Laura-tuinfeest in het water gevallen, maar
het mocht de pret niet drukken
Tour de Fratsers bereiden zich voor
DE MAN
UIT CHICAGO
VRIJDAG 14 JULI 1961
DE LEIDSE COURANT
PAGINA in
Zilverberg kon
niet starten
Huub Zilverberg is gistermorgen
niet uit Mont-de-Marsan vertrok
ken. Zijn ronde van de Toekomst
was afgelopen. De val in de af
daling van de Ausbisque had de
Brabander zoveel schade toege-
bracht, dat het hem de volgende
ochtend ondanks al zijn hardheid
niet gelukte uit bed te komen,
laat staan weer op zijn fiets te
klimmen. In het ziekenhuis in
Mont-de-Marsan. waarheen Zilver
berg onmiddellijk na de finish was
gebracht, heeft men zijn verwon
dingen onder narcose gezuiverd en
hoe noodzakelijk dat was, bleek
uit de verklaring van de ronde
dokter, die vertelde, dat zeker 25
stukjes steen uit de wonden aan
het rechterdijbeen en de rechter
arm van de Nederlandse coureur
moesten worden verwijderd. Met
talrijke hechtingen is Zilverberg
bij zijn kameraden teruggekeerd
en hij heeft de nacht doorgebracht
op de kamer van ploegleider Jans
sen. Gistermorgen is hij met de
autobus van de soigneurs naar Li
moges vervoerd om daar in het
ziekenhuis de dag van de tijdrit
door te brengen. Sjefke Janssen
hoopt Zilverberg vandaar mee te
kunnen nemen naar Parijs om hem
zondagavond naar huis te brengen.
Laura in de aether
Het venijn zat de Alphense Rijwiel-
vierdaagse, de Laura-rit, op haar
derde fietsdag inderdaad in de staart.
En dit gezegde geldt dan het weer.
Alle sombere voorspellingen ten
spijt, bracht de voormiddag en een
klein deel van de namiddag fantas
tisch mooi fietsweer. Maar naarmate
de middaguren verstreken werd het
guur en de regen gutste uit de lucht.
Het was ongeveer 4 uur, toen het
door De Bilt toegezegde storm- en
regenachtige weer zich aandiende.
De karavaan Laurianen was ai op
de terugweg. Men bevond zich in het
gebied tussen Woerden en Alphen
aan den Rijn toen men door plens
buien werd overvallen.
Bravo!
Niet minder regen schijnen getrot
seerd te hebben de meisjes van de
VW „Woerden's Bloei" die telken-
jare limonade en versnaperingen
laat uitdelen aan de Laurarijders.
Letterlijk met het water in de schoe
nen stonden ze daar langs de weg en
hielden stand tot de laatste Lauriaan
was voorzien. Regen noch storm
mocht ze tot verzaken verleiden.
Bravo!
Zwarte dag.
De woensdag moet wel in twee
erlei opzichten als de zwaarste dag
van de 14e Laura worden geschetst.
Behalve dat men sterke rukwinden
te trotseren kreeg, afgezien van de
doorweekte kleding, die het fietsen
al niet bepaald gemakkelijk maakte,
moest men vandaag de langste af
standen afleggen van de vier dagen.
De A-groep 155 km., de B-groep 110
km. Maar het was in alle opzichten
de moeite van het trappen waard.
Via Woerden, Abcoude, 's Graveland
ging men naar Hilversum, „de hoofd
stad van het Gooi" en vervolgens
Lage Vuursche, Loosdrecht, Haar-
zuilen, Woerden, terug naar Alphen
a. d. Rijn. Men deed er overal leuke
en gezellige stempelposten aan waar
het goed en goedkoop was. Voor het
eerst mocht de Laura zich ook voort
bewegen door de Bodegraafse en de
Stichtse Meije, nu de weg helemaal
gereed is. Ook dit onderdeel van de
3e rit was alleszins de moeite waard
om gereden te worden.
