In de Haarlemmermeerpolder komt een
grote draversbaan
VADER ZET GEZIN
VAN ZIJN ZOON
OP STRAAT
Lisse krijgt Jeugdverkeers-
school
TANGANYIKA OOK VOOR
FILATEUSTEN INTERESSANT
't Hoorntje
ZATERDAG 17 FEBRUARI 1962
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
STOETERIJ VAN DOOYEWEERD
VERDWIJNT VAN DVINDIGT
JN DE HAARLEMMERMEERPOLDER, vanouds een centrum van
de fokkerij van drafpaarden, komt een grote draversbaan niet
alleen, maar men wil er - alles onder de rook van het noordelijke
bloembollendorp Bennebroek - bovendien een grote stoeterij ves
tigen, waar straks een kleine honderd paarden in de boxen zullen
staan en waar ook een beroemde dekhengst zal worden gestatio
neerd met hetzelfde bloed als de befaamde Hairos II.
Twee Hillegommers, de gebroeders Harry en André Willemse,
hebben er zich financieel bij geïnteresseerd en het beheer van de
stoeterij komt in handen van de bekende pikeur Jan van Dooye
weerd, die momentèel een stal heeft op Duindigt bij Den Haag,
maar daar zó met ruimtegebrek heeft te kampen, dat hij naar een
ruimere behuizing moest zoeken en die nu vinden zal in het nieuw
aan te leggen draf- en paardencentrum
Werkzaamheden
reeds begonnen
Met de aanleg van de baan is men
intussen al druk bezig. Het wordt,
aldus vertelde ons de heer André
Willemse, voorlopig een trainings-
baan van plm. 900 meter, de lengte,
die is voorgeschreven door de hippi
sche sportbonden. Met enkele, vrij
geringe voorzieningen kan zulk een
baan geschikt worden gemaakt voor
officiële paarderaces. Dat is ook de
uiteindelijke bedoeling. De baan ligt
n.l. uitermate gunstig, tussen Amster
dam, Haarlem, Den Haag, Utrecht en
Het Gooi. In minder dan een uur
tijd is de Spieringerweg - waarlangs
de baan wordt aangelegd - vanuit al
deze plaatsen te bereiken. Momen
teel staan er al 21 paarden gestald.
Zodra daarvoor vergunning afkomt
gaat men beginnen met de bouw van
nog een stal met ruimte voor vijftig
dieren. In de toekomst hoopt men
dan nog te kunnen uitbreiden tot
een honderdtal dravers.
BEHEER
Het beheer van de stoeterij ligt in
handen van de bekende pikeur.. Jan
van Dooyeweerd. De leiding van het
bedrijf zal komen voor rekening van
een zekere heer Lefèvre, die de ter
plaatse aanwezige boerderij zal gaan
bewonen. In die boerderij komt t.z.t.
ook woonruimte voor zes pikeurs. Zes
man, die volop werk zullen hebben
met de verzorging en de training
van de paarden. De heer Dooyeweerd
laat in de onmiddellijke nabijheid
een bungalow bouwen.
In totaal beslaan baan, binnenter
reinen, gebouwen, enz., een opper
vlakte van enkele hectaren. Het per
ceel moest eerst worden omgespoten;
de teeltlaag was n.l. van slechte kwa
liteit en een goede bovengrond is
nodig voor een vaste grasmat
uur krijgen, kunnen we om half tien
aan de slag", was hun bescheid.
Maar eer het zover is? momenteel
raast er alleen nog maar een cater
pillar met een trekker, die niet min
der dan 340 paardekrachten onder de
motorkap heeft. Hiermede kunnen
in één veeg 21 kubieke meters zand
bijeen worden geveegd, voldoende
om vijf flinke vrachtauto's te vullen.
Deze combinatie van trekker en sera-
per is de grootste, die in heel west-
Europa in gebruik is. En dit enorme
motorisch geweld van paardekrach
ten wordt ingezet om straks - als al
les goed gaat - een honderdtal sing-
guliere paardekrachten aan hun
trekken te helpen.
