oooo
ïS Ru"".ït LtnlTd!
Het knutselhoekje
HET HONDENPARADIJS
- - -
ZATERDAG 10 MAART 1962
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
BEN, DE GROTE HELD
HOOFDSTUK II
DE BANKOVERVAL
Het duurde wel ongeveer een week,
voordat het hoofd van John weer zover
genezen was, dat hij er niet meer mee
'"Het werd" tÜfiok, want hun proviand, 1^°™' i?" d'
die ze in de schuilplaats altijd in voor- g***J y 'W'"'»
ran a ha^0r Wn« «ohooi Moor heen gegaan. Het was die avond veel de doos".
Lianneke Starrenbnrg, Leiden.
Goed zo meiske, geen enkel foutje.
Marian Bakker, Roelofarendsveen.
Ook jij hebt alles goed opgelost en
een pluim voor het keurige schrijven.
Ria van Rijn, Warmond vertelt over
Neeltje de Romijn, Leiden.
DE ZIEKE HOND
Onze hond was ziek. Anders speelde
hij altijd met de poes, maar nu lag hij
maar stil op zijn kussen.
„Het is bepaald reumatiek", zei de kat
en op een holletje haalde ze voor de
hond een fles vol medicijnen.
„Als 't u blieft", zei ze heel lief, „drink
er maar eens van lieve poes. Als de fles
leeg is, ben je vast beter".
De hond nam een grote slok. Het
smaakte helemaal niet lekker maar toch
zou hij het innemen. En warempel de
pijn werd minder. De hond was in een
wip weer gezond. Zo zie je maar, dat een
hond genezen is door een poes.
Lelde Fransen, Ter Aar.
Je spannend verhaaltje heb ik met be-
mooi een verhaaltje bij kunnen verzin- langstelling gelezen, maar het is heus
nen. Je moet maar goed oefenen. niet geschikt voor de kinderen. Verzin
i_ ,T.„ eens iets anders. Dag Leida!
Joke van der iviej, Leiden. p,,t a:j.n
ÜLi jÜ- kinderen vertellen.
BIJ DE GIDSEN
DE ANGSTIGE ACHTERVOLGING
EEN ONGELUK
„Jantje wil je even naar de slager?"
Vrijdagsavonds is^ er bij ons de bij- riep moeder. wim kon maar niet in slaap komen en
*n. Ik had er eerst „Even wachten moeder, ik ben aan 't het was toch al diep in de nacht. Op-
ben er toch maar opruimen. De soldaatjes moeten nog in eens hoorde hij geritsel in de tuin en nu stuk voor stuk zo verschuiven, dat
even later een deur klepperen. Hij wilde vijf munten horizontaal op een rij lig-
eerst zijn vader roepen, maar omdat hij gen en 5 verticaal. Zoals hier boven
geen
raad had-den was eeheel uitéermt Maar heen gegaan, «ei was cue avona veel d^OOOs"^^
in die tijd had Brown weer een'nieuw leuk«r da£ anders. Het begon met de Even later kwam Jantje beneden,
plan uitgebroed. „Wel, Stunner, ie laat ?pe^mg- Dr" gid?en- d,e ,p"ul{ïJ vl "Wa'..moet ik bi) de slager doen?" bang
me toch zeker niet in de steek, nu de w^„Wurf.n' ™0!f,oe.na^jV n„ vro£f J' kens,
overval op de sheriff zo jammerlijk mis. fond?n het nog niet goed. De Gido, het „Even een pond gehakt halen en dan Daar hoorde hij weer geklepper van
lukt is". hoofd v^n gidsen, ging een spoor uit- even bij de familie Jansen aan bellen en luiken,
kroop hij diep onder de de-
„Wat dacht je wel. je ziet me toch zetten- Toen het openen klaar was, kre- vragen of de kapper vanavond mijn ha- Zou hij zijn bed uitgaan?