Geen uitvallers
Nog steeds heeft de Laura geen en-
De zesde reeks van voetbalwedstrijden uitvaller Zelfs mevrouw Bos
Jor de intertoto-comoetitie zal m. het uitvaller. ^eiIS mevrouw cos,
PROGRAMMA INTERTOTO
COMPETITIE
vóór de intertoto-competitie zal
weekeinde van 22 en 23 juli a.s. worden
gespeeld. Het programma voor die data
luidt:
Groep 1: Wiener AC-Vorwaerts Ber
lin: Slovan Bratislava-Oöra Opolo.
Groep 2: Motor Jena-Grazer AK; VFL
Osnabrück-Banik Ostrava.
Groep 3: Dynamo Berlin-Wiener
Sportclub; Gornik Zabrza-Spartak Hra-
dec Kravola.
Groep 4: Vienna Wien-Lokomotive
Leinzig; Tatran Presow-Offenbacher
Kickers.
Groep 5: FC Chaux de Fons-Feije-
noord; IFK Göteborg-FC Schalke '04.
Groep 6: Ajax-FK Pirmasens; Mal-
mö FF-FC Zürich.
Groep 7: VVV-FC Grenchen; Borussia
Neunkirchen-Oergyte Göteborg.
Groep 8: Sparta-FC Basel; IF Elfsborg
Bor^s-Tasmania Berlin.
ZEILEN
Wegens de te harde wind is de derde
race voor het Europees kampioenschap
in de Flying Dutchmanklasse. die giste
ren zou worden gehouden bij het eiland
Bendor, opnieuw voor 24 uur uitgesteld.
die een val met haar fiets maakte,
toen in Breukelerveen een kind plot
seling de weg overliep en voor haar
wielen kwam en zij zich nogal pijn
lijke plekken opliep, reed na korte
tijd de groep na en kwam op „eigen
krachten" het Nutsgebouw binnen
om zich te melden.
Weggeregend.
Al mocht de rit zelf niet in het
water zijn gevallen, het tuinfeest,
dat voor alle Laurianen donderdag
avond in Avifauna zou worden ge
geven hield geen stand. De mensen
zijn uit de tuin weggeregend en
ijlings zocht men heenkomen in het
paviljoen. Daar was het niet min
der gezellig en ongetwijfeld zullen
velen er de beste herinnering aan
bewaren.
Over ongemakken zoals o.a. „za
delpijn", spierpijn, „zonnepijn" enz.
hoort men niet veel klagen. Dat is
dan ook te danken aan het deskundig
toezicht van de Laura-dokter M. E.
v. d. Steen (hij is bestuurslid), zijn
gedegen adviezen welke men voor
eigen bestwil gelukkig ook trouw op
volgt, en vooral niet te vergeten het
preventief werk van de EHBO-ploe-
gen die men overal in de Laura kan
vinden.
Problemen.
Geteld het aantal afschrijvingen,
die de ijverige secretaris, de heer P.
Koren, in hart en nieren ook Lau
riaan, d.w.z. méé-fietser, helaas de
laatste dagen ontving om aanvaard
bare redenen (o.a. heeft een school
in tegenstelling tot voorgaande jaren
dit keer haar gastvrijheid niet kun
nen verlenen aan een groep van 30
personen, die al op gerekend had
den, en van de meeste politiegroe-
pen moesten enkele agenten thuis
blijven vanwege de vijfdaagse werk
week), dan zit er toch beslist groei
in de Laura. Als alles ongeremd
doorgang had kunnen vinden, dan
zou de Laura zeker 75 rijders méér
hebben gehad, dan nu het geval is
met 404 (v. j. 409). Zoals blijkt, is de
huisvesting nog wel een probleem.
Hopenlijk lost dat zich het volgend
jaar vanzelf op.
Radioreportage.
Ook de 14e Laura is wat men
noemt in de ether gekomen. Wim
Ruth van de radioreportagedienst is
donderdagmiddag met zijn staf en
materialen naar Alphen gekomen.