/POTTERS
'„LINIA"
(Advertentie)
Een der paarden met verzorger die
reeds op de boerderij zijn .gestald.
OPTIMISME
Het staat voor de heren Willemse
al bij voorbaat vast, dat men niet
over belangstelling zal hoeven te
klagen als er eenmaal draverijen
van formaat zullen worden gehou
den. Het perkeerprobleem is voor
hen geen probleem, want zij heb
ben daar nog ettelijke bunders wei
land in eigendom „waar we net zo
veel auto's kwijt kunnen, als we maar
willen". Het wachten is nu op de
bouwvergunningen; al het werk is al
voorbereid „Als we de papieren om 9
Een gezin van moeder en zeven
kinderen de vader, de heer Maas
jr. ligt ziek in Duitsland, waar hij
was gaan werken, om daar een drie
dubbele kindertoeslag te kunnen ont
vangen, waar overigens niets van
terecht is gekomen is gisteren uit
zijn huis te Oisterwijk gezet. Het
meubilair kwam in de stromende re
gen op straat te staan.
De huiseigenaar is de vader van
de heer Maas. Hij had uitzetting ge-
eist, omdat er een huurschuld van
ongeveer 1390 gulden zou zijn. De
zoon had geweigerd zijn vader tien
gulden per week te betalen, omdat
zijn vader bij hem een "kamertje,
eten en verzorging zou kunnen krij
gen. De heer Maas sr. weigerde. Ge
ruchten gaan thans in Oisterwijk, dat
de huiseigenaar voor de woning 3&000
gulden kan krijgen, mits die leeg
wordt opgeleverd.
Kantonrechter en deurwaarder
hebben getracht, de huiseigenaar tot
andere gedachten te brengen, maar
de heer Maas sr. liet het op uit
zetting aankomen.
Toen de meubels in de regen op
straat stonden heeft een caféhouder,
die met het lot van het gezin begaan
was, «de spulletjes in zijn café opge
slagen. De moeder is bij kennissen,
de kinderen zijn in een rusthuis on
dergebracht. Destijds was ook het
aanbod van de gemeente aan Maas
sr. om de helft van de achterstalli
ge huur te betalen door de huiseige
naar afgewezen.
Maandag a.s. om 2 uur zal door of namens de burgemeester van Lisse,
mr. Th. M. J. de Graaf, in een der hallen van de Hobaho een jeugd-
verkeersschool worden geopend. Dank zij de medewerking van het ge
meentebestuur heeft het Verbond voor Veilig Verkeer de beschikking over
deze veilinghal kunnen krijgen, zodat vanaf maandag praktisch verkeers-
onderwijs zal kunnen worden gegeven met behulp van deze Jeugd Ver
keersschool, die door Shell Nederland vorig jaar ter beschikking van het
Verbond voor Veilig Verkeer werd gesteld.
Maandag opening
DOEL EN OPZET
Er hoeft nauwelijks op worden ge
wezen hoe belangrijk, gezien de toe
nemende verkeersonveiligheid, de
verkeersopvoeding van de jeugd is.
Uiteraard is het in eerste instantie
de taak van het onderwijzend perso
neel om op de scholen de jeugd be
kend te maken met de verkeersvoor-
schriften en hen de gedragsregels
bij te brengen, die elke weggebruiker
zich ter bevordering van de ver
keersveiligheid eigen dient te maken.
Met hoeveel animo deze taak ook
wordt verricht, toch is meer en meer
duidelijk geworden dat een uitslui
tend theoretisch verkeersonderwijs
niet voldoende is. Vooral bij de ver
keersopvoeding krijgt de theorie
eerst zin, als de praktische scholing
erop kan volgen.
