STOR^e HOEST
STORHOEST
STEVIGE BOTSING TUSSEN
MR BURGER EN MIN. CALS
MARIA
Vragen over kalver-
drama in Tubbergen
Enige minuten
rumoer in Kamer
Drie mannen
roofden étalage leeg
ZWAARDEMAKER
DONDERDAG 5 OKTOBER 1961
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 10
't helpt en't is lekker
RED BAND ROOSENDAAL
Het Tweede-Kamerlid de heer
Franssen (PvdA) heeft aan de mi
nister van binnenlandse zaken schrif
telijke vragen gesteld naar aanlei
ding van het onderzoek dat het ge
meentebestuur van Tubbergen heeft
moeten instellen naar het begraven
van ongeveer zeventig kadavers van
kalveren nabij een boerderij in deze
gemeente.
De heer Franssen stelt o.m. de
vraag of het gemeentebestuur tevo
ren afwijzend heeft beschikt op een
verzoek van de verzorgster van de
kalveren, van wie de echtgenoot in
een ziekenhuis was opgenomen, om
hulp voor transport van de kadavers
naar de daarvoor bestemde verza
melplaats. Hij vraagt of de bewinds
man kan meedelen of et verband be
staat tussen deze weigering van het
gemeentebestuur en het feit dat na
dien enige tientallen kalveren zijn
(Advertentie) gestorven.
TERUG VAN LUCRATIEF SWINGTOURNEE
Een ernstig incident kenmerkte
gistermiddag het debat, dat in de
Tweede Kmer over de Rijksbegroting
werd gevoerd. De heer Burger (P.v.
d.A.) sprak op bepaald moment over
de activiteiten van de groep-Rijkens
en beweerde, dat deze groep al vele
jaren lang de Indonesische regering
heeft opgeslokt tot het voeren van
een onverzoenlijke politiek ten aan
zien van Nieuw Guinea. „Op deze
wijze zal u dit gebied vanzelf in han
den vallen", aldus moet de groep-
Rijkens gezegd hebben.
Hij gaf geen verdere verklaring
aan zijn bewering, maar op gegeven
moment riep hij uit, dat deze groep-
Rijkens nog steeds steunpunten heeft
in het kabinet en dat mr. Cals daar
wel meer van weet. De slag was zo
onverwacht, dat een verbouwereerde
minister Cals even naar adem moest
happen en vervolgens het woord
vroeg, „wegens een persoonlijk feit".
Het is sinds 1910 niet meer voorge
komen, dat een minister om die re
den het woord werd verleend.
Öe kamervoorzitter J. Bommer
(PvdA) verleende hem het woord
en ogenblikkelijk vond mr. Cals een
toon. waarmee hij mr. Burger uit
het lood bracht. „Ik wens ernstig te
protesteren" zei hij, „dat ik contacten
met de groep Rij kens zou hebben".
Dit wordt beweerd, nota bene, nadat
het gehele kabinet zich van deze
groep heeft afgekeerd'". De heer Bur
ger krabbelde terug. Hij verklaarde
stamelend, dat de groep-Rijkens be
staat en dat deze natuurlijk invloed
op het kabinet heeft uitgeoefend, of
in elk geval van invloed is op de be
slissingen van het kabinet.
In de Kamer vona dit debat zijn
weerslag in opgewonden heen en
weer gedraaf van kamerleden, die
brede armgebaren maakten en met
elkaar in debat raakten. Het geheel
geleek op een tafereel uit het Fran
se kabinet. Om te redden wat er te
redden viel verklaarde mr. Burger
nog: mr. Cals ontkent niet dat er
discussies over de groep Rijkens in
hef Kabinet worden gevoerd. „Wel
nou nog mooier" riep de minister
van O.K. en W. „maar daarom is die
groep nog diet van invloed op onze
beslissingen. Ër wordt wel vaker
druk op ons uitgeoefend, bijvoorbeeld
door de omroepverenigingen, als het
om commerciële televisie gaat".
Dit laatste bleek weer niet de so
cialisten in de Kamer naar zin te zijn,
want zij kwamen woest gebarend
naar voren en de heer J. Scheps riep
„dat dit geen methode van debatte
ren was".
Nadat hij minster Cals nog even
gelegenheid had gegeven tot mr.