Hij bezocht daar het Laura-centrum,
het Nutsgebouw en het plein ernaast,
waar tientallen vlaggen, hoog in de
mast, de start- en finishplaats van
de rijders feestelijk markeren. Hij
heeft er gesproken met de voorzitter
van de Laura, de heer P. Groenhart,
architect. De heer P. Koren, gemeen
teambtenaar, en ook de secretaris
van de Laura kon er niet onderuit,
komen. Ook hij mocht zijn weetje
over de Laura in de huiskamers
brengen, zo men maar om 10.45 uur
donderdagavond naar de Avro-uit-
zending wilde luisteren.
Ook een dame mocht zich bij dit
tweetal scharen. Dat was mevrouw
v. d. Steen-Ynzonides, echtgenote
van de Laura-dokter. Zij was het die
het voor elkaar heeft „gefietst"
om in de Laurasfeer te blijven dat
de radio een uitzending over de Lau
ra waardig heeft gekeurd. Het was
een kwestie van twee dagen, binnen
welk bestek het „neen" van het be
stuur over het al of niet lukken van
haar plan, en het „ja" van de radio
elkaar snel afwisselden. De voorzit
ter verloor zijn weddenschap. Jam
mer voor hem, gelukkig voor de Lau
ra en voor mevr. v. d. Steen.
„Daar moet je dan ook een dame
voor zijn om zoiets klaar te spelen",
verzuchtte de toch wel heel blijde
voorzitter!
De Haagse hoofdagent, de heer
Chr. Wijnbelt, die eergisteren avond,
zoals wij gisteren berichtten, van 'n
trap was gevallen in de voormalige
doktersvilla aan de Oudshoornseweg,
waar hij met zijn groep was gehuis
vest en zich daardoor, naar het ach
teraf in het Academisch ziekenhuis
te Leiden was gebleken, gelukkig niet
ernstig had verwond een gevrees
de sleutelbeenbreuk bleek slechts 'n
lichte kneuzing te zijn, kon zich don
derdag, na één dag onderbreking,
weer bij zijn mannen voegen en, hoe
wel nog met een beetje pijnlijke
schouders, armen en benen, deed hij
weer dapper aan de „inwendige ver
zorging" van zijn ploeg mee.
Als deze krant muziek ten gehore
zou kunnen brengen, dan zouden wij
dit verhaal hebben willen besluiten
met het laten weerklinken van een
reeks „nationale" klanken als het
De heer P. Groenhart (links)
1 voor de microfoon die hem door
Wim Ruth wordt voorgehouden.
Mevrouw v. d. Steen-Ynzonides
i en de heer P. Koren zien toe.
gerinkel van honderden fietsbellen
zoals dat was te beluisteren op het
Thorbeckeplein, als slot-akkoord van
de radio-reportage van Wim Ruth.
DriP nlnpcrpn lilt" TiPIflpn étappe naar Amsterdam. De Leidse
ploegen UU LiCiaen ploegen zijn als volgt samengesteld:
Leidse Nationale Ploeg: Wim Sloos,
Evert Wouters, Rob Akerboom, Hen-
ny Nijssen, Bert v. Veen, Fred van
Zonneveld.
De Bollen jongens: Albert Wasse
naar, Gerard v. d. Vlugt, Paul v. Ha-
ge, Jaap Jekel, Wim Blom.
De Rijnvogels: Ton Valk, Hans v.d.
Horst, Kees v. Wissen, Piet West
broek, Gerard v. Velzen.
GEWICHTHEFFEN
Tijdens de Japanse gewichtshefkam-
pioenschappen in Niigata (Noord Ja
pan) heeft de Japanse student Yoshi-
nosxu Miyake het wereldrecord trekken
in de vedergewichtsklasse verbeterd. Hij
bracht een totaal van 115 kg omhoog.