zeker niet voor zo'n lafaard aan?" gen we een ?nefi* waar allemaal num- ren komt doen. Maar wees voorzichtig Hij hoorde stoelen verschuiven en een
„Nee, natuurlijk niet. Luister dan; ik mers opstonden. Daar moest Je een zin 0p straaat Jantje, hier in Arasterdam is deur open gooien. Daarna hoorde hij
loop met een plan rond, dat ons, als het m het heel erg druk". weer voetstappen in de tuin. Zou dat een
slaagt, heel wat meer zal opleveren, dan f™ was' Ï?1UN" »Ja moeder, dag moeder", en weg was dief geweest zijn? Nu was hij gelukkig
de overval op de sheriff, als die gelukt 00 meter. een spoor. Elke ronde, dat is hij. weer weg. Wat zou hij doen?
was. Het zal ons dubbel en dwars scha- een gro.ePle gidsen, kreeg een kompas en Hij liep de achtertuin door en in een Vader nog waarschuwen?
deloos stellen voor die ene mislukking", f6? •Semkaart ?e *>ndeleidster kreeg vaartje de stoep af, zonder links of Wim had een plan. Hy sprong uit bed
„Nou, ik ben nieuwsgierig, laat maar het kompas en de assistente kreeg de rechts te kijken. Daar kwam juist een en kleedde zich vlug aan. Hij sloop de
eens horen" semkaart. Marian is mijn rondeleidster. autobus aan en die kon niet meer stop- trap af en liep voorzichtig naar het
„Wel. luister dan. Je weet natuurlijk We v°naen een W» met de naam „gid- pen. Jantje kwam er onder. Hü had een hondenhok, waar Fik rustig lag te sla-
waar de bank van Kimmits ligt. Achter sen e.r onder- We snapten er niets van en arm en been gebroken en moest naar het pen. (Als het geen droom was geweest,
het gebouw in een zijstraatje liggen een we gmgen naar de Gido. Die is toen met ziekenhuis. Daar moest hij 6 weken blij- zou Fik heus wel hard geblaft hebben,
paar bouwvallige huisjes. Die steken wij Tan,e. .De.„ho?d. had «i!» «ehoord
in brand en terwijl de hele buurt naar
briefjes. Op de ene stond wanneer de Ineke Vermeulen,
die brand gaat kijken, dringen wij de ff JS v? met:
._i, n t,„_ji,,ct de semen. Dat moesten we oplossen. Er
kv«m uit: „Als wij een ouderavond ge-
ven, welke naam kies je dan?
Twee rondes waren bij elkaar. Ze had-
«oav. «r0 «.,rf den gekozen: Het gouden klaverblad. Je
gaan we eerbl i,nrl r>nnt#»n tyipp verf'.ipnpn Wpt mflpst. laal-
gen en gaan er -met de inhoud vandoor.
„Prachtig, prachtig, wat een schitte
rend plan!"
„Vind je niet? Maar
nog enkele dagen naar onze eigen woon-
Leiderdorp komt van de dief. Weet je wat Wims plan
was?.... De dief opsporen.
EEN ONGELUK Met Fik aan zijn halsband, ging hij de
„Ineke!" riep moeder. „Ga jij eens even u^- snuffelde met zijn neus op
naar de broenteboer. het trottoir. Ze gingen door wel tien
,Nee, ik ga niet", zei Ineke heel bru- straten.
Daar zag Wim in de verte een donkere
De kleine teddybeer wordt met gesple
ten pinnetjes (fig.) in elkaar gezet, zo
dat zijn armen en poten kunnen bewe
gen.
Als je hem na wilt maken, hoef je 't
voorbeeld alleen maar uit te knippen en
met plaksel op het vilt te bevestigen.
Dan knip je de stukken een voor een uit.
Boor er met een schaar of een kleine
spijker gaten in, waardoor je de pin
netjes kunt steken. Maak de armen en
de poten aan het lijf vast. Aan de achter
kant knip je zoveel van de benen van
de pinnetjes af, dat ze nog maar cm
lang zijn. De ogen en het gezicht zijn
kleine viltrestjes. Plak ze op de kop van
de teddybeer en plak dan de kop aan
het lichaam.
