DONKERE KANDIDATE VOOR TITEL MISS .AUSTRALIA"
Als hulp-onderwijzeres doet zij nuttig werk
DE LEIDSE COURANT
BAI AMBITAU OFTEWEL
HAPPY COOK
TREEDT REEDS OP VOOR DE T.V.
(Bijzondere medewerking).
De tijd, dat de blanke Aus
traliërs de inheemse bevolking
als mensen van lager orde be
schouwden, is reeds lang bij
het verleden ingelijfd. Geleide
lijk kwam er meer begrip.
Gaandeweg zijn de blanken
gaan inzien, dat hun donkere
landgenoten over zeer goede
kwaliteiten beschikken. De
candidatuur van Miss Cook
voor de titel „Miss Australië"
bewijst dit.
Voor het eerst in de geschiedenis
dingt dit jaar een volbloed-inheem
se donkere schone mee naar de titel
„Miss Australia". Haar blanke con
currenten waren - het'dient gezegd -
aanvankelijk wei een beetje ver
baasd, toen zij het nieuws verna
men. Al spoedig echter konden zij
de donkere candidate zien.en be
wonderen op het t.v.-scherm. Toen
week de verbazing en maakte hij
plaats voor waardering. Immers, de
donkere candidate is in alle op
zichten een meisje, dat er wezen mag.
Zij ziet er alleraardigst uit. Boven
dien is zij de moeite van een ge
sprek ten volle waard. Trouwens,
ware dit niet het geval geweest, dan
had zij niet voor een candidatuur
in aanmerking kunnen komen, want
alle deelneemsters aan de titelstrijd
moeten voldoen aan drie eisen, te
weten: 1 Intelligent zijn; 2 Persoon
lijkheid hebben; 3 Een goed voorko
men bezitten.
De donkere candidate is zeven
tien jaar oud. Zij heet Bai Ambitali.
Zij behoort tot de Tiwi-stam, wiens
stamgebied op ongeveer 130 km ten
noorden van Darwin ligt op Melvil
le Island. Bai Ambitali heeft ook
eefi Engelse naam en wel (Miss)
Happy Cook. Als Miss Happy Cook
staat zij vermeld op de lijst van can-
didaten voor de titel „Miss Austra
lia".
In het dagelijks leven is Miss Hap
py Cook hulp-onderwijzeres en
verbonden aan een school op Melvil
le Island. In haar klas zitten acht
tien leerlingen. Sommigen zijn blank,
de overigen donker van huid. In de
weinige vrije uren, die de school
haar laat, werkt Miss Cook als hulp-
vefpleegster in het kleine zieken
huis op Melville Island.
Miss Cook heeft zich niet zelf
candidate gesteld. Neen, een aantal
burgers van Darwin wees haar als
candidate aan. Wordt - wat die bur
gers verwachten - Bai Ambitali in
derdaad verkozen tot „Miss Austra
lia", dan staan die jeugdige schone
veel goede dingen te wachten. Zij
zal dan een wereldreis mogen ma-
geld in handen. En zij kan er zeker
van zijn, dat enige modehuizen haai
Bai Ambitali oftewel Miss
Cook in de make-up-kamer
van een TV-studio in Mel
bourne kort voor haar optre
den.
volop ir de (dured kleren zullen
steken!
Miss Cook is weliswaar beschei
den, misschien zelfs een tikkeltje
verlegen van aard, maar zonder twij
fel heeft zij houding en is haai in
telligentie opvallend groot. In 1958
maakte zij deel uit van het groepje
inheemse kinderen, die vijfduizend
kilometer zuidwaarts reisden om te
worden voorgesteld aan de Engelse
koningin-moedeT, die toen een be
zoek bracht aan Australië. Een paar
jaar later, in 1960 om precies te zijn,
kreeg Miss Cook als een der eersten
een p'aats ais leerlinge op het Cen
trale Opleidingsinstituut te Darwin.
Daar volgde zij een cursus voor on
derwijzeres, die zij onlangs met goed
gevolg kon voltooien.