Het oude record stond sinds september
1959 met 113.5 kg op naam van de Pool
Marian Zielinski. die zijn record te
Warschau vestigde.
en omgeving
Zondag 16 juli vertrekken uit Lei
den en omgeving de drie ploegen
voor de Tour de Frats 1961 naar
Arnhem. Ome Joop Legerstee heeft
dit jaar de naam „Tour van de Ver
enigde Naties" laten vallen voor de
nam van zijn Arnhemse Tour, die
„Tour de Frats" heet. Dit jaar rij
den er ook geen buitenlandse ploe
gen mede, daar de deelnaiqe uit Ne
derland overstelpend is.
Als de Leidenaars in Arnhem ar
riveren, zullen zij daar opgenomen
worden in een karavaan, die 120 jon
gens telt. Twintig ploegen van zes
jongens zullen daar gaan proberen
elkaar de loef af te steken in kame
raadschap, venkeersdiscipline, werk
lust etc:.... en ook in sprinten. De
jongen, die in deze onderdelen de
meeste punten behaalt, rijdt in de
gele trui. Van étappeplaats tot étap
peplaats rijdt men twee aan twee,
gevolgd door een reclame-karavaan
en volgwagens, waar de echte Tour
de France nog van opkijkt. Elke
ploeg is door een van de firma's van
deze karavaan geadopteerd. Zo rijdt
de Leidse Nationale Ploeg voor een
bekende koekfabriek. De twee ploe
gen uit de Leidse omgeving rijden
voor een bandenfabriek en een Ra
dio- en Televisie-firma. Deze twee
ploegen zijn „De Bollenjongens" en
„De Rijnvogels" gedoopt.
Als wij dit schrijven moeten er
voor deze twee ploegen ieder nog 'n
deelnemer bijkomen, daar de aan
gewezen jongens onverwacht niet
mee kunnen! Zondag gaat de reis
per fiets, geëscorteerd door een scoo
ter en een bromfiets. Een bagagewa.
gen volgt later op de dag en neemt
eventuele pechvogels verder mee.
De Leidse ploegen kunnen dus zon
dag al in de stemming van het tour-
gebeuren komen. De voorbereidin
gen zijn nu reeds goed op gang. De
Tourdokter, die over de gezondheid
der karavaan waakt, heeft zijn kof
fer reeds gepakt. De reclame-man
van de Tour heeft de herkennings
borden van de Tourvolgwagens reeds
geschilderd. De Toursecretarissen
hebben reeds ellenlange lijsten ge
schreven voor de verzekering, de
polite-begeleiding langs de route,
voor vergunningen, voor slaapgele
genheden, voor de menage etc.
Maandag 17 juli, 's morgens 8 uur,
starten de jongelui op de Grote
Markt in Arnhem voor de eerste
KIND GEDOOD OP
ONBEVEILIGDE OVERWEG
De negenjarige F. Bremer is op
een onbeveiligde spoorwegovergang
in de Erf scheiden weg te Nieuw-Am
sterdam (Dr.) met zijn fiets tegen
een uit de richting Emmen passeren
de trein gereden. Het knaapje werd
vele meters weggeslingerd en zo ern
stig gewond dat het onderweg naar
het ziekenhuis te Emmen overleed.
De treinbestuurder heeft van het
ongeval niets gemerkt en is doorge
reden. De jongen was vergezeld door
zijn vriendje, dat door geroep heeft
getracht hem voor de trein te waar
schuwen.
ZEEPOST
Met de volgende schepen kan zee
post worden verzonden. De data,
waarop de correspondentie uiterlijk
ter post moet zijn bezorgd, staan,
tussen haakjes, achter de naam van
het schip vermeld.
V.S. van Amerika: ss. Statendam
(16-7), ms. Ronda (16-7), ms. Noor-
dam (19-7), ss. United States (20-7);
Argentinië: ts. Libertad (19-7); Aus
tralië: ms. Ommenkerk (16-7), ms.