De broek kun je uit een kinderkousje
of uit vilt maken. Maar er gaatjes in en
doe er een koortje door.
andere ronde ook. Toen gingen we
plaats en spreken dan zondag verder af".
„Akkoord, je kunt op me rekenen", zei - -
John opgetogen.
Op dinsdag bij het vallen van de avond sSTS."
.ertroklcen de twee avonturiers, ieder GoTude.n 'egen. Ik hoor M de laatste.
Jullie kunnen ook best by de gidsen
schuilplaats „Old Nrolt", voorzien van
Hvnumipt Ap nrvlicp n o»ianrf .T* kon Stad °f d«fP ZC OOk.
komen. Het er er erg leuk en in je eigen wa^anders
„Je moet", zei moeder, „Ik moet naar
het postkantoor".
Ineke ging dus met veel tegenzin.
„Wat moet ik halen", vroeg ze boos.
„Appelmoes".
„Appelmoes, altijd appelmoes en nooit
dynamiet en d-e nodige proviand. Je kon
nooit weten, of ze hun grot weer niet
nodig zouden hebben.
's 'Anderendaags zou de bankoverval
plaats hebben. Ze reden tot ze nog een
Betsie Veldhuizen, Bodegraven.
OP DE KABOUTERCLUB
,Wat wou je dan?"
„Nou bloemkool of zo'
„Hier heb je geld, haal nou maar ap-
gestalte, dat moest de dief zijn. Fik be
gon heel hard te blaffen. De dief keek
om en begon hard te hollen. Dat was
jammer!
Maar wie kwam daar aan? Een agent.
„Wat doe jij zo laat op straat?" vroeg
de agent.
Wim vertelde alles. Toen ginge ze sa
men de dief opsporen.
Na een kwartiertje zagen ze hem
petmoes want we gaan gauw eten. Ik ^Yeef* aS^nt holde naar de dief en
ben zo terug en goed uitkijken". in .de boe^en-
„Ja moeder". Tevreden ging Wim naar huis.
Ineke pakte boos haar fiets, keek niet ,?gent g'ng even met Wim mee
iit wip ze op de hoek voorrang moest om a"es aan vader te vertellen.
- - De volgende dag stond in alle kranten.
ïn jongen een dief had opgespoord.
allemaal, 1
HOOIGRACHT 54
LEIDEN
^1 I 's Middags fietsten we om half twee
kwartier van liet stadje verwijderd wa- naar de kabouterclub. Eerst ging Rea
ren en bonden vervolgens de paarden in contributie ophalen en daarna openen. o
een dicht bosje vast. Nu was het zaak Ze ging nu iets vertellen over een geven en kwam onder de auto die jilist
niet door de sheriff en zyn helpers ge- etaleur, die een gaatje in zijn hoofd had, aankwam. Zwaar gewond werd ze naar - - - -
zien te worden, want tenminste het po- waardoor zijn verstand er uit gerold was het ziekenhuis gebracht. Ze was er twee Da2 auemaal, tot de volgende week.
litiehoofd zou hen zeker herkennen. Ze en hij niet meer wist wat hij doen moest, maanden zoet. TANTE JO EN OOM TOON
keken dus heel scherp uit en zochten Rea zei nu dat de kabouters hem wel
bovendien de stille, rustige straatjes op, wilden helpen maar ze zei dat ze dat
soms meer sluipend- dan gewoon lo- nit konden. De kabouters konden het
pend. wel. Ze zouden een hoedenetalage gaan
Maar deze ongewone wijze van voort- maken. Per volkje gingen ze ieder een
bewegen en dat voortdurend- rondkijken hoed maken van kranten, maar niet pre-
trok de aandacht van een jonge man, die cies dezelfde. Toen ze daarmee klaar wa-
wij reeds kennen. Het was Ben, de cow- ren gingen ze de etalage maken. Ze
boy, die van zijn ranch kwam om en- mochten uit de kranten knippen wat ze
kele boodschappen in de stad te doen. nodig hadden. Iedereen deed zijn best.