Burger te zeggen, dat „deze een ont
stellend gebrek aan zorgvuldigheid
had getoond; zó erg, dat het in zijn
positie als woordvoerder en fractie
voorzitter van de op een na de groot
ste partij in ons land nauwelijks valt
te geloven".
Kritiek
Overigens droeg ook de rest van de
discussie hier en daar een emotio-
neek karakter. Op de eerste plaats
door de uitlating van dr. Bruins
Slot (AR), die in de vorige verga
dering gezegd had, dat men met In
donesië moest gaan praten. Mr. Bur
ger (PvdA) noemde dat „een stoot
onder de gordel" Ook premier De
Quay en andere fractieleiders oefen
den kritiek uit op dr. Bruins Slot.
Rustig en zakelijk zette de minis
ter-president de Kamer uiteen, dat
de Verenigde Naties moeten begrij
pen, dat ons land iedere koloniale
drijfveer ten aanzien van Nieuw Gui
nea vreemd is. De Nederlandse sou-
vereiniteit is alleen maar een mid
del om de bevolking rijp te maken
voor een eigen keuze. Men dient er
echter zeker van te zijn,, dat het land
het recht van zelfbeschikking krijgt.
Het is niet de bedoeling, dat we zelfs
ook maar iets de bevolking in de weg
zullen leggen om een weg in te slaan
ten gunste van Indonesië,
Ten aanzien van dezë kwestie gaf
de minister-president mr. Burger een
pluimpje, waar het zijn houding te
genover het voorstel Luns betrof.
Op één man na, die in Ziirich is gebleven, is de Dutch Swing College Band woensdagavond op Schiphol aan
gekomen na een suksesvolle toernee door Zuid-Amerika, welke drie maanden heeft geduurd. De leden van de
band verkleedden zich, voor zij op Schiphol uitstapten, in het vliegtuig in Zuidamerikaanse kledij en poseerden
toen voor de fotografen. Geheel rechts met de hand aan de propellor, Peter Schilperoort.
KINDERBADJE VOOR ZEEHONDENKLEINTJES
Op Dierendag hebben de moederloze zeehonden-baby's op Texel een zwembad gekregen. Het bassin is afkom
stig van het m.s. „Oranje". De directeur van de Stoomvaartmaatschappij Nederland heeft de „kinderkamer" in
Amsterdam overgedragen aan de directeur van het Texels Museum. Foto: de heer P. Josselin de Jong (rechts)
tijdens de overdracht van het zwembad aan de heer G. de Haan (links) van het Texels Museum.
De Nederlandse politici hebben hun
lessen geleerd en begrepen, dat men
in de buitenlandse politiek zoveel
mogelijk één lijn moet trekl en. Ove
rigens betwijfelde even later mr.
Burger of dit kabinet een rechtlijni
ge politiek kan voeren.
Ook kwam de zaak van der Put
ten nog aan de orde. Prof. De Quay
deelde mede, dat de Tweede Kamer
volledige inlichtingen over deze kwes
tie zal ontvangen. De minister van
defensie, ir. Visser is gaarne bereid
"de kaarten op tafel te leggen.
In de nacht van dinsdag op woens
dag hebben drie onbekende mannen,
die gebruik maakten van een maan
dag gestolen auto een overval ge-
fileegd op een horlogerie in het cen-
rum van Breda. Een van hen zag
kans, met een wielsleutel van de
auto de ruit te vernielen, waarop de
twee anderen een drietal plateaus
meenamen met in totaal 120 horlo
ges, ter waarde van ongeveer 10.000
gulden.
De mannen verdwenen weer met
de auto en reden op de Haagweg in
Breda, waarschijnlijk als gevolg van
de mist tegen een daar geparkeerde
auto. Zij zijn hun auto uitgespron
gen met medeneming van de. gesto
len horloges. De politie heeft er
slechts twaalf in de auto gevonden.
De daders zijn spoorloos. De ge
stolen auto was eigendom van een
inwoner "-an Breda.
De overval werd gezien door een
buurman aan de overkant. Hij heeft
de politie gewaarschuwd, maar deze
was niet meer in staat om de man
nen ter plaatse aan te houden.