De Australische autoriteiten open
den dat instituut, daar het goede
diensten kan bewijzen in het kader
van de „Operatie Aanpassing", die
beoogt, jeugdige inheemse Austra
liërs gereed te maken voor een werk
kring en een taak in de hedendaag
se Australische maatschappij. Prac-
tische zowel als theoretische vakken
worden er onderwezen. Natuurlijk
ontstaan er wel eens situaties op die
onderwijsinstelling, die wij als
„vreemd" zouden bestempelen. Na
tuurlijk? Ja, want de inheemse Aus
traliërs zijn tienduizenden jaren ach
tereen nomaden geweest. Het valt
dus voor hen niet mee om zich om
te schakelen op een „gezeten" be
staan. Doch hoe dit zij, Miss Cook
doorliep de onderwij zeressencursus
met succes en is thans werkzaam bü
het onderwijs.
Miss Cook is er erg trots op, dat
blijkens de ervaringen der laatste
jaren de schoolprestaties van tal van
inheemse kinderen niet minder zijn
dan die van hun blanke leeftijdge
nootjes. En de donkere candidate
voor de titel „Miss Australia" beseft
ten volle, dat die goede schoolpresta
ties veel voor de toekomst van haar
volk kunnen gaan betekenen. Ook
ziet zij in, dat de tijd van het zwer
vende leven in de komende jaren
meer en meer tot het verleden zal
gaan behoren.
Weet U, waarom ik het zo heerlijk
vind, dat ik mee mag dingen naar de
titel „Miss Autralia?" vroeg Miss
Cook.
Nu, Miss Cook (antwoordden wij),
misschien omdat U een klein beetje
ijdel bent?
Natuurlijk (zei de donkere scho
ne), een beetje ijdel' ben ik. Net als
iedere jonge vrouw. Maar ik vind het
toch heerlijk, omdat ik nu in enige
grote steden van Australië kan laten
ar bijna de getoete maanden j
augustus. Later werd hét alk
ld om tenslotte via enkele web
te zakken tot enkele dagen
eindigen zoels nu, in slechts i
g per jaar.
Sterft de imker ntt
zijn tijden geweest, die de h>
jAbers zich nog goed herinnert, i
op zo'n marktdag niet min<
n ongeveer 2000 korven en la
i stonden. De laatste jaren dra
t zo om de 300 tot 500, hetgc
el wat minder is, ook al is 1
i te zien nog heel wat. W;
jnneer wij even later met o*
stheer over de markt lopen, z.
i de korven en koeten rijen a
en staan.
secretaris betreurt dat het at
Imkers minder wordt. Hij z
t niet alleen aan de aanvoer
jaarlijke markt, maar het is e
gemeen waarneembaar verschi;
L
>ar staat echter een verheugs
t tegenover en wei dat veel rru
snsen uit liefhebberij bijen ga
otten. Duidelijk treedt dit aan
g, wanneer onze gastheer vert*
dat de imkersvereniging Amsterd;
de grootste van Nederland is. De
den zijn echt niet allemaal roem
die buiten wonen. Er zijn er gene
die hun bijen houden op een voll
tuintje of selfts wel midden in
stad.
Bijen houden wordt meer en tm
de laatste jaren een Liefhetobe:
ook voor stadsmensen, zoals ze o
wel kippen, konijnen en vogels hc
den. Don zijn er nog meer mens
roet grote tuinen zoals veel villa!
weners in het Gooi en elde~s in N
derlamd, die volop in de gelegenh-
zijn om voor de aardigheid bijen
houden. Ook deze mensen bezoel
de Veenendaalse bijenmarkt, w*
hier kunnen zij heel geschikt
nieuwe korf of kast aanschaf!
met een kostelijke inhoud.
Miss Happy Cook oftewel Baf
Ambitali als onderwijzeres in
haar klas van de Snake Bay
School op Melville Island.
zien, waartoe wij landskinderen in
staat zijn. Ik treed nu op voor t.v.,
weet U, en dit geeft mij een mooie
gelegenheid om de mensen bekend te
maken met mijn volk. En zo kan ik
mijn volk toch helpen, denkt U niet?
Stellig, Miss Cook, stellig. En wij
hopen zeer, dat U veel succes zult
hebben. Als het aan ons lag.... nu,
dan kreeg U de titel „Miss Austra
lia" beslist toegewezen.
