid. Er
waren goede vondsten; geestige wa
gens als „Op tijd wakker", en de
alleraardigste parade van vier kat
ten onder de naam „Poesenmars".
Strak van lijn was „Gebogen bewe
ging", al zou de naam anders doen
verwachten. Abstract van vorm was
„Woestijnschepen", doch een der
moeilijkste rechtlijnigen vonden we
„Olympiade".
Er reden ook wel enkele raadsels
mee. „Balans" b.v. kon met evenveel
recht kermisdraaimolen heten, al za
ten de schuitjes dan wel erg hoog in
de nok. Klassieke Van Driel-wagens
waren er gelukkig óók nog. Om er
enkele van te noemen: „Zwaluwen"
in mooie schakering van donker
blauw, „Apollo" met de goed gesty-
leerde steigerende paarden, de zeer
goed geslaagde wagen „Fonteinen"
en dan „Chinese draak", naar onze
smaak een der mooiste wagens van
het corso, ook al door het meester
lijke bindwerk.
Tenslotte was er ook nog 'n „Bloe-
menkoningin". Die troonde met haar
gevolg op een wagen met dezelfde
naam en kwam uit de Duitse stad
Rheydt, waar eveneens jaarlijks een
corso uittrekt. Ze waren de gasten
van het corso-comité.
Rechtlijnig en koud
De foto's van de praalwagens, die
vanmorgen door de fotograaf Van
der Horst uit Leiden werden gemaakt,
geven een goede indruk van de ge
stroomlijnde, rechtlijnige opvatting
van het bloemenfeest van dit jaar.
Een en ander doet wat koud aan,
maar daar kan ook de afwezigheid
van een koesterend zonnetje mede
schuldig aan zijn. Bovendien waren
de bloemenfeeën nog niet op haar
post.
In de omgeving van café „De Ui-
ver" stonden vanmorgen onder meer
de volgende wagens opgesteld: „Heel
al", van de Bloembollencultuur te
Lisse, „Jules Verne", van de groep
Kwekers uit De Zilk, „Mechanisatie",
van de Stichting Mechanisatie Bol
lenstreek, „Apollo" van de Bloembol
lencultuur te Sassenheim, en
„Stroomlijn", van de Bloembollen
cultuur, afdeling Hillegom.
Advertentie
BREESTR. 171
Ontruimingsbevel voor
bewoners Vijzelflat
De winkeliers en bewoners van 't
Vijzelflatgebouw in Amsterdam heb
ben gisterochtend van de N.V. Am-
stelstein de aanzegging gekregen het
gebouw vóór 1 augustus te ontruimen.
„Het gebouw verkeert in een zoda
nige staat van bouwvalligheid, dat 't
een acuut gevaar betekent voor de
bewoners en voorbijgangers", aldus
de N. V. Amstelstein.
„De enige oplossing is daarom dat
het flatgebouw op zo kort mogelijke
termijn gesloopt wordt". De opzegging
heeft, aldus de aanzegging, de goed
keuring van de gemeente Amsterdam.
De ruim 1000 gezinnen die in het
Vijzelflatgebouw wonen zullen bij
het aanvragen van nieuwe passende
woonruimte door 't C.B.H. met voor
rang worden behandeld. De N.V. Am
stelstein heeft zich bereid verklaard
een tegemoetkoming in de verhuis
kosten uit te keren, gelijk aan het
bedrag van een jaar „kale" huur, met
een minimum van 600.
De Baarnse moordzaak, die op 5, 6
en 7 juni door de rechtbank te Utrecht
in behandeling zou worden genomen,
is uitgesteld. Naar wordt vernomen,
is het gerechtelijk vooronderzoek nog
niet gesloten. Verwacht wordt, dat
deze zaak eer6t na de vakantie sal
dienen.