Hij dacht onmiddellijk, toen hij het Om de middag te sluiten d-eden we nog
vreemde gedrag van het tweetal opmerk- een paar gezellige spelletjes en voor we
te: „Die voeren wat in hun schild, ik zal het wisten was de leuke middag voo-blj.
ze ongemerkt trachten te volgen". Een Ella en Wllly Olierook, Hazerswoude.
ogenblik dacht hij er over om de sheriff Goed gedaan kinderen en ook de groet
te gaan waarschuwen, maar nee, dan be- jes terug.
Zün eentje de stille achtervolging eoort STaar heel?
pWihw ^tÏ opgeschreven. Je hebt toch zeker wel ge-
PRINS BERNHARDSTR. 51
NOORDWIJK
(Advertentie)
Bijna kwart miljoen kinderen doen
verkeersexamen
VOOR 60 OPGAVEN
IN HET DUITS
gevestigd in het correctiegebied na
bij Dinxperlo: op deze „Nederlandse"
school wordt in het Duits les gege-
ven aan leerlingen, die zowel uit
Op dinsdag 13 maart zullen bijna Duitsland als uit Nederland komen.
WASTAFELTJES
sage Romulus en Remus. Ook zij werden op de scholen, die aan het schoolver-
uitgestoten, maar een wolvin nam ze op keersexamen deelnemen, het schrif- x
en verzorgde ze tot ze groot en sterk telijke gedeelte van het examen wor- volgden dan de cursussen voor alge
Tegenwoordig pakt men een stuk pa- ""5" en daarna °P 'n dag de Itad B-1™- den afgenomen. Op een later tijdstip, mene ontwikkeling (28 pet.), de op-
...;i sucnnen. dat van p]aats tot piaats kan ver- leiding voor handel en administratie
schillen, zullen dezelfde kinderen (21 pet.) en de cursussen voor onder
hun verkeerskennis en -inzicht in de wijs diploma's (9 pet.) als belang
praktijk moeten bewijzen. rijkste groeperingen.
Het centraal bureau van het ver
bond verzond 60 in het Duits vertaal
de opgaven aan een school, die ie
EEN HEEL „FLAUW" RAADSEL
Daar zag hij hen opeens ver<
in het straatje achter het bankgebouw en
toen flitste het opeens door zijn gedach
ten, dat ze het daarop wel eens gemunt
K%\ht2beeneo^
vluchtig het steegje in spiedend. Er was een6 een kabouter die in 'n
Toen de verdachte mannen er geen mooie eikeboom woonde. Hij was wel
levend wezen bespeurden, schoot één erg leuk, maar hij had een groot gebrek,
hunner een der vervallen huisjes bin- Hij- snoepte veel. Als moeder wat iek-
nen, terwijl de ander gewoon doorliep, kers gekookt had moest hij altijd proe- - - - -
Vol spanninig wachtte Ben af, wat er nu ven, daarom noemde ze hem: kabouter Pier en een ballpoint, als men iets wil
zou gebeuren. Na enige ogenblikken Snoepgraag. Zijn moeder bedacht iedere opschrijven, wat men niet vergeten wil.
kwam de verdwenene weer te voorschijn, keer iets om het af te leren en hij had Vroeger had men daar een wastafeltje
bijna onmiddellijk gevolgd door rook- al honderd maal beloofd dat hij het nooit VCK?r- waar men de letters met een griffel
wolkjes, die al gauw groter werden en meer doen zou, maar hij kon het niet ^s^dus *n LatÜn) inkraste. Er zijn
weldra een rose gloed kregen. De boef laten en deed het telkens weer. griffels, precies zoals op de tekening, die
had het huisje in brand gestoken! Tot er op een goede dag een 0?.ger dan jaar oud zijn.