Mystic (16-7), ms. Regenstein (19-7),
ms. Port Melbourne (19-7); Brazilië:
ms. Cap Vilano (17-7), ms. Kenne-
merland (19-7); Brits-Oost-Afrika:
ss. Ferdinand de Lesseps (20-7); Ca
nada: ss. Statendam (16-7), ms. Ron
da (16-7), ms. Heinrich U. Schulte
(19-7), ss. United States (20-7); Chi
li: ms. Socrates (19-7), ms. Branden-
stein (20-7); Ned. Antillen ms. At-
tis (18-7), ms. Ludwigsburg (18-7),
ms. Slamat (18-7); Nieuw-Zeeland:
ms. Sargodha (17-7), ms. Slamat
(18-7), ms. Adelaide Star (19-7); Su
riname: ms. Ladon (19-7); Unie van
Z.-Afrika en Z.W.-Afrika: ms. Wind
sor Castle (16-7), ms. Randfontein
08-7).
Inlichtingen betreffende de ver
zendingsdata van postpakketten ge
ven de postkantoren.
Een verhaal
vol
verwikkelingen
door
T. LODEW1JK
31
„Nu ja", vergoeilijkte meneer Zoe-
tevrijer, „ik druk me misschien wat-
ongelukkig uit. Maar de zaak is de
ze: ik vernam van gemeenlijk wel
ingelichte zijde, dat mr. Clarenbough
vanmorgen, in alle stilte Meeldam
had verlaten. Kunt u me daarover
inlichten? En ook wellicht over de
reden van zijn vertrek?"
„Neje, dat kan ik niet", antwoord
de de' burgemeester. „Ik ben giste
ren, zoals ik zei, heel de dag afwe
zig geweest en vanmorgen terug
gekomen. Ik ben nog niet thuis ge
weest en heb nog geen kans gehad
mr Clarenbough te zien of te spre
ken. Wellicht is hij vertrokken, wel
licht is hij alleen een paar bood
schappen doen. Ik weet er niets van.
Het enige, wat ik weet, is dat hij
vanavond in een plechtige afscheids
bijeenkomst gehuldigd zal worden.
Zeven uur op het raadhuis. Dat staat
vast".
„Jawel, dat weet iedereen in de
stad" gaf Zoetevrijer toe. „Maar als
hij er niet is, kan men hem toch niet
huldigen, nietwaar?"
„Waarom zou hij er niet zijn?" zei
de burgemeester geïrriteerd om de
geheimzinnigdoenerij van zijn be
zoeker.
„Ja, waarom zou hij er niet zijn?"
herhaalde deze, als in gedachten.
„Luister eens, meneer Zoetevrijer"
begon de burgemeester, die het druk
had en niet in stemming was voor
het oplossen van raadsels, „ik heb u
verteld, wat ik weet. Wilt u meer
weten, vraag het dan een van de an
dere comitéleden? Vraag het maar
aan mevrouw Boom", voegde hij er
een beetje boosaardig aan toe, „wat
die niet weet, is ook de moeite van
het weten niet waard. U neemt me
niet kwalijk- Tot ziens!"
Toen Zoetevrijer bij de deur om
keek, was de burgemeester alweer
verdiept in een missive van 't Hoog
heemraadschap.
Weinig vermoedde de burgervader
van Meeldam, dat zijn ironisch ge
geven raad ook inderdaad werd op
gevolgd en dat de heer Zoetevrijer
de stijf opgerolde parapluie in de
hand, als een automaat zich voort
bewoog naar de woning van mevr.
Boom.
Die waardige dame, die als ge
woonlijk in gezelschap van haar Pe
kinees in de serre zat, was nog maar
juist terug van haar visite bij Col-
verton en verlustigde zich in haar
zeker schijnende triomf, toen zij de
telefoonpaalachtigegestalte van Zoe
te vrijer het tuinpad op zag wande
len. Haar ogen schitterdenalles
liep vandaag mee.
Zoetevrijer was wel 'n weinig be
duusd door de hartelijkheid waarmee
hij werd ontvangen, in een makke
lijke stoel werd geïnstalleerd, ont
haald op wijn en gebak en voorzien
van een grote sigaar. Zijn argwanend
oude vrijgezellenhart zocht reeds
naar minder eerbare motieven voor
deze vriendelijkheid, want Zoete
vrijer vreesde niets zozeer als op z'n
oude dag nog tot een huwelijk te
worden overgehaald. Maar mevrouw
Boom had geen vues op de oud-ont
vanger en zodra deze naar behoren
was geïnstalleerd gaf ze het gesprek
een zakelijke wending.