In Nederland dat momenteel met
een autodichtheid van 1.663 auto's
per 100 km2 onder de Europese lan
den aan de top staat, vraagt de ver
keersveiligheid alle aandacht. Bo
vendien wordt verwacht dat die auto
dichtheid ir snel tempo zal toene
men. Volgens een deskundige schat
ting zal het Nederlandse personen-
wegenpark in 1970 pl.m. IV2 miljoen
wagens omvatten tegenover de
600.000 van nu. Dat hierdoor ook de
kans op verkeersongelukken, waar
van het aantal nu reeds onrustba
rend is, toeneemt, zal iedereen duide
lijk zijn. Jaarlijks vallen honderden
doden en een veelvoud aan gewon
den, waaronder vele kinderen, ten
offer aan het verkeer. Naast dit men
selijk leed moet ook nog worden
genoemd de grote materiële schade.
Indien de jeugd de volwasse
nen van morgen de verkeersre
gels kent, inzicht heeft in het ver
keer en een juiste verkeersmentali-
teit bezit, is er al heel veel gewon
nen. Het is met het oog hierop, dat
Shell Nederland heeft besloten in
ons land het systeem van Verkeers
scholen te introduceren. Bij de keu
ze en samenstelling van het mate
rieel ken zij beschikken over de er
varing van 24 buitenlandse zuster
maatschappijen, zowel in als buiten
Europa, de activiteiten ten behoeve
van het practische verkeersonder-
richt aan de jeugd hebben onderno
men of daaraan meegewerkt. Het
Verbond voor Veilig Verkeer is be
reid gevonden de exploitatie van de
Verkeersscholen te verzorgen. Met
dit materieel zal worden bijgedra
gen tot een praktische verkeersscho-
ling van de jeugd op een wijze, die
De enorme caterpillar met trekker, die bezig is op het toekomstige paarden
centrum in de Haarlemmermeerpolder.
Programma van werkbezoek van
Commissaris der Koningin
aan Voorhout
Voor het werkbezoek, dat de commissaris der koningin in de pro
vincie Zuid-Holland, mr. J. Klaasesz en zijn echtgenote dinsdag 20
februari a.s. aan de gemeente Voorhout voornemens is te brengen,
is het navolgende programma vastgesteld:
9.55 uur: Aankomst voor het gemeentehuis.
10.0011.10 uur: Bijwoning van een buitengewone openbare ver
gadering van de gemeenteraad.
11.1512.15 uur: Rondrit door de gemeente voor bezichtiging o.m.
van:
a. de sedert het vorig bezoek tot stand gekomen
en nog in uitvoering zijnde woningbouw;
b. de sedert het vorig bezoek, met medewerking
van de provincie, tot stand gebrachte en nog in
uitvoering zijnde verbeteringen van de toe
gangswegen tot de gemeente;
c. de machinefabriek van de firma Lakeman.
12.1513.40 uur: Bezoek aan de ambtswoning van de burgemeester
alwaar de luch zal worden gebruikt.
-14.15 uur: Bezoek aan de R.K. Middelbare Landbouwschool.
Bezoek aan de R.K. Lagere Technische School met
Internaat (Bisschoppelijke Nijverheidsschool).
15.30 uur: Vertrek uit de gemeente.
De commissaris der koningin zal vergezeld zijn van zijn echtgenote,
die in afwijking van bovenstaand programma in gezelschap van me
vrouw SmoldersNieuwerkerk, echtgenote van de burgemeester, tij
dens de raadsvergadering (10.0011.10 uur) een bezoek zal brengen
aan de R.K Kleuterschool en aan het geboortehuis van Hermannus
Boerhaave. (Pastorie N.H. Gemeente).
POSTE RESTANTE
Dat er in een postzegelverza
meling een geweldig brok ge
schiedenis en cultuurhistorie
opgesloten ligt, ervaren wij in
onze tijd praktisch dagelijks. Ik
denk daarbij speciaal aan het
„donkere" werelddeel Afrika.
Hoeveel voormalige koloniën
hebben sedert het einde ^an de
tweede wereldoorlog in dat we
relddeel hun zelfstandigheid
verkregen? Het begon met Libië
in 1952 (een voormalige Itali
aanse kolonie) en liep via Tunis,
Marokko, Goudkust, Belgische
Kongo en vele andere naar de op
het moment laatste, t.w. Tan
ganyika, dat op 9 december
1961 zijn zelfstandigheid ver
kreeg.