Aldra klonken kreten van „orand, klein toverfeetje langs de eikeboom Zij werden zo gebruikt: met het gebogen
brand!" Van alle kanten kwamen de kwam. Ze zag de helder witte gordijn- ^ak va" de achterkant, werd- de was op
mensen toestromen. Ben haastte zich tjes voor de raampjes en dacht: wie zou bet tafeltje glad gestreken,
achter het bankgebouw om naar de hier toch wel wonen? ^et de punt kraste men de letters er
straat aan de voorkant en daar zag hij Ze tikte aan het deurtje en de kabou- in- en wanneer men iets verkeerd had
de beide kerels tussen de toeschouwers termoeder deed open. „Wat woont u hier geschreven, dan gebruikte men de ach-
stdan af en toe hun blik steels naar de mooi", zei de toverfee. „Ik ben zo moe, terkant als gum en veegde de letter uit.
bank wendend, waarvan de ingang ech- mag ik hier even uitrusten?" Werden de aantekeningen niet meer ge-
ter bewaakt werd door een stevige por- „Natuurlijk", zei moeder. „Ik heb bruikt, dan schraapte men de was met
tier. juist limonade van bosbramen gemaakt". de scherpe kant aan het eind van de ach-
De cowboy doorzag het sliiwe plan en Dat vond de fee heerlijk. Toen mocht terkant af. Het werd dan gesmolten en
van een moment, dat de boeven even moeder van de fee iets wensen en ze weer op tafel gegoten,
niet keken, maakte hy gebruik om in 't dacht meteen aan haar kleine snoepertje. Wilden men echter iets opschrijven,
portiek te springen. De bewaker wilde Moeder vertelde het aan de fee en toen dat men ianger moest onthouden, dan
hem al in zijn kraag grijpen, maar Ben gaf ze moeder een reep. nam men geen was, maar de papyrus en
beduidde hem, dat hij hem iets te zeggen „Die geeft u maar aan kaboutertje later bet perkament.
Snoepgraag", zei ze.
Om 4 uur kwam snoepgraag thuis 'en Tegenwoordig is het leuk een tweeling
moeder gaf hem de lekkere reep, ten- te zynmaar vroeger!
minste..a dat dacht hij, maar in de reep - T
zat zeep. Veel kinderen dromen van een tweeling tekening staan aangegeven. Kun je ze opwekken.
Wat werd hij daar ziek van en hij broer of-zus. En veel tweelingen hebben - -
dacht: nu wil ik nooit geen snoep meer, veel plezier met elkaar, vooral, als ze als
LIa v. d. Geest, Leiden. alleen maar appels, bramen en bessen. 2 druppels water op elkaar lijken. In de
Toen je zag dat Louise het boek ge- Ons kaboutertje was voor goed ge- oudheid- betekenden tweelingen echter
wonnen had, dacht jij natuurlijk, nu ga nezen. ongeluk!
k ook mijn best doen. Maar het lukt niet Ria Borst, Rljpwetering. Zij werden als een slecht vvoorteken be-
-ltijd Lia. Ik kijk al naar je verhaaltje De oplossing was goed en je tekening schouwd en werden dadelijk na de ge-
Daar had je nu neei
een kwart miljoen kinderen van 11
en 12 jaar zich buigen over de vragen
van het schoolverkeersexamen, dat
door het Verbond voor Veilig Ver
keer wordt georganiseerd. Niet min
der dan 240.000 kinderen zullen de
twintig vragen moeten beantwoor
den. Dit is voor de 17e maal sedert
de oorlog dat het verbond in nau
we samenwerking met zijn plaatse
lijke afdelingen, de gemeentebestu-
Veel belangstelling voor
schriftelijke les
Het Centraal Bureau voor de sta
tistiek heeft de uitkomsten gepubli
ceerd van een onderzoek naar de om-
w Dmiyang van het schriftelijk onderwijs
ren en de politiekorpsen dit gi- i.n I960- Hierbij is o.m. gebleken dat
Hjgjin i960 bij 152 instellingen voor
schriftelijk onderwijs ruim 723.000
cursisten ingeschreven stonden of i
gantische examen organiseert.
t?7a Aan het examen nemen deel over-
Het bijgeloof, dat tweelingen ongeluk wegend leerlingen van de zesde klas'
brengen, is ook de achtergrond van de se van lagere scholen. Dinsdag zal flat jaar ingeschreven zijn geweest.