En heel eerlijk gezegd - maar wij
zeiden dat niet tegen Miss Cook -
komt haar die titel misschien wel
toe, al was het alleen maar, omdat
het Australische bloed in haar ade
ren ouder is dan het Australische
bloed van alle andere candidaten!
Wanneer een korf worét om
gekeerd, zien we duizenden
böen krioelen, het volkje
bouwt aan zijn raten en vliegt
uit ook, al staat het op de
markt.
voerd, de toets der kritiek goed door
staan. Dat is ook de mening van
de jury, die juist voor ons praatje
de korven had bekeken en de be
schikbaar gestelde prijzen had uitge
reikt.
„Wat kost nu zo'n korf met een
zwerm willen wij weten.
„Dat is moeilijk te zeggen," meent
de heer Huibers, „want het is zo
als alles op een markt een kwestie
van vraag en aanbod. Maar op het
ogenblik hebt u voor ongeveer een
vijftien gulden al iets aardigs. Een
pracht korf met een veelbelovend
jong, gezond volkje kost zo ongeveer
twintig tot vijfentwintig gulden.
Met de kasten ligt de zaal: wat
anders, omdat men bij de koop
van een kast ook de gehele houten
kast met inventaris erbij koopt De
prijs van een kast varieert van om
streeks veertig tot zeventig gulden,
waarbij 't natuurlijk niet op vijf gul
den te zeggen valt."
5C.OOO bijen in één kant
Natuurlijk willen wij ook wel eens
weten hoe het keuren van de kasten
en korven eigenlijk in zijn werk gaat.
Daar weet keurmeester Blom uit
Rihenon het een en ander van te
vertellen. Men weeg' de korf op de
hand zodat men kan voelen of die
rwaar is. Dan gaat het ook nog om
het binnenwerk. De raten moeten
jong en fris van uiterlijk zijn, er
moeten weinig darrence'en zijn en
veel jong broed. Hoe meea een korf
dit ideaal benadert, hoe '^eter hij
is. Het zelfde geldt voor een kast.
Den bijenvolk telt vele tienduizen
den bijen, ook dit is niet precies
te zeggen, maar een volk van zo'n
50.000 stuks is heel normaal.
Genten de groenende belangstelling
in de liefhebberskringen, meent
mem dat het houden van bijen au
wel op een andere basis zed komen
te staan, maar dat 'iet imkeren
toch ris zodanig zal blijven leven.
Ook voor de 500 jaar oude markt
van Veenendaal zaet de toekomst er
niet somber uit.
(MmM emtoudceA
INSECTENPOP
Legioenen insecten lachen
tegen woordig om DDT, kort
geleden nog een van de doel
treffendste verdelingsmiddelen
voor allerhande ongedierte. Het
poeder maakt hun niet eens
meer ziek - laat staan dood: ze
zijn er aan gewend geraakt. En
dus zoekt men koortsachtig
naar nieuwe middelen om de
veroorzakers van onnoemelijk
veel schade - van allerlei ziek
ten - te bestrijden.
Een Amerikaan en een Duit
ser zijn daarbij een heel bij
zondere weg gegaan. Ze zoeken
niet naar een vergif, dat mis
schien weer de weg van DDT
gaat: even helpt het en dan
worden de insecten resistent.
In allerlei variaties treft men
in het rijk der insecten een ge
beurtenis aan als het verpop
pen van een rups, die uit zijn
cocon als b.v. een mot te voor
schijn komt. Bepaalde chemi
sche stoffen, hormonen, geven
de stoot tot die ontwikkeling.
Uit twee en een halve ton zij
de wormpjes heeft dr. Peter
Karlson in het Münchense Max
Plank instituut enkele tiental
len grammen van dit hormoon
gedistilleerd.
Door een insect maar een en
kele miljoenste gram van deze
subsantie toe te dienen,
dwingt men het te verpoppen
op de verkeerde tijd, b.v. in de
winter, als er geen voedsel is.
Of men kan het doen voor de
pop rijp is uit zijn cocon te
kruipen en het resulterende in
sect is klein en krachteloos.
En het mooie is, dat tegen
een dergelijk hormoon het in
sect geen tegenstoffen kan op
bouwen: het zou zelfmoord ple
gen.