Grossier verdween spoor
loos met huurkoop-auto
en 24 mille
Met het geld van twee in huurkoop
gekochte auto's is de 34-jarige Am
sterdamse grossier H. M. in een der
de wagen, die hij met het geld van
financieringsmaatschappijen op afbe
taling had gekocht, naar het buiten
land uitgeweken.
Enige tijd geleden was de man
naar een autohandelaar gegaan en
verschafte zich daar een wagen op
huurkoop, nadat een financierings
maatschappij hem de middelen had
verschaft. Dit spelletje herhaalde hij
nog enkele malen. De auto's werden
meteen weer door hem verkocht. De
grossier had tenslotte ongeveer 24
mille bijeen en kocht een nieuwe
wagen op huurkoopcontract. Toen
besloot hij er tussenuit te knijpen,
mét de auto en het geld.
Dutch Swing College Band
- na overweldigend succes -
terug uit Zuid-Amerika
De Dutch Swing College Band, die
na een tournee van 3 maanden door
Argentinië, Uruguay en Chili gister
avond, in originele Zuidamerikaanse
poncho's gehuld, op Schiphol terug
keerde, is een stormachtig welkom
te beurt gevallen, waarbij de Stork
Town Dixie Kids uit Den Haag van
af de ballustrade 't schone lied „Oom
Piet is terug uit Amerika" door de
duisternis lieten schetteren.
„We hebben in Zuid-Amerika in
derdaad topgages ontvangen", be
vestigde Arie Ligthart, de 38-jarige
zakelijk leider van de band, tevens
bespeler van banjo, guitaar en cla
rinet. Vier of vijf maal per week
trad de band, die in Zuid-Amerika
een ware sensatie was, voor de ra
dio óp en bovendien circa 3 maal
per week voor een TV-uitzending.
Per Uitzending werden, steeds min
stens enkele duizenden guldens be
taald. „We kunnen de 10 dagen va
kantie, die we nu gaan nemen, ruim
schoots betalen," zei Arie laconiek.
Peter Schilperoort, de leider van
de band, heeft in Zuid-Amerika met
een nieuw liedje, Quena Blues, een
daverend succes geboekt. De melo
die is gebaseerd op muziek, die de
laatstovergebleven Indianen daar
nog op hun quena fluiten en een
zachte fluit voert er dan ook de
boventoon in.
Op 23 oktober trekt de Dutch
Swing College Band naar Duitsland.
Begin volgend jaar zal de band mo
gelijk een tournee door Japan gaan
maken. De definitieve contracten
hiervoor zijn nog niet getekend.
Inbraak in pastorie:
15 mille uit brandkast
Inbrekers hebben in de pastorie
van de kath. kerk te Prinsenbeek uit
de brandkast een bedrag van onge
veer 15.000 weggenomen. De die
ven hadden niet veel moeite om de
sleutel te vinden. Deze lag in een
houten kistje in de buurt van de
brandkast. De heren behoefden dus
geen ingrijpende breekijzers te ge
bruiken.
BOUWVAKVAKANTIE 1962.
De bedrijfsraad voor het bouwbe
drijf heeft in een gisteren gehouden
vergadering een beslissing genomen
ten aanzien van de bouwvakvakantie
1962. Als vakantieperiode voor het
volgend jaar is aangewezen de pe
riode aanvangende op 23 juli en ein
digende op 4 augustus 1962.
neemt vaker
(Advertentie)
Havenarbeiders: Meer
loon en minder uren
De bedrijfsgroep Haven van de
Nederlandse Bond van Vervoerper
soneel heeft de afgelopen weken
voor de verschillende vakgroepen van
werknemers in de havens zowel in
Rotterdam en Amsterdam als in de
pendelgebieden, bijeenkomsten ge
houden, waarop de mogelijkheden
tot verbetering van de CAO's voor de
haven zijn besproken. De vakorgani
saties hebben de lopende CAO voor
de havenbedrijven van Amsterdam
en Rotterdam met ingang van 1 ja
nuari a.s. opgezegd.
De voornaamste wensen, die de le
den van de NBV met betrekking tot
een nieuwe CAO, tijdens deze verga
deringen hebben geuit zijn: een ver
dere verhoging van de lonen, uitbrei
ding van het aantal vakantiedagen en
verkorting van de arbeidstijd. Vooral
het technisch havenpersoneel wil een
arbeidstijdverkorting tot op het ni
veau van de havenarbeiders.