Van hen volgde 36 pet. een cursus in
de technische studierichting. Daarop
KINDJE IN TEIL VERDRONKEN
De gemeenteraad van Utrecht
heeft een voorstel goedgekeurd, om
een krediet van 95.C00 gulden te vo
teren voor de vervaardiging van het
had en het eerlijke gezicht van de cow
boy ziende, luisterde de man, naar wat
hij te zeggen had.
CORRESPONDENTIE
Gistermidag is het anderhalf jaar vo°rlopig ontwerp van een nieuw
oude zoontje van de landbouwer J. cohgi-?s- en concertgebouw „Tivoli".
Piels te Rossum verdronken in een üe Haarlems^e architect, ir. J. Bij-
wasteil, die op het erf van de boer- voet» heeft opdracht gekregen 't ont-
derij stond. Het kind, dat voor het j gebouw
eerst buiten speelde is in de met wa-
ter gevulde teil gevallen zonder dat
iemand op de boerderij het bemerk- -
te. Broertjes en zusjes ontdekten het in de woning van de arts dr. H. En-
ongeval. Hoewel een gealarmeerde klaar te Onstwedde (Gr.) Binnen een
arts zeer snel ter plaatse was, mocht uur tyd was de woning in de as ge-
kunstmatige ademhaling niet baten. legd. Van de inboedel van dr. Enklaar
Ook in het dichtbij zijnde ziekenhuis kon weinig worden gered. De oor-
Leg acht munten neer, zoals ze op de kon men de levensgeesten niet meer zaak van de brand is onbekend. Dr.
Enklaar is tegen brand verzekerd.
Brand is gisteren uitgebroken
vond ik heel aardig.
had je nu i
boorte in de bergen of in een bos te von-
JAQUARD
DE UITVINDER
1. Joseph Maria Jacquard wèró in 1752
in Lyon, de stad van de zijdenwevers,
geboren. Zijn vader was de chef van een
weverij; maar Joseph wilde geen wever
worden, omdat hij gezien had, dat het
werk hard was en slecht betaald werd
en omdat de fabrieken de arbeidskracht
van kleine kinderen misbruikten.
Lang dacht hij na hoe hij het werk
van de wevers kon verlichten en in 1799
stelde hij zijn eerste weefgetouw ten
toon.
Kort daarop werd hij aan Napoleon
voorgesteld, die hem een betrekking aan
het nationaal technisch museum te Pa
rijs verschafte.
In dit museum ontdekte Jacquard een
weefgetouw, die een zekere Vaucanson
uitgevonden had. Nu stond hij in een
museum, terwijl hij in de praktijk nog
niet beproefd was.
Maar JacquaTd zag dadelijk dat deze
beter was, dan zijn eigen uitvinding. Hij
begon hem uit te breiden en eindelijk
had hij het eerste bruikbare weefgetouw
uitgevonden.
2. Jacquard had verwacht, dat de we
vers zich over zijn uitvinding zouden
verheugen; zij vreesden echter, dat het
weefgetouw hen werkeloos zou maken
en zij weefden expres fouten in de stof,
die zo dus volkomen waardeloos was.
Tenslotte moest Jacquard zelf achter
het weefgetouw gaan zitten om te bewij
zen, dat hij goed was als men hem maar
goed bediende.
Maar dat verminderde de toorn der
wevers natuurlijk niet.
Eens verbrandden zij een van zijn
weefgetouwen op de markt en een an
dere keer hadden ze hemzelf bijna in de
Rhone geworpen.
Maar deze stemming veranderde spoe
dig. In 1840 waren er ongeveer 30.000
weefgetouwen in Lyon en omgeving.
Jacquard sleet zijn laatste levensjaren
in vrede op het platteland-. Hij had niet
zo heel erg veel verdiend met zijn uit
vinding, maar het bevredigde hem te we
ten, dat hij aan de kinderarbeid in de
fabrieken een eind had gemaakt en dat
hij het werk voor de volwassenen had
verlicht.
.mrMmatt! ÏXtom v wtlMm.