Dr. Karlson en de Amerikaan
Carol Williams van de Cornell
Universiteit zoeken nog naar
een tweede hora oon dat op der
gelijke wijze, maar nog effec- I
tiever, werkt. En dan moeten de
chemici een manier vinden om
het goedkoop te maken.
Mocht het middel eventueel
te kostbaar blijven voor insec-
tenbestrijding, dan hebben in
ieder geval de fijnproevers er
een buitenkansje aan. Ecdyso-
ne, zoals het heet, heeft n.L
het vermogen de kreeft te
dwingen zijn schaal zacht te
maken en een kreeft met zach
te schaal is tot dusver een zeer
zeldzame lekkernij.
Ken bijenmarkt met een
geschiedenis van ,500 jaar
(Ven o
VEENENDAAL (P P) - Met zachte stralen overgiet een
gouden zonnetje het grasland achter café-restaurant „De Bijen
korf" te Veenendaal. Langs de kant van de weg staat een groot
aantal auto's geparkeerd en onwillekeurig vraagt men zich af
wat hier te doen is. Wie de moeite neemt het grasland naast bet
café te betreden, stapt in de wereld van imkers en bijen. Daar
staan ze in lange rijen, de blonde korven en de houten kasten
met hun volken. Hier wordt de jaarlijkse Veenendaalse bijen
markt gehouden, een markt met een Europese reputatie en een
geschiedenis van niet minder dan omstreeks 500 jaar.
MINDER IMKERS, MAAK
STEEDS MEER AMATEURS
Tussen de korven en kasten dren
talen de imkers, de bijenkap over
het hoofd, de pijp tussen de lippen.
Met kennersblik monsteren se de
volkjes. Er wordt druk zaken ge
daan. Zo gaat het reeds Jaren lang.
Dikwijls kwamen hter roods de va
ders of de grootvaders van de im
kers die nu deze markt bezoeken.
De kermis van alles wat met dr bijen
te maken heeft, wordt van vader op
zoon overgeleverd. Maar bet zijn
met alleen de boeren dte wij hier
en/tmoeten.
Langs de kant van de weg (topt
een grote Amerikaanse wagen. Het
portier zwaait open en een dame
en heer stappen uit. Hij keurig ge
kleed in een licht grijs zomer-ak en
zij even fleurig met een modieus
hoedje op. Voordat het portier wordt
dichtgeslagen pakt de man van de
achterbank twee bijenkappen. Hij
zwaait er een over het hoofd en zijn
echtgenote laat het masker zachtjes
over haar hoed glijden, terwijl ze
zich koket spiegelt in de lak van de
euto. Inmiddels steekt de man een
pijp aan en samen wandcècm ze de
bijenmarkt op.
Dven later, women* de keuring
door de Jury achter de rug ta.
zitten we even te praten met de heer
W. Huibers secretaris ven de Vee
nendaalse bijenmarkt.
De heer Huibers kent de markt ais
geen ander en hij weet ons er heel
wat van te verteilen.
Imkers trokken naar de velnwe
Het valt te betwijfelen of de markt
werkelijk 500 jaar oud is, want men
beschikt over te weinig geschiedkun
dige gegevens om dit met zekerheid
vast te stellen. Vast staat echter, dat
dit niet veel zal schelen en op zo'n
leeftijd van omstreeks vijfhonderd
jaar kijkt men niet op enkele
tientallen jaren.
De Veeoendaalse bijenmarkt ie na
tuurlijk gegroeid. De Betuwse boeren
die bijen hielden trokken honderdien
jaren geleden in de volle zomer met
hun volken naar de rand van de
Veluwe, om hun bijen de heide te
laten bezoeken. In de omgeving
van Veenendaal zetten ze zich neer
en so kwam het, dat vele imkers
hier elkaar ontmoetten. Dr ontstond
een levendige ruilhandel, ook met
wol van de beideschapen.
Den ondernemend man stichtte hier
in het Veenendaalse aan de Vriuwe-
zoom een herberg, die de rake naam
kreeg van „De Bijenkorf". Dit
werd het trefpunt voor de bijen
houders. Aanvankelijk trof men ri-
Ds korven en kasten staan rtj
aan rij. De kopers monsteren
en handelen.
Hoge kwaMtett
Over bet rigomewn lom ds