Zoetevrijer verhaalde van zijn ge
sprek met de burgemeester en het
antwoord dat hij daar ontvangen had.
„Er gaat namelijk een gerucht, dat
mr Clarenbough vanmorgen in alle
stilte vertrokken is, weet u!" ver
trouwde hij de waardige dame toe,
die hem zelve had kunnen vertellen
vanwaar dat gerucht zijn oorsprong
had.
„En wat zei de burgemeester?"
vroeg mevrouw Boom met vertoon
van hartelijke belangstelling.
Zoetevrijer, nog een weinig gepi
keerd door de kortaffe behandeling
die Dikkenburg hem had doen on
dergaan, liet niet na in zijn ant
woord duidelijk te doen uitkomen,
hoe kort en onvoldoende de burge
meester hem had ingelicht.
„Gelijk heeft hij", meende mevr.
Boom.
„U bedoelt?"
„Het is de beste manier om niets
te zeggen. Natuurlijk heeft hij het
niet graag in de krant. Hij heeft
waarschijnlijk niet één woord gelo
gen, mijn beste meneer Zoetevrijer.
Hij heeft alleen de waarheid verteld.
Dat zijn zo de manieren, zoals u als
ervaren krantenman ook wel weet",
voegde ze er met een vleiende glim
lach aan toe.
„Daarom heb ik me ook terstond
naar u begeven" zei Zoetevrijer.
„Nu ik zou u heel wat kunnen ver
tellen", antwoordde mevrouw Boom
mysterieus, „maar ik vrees, dat het
niet in de krant kan. Tenminste nu
nog niet", voegde ze er aan toe.
Het daarop volgend onderhoud
duurde ruim een uur, want Zoete
vrijer was een secuur man en vroeg
liever alles twee keer, dan dat hij
de mogelijkheid riskeerde zich te
vergissen. En mevrouw Boom hield
er van, zo min mogelijk concreet te
zijn en zocht haar toevlucht in breed
voerige beschrijvingen, die ruimte te
over lieten aan de fantasie van de
toehoorders.
„Dus toch nog niets publiceren?"
vroeg Zoetevrijer tenslotte.
„Ik zou het niet doen!" adviseerde
mevrouw Boom. „Wacht tot u van
avond de huldiging hebt meegemaakt.
Ik kan u verzekeren, meneer, daar
zit kopij in. Voorpaginanieuws met
vette koppen! Daar kunt u furore
mee maken. En wanneer u, wat u
daar ziet, combineert met wat u
thans gehoord hebt, beschikt u over
alle informaties, die u nodig hebt".
„Mevrouw", zei Zoetevrijer hoffe
lijk, „mijn dank Iaat zich niet in
woorden uitdrukken".
„Dat hoeft ook niet, meneer", ant
woordde mevrouw Boom met een
stem vol sympathiek begrip, „wij be
grijpen elkaar ook zonder woorden.
En wenst u nog meer inlichtingen,
dan komt u maar bij mij. De burge
meester heeft het toch te druk.
Pas bij het hek drong de geestig
heid van de laatste woorden tot hem
door en hij beleefde er volle tien mi
nuten plezier aan.
„Dat wordt het laatste feest van
avond", merkte Kazeman de melk
boer op in de winkel van Jaap „De
Bekkesnijder" waar hij rustig zijn
beurt afwachtte om van zijn overtol
lig haar- en baardgroei te worden
ontdaan.
„Ja, die Amerikaan gaat weg", be
vestigde Wortelmans, de groenteboer.
„Gaat-ie weg of is-ie weg?" vroeg
listige Adolf, de bediende van Jaap.
„Hij is toch nog niet weg?" meen
de Kazeman, „hn nd
worden gehuldigd'