Naar wij van de zijde van de N.B.V.
vernemen, zal er tijdens de komende
onderhandelingen bij de werkgevers
voor Amsterdam: de schoepsvaart-
vereniging noord en voor Rotterdam:
de scheepvaartvereniging zuid op
worden aangedrongen, voor het gehe
le in de havens werkzame personeel
een uniforme arbeidstijd in te voe7
ren. Ten slotte zal ook gesproken
worden over enige problemen met
betrekking tot de (eens in de drie
weken) verplichte weekend-arbeid.
EN HAAR TIMMERMAN
't Wordt huiverig. Nachtwind en
ontdaanheid. Ze gaan samen naar
binnen en een lieve saamhorigheid
doet ze gelijk zusters zijn. Maar
*s anderendaags vroeg, toen Gieleke
opstond, was 't vogeltje al gevlogen.
Door de zijdeur, door de uitspan
ningweg. Op tafel in de gelog-
kamer lag wat geld. Veel te veel
voor een nachtje slapen. Stadse lui
hebben geen begrip van zuinig geld.
Gieleke stak het in z'n knip met
bedachtzaamheid. Mocht hij zo'n
stuk geld wel aanvaarden, voor en
kele uren slapen op een bed?
Hij molk zijn twee geiten en in 't
W.eerom komen liep Maria hem al te
gen, 'tstrooigele haar nog slecht in
fatsoen. Ja, zei Gieleke: ze is 'm
gepiept, 'n Echte kurenkont. Wat
zulke schietsnoekies op de abdij ko
rten zoeken, dat verstaan ik niet.
Maria moest er beschaamd van
n rS-.' TTTr.rH 7p te-,
zamen met een vreemde, heel in de
vaagte kwaad gedacht van de paters.
En nu is de juffrouw weg; krek een
wilde droom. Wat triestigheid, wat
onrust bleef achter. Maar in de her
berg en op de slaapkamer met het
erkertje, daar hong ook nog heur
blommetjesgeur.
II.
Gieleke in z'n doening: de herberg,
de uitspanning en de akker, Maria in
't huishouden, tezamen voortlevend
in „De Roos van Jericho", hebben
niet veel woorden meer verspeeld
aan de juffer uit de stad. Rond een
abdij zwerven nu eenmaal vaak half
gare geduikelde gasten. Heilige on-
nozelaards, getemde en ongetemde
oproerkraaiers, doorgaans in uit
heemse kledij, Engels-leren jassen en
lage hemden. Daar waren ook baard
mannen bij.
Maria besteedt aan elkeen wel een
hartelijk woord. Ze heeft er slag van
r>«f vrporn Gods
om te gaan. En ze verliest daarbij
niets van haar eigen levensmanier;
daarvoor is haar hart en zijn haar
gedachten te vredig omsloten in de
levenswijze thuis.
Al ware het maar de herinering
alleen aan moeders verscheiden. Ze
hoeft maar ievers stil te gaan zitten:
op de lattenbank, in 't zomerhuisje
met stopwerk of achter in de tuin bij
de violetten, en de dagen van moe
ders komen weerom. Daarover gaan
maar weinig woorden om met vaders,
hij is daarin niet ter tale. Heel het
huis is leeggedruppeld, op Maria's
na. Eerst de jongens; weggetrouwd.
Toen Coba in de trouw, Leo naar de
missie, diep de Congo in toen
weer een en weer een. Ineens moe
der Thera dood. Als een boom viel
ze om, zonder ziekbed. Een uitgehold
lijf, dat nooit van ziekzijn geweten
of geklaagd heeft. Andere pijn heeft
haar weggeschrompeld; dat van Leo.
En duistere dingen van een van de
jongens; ach, laten we diens naam
maar niet meer noemen. Gieleke
trekt, daarop doordenkend, soms een
keer aan z'n pijp. 't Is ommers voor
bij en geleden, 't Is murw geleden.
Gunter leit moeder naast de abdij.
Naast een Iers jongetje, achtergela
ten door ouders, tijdens een bezoek
aan hun grotere jongen.