Daarbij wil ik even stilstaan.
We moeten daarvoor teruggaan
naar de vorige eeuw. De toen
malige wereld was door de gro
te mogendheden praktisch ver
deeld. De laatste mogei.dheid
het in 1871 gestichte Duitse
keizerrijk wilde te elfder ure
ook nog enkele stukken van de
wereldkoek als kolonie hebben
en vond inderdaad o.a. in Afrika
nog enkele onbeheerde stukjes
grond. Eén er van was het hui
dige Tanganyika, dat door Carl
Feters bij stukjes en beetjes
door het sluiten van verdragen
met verschillende stamhoofden
voor het Duitse keizerrijk
werd veroverd en in februari
1885 officieel onder'rijksbescher
ming geplaatst.
Nadat een postdienst was in
gericht (sedert 4 oktober 1890-,
werden aanvankelijk Duitse ze
gels met waardeaanduiding in
„pesa's" gebruikt (1-7-1893), die
in april 1896 werden vervangen
door dezelfde zegels met op
druk in drie regels: 25/Deutsch-
Ostafrika/Pesa. Op 1 januari
1901 kwamen toen de bekende
Duitse koloniale zegels uit met
het jacht van keizer Wilhelm
II, de „Hohenzollern", een type,
dat voor alle Duitse koloniën
werd ingevoerd, alleen de naam
van de kolonie. De rand van
die zegels was overigens dezelf
de als die van toenmalige zegels
van het Duitse keizerrijk. Daar
in bevond zich echter de „Ger-
mania", waarvoor de Duitse to
neelspeelster Anna Führing als
model had gediend.
Gedurende de eerste wereld
oorlog werd het land door de
Engelse bezet en weldra ver
schenen in de door de Engelsen
Oost-Afrika en Uganda met op
druk „G.E.A." (German East
Africa).
Bij de vrede van Versailles
verloor Duitsland al zijn kolo
niën, die door de inmiddels op
gerichte Volkenbond aan ver-
schillende landei als inandaats-
gebieden in beheer werden
gegeven. In 1922 verschenen de
eerste zegels met tekst: Tan
ganyika; afbeelding giraffekop.
Op de in 1926 verschenen zegels
met portret van George V stond
„Mandated Territorium Tan
ganyika". Op 1 mei 1935 werd
dit gebied postaal met het En
gelse Kenya en Uganda vere
nigd en verschenen zegels met
de tekst: Tanganyika, Kenya,
Uganda.
Op 9 december 1961 verscheèn
dan de eerste serie van het on
afhankelijke Tanganyika met
verschillende afbeeldingen op
het gebied van de kinderzorg
en opvoeding, landbouw, die
renwereld, toerisme (hoofdstad
Das-es-Salaam hoven des vre-
des), enz. Alle waarden bevat
ten bovendien het wooro „Uhu-
ru" hetgeen vrijheid betekent.
In heel Afrika is het nergens
zo rustig verlopen als in Tan
ganyika. Laten we hopen, dat
dit gebied een tijdvak van rust,
welvaart en werkelijke vrijheid
tegemoet moge gaan.
Tenslotte zij nog vermeld,
dat Ruanda-Urundi. oorspron
kelijk ook tot Duits-Oost-Afrika
behoren, thans nog Belgische
mandaatsgebied is, eveneens met
eigen zegels. Hoewel het aan
het voormalige Belgisch Kongo
grensde maakte het daarvan
nimmer deel uit.
K. E. KöNIG
de kinderen niet onmiddellijk bloot
stelt aan de gevaren van het gewone
verkeer Dit geschiedt in afgesloten
verkeersparken, die een imitatie van
de normale plaatselijke verkeerssitu
atie bieden.
Mobiele eenheden.
Een mobiele Shell Jeugd Verkeers
school (er zijn vijf van zulke eenhe
den vervaardigd) bestaat uit en ge
combineerde trekker-caravan en een
aanhanger met het benodigde mate
riaal voor een compleet verplaats
baar verkeerspark. Op iedere daar
voor geschikte plaats kan de school
worden opgesteld.