Voor moeder heenging, was het
leven wel gans anders is „De Roos"
en kleuriger. De vrouw Thera was
niet zo stil van aard. Eer tierig en
bereid om met de gasten wat aange
naam te verkeren. Ze zeiden alle
gaar tegen heur moeder en de
ouwe getrouwen, die haar goed ge
kend hebben, gewagen nog dukkels
over moeder. Dat doet Maria op een
lieve wijze pijn; ze zoekt het te ver
nemen, zo ree als 't mogelijk is.
't Is eigenlijk soms wel onnozel,
een oude vader en een opgroeiend
meidje alleen. Weinig aanspraak,
weinig vertier. Een etenstafel zonder
veel gerucht. Tussen deze twee men
sen in, de herinering als een vuur
tje dat maar niet dooft. En wat is
dat vroeger anders geweest, vóórdat
het huis eenzaam ging worden. Toen
was er geluid van kinderleven. Er
hing in de bogerd een schommel,
er was een wip en er was altijd drok-
te. Want moeder Thera was zogezeid
drokte en leefpleizier van haar
eigen. Toen Coba de huis uit trouw
de, en dat was van een van de weini
ge keren dat heel het gezin trok naar
de Nicolaaskerk van IJsselstein, waar
ze naar parochiële indeling eigenlijk
toe hoorden, dccht Gieleke 't al wel,
dat moeder voorgevoel had van de
verlatenheid die komen zou over hun
woning.
't Is een vreugde en een eer,
had hij gezegd, als je dochter trouwt
met een eerlijke borst.
Maar het zal weeral een heel
gemis voor mij zijn, zei moeder The
ra weerom. En tegelijk dat ze haar
aandoening zat te verkroppen om dat
woord van tranen, overdacht ze, dat
haar eigen moeder zowat hetzelfde
had uitgesnikt, een dag voordat zij,
als oudste meidje, de huis uit trok
met Gieleke ie Goei.
Hoe weinig heeft zij indertijd, in
de beroering van wat er allemaal
rond haar en om haar gebeuren ging,
toen gevat wat het zeggen wilde voor
een moeder: een kind, dat heengaat
met een ander.eigenlijk maar een
vreemde.
Thans stond zy zelf voor dat duis
tere gat te kijken. Ze was blij. Ze zei
wel zeskeer per dag tegen haarzelve:
ik ben ermee verheugd. Onze oudste
dochter bekomt een goeie vent uit
een goed nest. Harde werkers, goeie
spaarders, mannen die leven met he-
melvërwachting in hun oogopslag.
En om te trouv/en zijn de kinderen
groot geworden, nietwaar
Zo heeft zij het haar eigen duk
kels voorgezegd. Ee. lesje van het
verstand kwam daarbij. En soms
hielp dat, hielp het tegen de be
nauwdheid, die naar haar keel klom,
als zp f'nrbt aan ir,
keuken en huis, dat haar nu wachtte.
Ach, hoeveel jaren is Coba haar hulp
geweest? Van dat ze de schooljaren
voorbij wat, tot vandaag. Acht ja
ren.... een flits. En toch, acht ja
ren samenzijn mei een meidje dat
opgroeit naar lichaam en haar ver
stand, een meidje waa.mee een moe
der kan praten over alles wat haar
huisgezin aanbelangt, de zorgjes, en
haar leven hier zo eenzaam achter in
de polder Meerlo, en een goed keind
is het geweest, al was ze in 't op
groeien vreemd, zo jonge meidjes zijn
kunnen, vreemd en soms koud.ja
zulke jaren wegen.
En morgen zal daaraan, onder 't
plezier van heel de familie, een en-
de komen. Moeder Thera is gelukkig,
want het is naar 's mensen beloop
zo. Ze draaft met haar dik lijft door
de huis als een molenpaard, ze raakt
boven asem, ze poert en moert, ze
staat geen enkel ogenblik stil, want
als ze stil staat, dan gar. die acht ja
ren weer wegen, d acht jaren saam
met het meidje. Gieleke loopt bloed-
kalm en stilletjes verheugd door de
uitspanning en kykt de ringen en
voerbakken na. Want morgen zal er
namelijk veel volk zijn en hij wil,
dat een elkeen tevree kan weerkeren
en zeggen: bij Gieleke in de polder,
al zijn 't maar totelaars van achteraf,