De trekker-caravan dient als ver
blijf voor de twee begeleidende in
structeurs, die in dienst staan van het
Verbond; de aanhanger bevat spe
ciaal gecontrueerde trapautootjes en
fietsjes, verkeersborden, verkeers
lichten, hekken en een krijtlijn-ma
chine. Hiermede kan van plaats tot
plaats onderricht worden gegeven
aan kinderen vanaf de 5e klas L.O.
Bij dit onderricht wordt het spel
element vermeden. Alles is gericht
op praktisch onderwijs; op de reali
teit. Alleen zo kan dit praktijk-on
derricht affect sorteren.
ANNEMERS EN bouwopzieners
met automobielen als vestzak
slagschepen moeten uit de buurt blij
ven van vuilnisemmers. Vooral in
verse wijken, waar de bewoners
zich over het algemeen met de moed
der wanhoop te weer stellen tegen
het aanwaaiende zand en afval, dat
van de bouwwoestijn de reeds keu-
rignette straten komt bedekken.
Hoewel het merendeel der bewo
ners nog het gevoel voor orde en
netheid in stand houdt, constateert
men steeds meer, dat het legioen der
properen in het dagelijks gevecht te
gen de verscheurde kranten, planken
als wrakhout, de kliederige modder
kuilen en de van de kale speelvlak
ten tussen de huizenblokken thuis
komende jeugd aanzienlijke verlie
zen lijdt.
Men wordt er een beetje moede
loos onder. Ziet men nog tot aan de
trappen met kleedjes en matten be
wapende portalen? Zeker wel, maar
in afnemende mate. Worden er nog
Jantjes met vieze schoenen naar bui
ten gesmeten? Bepaald (onze buur
vrouw heeft er een aardig handje
van), maar hoe langer hoe meer
knaapjes ontmoeten hoe langer hoe
minder weerstand bij het uitbreiden
van hun speelterrein.
Nóg sjouwen huisvaders 's mor
gens de emmers met gevarieerde in
houd naar de stoeprand. Nóg smij
ten huismoeders tussen de middag
de ramen open om met veel mis
baar het grut het
voetballen met
vuilnisemmers te
verbieden. Maar
wat doe je, als
een meneer met
een dikke bril zijn
gemotoriseerde
hoogconjunctuur
in z'n achteruit zet en zes emmers
van het trottoir veegt? Niets! Je blijft
gewoon achter het plastic gordijntje
van je douchecel staan en kijkt wat
er gaat gebeuren.
De meneer had veel te maken met
de in aanbouw zijnde flats op de
hoek en emmers zijn niet in zijn cal
culaties opgenomen, dus wilde hy
doorrijden. Waar ze vandaan komen
zal hier op aarde altijd een raadsel
blijven, dat ons later wellicht door
de patrones der huisvrouwen ver
klaard zal worden, maar plotseling
was daar een buurvrouw, die met de
macht en een enkel woord de bouw
heer tot de (wan)orde riep. Die me
neer maakte een gebaar van on^
macht en bleek bereid tot het ver
wijderen van een lege schoenendoos.
„En die as daar dan en die schillen
en diede huisvrouw schoot
in begrip voor de aesthetica tekort,
maar haar aanwijzingen werden dui
delijk begrepen. „Maar daar kan ik
mijn handen toch niet voor gebrui
ken stamelde de man met een
rood hoofd. „Waar u het mee doet,
zijn uw zaken", besliste onze buur
vrouw in triomf.
De meneer heeft er een bouwvak
ker me* een schop bijgehaald. Het
werd opgeruimd, maar niet netjes.
De meneer met het rode gezicht stap
te in zijn rode vervoermiddel en
reed de mist in. Vuurrood werden
onze oren, toen ons vrouwtje ons
achter het gordijntje betrapte. ..^k
dacht dat je allang beneden stond
met stoffer en blikZe zei nog
meer. We verwonderden ons er niet
over en zwegen. Tegen buurvrouwen
kan niemand op. EEK
